საეკლესიო სკანდალებმა პოლიტიკურ სპექტრს 20-21 ივნისის მთავარი მონაპოვარი დაავიწყა, ანუ ის, რომ 2020-ში არჩევნები პროპორციული სისტემით უნდა ჩატარდეს, ჯერჯერობით, ისევ სიტყვიერი განცხადებაა. არადა, კონსტიტუციაში ცვლილებების შეტანას დრო სჭირდება. შესაძლოა, ისეც მოხდეს, რომ „ოცნების“ ემოციური დაპირება დაპირებად დარჩეს და საარჩევნო სისტემაში ცვლილებები ვერ შევიდეს. მაშინ მომავალ წელს არჩევნებზე არც ბუნებრივი ბარიერი იქნება და მაჟორიტარებიც უწინდებურად „იგულავებენ“.

რატომ არ აქტიურობს ოპოზიცია საარჩევნო სისტემის შეცვლაზე და რატომ არ სთხოვს „ოცნებას“ პირობის დაკანონებას? _ ამის თაობაზე „ქრონიკა+“ იურისტ ვალერი გელბახიანს ესაუბრა. ამასთან, ჩვენ რესპონდენტს კითხვები, ცხადია, საეკლესიო სკანდალზეც დავუსვით. ამ კონტექსტში გელბახიანმა აქცენტი მეუფე იაკობის იმ განცხადებაზე გააკეთა, რომლის თანახმადაც რამდენიმე პირი დეპუტატს ფულს სძალავდა და ამ „გარჩევაში“ სასულიერო პირებიც მონაწილეობდნენ. ვალერი გელბახიანი ამბობს, რომ ეს განცხადება არათუ დანაშაულის ნიშნებს შეიცავს, არამედ პირდაპირ რეკეტს ამხელს და ამიტომ გამოძიება უნდა დაწყებულიყო, თუმცა მთავარი პროკურატურა ასე არ ფიქრობს და აცხადებს:
„რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, თავად დანაშაულის შედეგად შესაძლო დაზარალებულმა პირმა საჯაროდ უარყო მის მიმართ რაიმე სახის უკანონო ქმედებების განხორციელება, რის გამოც აღნიშნული განცხადება მიჩნეულ იქნა დაუდასტურებელ ინფორმაციად“.
მოკლედ, მოესწრება თუ არა 2020 წლამდე საარჩევნო ცვლილებების დაკანონება? ვინ და რა მიზნით „ააფეთქა“ ეკლესია და რას ნიშნავს ოპოზიციის კონფორმიზმი? _ „ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს ვალერი გელბახიანთან:

_ ბატონო ვალერი, საპატრიარქოს კარის თამაშებმა მთავარი პოლიტიკური მოვლენა ყველას დაავიწყა, ანუ მხედველობაში მაქვს პროპორციული საარჩევნო სისტემა, რომელზედაც გადასვლის მზადყოფნა ხელისუფლებამ 20-21 ივნისის სისხლიანი მოვლენების შემდეგ გამოთქვა. პირადად მე მეჩვენება, რომ ეს უმნიშვნელოვანესი საკითხი მხოლოდ ხელისუფლებამ კი არა, ოპოზიციამაც „ფეხზე დაიკიდა“. მეთანხმებით?
_ მთლად „დაკიდებული“ არ არის. ყოველ შემთხვევაში, პარლამენტში რაღაც პროექტი არსებობს, რომელზეც მსჯელობას, მგონი, იწყებენ, მაგრამ დეტალები, რა პროექტი მომზადდა და რა ახალი რეგულაციები თუ ნორმატივებია, არ ვიცი.
_ ეს დეტალები, ვფიქრობ, არც ოპოზიციამ იცის, რომელიც არცთუ შორეულ წარსულში თავს იგიჟებდა, ხელისუფლება სასწრაფოდ უნდა გადავიდეს პროპორციულ არჩევნებზეო. ჰოდა, ისევ ვიმეორებ კითხვას: „ანტიოცნებელები“ საარჩევნო სისტემის შეცვლაზე უფრო მეტად ხომ არ უნდა იყვნენ ორიენტირებულნი, მით უმეტეს, რომ 2020-მდე ცოტა დროა დარჩენილი? გამორიცხულია, რომ „ოცნებამ“ ოპოზიცია გადააგდოს?
