20 ივნისს ჩვენი ქვეყნის საკანონმდებლო ორგანოში პარლამენტის თავმჯდომარის სავარძლიდან რუს დეპუტატ სერგეი გავრილოვს მიჰყავდა ასამბლეა. სხდომის შესვენებაზე „ევროპულ საქართველოსა“ და „ნაციონალური მოძრაობის“ წევრებს ალყაში ჰქონდათ მოქცეული თავმჯდომარის სავარძელი, „პატრიოტთა ალიანსის“ წევრი ადა მარშანია კი მათ დაუპირისპირდა და ისინი პროვოკატორებად მოიხსენია.

რით იყო მოტივირებული ადა მარშანიას საქციელი? ცდილობდა თუ არა ის გავრილოვის დაცვას? გაუჩნდა თუ არა პროტესტის გრძნობა თავად, როცა პარლამენტის თავმჯდომარის ადგილზე გავრილოვი დაინახა და რას ფიქრობს ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებზე?

ამ და სხვა საინტერესო თემებთან დაკავშირებით „ქრონიკა+“ „პატრიოტთა ალიანსის“ დეპუტატ ადა მარშანიას ესაუბრა:
_ მას შემდეგ, რაც პარლამენტში ოპოზიციის წევრები პარლამენტის თავმჯდომარის სკამთან დადგნენ და ცდილობდნენ, გავრილოვისგან დაეცვათ იგი, ამ პროცესებში თქვენც ჩაერთეთ და ისე ჩანდა, რომ გავრილოვისთვის ადგილის შენახვას ცდილობდით. რა მოხდა რეალურად და რით იყო მოტივირებული თქვენი საქციელი?
_ ეს ინტერპრეტაცია არათუ მცდარია, არამედ შეგნებულად გაკეთებული არასწორი შეფასებაა, რომელიც „რუსთავი 2-დან“ და „ტვ პირველი-დან“ წამოვიდა. ეს ორი ტელევიზიაა პროვოკაციულია, ისინი არ ემსახურებიან ჩვენი ქვეყნის ინტერესებს. „ფეისბუქზე“ პოსტი დავდე, რომ მოერიდონ მასმედიის წარმომადგენლები უკუღმართი შეფასების შეგნებულად ტირაჟირებას. ვისაც ნამუსი აქვს, ამას არ გაიმეორებს, ვისაც არ აქვს _ გაიმეორებს. როცა პარლამენტის პრეზიდიუმში „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენლები დავინახე, ამან აღმაშფოთა. გავრილოვი იქ დიდხანს არ ყოფილა. ეს ყველაფერი შესვენების დროს მოხდა. ამ ასამბლეის ჩატარების თაობაზე ჩვენმა ხელისუფლებამ დიდი ხნის წინ იცოდა, ბოლო 6 თვე მიმდინარეობდა დეტალების შეთანხმება, როგორც ხდება მსხვილი საერთაშორისო ღონისძიებების დროს. რაც შეეხება პარლამენტში ამ ასამბლეის ჩატარებას, ზოგი ამბობს, რომ რატომ ჩატარდა მაინცდამაინც პარლამენტშიო? ეს იმიტომ ჩატარდა, რომ, ტრადიციულად, ასეთი ღონისძიებები პარლამენტის შენობებში ტარდება. რაც შეეხება იმას, თუ რატომ მიჰყავდა გავრილოვს სხდომა, ეს საკითხი ჩემთვის არავის უკითხავს. მე, მაგალითად, გავრილოვს სხდომის წაყვანას არ ვურჩევდი, მიუხედავად იმისა, რომ მას ყველანაირად ეკუთვნის სხდომის წაყვანა, იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ ის ამ ასამბლეის პრეზიდენტია. შესაბამისად, ის, რომ მას ჩვენი ქვეყნისთვის შეურაცხყოფის მიყენება ჰქონდა ჩაფიქრებული, ეს ასე არ არის. ასამბლეის გენერალური მდივანი საბერძნეთის წარმომადგენელია, მე