რამდენიმე დღის წინ ცნობილი გახდა, რომ „გირჩის“ ერთ-ერთი ლიდერი პარლამენტის თავმჯდომარეს შეხვდა. ამ აუდიენციის შესახებ საზოგადოებას თავად იაგო ხვიჩიამ ამცნო.

„დამიკავშირდა არჩილ თალაკვაძე და მითხრა, რომ ჩემთან შეხვედრა უნდოდა. არც კი მიფიქრია, რომ საუბარი რამე პრობლემა შეიძლებოდა ყოფილიყო. ჩვენი ინტერესები გახლდათ საერთო, თუ როგორ შეიძლება ქვეყანაში პოლიტიკური ტემპერატურის დაბლა დაწევა. მან მოისმინა ჩემი აზრი და მე ვუთხარი, რაც საჭირო იყო. ყოველთვის ვამბობ, რომ ნებისმიერ მოლაპარაკებაში მივიღებ მონაწილეობას, სადაც სერიოზულობას დავინახავ, რომ არ მაიმუნობენ. მე ვარ პოლიტიკოსი და ეს მგონია სწორი ჩემი პროფესიის ადამიანისთვის“, _ განაცხადა ხვიჩიამ ერთ-ერთ სატელევიზიო ინტერვიუში.
რატომ გადაწყვიტა „ოცნებამ“ დიალოგის დაწყება, მაინცდამაინც, „გირჩთან“? _ „ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს იაგო ხვიჩიასთან:

_ იაგო, მას შემდეგ, რაც ცნობილი გახდა, რომ პარლამენტის თავმჯდომარე არჩილ თალაკვაძეს შეხვდით, თქვენი და დანარჩენი ოპოზიციის ურთიერთობა როგორ გრძელდება?
_ რაც საჯაროდ მოხდა, ეგ იყო და მეტი არაფერი. დღეს კი ყველას პირადად შევხვდი და პრეტენზია არავის გამოუთქვამს _ ჩვეულებრივად მიმიღეს. მე არ მაინტერესებდა, მაგრამ დამატებით ავუხსენი და ვერ გეტყვით, რომ ვინმეს აგრესიული დამოკიდებულება ან გაბუტული მზერა შევამჩნიე.
_ ოპოზიციამ თქვენი და თალაკვაძის შეხვედრა იმიტომ ხომ არ დაივიწყა, რომ ახალი პოლიტიკური რეალობის წინაშე ვდგავართ, ანუ საპატიმრო შს ყოფილმა მინისტრმა დატოვა და ახლა ყველას ის უფრო აინტერესებს, ვანო მერაბიშვილი რა ნაბიჯებს გადადგამს?
_ არ მგონია.
_ უფრო კონკრეტულად?
_ გაერთიანებულ ოპოზიციაში აინტერესებდათ, დამატებით თუ რამეს ვიტყოდი და ამ თემას გარკვეული დრო დაეთმო. მოკლედ, ყველასთვის გასაგებია, რომ არაფერს ვარღვევ და მათ ინტერსებს, უბრალოდ, სხვა ფორმატით ვიცავ _ სულ ესაა.
_ დავუშვათ, ასეა, მაგრამ „ოცნებამ“ რატომ გადაწყვიტა, რომ კომუნიკაცია მაინცდამაინც „გირჩთან“ დაემყარებინა?
_ ამ კითხვის ადრესატი, ალბათ, ხელისუფლებაა და შეიძლება, პასუხის მილიონი ვერსიაც არსებობდეს, მაგრამ „შეთქმულების თეორიებს“ არ გავყვები.
სხვათა შორის, კომუნიკაცია მანამდეც გვქონდა.
_ როდის?
_ საკონსტიტუციო ჯგუფის ფორმატში, ანუ ვიდრე პროპორციულზე „გადაგვაგდებდნენ“.
_ „გადაგდებამდე“ კომუნიკაცია უშუალოდ ვის და ვის გქონდათ?
