გურამ შარაძის ქალიშვილი, რუსუდან შარაძე, როგორც მაშინ, „ნაციონალური“ მმართველობის დროს, დღესაც ოპოზიციონერია. მეტიც, მოკლული პროფესორის შვილი ამბობს, რომ მორალური ტერორის ქვეშ არის, რადგან „წითელი ხაზები გადალახა“. ამ გადალახვაში კი, ალბათ, ის იგულისხმება, რომ რუსუდან შარაძემ, რომელსაც 2011 წელს შვეიცარიამ პოლიტიკური დევნილის სტატუსი მისცა და დღემდე ჟენევაში ცხოვრობს, „ოცნებას“ მამამისის მკვლელობის ახალი მტკიცებულებები წარუდგინა, თუმცა საქმე ისევ თაროზე შემოიდო. რუსუდან შარაძე, რომელსაც „ქრონიკა+“ სოციალური ქსელით დაუკავშირდა, პირდაპირ ხელს არ ადებს, მაგრამ „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარეზე მიანიშნებს და ამბობს, რომ მამამისის მკვლელობის საქმის გამოძიებით ივანიშვილი არ არის დაინტერესებული.

შეგახსენებთ: გასული წლის გაზაფხულზე რუსუდან შარაძემ განაცხადა, რომ სუსის უფროსის მაშინდელი მოადგილე, სოსო გოგაშვილი, აშანტაჟებდა მოწმეს, რომელსაც შარაძის მკვლელობაზე მტკიცებულებები ჰქონდა (ამის შესახებ ვრცელი და ექსკლუზიური მასალა ჩვენმა გამოცემამ გამოაქვეყნა). მაშინ პროფესორის შვილმა მმართველი პარტიის ოფისთან აქციაც გამართა და ბიძინა ივანიშვილთან შეხვედრა მოითხოვა, თუმცა „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარე არ შეხვედრია.
„მამაჩემის სისხლში ცურაობა არ დამვიწყებია და სანამ პირში სული მიდგას, არავის დავავიწყებ. ყველამ დაივიწყა სამართლიანობა და საკუთარი თავის კეთილდღეობაზე გადავიდა“, _ ამბობდა შარშან რუსუდან შარაძე, თუმცა როგორც მისი ინტერვიუდან ირკვევა, დღესაც იგივე აზრზეა და აცხადებს, რომ „ოცნება“ გურამ შარაძის მკვლელობის საქმის მიჩქმალვას ცდილობს.

„ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს რუსუდან შარაძესთან, რომელიც, ერთი შეხედვით, მოზომილ განცხადებებს აკეთებს, თუმცა საუბარში გარკვეული მესიჯების ამოკითხვა შესაძელებელია:

_ რუსუდან, როგორ ხართ? პროფესორ გურამ შარაძის მკვლელობის საქმეში სიახლე ხომ არაფერია?
_ ირგვლივ ყველა ერთსა და იმავეს მეკითხება, _ რას შვრება პროკურატურაო? ამას წინათ „ფეისბუკზე“ დავწერე, პროკურატურა რასაც შვრება _ ფოტოებს „მილაიქებს“. ეს არის ჩემი პასუხი თქვენს კითხვაზეც, ოღონდ ხუმრობა არ გეგონოთ.
_ სიმართლე გითხრათ, ვერ გავიგე, რას მეუბნებით, ანუ პროკურატურის მიერ ფოტოების „დალაიქება“ რას ნიშნავს?
_ აი, ასე: პროკურორ-გამომძიებელს ფოტო მოეწონება და „მილაიქებს“.
_ ეს ქართული გამოძიების „ნოუჰაუა“?
_ ფოტოების „დალაიქება“ ახლა არ დაუწყია.
_ აბა, როდის დაიწყო?
_ დიდი ხანია, მეგობრებში მყავს, მაგრამ როდესაც საქმეზე თვეებია, ძვრა არ არის, ეს ნორმალურია?
