არჩევნებამდე სამი თვით ადრე მოხდა ის, რასაც, ერთი შეხედვით, არავინ ელოდა _ „ძალა ერთობაშია“ გიორგი ვაშაძემ, თაკო ჩარკვიანთან ერთად, დატოვა და ახალი პოლიტიკური პლატფორმა „სტრატეგია აღმაშენებელი“ შექმნა. ყოველივე აქედან გამომდინარე, პროსახელისუფლებო ექსპერტები ფიქრობენ, რომ 2018 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებისთვის შექმნილი პოლიტიკური გაერთიანება დაიშლება, თუმცა დაშლაზე პროგნოზი ნაადრევია, რამეთუ არსებული ინფორმაციით, „ძალა ერთობაშიას“, დიდი ალბათობით, რესპუბლიკური პარტია შეუერთდება. შესაძლოა, „რესპები“ ვაშაძე-ჩარკვიანის საპირწონედ არ გამოდგნენ, მაგრამ, ამის მიუხედავად, მურმან დუმბაძე, რომელიც ზემოხსენებული ოპოზიციური ერთობის წევრი 2018 წლიდანაა, ამბობს, ოქტომბრის არჩევნებში „ძალა ერთობაშია“ საარჩევნო ყუთებთან მისული ამომრჩევლის ხმების 1/3-ზე მეტს აიღებს, რაც, საერთო ჯამში, გამარჯვების ტოლფასი იქნება.

„ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს მურმან დუმბაძესთან, რომელსაც, 2012 წლის მსგავსად, წლევანდელ არჩევნებზეც საქართველოს მოქალაქეების მარჯვენისა და მარცხენის იმედი აქვს:

_ ბატონო მურმან, როგორ ხართ, არჩევნებამდე სამი თვით ადრე როგორი განწყობა გაქვთ?
_ ძალიან მყარად, მტკიცედ, შეუპოვრად და დიდი იმედით ვარ!
_ რისი ან ვისი იმედი გაქვთ?
_ საქართველოს თითოეული მოქალაქის, მისი მარჯვენა და მარცხენა ხელის იმედი მაქვს, რომელიც ყოველთვის ძალიან სწორ გადაწყვეტილებას იღებს!
_ მარჯვენა და მარცხენა ხელი თქვენთვის სავიზიტო ბარათივითაა, მაგრამ მითხარით, საქართველოს მოქალაქეებს ოპოზიციის იმედი აქვთ?
_ საქართველოს მოქალაქეებს ოპოზიციის იმედი უნდა ჰქონდეთ და, ვფიქრობ, რომ აქვთ, ანუ მოკლედ რომ გითხრათ, ხალხს არსებული ხელისუფლების იმედი არ აქვს! აქედან გამომდინარე, ქართველი ადამიანი ოპტიმისტია და უიმედოდ არ დარჩება!
_ ე. ი., 2012 წლის მსგავსად, როცა მაშინდელი „ოცნების“ კოალიციის წევრი იყავით, ხალხი ახლაც დარწმუნებულია, რომ ოქტომბერში ხელისუფლება ყველა ვარიანტში შეიცვლება?
_ აუცილებლად, ამის გარანტიას გაძლევთ და ამაში გამოცდილება მაქვს! ხელისუფლება მარტო იმის გამო კი არ შეიცვლება, რომ, მაგალითად, 8 წელი გავიდა და საქართველოში, ბოლო 30-წლიანი გამოცდილებით, ორი ვადის შემდეგ ყველა ხელისუფლება წავიდა, არამედ იმის გამოც, რომ იმ უამრავი დაპირებიდან, რომელიც 2012 წლის პირველ ოქტომბრამდე „ოცნებამ“ ხალხს მისცა, ერთიც არ შესრულდა. პირიქით, მდგომარეობა მხოლოდ უსაფრთხოების კი არა, კეთილდღეობისა და საერთაშორისო პარტნიორების თვალსაზრისითაც გაუარესდა. ასევე დემოგრაფიული მდგომარეობაც გაუარესებულია _ საქართველო ჩვენი მოქალაქეების კიდევ უფრო დიდმა ნაწილმა დატოვა. ეს მთავარი ფაქტორებია, რომელთა გამოც მოსახლეობა ამ ხელისუფლებას მესამე ვადით აღარ აირჩევს. ასე რომ, ოპოზიციას გამარჯვება, პრაქტიკულად, გარანტირებული აქვს!