ვიცოდი, რომ მას უნდა წაეყვანა სხდომა. გამიკვირდა ის ამბავი, რომ გავრილოვმა დაიწყო სხდომის წაყვანა, არ მომეწონა, მაგრამ პრეზიდიუმში ხომ არ ავუვარდებოდი?! სტუმრები იყვნენ, ასამბლეა მიმდინარეობდა. ზაქარიასთან მივედი და ვკითხე ამის შესახებ. მითხრა, რომ არაფერი იცოდა, გამოსვლისთვის ემზადებოდა და რაღაცებს წერდა, ამიტომ ძალიან არ „დავატერორე“. ვიფიქრე, შესვენებაზე გამერკვია ეს საკითხი და შესვენებაზე რაც მოხდა, ყველამ ნახეთ. არ ვიყავი დარწმუნებული, რომ ჩვენი ხელისუფლება ამ ასამბლეის ჩატარებას დასთანხმდებოდა, მიმაჩნდა, რომ ამ ასამბლეის ჩატარების პირობები საქართველოში ჯერ არ იყო. ეს ვუთხარი კიდეც ბატონ ზაქარიას. რუსი დეპუტატები აქ რომ ჩამოვიდნენ, ეს ჩემთვის დიდი პრობლემა არაა, ჩემს მეგობრებთან ერთად მათთან მოსკოვში დავდივარ და კრემლში ველაპარაკები. რა თქმა უნდა, პუტინთან შეხვედრას არ ვგულისხმობ კრემლში სიარულში, ის არც შეგხვდება და არც არის ეს ჩვენი მიზანი. ჩვენ დეპუტატებთან გვინდოდა კონტაქტების დამყარება, ბოლოს და ბოლოს, ხომ უნდა მოგვარდეს ეს არანორმალური ურთიერთობები. ასეთი საერთაშორისო ასამბლეის ჩატარება ხელისუფლებასთან და პარლამენტის თავმჯდომარესთან შეუთანხმებლად არ ხდება. ყველა თეთრი შეთანხმებულია ხელისუფლებასთან. სამწუხაროდ, „ქართული ოცნება“ ბევრს არაფერს მეკითხება. არც იმას მეკითხებიან, როგორ და რანაირად უნდა ჩავატაროთ კონფერენცია და არც იმას, მაგალითად, რატომ ზის ბოკერია პარლამენტში და რატომ არ ზის ციხეში და ა. შ. საბოლოოდ, ზაქარიას შეახოცეს ხელი და ეს კაცი არაფერ შუაშია, იმან ყველაფერი პატიოსნად მოყვა და რომ გადაწყდა ამ ხალხის ჩამოსვლა, ისინი შემოწმებულები იყვნენ, არც ერთი მათგანი აფხაზეთში არ არის ნამყოფი, მათ არ ჰქონდათ დარღვეული ოკუპაციის შესახებ კანონი. ეს ჩვენ საგანგებოდ შევამოწმეთ, რად გვინდოდა ისეთი დეპუტატის ჩამოსვლა, რომელიც აფხაზეთში ნამყოფია, ისინი ხომ სახელმწიფოს წარმომადგენლები არიან. მაგალითად, ზატულინია ამ მართლმადიდებლობის საპარლამენტთაშორისო ასამბლეის წევრი, მან თვითონ ნებაყოფლობით თქვა უარი სტუმრობაზე. იცოდა, რომ არ იყო შემოსაშვები და რომ შემოეშვათ, ეს დიდი სკანდალი იქნებოდა. ჩვენს ხელისუფლებას ვეტყოდი: თქვენ საერთოდ ნორმალურები ხართ, ზატულინს რომ უშვებთ ქვეყანაში-მეთქი? თუ ხელისუფლება ასეთი ასამბლეის ჩატარებას თანხმდება, რა თქმა უნდა, დელეგაციებიც უნდა მიიღოს, ეს ხომ არ არის ისეთი საერთაშორისო ორგანიზაცია, სადაც შეგიძლია, რუსეთის დელეგაციის შემოსვლაზე უარი განაცხადო. საქმე ის არის, რომ ეს ორგანიზაცია 26 წლის წინათ, პირველ რიგში, ბერძნებისა და რუსების მიერ არის დაფუძნებული, ამიტომ რუსეთის დელეგაციის გარეშე როგორ ჩატარდებოდა ასამბლეა?!
