ყოფილი პრემიერ-მინისტრის, ბიძინა ივანიშვილის განცხადებით, „ნიკა გვარამია რასაც ექსტაზში შესული იტყვის, არგუმენტი ვერ იქნება“. მისი თქმით, ის თავიდანვე სკეპტიკურად მოეკიდა გვარამიას განცხადებას იმის შესახებ, რომ მასზე თვალთვალი და ზეწოლა ხორციელდება, თუმცა ამ განცხადების ნამდვილობა სამართალდამცველმა ორგანოებმა უნდა დაამტკიცონ.

„ხელისუფლების ვერც ერთი ქცევა ვერ ვნახე თქვენ წინააღმდეგ, მაგრამ თვითონ რომ ძალადობს გვარამია და ისტერიკებშია, ამას ვხედავ. ჩემი ნათქვამი იმიტომ კი არაა, რომ მთავრობა წაახალისოს, იმიტომ გაძლევთ შენიშვნებს, რომ უფრო არგუმენტირებულები იყოთ და ფაქტები არ დაამახინჯოთ. ამდენი ხანია გვაკრიტიკებთ, სამი წელიწადია და სად ნახეთ ძალადობა?! ნიკა გვარამია რომ ამბობს, მითვალთვალებენო, ეს უნდა დაამტკიცოს სასამართლოში. ნიკა გვარამია ვერ გახდება კანონი. მე არაფერს გამოვრიცხავ, მაგრამ რასაც ნიკა გვარამია ექსტაზებში შესული იტყვის, ის ვერ გახდება საფუძველი, რომ ეს არგუმენტი იყოს. ჯერ რაც თქვა, დაამტკიცა? იმ კაცმა (ალექსი ახვლედიანი) უარი თქვა, როგორც მე ვიცი“, _ აცხადებს ივანიშვილი.

კითხვაზე, თუ საიდან აქვს ინფორმაცია ალექსი ახვლედიანის ჩვენებაზე მაშინ, როდესაც პროკურატურას არაფერი გაუსაჯაროებია, ივანიშვილმა უპასუხა, რომ ახვლედიანს რომ გვარამიას ნათქვამი დაედასტურებინა, ამას პროკურატურაზე ადრე ისევ „რუსთავი 2-ისგან“ გაიგებდა: „ახლა იმას იტყვიან, რომ ახვლედიანისგან ან პროკურატურისგან მივიღე ინფორმაცია. ახვლედიანი თვალით არ მინახავს და არც პროკურატურით დავინტერესებულვარ. თავშივე სკეპტიკურად მივუდექი გვარამიას განცხადებას, ცრუობს, მგონია. იმდენს ცრუობთ უკვე, თქვენი სიმართლის გაგებაც ძალიან რთულია. გახსოვთ, ბავშვობაში რომ გვასწავლიდნენ, მგელი მგელიო, იქ ხართ უკვე“.

მისივე თქმით, „რუსთავი 2-ის“ ირგვლივ აჟიოტაჟი გადაჭარბებულია, ასევე გაუგებარია, რა შუაშია გვარამია და რატომ არ იღებენ ხმას მფლობელები – ძმები ყარამანაშვილები?

რაც შეეხება საერთაშორისო საზოგადოების გამოხმაურებას, ივანიშვილი ამბობს, რომ გაუგებარია, რატომ უნდა დაიჯეროს ის, რასაც ევროპის სახალხო პარტია ამბობს და არა ის, რაც ცხვირწინ უდევს?

„თქვენ სურვილი გაქვთ, ნაცვლად იმისა, რომ მოსამართლემ საქმე გაარჩიოს, მოსამართლე დაიჭიროთ თავშივე. გახსოვთ, ვერის უბნის მელოდიებში სიმღერა, თუ მომჩივანს მოვსპობთ თავშივე, დანაშაულიც აღარ იქნებაო. დაახლოებით ეს პოზიცია გაქვთ დღეს, რომ თუ ქიბარ ხალვაშს მოუხერხებთ რამეს ან სასამართლოს, ყველაფერი კარგად იქნება. როდესაც სასამართლო არ დასრულებულა და შიდაპროცესებში გინდათ ჩამიყვანოთ, ეს უკვე მცდარი პოზიციაა. თქვენ რომ გინდათ, ევროპიდან და ამერიკიდან მოსული ინფორმაციით შეაფასოთ, მთავრობა ახდენს თუ არა ზეწოლას „რუსთავი 2-ზე“, ჩვენზე კარგად როგორ შეიძლება, ეს გარედან შეაფასონ? როგორ შეიძლება, ჩვენზე კარგად ევროპიდან დაინახონ, საქართველოში რა ხდება? ერთი ფაქტი დამისახელეთ, რომ მთავრობა ზეწოლას ახდენს მედიაზე.

