მსოფლიოს მთავარი საფიქრალი კორონავირუსის პანდემიაა. ჩვენებური პოლიტიკური ელიტა კი ისევ 8 მარტის მემორანდუმის ეიფორიაშია, ანუ ხელისუფლებაც და ოპოზიციაც კმაყოფილია, რომ შეთანხმება შედგა და წლევანდელი არჩევნები 120/30-ზე სისტემით ჩატარდება, თუმცა, ამის მიუხედავად, ოპოზიციაში ერთმნიშვნელოვნად ვერ ამბობენ, რომ ივანიშვილის გუნდი არჩევნებს წააგებს. ყოველ შემთხვევაში, „თავისუფალი საქართველოს“ ლიდერი, კახა კუკავა, „ქრონიკა+“-ის კითხვაზე, ოქტომბერში „ოცნება“ დამარცხდება თუ არა, პასუხობს, რომ დარწმუნებული არ არის.

მოკლედ, როგორ შეცვლის „COVID-19“ მსოფლიოს დღის წესრიგს და ვინ დარჩა მოგებული ზემოხსენებული მემორანდუმით? _ გთავაზობთ ინტერვიუს კახა კუკავასთან, რომელთან საუბარიც, რასაკვირველია, „მომაკვდინებელი ვირუსით“ დავიწყეთ:

_ ბატონო კახა, კორონავირუსის ხომ არ გეშინიათ?
_ არა, არ მეშინია, ანუ ყურადღებით ვარ და აგდებულად არ ვუყურებ, მაგრამ ჩვენი წინაპარი ამბობდა, „შიში ვერ იხსნის სიკვდილსა, ცუდია დაღრეჯილობაო“.
_ გეთანხმებით, რომ „დაღრეჯილობა“ ცუდია, მაგრამ ხომ არ გეჩვენებათ, რომ ყველაფერი ის, რაც ბოლო დღეებში ხდება, ერთი დიდი მსოფლიო აფერაა, რომლის მიზანიც შესაძლოა, პლანეტის ახალი ფინანსური გადანაწილება იყოს?
_ ამის გამორიცხვა, რა თქმა უნდა, შეუძლებელია, მით უმეტეს, რომ იმ სამზარეულოში, სადაც შესაძლოა, ასეთი რაღაცები იხარშება, ჩახედული არც მე ვარ, არც _ თქვენ და არც _ რომელიმე ქართველი, თუმცა იმის მტკიცება, რაც არ ვიცით, ძალიან რთულია. მართალია, კონსპიროლოგიურ თეორიებზე მეც ბევრს ვკითხულობ, მაგრამ სიმართლე გითხრათ, რთულად წარმომიდგენია, რომ ასეთი რამ ვინმემ განახორციელოს, რადგან არაფერი არასოდეს იმალება და თუ ეს ამბავიც გასკდება, რაც, ალბათ, რომელიმე დიდი ქვეყნის მთავრობის მეთაურამდე მივა, მაშინ ის ნაცისტივით უნდა ჩამოახრჩონ!
_ ასეა თუ ისე, კორონავირუსმა მსოფლიოსა და, მათ შორის, საქართველოს ცხოვრების რიტმი და პოლიტიკური დღის წესრიგი შეცვალა.
_ მხოლოდ დღის წესრიგი არ შეუცვლია, ანუ კორონავირუსის მოკლევადიან შედეგებს კაცობრიობა, ვფიქრობ, გაუმკლავდება, თუმცა ყველაფერ ამას გრძელვადიანი შედეგიც ექნება და, საბოლოო ჯამში, პოლიტიკურ დღის წესრიგთან ერთად, კულტურასაც შეცვლის.
_ რას გულისხმობთ?
_ აი, მაგალითად, შესაძლებელია, რომ ე. წ. ფრენის კულტურა ისეთი აღარ იყოს, როგორც აქამდე, ვისაც სადაც უნდოდა, იქ დაფრინავდა.
_ ამ კონტექსტიდან გამომდინარე, ხომ არ უნდა ველოდოთ, რომ ჩვენი ევროპასთან ვიზალიბერალიზაციაც კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგეს?