_ როგორ ფიქრობთ, რატომ დათანხმდა ხელისუფლება ამ ასამბლეის ჩატარებას, სათანადოდ ვერ გაიაზრა, რომ ამისთვის არ იყო მზად თუ მიზანმიმართულად გადაწყვიტა მისი საქართველოში ჩატარება?
_ ჩვენ თუ მოვლენების განვითარების მიხედვით ვიმსჯელებთ, რასაკვირველია, ეს იყო სერიოზული პროვოკაცია. შეიძლება, თავიდან ეს არ იყო გამიზნული, მაგრამ შემდეგ საბაბად გამოიყენეს. არ არის შემთხვევითი, რომ სანამ ყველაფერი მოხდებოდა, საქართველოში ჩამოსული იყო ბატონი ბაიდენის თანაშემწე კარპენტერი, მან ძალიან ცუდი რაღაცები ილაპარაკა. ბევრი დამთხვევაა და ადამიანი ნამდვილად ეჭვის თვალით უყურებს ამ ყველაფერს. ის ხალხი, რომელიც საპროტესტოდ გამოვიდა, მომზადებული იყო, მათ გამზადებული ჰქონდათ პლაკატები, პარლამენტთან ხალხის მობილიზაცია იყო, _ ეს ასე უცებ არ ხდება, მე ხომ ვიცი, რა არის ხალხის მობილიზება, ამის მეტი რა გაგვიკეთებია ჩვენ, „პატრიოტებს“. როგორც ჩანს, ჩასაფრებული, მომზადებული მცირე ჯგუფები ჰყავდათ. დააკვირდებოდნენ, როგორ განვითარდებოდა მოვლენები და იმის მიხედვით იმოქმედებდნენ. ეს ჯგუფები არა მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობის“ მიერ იყო მობილიზებული, არამედ „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ კოჰაბიტაციაში შესული „ქართული ოცნების“ პოლიტელიტის მიერ. ზოგადად, წინასწარ ზედმიწევნით არავინ იცის, როგორ განვითარდება მოვლენები, ამიტომაც არის პოლიტიკაში ყველაფერი ძალიან სახიფათო, მაგრამ მათ იცოდნენ დაახლოებითი მონახაზი, რომ პროვოკაცია დაიწყებოდა, მათ იცოდნენ, რომ შესვენებისას პრეზდიუმში დადგებოდნენ. ეს გათვალეს. თუ ხელისუფლებასთან მოლაპარაკებული ხარ, მაშინ ბოლომდე გააკეთებ იმას, რაც გინდა. ფაქტია, ოპოზიციონერები მთელი დღე დარჩნენ სხდომათა დარბაზში. მინდა აღვნიშნო, რომ სხდომათა დარბაზში შესვლა არ არის ადვილი, დეპუტატებს ხელშეუხებლობის მანდატი აქვთ, რაც იმას ნიშნავს, რომ სხდომათა დარბაზი განსაკუთრებულად დაცულია. ჩემს ოფიციალურ თანაშემწეს პარლამენტში, რომელსაც შენობაში შემოსვლამდე ყოველ დილით ამოწმებენ, იმასაც კი არ უშვებენ ჩემთან დარბაზში დოკუმენტების შემოსატანად. მას გარკვეულ ზღურბლზე აჩერებენ მანდატურები, მათ აძლევს და მანდატურებს ჩემთან მოაქვთ დოკუმენტები. წარმოგიდგენიათ, როგორი დაცულია დარბაზი? იმ დღეს კი მანდატურები ძალიან უცნაურად იქცეოდნენ! მე არაერთხელ მივმართე ჩვენი აპარატის ხელმძღვანელობას, თუ სად იყო მანდატურის სამსახური და რატომ დაიკავა ამ ხალხმა პრეზდიუმი? მერე რა, რომ დეპუტატები არიან, ასამბლეა მიმდინარეობდა და სამუშაო პროცესი იყო. გასაგებია, რომ პრეზდიუმი დაიკავეს, პროტესტის ეს ფორმა მესმის, მაგრამ არც ეს იყო ნორმალური. მანდატურებს დეპუტატების გაყვანას ვთხოვდი, რომ ასამბლეა გაგვეგრძელებინა. ამას კიდე არა უშავს, საშინელ რაღაცებს ამბობდნენ დეპუტატები, თან პირდაპირი ტრანსალაცია იყო და ეს იცოდნენ, თუმცა მაინც თავისმომჭრელ ტექსტებს ამბობდნენ.