სხვათა შორის, ადრე ცოლ-შვილის ფოტოებს დებდა და მეც სულ „ვულაიქებდი“, ეს ნორმალური იყო, როცა პროკურატურაში ლამის კვირაში ერთხელ ვნახულობდი და საქმიანი, კარგი ურთიერთობა მქონდა, მაგრამ თვეებია, ძვრა არ არის და თითქოს ეს ამხელა ამბავი არ ყოფილა, „დალაიქება“ სასაცილოდ მეჩვენება.
_ გამომძიებელს არ ეუბნებით, ფოტოები კი არ უნდა „დამილაიქო“, საქმე უნდა გამოიძიოო?
_ „დალაიქებაზე“ ამდენი საუბარი, მგონი, უინტერესოა.
_ გეთანხმებით, მაგრამ ქართული სამართალდამცველების გამოძიების სტილმა გამაოცა…
_ ახლა ჯოხი გამომძიებელზე რომ გადავტეხო, უსამართლობა იქნება. იტყვიან, მაღლა ვერ სწვდებაო…
მოკლედ, პროკურატურასთან ურთიერთობა გავწყვიტე.
_ რატომ?
_ ყოველ შემთხვევაში, ჯერჯერობით, მისი იმედი აღარ მაქვს და ამიტომ.
_ არადა, ერთი წლის წინ დაპირისპირება სუსის უფროსის მაშინდელ მოადგილე სოსო გოგაშვილთან გქონდათ, რომელზეც ამბობდით, რომ მამათქვენის მკვლელებს მფარველობდა. მას შემდეგ, რაც აღნიშნული პიროვნება სახელმწიფო სამსახურში აღარ არის, შარაძის საქმე წინ რატომ არ წავიდა, ანუ „ოცნებაში“ მკვლელებს ახალი მფარველები გამოუჩნდნენ?
_ ნეტა, ამ საქმის მთავარი მოწინააღმდგე მარტო სოსო გოგაშვილი აღმოჩენილიყო!
_ აბა, კიდევ ვინ აღმოჩნდა?
_ ის ბიძინა ივანიშვილის დავალებას ასრულებდა, რომ გურამ შარაძის მკვლელობის საქმე არ გახსნილიყო!
ეს რომ ასე იყო, ლოგიკურად ისედაც ვხვდებოდი, მაგრამ მარტო ლოგიკას ვერ დავეყრდნობოდი, ფაქტებით უნდა დავრწმუნებულიყავი, რაც გავაკეთე კიდეც!
მტკიცებულებები სოსო გოგაშვილზე მქონდა და მისი პიროვნება ყველაზე მეტად ამიტომ გამოიკვეთა, თორემ სუსში (და არა მარტო სუსში) სხვებიც იყვნენ და დღესაც არიან, რომლებიც სიმართლის დადგენას ხელს უშლიან, ანუ ასრულებენ ბრძანებას _ არ გაიხსნას მამაჩემის მკვლელობის საქმე.
სამართლიანობისთვის უნდა აღინიშნოს, რომ, საბოლოოდ, 2018 წლის აგვისტოში, სოსო გოგაშვილთან ჩემი შეხვედრის შემდეგ, მან მართლა დაიწყო ჩემი თხოვნის შესრულება, მაგრამ, გურამ შარაძის მკვლელობის საქმესთან ერთად, გაწირეს _ რამდენიმე დღეში თანამდებობიდან მოხსნეს.
_ გოგაშვილის მოხსნა სხვა რამეებსაც უკავშირდებოდა, მაგალითად, პანკისის სპეცოპერაციას, რომლის დროსაც 19 წლის თემირლან მაჩალიკაშვილი მოკლეს და რომელი საქმეც აშშ-ის ადმინისტრაციის ანგარიშშიც მოხვდა.
_ მოკლედ, ამით გადამიკეტეს გზა, ანუ კავშირი სუსის უმაღლეს პირთან, რომელსაც მამაჩემის მკვლელობის გახსნა, ნებისმიერ შემთხვევაში, ნამდვილად შეეძლო, მისგან პირობაც მქონდა მიღებული და ყოველდღიურ, პირდაპირ კავშირზეც ვიყავი.