_ ამას მხოლოდ საქართველოს კი არა, მთელი მსოფლიოს კონტექსტში ვამბობ _ დღეს პლანეტის ყოველი მეორე მცხოვრები დაფრინავს. გვახსოვს, რომ საბჭოთა კავშირის დროს ასე არ იყო, მაშინ ქალაქიდან ერთი ადამიანი დაფრინავდა და ყველა სახეზე იცნობდა, აი, საფრანგეთშია ნამყოფიო. მოკლედ, კორონავირუსის წამალსაც მოიგონებენ, გავრცელებაც შეჩერდება და ამის გამო კაცობრიობა არ გადაშენდება, მაგრამ მსგავსი პანდემიებისგან მსოფლიო კულტურა აბსოლუტურად დაუცველია, ანუ ამ კორონავირუსს კი უშველიან, მაგრამ ათი წლის მერე შორონავირუსი რომ იქნება, იმას რაღას უზამენ?
_ ათი წლის შემდეგ მეცნიერება კიდევ უფრო კანვითარებული იქნება და შორონავირუსიც დამარცხდება, მაგრამ მომავალზე კი არა, დღევანდელობაზე ვისაუბროთ. კერძოდ, თუ კორონავირუსის პანდემია „ისპანკასავით“ გაიწელა, საპარლამენტო არჩევნები ხომ არ გადაიდება?
_ ეს ყველაზე ცუდი სცენარია და ღმერთმა ნუ ქნას. ჯერჯერობით საამისო ვითარება არ არის, თუმცა დღეს არსებული რეალობიდან გამომდინარე, საარჩევნო კამპანიის ჩატარება არცთუ ადვილი იქნება, რაც უკვე იგრძნობა. პირადად მეც, ვცდილობ, რომ ხალხმრავალ ღონისძიებებს არც ორგანიზება გავუკეთო და არც დავესწრო. არჩევნები კი იმ შემთხვევაში არ ჩატარდება, თუ ეს პანდემია უფრო მძიმე და ტრაგიკულ ფორმას მიიღებს, თუმცა ვიმედოვნებ, რომ საქართველო ასეთი რისკის წინაშე არ დგას, ყოველ შემთხვევაში, ჯერჯერობით მაინც!
_ ისე, ზუსტად მაშინ, როცა საქართველოში „მომაკვდინებელმა ვირუსმა“ იფეთქა, ხელისუფლებამ და ოპოზიციამ შეთანხმებას მიაღწია. ამ მემორანდუმს „თავისუფალმა საქართველომ“ ხელი მოაწერა?
_ დიახ, ევროკავშირის მისიაში ვიყავით და „თავისუფალი საქართველო“ მემორანდუმს შეუერთდა.
_ ბატონო კახა, მითხარით, ეს მემორანდუმი თქვენთვის მისაღები რატომ იყო და, საერთოდ, ოპოზიციას რა გიხარიათ?
_ ოპოზციის იმ ნაწილს უხარია, რომელიც ამისთვის იბრძოდა. ოპოზიციის ნაწილი კი ყველანაირად ცდილობდა, რომ ეს მემორანდუმი ჩაეშალა, საარჩევნო რეფორმისთვის ბრძოლაშიც არ მონაწილეობდა და გასაგებია, რომ ეს შეთანხმება წყინს, მაგრამ ოპოზიციის იმ ნაწილს, რომელიც თავიდანვე ამბობდა, 77/73-ზე იმიტომ არ ვარგა, რომ პარტიას მთავრობის ჩამოყალიბება უმრავლესობის გარეშეც შეუძლიაო, ახალი სისტემით კი ამის გაკეთება შეუძლებელია, მგონი, გასაგებია, მემორანდუმი რატომაც გვიხარია. ახალი სისტემით, უმრავლესობის ფორმალურად შესაქმნელად, ამომრჩეველთა 40 პროცენტის მხარდაჭერაა საჭირო, დე ფაქტო უმრავლესობისთვის კი _ 50. აი, სწორედ ეს იყო ის მთავარი, რისთვისაც ვიბრძოდით. ეს მოდელი შესაძლოა, იდეალური არაა, მაგრამ ყველას კარგად გვესმის, რომ პოლიტიკაში ბრძოლას იდეალური შედეგით ვერავინ ამთავრებს.