_ რას გულისხმობთ თავისმომჭრელ ტექსტებში?
_ უწმაწური სიტყვებით საუბრობდნენ, ძალიან პროვოკაციულ და ფაშისტურ განცხადებებს აკეთებდნენ. მე ჯერ არ მინდა, თქვენ, ჟურნალისტს, ეს გითხრათ, ჯერ დაველაპარაკები სხვა ხალხს და მერე გეტყვით, ვინ რას ლაპარაკობდა. მათი ნათქვამები დაფიქსირებულია, თუმცა ზოგი არ ისმოდა. აბსოლუტურად მიუღებელ, ხულიგნურ ტექსტებს ამბობდნენ, ასეთი ტექსტების თქმა ისჯება სისხლის სამართლის კოდექსით, ეს არის ეროვნებათა შორის შუღლის გაღვივება და ეროვნულ ნიადაგზე ადამიანის შეურაცხყოფა. თან სხდომათა დარბაზში ისხდნენ მართლმადიდებელი ქვეყნების წარმომადგენლები მთელი მსოფლიოდან, სხვათა შორის, რუსეთის დელეგაცია იმ მომენტში სხდომათა დარბაზში საერთოდ არ ყოფილა, ტელევიზორით უყურებდნენ. როგორც კი დაინახეს, რაღაც ხდებოდა, ერთად შეიკრიბნენ და თათბირობდნენ.
_ თქვენ, როგორც საქართველოს მოქალაქეს და ჩვენი ქვეყნის დეპუტატს, არ განგიცდიათ პროტესტის გრძნობა, როდესაც საქართველოს პარლამენტის სავარძელზე რუსი დეპუტატი დაინახეთ?
_ რა თქმა უნდა, გამიჩნდა პროტესტის გრძნობა. ჯერ ერთი, მე ვარ აფხაზი დეპუტატი საქართველოს პარლამენტში. ყველგან ვამბობ, რომ ქართველი დეპუტატი ვარ. მეორე დღეს ვაპირებდი სიტყვის თქმას და ზუსტად ამას ვიტყოდი, რომ სამწუხაროდ, ჯერჯერობით, მე ვარ საქართველოს პარლამენტის ერთადერთი აფხაზი დეპუტატი. აქედან ვაპირებ იმ აზრის განვითარებას, თუ როგორი ხელოვნური იყო ჩვენი დაპირისპირება აფხაზეთში, რომ ეს იყო წმინდა პოლიტიკური დაპირისპირება, ჩვენ იქ არაფერი გვჭირდა ისეთი, რომ ერთმანეთისთვის გვესროლა. ეს არ იყო ეთნოკონფლიქტი, ბევრს რომ უნდა, ასე წარმოაჩინოს. მე ვაპირებდი მიმემართა მათი ქრისტიანული მრწამსისა და მოთმინებისთვის, მათ შევეკითხებოდი: ჩვენ ვხვდებით ერთმანეთს, გვინდა ამ მართლმადიდებლობის კავშირმა მოგვიტანოს სიკეთე. ამ ყველაფრის მერე როგორ გავიგო ის, რომ იქ ჩვენი ეკლესიების გადაკეთება მიდის. პირიქით, მიხაროდა, რომ რუსი დეპუტატები აქ ისხდნენ და შემეძლო, მათთვის ეს ყველაფერი მეთქვა. მათ ფაქტსაც მოვუყვანდი და ვკითხავდი: ილორის ეკლესია, რომლის აღმართვასა და შემკობაში ჩვენმა წინაპრებმა მიიღეს მონაწილეობა, სადაც ჩემი წინაპრები და მე მოვინათლე, რატომ გადამიკეთეთ ქართული ეკლესიიდან რუსულ ეკლესიადო. ვგულისხმობ ვიზუალურ გადაკეთებას, თორემ ჩვენ ერთმორწმუნე ხალხი ვართ. სად არის აქ ქრისტიანული ქცევა და მართლმადიდებლური მოთმინება, სიყვარული? მათთვის მწვავე კითხვების დასმას ვაპირებდი, სულ ასეთი