ქართული პოლიტიკური სპეტრი რომ განახლებას საჭიროებს, ამაზე უკვე წლებია, ვსაუბრობთ. საზოგადოების დაკვეთაც ახალი სახეებია, თუმცა საარჩევნოდ ამას არც ერთი პოლიტიკური პარტია არ ითვალისწინებს და კვლავ ვხედავთ კარგად ნაცნობ პოლიტიკოსებს, რომლებიც მოჯადოებულ წრეზე ტრიალებენ და თავიანთი დაპირებებით ცდილობენ ამომრჩევლის გაბრუებას.
„ლელო საქართველოსთვის“ აღმოჩნდა პარტია, რომელიც 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებში ახალ სახეებსა და ახალგაზრდებზე დებს ფსონს.

რა რისკებს შეიცავს მათი ეს გადაწყვეტილება? რა არის ამ პოლიტიკური პარტიის მთავარი ამოცანა და საჭიროების შემთხვევაში, არიან თუ არა ისინი თანახმა „ქართულ ოცნებასთან“ ერთად კოალიციური მთავრობის ფორმირებისთვის?
ამ და სხვა მნიშვნელოვანი თემების შესახებ „ქრონიკა+“ „ლელო საქართველოსთვის“ ერთ-ერთ ლიდერ ფიქრია ჩიხრაძეს ესაუბრა:

_ „ლელომ“ საერთო ოპოზიციურ მაჟორიტარულ კანდიდატებზე შეთანხმებაში მონაწილეობა არ მიიღო, რით ახსნით ამ გადაწყვეტილებას? გრძელდება მოლაპარაკებები რეგიონებთან დაკავშირებითაც. რა შემთხვევაში დაუჭერს მხარს „ლელო“ საერთო ოპოზიციურ კანდიდატს?
_ მოგეხსენებათ, „ლელო“ ძალიან აქტიურად იყო ჩართული იმ საკითხის გადაწყვეტასა და საერთო ოპოზიციურ ძალისხმევაში, რასაც საკონსტიტუციო ცვლილებები, ანუ უფრო მეტი პროპორციულობის მიღწევა ჰქვია. იმთავითვე ვამბობდით, რომ სხვა არც ერთი საკითხი ჩვენთვის ამ ოპოზიციურ მაგიდაზე არ განიხილებოდა, ეს იცოდნენ ჩვენმა კოლეგებმა, ეს არ ყოფილა შემდეგ ეტაპზე გაჩენილი ჩვენი სურვილი ან მოსაზრება. ყველაფერი გამომდინარეობს იქიდან, რომ „ლელო“ არის ძალა, რომელიც ახლად შექმნილია და მისი შექმნის მთავარი მამოძრავებელი ძალა გახლავთ: ქვეყანაში პოლიტიკური პროცესების განახლება და, ამავდროულად, იმ მოჯადოებული წრის სერიოზული გარღვევა, რასაც ორპოლუსიან ველში მთელი ქართული პოლიტიკის ჩაკეტვა ჰქვია და რამაც, ბოლო ათწლეულის განმავლობაში, მნიშვნელოვნად დააზიანა ქართულ პოლიტიკა. აქედან გამომდინარე, მომავალშიც მზად ვართ, აქტიურად ვითანამშრომლოთ ოპოზიციასთან ისეთ საკითხებზე, რომელიც საერთო ოპოზიციური სულისკვეთებისაა. ეს იქნება: ხმების დაცვა, წინასაარჩევნო პერიოდში ერთიანი ძალისხმევა სამართლიანი გარემოს მისაღწევად თუ ა. შ. მეტიც: ვამბობთ, რომ ვეძებთ და ვარჩევთ 30-ვე ოლქში ჩვენს კანდიდატებს, მათი დიდი ნაწილი უკვე შერჩეულია. ძირითადად, ეს არის ახალი ხალხი, მაგრამ მზად ვართ, რომ გარკვეულ შემთხვევებში განვიხილოთ საერთო ოპოზიციური კანდიდატის თემაც, თუკი დავინახავთ, რომ ეს ოპოზიციურ ინტერესებს მოემსახურება. ზოგადად, ქართული პოლიტიკის პრობლემაა, რომ ამომრჩევლის უდიდესი ნაწილი გვერდით რჩება, აღარ მონაწილეობს პოლიტიკურ პროცესებში, რადგან მას არ აქვს თავისი არჩევანი. ეს ორპოლუსიანობა, ერთი მხრივ, ამის შედეგია და, მეორე მხრივ, იგი განაპირობა ამ ხალხის გარიყვამ პოლიტიკური სივრციდან. ჩვენთვის მთავარი ამოცანაა, რომ ეს ხალხი გავააქტიუროთ და, ამავე დროს, უმთავრესი ამოცანაა „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებიდან წასვლა. ეს დრო, რეალურად, დამდგარია. თუკი კონკრეტულ ადგილებში დავინახვთ, რომ რომელიმე კანდიდატი ჩვენთვის მისაღებია და, ამავე დროს, შეძლებს პირველივე ტურში „ქართული ოცნების“ დამარცხებას, მზად ვართ, ასეთ შემთხვევებში განვიხილოთ ჩვენი დათმობა.