_ მე და არჩილ თალაკვაძეს. შესაბამისად, ეს პირველი კომუნიკაცია არ ყოფილა. უფრო ზუსტად, „გადაგდების“ შემდეგ ეს პირველი კომუნიკაცია იყო, თუმცა მანამდეც ვკომუნიცირებდით და, შესაბამისად, ჩემთან ურთიერთობაც შესაძლოა, ამიტომაც იყო მოსახერხებელი.
_ კი ბატონო, მაგრამ ვაღიაროთ, რომ „გირჩზე“ უფრო ძლიერი და გავლენიანი ოპოზიციური პარტიები არსებობს, რომელიც ოპოზიციის, ასე ვთქვათ, დღის წესრიგს განსაზღვრავს. ჰოდა, „გირჩი“ ხელისუფლებასთან შეთანხმებაზე რომც წასულიყო, ამით, მგონი, არაფერი შეიცვლებოდა. ვცდები?
_ ვერ გეტყვით.
_ რას ვერ მეტყვით?
_ არ ვიცი, ხელისუფლებას „გირჩთან“ შეთანხმება უნდოდა თუ არა.
_ აბა, რა უნდოდა?
_ უბრალოდ, ჩემი მოსაზრება აინტერესებდა.
_ რაზე?
_ ქვეყანაში არსებული მაღალი პოლიტიკური ტემპერატურის დაწევასთან დაკავშირებით. მოკლედ, ვერ ვიტყვი, რომ ამ შეხვედრის მიზანი ჩემთან „დალაგება“ და შეთანხმების მიღწევა იყო. შეიძლება, ხელისუფლება ოპოზიციისთვის რაღაცის შეთავაზებას აპირებს და აქედან გამომდინარე, ჩემი აზრი აინტერესებდა.
_ ჰოდა, მეც მაგის გაგებას ვცდილობ, თუ რატომ აინტერესებდა „ოცნებას“, მაინცდამაინც, თქვენი აზრი?
_ ამას ვერ გეტყვით, მაგრამ ფაქტია, რომ დააინტერესდა, მივედი და ვუთხარი.
_ ისე, როგორი შთაბეჭდილება შეგექმნათ, არჩილ თალაკვაძემ თქვენთან შეხვედრის გადაწყვეტილება ავტონომიურად მიიღო თუ ეს მთელი ხელისუფლების ინიციატივა იყო?
_ ვერც ამას გეტყვით, თუმცა რადგან პარლამენტის თავმჯდომარე მელაპარაკება, მიმაჩნია, რომ მისი პოზიცია ხელისუფლების პოზიციაა. ყოველ შემთხვევაში, თანამდებობრივად ასე გამოდის.
_ სხვათა შორის, თქვენი და თალაკვაძის აუდიენციის შემდეგ თბილისის მერი ოპოზიციასთან ინდივიდუალური მოლაპარაკების იდეით გამოვიდა, ანუ კალაძის ეს ინიციატივა ზემოხსენებული კომუნიკაციის ერთგვარ გაგრძელებად უნდა მივიჩნიოთ?
_ არ ვიცი, ვერ გეტყვით.
ზოგადად, მაგაში დიდ პრობლემას ვერ ვხედავ.
_ რა „მაგაში“?
_ მთავარია, ხელისუფლება რა შეთავაზებაზე დაიწყებს ლაპარაკს, თორემ იმას, ვის შეხვდება, მაინცდამაინც, დიდ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ.
შეიძლება, ხელისუფლებას სხვისი აზრიც აინტერესებს ან ფიქრობს, რომ ინდივიდუალურად უფრო მეტი გულწრფელობის მიღწევაა შესაძლებელი.
_ სიმართლე გითხრათ, ვერ ვხვდები, „ინდივიდუალურად უფრო მეტი გულწრფელობა“ რას ნიშნავს და საერთოდ, დღევანდელი გადასახედიდან, თალაკვაძესთან შეხვედრა ღირდა ან უნდა ველოდოთ, რომ ხელისუფლებასთან მსგავსი კომუნიკაცია გაგრძელდება?