მოკლედ, ვინც ფიქრობს, შეთანხმება იდეალური რატომ არაა, ანუ ივანიშვილმა თავი რატომ არ ჩამოიხრჩოო, ჩემი აზრით, პოლიტიკოსები კი არა, პოეტები არიან!
_ გეთანხმებით, რომ პოლიტიკა პრაგმატული საქმიანობაა და სენტიმენტები არ უყვარს, მაგრამ არსებობს ერთი „მაგრამ“: ოპოზიცია მაჟორიტარული სისტემის კატეგორიული წინააღმდეგი იყო, ახლა კი ოპოზიციის ლიდერები, დიდი ალბათობით, მაჟორიტარობის კანდიდატებად მოგვევლინებით და ეს ხალხში, მინიმუმ, უხერხულობას არ შეგიქმნით?
_ ეს კომპრომისია!
_ კომპრომისი გასაგებია, მაგრამ ამომრჩეველს ხომ უნდა აუხსნათ, ის, რასაც არცთუ დიდი ხნის წინათ ეწინააღმდეგებოდით, ახლა რატომ დასთანხმდით?
_ ამომრჩეველთან მშვენივრად მივალთ! ერთი ადამიანიც კი არ მინახავს, რომელიც ამ კომპრომისით უკმაყოფილოა! მჟავე სახე ერთი-ორი პოლიტიკოსის გარდა არავის ჰქონდა. შესაბამისად, კომპრომისში ცუდს ვერაფერს ვხედავ, ანუ ოპოზიცია გარკვეულ დათმობაზე იმიტომ წავიდა, რომ დათმობაზე თავად ხელისუფლება წამოვიდა! არ მგონია, საზოგადოების დაკვეთა ის ყოფილიყო, რომ ჯორზე შევმსხდარიყავით და ქვეყანა აგვერია! ის, რაზედაც შეთანხმება მოხდა, ვფიქრობ, საზოგადოებისთვის კარგად გასაგები და ასახსნელი ფორმულაა!
გვარსა და სახელს არ დავასახელებ, მაგრამ ერთ-ერთი ტელევიზიით ორკაციანი ჯგუფის ხელმძღვანელი გამოდიოდა და გაიძახოდა, ოპოზიციამ როგორ დათმოო. არადა, საარჩევნო რეფორმის განხორციელებისკენ მიმართულ ოპოზიციის ერთ აქტივობაშიც კი არ მიუღია მონაწილეობა. ჰოდა, ახლა რომ მოსთქვამს, ეს, ჩემი აზრით, გულწრფელი პოზიცია არაა. ისინი, ვინც ამბობენ, ოპოზიცია ხელისუფლების ამ შემოთავაზებას არ უნდა დათანხმებულიყოო, გამოდის, რომ მოთხოვნებში ჩვენზე რადიკალები არიან და თუ ასეა, მაშინ ბრძოლის დროსაც ჩვენზე რადიკალები უნდა იყვნენ, მაგრამ რადიკალიზმს ვინ ჩივის, როცა ამ ბრძოლაში საერთოდ არ მონაწილეობდნენ. ახლა კი ყველაზე რადიკალური მოთხოვნები აქვთ, რაც ალოგიკურია!
ერთი სიტყვით, საზოგადოება ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის მიღწეულ შეთანხმებას ძალიან კმაყოფილი შეხვდა!
_ შეიძლება, ვცდები, მაგრამ საზოგადოების დიდ ნაწილს საარჩევნო სისტემა ნაკლებად აინტერესებს, რადგან გაცილებით მნიშვნელოვანი პრობლემები აქვს.
_ ხალხს შესაძლოა, შეთანხმების პუნქტები და იურიდიული ფორმულები არ აინტერესებს, მაგრამ მგონი, ყველასთვის მისაღებია, რომ რუსთაველის გამზირზე აქციები არ იქნება და ხელისუფლების ბედი არჩევნებით გადაწყდება!
_ ბატონო კახა, რატომ ხართ დარწმუნებული, რომ ხელისუფლების ბედს არჩევნები გადაწყვეტს, ანუ რა გაძლევთ იმის გარანტიას, რომ 30 მაჟორიტარული ოლქიდან 20-ს „ოცნება“ არ მოიგებს და უმრავლესობას ამ გზით შექმნის?
