ზურაბ ხარატიშვილი: „თუ „ძალა ერთობაშიამ“ უხეში შეცდომები არ დაუშვა, ოპოზიციის ხმების ძალიან დიდ ნაწილს წაიღებს!“

მართალია, საარჩევნო კამპანია ოფიციალურად ჯერ არ გამოცხადებულა, მაგრამ ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის საარჩევნო „შპილკაობა“ უკვე დაიწყო. ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, პარლამენტში წლიური ანგარიშით მისულმა პრემიერმა ოპოზიციას „კურდღლები“ უწოდა. გიორგი გახარიას ვალში არც ანტიოცნებელები დარჩნენ და გიგა ბოკერიამ მთავრობის მეთაურს მიახალა, _ მგელი არც თქვენ ხართო.

ერთი სიტყვით, ამ და სხვა ფაქტორების გათვალისწინებით თუ ვიმსჯელებთ, შეგვიძლია ვთქვათ, რომ წლევანდელი წინასაარჩევნო პერიოდი ერთობ მძაფრსიუჟეტიანი იქნება. ამ მოსაზრებას ისიც ამყარებს, რომ რამდენიმე დღის წინ ულტრანაციონალისტებმა ახალი პარტია _ „ქართული მარში _ ეროვნული მოძრაობა“ დააფუძნეს.
ზოგი მიიჩნევს, რომ „მარში“ და სხვა მსგავსი ტიპის პოლიტიკური ორგანიზაციები „ოცნებას“ იმისთვის სჭირდება, რათა ახალ პარლამენტში უმრავლესობა მათ ხარჯზე შექმნას, თუმცა ცესკო-ს ყოფილი ხელმძღვანელი ზურაბ ხარატიშვილი, რომელიც ამჯერად „სამოქალაქო ალიანსი თავისუფლებისთვის“ თავმჯდომარე და, ამავდროულად, ოპოზიციურ პლატფორმა „ძალა ერთობაშიას“ წევრია, „ქრონიკა+“-სთან აცხადებს, რომ „მარშსა“ და სხვა მარგინალურ ჯგუფებს „ოცნება“ საკუთარ ხმებს არ და ვერ მისცემს.
რა სცენარით განვითარდება მოვლენები და რას ნიშნავს პოლიტიკაში „ნახევარდ ფეხმძიმობა“? _ „ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს ზურაბ ხარატიშვილთან:

_ ბატონო ზურაბ, საარჩევნო ბატალიებს კარგად კი არა, ძალიან კარგად იცნობთ. ამიტომ მარტივად ამიხსენით: მე, რიგით ამომრჩეველს, კონსტიტუციასა და საარჩევნო კოდექსში შესული ცვლილებები, რომლებსაც ერთწლიანი „გამიშვი-დამიჭი“ უძღოდა, რატომ უნდა მიხაროდეს?
_ კონსტიტუციაში შესული ცვლილებები საკმაოდ პოზიტიურია, რადგან პროპორციული სისტემა უალტერნატივოა. სხვათა შორის, მაჟორიტარული სისტემა ჩამოყალიბებულ ქვეყნებში კარგად მუშაობს, მაგრამ საქართველოს მსგავს, გარდამავალი დემოკრატიის ქვეყნებში მაჟორიტარული არჩევნები მახინჯი პრაქტიკაა. მართალია, 120/30-ზე ჯერ დროებითი და კომპრომისული ვარიანტია, მაგრამ ამაზე გაჩერება, მგონი, არ ღირს.
_ ჩემი აზრით, გაჩერება სწორედ ამაზე ღირს და აი, რატომ: ყველანი ვთანხმდებით, რომ მაჟორიტარები ერთგვარი ფეოდალები არიან. ჰოდა, რა მნიშვნელობა აქვს, პარლამენტში 30 ფეოდალი ისხდება თუ 70-ზე მეტი?