_ დავუშვათ, ასეა, მაგრამ იგივე 2012 წელს ელექტორატმა იცოდა, რომ „ნაცმოძრაობის“ ალტერნატივა „ოცნება“ იყო. დღეს კი, იქიდან გამომდინარე, რომ ოპოზიცია ძალიან ჭრელია, „ოცნების“ რეალური ალტერნატივა ვინაა?
_ ბუნებრივია, რომ საკმაოდ ბევრი ოპოზიციური პარტიაა, მაგრამ გარკვეულ საკითხებში ოპოზიცია გაერთიანდა და შედეგიც დაიდო.
_ მაგალითად?
_ ვთქვათ, პროპორციული არჩევნების თვალსაზრისით. ამასთან, ოპოზიციის დიდი ნაწილი ხელს აწერს, რომ ის, რაც ძველმა ხელისუფლებამ ვერ გამოასწორა, მაგალითად, სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობა, ეს მოცემულობა არჩევნების შემდეგ ძირფესვიანად შეიცვლება, თუმცა ბიძინა ივანიშვილისა და „ოცნების“ ალტერნატივა 2018 წლის საპრეზიდენტო არჩევნების დროს გამოჩნდა, როცა საპრეზიდენტო არჩევნების პირველ ტურში, სახელისუფლებო და ოპოზიციის კანდიდატებმა თანაბარი ხმები მიიღეს. მართალია, მეორე ტური გაყალბდა, მაგრამ პირველ ტურში საერთო ოპოზიციური გამარჯვება აშკარად დიდი იყო.
_ ე. ი., იმის თქმა გინდათ, რომ ოპოზიციური სპექტრიდან ხალხს ყველაზე მეტად „ძალა ერთობაშიასი“ სჯერა?
_ ვფიქრობ, ოქტომბერში ხმები შემდეგნაირად განაწილდება: არჩევნებზე მოსული ამომრჩევლის ხმების 1/3-ს არსებული ხელისუფლება წაიღებს, რაც „ოცნების“ სატელიტურ პარტიებთან ერთად მაქსიმუმია, მეორე 1/3-ზე ცოტა მეტი „ძალა ერთობაშიასი“ იქნება, დარჩენილ თითქმის 1/3-ს კი ყველა დანარჩენი ოპოზიცია ერთად აიღებს, ანუ „ძალა ერთობაშია“ იმაზე გაცილებით მეტ ხმას მიიღებს, ვიდრე _ ერთად აღებული მთელი ოპოზიციური სპექტრი. საერთო ჯამში, არჩევნების შედეგი ასეთი იქნება _ 65/35-ზე ან 70/30-ზე.
_ ოპოზიციის სასარგებლოდ, არა?
_ დიახ.
_ ბატონო მურმან, სიმართლე გითხრათ, ვერ ვხვდები, ასეთ პროგნოზს რის საფუძველზე აკეთებეთ, მით უმეტეს, რომ „ედისონ რიჩერსის“ ბოლო კვლევით, „ოცნებას“ მოსახლეობის თითქმის 40 პროცენტი უჭერს მხარს. აქვე, ისიც გასათვალისწინებელია, რომ ეს გამოკითხვა კრიმინალის ზრდის ფონზე ჩატარდა, ანუ ყველაფერ ცუდის მიუხედავად, ამ კვლევით თუ ვიმსჯელებთ, ხალხს „ოცნების“ იმედი აქვს. ამას რით ხსნით?
_ 2012 წლის პირველ ოქტომბრამდე იგივე „ედისონ რიჩერსის“ მიერ ჩატარებულ გამოკითხვებს შეგახსენებთ. ეს ორგანიზაცია ავტორიტეტულია და ვენდობით, მაგრამ დააკვირდით, რა ხდება: როცა მკვლევარი ეკითხება, ხმას ვის აძლევო? საქართველოს მოქალაქე გულწრფელი არაა და უმეტესობა ამბობს, რომ არსებულ ხელისუფლებას აძლევს ხმას.