_ მარტივი არითმეტიკაა, მაგრამ, ალბათ, არ მისმენდით.
_ გულისყურით გისმენდით, მაგრამ თუ შეიძლება, კითხვაზე მიპასუხეთ!
_ იმისთვის, რომ „ოცნებამ“ 30 მაჟორიტარული ოლქიდან 20 მოიგოს და უმრავლესობა შექმნას, საამისოდ საჭიროა, რომ საერთო ხმების 50 პროცენტამდე მიიღოს.
_ მაჟორიტარები „ოცნების“ კი არა, მასთან ასოცირებული ოპოზიციური პარტიების სახელით იყრიან კენჭს და ამას როგორ გააკონტროლებთ?
_ გავიგე, მაგრამ არითმეტიკულად გითვლით: პარლამენტში პროპორციული 120 მანდატია, უმრავლესობის შესაქმნელად 76 დეპუტატია საჭირო, ანუ თუ „ოცნება“ 20 მაჟორიტარულ ოლქს მოიგებს, საიმისოდ, რომ უმრავლესობა შექმნას, პროპორციული სიით 50 დეპუტატი უნდა გაიყვანოს. 120-დან 50 მანდატი 40 პროცენტზე მეტი, ანუ 45 პროცენტია.
_ ბატონო კახა, მარტივად ამიხსენით: იმ სცენარისთვის თუ არის ოპოზიცია მზად, რომ „ოცნებამ“ უმრავლესობა საკუთარი სატელიტების ხარჯზე შექმნას?
_ არც ჩვენ და არც საერთაშორისო საზოგადოებას იმაზე არ გვქონია პრეტენზია, რომ თუ ხელისუფლება და მისი სატელიტები ხმებს მიიღებენ, მთავრობა არ ჩამოაყალიბონ! ჩვენ პრეტენზია იმ შემთხვევაზე გვქონდა, თუ ხმებს ვერ მიიღებდნენ, ანუ აქამდე არსებული ჩანაწერით არსებობდა რისკი, რომ ხელისუფლება 30-35 პროცენტს მიიღებდა, რაც ძალიან რეალური იყო, 73 მაჟორიტარული ოლქიდან კი 73-ვეს ან 70-ს მაინც მოიგებდა და მთავრობას ასე ჩამოაყალიბებდა. ე. ი., გამოვიდოდა, რომ პარტია, რომელსაც ხმების ერთი მესამედი ჰქონდა, მთავრობას დააკომპლექტებდა.
მოკლედ, ჩვენი კრიტიკის მთავარი საგანი ეს იყო, თორემ თუ „ქოცები“, თავიანთ სატელიტებთან ერთად, ხმების 45-50 პროცენტს მიიღებენ, პრეტენზია არავის ექნება, რომ მთავრობა შექმნან. საერთოდ, მხოლოდ „ოცნება“ კი არა, ნებისმიერი სხვა პარტია, რომელსაც ასეთი მაღალი მხარდაჭერა ექნება, ბუნებრივია, ხელისუფლებას დააკომპლექტებს.
_ ერთიც დამიკონკრეტეთ: საუბარი საკანონმდებლო ხელისუფლების დაკომპლექტებაზეა თუ აღმასრულებლის?
_ ერთი და იგივეა, ანუ ვისაც საპარლამენტო უმრავლესობა ექნება, მთავრობასაც ის დააკომპლექტებს.
_ კოალიციური მთავრობა რაღას ნიშნავს?
_ თუ ერთ პარტიას საპარლამენტო უმრავლესობის შესაქმნელად ხმები არ ეყოფა, მაშინ უმრავლესობა კოალიციურად შეიქმნება.
_ ბატონო კახა, იზიარებთ თუ არა მოსაზრებას, რომ 8 მარტის მემორანდუმით ყველაზე მოგებული გიგა ბოკერია და მისი „ევროპული საქართველო“ დარჩა?
_ ამ შეთანხმებით ყველაზე მოგებული შესაძლებელია, ბოკერიაც დარჩა იმიტომ, რომ ისიც ოპოზიციის ერთ-ერთი ძლიერი და გავლენიანი ნაწილია, თან ამ ბრძოლის ამოცანა, მგონი, ის არ ყოფილა, რომ ბოკერია დაზარალებულიყო.