გამოსვლები მაქვს არა მხოლოდ აქ, არამედ საზღვარგარეთაც. მინდა აღვნიშნო, რომ არ შემიშვეს ეუთოს დელეგაციაში, სადაც ზუსტად კონფლიქტებზეა საუბარი. თქვენ წარმოიდგინეთ, იქ როგორ სიტყვას ვიტყოდი ჩვენს ურთიერთობებსა და კონფლიქტზე, რომელიც აფხაზეთში განვითარდა. მე უშუალო მსხვერპლი და მოწმე ადამიანი ვარ, შესაბამისი გამოსვლებიც მექნებოდა, თუმცა თავი მოიკლეს და „ქართულმა ოცნებამ“ არ შემიშვა. მათ ცნობილ ორგანიზაციებში სულ „ნაციონალები“ ჰყავდათ.
_ ქალბატონო ადა, აღნიშნეთ, რომ თქვენც გაგიჩნდათ პროტესტის განცდა, მაშინ თქვენს მხარდამჭერებთან ერთად რატომ არ მიიღეთ სამოქალაქო პროტესტში მონაწილეობა? მით უმეტეს, არაერთხელ გვინახიხართ თქვენს მომხრეებთან ერთად, როცა სხვადასხვა თემას აპროტესტებდით.
_ ეს პროტესტი ძალიან იყო შერწყმული „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ და მათ დიდი სეგმენტი ეკავათ. სწორედ ამიტომ არ მივიღეთ ამ პროტესტში მონაწილეობა. ის, რომ აღშფოთებული ვიყავით, ეს ჩვენმა პოლიტიკურმა ლიდერებმა თქვეს, მეც ვთქვი ბევრ ადგილას, მაგრამ ჟურნალისტები ყველაფერს ისე აჩვენებენ, როგორც თვითონ აწყობთ. ასე წარმოაჩინეს ისიც, თითქოს მე გავრილოვს ვუთავისუფლებდი ადგილს.
_ რა სახის კომუნიკაცია გქონდათ გავრილოვთან?
_ მე პირადად მქონდა მასთან სერიოზული საუბარი, ლამის დაკითხვა მოვუწყვე. გავრილოვს ვკითხე, მართლა იყო თუ არა აფხაზეთში, რაზეც მიპასუხა, რომ არასდროს ყოფილა. მიყვარს საქართველო და დიდი განცდებითა და გეგმებით მოვდიოდიო. ვხედავდი, რომ ეს კაცი სერიოზულ განცდებში იყო. ამას იმიტომ კი არ გეუბნებით, რომ შეგეცოდოთ, უბრალოდ, ფაქტს გიყვებით. როცა რუსეთმა აღიარა, მაშინ გავრილოვი დუმის წევრი არ ყოფილა, ეს მისი ქვეყნის სახელმწიფო პოლიტიკაა და საჯაროდ ვერ იტყვის, რომ არასწორად გააკეთესო. მას შეუძლია, კერძო საუბარში მითხრას, რომ ეს არასწორი იყოო. მე მას ვუთხარი კიდეც, რომ აღიარება არასწორი იყო ორივე მხარისთვის, რაზედაც მან მითხრა, რომ ამაში მონაწილეობა არ მიუღია, თუმცა მე მისთვის ეს უნდა მეთქვა. სხვათა შორის, იმ დღეს საღამოს გავრილოვი თავისი ბაბუის საფლავზე აპირებდა ასვლას, თბილისში ყოფილა დაკრძალული. მე მინდოდა ასამბლეის წევრების ოკუპაციის ხაზთან მიყვანა, მათ შორის, დუმის დეპუტატების. მათ ნატურაში ვაჩვენებდი, თუ რა დღეში ვართ. ეს იყო ჩემი ერთ-ერთი მიზანი. მინდოდა, მათ დაენახათ, თუ როგორ მავთულხლართებს შორის ვესაუბრებით ერთმანეთს. ისინი თვითონ შეძლებდნენ ამის შემდეგ დასკვნების გაკეთებას.