გარეთ ახერხებდნენ ადრეც, საუბედუროდ, და ჩვენ ეს ძალიან მძიმედ გადავიტანეთ, მე პირადად პრემიერ-მინისტრის როლში 90%-ს დროს და ენერგიას იმაზე ვხარჯავდი, რადგან სააკაშვილმა და ამ გუნდმა საოცარი დემოკრატიის მშენებლობა გააფორმეს საზღვარგარეთ მაშინ, როდესაც აქ ხდებოდა ის წამებები, რაც კადრებშია. ახლაც არც ერთი მაგალითი არ გაქვთ იმისა, რომ მთავრობა მედიაზე ძალადობს და გინდათ, ისევ საზღვარგარეთი დაიხმაროთ. შიგნით ძალიან გაფუჭებული გაქვთ საქმე, ყველაფერი გასაგებია უკვე ქართველი ხალხისთვის და შემდეგ შემოდგომაზე, არჩევნებზე ამაზე საბოლოო პასუხს მიიღებს `ნაციონალური მოძრაობა~. ახლა ეს გინდათ თქვათ, რომ ნახეთ, გარედან როგორ შფოთავენ…

უბედური ევროპელები და ამერიკელებიც, ვინც `ნაციონალური მოძრაობის~ მსხვერპლია პირდაპირი მნიშვნელობით. არ ასვენებენ დღესაც, ის ხალხი თავის საქმეს აკეთებს, მაგრამ ამდენ ხანს ატყუებდნენ და დღესაც ნაცნობობა აქვთ. მაჩვენეთ ერთი ზეწოლა მთავრობის მხრიდან მედიაზე. მსგავსი მაგალითი არ გაქვთ და იმ საცოდავებს აწუხებთ _ საცოდავები ისე ვთქვათ, შესაცოდი არაფერი სჭირთ, ჩვენზე კარგად არიან ყველანაირად, მაგრამ საცოდავები იმ დარგში არიან ესენი, აქ ვერაფერს ახერხებენ და ისევ მათ აწუხებენ. კახი კალაძეს ის წამოსცდა, რომ ქიბარ ხალვაში ტელევიზიის მეპატრონე იყო და ეს არის ზეწოლა? ბოდიში მოიხადეთ. ქიბარ ხალვაში იქნება თუ დვალი, მათ ჰქონდათ ამ ტელევიზიასთან კავშირი, მაგრამ რა კავშირშია გვარამია?! ვინ არიან ყარამანაშვილები, რომლებიც ვერც კი ჩნდებიან, ეს საცოდავები, იმიტომ რომ ფორმალურად ჰყავთ“, _ ამბობს ბიძინა ივანიშვილი და დასძენს, რომ გვარამიასი რომ არ არის ტელევიზია, ყველამ იცის.

იგი ასევე გამოეხმაურა „რუსთავი 2-ის“ შენობასთან კამერების დამონტაჟებას და აღნიშნა, რომ თუ ეს ტელევიზიას აწუხებს, კანონის შესაბამისად, უნდა გააპროტესტოს.

ივანიშვილს ასევე დაუსვეს კითხვა, _ ხომ არ გეგმავს ქიბარ ხალვაშთან შეხვედრას? რაზეც აღნიშნა, რომ ამის სურვილი არც ხალვაშს გამოუთქვამს და არც მას აქვს კითხვები ქიბარ ხალვაშთან, თუმცა თუ ასეთი სურვილი იქნება, „შეიძლება, რატომაც არა“.