რაც შეეხება პროკურატურას, ირაკლი შოთაძის თანამდებობიდან წასვლის შემდეგ ეს უწყება ჩემს თვალში ნულია.
ბიძინა ივანიშვილს, რომელთანაც ყველა გზა მიდიოდა, ფიზიკურად, ვერ მივწვდი, რომ პასუხი პირადად მიმეღო, თუმცა მისი პასუხი ნათელია.
_ რამდენიმე კვირის წინ სოციალურ ქსელში მწვავე სტატუსი დაწერეთ ანზორ აბრალავაზე, რომელიც მამათქვენის თანამებრძოლად მიიჩნეოდა, ანუ გურამ შარაძეს იმ ხალხმაც უღალატა, რომელიც მის გვერდით იდგა?
_ სწორად არ მიმაჩნია, რომ ბატონ ანზორს ინტერვიუები ვუძღვნა, მაგრამ რახან შემეკითხეთ, გეტყვით: ბოლო ათი წლის განმავლობაში მიფიქრია, სადაა ეს კაცი-მეთქი და ამას წინათ, აღმოვაჩინე, რომ, თურმე, ვანო ზარდიაშვილის სიმამრად მუშაობს.
ვინმე იტყვის და, ნაწილობრივ, მართალიც იქნება, რა შუაშია სიძის საქმიანობა სიმამრთან, მამა ვერ აგებს პასუხს შვილის საქციელზეო, მაგრამ ეს მაშინ, როდესაც სიმამრი თუ მამა ოდითგან არჩეულ გზას არ გადაუხვევს.
_ ანუ აბრალავამ ოდითგან არჩეულ გზას გადაუხვია?
_ გული დამწყდა, თორემ ღალატში ვერავის დავადანაშაულებ.
_ რა პრეტენზიები გაქვთ ვანო ზარდიაშვილთან, რომელიც აბრალავას სიძეა?
_ ვინ არის ვანო ზარდიაშვილი, რომ მასთან რამე პრეტენზია მქონდეს?! პრეტენზია იმასთან მაქვს, ვინც მსგავსი თუ უმსგავსო ჩინოვნიკები თავზე მოგვახვია.
_ რუსუდან, 7 წელია, საქართველოს „ოცნება“ მართავს. თავის დროზე, ამ პოლიტიკური გუნდის მხარდამჭერი იყავით. „ოცნებამ“ თქვენი იმედები რატომ ვერ გაამართლა, ქვეყანაში სამართლიანობა რატომ ვერ აღდგა?
_ „ოცნების“ მხარდამჭერი ვიყავი და თუ დამიჯერებთ, ერთგვარი გულშემატკივარი ახლაც ვარ. სულ არ მინდა, ისე სასტიკად დაამთავროს, როგორც იმსახურებს. „ოცნებაში“ ახლაც მყავს მეგობრები თუ პატივსაცემი ადამიანები.
_ ვინ?
_ არ ჩამოვთვლი, რადგან შესაძლოა, ვინმე გამომრჩეს, თან არ მინდა, რომელიმეს უხერხულობა ვაგრძნობინო.
არც ბიძინა ივანიშვილს ვუკარგავ, რაც ქვეყნისთვის კარგი უკეთებია, არც იმას, რომ 2012 წელს ხელისუფლებას მამაჩემის მკვლელები მოაშორა, მაგრამ ამ მკვლელებს რომ უკან აბრუნებს, ამას რა დავარქვა, როგორ შევეგუო?
სად გავექცე ფაქტს, რომ გურამ შარაძის მკვლელობის თემას, როგორც „ნაციონალების“ დროს, დღესაც ისევ ტაბუ ადევს?
_ „ტაბუს დადება“ რას ნიშნავს?
_ ვის არ ნახავთ ტელეეკრანზე, პრესის ფურცლებსა თუ საიტებზე, რაზე აღარ საუბრობენ, გურამ შარაძე კი თითქოს არც ყოფილა, ვითომ სულ რამდენიმე თვის წინ, ფაქტებით და მტკიცებულებებით, ნიღაბი არ ჩამომეგლიჯოს ხელისუფლებისთვის, თუმცა რაც უნდა მიჩქმალონ, ვერც მამაჩემის პიროვნებას აუვლიან გვერდს და ვერც _ მის არამზადულ მკვლელობას.