_ უკეთესი უკვე ისაა, რომ 30 სამოცდაათზე ნაკლებია, თუმცა, საბოლოო ჯამში, პროპორციული სისტემა უკეთესია. ჩვენთან არც წმინდა პროპორციული სისტემაა და არც _ წმინდა მაჟორიტარული, თუმცა საარჩევნო ფსიქოლოგიის თვალსაზრისით, ეს შერეული სისტემაც მაჟორიტარულია. ამის ყველაზე უარყოფითი ელემენტი კი ისაა, რომ ორპოლუსიანობას უწყობს ხელს. ისე, აშშ-შიც პოლიტიკა ორპოლუსიანია _ ადამიანები დემოკრატიულ ან რესპუბლიკურ პლატფორმაში კონსოლიდირდებიან და, საერთოდ, ყველა ძველი დემოკრატიის ქვეყანაში ასეა. ახალგაზრდა დემოკრატიის ქვეყნებში კი მრავალპარტიულობაა და ეს ბევრად სჯობს, რადგან ორპოლუსიანობის დროს ძლიერი ხელისუფლება ყალიბდება, ანუ გადაწყვეტილებებს ერთპიროვნულად იღებს. იმ საარჩევნო სისტემის შედეგი, რომელიც აქამდე გვქონდა, პრაქტიკულად, საკონსტიტუციო უმრავლესობა იყო და, შესაბამისად, ერთი რომელიმე პოლიტიკური ძალა განუსაზღვრელ ძალაუფლებას იღებდა. სწორედ ამის გამო არსებობდა შეკითხვები წინა ხელისუფლებასთან. დღევანდელი ხელისუფლებაც, ამ ერთპიროვნული ძალაუფლების გამო, ვხედავთ, როგორ სწრაფად დეგრადირდება.
მოკლედ, სრულად პროპორციული სისტემა ყველა ამ პრობლემას ხსნის, თუმცა წლევანდელ არჩევნებზე, სამწუხაროდ, მაინც ორპოლუსიანობა გვექნება, რადგან ივანიშვილის ცნობილი დაპირება არ რეალიზდა და მართალია, საკონსტიტუციო უმრავლესობა აღარავის ექნება, რადგან პარლამენტში მხოლოდ 30 ფეოდალი იქნება, მაგრამ ამის მიუხედავად, ხელისუფლების დაკომპლექტება მაინც ერთ ძალას შეეძლება!
აქვე, ერთსაც გეტყვით: საპარლამენტო რესპუბლიკაში ვადამდელი არჩევნები ხშირია ხოლმე. შესაბამისად, ვიმედოვნებ, რომ წელს დამყარებული სტატუს-კვო 2024-მდე ვერ გაძლებს და, დიდი ალბათობით, შუალედური არჩევნები ჩატარდება.
_ იმაზე საუბარი, ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ მოვლენები როგორ განვითარდება, მგონი, ნაადრევია, რადგან ხეირიანად არც ის ვიცით, ოქტომბრამდე როგორ მივალთ. ამასთან, ისიც ვთქვათ, რომ ახალი საარჩევნო კოდექსით პარლამენტში მოხვედრის შანსი ბევრ დესტრუქციულ ძალას ეძლევა. სხვათა შორის, „ქართული მარში“ უკვე პოლიტიკურ პარტიად გადაკეთდა და დასაშვებია, რომ „ოცნებამ“ ახალ პარლამენტში უმრავლესობა სწორედ „მარშის“ დახმარებით არ შექმნას. მოკლედ, როცა ოპოზიცია საარჩევნო ცვლილებებს ტაშს უკრავდა, ამ საფრთხეებზე არ ფიქრობდა?
_ ტაში არ დაგვიკრავს. ტაშს მხოლოდ მაშინ დავუკრავდით, თუ სრულად პროპორციული სისტემა იქნებოდა, რაზედაც ივანიშვილმა გადაგვაგდო. 120/30-ზე კი, როგორც გითხარით, კომპრომისული ვარიანტია. ხოლო კომპრომისის დროს კმაყოფილი, როგორც წესი, არც ერთი მხარე არაა ხოლმე. ერთი სიტყვით, 120/30-ზე სისტემას გახარებულები არ შევხვედრივართ. უბრალოდ, გვესმოდა, რომ რეალურად მხოლოდ ამის მიღება შეგვეძლო და ისიც ფაქტია, _ 120/30-ზე 73-77-ზე უკეთესია. ზოგადად, მაჟორიტარები არჩევნებში გამარჯვებული პარტიისთვის, ასე ვთქვათ, ბონუსადგილებია, ანუ ჯერ ერთი, დღემდე მაჟორიტარულ არჩევნებსაც ის იგებდა, ვინც პროპორციულში იმარჯვებდა. მეორეც, მაჟორიტარები ყოველთვის გამარჯვებულის მხარეს არიან ხოლმე.