„რუსთავი 2-ის“ ირგვლივ მიმდინარე პროცესებსა და საერთაშორისო საზოგადოების დამოკიდებულებაზე „ქრონიკა+“ ექსპერტ გია ხუხაშვილს ესაუბრება:

_ ივანიშვილის გამოსვლა ინტერპრეტაციების საკითხია. ფაქტია, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ დიდწილად ახერხებს საქმის, რეალური ვითარების კიდევ უფრო დრამატიზებას. ანუ ერთადერთი, რითაც ჩემი და ყოფილი პრემიერის მოსაზრება განსხვავდება _ ის შეიძლება მიიჩნევდეს, რომ ყველაფერი არის კარგად და მე მიმაჩნია, რომ საქმე არის ცუდად; მაგრამ „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენლები ამ მდგომარეობას ბევრად უარესად წარმოაჩენენ _ აათკეცებენ იმ პრობლემებს, რომლებიც ქვეყანაში, რასაკვირველია, არსებობს.

საერთოდ, სწორ ადგილზე პრობლემების ხელოვნურად მოგონება შეუძლებელია, თუ მას რეალური საფუძველი არ აქვს. იგივე „რუსთავი 2-ის“ ჭრილში რომ განვიხილოთ, ჩემი ღრმა რწმენით, მის მფლობელობასთან დაკავშირებით პრობლემა არსებობს. აქ ხომ ორი აზრი არ არის? დათო დვალსა და ჯარჯი აქიმიძეს ეს ტელევიზია ხელიდან რომ გამოგლიჯეს, ის იმ დღიდან პრობლემურია.

ბუნებრივია, გარკვეული პოლიტიკური გემოვნების მატარებელი ტელევიზიაა. ადამიანები, რომლებიც მის წილებს აკონტროლებენ, აბსოლუტურად ცალსახა პოლიტიკური გემოვნების, მიზნების მატარებლები არიან _ ეს ფაქტია. მაგრამ თვითონ პროცესთან და მოდავე მხარესთან დაკავშირებით კითხვები მიჩნდება. ახლა დათო დვალი ქიბარ ხალვაშის ადგილზე რომ იყოს, მე ძალიან თამამად მისი მხარდამჭერი ვიქნებოდი. ჩვენ ვიცით ეს ისტორია, როგორც იყო (რასაკირველია, მეტ-ნაკლებად), როგორც წაართვეს მათ ეს ტელევიზია. ამას ყოფილი პრემიერიც ერთ-ერთ ძველ ინტერვიუში ადასტურებს, რომ ქიბარ ხალვაში ნომინალური მფლობელია. ანუ, მოდით, ასე ვთქვათ, ის ერთ-ერთი პირველი „მიშა“ იყო ამ ტელევიზიაში.

ამიტომ სამართლიანობის აღდგენის ეს პროცესი საკმაოდ არადამაჯერებელი ხასიათისაა და სწორედ ეს არის მთავარი პრობლემა. შესაბამისად, ვიღებთ სურათს, რაც სახეზე გვაქვს.

გარდა ამისა, საზოგადოების გარკვეულ ნაწილში რჩება განცდა (და არგუმენტაციის მოყვანა შეიძლება), რომ აქ ხელისუფლების ირიბი ინტერესი ნამდვილად არის. მთელი კატეგორიულობით ვერ ვიტყვი, მაგრამ არაპირდაპირი ინტერესი ნამდვილად ჩანს. და რაღაც ქმედებებში, განცხადებებში ისინი `ნაციონალურ მოძრაობას~ არგუმენტებს იმისთვის აძლევენ, რომ ეს პაკეტი წაიღოს და ხელისუფლებას პრობლემები შეუქმნან. `ნაციონალური მოძრაობა~ ვერაფერს მოახერხებდა (ამას პირდაპირ გეუბნებით), ვერაფერს იზამდა და ამ თამაშში, დასავლეთს ვერ ჩაითრევდა, აქ რომ ყველაფერი სუფთად იყოს. ნულიდან არაფრის შექმნა არ შეიძლება, მას ვერაფერზე გაამრავლებ. რაღაც უნდა ხდებოდეს, რომ მერე გამრავლებას შეეცადო, დაახლოებით ასეთი რაღაც ხდება.

_ დღეს რა უფრო მნიშვნელოვანია ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ _ ქონებრივი საკითხი, თუ სიტყვის თავისუფლებასთან დაკავშირებული გამოწვევები?

_ „რუსთავი 2-თან“ დაკავშირებით ქონებრივი საკითხი საერთოდ მეორეხარისხოვანია. ბუნებერივია, „რუსთავი 2“ არის პოლიტიკური კაპიტალი და არანაირი მატერიალურ-ქონებრივი ღირებულება მას არ გააჩნია, რაც ყველას კარგად ესმის.