_ არც იმ ლოგიკაში გამომყვებით, რომ ამ მემორანდუმით მიხეილ სააკაშვილი და, საერთოდ, მთელი „ნაციონალური მოძრაობა“ დაზარალდა?
_ კი, შესაძლებელია, თუმცა იცით, ეს როგორი თემაა?
_ როგორი?
_ ყველამ, ვინც აპირებს, რომ პოლიტიკურ წარმატებას სამართლიანი არჩევნების გზით მიაღწიოს, მოიგო. აი, მაგალითად, ჩვენ, „თავისუფალმა საქართველომ“. ჩვენ არც რევოლუციას ვგეგმავთ, არც _ ტერორისტულ აქტებს და არც _ ხელისუფლებასთან კულუარულ გარიგებას. ჩვენთვის წარმატების მიღწევის ერთადერთი საშუალება არჩევნებია. ამიტომაც მოვიგეთ. ის პარტიები კი, რომლებსაც სხვა გეგმები ჰქონდათ, შეიძლება, ფიქრობენ, რომ წააგეს, მაგრამ ეს მათი პრობლემაა და მე რატომ უნდა ვიდარდო? თუ სააკაშვილისა და ბოკერიას შიდა დაპირისპირებაში სააკაშვილმა წააგო და ბოკერიამ მოიგო, ეს რა ჩემი და თქვენი სადარდებელია?
_ კი ბატონო, არაა, მაგრამ მიუხედავად იმისა, რომ „თავისუფალ საქართველოს“ საერთაშორისო კვლევებში 2%-იანი რეიტინგი აქვს, მაინც ვერ ვხვდები, თქვენ ამ მემორანდუმით რას იგებთ?
_ ეს იმას ნიშნავს, რომ „თავისუფალ საქართველოს“ უმაღლეს საკანონმდებლო ორგანოში წარმომადგენლობა ეყოლება.
_ ერთი დეპუტატი?
_ არა.
_ აბა?
_ პროპორციული სისტემით _ ორი ან სამი. ამას, შესაძლოა, რამდენიმე მაჟორიტარიც დაემატოს.
_ ასეთი დარწმუნებული რატომ ხართ, მით უმეტეს, იმ ფონზე, როცა გასულ წელს შუალედურ არჩევნებში თქვენმა თანაგუნდელმა გოგი წულაიამ სასურველი შედეგი ვერ აჩვენა?
_ თუ წულაიამ არჩევნები ვერ მოიგო, ეს საარჩევნო კოდექსის ბრალი ხომ არაა? ახლა იმაზეა ლაპარაკი, რომ ხმებს ვიღებდით, მანდატებს კი _ ვერა. თუ ხმებს ვერ ავიღებთ, გინდა თუ არა, კუკავა და წულაია მინისტრები გახდნენო, არასწორია.
_ ე. ი., 30 მაჟორიტარულ ოლქში კანდიდატი ყველა იმ 30 პარტიას ეყოლება, რომელმაც 8 მარტის მემორანდუმს ხელი მოაწერა?
_ რეალურად, არანაირი 30 პარტია არაა.
_ მაშ, რამდენია?
_ თქვენც იცით, რომ სულ 6-7 სუბიექტია, რომელსაც შედეგის დადება შეუძლია. დანარჩენი კი ქაღალდზე არსებული სუბიექტები არიან, რომლებიც ხმას არ ამოიღებენ.
_ მესმის, მაგრამ პრეტენზიები ქაღალდზე არსებულ სუბიექტებსაც ექნებათ.
_ ამ მემორანდუმის თემა ეს არაა.
_ ბატონო კახა, იმის გაგებას ვცდილობ, თუ რომელი პარტიიდან იქნებიან ერთიანი მაჟორიტარობის კანდიდატები…
_ ამაზე კონსულტაციები ჯერ ინტენსიურ ფაზაში არ შესულა, რადგან საარჩევნო სისტემაზე შეთანხმების პროცესი ახლა დამთავრდა. ისე, გამოიკვეთა, რომ რამდენიმე პოლიტიკურ ძალას ეს არ უნდა.
_ რა „ეს“, ანუ ერთიანი მაჟორიტარები?