_ გამოკითხვაში მონაწილე მოქალაქეები გულწრფელები იმიტომ არ არიან, რომ საკუთარი აზრის ღიად დაფიქსირების ეშინიათ?
_ არ ვიტყვი, რომ ეშინიათ, მაგრამ ეს ადამიანები ფარული ოპოზიციონერები არიან. სხვათა შორის, 2012 წელს გამოკითხვები რომ ჩატარდა, მიხეილ სააკაშვილის „ნაციონალურმა მოძრაობამაც“ ზუსტად 40 პროცენტი მიიღო, მაშინდელმა „ოცნების“ კოალიციამ კი _ მხოლოდ 13 პროცენტი. ამის გამო ბიძინა ივანიშვილი ძალიან განაწყენებული იყო, თუმცა ვარწმუნებდი, ხალხი ფარული ოპოზიციაა-მეთქი. როცა პირველი ოქტომბერი დამთავრდა, საღამოს 8 საათის შემდეგ შედეგები ასე განაწილდა: მიხეილ სააკაშვილმა თავისი 40 პროცენტი, მართლაც, მიიღო. ჩვენ კი ფარული ოპოზიციიდან 40 პროცენტი დაგვემატა და „ოცნებამ“ 55 პროცენტამდე მიიღო.
სხვათა შორის, ახლა „ოცნებას“ იმისთვის არ ეცლება, რომ სატელიტ პოლიტიკურ პარტიებს ხმები გაუნაწილოს და ყველაფერს თავად წაიღებს. ეს „ყველაფერი“ კი, როგორც გითხარით, მაქსიმუმ, 1/3 იქნება, დანარჩენი 2/3, ანუ 65-დან 70 პროცენტამდე, ოპოზიციის მხარეს წამოვა.
_ თქვენი დაკვირვებითა და ინფორმაციით „ოცნების“ სატელიტები ოპოზიციაში ვინ არიან?
_ არ ვიცი, ვინ როგორ გამიგებს, მაგრამ, ჩემი აზრით, ეს ის ოპოზიციური პარტიები არიან, რომლებიც პარლამენტში მოხვედრის შემთხვევაში ბიძინა ივანიშვილს კოალიციას შეუქმნიან. საერთოდ, არჩევნებისთვის ძალიან ბევრი პოლიტიკური პარტია დარეგისტრირდა და შეიძლება, ერთი-ორი პარტია გაძვრეს, რომელსაც მაქსიმუმ, ერთი ან ერთ-ნახევარი პროცენტი ექნება. ასეთი პარტიები, ალბათ, ივანიშვილის თამაშს ითამაშებენ. სატელიტობას სწორედ ამას ვეძახი.
_ ერთპროცენტიანი პარტიების სატელიტობა გასაგებია, მაგრამ „კანონი და სამართლის“ ლიდერი, თაკო ჩარკვიანი, რომელმაც „ძალა ერთობაშია“, გიორგი ვაშაძესთან ერთად, ახლახან დატოვა, ფსევდოოპოზიციას, დიდი ხანია, ნინო ბურჯანაძესა და „ევროპულ საქართველოს“ ეძახის…
_ მესმის, რომ ოპოზიციურ ფლანგზე აბსოლუტური თანხმობა ვერ იქნება _ ეს ჩვენი პოლიტიკის ხვედრია და კონკურენციის წესიც ასეთია, მაგრამ თაკო ჩარკვიანისგან განსხვავებით, მე სხვა რამეს ვამბობ, ანუ აბსოლუტურ გარანტიას გაძლევთ, რომ თქვენ მიერ დასახელებული პარტიები ივანიშვილს კოალიციას არ შეუქმნიან.
_ დამისაბუთეთ, ასეთი დარწმუნებული რატომ ხართ?
_ ნინო ბურჯანაძე გამოცდილი პოლიტიკოსია _ მის პოლიტიკურ წარსულს, დღევანდელობასა და პერსპექტივებს პატივს ვცემ. საერთოდ, არ შემიძლია, რომ დღეს ოპოზიცია ვლანძღო და არასოდეს გამილანძღავს, მაგრამ ნინო ბურჯანაძე დიდი ელექტორალური რესურსით არ გამოირჩევა, თუმცა საკუთარი ამომრჩეველი ჰყავს. ამის მიუხედავად, გარწმუნებთ, ნინო ბურჯანაძე ივანიშვილის კოალიციაში არასოდეს შევა!