_ სწორედ მასე ვფიქრობ, რომ გადააგდებს.
_ ანუ პროპორციულ არჩევნებზე საუბრის დაწყება სატყუარა იყო, რომლითაც ხელისუფლებამ ზაფხულში ვითარება განმუხტა და ოპოზიცია გააჩუმა?
_ შეიძლება, თან ოპოზიციამ არ იაქტიურა და ხელისუფლების მიერ გაკეთებულ განცხადებას მიენდო. მას შემდეგ, როგორც ხედავთ, პროცედურები სპეციალურად ჭიანურდება. კანონპროექტი, რომელიც წეღან ვახსენე, არ მგონია, იმ განცხადებებს ასახავდეს, რომელიც თავის დროზე გაკეთდა.
სხვათა შორის, მოქმედი კონსტიტუცია მაჟორიტარულ არჩევნებს ისეც არ ითვალისწინებს. ამასთან, ეს კონსტიტუცია ითვალისწინებს ხუთპროცენტიან ბარიერს. ცვლილება სწორედ ამ მუხლშია შესატანი.
_ ე. ი., მთავარი ცვლილება ბარიერს უნდა შეეხოს?
_ დიახ, თორემ დანარჩენი გამოსაცვლელი არაფერია, ანუ ხმების დათვლის სისტემას ექნება მნიშვნელობა.
_ ბატონო ვალერი, ხელისუფლება, ცხადია, შეეცდება, ხმების დათვლის ისეთი წესი შემოიტანოს, რომლითაც 2020-ში გამარჯვება გარანტირებული ექნება.
_ ზოგადად, ხმების დათვლის უამრავი წესი არსებობს.
_ ჰოდა, რაკი ასეა, ამ საკითხებზე ოპოზიცია ხომ უფრო აქტიური და მობილური უნდა იყოს?
_ ბუნებრივია. საჯაროდ არაეთხელ მითქვამს და ახლაც გავიმეორებ: მთავარი პოლიტიკური ამოცანაა, რომ სამართლებრივი შედეგი დროულად მიიღწეს, ვინაიდან თუ კონსტიტუციაში ცვლილება არ შევიდა, განცხადებები არაფერს ნიშნავს. კონსტიტუციაში ცვლილების შეტანას კი სპეციალური პროცედურები სჭირდება.
მოკლედ, ეს ცვლილებები ვადაში არ ესწრება _ ჯერ პარლამენტმა უნდა განიხილოს, მერე მოიწონოს, გამოაქვეყნოს, მერე ისევ განიხილოს და კენჭი უყაროს.
ამას გარდა, ნუ გვავიწყდება, რომ პარლამენტში მაჟორიტარი დეპუტატებიც არიან, რომლებსაც შეუძლიათ, რომ ლობირება მაჟორიტარულ სისტემას გაუკეთონ, ანუ მათ პროპორციული სისტემის შემოტანა არ აწყობთ, მაგრამ ამის მიუხედავად, ოპოზიციას ჰგონია, რომ არჩევნების პროპორციულ სისტემაზე გადასვლა, აპრიორი, მოხდება, მაგრამ იმ ეშმაკობიდან და პათოსიდან გამომდინარე, რაც მის განცხადებებს გასდევს, ხელისუფლება პირობას არასოდეს ასრულებს! ჰოდა, ოპოზიცია რატომაა დარწმუნებული და რატომ ჰგონია, რომ პროპორციულ სისტემაზე გადავლენ, არ ვიცი!
_ აქედან გამომდინარე, ხომ არ უნდა ვივარაუდოთ, რომ „ოცნება“ და ოპოზიციის ნაწილი ერთმანეთთან გარიგებულია, რომ საარჩევნო სისტემის ცვლილება თვითდინებაზე იყოს მიშვებული?