_ მგონია, რომ ხელისუფლებას შეთავაზება თუ არა, ამ კონფლიქტის ან, სულაც, მაღალი ტემპერატურის განსამუხტავად საკუთარი გეგმა ექნება. ზუსტად არ ვიცი, ეს გეგმა როგორია, მაგრამ, რატომღაც, მგონია, რომ გარკვეული წინადადება იქნება, რომელიც, საბოლოო ჯამში, ყველა ოპოზიციურ პარტიას შეეხება, ანუ ეს პარტიებთან ინდივიდუალური კი არა, ზოგადი შეთავაზება იქნება.
_ სხვათა შორის, კულუარებიდან ინფორმაციამ გამოჟონა, რომ „ოცნების“ საარჩევნო შტაბები პირველი მარტიდან მუშაობას იწყებს და ამასთან, აგიტატორებსაც ხელფასს სწორედ მარტიდან გადაუხდიან, ანუ „ზოგადი შეთავაზება“, რომელიც ახსენეთ, შესაძლოა, ის იყოს, რომ ხელისუფლებამ ვადამდელი არჩევნები დანიშნოს და ამაზე ოპოზიცია თუ წავა?
_ ვადამდელი არჩევნები ოპოზიციის კომპეტენცია არაა. არჩევნებს ხელისუფლება ნიშნავს და ოპოზიციას გადაწყვეტილების მიღება მოუწევს.
_ ცხადია, ეს ვიცი და ამიტომაც გეკითხებით, ვადამდელის დანიშვნის შემთხვევაში, ოპოზიცია არჩევნებს სრულ ბოიკოტს ხომ არ გამოუცხადებს?
_ ხელისუფლებამ არჩევნები რომ დანიშნოს, ოპოზიცია ვერ იტყვის, არა, არ დანიშნოო. ამასთან, არ მგონია, რომ ახლა ოპოზიციას ბოიკოტის სიტუაცია ჰქონდეს, მით უმეტეს, თუკი ყველაფერი სწორად დალაგდება, ოპოზიციას შეუძლია, რომ ხელისუფლებას ნებისმიერი არჩევნები მოუგოს.
მოკლედ, ამ წუთას ბოიკოტი მოსალოდნელი არ მგონია.
_ ოპოზიცია, თქვენივე ტერმინი რომ გამოვიყენო, დალაგდება?
_ კი, მგონია, რომ საბოლოო ჯამში, დალაგდება, თუმცა ეს ხელისუფლებაზეცაა დამოკიდებული.
_ ანუ?
_ გასულ წელს, ზუსტად ამ დროს, ოპოზიცია ვერც კი წარმოიდგენდა, რომ სალაპარაკოდ ერთად დაჯდებოდა, მაგრამ დღეს ლაპარაკობს _ ყინული გალღვა.
_ შეიძლება, მაგრამ იაგო, არ ელოდებით, რომ ვანო მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლამ ოპოზიციაში სიტუაცია აჭრას? თუ არ მეშლება, თინა ბოკუჩავამ განაცხადა, შს ყოფილი მინისტრი შესაძლოა, რომელიმე ოლქში ან რაიონში ოპოზიციის მაჟორიტარობის კანდიდატი იყოსო. პირდაპირ გკითხავთ: თუ ყოფილი თუ მოქმედი „ნაციონალები“ მოითხოვენ, რომ მერაბიშვილი მაჟორიტარად დასახელდეს, ეს დანარჩენი ოპოზიციისთვის მისაღები იქნება?
_ ვერ გეტყვით. სხვათა შორის, ჯერ მაჟორიტარებზე საუბარი არ დაწყებულა. შესაბამისად, არც ის ვიცი, მათი შერჩევა როგორი პრინციპით მოხდება.
_ ჩემს ხელთ არსებული ინფორმაციით, თბილისის მაჟორიტარებზე შეთანხმება მიღწეულია. ამას არ ადასტურებთ?
_ ჩემთვის რამე შეთანხმების შესახებ ცნობილი არაა. შეიძლება, ადამიანები საუბრობენ და რაღაც გზა გაიარეს, მაგრამ ჩემამდე ინფორმაცია არ მოსულა!