შემიძლია, იგივე „ევროპულ საქართველოზეც“ გითხრათ.
_ „ლელოზეც“ ასე ფიქრობთ?
_ „ლელომ“ თავისი ბედი თავად უნდა გამოჭედოს.
_ ანუ?
_ თუ რომელიმე პარტია ამ წესს დაარღვევს და ივანიშვილთან კოალიციას შექმნის, ეს უმრავლესობისთვის საკმარისი მაინც არ იქნება, ანუ თუ პარლამენტში ერთი-ორი პარტია „ოცნებას“ შეეკრება, 50 პროცენტს მაინც ვერ გადააჭარბებს. ასე რომ, ეს შეკვრა მათემატიკურადაც არ ვარგა, რადგან არჩევნებში სრულად გამარჯვებული ოპოზიცია იქნება. ხოლო პოლიტიკაში, როგორც წესი, დამარცხებულს კი არა, გამარჯვებულს ემხრობიან ხოლმე!
_ შეიძლება, მაგრამ თქვენი ნებართვით, საუბრის თემას ოდნავ შევცვლი და კითხვას „ძალა ერთობაშიაში“ მიმდინარე პროცესებზე დაგისვამთ. სხვათა შორის, ის იშვიათი გამონაკლისი ხართ, რომელმაც ამ გაერთიანებიდან გიორგი ვაშაძისა და თაკო ჩარკვიანის წასვლა მძაფრად არ შეაფასა. სამაგიეროდ, სალომე სამადაშვილი და სხვა „ნაციონალებიც“ ღიად ამბობენ, რომ ვაშაძის უკან თითქოს ვანო ჩხარტიშვილი დგას. ვაშაძისა და ჩხარტიშვილის ნათესაობაზე „ძალა ერთობაშიაში“ კითხვები მაშინ რატომ არ არსებობდა, როცა „სტრატეგია აღმაშენებლის“ დამფუძნებელი ოპოზიციის პრეზიდენტობის კანდიდატის შტაბს ხელმძღვანელობდა?
_ ჩემთვის ცოტა უხერხული მომენტია… საერთოდ, ეს პარტიები ერთ დროს ერთად იყვნენ და ხელისუფლებას, ასე ვთქვათ, ერთად აშენებდნენ, ანუ ერთ გუნდს წარმოადგენდნენ და ერთმანეთის შესახებ შესაძლოა, უკეთესად იციან, მაგრამ პირადად მე ამ თემაზე არასოდეს მიფიქრია.
_ ვაშაძე-ჩარკვიანის წასვლით „ძალა ერთობაშიამ“ რა დაკარგა?
_ კოალიციიდან მათი წასვლა სამწუხაროა და არ გამიხარდა. პირდაპირ გეტყვით, მე ამ ნაბიჯს არ გადავდგამდი, მაგრამ ღმერთმა ხელი მოუმართოთ! დარწმუნებული ვარ, რომ გიორგი ვაშაძე პარლამენტში ივანიშვილს კოალიციას არ შეუქმნის. პირიქით, მგონია, რომ ამით ივანიშვილი დარტყმასაც მიიღებს, ანუ ამ ახალმა პლატფორმამ ივანიშვილის წინააღმდეგ შესაძლოა, ახალი ელექტორალური რესურსი მოიპოვოს.
_ ბატონო მურმან, თქვენ, როგორც „ძალა ერთობაშიას“ წევრი, დამიდასტურებთ თუ არა მოარულ ხმას, რომ ჩარკვიან-ვაშაძის კოალიციიდან წასვლის მიზეზი „ნაციონალების“ ერთი ფრთის მიერ პრემიერად ვაშაძის კანდიდატურის დაწუნება გახდა?
_ ქალბატონ თაკოს ამის უფლება, რა თქმა უნდა, ჰქონდა, მაგრამ პრემიერის კანდიდატურაზე საუბარი ცოტა ნაჩქარევი იყო, თუმცა იმასაც გეტყვით, რომ ვაშაძის გაპრემიერება გადაჭრით არ მოუთხოვია, ანუ ამას ერთ-ერთ შესაძლო ვერსიად განიხილავდა, რაც საქართველოს საზოგადოებამ ნორმალურად მიიღო.