_ ყველაფერი ეს გასაგებია, მაგრამ სხვა რამ გკითხეთ, ბატონო ზურაბ: ე. წ. ბუნებრივი ბარიერის წყალობით, არსებობს შანსი, რომ პარლამენტში არაერთი დესტრუქციული და პრორუსული ძალა მოხვდეს, რომლის წყალობითაც „ოცნებამ“ შესაძლოა, საკონსტიტუციო უმრავლესობა შექმნას…
_ ბუნებრივ ბარიერს მხოლოდ მივესალმები.
_ რატომ?
_ მარგინალური პოლიტიკური ჯგუფები, თუ მოსახლეობის გარკვეულ ფენებში მხარდაჭერა აქვთ, უმჯობესია, პარლამენტში იყვნენ და ყველაფერი საკანონმდებლო ორგანოში „იხარშებოდეს“, ვიდრე პროცესების რადიკალიზაცია პარლამენტს გარეთ მოხდეს.
რაც შეეხება „ქართულ მარშს“, ჩემი აზრით, ის „ოცნების“ რადიკალური ფრთაა, რომელიც, ცხადია, „ოცნებას“ წაართმევს ხმებს. ამიტომ 2016 წლის არჩევნებისგან განსხვავებით, „ოცნება“ თავს უფლებას ვერ მისცემს, რომ ხმები ვინმეს გაუყოს.
_ ამით რისი თქმა გინდათ, ბატონო ზურაბ?
_ ეს ჯგუფები ისეთ „ზონდერებად“ დარჩებიან, რომლებიც წინასაარჩევნოდ „ოცნების“ მოწინააღმდეგეებთან მუშტი-კრივს გამართავენ ხოლმე, თორემ „ოცნება“, როგორც გითხარით, ხმებს არავის გაუყოფს. სხვათა შორის, იგივე 2018 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებში „ოცნებამ“ „პატრიოტთა ალიანსს“ კანდიდატი სწორედ ამ მოტივით არ დააყენებინა, რაც სწორი გადაწყვეტილება იყო _ „პატრიოტების“ საპრეზიდენტო კანდიდატს 3-4 პროცენტიც რომ აეღო, სალომე ზურაბიშვილი პირველ ადგილზე ვეღარ გავიდოდა და, შესაბამისად, მეორე ტურშიც აბსოლუტურად სხვა რეალობა დადგებოდა.
_ ამ მსჯელობაში ლოგიკა არის, მაგრამ კითხვაზე კონკრეტულად მიპასუხეთ: გამორიცხავთ, რომ ახალ პარლამენტში „ოცნებამ“ უმრავლესობა ზემოხსენებული ძალებით შექმნას და კოალიციური მთავრობის იდეაც „მოკვდეს“?
_ ეს ძალები პარლამენტში ვერ მოხვდებიან!
_ ასეთი დარწმუნებული რატომ ხართ?
_ ამ ძალებს „ოცნებამ“ მხოლოდ მხარი კი არ უნდა დაუჭიროს, არამედ _ დააფინანსოს კიდეც. ამიტომ „ოცნება“ პირველ ადგილზე ვეღარ გავა. ერთი სიტყვით, დღეს „ოცნებას“ იმის ფუფუნება აღარ აქვს, რომ თავისი ხმების თუნდაც 5% სხვას აჩუქოს, ამიტომ ეს ძალები პარლამენტში ვერ მოხვდებიან და მათი ფუნქცია მხოლოდ ისაა, რომ წინასაარჩევნო პერიოდში „ზონდერული დებოშები“ მოაწყონ! „ოცნება“ ოპოზიციას თავის აქტივისტებს ვერ მიუსევს. აი, ასეთი მარგინალები უნდა მიუსიოს და სცენაზე ამიტომაც გამოდიან, თორემ მათი რეალური მიზანი ხმების აღება არ არის!
