ლაშა ჩხარტიშვილი: „დავიდგარეჯის დაკარგვა ქვეყნისთვის ტრაგედია იქნება“

„ქრონიკა+“-ის კითხვებს „ლეიბორისტული“ პარტიის უფლებადამცველი ცენტრის ხელმძღვანელი, ლაშა ჩხარტიშვილი პასუხობს:
_ ბატონო ლაშა, ერთი თვე 20 ივნისის სისხლიანი ტრაგედიიდან _ როგორ შეაფასებდით „გავრილოვის ღამეს“ და შემდეგ განვითარებულ პროცესებს?
_ „გავრილოვის ღამემ“ საბოლოოდ ჩამოხსნა ფარდა ივანიშვილის რეჟიმს _ მან დაადასტურა ერთადერთი არგუმენტი, რომლითაც „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ უკეთეს პარტიად ასაღებდა თავს, თითქოს სისხლს არ ღვრიდა. ტექნიკური თვალსაზრისით, ივანიშვილმა, სულ მცირე, 26 მაისისა და 7 ნოემბრის სისასტიკე გაიმეორა. ასობით ადამიანი დაასახიჩრა, რამდენიმემ თვალი დაკარგა, ნაწილი სიკვდილამდე მიიყვანა და მასობრივი თავდასხმა განახორციელა. აქედან გამომდინარე, ამათ უკვე არანაირი არგუმენტი არ დარჩათ „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ მიმართებით, თუმცა მინდა შეგახსენოთ, რომ ბიძინა ივანიშვილი თავად გახლდათ მიხეილ სააკაშვილისა და „ნაციონალური მოძრაობის“ პარტნიორი, როცა მოხდა 7 ნოემბერი და 26 მაისი. როგორც ამბობენ, სწორედ ის იყო ერთ-ერთი მთავარი ინიციატორი მაშინდელი დარბევების. 20 ივნისს მცდელობა ჰქონდათ, რომ დიქტატურა დაემყარებინათ, რაც ვერ განხორციელდა, საზოგადოებას არ შეეშინდა ამ ძალადობის და ეს მოსალოდნელიც იყო. ამან მოიტანა დიდი შედეგი, თუმცა პროცესი ბოლომდე მისაყვანია პროპორციული არჩევნების სახით. ამ ქვეყანაში ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დამთავრდეს ბოლშევიზმი, რადგან ყველა პრობლემისა და ტრაგედიის სათავე არის ერთი ადამიანის ხელში. რაც შეეხება გახარიას საკითხს, მეც ამ მოთხოვნას ვუერთდები და ვმონაწილეობ კიდეც იმ აქციებში, სადაც ახალგაზრდები დგანან. ბუნებრივია, ესეც სწორია და, სულ მცირე, თანამდებობიდან უნდა გადადგეს გახარია, რადგან სამართლებრივი კუთხით მას არავინ გაასამართლებს, ვიდრე ხელისუფლების სათავეში ივანიშვილი იქნება. გახარიას გადაყენება პრინციპის ამბავია. ბუნებრივია, ივანიშვილი კი შეეცდება, რომ სხვა გახარია მოიყვანოს აღნიშნულ თანამდებობაზე, მაგრამ მაინც პრეცედენტი იქნება იმისა, რომ სხვამ ნაკლებად შეასრულოს მისი დაკვეთა. რამდენიც არ უნდა გადაეფაროს გახარია ივანიშვილს, ყველამ კარგად ვიცით, რომ მის გარეშე ვერავინ გაბედავდა ასეთ მასშტაბურ სისხლისღვრას მშვიდობიან მომიტინგეებსა და ჟურნალისტებზე. როდესაც გახარია გამართლებას ცდილობს, ყველამ ვნახეთ, რომ ეს იყო სისტემური ძალადობა, ეს არ იყო გამონაკლისი, რადგან ასეთ შემთხვევაში არ შეიძლება, ასობით ადამიანი დაზარალდეს, ათობით ადამიანი დასახიჩრდეს, თვალი დაკარგოს და გაქცეულ მოქალაქეებზე ნადირობა, არ შეიძლება, შემთხვევითობას დავაბრალოთ.
_ 26 მაისისა და 7 ნოემბრის დარბევაშიც ბიძინა ივანიშვილის პასუხისმგებლობას ხედავთ?