უკვალოდ არც ის წუხილი გაქრება, რომელსაც დღემდე ხალხისგან ვგრძნობ!
_ თუ არ ვცდები, სოციალურ ქსელში ზვიად ძიძიგურსაც დაუპირისპირდით, რომელსაც მამათქვენზე უთქვამს, შარაძე პოლიტიკურად აქტიური არ იყო და „ნაციონალები“ არ მოკლავდნენო, ანუ გამოდის, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელიც 9 წელი „ნაციონალურ მოძრაობას“ ებრძოდა, დღეს ზუსტად ისე იქცევა, როგორც ის ხელისუფლება იქცეოდა?
_ დიდი ხანია, ბატონმა ზვიადმა შესანიშნავად იცის ჩემი აზრი და პირველად არ დამიწერია, რომ 2007 წელს გურამ შარაძის მკვლელობა შეაფასა, როგორც ყოფით მოტივზე მომხდარი, რადგან ის „პოლიტიკურად აქტიური არ იყოო“. ე. ი. დაეთანხმა სააკაშვილის ვერსიას, რომ ქუჩაში ფეხით მიმავალი გურამ შარაძე, შემთხვევით, ასევე ქუჩაში მოსეირნე გიორგი ბარათელმა დაინახა. გაახსენდა 7 წლის წინანდელი წყენა, პირველივე გასროლით მოკლა და ორი საკონტროლო ტყვიაც დაახალა. „წყენის მოტივი“ კი იმაში გამოიხატებოდა, რომ წლების წინათ გურამ და გიორგი შარაძეები ბარათელს დასდევდნენ, რათა თირკმელი ამოეჭრათ და გაეყიდათ.
რაც მთავარია, სამედიცინო დასკვნით, ბარათელი, მკვლელობის მომენტში, სრულ ჭკუაზე იყო. დანარჩენი მკითხველმა განსაჯოს…
ბატონ ზვიადს არც გავიხსენებდი, მაგრამ თავად რომ ჩქმალავენ საკუთარ წარსულს, ნუ ჰგონიათ, რომ ჩვენ სკლეროზი გვაქვს!
იმ დღეს ტელევიზიით თვალი მოვკარი და აღმოვაჩინე, რომ, ბატონ ანზორ აბრალავას მსგავსად, ისიც ცოცხალი ყოფილა. ახლა ვეკითხები ბატონ ზვიადს: თუ გურამ შარაძე პოლიტიკურად აქტიური არ იყო, თქვენ რა გამოდიხართ?
_ რა გამოდის?
_ ჩემი პასუხია: პოლიტიკური გვამი!
_ რა ბედი ეწია იმ სკანდალურ ფარულ ჩანაწერს, რომელშიც შარაძის მკვლელობაზეა საუბარი _ გამოძიება დაიწყო თუ ჩანაწერი არასათანადო მტკიცებულებად მიიჩნიეს და თაროზე შემოდეს?
_ გამოძიება 2017 წელს დაიწყო, მაგრამ რახან პროკურატურას, ასე ვთქვათ, გავეყარე, არ მგონია, თავს იკლავდეს. არ ვიცი, დღეს გამოძიება რა ეტაპზეა, არავინ შემხმიანებია.
ისე, პროკურატურას გამოძიებული საქმე დავუდეთ, მკვლელობის არაერთი მოწმე მივიყვანეთ და ჩვენებები მივაცემინეთ. იმას აღარ მოვყვები, რაც საზოგადოებისთვის ისედაც ცნობილია.
_ ევროპაში ცხოვრობთ. შესაბამისად, საშუალება გაქვთ, რომ ჩვენს ქვეყანაში არსებული მდგომარეობის შესახებ დასავლელებს ინფორმაცია მიაწოდოთ. იგივე შარაძის მკვლელობის საქმის ახალი მტკიცებულებები გავლენიან უცხოურ დამოუკიდებელ საგამოძიებო ბიუროებს ხომ არ გადაეცით, თუ ეს ხარჯებთანაა დაკავშირებული?