_ ისე, ბატონო ზურაბ, „ოცნების“ რეალური კონკურენტი „ძალა ერთობაშია“ თუ „ევროპული საქართველო“?
_ წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ამ არჩევნებზე მაინც ორპოლუსიანობა იქნება და იმედი მაქვს, უკანასკნელად. შესაბამისად, ოპოზიციაშიც ერთი პოლუსი ჩამოყალიბდა.
_ ძალიან ორაზროვანი პასუხია, ამიტომ კითხვაზე კონკრეტულად მიპასუხეთ: „ოცნებას“ „ძალა ერთობაშიას“ პლატფორმის ეშინია, რომლის ღერძიც „ნაციონალური მოძრაობაა“ თუ გიგა ბოკერიას „ევროპული საქართველოსი“?
_ თქმა რად უნდა, „ძალა ერთობაშიასი“. თუ „ძალა ერთობაშიამ“ ისეთი უხეში შეცდომები არ დაუშვა, რომ, ვთქვათ, კოალიციად ვერ ჩამოყალიბდა და გასკდა-გამოსკდა, მაშინ ოპოზიციის ხმების ძალიან დიდ ნაწილს წაიღებს.
_ „გასკდომა-გამოსკდომას“ ელოდებით?
_ ამის ნიშნები არ ჩანს.
_ სხვათა შორის, ალბათ, გახსოვთ, რომ „ძალა ერთობაშიას“ წევრმა პარტიებმა 2018 წელს მემორანდუმს მოაწერთ ხელი, რომლის თანახმადაც, წლევანდელ არჩევნებზე ერთიანი სიით უნდა გამოხვიდეთ.
_ იმედია, ეს ხელმოწერა ძალაში დარჩება. თუ სიტუაცია ვინმემ არ აჭრა და ყველამ, განსაკუთრებით ძლიერმა პარტიებმა, ვალდებულებები შეასრულა და „ძალა ერთობაშია“ საარჩევნო კოალიციად ჩამოყალიბდა, მაშინ ეს პლატფორმა მთავარი ოპოზიციური ძალა, ანუ მეორე პოლუსი იქნება.
_ ბატონო ზურაბ, მეჩვენება, რომ „მესიჯებს უშვებთ“, ანუ „ძალა ერთობაშიას“ კოალიციად ჩამოყალიბებას ვინ შეიძლება შეუშალოს ხელი?
_ ჯერ არ გამოცხადებულა, რომ კოალიციად ყალიბდება, ამიტომ სანამ ბლოკს ცესკო არ დაარეგისტრირებს, თეორიულად ამის შანსი არსებობს…
_ „ძალა ერთობაშია“ საბურთალოზე მაჟორიტარად „კანონი და სამართლის“ ლიდერ თაკო ჩარკვიანის კანდიდატურას მხარს უჭერს?
_ ამაზე გადაწყვეტილება ჯერ არ მიგვიღია. საერთოდ, მხოლოდ საბურთალოზე არ ვმსჯელობთ.
_ აბა, კიდევ რაზე მსჯელობთ?
_ დანარჩენ რეგიონებში რა პრინციპზე ვყალიბდებით, თუმცა ყველაფერ აქამდე კოალიციის თემაა განსახილველი. მინიმუმ, ის უნდა გაირკვეს, კოალიცია რამდენსუბიექტიანი იქნება.
_ „ძალა ერთობაშიას“, თუ არ მეშლება, 12 წევრი ჰყავს.