მოკლედ, არ მგონია, რომ გადამწყვეტი ეს ყოფილიყო. გადამწყვეტი, ალბათ, უფრო ის იყო, რომ გიორგი ვაშაძე მზარდი ახალგაზრდა პოლიტიკოსია და შესაძლოა, ფიქრობს, რომ თავისი ენერგიით ახალ ელექტორატს აღმოაჩენს და ამ გზით ივანიშვილის დამარცხება უფრო გაიოლდება. ასე რომ, ღმერთმა ხელი მოუმართოს!
_ ისე, გამორიცხავთ, რომ, არჩევნებამდე ცოტა ხნით ადრე, მიხეილ სააკაშვილმა ვაშაძე-ჩარკვიანის „სტრატეგია აღმაშენებლს“ ღია მხარდაჭერა გამოუცხადოს?
_ არ მგონია, რომ მიხეილ სააკაშვილი საკუთარ პარტიასა და, საერთოდ, გაერთიანებულ ოპოზიციას გაემიჯნოს. საერთოდ, პოლიტიკაში ღიაობის მომხრე ვარ და არ ვმალავთ, რომ უკრაინის მოქალაქე მიხეილ სააკაშვილთან კოორდინაციაში გახლავართ. სააკაშვილი „ნაციონალური მოძრაობის“ უდავო ფავორიტი და ქართულ პოლიტიკაში წამყვანი სახეა!
_ რაკი საჯაროობის მომხრე ხართ, ღიად მითხარით: რეალობასთან ახლოსაა თუ არა კულუარული ინფორმაცია, რომ სააკაშვილს „ნაციონალების“ ერთი ფრთა უპირისპირდება?
_ დაპირისპირებას არ ვიტყოდი.
_ აბა, რას იტყოდით?
_ ეს ძალიან შიდა სამზარეულოა, რომელშიც არავინ ჩამახედებს. მე ამ დიდი გაერთიანების ერთ-ერთი სუბიექტი ვარ, თუმცა მუშაობა იმ საკითხების ირგვლივ მიდის, რაც, მაგალითად, ერთ-ერთი ტელევიზიით გავახმოვანე.
_ რას გულისხმობთ?
_ მიხეილ სააკაშვილის პრემიერობის შესაძლო კანდიდატად დასახელებას.
_ სხვათა შორის, თაკო ჩრკვიანმა სოციალური ქსელით ოპოზიციას მიმართა და იკითხა, თუ რომელი პარტია დაუჭერს მხარს სააკაშვილს, როგორც პრემიერობის კანდიდატს?..
_ მგონია, რომ საქართველოს მოქალაქეების მოთხოვნას ყური უნდა დავუგდოთ, ანუ პოლიტიკოსები მოქალაქეებს არ უნდა მოვწყდეთ, რადგან ხელისუფლებას სწორედ ხალხი აკომპლექტებს, მით უმეტეს, რომ ჩვენ თითქმის პროპორციული არჩევნები მივიღეთ, ანუ ეს იდეალური პროპორციული არჩევნები არაა, მაგრამ პროპორციულთან მიახლოებულია და ამიტომ კი არ ვამბობ, საქართველოს მომავალი პრემიერი გინდა თუ არა, სააკაშვილი უნდა იყოს-მეთქი, არამედ ვამბობ, მორალურად გამართლებულები რომ ვიყოთ, პრემიერის კანდიდატურა იმ პარტიამ ან ბლოკმა დაასახელოს, რომელიც ყველაზე მეტ ხმას მიიღებს. პრემიერმა კი მთავრობის წევრები პროპორციულად აკრიფოს-მეთქი.
დააკვირდით, რა ხდება: ყველა უცხოური და ადგილობრივი სტატისტიკითა თუ ჩვენი კარდაკარ სიარულით „ძალა ერთობაშია“ იმაზე მეტ ხმას იღებს, ვიდრე მთელი ოპოზიცია ერთად. ჰოდა, როგორ შეიძლება, რომ ამ გაერთიანებულ ოპოზიციას პრემიერობის საკუთარი კანდიდატი არ ჰყავდეს?