_ პირდაპირ! რამდენად ის იყო ამ დარბევის ინიციატორი, ეს სხვა თემაა, მაგრამ სულ მცირე პასიური მომხრე და მხარდამჭერი რომ იყო მაშინდელი სისხლიანი რეჟიმის, რომელზეც ახლა ხშირად საუბრობს . ამაზე ორი აზრი არ არსებობს. ყველას კარგად გვახსოვს, რომ 2011 წლამდე ივანიშვილი აქტიური დამფინანსებელი და მხარდაჭერი გახლდათ სააკაშვილის რეჟიმის. არც 7 ნოემბერს გამოუთქვამს არანაირი პროტესტი, არც 26 მაისის დროს და არც ომის პერიოდში შეუწყვეტია მისი დაფინანსება. ერთ-ერთი პირველები გახლდით მაშინ, ვინც მას შუშის კადაფი დაარქვა, მას არ აქვს ოფიციალური ძალაუფლება, თუმცა ის წყვეტს ყველაფერს.
_ თქვენ წეღან აღნიშნეთ, რომ გიორგი გახარიას გადადგომა პრინციპის ამბავიაო. გინდათ თქვათ, რომ გახარია პრინციპის გამო უნდა გადადგეს თანამდებობიდან თუ მისი პასუხისმგებლობა რეალურად უნდა დადგეს?
_ გახარია პასუხისმგებელია როგორც პოლიტიკურად, ასევე სამართლებრივად. ბუნებრივია, მისი სამართლებრივი პასუხისმგებლობაც უნდა დადგეს, უბრალოდ ივანიშვილის მმართველობის პირობებში ეს არ მოხდება, თუმცა, ადრე თუ გვიან, ჩვენ ყველამ უნდა ვიბრძოლოთ იმისთვის, რომ ის დაისაჯოს. როგორც ვანო მერაბიშვილს მოეთხოვა პასუხი, მათ შორის, აქციების დარბევის გამო აქვს ბრალი წაყენებული, ასევე უნდა მოეთხოვოს პასუხი გახარიასაც. რა მნიშვნელობა აქვს, სააკაშვილი დაგვარბევს მერაბიშვილთან ერთად თუ ივანიშვილი _ გახარიასთან ერთად?! ფაქტი და დანაშაული სახეზეა, რომელიც ძალიან მძიმეა. გაქცეულ მომიტინგეებს ქუჩებსა და ეზოებში მთელი დღე დასდევდნენ და აბსოლუტურად მშვიდობიან მოქალაქეებს, მათ შორის, ჟურნალისტებს უსწორდებოდნენ. იგივე მოხდა 7 ნოემბერსაც და 26 მაისს, რამე განსხვავებას ხედავთ?
_ 20 ივნისის აქციის სისხლიანი დარბევიდან ზუსტად ერთი თვის თავზე, მანიფესტანტები რუსთაველის გამზირზე ბანერებით ხელში მივიდნენ, რომლებზედაც რიცხვები იყო გამოსახული _ ეს სიმბოლური ნიშანია მათი სიმრავლისა და პასუხი ბიძინა ივანიშვილის განცხადებაზე, რომელმაც რამდენიმე დღის წინ განაცხადა, რომ პარლამენტის წინ 200 კაცი დგას, ისიც ოპოზიციის მიერ მობილიზებულიო. როგორია თქვენი შეფასება ივანიშვილის ამ განცხადებაზე და რამდენად არასერიოზულად აღიქვამს ის 20 ივნისის მოვლენებს?
_ რა თქმა უნდა, არასერიოზულად ვერ უყურებს და ივანიშვილს ამ საკითხისადმი არასერიოზულად რომ შეეხედა, ის პროპორციულ არჩევნებზე განცხადებებს არ გააკეთებდა. მან ძალიან სერიოზულად შეაფასა მისი ძალაუფლების ნაადრევად დასრულების რისკი და ამიტომაც წამოვიდა ამ ნაბიჯზე. არის სხვა მრავალი სერიოზული საკითხი, როგორიცაა „რუსთვი 2-ის“ დამოუკიდებლობის რეალური გარანტია, ასევე დავითგარეჯის საკითხი ძალიან მწვავეა და რეალური დაკარგვის საფრთხის წინაშე ვდგავართ. დღეს, ფაქტობრივად, ეს ტერიტორია ჩვენთვის დახურულია. ივანიშვილის მხარდაჭერით ეს ყველაფერი დასრულდება ანექსიით. როცა საუბრობენ შემოგდებულ თემაზე, მეორეხარისხოვნობაზე და იმაზე, რომ აზერბაიჯანი არ არის ოკუპანტი, მინდა გითხრათ, რომ აზერბაიჯანიც ისეთივე ოკუპანტია, როგორც რუსეთი, რომელიც გვართმევს არა მარტო მიწას, არამედ დიდ ისტორიულ ნაწილს, იმიტომ რომ გარეჯი ყველამ ვიცით, რომ არის მსხვილი, უნიკალური ისტორიული ნაწილი და მონასტერი საქართველოში. ამ ყველაფრის უკან კი დგას ივანიშვილი.