_ თორმეტნი კი ვართ, მაგრამ რამდენიმე საზოგადოებრივი ორგანიზაციაა. პოლიტიკური გაერთიანებები შესაძლოა, სხვადასხვა ვარიაციით, ასე ვთქვათ, წავიდეს. მოკლედ, მაჟორიტარებზე საუბარი ამის შემდეგ იქნება. ისე, პირდაპირ გეტყვით: ვერ ვხედავ მიზეზს, საბურთალოზე „ძალა ერთობაშიამ“ ქალბატონ ჩარკვიანს მხარი რატომ არ უნდა დაუჭიროს, თუმცა როგორც გითხარით, ჯერ კოალიციის თემას ვიხილავთ. იმედი მაქვს, მალე ჩამოვყალიბდებით და მაჟორიტარებზე მერე გადავალთ.
_ თუ იმის მიზეზი არ არსებობს, რომ „ძალა ერთობაშიამ“ საბურთალოზე ჩარკვიანის კანდიდატურას მხარი არ დაუჭიროს, მაშინ გაუგებარია, თქვენმა გაერთიანებამ პრემიერად გიორგი ვაშაძის კანდიდატურა რატომ დაიწუნა?
_ ვფიქრობ და პირად საუბრებში გიორგიც ამ აზრის იყო, რომ პრემიერის თემა პოლიტიკურ საკითხებში ბოლოა. ეს თემა ერთ-ერთი საუბრის დროს ქალბატონმა თამარმა თავისი ინიციატივით წამოწია, თუმცა ამის იქით კონკრეტული არაფერი ყოფილა, ანუ გაუგებრობა საკითხების რიგითობის არევამ გამოიწვია, თუმცა თუ გიორგი ვაშაძის პრემიერობის საკითხი დადგება, მზად ვართ, განვიხილოთ და მხარიც დავუჭიროთ მას. ეს საკითხი, რიგითობის მიხედვით, იმ მომენტამდე გადაიდო.
_ „ძალა ერთობაშიას“ სხვა წევრები ვაშაძის პრემიერობას კატეგორიულად გამორიცხავენ, თქვენ კი ამბობთ, რომ ეს საკითხი დროებით „დაქენსელდა“, ანუ რა გამოდის?
_ ეს მათი აზრი იყო. მეც არ ვიცი, ეს საკითხი კიდევ დადგება თუ არა, მაგრამ თუ დადგება, მზად ვართ, განვიხილოთ. „ძალა ერთობაშიაში“ 12 ორგანიზაციაა, ყველას თავისი მოსაზრება აქვს.
_ ჩემი ინფორმაციით, ეს პლატფორმა ორ პოლუსადაა გაყოფილი.
_ ვერ მივხვდი, რა ორ პოლუსზე საუბრობთ.
_ აი, მაგალითად, ნაწილი ითხოვს, რომ პრემიერობის კანდიდატი ნიკა მელია უნდა იყოს, ნაწილი კი ვაშაძის კანდიდატურას უჭერს მხარს. ბატონო ზურაბ, თქვენი არჩევანი როგორია _ მელია თუ ვაშაძე?
_ იცით, როგორ არის?
_ როგორ?
_ პირადად მე ამ სიას ორ კანდიდატურაზე არ ჩავკეტავდი. სხვათა შორის, იქ კიდევ რამდენიმე კანდიდატურაზე იყო საუბარი.
_ ვისზე?
_ ამას არ ვიტყვი, მაგრამ როცა სტრატეგია ჩამოყალიბდება, მერე განვაცხადებ, როგორი ლიდერი გვჭირდება. მოკლედ, ამ თემამ მეოთხე-მეხუთე საკითხად გადაიწია.
_ მოკლედ, ვხვდები, რომ საინტერესო პროცესები გველის, თუმცა მანამდე ერთ თემას შევეხები: ბატონო ზურაბ, როგორც ვიცი, ე. წ. ლეიბორისტების მაგიდაში აქტიურად მონაწილეობდით და მითხარით, თქვენ, როგორც მკვეთრად პროდასავლური ყაიდის პოლიტიკოსს, მინიმუმ, უხერხულობა არ გექმნებოდათ, რომ თქვენ გვერდით პროპუტინური სუბიექტებიც ისხდნენ?
_ ამ ფორმატში ყველა პარტია მონაწილეობდა.