_ როგორ შეაფასებთ შემდეგ განვითარებულ პროცესებს, სამოქალაქო პროტესტსა და აქციის დარბევას?
_ ეს მათთვის საბაბი იყო, გაითამაშეს და გამოუვიდათ, მაგრამ თავისივე ერთობლივი პროვოკაცია თვითონვე გააფუჭეს უჭკუო ქცევით, ჯერ კიდევ სხდომათა დარბაზში. აკაკი ბობოხიძე, მე მგონი, ფსიქიკურად არანორმალური ადამიანია, მე იმ სიტყვებს ვერ გაგიმეორებთ, რასაც ის ამბობდა, ეთერში ყველაფერი არ ისმოდა, კიდევ კარგი, ყველაფერი არ ისმოდა. რაც შეეხება აქციას, პარლამენტთან მოვიდა სამართლიანად აღშფოთებული ხალხი, რომელსაც პატივს ვცემ, ასევე მოვიდა ხალხი, რომელმაც ვერ გაიგო, რა მოხდა, _ მე ვერ გავიგე, როცა ადგილზე ვიყავი და ხალხი როგორ გაიგებდა? ვერ გავიგე ბოლოს და ბოლოს, როგორ მოხვდა იქ ორი სკამი, რატომ მიჰყავდა გავრილოვს სხდომა. მაგრამ სანამ ადამიანს რამეს დააბრალებ, კარგად უნდა გაერკვე სიტუაციაში, რთული სიტუაცია იყო, თავიდან ბოლომდე არ გინახავს, როგორ განვითარდა მოვლენები, კულუარული ინფორმაცია არ იცი, ხედავ სურათს პარლამენტიდან. წარმოიდგინეთ, მე რა დღეში ჩავვარდი და რა აღშფოთებული ვიყავი. ხალხი, რომელმაც თავის დროზე დამატებით ტერიტორიები ჩააბარა რუსეთს და თავიანთი უგუნური ქცევით ოკუპაციას ხელი შეუწყო, პრეზდიუმში ისხდა და ყვიროდა, სოხუმი და ცხინვალი არ გაპატიებთ და რად გინდათ აქ ოკუპანტებიო. ისინი ორივე ოკუპანტებია, რა გავრილოვი და რა ხოშტარია ან თავისმომჭრელი სამადაშვილი. ჩემთვის ესენი ერთნი არიან. რაც შეეხება ხელისუფლების ნაბიჯებს, სად გვყავს ჩვენ საერთოდ ხელისუფლება ან თუ გვყავს, „ნაციონალებთან“ არიან შერწყმული. რაც შეეხება ხალხის აღშფოთებას, აბსოლუტურად გასაგები იყო ჩემთვის, მაგრამ ეს შემდეგ ცუდად გამოიყენეს. ხელისუფლება უჭკუოდ მოიქცა ან შეგნებულად ან შეუგნებლად, შედეგი ორივე შემთხვევაში ერთია. შეუგნებლად ამოთხარეს ადამიანებს თვალი თუ შეგნებულად, ნებისმიერ შემთხვევაში შედეგი ერთია _ ამოთხრილი თვალი.
_ პუტინმა უკვე აკრძალა ფრენები საქართველოს მიმართულებით. ფიქრობთ თუ არა, რომ ამას უფრო სახიფათო ნაბიჯები მოყვება ოკუპანტი ქვეყნის მხრიდან?