_ „ნაციონალური მოძრაობა“ ყველაზე ძლიერ ოპოზიციურ ძალად მიიჩნევა და აქედან გამომდინარე მის ირგვლივ იკრიბებიან სხვა პარტიები. „ლელომ“ ოპოზიციური ერთობის საერთო მაჟორიტარ კანდიდატებს მხარი არ დაუჭირა. ამის მთავარი მოტივი ხომ არ იყო ის, რომ არ გსურდათ, „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ ყოფილიყავით ასოცირებული?
_ ხელისუფლებას ძალიან უადვილებს პოლიტიკურ შეფასებებს ასეთი ვითარება, რომ ყველას ერთად „ნაციონალური მოძრაობა“ დაარქვას და დაარქვეს კიდეც „ნაციონალების“ კლასტერი, სატელიტები და ა. შ. გარკვეულწილად, „ლელოს“ შემთხვევაში თქვენ მიერ აღნიშნული მოტივიც შეიძლება მოვიაზროთ, მაგრამ მთავარი ამოსავალი მაინც სიახლე და ის ამომრჩეველია, რომლისთვისაც „ნაციონალური მოძრაობა“ სრულიად მიუღებელია არჩევის დონეზე, თორემ ჩვენ პოლიტიკურ პროცესში ერთმანეთთან დღესაც ვთანამშრომლობთ და ხვალაც მოგვიწევს თანამშრომლობა. დიდი გულუბრყვილობაა, ადამიანებმა ისაუბრონ იმაზე, რომ ვისაც ქართველ ამომრჩეველში მხარდამჭერი ჰყავს, დიალოგიდან თუ მოლაპარაკების სივრციდან, შენი სუბიექტური ნებით, მისი გარიყვა მოინდომო.
_ მას შემდეგ, რაც „ლელომ“ საკუთარი პოზიცია დააფიქსირა საერთო მაჟორიტარ კანდიდატებთან დაკავშირებით, გაისმა ამ ტიპის შეფასებები, რომ ეს პოლიტიკური პარტია ივანიშვილის თამაშს თამაშობს, რას უპასუხებდით ამ შეფასებას?
_ ვფიქრობ, ოდნავ გონიერი ადამიანი ძალიან კარგად მიხვდება, თუ რა უფრო უადვილებს „ქართულ ოცნებას“ ამოცანას: ის, რომ ყველას ერთი იარლიყი მიაკრას, მათ „სისხლიანი 9 წლის“ შემოქმედები ეძახოს და ამით კიდევ დააშინოს ქართული საზოგადოება, თუ ის, რომ, რეალურად, პოლიტიკური სივრციდან გასული ამომრჩეველი შენ გააქტიურო და უკან დააბრუნო? სწორედ „ქართული ოცნების“ ამოცანა არ არის ამ ამომრჩევლის გააქტიურება, რადგან მას დამკვიდრებული ფორმულა ბევრად აწყობს, მათი ფორმულის მიხედვით არის ერთი „ნაციონალური მოძრაობა“, შუა გაკრეფილია და არავინ უნდა იყოს. ამ შემთხვევაში, სწორედ, ბიძინა ივანიშვილისა და „ქართული ოცნების“ ფორმულა ინგრევა, ეს შუა „ლელოს“ წარმოდგენით არის და იგი არათუ უბრალოდ პატარ-პატარა პარტიების ნაკრებია, არამედ „ლელოს“ აქვს ძალიან ამბიციური პრეტენზია, დარჩენილ დროში სერიოზულ ნიშნულზე გავიდეთ. ისედაც მოკლე დროში ხდება ეს ყველაფერი და „ლელოს“ ზრდის დინამიკას საზოგადოება ხედავს. ჩვენი მიზანი ისეთ ნიშნულზე გასვლაა, რომელიც სრულად გამორიცხავს საუბარს მე-3, მე-4 ან მსგავსს ძალაზე. „ლელოს“ აქვს პრეტენზია, იყოს მნიშვნელოვანი აქტორი და დიალოგის მთავარი განმაპირობებელი იმ საკითხში, რასაც ჰქვია კოალიციურ ხელისუფლებაში დიალოგის წარმართვა, რომელიც, იმედი მაქვს, მოგვიწევს მომავალ პარლამენტში. „ლელოს“ აქვს პრეტენზია, ჰქონდეს იმხელა ძალა და იმდენი მანდატი, რომ მან უკარნახოს ყველას პოლიტიკური პროცესის წარმართვისა და ქვეყნის მართვის პირობები.