_ ევროპაში ყველაფერი გადასარევად იციან და მერწმუნეთ, ზოგ შემთხვევაში, ჩვენზე უკეთაც. შვეიცარიამ მაქსიმუმი გამიკეთა _ 2011 წლის თებერვალში, ერთადერთი გასაუბრებით, სადაც მთელი დღის განმავლობაში, ზედმიწევნით კომპეტენტური ადამიანები მცდიდნენ, მომცეს პოლიტიკური თავშესაფარი. გასაუბრებიდან ორ კვირაში ფოსტით დადებითი პასუხი მივიღე. თავიანთი ხარჯით, რაც თითქმის არ ხდება, ჩემი ქმარ-შვილისთვის იყიდეს თბილისიდან წამოსასვლელი ბილეთები, წარმომადგენლებმა მიაცილეს აეროპორტში და ჩემთან, ჟენევაში ასე გამოუშვეს.
ეს სახელმწიფო დღემდე თან მყვება. ყველამ იცის, რომ შვეიცარიელები ამას ტყუილად არ აკეთებენ!
გურამ შარაძის მკვლელობა გახსნილია! საქმეში იმდენი რამ დევს, ბავშვმაც რომ ჩაიხედოს, სიმართლეს მიხვდება. პროკურატურამ ყველაფერი იცის.
დარწმუნებით შემიძლია გითხრათ, რომ სუსს ხელთ აქვს ის მტკიცებულებები, რაზეც მოწმე კახა მიქაიასთან, ჩემთან და მერე უკვე პროკურატურასთან, ოფიციალურ ჩვენებაში, ამბობდა და, მისი თქმით, უკრაინაში ჰქონდა გადამალული. საჭიროა ერთი კაცის ერთი სიტყვა და გურამ შარაძის მკვლელობა გაიხსნება!
ჭირისუფლისთვის ძალიან შეურაცხმყოფელია, როდესაც ხელისუფლება მკვდრებით ვაჭრობს. როცა თავის გადასარჩენად დასჭირდება, ამა თუ იმ მკვლელობას გახსნის ან რამე ჩანაწერს შემოაგდებს, როგორც, მაგალითად, ბადრი პატარკაციშვილის შემთხვევაში მოხდა _ წინასაარჩევნოდ ყველამ მოვისმინეთ საუბრები, თუ როგორ უპირებდა სააკაშვილის ბანდა მას მოწამვლას. ასე თამაშობენ ხალხის გრძნობებზე!
ის, რაც ამათ ჩემთან იკადრეს, აქამდე არავის უკადრებია.
_ რა იკადრეს?
_ შუამავლები დამასიეს, ნაცნობი თუ უცნობი, პრესა, ტელევიზია გადამიკეტეს, ფსიქოლოგიური ტერორი მომიწყვეს. მუქარა ვერ გაბედეს.
_ ფსიქოლოგიურ ტერორში რას გულისხმობთ?
_ დღეს დეტალებზე ღიად საუბარი არ მინდა, თუ რა იკადრეს, მაგრამ პირველად გეტყვით, რომ ძალ-ღონეს არ იშურებდნენ, რათა საჯაროდ დავპირისპირებოდი საკუთარ ნათესავებს და ამით ხალხის ყურადღება ოჯახურ კონფლიქტებსა და სკანდალებზე გადაეტანათ, საიტებსა და სოციალურ ქსელებში ჩვენი სახელების თრევა-თრევით მამაჩემი და მისი არამზადული მკვლელობა ლაფში ამოეთხვარათ, მაგრამ ვერ მივართვი!
_ გასულ წელს „ოცნების“ ცენტრალურ ოფისთან საპროტესტო აქცია გამართეთ, თუმცა მმართველი გუნდი არ გამოგხმაურებიათ. ივანიშვილთან შეხვედრა არ გიცდიათ?
_ მმართველ გუნდთან არ მივსულვარ, იქ მივედი პირადად ბიძინა ივანიშვილთან და მასთან შეხვედრა მოვითხოვე, თორემ მმართველ გუნდში ბევრი არც მაშინ და არც ახლა მეტყვის უარს საუბარზე, მაგრამ რა აზრი აქვს?!