_ ე. ი., ერთმნიშვნელოვნად აცხადებთ, რომ მერაბიშვილი ოპოზიციაში სიტუაციას არ აჭრის?
_ არ მგონია, რომ მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლა ამ წუთას ოპოზიციაში რამეს პრინციპულად ცვლიდეს.
_ დამისაბუთეთ, ასე რატომ ფიქრობთ?
_ ჯერ, მინიმუმ, ის უნდა გავიგოთ, ბატონი ვანო პოლიტიკური აქტიურობის დაწყებას რომელი პარტიიდან აპირებს. ისე, ვერ ვხვდები, მერაბიშვილმა ოპოზიციაში სიტუაცია რატომ უნდა აჭრას?
_ თავის დროზე, ანუ მაშინ, როცა „ნაციონალური მოძრაობა“ ერთიანი და მონოლითური იყო, მერაბიშვილსა და იგივე ზურაბ ჯაფარიძეს კონფლიქტი ჰქონდათ. ამის გათვალისწინებით, დღეს „გირჩისა“ და მერაბიშვილის თანამშრომლობა დასაშვებია?
_ კონფლიქტი ლეიბორისტების ოფისში მსხდომ ადამიანებსაც ჰქონდათ. აი, მაგალითად, „ნაციონალურ მოძრაობასა“ და ნინო ბურჯანაძეს ერთმანეთთან კონფლიქტზე მეტი ჰქონდათ, მაგრამ სიტუაცია ამას არ აუჭრია. ყველასთვის გასაგებია, რომ ახლა ასეთი კონფლიქტების გარჩევის დრო არაა, რადგან ამ ქვეყანაში სხვა ამოცანაა გადასაწყვეტი. მსგავსი კონფლიქტებისთვის კი დრო ყოველთვის იქნება.
_ ოპოზიციისთვის მაჟორიტარული სისტემა მიუღებელი იყო, თუმცა ისეთი პირი უჩანს, რომ შესაძლოა, „ოცნების“ თუნდაც 100/50-ზე შეთავაზებას დასთანხმდეს. არ ჯობია, რომ ხელისუფლება „ანტიოცნებელებმა“ კუთხეში ბოლომდე მიაყენოთ და აიძულოთ, რომ პროპორციული არჩევნების დაპირება შეასრულოს?
_ ოპოზიცია ხელისუფლებას მაქსიმალურად აიძულებს, რომ ეს დაპირება შეასრულოს, მაგრამ ჩვენ გიჟები არ ვართ.
_ უკაცრავად, ეს რა შუაშია?
_ ყველას გვესმის, რომ ასეთი პოლარიზებული საარჩევნო გარემო ქვეყნისთვის სარისკოა და თუ შეთანხმების მიღწევა ისეა შესაძლებელი, რომ შინაარსობრივად პროპორციული სისტემა მაჟორიტარული ელემენტებით მივიღოთ, მაშინ პასუხისმგებლობის გამოჩენა ყველას გვმართებს.
ერთი სიტყვით, მთავარი პრინციპია, რომელიც ისეთი უნდა იყოს, რომ მორალურად აღარ გვქონდეს უფლება, ხელისუფლებას „გადამგდები“ ვეძახოთ. ამის მიღწევა კი, ჩემი აზრით, მაშინაა შესაძლებელი, როცა 100/50-ზე კი არა, არსებითად პროპორციული სისტემა დაიდება.
_ იაგო, წეღან თქვით, ხელისუფლება ოპოზიციას რამეს შესთავაზებსო. თქვენი ვარაუდით, ეს შეთავაზება საერთო პროპორციული ხომ არ იქნება?
_ ხელისუფლების შეთავაზება სერიოზული რომ იყოს, ლაპარაკი სრულად თუ არა, მნიშვნელოვნად პროპორციულ სისტემაზე უნდა დაიწყოს.
_ „მნიშვნელოვნად პროპორციული“ რას ნიშნავს?