_ ვიცი, მაგრამ თაკო ჩარკვიანმა, როცა მოლაპარაკებები პროპორციულს გასცდა და მაჟორიტარობის საერთო კანდიდატებზე დაიწყო ლაპარაკი, „ლეიბორისტების მაგიდა“ დატოვა. „კანონისა და სამართლის“ ლიდერს რატომ არ მიბაძეთ?
_ სიმართლე გითხრათ, ქალბატონ თაკოს პოზიციას კარგად ვერ მივხვდი. რამაც ჩვენ გაგვაერთიანა, საარჩევნო კოდექსსა და კონსტიტუციაში ცვლილებები იყო. უცხოელმა პარტნიორებმაც ამ პროცესს სწორედ ამიტომ დაუჭირეს მხარი, ანუ განსხვავებული შეხედულებების მიუხედავად, პოლიტიკური თამაშის წესების ჩამოყალიბებაში ყველა პარტია ერთიანი იყო.
_ ეს მესმის, მაგრამ თაკო ჩარკვიანმა „ლეიბორისტების მაგიდა“ იმ მოტივით დატოვა, რომ მოლაპარაკებები საარჩევნო კოდექსს გასცდა, ანუ იქ შეკრებილმა პარტიებმა საერთო მაჟორიტარებზე დაიწყეს საუბარი. ჰოდა, ამიხსენით: თქვენ, როგორც პროდასავლური ღირებულებების პოლიტიკოსს, მინიმუმ, უხერხულობა არ გექმნებოდათ, რომ თქვენ გვერდით პროპუტინური სუბიექტებიც ისხდნენ?
_ საერთო მაჟორიტარების თემა ჩემთვის დღესაც გაუგებარია. ან ერთ ბლოკად ყალიბდები და სიაც საერთო გაქვს და მაჟორიტარობის კანდიდატებიც საერთო გყავს, ან საერთო არავისთან არაფერი გაქვს და ყველანი ერთმანეთის კონკურენტები ხართ. ეს ნახევრად ფეხმძიმე მდგომარეობაა.
_ ანუ?
_ საერთო მაჟორიტარებზე შეთანხმდე და პარტიული სიები ცალ-ცალკე გქონდეს, თან საერთო მაჟორიტარები აუცილებელი, თურმე, თბილისშია, რეგიონებში კი უფრო მნიშვნელოვანი მრავალფეროვნებაა.
ერთი სიტყვით, ამაში ლოგიკა არაა. სხვათა შორის, ამ მოლაპარაკებებში იგივე „ნაციონალური მოძრაობაც“ „ძალა ერთობაშიას“ სახელით არ მონაწილეობდა და, შესაბამისად, თუ გახსოვთ, ნიკა მელიამ თბილისის ორ ოლქში მაჟორიტარობის კანდიდატები „ძალა ერთობაშიას“ კი არა, პარტიის სახელით დაასახელა. საერთოდ, „ძალა ერთობაშია”-ში ეს საკითხი არ განხილულა და მეტიც, უმეტესობა ამ იდეას მხარსაც არ უჭერდა, მაგრამ „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ სხვადასხვა პოლიტიკურ პარტიასთან კონსულტაციით გადაწყვიტა.
როგორც წეღან გითხარით, „ძალა ერთობაშია“ აწი აპირებს, თბილისის დარჩენილ ორ ოლქსა და რეგიონებში მაჟორიტარობის კანდიდატებზე იმსჯელოს.
_ ისე, დღევანდელი მოცემულობით, საარჩევნოდ „ოცნებას“ უკეთესი სტარტი აქვს თუ ოპოზიციას?
_ „ოცნება“, რა თქმა უნდა, უკეთეს მდგომარეობაშია.
_ რატომ?
_ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, მთელი სახელისუფლებო რესურსი არჩევნებში აქვს ჩართული, რაც არასწორია. ამასთან, საარჩევნო კომისიებიც „ოცნებისაა“, ანუ ოპოზიციას მხოლოდ ორი წევრი ჰყავს, ყველა დანარჩენი კი ხელისუფლებისაა. ფინანსურ რესურსებზე აღარაფერს ვამბობ.