_ სამწუხაროდ, ასეა. სწორად გრძნობთ და ფიქრობთ. ეს არ არის მთლად დამოკიდებული იმაზე, თუ როგორ მოვექეცით ჩვენ გავრილოვს. ეს საბაბია, ნამდვილი მიზეზი სხვაგანაა და ეს მიზეზი გაცილებით გლობალურია. ეს არის ურთიერთობების ძალიან უცნაური დაძაბულობა ირანსა და ამერიკას შორის. ეს ძალიან მაფიქრებს და მაშინებს.
_ როგორია თქვენი პროგნოზი?
_ თუ ჩვენ ესენი თავიანთ ჭკუაზე მივუშვით, პროგნოზი ძალიან ცუდი მექნება. ხალხი ჯერ არ მოქმედებს, შორიდან უყურებს პროცესებს, აანალიზებს მოქმედებებსა და განცხადებებს. ამ კვირიდან უკვე სხვა პოლიტიკური ძალები დაიწყებენ სერიოზულ აქტივობას. არ დაგიმალავთ და უკვე 23 ივნისიდან „მატერორებს“ ჩვენი მოსახლეობა, მწერენ, თუ რას ვფიქრობთ და როგორ მოვიქცევით. სერიოზული ამბებია, ამიტომ ჩვენ ვფიქრობთ და სათანადოდ ვემზადებით, რადგან დიდი პასუხისმგებლობა გვაკისრია. ნაჩქარევი არც განცხადება უნდა გავაკეთოთ და არც ნაჩქარევად მოვიმოქმედოთ რაიმე. უკვე მიძნელდება, რამე ვურჩიო ხელისუფლებას, იმიტომ, რომ ეს ხელისუფლება, სამწუხაროდ, არ არის ჩვენი. როგორ ვურჩიო ასეთ ხელისუფლებას, რომ მოიქცეს ისე, როგორც ეროვნულ ინტერესებშია და სახელმწიფოს შეეფერება. აქ არის სიმძიმე, ჩვენი ხელისუფლების წარმომადგენლები პირდაპირ ღალატზე მიდიან და პროვოკაციას ამზადებენ.
_ დავითგარეჯის თემასთან დაკავშირებით მინდა, გკითხოთ: თქვენ ახლდით საქართველოს პრეზიდენტს ალიევთან ვიზიტისას აზერბაიჯანში, რა სახის დიალოგი შედგა პირველ პირებს შორის და როგორ წარმოგიდგენიათ ამ პრობლემის მოგვარება?
_ როგორც კი პარლამენტში შევედი და საგარეო კომიტეტის წევრი გავხდი, ლამის პირველივე სხდომიდან ვითხოვდი ამ კომისიის მოწვევას და სამთავრობო კომისიასთან საუბარს, თუნდაც დახურულ ფორმატში. მე ჯერ კიდევ 15 წლის წინ ვიცოდი, თუმცა უკვე სტატუსი მქონდა და კომიტეტზე ვაყენებდი ამ საკითხს, მეგონა, დუმილს მაინც მივიღებდი ან უკეთეს შემთხვევაში იმას, რომ ოქმში შეიტანდნენ და განიხილავდნენ. სამი წელია გრძელდება, ეს საბავშვო ბაღია?! რა უნდა მექნა, შიმშილობა უნდა დამეწყო? ირონიულად ისიც კი ვუთხარი კომიტეტის თავმჯდომარე ქაცარავას, ქვების სროლა უნდა დავიწყო-მეთქი. ეს პრობლემა ჯერ კიდევ პოსტსაბჭოთა პერიოდიდან მოდის, საბჭოთა პერიოდში რაღაც სწორად არ გააკეთეს, ხალხს არაფერი უთხრეს, მალავდნენ. რადგან მალავდნენ, ე. ი. რაღაც ცუდად გაკეთდა. ჩვენ დანამდვილებით არ ვიცით, რა მოხდა და ბოლოს და ბოლოს როდემდე გადავდოთ ეს საკითხი. ამ საკითხში ქალბატონი პრეზიდენტი მართალი იყო, თებერვალში მას ვახლდი ბაქოში, დელეგაციის წევრი ვიყავი. მან დიპლომატიურად და ნორმალურად დააყენა ეს საკითხი ალიევის წინაშე, მე იქ ვიჯექი, ვუსმენდი. ალიევმა საპასუხოდ ძალიან კეთილმეზობლურად და მშვიდობიანად უპასუხა მას: „მართალი ბრძანდებით, ბოლოს და ბოლოს, 28 წელია, გრძელდება ეს საკითხი მეზობლებს შორის და სირცხვილია, რომ ვერ მოგვარდაო“. ამის შემდეგ რა ხდება, ეს სხვა საკითხია, ამიტომ გვინდა, საზღვრის დამდგენ კომისიასთან და უბადრუკ საგარეო საქმეთა მინისტრთან ლაპარაკი, რომელსაც ხმა არ მივეცი დამტკიცების დროს კომიტეტში და მართალიც ვიყავი.