_ თქვენ აღნიშნეთ, რომ „ლელოს“ მიზანი მოჯადოებული წრის გარღვევა. ბოლო წლების განმავლობაში არაერთი პარტია გვინახავს ამ მიზნით მოსული, თუმცა მათი მცდელობები კრახით სრულდებოდა. რა ბერკეტი აქვს „ლელოს“ ამ წრის გასარღვევად იმ პარტიებისგან განსხვავებით, რომლებიც ეცადნენ, მაგრამ ვერ შეძლეს?
_ „ლელოში“ სულ რამდენიმე ადამიანი ვართ პოლიტიკური ბეგრაუნდითა და გამოცდილებით. დანარჩენი მოდის პოლიტიკისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი სხვადასხვა სფეროდან. ისინი არა მხოლოდ პროფესიონალები არიან, არამედ პოლიტიკური კუთხით ხედავენ, რა არის ამ მიმართულებებში საჭირო და გასაკეთებელი. ისინი არიან თავიანთი სფეროს პოლიტიკოსები. ჩვენ ხალხთან შეხვედრების დროს ყოველთვის ვგრძნობთ ამას. მართალია, კოვიდ-19-მა ამ კუთხით ძალიან შეგვზღუდა, მაგრამ პანდემიის პერიოდშიც კი, ჩაკეტილობისა და ონლაინ მუშაობის დროს, ჩვენი წევრებისა და მხარდამჭერების საოცარი ზრდა იყო, ახლა _ მით უმეტეს. ჩვენი პარტია ხალხთან ურთიერთობის ფორმებსაც კი აბსოლუტურად ცვლის და ძალიან ბევრ ადგილას დაინახავთ „ლელოს“ ატრიბუტიკით აღჭურვილ ახალგაზრდა ადამიანებს, რომლებიც დადიან და ხალხს ესაუბრებიან „ლელოს“ სახელით. ესენი არ არიან კოორდინატორები, რომლებიც ასე ცნობილია ქართული საზოგადოებისთვის მთელი ამდენი წლის განმავლობაში, რომლებიც უბრალოდ ხმის მობილიზებაზე არიან ორიენტირებულები. ასე რომ, ბევრი სიახლე შემოგვაქვს ამ პროცესში. „საერთაშორისო გამჭირვალობის“ ბოლო კვლევის თანახმად, ქართველ ამომრჩეველს სიახლე ძალიან უნდა, მაგრამ სიახლესთან ერთად მან უნდა დაინახოს ენერგეტიკა და რწმენა იმისა, რომ პოლიტიკურ პარტიას შეუძლია, ერთი მხრივ, ხელისუფლებაში მოსვლა, ძალაუფლების აღება და მეორე მხრივ, პრობლემების გადაწყვეტა. ეს ყველაფერი კომპლექსურადაა „ლელოში“. იმედი გვაქვს, ძალიან გაგულაგრილებულ, წლების განმავლობაში ხელჩაქნეულ ადამიანებს წამოვიყვანთ „ლელოს“ სასარგებლოდ, მათ შორის, იმედი გვაქვს, „ლელოს“ სასარგებლოდ წამოვა ის ხალხი, ვინც „ქართულ ოცნებას“, როგორც ცვლილებას, მხარს უჭერდა 2020 წელს და რომელიც შემდგომ ძალიან იმედგაცრუებული დარჩა.