„ოცნების“ ოფისში ჩემი მისვლის მიზანი იყო, რომ დავრწმუნებულიყავი, ბატონმა ბიძინამ გურამ შარაძის მკვლელობის საქმის ახალი მტკიცებულებების შესახებ მართლა არ იცოდა, როგორც ზოგიერთს უნდოდა წარმოეჩინა, თუ იცოდა, მაგრამ გაგონება არ სურდა?..
_ მერე, ამ აქციით რა გაარკვიეთ?
_ გავარკვიე: არ სურს და მორჩა!
პირად საუბრებში იმასაც მეუბნებიან ხოლმე, რომ, ალბათ, სააკაშვილის ლობისტები არ ანებებენ ბიძინა ივანიშვილს, რა ქნასო.
თავდაპირველად, მეც მინდოდა ამის დაჯერება და კიდევაც თანავუგრძნობდი. 2018 წლის გაზაფხულამდე ვერ ნახავთ ჩემს ერთ გადაბრუნებულ სიტყვასაც, რადგან მაინც იმედის თვალით შევყურებდი, მაგრამ ივანიშვილს იმასაც სააკაშვილის ლობი ავალებს, რომ ფოთში თუ სხვაგან მამაჩემის მკვლელობაში მონაწილეები, მათ შორის, ზაზა ლატარია პოლიციის მაღალ თანამდებობებზე დანიშნონ?
_ თავის დროზე, როცა ზემოხსენებული ფარული ჩანაწერი გახმაურდა, არ გამორიცხეთ, რომ გარკვეული პრობლემები შეგქმნოდათ. საფრთხე კიდევ გემუქრებათ და ეს საფრთხე რა სახისაა?
_ საშველად მოხმობა ან ასეთ თემაზე ხელაღებით საუბარი ძალიან არ მიყვარს ხოლმე. ჩვენ _ ლაშა, გიორგი და მე _ არასოდეს ვყოფილვართ დაცულები და კომუნისტების დროიდან მოყოლებული, ბევრი მაგალითი შემიძლია მოგიყვანოთ, როგორ ცდილობდნენ ჩემი ძმებით მამაზე ანგარიშსწორებას.
ბოლო-ბოლო, 1998 წელს, ჩემი უფროს ძმა, ლაშა, ლოგინში მძინარე მოკლეს, მაგრამ შვილებს მამასი კარგად გვესმოდა და ყველაფრისთვის მზად ვიყავით. მამაჩემი რომ მოკლეს და არ გავჩერდი, რასაკვირველია, ეს საფრთხე გაიზარდა, რეალურად კი შარშან დადგა, როდესაც სუსს თავით შევასკდი, ვერაფრით გამაჩერეს და რაც მთავარია, ხელში მტკიცებულებები მეჭირა.
იძულებული გავხდი, ხმამაღლა მეთქვა, რომ კუდის ყოფილი თანამშრომელი, გურამ შარაძის მკვლელობის „ოქროს“ მოწმე, მოკვლით მემუქრებოდა. ეს ყველას უნდა გაეგო, თორემ საფრთხე სულ იარსებებს. შიშით ვერ ვიცხოვრებ, რაც იქნება, იქნება.
_ ისე, გქონდათ იმედი, რომ მას შემდეგ, რაც „ნაციონალური“ ხელისუფლება შეიცვლებოდა, მამათქვენის მკვლელობას ნათელი მოეფინებოდა და ეს იმედი რატომ გაგიცრუვდათ?
_ ვიცოდი, მარტივი არ იქნებოდა, მაგრამ იმედი მქონდა, რომ როდესაც მტკიცებულებები დაიდებოდა, სხვა გზა არ ექნებოდათ, თან თავიდან, „ოცნება“ უფრო ჭრელი იყო. მიუღებელ ადამიანებთან ერთად იქ ბევრი გულშემატკივარიც მეგულებოდა და არ მეგონა, ამ საქმის გახსნის სასტიკი წინააღმდეგი თუ თავად ბატონი ბიძინაც იქნებოდა, პირიქით.