_ დიახ, არიან ვიღაცები, რომლებიც ამბობენ, იმის და ამის გვერდზე დაჯდომა არ შეიძლებაო, მაგრამ ისე არ გამოვა, რომ ვიღაცის გვერდზე არ დაჯდე და მერე იმ ვიღაცამ ხმა მოგცეს.
სხვათა შორის, ბოლო შეკრებაზე ამის თაობაზე იყო საუბარი და ითქვა, თუ ვინმეს რამე არ უნდა, არავინ აძალებს, არჩევნებში საკუთარი რესურსით გავიდეს და იმდენი აიღოს, რამდენსაც შეძლებსო.
ჯერ არ ვიცი, „თავისუფალი საქართველო“ ამ პროცესში მონაწილეობას მიიღებს თუ არა, ანუ იდეას მივესალმეთ და მოვიწონეთ, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ეს იდეა რა ფორმას მიიღებს, კონსულტაციებით გადაწყდება.
_ ბატონო კახა, გაქვთ გარანტია, რომ „ოცნება“ 8 მარტის მემორანდუმს ბოლომდე შეასრულებს და ოპოზიციას კიდევ ერთხელ არ „გადააგდებს“? ამ ეჭვს კი თუნდაც ის აჩენს, რომ ხელისუფლება ერთმნიშვნელოვნად აცხადებს, ქვეყანაში პოლიტპატიმრები არ არსებობენო…
_ ზუსტად არ ვიცი, რა გარანტიებია ჩადებული და, კორონავირუსისა არ იყოს, ამ სამზარეულოში მე და თქვენ არავინ ჩაგვახედებს, მაგრამ რადგან ხელისუფლება ამ შეთანხმებაზე წამოვიდა, ე. ი., დასავლეთიდან ძალიან დიდი წნეხი იყო და რატომღაც მგონია, რომ წნეხის წინააღმდეგ აღარ წავა.
_ საარჩევნო კოდექსში ცვლილებების შესახებ კანონპროექტი პარლამენტში, როგორც ვიცი, 11 მარტს უნდა წარდგენილიყო. თუ იცით, ცვლილებები საკანონმდებლო ორგანოში დარეგისტრირდა?
_ სიმართლე გითხრათ, სამუშაო ვერსია გამომიგზავნეს, მაგრამ არ გადამიმოწმებია, პარლამენტში უკვე წარდგენილია თუ არა.
ისე, ჯერჯერობით, იმ პირობას, რომ ხელისუფლება ამ შეთანხმებას დაარღვევს, ვერ ვხედავ.
_ თუ პოლიტპატიმრები არ განთავისუფლდნენ, ოპოზიცია არჩევნების 120/30 სისტემით ჩატარებაზე მაინც თანახმა იქნება?
_ პოლიტპატიმრების საკითხი ჩვენი პოლიტიკური პარტიისთვის პრიორიტეტული არაა. ამ თემაზე განსხვავებული პოზიცია გვაქვს, თუმცა ვითვალისწინებთ, რომ ეს საკითხი ერთიანი შეთანხმების ნაწილია და ჩვენთვის საინტერესო მხოლოდ ამ კონტექსტშია.
ამ შეხვედრას არ ვესწრებოდი, მაგრამ, როგორც ვიცი, შეთანხმება იმაზე იყო, რომ განთავისუფლება ეტაპობრივად და აჟიოტაჟის გარეშე მოხდება, ანუ თუ ხელისუფლება, მაგალითად, ოქრუაშვილს გაათავისუფლებს, ხელისუფლება ბოდიშს არ მოუხდის, ამდენი ხანი ციხეში გვყავდი და ახლა მობრძანდი, თავზე დაფნის გვირგვინს დაგადგამო, არამედ, სასამართლოს ერთ-ერთ რიგით სხდომაზე იტყვიან, რომ აღკვეთის ღონისძიება შეეცვალა და პატიმრობის ნაცვლად გირაო შეეფარდება, თუმცა პროცესი ჩვეულებრივ გაგრძელდება.
_ ანუ ოქრუაშვილის შემთხვევაშიც ზუსტად ისე მოხდება, როგორც ხაზარაძე-ჯაფარიძის შემთხვევაში მოხდა, პროცესი გაურკვეველი ვადით რომ გადაიდო?
_ დიახ, ზუსტად ასე იქნება.