_ თქვენი განცხადებით, „ლელო“ ახალ სახეებზე, ახალგაზრდებზე აკეთებს აქცენტს, გეთანხმებით, რომ საზოგადოების დაკვეთაც ახალი სახეებია, მაგრამ ეს ხომ არ მოიცავს გარკვეულ რისკებს იმ კუთხით, რომ საზოგადოება მათ არ იცნობს და ნაკლებად ენდობა?
_ რისკზე უფრო გამოწვევაა და დიახ, არსებობს ეს გამოწვევა. ქართველი ამომრჩეველი უკვე იცნობს ძალიან ბევრ პოლიტიკოსს და მათგან რაიმე სიახლის, განსხვავებული ქმედების მოლოდინი აღარ აქვს. ჩვენ არ ვეკუთვნით იმ კატეგორიას, რომელიც ამბობს, რომ აბსოლუტურად მთელი პოლიტიკური სპექტრი ერთი ხელის მოსმით უნდა გამოიცვალოს. საჭიროა პოლიტიკური ბრძოლის გამოცდილება, რაც ძალიან ბევრ ადამიანს აქვს ქართულ პოლიტიკაში, სხვა პოლიტიკური ძალებიც სავსეა ასეთი ადამიანებით. „ლელოს“ მთავარი მახასიათებელი სწორედ ის იქნება, რომ მას შემოაქვს სიახლე და ეს სიახლე სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია. თქვენ თქვით, რომ ცნობადობის საკითხი ხომ არ შეუძლის ხელს ნდობის კუთხითო. იმდენად საინტერესო ხალხია, არ იფიქროთ, რომ ახლა მხოლოდ იმათ ვგულისხმობ, ვინც ახლად შემოსულია პოლიტიკაში და მეტ-ნაკლებად იცის საზოგადოებამ. ძალიან მნიშვნელოვნად მიმაჩნდა ყოველთვის ამ ხალხის პოლიტიკაში შემოსვლა, ანა ნაცვლიშვილი იქნება თუ კახა კოჟორიძე, ამათ გარდა მე ვგულისხმობ ნაკლები ცნობადობის ადამიანებს, რომლებმაც თავიანთ სფეროებში სერიოზულ წარმატებებს მიაღწიეს და დღეს მზად არიან, ქვეყნისთვის იშრომონ პოლიტიკაში.
_ კიდევ ერთი თემა, რომელსაც „ლელოსთან“ დაკავშირებით ხშირად განიხილავენ, ეს არის ამ პარტიის დამფუძნებლების საქმიანობა და პოლიტიკაში მათი ჩართვის მოტივი. ჩვენ არაერთი ბიზნესმენი გვინახავს პოლიტიკაში, შესაბამისად, საზოგადოებაში არის განწყობა, რომ პოლიტიკაში ბიზნესმენი საკუთარი ბიზნესის დასაცავად მოდის. ის, რომ „ლელოს“ ლიდერები და დამფუძნებლები (ხაზარაძე-ჯაფარიძე) არიან ბიზნესმენები, ეს ფაქტორი ხომ არ იმოქმედებს ხალხის ნდობის მოპოვების ნაწილში უარყოფითად?