_ არ ვიცი, საპარლამენტო ოპოზიციაში რა ხდება, თუმცა ვერაფერს გამოვრიცხავ.
_ ისე, შეიძლება, ბოლი იქიდან ამოვიდეს, სადაც ცეცხლი თუ არა, ნაპერწკალი მაინც არ არის?
_ რა თქმა უნდა, ბოლი ნაპერწაკლის გარეშე ვერ გაჩნდება!
ჰოდა, რადგან ერთმანეთის მიმართ ბრალდებები ისმის, რაიმე ტიპის გარიგება შედგება, მაგრამ ვიმეორებ: ჩემთვის უცნობია, ეს რა დონის ან რა ტიპის გარიგებაა!
_ ამ გარიგებით, ფაქტია, 2020-ში მოგებული „ოცნება“ დარჩება, არა?
_ „ოცნება“ იმედიანად, ალბათ, ამიტომ არის და ამბობს, 60 პროცენტს ავიღებო…
ზოგადად, არჩევნების მექანიზმი, ჯერჯერობით, ხელისუფლების ხელშია და მისთვის სასურველი შედეგის დაყენებას არაფერი უნდა.
_ ე. ი., ხელისუფლებას, ამ რეალობით, გაყალბების საშუალება ისევ აქვს?
_ თუ არჩევნები ორსისტემიანი დარჩა, ხელისუფლებას გაყალბებაც არ დასჭირდება.
_ რატომ?
_ იმიტომ, რომ უმრავლესობას გაყალბების გარეშე მაინც შეადგენს.
_ იქნებ, ოპოზიცია მშვიდად იმიტომ არის, რომ ჰგონია, აი, ვითარებას სხვადახვა სენსიტიური თემით ავადუღებ და „ოცნება“ კუთხეში მიემწყვდევაო?
_ ეს ოპოზიციის დამსახურება არ არის. ხელისუფლება ისეთ სისულელეს აკეთებს თვითონ, რომ ამაზე უკეთესს ოპოზიცია ვერც მოიფიქრებს!
საერთოდ, როცა თავისი არაკომპეტენტურობისა თუ უცოდინარობის გამო მმართველი ძალა თვითდაზიანებებს იყენებს, ოპოზიცია ჩუმადაც რომ იყოს, ეს ხალხს მაინც აღიზიანებს.
ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, არჩევნების წელია და თბილისში პარკინგის ჯარიმას 10-დან 50-ლარამდე ზრდიან. საინტერესოა, რას ელოდება ხელისუფლება _ მოსახლეობა მადლობას ეტყვის? იმდენი ტვინი ხომ უნდა გქონდეს, რომ ისედაც გაჭირვებულ ხალხს თუნდაც პარკინგის ჯარიმა 500 პროცენტით არ გაუზარდო? ჯერ ერთი, ავტომანქანის სადგომის გაძვირებას საფუძველი არ აქვს. მეორეც, ამას რომ აკეთებ, ნამუსი ხომ უნდა გქონდეს?!
ასეთ ნაბიჯს რომ დგამ, არჩევნებზე ხალხის მხარდაჭერას რატომღა ელი? მერწმუნეთ, ხალხის მხარდაჭერას ვერ მიიღებენ!
_ ბატონო ვალერი, ამ თემაზე საუბარს არ ვაპირებდი, მაგრამ პარკინგის გადასახადი მთელ ქვეყანაში კი არა, მხოლოდ დედაქალაქში იზრდება. მოდით, ეს ამბავი პოლიტიკური ინტრიგების ჭრილში განვიხილოთ, ანუ კულუარებში უკვე არ მალავენ, რომ თბილისის მერმა, კახა კალაძემ, დამოუკიდებელი პოლიტიკური თამაში დაიწყო. ჰოდა, კალაძე პარკირების ჯარიმასაც იქნებ, იმიტომ ზრდის, რომ უნდა, ხალხი „ოცნებას“ აუბუნტოს?