_ ეს ტექნიკური დეტალებია, მე კი ხალხის განწყობაზე გკითხეთ, ანუ ხალხი „ოცნებას“ უფრო უჭერს მხარს თუ _ ოპოზიციას?
_ ოდნავ მაინც წესიერი, აი, თუნდაც 2012 წლის მსგავსი არჩევნები რომ ჩატარდეს, ხალხის განწყობა ისეთია, რომ „ოცნებას“ შანსი არ აქვს! „ოცნებას“ მხოლოდ ის შეუძლია, რომ ზემოხსენებული რესურსები გამოიყენოს, ბოდიში და, იმაიმუნოს.
სხვათა შორის, ბევრი რამ „ოცნებას“ კანონით აქვს „გაპრავებული“.
_ რას გულისხმობთ?
_ აი, მაგალითად, საარჩევნო კოდექსში სუფთა სათავისო ცვლილებები შეიტანა, რასაც აბსოლუტურად ნეგატიურად ვუყურებ, ანუ თუ 120/30-ზე სისტემით წინ ერთი ნაბიჯი გადაიდგა, საარჩევნო კოდექსში შეტანილი ცვლილებები კი უკან გადადგმული ხუთი ნაბიჯია.
_ ბატონო ზურაბ, იმ დროს, როცა დასავლეთს საკუთარი „თავის ტკივილი“ აქვს _ აშშ-ში საპრეზიდენტო არჩევნები უნდა ჩატარდეს, საერთაშორისო თანამეგობრობას ჩვენთვის დრო და ენერგია დარჩება?
_ დასავლეთი ჩვენს არჩევნებში პირდაპირ ვერ და არც ჩაერევა, რასაც რუსეთზე ვერ ვიტყვით. დარწმუნებული ვარ, რუსეთი უკვე ერევა, განსაკუთრებით, პოლიტტექნოლოგიების კუთხით.
_ რას გულისხმობთ?
_ „ოცნებას“ სერიოზულ მხარდაჭერას გაუწევს, თუმცა ამის მიუხედავად, დასავლეთი, ვფიქრობ, მკვეთრ მოძრაობებს ჯერ არ გააკეთებს.
_ რატომ?
_ მართალია, ბიძინა ივანიშვილმა დასავლეთთან ურთიერთობაში წითელი ხაზები გადაკვეთა, მაგრამ დასავლეთისთვის ორი ვადა მისაღებია და ამაზე ადრე მოქმედებებს არ იწყებს ხოლმე.
_ სიმართლე გითხრათ, ვერ ვხვდები, საუბარი საითკენ მიგყავთ, ბატონო ზურაბ?
_ ვფიქრობ, დასავლეთი „ქართულ ოცნებას“ ამ არჩევნების ჩატარებას დააცდის და შეხედავს, რას იზამს. ამასთან, დარწმუნებული ვარ, რომ „ოცნება“ ამ არჩევნებს ძალიან ცუდად ჩაატარებს _ უპირატესობის მოსაპოვებლად ყველა კანონიერსა და უკანონო ქმედებას ჩაიდენს. ამიტომაც მგონია, რომ დასავლეთი ენერგიულ მოქმედებას წორედ არჩევნების შემდეგ დაიწყებს.
_ „ოცნება“ წერილობით გაფრთხილებებს უკვე იღებს.
_ კი, მაგრამ არც მმართველ პარტიას და არც მის ლიდერს დიპლომატიური ენა არ ესმის. ყველაფერ ამას კი შესაბამისი შედეგები მოჰყვება, რაც ქვეყნისთვის, რა თქმა უნდა, კარგი არ იქნება.
სიმართლე გითხრათ, ყველაფერ ამას გულდაწყვეტით და საფრთხის შეგრძნებით ვამბობ, რადგან აქ ლაპარაკი პიროვნებებზე არაა.
_ აბა, ვისზე ან რაზეა?
_ ყველაფერ აქედან სერიოზულ დარტყმას ქართული სახელმწიფოებრიობა მიიღებს! ყოველ შემთხვევაში, დღევანდელი მოცემულობით სიტუაცია სწორედ ამ სცენარისკენ მიდის!

გიორგი აბაშიძე