_ დღეს შემოთავაზებული 100/50-ზე სისტემით ხმების მესამედი საკმარისია, რომ უმრავლესობა ისევ ერთმა პარტიამ მაჟორიტარების ხარჯზე დააკომპლექტოს. არადა, ხელისუფლებამ უმრავლესობის დამოუკიდებლად დაკომპლექტება მხოლოდ მაშინ უნდა შეძლოს, როცა 45-ზე მეტი პროცენტი ექნება. სწორედ ესაა სამართლიანი საარჩევნო სისტემა. უკვე წლებია, არსებული საარჩევნო სისტემის მძევლები ვართ. ამიტომ ეს სისტემა ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დავამთავროთ!
_ გიგი უგულავას მესამედ დაჭერის დღეს ზურაბ ჯაფარიძემ განაცხადა, გაუთავებელი მოლაპარაკებების დრო აღარ არის და ხალხს პირდაპირ უნდა ვუთხრათ, რას ვაპირებთო. ოპოზიციამ დააანონსა, რომ 4 აპრილს დიდ მიტინგს გამართავს, მაგრამ, პირადად მე, ვერ გავიგე, ეს მიტინგი რას ემსახურება, ანუ მოსახლეობას ან თავად ოპოზიციას რას მისცემს?
_ გააჩნია, 4 აპრილამდე როგორ მივაღწევთ.
_ ანუ?
_ ყველაფერი იმ გზასა და პროცესზეა დამოკიდებული, რომელსაც 4 აპრილამდე გავივლით.
_ უფრო კონკრეტულად?
_ თუ დღევანდელი ვითარება შენარჩუნდება, როცა პროპორციული არჩევნები არაა დადებული და ამასთან, მკაფიო გეგმა არც ოპოზიციას აქვს, თუ როგორი იქნება მომავალი ბიძინა ივანიშვილის გარეშე, მაშინ 4 აპრილი წარმატებული ვერ იქნება, მაგრამ თუ მანამდე პროპორციული არჩევნები დაიდო, ან ხელისუფლება და ოპოზიცია რამეზე შეთანხმდა, მაშინ 4 აპრილი შინაარსს თავისთავად შეიცვლის, რადგან უკვე სხვა რეალობა იქნება.
მოკლედ, თუ ოპოზიცია შეთანხმდა, ივანიშვილის შემდეგ როგორ ქვეყანას ვაშენებთ, 4 აპრილს სხვა ემოცია ექნება. ჩემი აზრით, ოპოზიციამ საზოგადოებას სწორედ ეს გეგმა უნდა შესთავაზოს!
_ იმაზე შეთანმხებას, ივანიშვილის შემდეგ თუ როგორი ქვეყანა უნდა ავაშენოთ, თვე-ნახევარი რატომ სჭირდება?
_ თვე-ნახევარი კი არა, ამაზე მსჯელობა სამი თვეა, მიდის.
_ დიახ, მაგრამ მე თვე-ნახევარში 4 აპრილამდე დარჩენილ დროს ვგულისხმობ.
_ ეს მარტივი პროცესი არაა.
_ რატომ?
_ დიდი ხანია, ოპოზიციას ერთმანეთთან არ ულაპარაკია, ანუ ჩვენ შეთანხმების გამოცდილება, პრაქტიკულად, არ გაგვაჩნია. ამიტომ ყველაფერ ამას დრო სჭირდება და ოპოზიციის წარმომადგენლებმა ნელ-ნელა უნდა შეიგრძნონ, რომ თანამებრძოლები არიან. კონტურები ჩანს, რომ ეს თანამებრძოლობის განცდა მიიღწევა. ყოველ შემთხვევაში, მე ოპტიმისტურად ვარ განწყობილი.
_ იაგო, 4 აპრილს, ხელისუფლების ტერმინით რომ ვთქვა, თავების რაოდენობას, ანუ იმას ექნება მნიშვნელობა, მიტინგზე რამდენი ათასი ადამიანი გამოვა?
_ გააჩნია, ჩვენ როგორ შევხედავთ და, საერთოდ, 4 აპრილამდე როგორ მივალთ.
_ მაინც, როგორ უნდა შევხედოთ ან 4 აპრილამდე როგორ უნდა მივიდეთ?