ეს თვითონ მოთხოვნიდანაც გამომდინარეობს. როდესაც ქიბარ ხალვაში ამბობს, რომ არ მინდოდა ტელევიზიის ყიდვა და მაშინ ხელისუფლებამ დამაძალა ყიდვაო, აქ ფულის ამბავი კიდევ ცალკეა და ამაზე ყურადღებას არ გავამახვილებ; ხალვაში პირდაპირ აღიარებს, რომ, ფაქტობრივად, ხელისუფლების დავალებით გავაკეთე ეს საქმეო. ამიტომ დღეს მატერიალურ ზარალს კი არ ითხოვს, როგორც ბიზნესმენი, არამედ თვითონ ტელევიზიას.

მრჩება განცდა, რომ „რუსთავი 2-ის“ მიმართ ინტერესი დღესაც არ აქვს, რადგან ხალვაში არ არის ტელევიზიაზე თავგადაკლული ადამიანი. ის ნამდვილად გააუბედურეს, ბევრი რაღაც წაართვეს, „რუსთავი 2-ის“ კი არა, სხვა ქონების ნაწილში. შესაბამისად, ცდილობს, რომ ასეთი ფორმით, რაღაცნაირად, კეთილგანწყობა მოიპოვოს, რომ ის, რაც ნამდვილად წაართვეს, უკან დაიბუნოს,

თორემ მისთვის „რუსთავი 2“ არაფერს წარმოადგენს. ამიტომ ეს ყველაფერი არადამაჯერებლად გამოიყურება. მოკლედ, ის არა ტელევიზიისთვის, თავისი რეალურად წართმეული ქონების დასაბრუნებლად იბრძვის.

უბრალოდ, სამწუხარო ერთი რამეა, ის და მისნაირი ადამიანები ფიქრობენ, რომ ამ ქვეყანაში უბედურება და წინა ხელისუფლების განუკითხაობა მისი პირადი უბედურებიდან დაიწყო, მანამდე თითქოს საერთოდ არაფერი ყოფილა. ადრეც მითქვამს და ნამდვილად შევდივარ მის მდგომარეობაში, რადგან ის არის გამწარებული ადამიანი, ნამდვილად დაზარალებულია, არ მინდა, რომ ეს სხვაგვარად წარმოჩინდეს. მაგრამ ვერ დავიჯერებ, რომ ქიბარ ხალვაშმა არ იცოდა, რა ხდებოდა დათო დვალისა და ჯარჯი აქიმიძის თავს, როდესაც ტელევიზიას იფორმებდა ადამიანისგან, რომელმაც ის რამდენიმე დღით ადრე სხვებისგან გადმოიფორმა. ვერ დავიჯერებ, რომ ამხელა ბიზნესმენს და ჭკვიან კაცს არ ესმოდა, თუ რეალურად რა იდგა ამ ყველაფრის უკან. რასკვირველია, ესმოდა და შესაბამისად, ის ჩემთვის არ არის დამაჯერებელი მომთხოვნი ამ ნაწილში.

მე ქიბარ ხალვაშს გვერდზე დავუდგები, თუ რეალურად მისთვის წართმეული ქონების უკან დაბრუნებას დაიწყებს. ახლავე ვამბობ, რომ მის გვერდით ვიქნები იმ ბრძოლაში, მაგრამ არა ამ ბრძოლაში.

ამ თემის პოლიტიზება ზუსტად იმან გამოიწვია, რომ დღეს სასამართლოში დათო დვალი კი არა, ქიბარ ხალვაში ზის. ამან „ნაციონალურ მოძრაობას“ საშუალება მისცა, რომ ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ ამხელა ხმაური აეტეხა.

_ დღეს მესაკუთრის შესაძლო ცვლილება რამდენად დააზარალებს ქვეყანაში სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლებას?