_ ალბათ, არ შეიძლება, თუმცა გიგა ბოკერია დაჟინებით ითხოვს, რომ პრემიერობის კანდიდატი „ევროპული საქართველოდან“ უნდა იყოს.
_ თუ ასეა, უნდა გაბედოს და პრემიერობის კანდიდატი საჯაროდ დაასახელოს, მაგრამ თუ არჩევნებში „ევროპული საქართველო“ „იქს“ პროცენტს მიიღებს, გაერთიანებული ოპოზიცია „ძალა ერთობაშია“ კი, სადაც „ნაციონალური მოძრაობაცაა“, ხუთჯერ „იქს“ პროცენტს, მორალურად გამართლებული იქნება, რომ პრემიერის კანდიდატად ხუთჯერ ნაკლები პროცენტის მქონე პარტიის წარმომადგენელი დასახელდეს? ვფიქრობ, ეს მორალურად გაუმართლებელია.
სხვათა შორის, დასავლეთში ყოფილა შემთხვევები, როცა პრემიერად მეორე ან მესამე ადგილზე გასული პარტიის წარმომადგენელი დასახელდა. მაგალითად, ორი წლის წინ დანიაში პრემიერ-მინისტრის პოსტი იმ ადამიანმა დაიკავა, რომლის პარტიაც მესამე ადგილზე გავიდა, მაგრამ პირველ, მეორე და მესამე ადგილზე გასულ პარტიებს შორის სხვაობა მხოლოდ თითო-თითო პროცენტი იყო. თუ საქართველოშიც ასეთი მინიმალური სხვაობა იქნება, პრემირად შეიძლება, „ევროპული საქართველოს“ კანდიდატიც განვიხილოთ, მაგრამ როცა „ძალა ერთობაშია“ 4-5-ჯერ მეტ ხმას მიიღებს, მაშინ პრემიერიც ამ გაერთიანებიდან უნდა იყოს, თან საქართველოს მოქალაქეების სურვილია, რომ სააკაშვილი ლიდერად იხილოს.
ისე არ გაიგოთ, რომ მიხეილ სააკშვილზე ან „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ ჭიპი მაქვს მოჭრილი, მაგრამ ჭიპი ნამდვილად საქართველოზე მაქვს მოჭრილი!
_ თქვენს პატრიოტობაში, მგონი, ეჭვი არავის ეპარება, თუმცა თქვენ გარშემო სკანდალებიც გვახსოვს. აი, მაგალითად, თავის დროზე, რესპუბლიკური პარტია ხმაურით დატოვეთ, ახლა კი ეს პარტია, დიდი ალბათობით, „ძალა ერთობაშიას“ წევრი გახდება. ჰოდა, ამის გამო უხერხულობა არ შეგექმნებათ? და აქვე გკითხავთ, ერთპროცენტიანი რესპუბლიკელები თქვენს ოპოზიციურ ერთობას რას შეჰმატებს?
_ გეთანხმებით, რომ რესპუბლიკური პარტია ელექტორალურად მსხვილი პარტია არასოდეს ყოფილა, მაგრამ იმ სუბიექტებსა და განსაკუთრებით იმ ფავორიტ პოლიტიკურ პარტიას ეხმარება, რომელსაც ბიძინა ივანიშვილის დამარცხება ძალუძს. ჯერ გადაწყვეტილება მიღებული არაა, თუმცა ვადასტურებ, რომ „ძალა ერთობაშიაში“ შემოსვლაზე რესპუბლიკურ პარტიასთან მოლაპარაკებები ნამდვილად მიმდინარეობს. ყველაფერი ეს კი კიდევ ერთხელ ადასტურებს, რომ ჯობია, იმას მიეხმარო, ვისაც ქართულ პოლიტიკაზე ყველაზე მეტი გავლენა აქვს, ვიდრე იმასთან მიხვიდე, ვისთანაც მისვლა, უბრალოდ, უსარგებლო იქნება!
რაც შემეხება მე, დისკომფორტს „ძალა ერთობაშიაში“ რესპუბლიკელების შემოსვლა კი არა, დანგრეული ლარის კურსი და ჩვენი მოკავშირე სახელმწიფოებიდან ყოველდღე მიღებული წერილები მიქმნის.
