ძნელია, დავით საგანელიძეს არ დაეთანხმო. ვეტო ნამდვილად არაა თოხი, რომ მიწას იქ დაჰკრა, სადაც მოგეხასიათება. მით უმეტეს, თუ მიწა ისეთი ყამირია, როგორიც „ქართული ოცნება“ _ ქვაღორღიანი, აი, ზოგან წერაქვითაც რომ ვერას გახდები…

მაგრამ, ისე, კაცმა რომ თქვას, საგანელიძის ადგილას მე თოხი თბილისის მერობის კანდიდატის წარდგენისას უფრო გამახსენდებოდა, მით უმეტეს, რომ თოხი და კოკი, რაღაცნაირად, ერითმება კიდეც ერთმანეთს.

კარგი, შევეშვათ ყამირ საგანელიძეს და სხვა ყამირებზე გადავიდეთ _ მე შენ გეტყვი და, მაგათ ნაკლებობას განვიცდით. ერთ-ერთ ასეთ ყამირს, გოგი თოფაძეს, ვეტოს დაძლევის შემდეგ, ლიფტთან, მანანა კობახიძისთვის უკითხავს, _ კაცო, ამ კობა სუბელიანმა მართლა მოგვცა ხმაო? კობახიძიანთ ქალს გაუღიმია და უპასუხია, _ არა, სისტემამ აურიაო. თოფაძეს დანანებით ჩაულაპარაკია, _ რა ცუდია, მეგონა, მოჭკვიანდა და ვფიქრობდი, ჩვენკენ ხომ არ გადმოგვექაჩაო…

ვერაფერს იტყვი, ყამირი კაცია თოფაძე და ყამირი ოცნება სტკივა. იცის, ხმებში უჭირთ და გადმოქაჩვას ცდილობს, რა არის ამაში ცუდი? ისე, სისტემისა რა გითხრათ და `ქართულმა ოცნებამ~ ამ ბოლო დროს რაცხა ნამეტანი აურია… აგე, ორი ჩვენი ყოფილი კოლეგაც კარგა ბოხ ხმაზე ბუბუნებდა, პოლიციაში მომზადებულ კანონს ჩვენ ხმას არ მივცემთო და ერთმა იმხელა სტატუსი გამოაცხო _ თავისუფლება ლომთა ხვედრიაო, _ ზოგმა იფიქრა, ისევ ჟურნალისტიკაში ბრუნდებაო, მაგრამ თქვენც არ მომიკვდეთ: ამ პრინციპულობით ცნობილმა ჟურნალისტ-გამომძიებელმა ორ დღეში შეიცვალა პოზიცია და ვეტოს დაძლევას ხმა მისცა…

ვეტოს დადებაზე ინფორმაციის გავრცელებისთანავე თოფის დასაგრიალებლად აივანზე გასულებს ცივი წყალი გადაესხათ _ „ნაციონალებმა“ მაშინვე დაიწყეს იმის ხაზგასმა, _ ეს ის არაა, რაც თქვენ გგონიათო. ზურა ჭიაბერაშვილმა განმარტა, _ შეიძლება ეს აღმოჩნდეს ვეტო ვეტოსთვისო და მოგვიანებით სარკასტულად დასძინა, მარგველაშვილის ვეტო ბიძინასგან ყურადღების მისაქცევი ნაბიჯი იყო, რომ ამ უკანასკნელმა რამედ ჩააგდოს და შეხვდესო, ხოლო ზურაბ ჯაფარიძემ ყველასთვის გასაგებად ახსნა, რა დროს ექნებოდა ვეტოს აზრი და საერთოდ, რა არის სადავო ამ კანონპროექტში, რომელიც მალე იქცევა კანონად იმის მიუხედავად, მოაწერს თუ არა მას ხელს პრეზიდენტი:

`…მთავარი არ არის, ვის ექნება მოსმენის უფლება. მოსმენის უფლება შეიძლება ჰქონდეს შსს-ს, პროკურატურას, კონტრდაზვერვას და ა. შ. მთავარი არც ის არის, ვინ იძლევა მოსმენაზე ნებართვას. მოსმენის ნებართვა შეიძლება გასცეს სასამართლომ, მარეგულირებელმა კომისიამ, პერსონალურ მონაცემთა დაცვის ინსპექტორმა და ა. შ.

მთავარია, ვის საკუთრებაშია ე. წ. მართლზომიერი გადაჭერის მართვის სისტემა (Legal Interception Manegement System), ამ სისტემის მთავარი კომპონენტი _ გადაჭერის მედიაციის სერვერი Interception Mediation Server,, იგივე „შავი ყუთი“  და ვინ მართავს ამ სისტემის პროგრამულ უზრუნველყოფას.

ის, ვისაც ეკუთვნის ეს სისტემა, წყვეტს რომელი უწყება მოუსმენს, რომელი უწყება გასცემს ნებართვას და რომელი უწყება დააკვირდება.

რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია _ ამ სისტემის მფლობელს აქვს ტექნიკური შესაძლებლობა, შექმნას გადაჭერის ერთმანეთისგან დამოუკიდებელი სისტემები, რომლებიც ერთმანეთს ვერ დაინახავენ, ანუ ამ სისტემის მფლობელს შეუძლია შექმნას სისტემა, სადაც მოსმენაზე ნებართვას გასცემს სასამართლო (ან რომელიმე სხვა უწყება), მოსმენას ახორციელებს შსს (ან რომელიმე სხვა უწყება), ვის უსმენენ აკვირდება პერსონალურ მონაცემთა დაცვის ინსპექტორი (ან რომელიმე სხვა უწყება); და პარალელურად შექმნას გადაჭერის სხვა სისტემა, რომელსაც ვერავინ დაინახავს, ვერც ერთი უწყება.

დღემდე ეს Legal Interception Management System ყოველთვის იყო და არის შსს-ს მფლობელობაში. თუ ეს სისტემა დარჩა ისევ შსს-ს მფლობელობაში, არანაირი აზრი ექნება ყველაფერ დანარჩენს, მათ შორის, არც პრეზიდენტის ვეტოს (თუ ის არ ითვალისწინებს ამ სისტემის შსს-სთვის წართმვას); ხოლო უკანონო მოსმენები ისევ გაგრძელდება, რადგან ყველა გარემოება ცალსახად მიუთითებს, რომ ივანიშვილს ასე სურს“.

მოკლედ, კონკრეტულად და გასაგებად: ყველაფერი ისეა, როგორც ივანიშვილს სურს. როდის მომხდარა სხვაგვარად ბოლო ორი წლის განმავლობაში, რომ ახლა მომხდარიყო? მოსმენა დაკანონებულია და რასაც „ნაციონალებს“, ლამის, მომაკვდინებელ ცოდვად უთვლიდნენ, ის ახლა „ოცნებისთვის“ იქცა სულის საცხონებელ საქმედ… მართლაც რომ ბინძური საქმეა პოლიტიკა, მით უმეტეს, თუ მას არცთუ სუფთა ადამიანები ქმნიან…

მანამდე კი, ვეტომდე და ვეტოს დაძლევამდე, იყო პარლამენტში „ღრჭენაი კბილთა“ და ვაიუშველებელი _ იყო ეკა ბესელია, რომელიც თავისი ფართო კალთის გადაფარებას ცდილობდა კანონპროექტისთვის და იმდენად შეტოპა, რომ ლამის იყო, შკრილნიკოვიც კი გმირად შემოგვასაღა, იყო თინა ხიდაშელი, რომელმაც ეკა ბესელიას ბაღჩაში ისროლა ჭოლოკი _ განგვიმარტეთ, აქ რა წერია, თქვენი თქმით, ჩვენ ხომ კანონების კითხვაც არ შეგვიძლიაო? იყო კანდელაკის წამოძახილები ადგილიდან და კაკო ბობოხიძე, რომელსაც ზედ პარლამეტის ტრიბუნაზე დაავიწყდა ვანესა რედგრეივის დაქალის სახელი, სამაგიეროდ, „კუკარაჩა“ ახსოვდა და გაახსენეს, ვისიც იყო (ნოდარ დუმბაძე საფლავში გადაბრუნდებოდა), იყვნენ პარლამენტის მაგიდებზე მუშტების მობრახუნე „ნაციონალები“ და ისტერიულად გამკივანი კობახიძე, _ ნუ ხმაურობთო! აი, ყველაზე ანცი ბავშვებით დაკომპლექტებული კლასის ხმაურს ჰგავდა ეს ყველაფერი და ვასიკო ოდიშვილმაც არ დააყოვნა ხუმრობა: „ნაციონალები“ ისევ გვიბრახუნებენ!“ იყო გამწარებული დავით უსუფაშვილი, თანაც, ორჯერ: ერთხელ, როცა „ქალი ვიცი ქუხნაში“ სტილში ამოთქვა ცოლის მისამართით: „ქალბატონო თინა, ან დაწყნარდით, ან დატოვეთ ოთახი!“ და მეორეჯერ, როცა უკვდავი ფრაზა გაიმეორა: „მე რა ვქნა, მე?“ რაც მაშინვე ჰაერში დაიჭირა კაკო ბობოხიძემ და იმწამსვე შეახსენა, _ ვისაც ეს ფრაზა აღმოხდა, მაინცდამაინც კარგად არ წაუვიდა საქმე და ფრთხილად იყავიო, ხოლო ვეტოს დაძლევის დღეს ნამდვილად იყო ტრიბუნასთან ნუკრი ქანთარია, რომელმაც გიორგი მარგველაშვილის მისამართით, ლამის, წაიღიღინა ფრაზა, რომელსაც თუ მთელი არა, უკვე ნახევარი საქართველო პირველ მოქალაქეზე“ ღიღინებს: „კარგი იყო, არ გამეცან თავიდან…“

საბოლოოდ კი კრება დარჩა მხიარული, კანონი კი _ მიღებული. და პასუხი კითხვაზე: „ჩვენ რა ვქნათ, ჩვენ?“ _ ჯერაც გაუცემელი.

                                                                                              დოროთე გითოლენდია