_ თუ დამოუკიდებელ თამაშს თამაშობს, რა, კალაძეს ელექტორატი არ აინტერესებს? _ ამას ვერ დავიჯერებ!
_ რა თქმა უნდა, აინტერესებს, მაგრამ ჯერ, ალბათ, იმას ცდილობს, რომ „ოცნების“ მიმართ უკმაყოფილება მაქსიმალურად გაიზარდოს და მაშინ, როცა ყველაფერი ეს პიკს მიაღწევს, „ოცნებას“ გაემიჯნება და იტყვის, მე ხალხის მხარეს ვარო. ყველაფერი ეს ხომ ჩვეულებრივი პიარტექნოლოგიაა, ბატონო ვალერი!
_ მესმის, მაგრამ ყველაფერ ამაზე რა, თვითონ პასუხს არ აგებს? საქმე დედაქალაქს ეხება და, როგორც ვიცი, ეს კანონპროექტი პარლამენტში გააპარეს. ჰოდა, კალაძეს ხმა ხომ უნდა ამოეღო და ეთქვა, _ რას აკეთებთ, ეს ხალხის ინტერესში არ შედისო?!
_ თქვენი აზრით, ხელისუფლება ასეთ სულელურ ნაბიჯებს რატომ დგამს?
_ ხელისუფლებას რაც შეიძლება, დიდი ბიუჯეტი უნდა და საამისოდ ყველაზე არაპოპულარულ ნაბიჯებს დგამს.
იცით, „ოცნებას“ რატომ არ აინტერესებს, ხალხი არჩევნებზე მხარს დაუჭერს თუ არა?
_ რატომ?
_ იმედი აქვს, რომ გააყალბებს! ამიტომ ხალხი განაწყენებულია თუ არა, „ოცნებისთვის“ პარამეტრი არ არის. ყველაფერი ეს ავტორიტარიზმის ერთ-ერთი მკვეთრი ნიშანია, ანუ ავტორიტარიზმის დროს ხელისუფლებას ხალხის აზრი არ აინტერესებს და მთავარია, საარჩევნო კომისიებში უმრავლესობა ჰქონდეს, რომელიც მისთვის სასურველ შედეგს დაწერს!
_ ასეა თუ ისე, მაინც იმ თემას დავუბრუნდები, რითიც საუბარი დავიწყე: არჩევნები, საეკლესიო სკანდალების ფონზე, არავის ახსოვს. ხელისუფლებას ეკლესიის აფეთქება სწორედ ამიტომ ხომ არ უნდოდა?
_ აქაც ხელისუფლების უტვინობას ვხედავ, მაგრამ ამას ახსნა აქვს.
_ რა ახსნა?
_ ვთქვათ, რომ ყველა არჩევნებში, რომელიც საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის მერე ჩატარებულა, მონაწილეობა ხან რა სტატუსით მაქვს მიღებული და ხან _ რა. ასევე მონაწილეობა მაქვს მიღებული ყველა საარჩევნო კანონმდებლობაში და, შესაბამისად, ყველა საარჩევნო ტექნოლოგია ჩემთვის ცნობილია.
_ უკაცრავად, ეს რა შუაშია?
_ არ მახსოვს ისეთი არჩევნები, როცა ეკლესიას ხელისუფლებისთვის არ დაეჭიროს მხარი! როცა ხელისუფლებამ იცის, რომ ეკლესია, რომელსაც მრევლი ჰყავს, მისი მხარდამჭერია, ასეთი საარჩევნო ბანკის განადგურება არ უნდა მოინდომოს, მაგრამ აქ პრობლემა სხვა რამეა.
_ რა?