_ მიუხედავად იმისა, რომ „რუსთავი 2“ აბსოლუტურად ცალსახად კონკრეტული პოლიტიკური გემოვნების მატარებელი და ხშირ შემთხვევაში ტენდენციურიც იყო, იქიდან გამომდინარე, რომ ის ხელისუფლების მხრიდან კონტროლირებადი არ არის (სხვა პოლიტიკურ მხარესთან ასოცირდება), მის მოღვაწეობას გარკვეული პოზიტივი ჰქონდა. ყველა ქვეყანაში ასეა და მარტო საქართველოზე არ ვსაუბრობ _ განუკითხაობის საფრთხე ყოველთვის ძალაუფლებიდან, ხელისუფლებიდან მოდის. „რუსთავი 2“, ნებისმიერი სხვა მედიასაშუალება, რაც უნდა ტენდენციური ყოფილიყო, ხუთიდან ოთხი სიცრუე და ერთი მართალი რომ ეთქვა, ესეც კი საზოგადოების ინტერესებში იყო. დიდ ტყუილშიც კი იმ ერთი მართლით ის ხელისუფლების მხრიდან სხვადასხვა ტენდენციის შემაკავებელი ფაქტორი ხდებოდა, რადგან უზურპაციის საფრთხე მხოლოდ ხელისუფლებიდან შეიძლება მოდიოდეს. სხვას უზურპაციის საშუალება ქვეყანაში თეორიულადაც კი არ გააჩნია. ნებისმიერი, თუნდაც განუკითხავი კრიტიკა ამას, გარკვეულწილად, აზღვევს.

შესაბამისად, ნეგატივი შეიძლება ძალიან ბევრიც იყო რუსთავი ორის მხრიდან, მაგრამ მას ჰქონდა პოზიტიური მარცვალი, რისი შენარჩუნებაც, საბოლოო ჯამში, საზოგადოების ინტერესებში იყო. მომავალში რა იქნება, ვნახოთ.

_ რა გავლენას ახდენს აღნიშნულ პროცესზე უკრაინულ საიტზე გამოქვეყნებული ბოლო აუდიოჩანაწერები?

_ ამაზე, ჯერჯერობით, ბევრი საუბარი არ მინდა, მაგრამ რომც არ მოგვესმინა, ეს ისედაც ცხადი ამბავი იყო. ხმამაღლა ცხადდებოდა გვარამიას, სხვების მხრიდან, რომ ჩვენ არ დავემორჩილებით და წინააღმდეგობას გავუწევთო. ბუნებრივია, ყველა ჩვენგანს აბსოლუტური რწმენა ჰქონდა, რომ ეს გადაწყვეტილებები ამა თუ იმ ფორმით მიხეილ სააკაშვილთან იყო შეთანხმებული. მის გარეშე ასეთი გადაწყვეტილებები არ შედგებოდა. გინდათ, კონსულტაცია და რაც გინდათ, ის დავარქვათ.

შესაბამისად, ასეთი საუბარი რომ შედგებოდა, ამაში დარწმუნებული ვიყავი. სხვა საკითხია, რომ ამის დადასტურება მივიღეთ. აი, ეს მოხდა, სხვა ჩემთვის მაინცდამაინც არაფერი შეცვლილა. ბუნებრივია, რომ ეს საზოგადოებაზე მოქმედებს და, სავარაუდოდ, დანაშულის გარკვეულ ნიშნებსაც შეიცავს, თუმცა არ ვარ კომპეტენტური, ამაზე ვისაუბრო.

უბრალოდ, აქ რამდენიმე კითხვაა: გვაქვს თუ არა რეალურად საქმე დანაშულთან? და თუ ასეა, რა ტიპის დანაშულთან _ ეს არის სახელმწიფო გადატრიალება (ვიღაცის მაქსიმალისტური მიდგომით), თუ, უბრალოდ, დაუმორჩილებლობა? საერთოდ, რასთან გვაქვს საქმე? რა ტიპის, სიმძიმის დანაშაულია? ამის გარკვევა, ალბათ, სამართალდამცველებს უნდა ვაცალოთ.

მე დღეს არ მინდა უფრო რთული კითხვების დასმა. გარკვეული კითხვები, მათ შორის, ხელისუფლების მიმართაც ჩამომიყალიბდა, მაგრამ არ მინდა ცეცხლზე ნავთის დასხმა. ჩემი აზრით, დღეს ამაზე საუბრის, გარჩევის დრო ჯერ არ დამდგარა, მაგრამ რაღაც პერიოდის შემდეგ ეს თემა დღის წესრიგში აუცილებლად დადგება.