_ ცხადია, მნიშვნელოვანია, როცა იდეის მხარდასაჭერად ქუჩაში ბევრი ადამიანი გამოდის, თუმცა ეს გადამწყვეტი არაა. შეიძლება, ქუჩაში ბევრი ადამიანი სხვადასხვა მიზეზის გამო არ გამოვიდეს, მაგრამ მათი მუხტი, ვინც გამოვა, იმდენად გასაგები იქნება, რომ ყველა ადავილად მიხვდება, საზოგადოებაში როგორი პროცესი ვითარდება.
ერთი სიტყვით თუ ოპოზიცია სწორად დალაგდა, 4 აპრილს აქციაზე ძალიან ბევრი ადამიანი მოვა და მუხტიც შესაბამისი იქნება, მაგრამ თუ ვერ დალაგდა, ანუ ხალხს გასაგებად ვერ ვუთხარით, სად ვეპატიჟებით, მაშინ მომიტინგეები შედარებით ნაკლები იქნებიან, მაგრამ ეს არ შეცვლის რეალობას, რომ ქვეყანაში ძალიან პოლარიზებული საარჩევნო გარემოა.
ოპოზიცია ჯერ ჩამოყალიბების პროცესშია, ამ სისუსტეს ხალხიც ხედავს და ელოდება, ყველაფერი ეს როდის აღმოიფხვრება. როცა გვეცოდინება, რაზე ვართ შეთანხმებული და ხალხს რაზე უნდა ველაპარაკოთ, მერე პროცესი სხვანაირი იქნება.
_ გასაგებია, რომ ოპოზიცია დალაგება-ჩამოყალიბების პროცესშია, მაგრამ რა ხდება „გირჩსა“ და გრიგოლ ვაშაძეს შორის, გაუგებრობა, რომელმაც რამდენიმე კვირის წინ იჩინა თავი, აღმოიფხვრა?
_ არა.
_ რატომ?
_ გრიგოლ ვაშაძეს ზუსტად ისე ვუყურებთ, როგორც აქამდე ვუყურებდით, ანუ ვაშაძეს კი არა, „ნაციონალური მოძრაობის“ სხვა წარმომადგენლებს ველაპარაკებით _ მათთან ადამიანური კომუნიკაცია დამყარებულია და
ახლა ვცდილობთ, კონსენსუსს მივაღწიოთ. როგორც გითხარით, ეს პროცესი ადვილი არაა, მით უმეტეს, მაშინ, როცა „ნაციონალურ მოძრაობაში“ გადაწყვეტილების მიმღები ერთ-ერთი პირი საქართველოში არ იმყოფება და მასთან კომუნიკაცია გართულებულია, თუმცა იმ შემთხვევაში, თუ ხელისუფლება თავის აზრზე დარჩა და არაფერი შეცვალა, ოპოზიციაში ლაპარაკის რესურსი არსებობს!
_ ლაპარაკის რესურსს სააკაშვილის მიერ დაანონსებული კერძო შტაბის ამუშავება ხომ არ ამოწურავს?
_ ამ წამოწყებას არ ვიცნობ, თან, მაინცდამაინც, არც იმის მჯერა, რომ ეს შტაბი დამოუკიდებლად წარმატებული იქნება, ანუ ეს შტაბი წარმატებული მაშინ იქნება, თუ „ნაციონალური მოძრაობა“ იქნება წარმატებული. სხვა შემთხვევაში კი სააკაშვილის შტაბი სიტუაციას ვერ შეცვლის.
_ იმის ალბათობა თუ არსებობს, რომ იმ მაგიდიდან, რომელიც ლეიბორისტების შტაბში, ასე ვთქვათ, ეწყობა, ვიღაცები სააკაშვილის შტაბში „გადაიქაჩნენ“?
_ ეს შტაბი ლეიბორისტების ოფისში მიმდინარე ამბების კონკურენტი არაა.
_ აბა, რა არის?