_ ავტორიტეტი, ანუ პატრიარქს განუზომლად ჭარბი ავტორიტეტი აქვს და დიდი ხანია, ეს ასეა. მაგალითად, სხვა პატრიარქი რომ ყოფილიყო, იგივე მეუფე პეტრეს განცხადებები მასზე სხვანაირად იმოქმედებდა, მაგრამ ილია მეორეს იმდენად განუზომელი ავტორიტეტი აქვს, რომ პეტრეს ნათქვამმა ოდნავი ზიანიც ვერ მიაყენა! ხალხს არ აინტერესებს, პეტრემ სიმართლე თქვა თუ ტყუილი. ჰოდა, აქედან გამომდინარე, ვიღაცას არ უნდა, რომ ამ ქვეყანაში ვინმეს ასეთი ავტორიტეტი ჰქონდეს! ამიტომ თუ ეს ავტორიტეტი დაინგრევა და ეკლესიის წიაღში დისკრედიტაცია დაიწყება, ეს იმის ნიშანი იქნება, რომ ავტორიტეტს პატრიარქიც დაკარგავს, მაგრამ ეს გრძელვადიანი პროცედურაა და არ ვიცი, იმ ადამიანებს, რომლებმაც ეს ყველაფერი დაიწყეს, ძალა და დრო ეყოფათ თუ არა!
უფრო სწრაფი პროცესი კი საეკლესიო ინსტიტუციის სათავეში უავტორიტეტო პატრიარქია, რომელიც ვერასოდეს შეკრავს ეკლესიას და ვერც საზოგადოებაში ექნება ავტორიტეტი!
მოკლედ, ყველაფერი ასე უნდა წავიკითხოთ: სხვა პოლიტიკურ ავტორიტეტებს პატრიარქის მაღალი ავტორიტეტი აწუხებთ!
_ გეთანხმებით, მაგრამ თქვენი ლოგიკიდან გამომდინარე, შეიძლება ჩავთვალოთ, რომ მეუფე პეტრემ ხელისუფლების წისქვილზე დაასხა წყალი?
_ სიმართლე გითხრათ, კარგად ვერ გავიგე, უშუალოდ პატრიარქი ამხილა თუ პატრიარქზე თქვა, მფარველიაო, ანუ იმ განცხადებით, რომელიც მან საპატრიარქოდან გამოსვლის შემდეგ, მანქანაში ჩაჯდომისას გააკეთა, ისეთი ემოციით დატვირთული იყო, რომ ვერ გავიგე, რისი თქმა უნდოდა. შემდეგ კი ეს არ გაუმეორებია და, უბრალოდ, თქვა, პატრიარქი ლობისტობსო. ლობისტობა კი სხვა რამეა, თუმცა არ მგონია, ლობიზმში დადანაშაულება სწორი იყოს, რადგან მხოლოდ მართლმადიდებლურ კი არა, ეს სენი ყველა ეკლესიაშია მოდებული _ ბერები დასაწყის ეტაპზე ძალიან ასკეტურ ცხოვრებას ეწევიან, როცა ბიოლოგიური მოთხოვნები არ კმაყოფილდება, ჰორმონული ცვლილებები ხდება და, ასე ვთქვათ, უკეთურ გზას ირჩევენ.
სხვათა შორის, ეს პრობლემა ადრეც იყო _ კომუნისტების დროსაც იყო გამოვლინებები და, მახსოვს, ხალხი სისხლის სამართლებრივად დაისაჯა, ანუ ყველაფერი ეს ახალი ამბავი არ არის, მაგრამ მორალური თვალსაზრისით ეკლესიას ამ ელემენტებისგან გაწმენდა რომ ესაჭიროება, ეს კანონიკური სამართლის ერთ-ერთი ამოცანაა. კანონიკური სამართალი კი სამოქალაქოსგან შორსაა.
_ ჩვენც სწორედ მორალურ სამართალზე ვსაუბრობთ, ანუ ყველაფერმა იმან, რაც ბოლო დროს მოხდა, მორალურად ეკლესია ხომ დააზიანა?
_ მეუფე პეტრე ამბობს, რომ ეკლესიაში პედერასტიას მფარველობენ და კანონიკური სამართლის ამოცანაა, რომ ეს წმენდა განხორციელდეს. არ შეიძლება, ადამიანი ქადაგებდეს და უკეთურ საქციელს ეწეოდეს _ ეს რელიგიური უზნეობაა! ამიტომ როცა მღვდელმთავარი ამის წინააღმდეგ მიდის, ცალსახად იმის თქმა არ შეიძლება, რომ იგი ტყუის.