მოკლედ, ნიანგის ცრემლების ღვარღვარი საჭირო ნამდვილად არ არის. „ოცნებას“ ამ ხალხის განთავისუფლებით დიდი ხმაური არ აწყობს, რადგან ვიმეორებ: ჩემი ინფორმაციით, ხელისუფლება მზადაა, რომ გაათავისუფლოს, თუმცა არა _ კაპიტულანტური ფორმით. შესაბამისად, რაც ნაკლები ხმაური იქნება, მით მეტია შანსი, რომ ეს ადამიანები ციხიდან გამოვიდნენ.
_ ბატონო კახა, სანამ დაგემშვიდობებით, ერთ კითხვაზეც მიპასუხეთ: 8 მარტის მემორანდუმით ამომრჩეველი, ანუ ხალხი, რა მოგებასა და ხეირს ნახავს?
_ ხალხი ძალიან დიდ მოგებას ნახავს.
_ კონკრეტულად?
_ არსებობს დიდი შანსი და თითქმის გარანტია, რომ ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ ისეთი პარლამენტი გვქონდეს, სადაც 50 პროცენტით არც ერთი პოლიტიკური ძალა არ იქნება წარმოდგენილი. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ კოალიციის შექმნა გარდაუვალია. ყველაფერ ამით საქართველოში არაფორმალური მმართველობა დასრულდება და თითქმის მთელი პოლიტიკური პროცესი გამჭვირვალე გახდება, ანუ მარტივი ენით რომ ვთქვა, თითოეული საკითხი ერთი ადამიანის თითის გატკაცუნებით აღარ გადაწყდება და „ჩვენი კოლმეურნეობის თავმჯდომარე“ იძულებული იქნება, ნებისმიერი პოპულარული თუ არაპოპულარული კანონის მისაღებად ოპოზიციასთან კონსულტაციები გამართოს.
_ ისე, ზემოხსენებულ მემორანდუმში წერია, რომ თუ 2024 წლამდე ვადამდელი არჩევნები დაინიშნება, იგი სწორედ 120/30 სისტემით ჩატარდება. ამას როგორ ხსნით?
_ თუ ეს მოდელი მისაღებია, რა პრობლემაა, რომ 2024 წლამდეც არჩევნები ამ სისტემით ჩატარდეს?
_ პრობლემა ისაა, რომ ოპოზიცია სრულად პროპორციულს 2024 წლამდე ითხოვდა…
_ გასაგებია, მაგრამ რეალობა და სურვილი ერთმანეთს ყოველთვის არ ემთხვევა. თუ ოპოზიცია ფეხებს გააფიჩინებდა და იტყოდა, სრულად პროპორციული მინდაო, მაშინ სრულად მაჟორიტარულს მივიღებდით. კომპრომისი სწორედ ისაა, რომ კონკრეტულ ეტაპზე ამოცანებისა და გეგმების ნაწილობრივი შესრულებაა შესაძლებელი.
ოპოზიციის კრიტიკა ცოტა ღიმილისმომგვრელია, ბოლომდე რატომ არ მიაწექითო. ის ხალხი გვაკრიტიკებს, რომელიც არაფერში მონაწილეობდა, თორემ გასაგები იქნებოდა, ოპოზიციის ნაწილი ქუჩაში რომ იდგეს და ის ამბობდეს, ამ კომპრომისზე როგორ წახვედითო.
_ მოკლედ, დარწმუნებული ხართ, რომ ოქტომბერში „ოცნება“ დამარცხდება?
_ დარწმუნებული, რა თქმა უნდა, არ ვარ, რადგან არჩევნები პროცესია, თუმცა მიმაჩნია, რომ „ოცნებას“ 30 ან 40 პროცენტის აღება გაუჭირდება, რადგან აქტივობა გაიზრდება.
_ ამას რის საფუძველზე ამბობთ?
_ ამ არჩევნების შედეგი არავინ იცის. შესაბამისად, თითო ხმას გადამწყვეტი მნიშვნელობა ექნება და აქტივობა 2 მილიონს მიუახლოვდება.
_ მთავარია, კორონავირუსს გადავურჩეთ! მოკლედ, ჯანმრთელობას გისურვებთ, ბატონო კახა!

გიორგი აბაშიძე