_ „ნაციონალური მოძრაობის“ შიგნით სიტუაციის დასალაგებლად ან რაღაცისთვის შექმნილი ორგანიზაცია თუ ადგილია, რომელიც ჯერ არ ამოქმედებულა. შესაბამისად, მასზე საუბარი ძალიან მიჭირს და საერთოდ, ამ იდეის მიმართ სკეპტიკურად ვარ განწყობილი.
ერთი სიტყვით, მგონია, რომ „ნაციონალური მოძრაობისა“ და ამ შტაბის ბედი ძალიან გადაკვეთილია.
_ იაგო, რამდენჯერმე ხაზი გაუსვით, გააჩნია, 4 აპრილამდე როგორ მივალთ, ანუ ხელისუფლება რამე დათმობაზე წამოვა თუ არაო. ფაქტია, „ოცნება“ დათმობაზე არ მოდის.
_ ეს ფაქტი არ არის. ყოველ შემთხვევაში, ვფიქრობ, რომ თებერვლის ბოლომდე ხელისუფლებისგან კონკრეტული წინადადება იქნება. ვნახოთ, ეს წინადადება დათმობითი იქნება თუ ისევ არასერიოზული.
_ თქვენ მაინც, როგორი მოლოდინი გაქვთ?
_ ვფიქრობ, რომ ეს წინადადება უფრო დათმობითი ხასიათის იქნება და პოზიციები რაღაცნაირად დაახლოვდება. ამის მერე ვნახავთ, ყველაფერი ეს 4 აპრილზე რა გავლენას მოახდენს.
_ თუ იმედოვნებთ, რომ ხელისუფლება უკან დაიხევს, მაშინ საკითხავია, უგულავას დაჭერით ვითარება რატომღა გაამწვავა?
_ ხელისუფლების მხრიდან, პირადად ჩემთვის, ბევრი რამ აუხსნელია. ამიტომ დასაბუთებულ და გარანტირებულ რამეს ვერ ვამბობ, თუმცა ვიმეორებ: მისი მხრიდან ოპოზიციასთან შეთანხმების მიღწევა რაციონალური იქნება. რაციონალურობის ნიშანი უკვე გამოვლინდა _ ჩემთან საუბარი დაიწყო და მომისმინა.
_ ისე, იაგო, თალაკვაძეს პოლიტიპატიმრებზე თუ ესაუბრეთ?
_ კორექტული არ იქნება, რომ დავადასტურო, თალაკვაძე პოლიტპატიმრების არსებობაზე მეთანხმებოდა-მეთქი, მაგრამ ესმოდა, რაზედაც ველაპარაკებოდი.
_ თქვენი აზრით, ხელისუფლება მხოლოდ არჩევნების თემას დათმობს თუ პოლიტპატიმრებსაც გამოუშვებს?
_ თუ შეთანხმება დაიდო, ვფიქრობ, ესეც შეთანხმების ნაწილი იქნება.
_ თუ ხელისუფლება დათმობაზე წამოვიდა, ამის მერე რა ხდება _ ლეიბორისტების ოფისში არსებული ოპოზიციის მაგიდა დაიშლება?
_ არ ვიცი, წარმოდგენა არ მაქვს. ამ წუთას ამაზე, მგონი, არავინ ფიქრობს.
_ დღეს ხელისუფლება უფრო რთულ სიტუაციაშია თუ ოპოზიცია?
_ ხელისუფლება და ოპოზიცია ერთმანეთს არ ელაპარაკება, ამიტომ პოლიტიკური პროცესი მკვდარია, რაც ყველასთვის ცუდია! შესაბამისად, ორივე იმისკენ უნდა იყოს მიდრეკილი, რომ ეს სიტუაცია გამოასწოროს. ჩემი მიზანია, ქვეყანაში არსებული რთული პოლიტიკური სიტუაცია განიმუხტოს და არჩევნებამდე ურთიერთპატივისცემაზე დამყარებული საარჩევნო კამპანიით მივიდეთ! ჩვენს რეალობაში ეს წარმოუდგენელი სურვილია, მაგრამ პირადად მე ასეთი განწყობით ვმოძრაობ!

გიორგი აბაშიძე