რაც შეეხება მეუფე იაკობს, იმ განცხადებაში, რაც მან მთავრობის თავმჯდომარესა და მინისტრებთან შეხვედრაზე გააკეთა, დანაშაულებრივი ნიშნები არ იკითხება!
_ ეს როგორ?
_ მეუფე იაკობმა მოგვიანებით თქვა, შემოთავაზება, ანუ აზრთა გაცვლა იყოო. სისხლის სამართლის კოდექსის არც ერთ მუხლში არ წერია, რომ პატრიარქის შეცვლაზე საუბარი დანაშაულია!
_ მეუფე იაკობმა თავდაპირველად სიტყვა „ლიკვიდაცია“ ახსენა.
_ დიახ, მაგრამ მერე განმარტება გააკეთა და ჩვენც ამ განმარტებას გავყვეთ. მოკლედ, არ იფიქროთ, რომ ვინმეს მხარეს ვარ, მაგრამ ვიმეორებ: სისხლის სამართლის კოდექსში არსად წერია, რელიგიური მოღვაწის შეცვლა-გამოცვლაზე საუბარი ისჯებაო. მაგრამ მეუფე იაკობის მეორე განცხადებას დანაშაულის რამდენიმე ნიშანი ახლდა. მან პირდაპირ დაასახელა ორი რეკეტიორი _ თანამდებობის პირი, ასევე კრიმინალური ავტორიტეტები და შუამავალი საეკლესიო პირიც დაასახელა, ანუ, საერთო ჯამში, ექვსი პირი დასახელდა და მხოლოდ მათი სახელები და გვარები კი არ გახდა ცნობილი, არამედ მათი ქმედებებიც აღწერა.
მოკლედ, დანაშაული მოხდა და დანაშაულის სავარაუდო ჩამდენთა წრეც არსებობს. შესაბამისად, ამაზე გამოძიება, ცხადია, უნდა დაწყებულიყო და მიუხედავად იმისა, რომ დეპუტატმა განაცხადა, ასეთი რამ არ მომხდარაო, ჩვენებას ისე კარგად მისცემდა, როგორც ორჯერ ორი ოთხია!
_ ე. ი., ხელისუფლება მეუფე იაკობს ევაჭრა?
_ ხელისუფლებამ მეუფე იაკობის განცხადებაზე, რომელიც დანაშაულის ნიშნებს შეიცავდა, რეაგირება არ მოახდინა. როგორი კეთილშობილური მიზნებიც უნდა ჰქონდეს, როცა ადამიანი „გარჩევაში“ მონაწილეობს, ეს უკვე დანაშაულია!
_ ხელისუფლებამ მეუფე იაკობის ამ განცხადებაზე რეაგირება რატომ არ მოახდინა? სიმართლის გამხელის შეეშინდა?
_ არა.
_ აბა?
_ ხელისუფლება მეუფე იაკობს თავისიანად მიიჩნევს. ხომ ნახეთ, ეპისკოპატის განჩინებაში მეუფე იაკობი გაფრთხილებულია, მაგრამ მითითებული არ ყოფილა, რომელი კანონიკური ნორმის საფუძველზე. ეს უმნიშვნელო შეცდომა არ გეგონოთ. არ იძებნება კანონიკური სამართლის ისეთი ნორმა, რომლითაც ცოდვა და დანაშაული გათანაბრებულია და რამე მაპატიებელი მიზეზი არსებობდეს. ამიტომაც სინოდმა ყველაფერ ამას გვერდი აუარა. მეუფე პეტრეზე კი სხვა, მაგრამ მუხლი მაინც მიუთითა. ხოლო მეუფე იაკობთან დაკავშირებით არანაირ სამართლებრივ საფუძველზე არაა საუბარი.