თქვენ გგონიათ, მაგალითად, ირაკლი კობახიძეს ეწყინება მამაჩემის მკვლელობის საქმის გახსნა? არ მგონია. ვიცნობ მამამისს და ვიცი, რას ჩაუნერგავდა შვილს გურამ შარაძეზე. ეს კარგად გამოჩნდა კიდეც 2017 წლის 17 ოქტომბერს, მამაჩემის დაბადების დღეზე, ეროვნულ ბიბლიოთეკაში, გურამ შარაძის მემორიალური კაბინეტის გახსნაზე, სადაც ბატონი ირაკლი სიტყვით გამოვიდა. მისი გუნდის სხვა წევრების შეხედვაზე თუ ბრაზი მეკიდება, გულის ტკივილით ვუმზერ ირაკლი კობახიძეს, რომელიც ჩვენ თვალწინ სისტემის მძევლად იქცა. თავს თუ დაიხსნის, მხოლოდ და მხოლოდ, გამიხარდება.
ეს არ არის უბრალო იმედგაცრუება. ძალიან მძიმე იყო ჩემთვის შეგუება, რომ ძალას, რომელსაც მთელი გულწრფელობით ვუჭერდი მხარს, დღეს წარმოადგენენ ყოვლად უსახური ადამიანები, აღარაფერს ვამბობ იმაზე, რომ ძალოვანი სტრუქტურები გატენილია მკვლელი სააკაშვილისა და ახალაიას ყოფილი „ზონდერებით“.
ჩვენს სისხლზე მოსული ხელისუფლება ხელს აფარებს გურამ შარაძის მკვლელებს. მე ბრძოლა არ მიჭირს, მიჭირს იმედგაცრუება. არადა, კაცი ლამის ღმერთკაცი მეგონა.
_ რუსუდან, ხომ არ ნანობთ, თავის დროზე, „ოცნების“ მხარდამჭერი რომ იყავით?
_ არავითარ შემთხვევაში. იმ სიტუაციაში ეს სწორი გადაწყვეტილება იყო, რადგან გულწრფელი ნდობის გარდა საპირწონედ მამაჩემის მკვლელები იდგნენ და დღესაც რომ დგანან, ესაა უბედურება.
ერთ-ერთი მიზეზი, რატომაც არ გასამართლდა „ნაციონალური მოძრაობა“, ისაა, რომ უკეთეს მტრის ხატს ვერ გამოიგონებდნენ, სააკაშვილზე მეტი „ბუა“ ვინაა?!
ამგვარად, ჩემნაირ ადამიანებს არჩევანის საშუალება არ დაგვიტოვეს. აქამდე ამ სტრატეგიამ იმუშავა, მაგრამ ამის ატანა უკვე შეუძლებელია!
_ ანუ ხელისუფლება შარაძის მკვლელობას იმიტომ არ ხსნის, რომ სააკაშვილი, როგორც მტრის ხატი სჭირდება და, საერთოდ, რატომ არ აღადგინა „ოცნებამ“ სამართლიანობა?
_ მიზანი ჰკითხეთ ხელისუფლებას.
რაც შეეხება კითხვის მეორე ნაწილს, „ნაციონალური მოძრაობა“ რომ გასამართლებულიყო, მაშინ მათ მემკვიდრეობას ასე წარმატებით სათავისოდ ვეღარ გამოიყენებდნენ. ყველა სფეროს ვგულისხმობ. სააკაშვილმა დატოვა დანაშაულებრივი, მაგრამ საათივით აწყობილი სისტემა, კონსტიტუციური ცვლილებები… ეს სისტემა ამათ გააკეთილშობილეს, ადამიანებს ქუჩაში აღარ ხვრეტენ, პრესაც, ხალხიც შედარებით „აუშვეს“, მაგრამ აბა, გაბედე და წითელ ხაზს გადადი _ შენ წინააღმდეგ მთელი სახელმწიფო მანქანა ირთვება, ფსიქოლოგიური ტერორი იწყება, რაც, დამეთანხმებით, ფიზიკურ ტერორზე ნაკლები არ არის.