_ სწორედაც რომ თავიანთი ბიზნესის დასაცავად არ მოსულან ისინი პოლიტიკაში და ის რთული ისტორიები, რომელიც ბოლო ორ წელიწადში დატრიალდა, საპირისპიროზე მეტყველებს. ეს ადამიანები საქართველოში ძალიან ბევრი პოზიტიური ბიზნესპროექტის შემოქმედები არიან. ეს არ არის მხოლოდ „თიბისი ბანკი“, რომელიც თავისთავად ძალიან მნიშვნელოვანი სტრუქტურა გახლავთ, ფინანსური მდგრადობისა და ეკონომიკური განვითარებისთვის. „ლელოს“ დამფუძნებლებმა უამრავი, ათეულ ათასობით სამუშაო ადგილი შექმნეს საქართველოში სხვადასხვა პროექტში. მერწმუნეთ, ბიზნესმენებისთვის ჩვენნაირ ქვეყნებში, სადაც სრული თავისუფლება არ არის, ბევრად უფრო კომფორტულია ხელისუფლებასთან ურთიერთგაგების მოპოვება და ხელისუფლების სურვილების შესრულების ნავში ჯდომა და ამით საკუთარი ბიზნესის დაცვა, ხელშეუხებლობის გარანტიების მიღება. თქვენ იცით, რომ „ლელოს“ დამფუძნებლებმა ამ ბრძოლაში ყველაფერი სასწორზე დადეს, რაც დაიწყო ანაკლიის პროექტით. უბრალოდ, მათ მარტივად შეეძლოთ ეთქვათ, ამ პროექტის განხორციელება არ უნდა სახელმწიფოს და ჩვენ სხვა საქმეებს მივხედავთო. არადა, სხვა საქმეები ძალიან ბევრი აქვთ. ანაკლიის პორტი მერე უფრო გამოჩნდა, როდესაც ჩვენი საერთაშორისო პარტნიორების ძალიან აქტიური გამოხმაურებები დაიწყო ამის თაობაზე და როცა ყველა კეთილმოსურნე გვეუბნებოდა: ანაკლიის პორტი არის ის, რამაც სრულიად ახალი ეკონომიკური შესაძლებლობები უნდა გახსნას საქართველოსთვის, იმ ქვეყნისთვის, რომელსაც ძალიან უჭირს ინვესტიციების მოზიდვა, ახალი სამუშაო ადგილების შექმნა. ახალი მიზიდულობის ძალის ცენტრის გაჩენა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია და ანაკლიის პორტი პირდაპირ განაპირობებდა ამას, ამ ყველაფერზე ჩვენმა ხელისუფლებამ უარი თქვა. ამის მიზეზი შეიძლება იყოს ან პირადი ახირებები, ან კიდევ მეორე, უფრო სარწმუნო და სამწუხარო ვერსია, რომ ანაკლიის პროექტის განხორციელება არ აწყობდა იმ ქვეყანას, რომელსაც საქართველოს ფეხზე დადგომა, გაძლიერება არანაირად არ სურს და ეს ქვეყანა არის რუსეთი. აქედან გამომდინარე, ხელისუფლება პირდაპირ რუსეთის სამსახურში ჩადგა, როდესაც ასეთ უმაგრეს პერსპექტივაზე უთხრა უარი საქართველოს მომავალს. სწორედ ამან განაპირობა „ლელოს“ დამფუძნებლების აქტიური ჩართვა პოლიტიკურ პროცესებში. ძალიან მადლიერი ვარ მათი იმისთვის, რომ ეს ენერგეტიკა და შესაძლებლობა გააჩინეს, _ დღეს ჩვენ ალტერნატიული, მძლავრი ძალის შექმნაზე ვსაუბრობთ, რომელიც შემდგომში წაადგება ქართულ პოლიტიკას, ეკონიმიკას და საერთოდ ქართული სახელმწიფოს არა მხოლოდ მდგრადობას, არამედ მიმზიდველობასაც. აქაურობას აქცევს სერიოზულ, საერთაშორისო მოთამაშედ, რასაც ნელ-ნელა ვაკლდებით და ვშორდებით. ასე რომ, ის ტრადიციული კლიშე, რომ ბიზნესმენი შესაძლოა, თავის კომფორტს ეძებდეს ხელისუფლებაში, შეუსაბამოა. ამ კომფორტის ძებნის სრულიად სხვა მეთოდები და გზები ვიცით ჩვენ, ამდენი წლის განმავლობაში რასაც ვხედავდით. მიუხედავად იმისა, რომ ბიზნესმენების უდიდესი ნაწილი არ არის კმაყოფილი დღევანდელი ვითარებით, ისინი მაინც ჩუმად ყოფნას ამჯობინებენ, რათა საკუთარი ბიზნესი დაიცვან აგრესიისა და უსამართლო შემოტევებისგან. მამუკა ხაზარაძემ და ბადრი ჯაფარიძემ საპირისპირო ნაბიჯი გადადგეს და ძალიან მნიშვნელოვან პროცესს დაუდეს სათავე.
_ თუ კოალიციური მთავრობის დაკომპლექტება გახდა საჭირო, „ლელო“ „ქართულ ოცნებასთან“ კოალიციაში შევა?