ყველაფერი ეს საქართველოს სახელმწიფოს შესაძლოა, ძვირი დაუჯდეეს. ამიტომ მინდა, რომ ეს ბარიერი როგორმე გადავლახოთ!
_ დასავლელი მეგობრების კრიტიკული წერილები, ცხადია, დამაფიქრებელია, მაგრამ იმ დროს, როცა გიორგი რურუას ბედი გაურკვეველი იყო, ოპოზიციამ, კერძოდ, „ევროპულმა საქართველომ“, საკონსტიტუციო ცვლილებების პირველი მოსმენით მიღებაში მონაწილეობა მიიღო. ჰოდა, ეს ბოკერიას გუნდის შეცდომა არ იყო?
_ საერთოდ, სიტყვა ღმერთია.
_ ანუ?
_ რურუას გამოშვება 8 მარტის ხელშეკრულებაში აშკარად დევს და თავიდანვე ითქვა, თუ ეს შეთანხმება არ შესრულდება, კენჭისყრაში მონაწილეობას არ მივიღებთო. ეს სწორი გადაწყვეტილება იყო, მიუხედავად იმისა, რომ თავად რურუამ თქვა, მირჩევნია, ციხეში ვიყო, ვიდრე პროპორციული არჩევნები ჩავარდესო.
პირდაპირ გეტყვით: კონსტიტუციაზე მაღლა მორალსა და ზრდილობას ვაყენებ და ჩემთვის სიტყვის ძალაც უფრო მაღალია!
_ ე. ი., „ევროპულ საქართველოს“ სიტყვა უნდა შეესრულებინა და კენჭისყრაში მონაწილეობა არ მიეღო, არა?
_ აუცილებლად!
_ ბოლოს, ბატონო მურმან, მითხარით, აჭარაში „ძალა ერთობაშიას“ მაჟორიტარობის კანდიდატი იქნებით?
_ ჩემი კანდიდატურაც განიხილება და _ სხვებისაც. საერთოდ, ბევრი საინტერესო ადამიანია, თუმცა უკეთესებსაც ვეძებთ. მაქსიმუმს გავაკეთებთ, რომ ოცდაათივე მაჟორიტარულ ოლქში საქართველოს მოქალაქეებს ჩვენი გავლენები და პერსპექტივები ვაჩვენოთ. საქართველოს ახალი რეფორმები და ნახტომები სჭირდება! ჩვენი ეკონომიკა უნდა „გავქაჩოთ“, ლარის კურსი დავასტაბილუროთ და უცხოეთში გახიზნული საქართველოს მოქალაქეები დავაბრუნოთ!
ხელისუფლება ისე უნდა დავაკომპლექტოთ, რომ სიტყვა „ქრთამი“ ერთხელ და სამუდამოდ მოისპოს და ამ პატარა ქვეყანას მოვუაროთ! საქართველოს მოქალაქეები ამას იმსახურებენ!
სხვათა შორის, ქართველები ყველაზე აკურატულები აღმოჩნდნენ _ ის, რომ საქართველოში კორონავირუსი ფართოდ არ გავრცელდა, მხოლოდ სამი ექიმის დამსახურება არ არის. ეს საქართველოს მოქალაქეების დამსახურებაცაა!
_ ისე, გამართლებულად მიგაჩნიათ, რომ „ძალა ერთობაშიამ“ თაკო ჩარკვიანს საბურთალოზე კონკურენტი „ჩაუსვას“?
_ თუ გაერთიანებული ოპოზიცია ამ გადაწყვეტილელბას მიიღებს, მაშინ ჩემს საყვარელ თაკოსთან კონკურენციაში შესვლა მოგვიწევს!
_ პიროვნულად, თქვენი გადაწყვეტილება როგორი იქნება?
_ გაორებული მდგომარეობა მაქვს, რადგან იმ პოლიტიკურ გუნდს წარმოვადგენ, რომელსაც გაერთიანებული ოპოზიცია ჰქვია და გაერთიანებული ოპოზიციის წინააღმდეგ წასვლას ვერ შევძლებდი!

გიორგი აბაშიძე