რაც შეეხება გვარამიას, მას მინდა ვუთხრა შემდეგი: იმ 2007 წლის ე. წ. გადატრიალების საქმის ფიგურანტი ვიყავი. დამატარებდნენ გენერალურ პროკურატურაში, მაშინ ის გენპროკურორის მოადგილე იყო. ვფიქრობ, რომ დღეს გვარამიას, ფაქტობრივად, ბუმერანგის სახით უბრუნდება ის, რისი თანამონაწილეც, თავის დროზე, თვითონ იყო. ვსაუბრობ „იმედთან“ დაკავშირებულ ამბებზე. რა სცენარიც მაშინ დატრიალდა, გარკვეული კვეთა ამ ყველაფერში ხომ არის? ბუმერანგის პრინციპით დაუბრუნდა მას ეს ყველაფერი.

მინდა, რომ ეს ყველა პოლიტიკოსისთვის, ძველი, დღევანდელი თუ მომავალი პოლიტიკოსისთვის, გაკვეთილი იყოს, რომ ამ ტიპის ქმედებები, ადრე თუ გვიან, ყველას უკან უბრუნდება, იმიტომ, რომ ადამიანი ხელისუფლებაში მუდმივად არ არის. შენ რომ ვიღაცას გაამწარებ და ცუდს ჩაიდენ, იგივე იარაღით მოხდება შენივე „ლიკვიდაცია“. დღეს ჩვენ რეალურად ამ პროცესს ვაკვირდებით. დღეს ის არის იგივე მდგომარეობაში, რაშიც მაშინდელი ე. წ. შეთქმულებით „იმედის“ ხელმძღვანელობა ჩააყენა. ჩემზე პირდაპირ ტელევიზიაში საუბრობდა, რომ ჭიპლარით ვიყავი, თურმე, აღნიშნულ შეთქმულებაში ჩართული; რომ ამ საქმეში გადაბმული ვიყავი.

მიუხედავად ამისა, ყოველ შემთხვევაში, მინდა მჯეროდეს, რომ არ ვგავარ ნიკა გვარამიას და მე არ ვხითხითებ ამ ამბავზე. მეტსაც გეტყვით, დღეს მისდამი თანაგრძნობის განცდა გამიჩნდა (მიუხედავად იმისა, რომ ჩემგან შეიძლება ამას არ იმსახურებდეს).

_ დაბოლოს, ქვეყნისთვის ნორმალური გამოსავალი რა შეიძლება იყოს ამ სიტუაციიდან?

_ ვფიქრობ, რომ ორი ვარიანტია: თუ ამ სავარაუდო სცენარით გაგრძელდა და ეს ტელევიზია ხალვაშს მიეკუთვნა, იმისთვის, რომ ის საზოგადოებაში გასწორდეს და მე რა კითხვებსაც ვსვამ, არ დაისვას, პირველივე დღეს უნდა გამოაცხადოს და ტელევიზია ამ ეტაპზე მართვაში (ქონებაზე არ ვლაპარაკობ) უპირობოდ დათო დვალს გადასცეს. იმიტომ, რომ დვალმა ააშენა ეს ტელევიზია, მას ენდობიან იქაური ჟურნალისტები და იგი ერთადერთი ადამიანია, ვისაც იმ ტელევიზიაში უპრობლემოდ შესვლა შეუძლია. თუ ქიბარ ხალვაში ამ ნაბიჯს გადადგამს (პროცესის მოგების შემთხვევაში), მაშინ მე კიდევ ცოტა კორექციას მოვახდენ ჩემს შეხედულებებში.

თუ ქიბარ ხალვაშმა თეორიულად ვერ მოიგო (ესეც დავუშვათ), ვფიქრობ, რომ ამით ქართული საზოგადოება დიდს არაფერს წააგებს. იყოს ასეთი `რუსთავი 2~, ასეთი ტელევიზია გვქონდეს და ამაში დავინახოთ პოზიტივი. ეს სტრესი იმ ჟურნალისტებისთვის და თუნდაც მენეჯმენტისთვის, რის ქვეშაც დღეს ისინი არიან, იმხელა ჭკუის სასწავლებელი იქნება, რომ ისინი თავის მომავალ მოღვაწეობაში გარკვეულ კორექციას მოახდენენ. ამ მხრივ მათთვის შედეგი უკვე დამდგარია.

                                                                                                     გელა მამულაშვილი