_ ჩვენ არ ვეთანხმებით საკითხის ასე დაყენებას, რადგან ესეც ერთგვარი კლიშეა. ასეთ შემთხვევაში ვამბობთ, რომ აპრიორი „ქართული ოცნებაა“ მოგებული და გადის პირველ ადგილზე. შემიძლია თამამად გითხრათ, რომ როგორც კი „ქართული ოცნება“ ვერ დააგროვებს ხმების საჭირო რაოდენობას უმრავლესობის შესაქმნელად და ეს უდავოდ ასე მოხდება 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე, მერწმუნეთ, ასეთ შემთხვევაში ის არ არის პარტია და ვერ შეძლებს კოალიციურ ურთიერთობებზე საუბარს. „ქართულ ოცნებაში“ ვინ ვის დაასწრებს ნავიდან გადახტომას, ამის მომსწრეები და მნახველები ჩვენ ვიქნებით, საჭიროების შემთხვევაში ეს ადამიანები აქეთ გახდებიან საძებრები, აქედან გამომდინარე, „ლელოს“ მიაჩნია, რომ თვითონ უნდა იყოს მთავარი ძალა, რომელიც დააკომპლექტებს მომავალ კოალიციურ მთავრობას. ის გახსნილი იქნება ურთიერთობისთვის ყველასთან იმის მიხედვით, თუ ვინ როგორ მიიღებს ჩვენს პროგრამას. ჩვენ რომ ანაკლიის პორტის მშენებლობას აუცილებლად განვაახლებთ, ამაში არავის უნდა შეეპაროს ეჭვი. თუ „ქართული ოცნების“ ჯგუფები ან ცალკეული ადამიანები „უცებ“ გამოიცვლიან თავის პოზიციას და იტყვიან, რომ იმ პერიოდში ძალიან შეეშალათ და ახლა ფიქრობენ, ანაკლიის პორტი აუცილებლად ასაშენებელია, მერწმუნეთ, ეს ასეც იქნება და ამ ხალხთანაც შეიძლება თანამშრომლობა. უფრო მწყობრი თანამშრომლობა კი შესაძლებელია პოლიტიკურ სუბიექტებთან, მათ შორის, პატარა და დიდ ჯგუფებთანაც. არ მიმაჩნია დღეს რაიმე კონტურის ან შედეგის მომცემად იმაზე საუბარი, თუ ვისთან იქნება კოალიცია. მთავარია, ჩვენ მივაღწიოთ იმას, რომ 2020 წლის არჩევნებმა უზრუნველყოს ის, რომ ერთ რომელიმე პოლიტიკურ ძალას აღარ ჰქონდეს გადამწყვეტი უმრავლესობა. მერწმუნეთ, სხვა დანარჩენი ყველაფერი საქართველოს კეთილდღეობისკენ იქნება მიმართული. იმიტომ კი არა, რომ პოლიტიკური ძალები, შეიძლება, თავისთავად ვარსკვლავებს კრეფდნენ ან არ კრეფდნენ, არამედ იმიტომ, რომ თავისთავად დიალოგი და კოალიციურობა იქნება მაიძულებელი იმისა, რომ დღეს ერთმანეთს მტრებს რომ ეძახიან და ერთმანეთის დანახვა არ უნდათ, ხვალ იძულებულები გახდებიან, ერთმანეთთან საუბარი დაიწყონ. სწორედ ეს არის მრავალპარტიულობის ხიბლი, ეს არის ის, რაც საქართველოს არ გამოუცდია და დარწმუნებულები ვართ, „ლელოს“ გარეშე ეს ვერც განხორციელდება _ თუ არა „ლელო“, როგორც დომინანტი, ჩვენ ისევ მივიღებთ იმავე ვითარებას, რომ მტრული პოლიტიკური ძალები ერთმანეთს მხოლოდ დაჭამენ და საქართველო წინ ვერ წავა.
_ რა ეტაპზეა „ლელოში“ მაჟორიტარი კანდიდატების შერჩევის პროცესი და მოიაზრებით თუ არა თქვენ მაჟორიტარ კანდიდატად?
_ ეს პროცესი აქტიურად მიდის, განიხილება კანდიდატები. გვაქვს კიდევ ერთი ძალიან საინტერესო შეთავაზება, რომლის წინასწარ თქმაც, ამ წუთში, არ შემიძლია. თუკი საჭიროება მოითხოვს, ყველანი მზად ვართ ფრონტის ხაზზე გასასვლელად. მაჟორიტარები ვიქნებით თუ არა, ფრონტის ხაზზე მაინც დავდგებით. საბოლოო გადაწყვეტილებები, ჯერჯერობით, წერტილდასმული არ არის.

ნენე ინჯგია