_ ჩვენ ყველა ვხედავთ, რომ უკვე ერთ კვირაზე მეტია, რაც დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექსში მომლოცველები და სასულიერო პირები ვეღარ შედიან. რამდენად არსებობს ამ ტერიტორიის დაკარგვის საფრთხე?
_ რისკი ძალიან მაღალია. მგონია, რომ თუ საზოგადოება ძალიან მასშტაბურ აქტივობას არ გაიმეორებს, რომელიც იყო გაზაფხულზე, შეიძლება რომ ივანიშვილმა ნებისმიერ დროს საბოლოოდ გადაუფორმოს გარეჯი ალიევის რეჟიმს. საბრძოლო ფრონტი მრავალი მიმართულებით არის გახსნილი და საზოგადოება განაწილებულია სხვადასხვა მიმართულებით, მაგრამ სხვა გზა არ არის, ჩვენ გვჭირდება როგორც დამოუკიდებელი მედია, ასევე გარეჯის თემაშიც, ოკუპაციის კუთხითაც, მაგრამ ეს ყველაფერი უნდა შევძლოთ, რომ დავიცვათ ჩვენი ტერიტორიები. დავითგარეჯის დაკარგვა ქვეყნისთვის ტრაგედია იქნება.
_ ბატონო ლაშა, არანაკლებ მნიშვნელოვანია ტელეკომპანია „რუსთავი 2-ის“ გარშემო მიმდინარე მოვლენები. მოგეხსენებათ, რომ სტრასბურგის სასამართლომ „რუსთავი 2-ის“ საქმეზე თბილისის საქალაქო, სააპელაციო და უზენაესი სასამართლოების მოსამართლეების მხრიდან, დამოუკიდებლობისა და მიუკერძოებლობის ნაწილში დარღვევა არ აღმოაჩინა. რა ბედი ეწევა ტელეკომპანიას მოცემულ სიტუაციაში და თქვენი შეფასება როგორია ამ საკითხთან დაკავშირებით?
_ რაც შეეხება სტრასბურგის სასამართლოს, თუ რით არის განპირობებული ეს უცნაური გადაწყვეტილება, ამაზე შეიძლება გარკვეული ეჭვების გამოთქმა, რუსული ფაქტორი იქნება თუ სხვა. აქ ლაპარაკია ერთ კოლეგიაზე და მთავარი პრობლემა ისაა, რომ ივანიშვილის რეჟიმმა ეს ტელეკომპანია ქიბარ ხალვაშს გადაუფორმა. საკუთრების უფლებაზე ვინმეს თუ უნდა ჰქონდეს ლაპარაკი, ესენი არიან დავით დვალი და ჯარჯი აქიმიძე. მთავარი არის ის, რომ „რუსთავი 2“ შეიძლება იდეალური არ არის, მაგრამ დღეის მდგომარეობით ის არის ყველაზე მასშტაბური, კრიტიკული ტელეკომპანია, რომელიც, სხვათა შორის, ყველა პოლიტიკურ პარტიას აძლევდა საშუალებას, რომ თავიანთი აზრი დაეფიქსირებინათ. მიშასდროინდელ „რუსთავი 2-ს“ სახელი გადაერქვა და მას ჰქვია „იმედი“ და დღევანდელი „რუსთავი 2“ არის ყველაზე დიდი ტრიბუნა, რომელიც აუცილებელია ქვეყნისთვის და აბსოლუტურად ყველა ადამიანისთვის. აქედან გამომდინარე, მისი დაკარგვა ძალიან დიდი დარტყმა იქნება თავისუფალი მედიისთვის. ჩვენ უნდა ვეცადოთ, რომ ეს გუნდი შენარჩუნდეს. არ მინდა, ვინმე ამ ყველაფერს შეეგუოს, ბრძოლა უნდა გააგრძელონ და მინდა, რომ დღევანდელმა „რუსთავი 2-მა“ შეინარჩუნოს თავისი სახე და ისეთივე კრიტიკული დარჩეს, როგორც დღეს არის.

გიორგი საკარული