_ შეუერთდებით იმ ახალ მოძრაობას, რომელსაც დავით მაღრაძე ჩაუდგა სათავეში?
_ რასაკვირველია, ოღონდ, შორს ვარ და ყრილობას ფიზიკურად ვერ დავესწრები. არსებული სისტემის შესაცვლელად დავით მაღრაძეს კი არა, ყველა მოძრაობას შევუერთდები, გარდა მამაჩემის მკვლელებისა და მათთან ღიად თუ ფარულად დაკავშირებული ძალებისა.
რა თქმა უნდა, ყველგან იქნებიან ნაირ-ნაირი მედროვეები, მაგრამ ერთ დღეში ახალ ქართველებს ვერ გამოვძერწავთ. თითქოს იგივე წრეა, მაგრამ სხვა არჩევანიც არ არის.
გადაჭარბებული, გულწრფელი ნდობითა და ზოგჯერ პასიურობით ჩვენ, ყველამ ერთად შევქმენით ეს რეალობა და ჩვენვე უნდა გამოვასწოროთ.
არ მაქვს ილუზია, რომ ვინმე ყველაფერს ერთბაშად ააყვავებს, მაგრამ ჩვენ უნდა ვეცადოთ, ვისაც როგორ შეგვიძლია, უკეთესი გავხადოთ ჩვენი ქვეყანა და ცხოვრება!
ყველა მანკიერებას მხოლოდ ის თაობა ჩარეცხავს, რომელიც ისწავლის, რომ სხვისი ჭირი მისი ჭირია და ქვეყნის პატივის დაცვა _ საკუთარი თავისა და ღირსების დაცვა.
ჩვენ გარდამავალი თაობა ვართ, ასე ვთქვათ, ხიდი წარსულსა და მომავალს შორის.
ისე, მარტო ახლა კი არა, ცხოვრებაში არ ვაპირებ არც ერთ პარტიაში შესვლას, პოლიტიკოსი არ ვარ. იმას გავაგრძელებ, რასაც 2007 წლიდან ვაკეთებ, ჩემს სათქმელს ყველგან და ყოველთვის დაუფარავად ვიტყვი.
_ დღეს გურამ შარაძე ცოცხალი რომ იყოს, თქვენი აზრით, რა პოზიცია ექნებოდა?
_ მის მაგივრად საუბარი მიჭირს ხოლმე, მაგრამ ერთი ვიცი, რომ ყველანაირი უსამართლობის მტერი იქნებოდა!
_ უცხოეთიდან როგორ ჩანს _ საქართველოში ავტორიტარული რეჟიმია, დიქტატურაა თუ მმართველობის ახალი ფორმა, რომელიც ჯერ კაცობრიობისთვის ცნობილი არ არის?
_ გააჩნია, რომელ სატელევიზიო არხს უყურებთ, ვისი დაჯერება გსურთ და სოციალურ ქსელებსა თუ ცხოვრებაში რა წრეში ტრიალებთ. ამის მიხედვით ჩანს საქართველო არა მარტო უცხოეთიდან, არამედ _ თბილისდანაც.
მე მარტო უცხოეთიდან არ შემიხედავს, 2012 წლის შემდეგ დროის ნახევარი საქართველოში გავატარე. შუბლით რომ არ დავტაკებოდი სახელმწიფოს, არ ჩამეხედა ძალიან ღრმად, რაც „ჩვეულებრივი მოკვდავისთვის“ მიუწვდომელია, შესაძლოა, მეც სხვანაირად დამენახა რეალობა.
საქართველოში დიქტატურა ნამდვილად არ არის, მაგრამ, როგორც გითხარით, არის წითელი ხაზები, რომელიც მკაცრად კონტროლდება და ეს საკუთარ თავზე გამოვცადე. დანარჩენი პოლიტოლოგებმა შეაფასონ.
_ რუსუდან, ყველაფერ ამის ფონზე, რისი იმედი გაქვთ?
_ ღმერთისა და საკუთარი თავის!

გიორგი აბაშიძე