აქედანაც გამოჩნდა, მას საპატრიარქო მფარველობს. როცა 42 მეუფე დანაშაულს ხელს აფარებს, დიდი ბოდიში, მაგრამ მორალზე საუბარი ძალიან ძნელია!
_ მაშასადამე, ხელისუფლებამ საპატრიარქოც „ჯიბეში ჩაისვა“, საარჩევნო სისტემის შეცვლასთან დაკავშირებითაც საკუთარი დღის წესრიგით მოქმედებს და 2020-ის არჩევნებსაც მშვიდად ამიტომ ელოდება. ამასობაში კი არავინ იცის, ოპოზიცია რას აკეთებს. ასეა, არა?
_ ეკლესიასა და ხელისუფლებაშიც მთავარი კონფორმიზმია! დიახ, ყველა კონფორმიზმის ხიბლშია. ამიტომაც ხმას არავინ იღებს.
_ ოპოზიციაც კონფორმიზმის ხიბლშია?
_ რა თქმა უნდა.
_ რატომ?
_ ოპოზიციის ფუნქცია ხელისუფლების კრიტიკაა და ეს თავისთავად კომფორტია, ანუ ოპოზიცია მხოლოდ იმით ტკბება, რომ ტელევიზიით გამოდის და თავის პოზიციას ახმოვანებს. ეს არის და ეს. ინიციატივები არც საკანონმდებლო ნაწილიში შემოაქვს და არც ხალხში დადის, რომ იგი არჩევნებისთვის მოამზადოს!
ოპოზიცია კონფერენციებსაც არ მართავს და არც, თუნდაც, ხუთკაციან მიტინგებს, რომ ქვეყანაში არსებულ ამა თუ იმ პრობლემაზე კონცენტრირება მოახდინოს. ამიტომაც ვამბობ, რომ ოპოზიციაც ხიბლშია.
_ ე. ი. ხალხი ოპოზიციასაც ფეხზე კიდია, არა?
_ რომაელებს ამფითეატრი რომ აუშენეს, მერე მთავარი პური და სანახაობა იყო. საქართველოშიც ეს ამფითეატრი დიდი ხანია, აშენებულია. ყველაფერი დანარჩენი კი პური და სანახაობაა!
_ მოკლედ, ძალიან ცუდ მდგომარეობაში ვართ!
_ ვერ ხედავთ, ქვეყანა რას ჰგავს?
_ ამ ცუდი მდგომარეობიდან გამოსავალი ხომ უნდა ვიპოვოთ?
_ ხელისუფლება გაიძახის, ქვეყანაში ყველაფერი კარგად არისო. უბრალოდ, ეს ტერორისტული ოპოზიცია ამძაფრებს სიტუაციასო, მაგრამ საქმე სინამდვილეში ასე ხომ არ არის?
ასე არ შეიძლება. არც ის შეიძლება, რომ შენ, მღვდელმთავარი, განცხრომაში იყო და მრევლი შიმშილით კვდებოდეს!
_ გამოსავალზე გკითხეთ, ბატონო ვალერი.
_ გამოსავალი ის არის, რომ ერიც, ბერიც და სახელმწიფოც ხალხთან უნდა იყოს და სიმართლეს ემსახურებოდეს. ქვეყანაში უმთავრესი სწორედ ეს არის _ სიმართლე არავის უნდა და ხალხი მხოლოდ მაშინ სჭირდება, როცა არჩევნებია და როცა ბიუჯეტში ფულია ასაკრეფი!
ისე, როცა ამ ოპოზიციას ვუყურებ, ხელისუფლებაში რომ მოვიდეს, არაფერი შეიცვლება!
_ რატომ?
_ თუ ესენი დარჩებიან ხელისუფლებაში, მაინც არაფერი შეიცვლება! ჰოდა, ან გარიბალდივით ხმალი უნდა იშიშვლო და მთელი საქართველო ცეცხლის ალში გაახვიო, ან შინ დაჯდე და წიგნები წერო!

გიორგი აბაშიძე