_ ბოლოს გკითხავთ „თბილისი პრაიდთან“ დაკავშირებითაც: რატომ ეწინააღმდეგებით „პრაიდის“ ჩატარებას?
_ მკვეთრად გამოხატული პოზიცია გვაქვს, რომ „თბილისი პრაიდი“ არ უნდა ჩატარდეს. ჯერ კიდევ როდის მიმართა ჩვენი ფრაქციის თავმჯდომარემ, ბატონმა ლომიამ, შს მინისტრ ბატონ გახარიას თხოვნით: დაერწმუნებინა შსს-ს ეს ადამიანები, რომ არ ჩაეტარებინათ „პრაიდი“. უკიდურეს შემთხვევაში გარეთ მაინც არ ჩაეტარებინათ და მსვლელობა არ ყოფილიყო, სხვაგან რაც უნდათ, ის უქნიათ. არ ვიცით, რა ქვეყანაში ვცხოვრობთ? რატომ აღიზიანებენ ამ საზოგადოებას?!
_ ისინი ამბობენ, რომ ჩვენს ქვეყანაში გამოხატვის თავისუფლებაა, ამასთან დაკავშირებით რას იტყვით?
_ რა იგულისხმება გამოხატვის თავისუფლებაში, როგორ გაივლიან? ხულიგნურად, გახდილები გაივლიან რუსთაველის გამზირზე თუ რანაირად? რას ნიშნავს, ხალხნო, გამოხატვის თავისუფლება? მე, ადა მარშანია, რუსთაველზე პარლამენტის წინ რომ დავდგე, კაბა გავიხადო და გავშიშვლდე, გამოხატვის თავისუფლება ერქმევა ამას თუ ხულიგნობა და საზოგადოების მიმართ უპატივცემულობა?! არ შეიძლება, თავისუფლება მაქვსო თქვა და ყველაფერი იკადრო, თავისუფლებაში იგულისხმება ნორმალური ამბები და არა რაღაც უკუღმართობები. ეს არ არის მხოლოდ ჩვენი თვალსაზრისით უკუღმართობები. წმინდა სახარება არსებობს მრავალი საუკუნეა და მას პატივს სცემს მილიონობით ადამიანი. ესენი წმინდა სახარებას სიძულვილის წიგნად ნუ გამოაცხადებენ და მთლად ნუ გაგიჟდებიან. ტყუილია ის, რომ თითქოს ამ ხალხს დევნიან. ნუ უვარდებიან საზოგადოებას თვალში და არც არაფერი დაემართებათ. სანამ კაცობრიობა არსებობს, ალბათ, სულ იქნება ასეთი ორიენტაციის ხალხი, ჩვენ ეს გვესმის, უბრალოდ, თავიანთი ზედმეტი და ხელოვნური აქტივობით თვითონვე იქმნიან საფრთხეებს. ურაპატრიოტიზმის გარეშე მინდა გითხრათ, რომ ჩვენი ქვეყანა მართლა ტოლერანტულია და რაღაც საკითხებში ზედმეტადაც კი.

ნენე ინჯგია