ნესტან კირთაძე: „რასაც ახლა გეტყვით, კარგად დაიმახსოვრეთ!“

6 წელი და 9 თვე _ ზუსტად ამდენი დრო გაატარა სამარტოო საკანში შს ყოფილმა მინისტრმა. რატომ იძია შური „ოცნებამ“ ვანო მერაბიშვილზე, რომელიც „ნაციონალების“ ხელისუფლების ხერხემლად მიიჩნეოდა? _ ამ კითხვაზე სხვადასხვა ვერსია არსებობს, თუმცა თავად მერაბიშვილი ამბობს, რომ სპეკულაციებს არ აპირებს, ანუ შურისძიების საბაბსა თუ მიზეზს არ აკონკრეტებს.

სხვათა შორის, მერაბიშვილი, რომელსაც სააკაშვილის მმართველობის ბოლოს, ე. ი., 2012 წელს პრემიერის პოსტი ეკავა, „ქოციანობის“ მანკიერებებს დისტანციურად ადევნებდა თვალს. უფრო კონკრეტულად, „ხერხემალმა“, მიუხედავად იმისა, რომ რეჟიმის „მსახვრალი ხელი“ საკუთარ თავზე გამოსცადა, დეტალურად არ იცის, ამ წლების განმავლობაში ივანიშვილის გუნდი რას და როგორ აფუჭებდა. ყველაფერ ამის მიუხედავად, მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლამ „ქოცები“ დააპანიკა. ყოველ შემთხვევაში, უმრავლესობის თითქმის ერთი სპიკერიც კი არ დარჩენილა, რომელმაც ამ თემაზე საკუთარი აზრი არ გამოთქვა და ზოგმა მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლას „კალენდრიდან ამოხეული ფურცელი“ უწოდა, ზოგმა კი, მაგალითად, იუსტიციის მინისტრმა თეა წულუკიანმა, მერაბიშვილის დამცირება გადაწყვიტა და მას სულ „მეტრუპე“ ეძახა.
მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლა თავდაცვის მინისტრმა, ირაკლი ღარიბაშვილმაც შეაფასა და შს ყოფილ მინისტრს კრიმინალი უწოდა. არადა, თავად ღარიბაშვილიც არაერთ ფინანსურ თუ კრიმინალურ მაქინაციაშია ეჭვმიტანილი.
ყოველივე აქედან ნათლად გამოჩნდა, რომ „ოცნებას“ ვანო მერაბიშვილის თავისუფლებაზე ყოფნა აშინებს. ამ მოსაზრებას ისტორიკოსი და პოლიტიკის მკვლევარი ნესტან კირთაძეც იზიარებს, რომელიც ჩვენს გამოცემას იმ ეჭვსაც უდასტურებს, რომ თავისუფლებაზე მყოფი მერაბიშვილი ერთგვარი გამოწვევა ოპოზიციისთვისაც არის.
რატომ ეშინია ხელისუფლებას შს ყოფილი მინისტრის? _ ვიდრე ამ თემაზე ნესტან კირთაძის მოსაზრებებს გაგაცნობთ, გეტყვით, რომ მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლას ჩვენი დასავლელი პარტნიორებიც გამოეხმაურნენ. ასე მაგალითად, ევროპარლამენტარმა, პოლონელმა ანა ფოტიგამ, რომელმაც რამდენიმე წლის წინათ მერაბიშვილი ციხეში მოინახულა, „ტვიტერზე“ დაწერა: „ვანო მერაბიშვილთან ციხეში სტუმრობა ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი გამოცდილება იყო. აღტაცებული ვარ მისი პიროვნული სიმტკიცით. ასეთ მძიმე გარემოებებში მან შეძლო ცოდნის, პოლიტიკური ექსპერტიზისა და ფიზიკური და გონებრივი ძალის გაღრმავება. მივესალმები მის თავისუფლებას“.
„მერაბიშვილის თავისუფლება ემთხვევა პოლიტიკური დაძაბულობისა და დემოკრატიული უკან დახევის სტაბილურ პროცესს. წლევანდელ არჩევნებში ყველა ფასად გამარჯვებას _ წესების შეცვლით თუ ოპოზიციის დევნით _ ზეგავლენა ექნება ევროკავშირისა და საქართველოს ორმხრივ ურთიერთობაზე“, _ ამ სიტყვების ავტორი კი ასევე ევროპარლამენტარი, ევროპის „სახალხო პარტიის“ წარმომადგენელი, ლატვიელი სანდრა კალნიეტეა.
მოკლედ, რა შეიცვლება ქართულ პოლიტიკაში მერაბიშვილის თავისუფლებით? _ „ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს ნესტან კირთაძესთან:

_ ქალბატონო ნესტან, თქვენ, როგორც ისტორიკოსი, ექსპერტი და პოლიტიკის მკვლევარი, რას ფიქრობთ, შს ყოფილი მინისტრის, ვანო მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლით ქართულ პოლიტიკაში რა შეიცვლება?
_ პირველ რიგში, ბევრი რამ სტატუსის, ემოციური თუ გეგმების თვალსაზრისთ, ალბათ, თავად მერაბიშვილისთვის შეიცვლება, ანუ პოლიტიკური ცვლილებები იმის მიხედვით განისაზღვრება, თუ როგორი იქნება მისი განცდები და პოლიტიკურ პროცესებში ჩართვის ხედვა.
სიმართლე გითხრათ, მერაბიშვილის პოლიტიკური გუნდის ნაწილი არ ვარ. მეტიც: წლების განმავლობაში მისი დაუძინებელი ოპონენტი ვიყავი, მაგრამ ეს იმის საშუალებას არ მაძლევს, რომ სუბიექტური ვიყო. პირიქით, მერაბიშვილსა და მის მიერ გაკეთებულ მნიშვნელოვან საქმეებს ობიექტურად ვაფასებ. მიუხედავად ამისა, მას რამდენიმე ისეთი ტვირთი ამძიმებს, რომლის გამოც მისი ოპონენტები ენას დღესაც ილესავენ, მაგრამ ეს საჭირო არაა.
_ რატომ?
_ დამიჯერეთ, ამ მძიმე ტვირთის ფასი ვანომ ყველაზე კარგად თავად იცის, ეს მისი საზიდი ტვირთია!
_ გეთანხმებით, მაგრამ იმ განცხადებებიდან გამომდინარე, რომელიც ხელისუფლების წარმომადგენლებმა გააკეთეს, ხომ არ უნდა ვიფიქროთ, რომ მერაბიშვილის თავისუფლებაზე ყოფნა „ოცნებას“ აშინებს?
_ ერთ მაგალითს გეტყვით და ამის მიხედვით განვსაზღვროთ, „ოცნებას“ ეშინია თუ არა.
_ კი ბატონო, გისმენთ.
_ ორი სხვადასხვა პოზიცია არსებობს.
_ ანუ?
_ სიმართლე ღიად ვთქვათ: მერაბიშვილმა, თავის დროზე, კრიმინალი დაამარცხა, „ოცნების“ ხელისუფლება კი მთლიანად კრიმინალზე დგას.
_ ეს რას ნიშნავს?
_ „ოცნება“ ხელისუფლებაში კრიმინალების ხელშეწყობით მოვიდა, ყველა არჩევნებში მათთან ერთად მონაწილეობს, ანუ კრიმინალი პოლიტიკურ პროცესებშია ჩართული და ასეთ დროს დამმარცხებელი შს ყოფილი მინისტრი ციხიდან გამოდის. შესაბამისად, „ოცნებას“ არათუ დისკომფორტი, დიდი შიშიც აქვს!
_ ქალბატონო ნესტან, „ოცნების“ ხელისუფლებაში ვის გულისხმობთ _ მთელ უმრავლესობას თუ, დავუშვათ, მმართველი პარტიის თავმჯდომარეს?
_ ჩემთვის უმრავლესობა არ არსებობს, რადგან მისი წევრები პოლიტიკოსები არ არიან.
_ აბა, ვინ არიან?
_ მათ არც პოლიტიკური წარსული აქვთ, არც _ პოლიტიკური გამოცდილება. ქართული სახელმწიფოებრიობის 30-წლიან ისტორიაში ამ ადამიანებს აგური აგურზე არ დაუდევთ. ეს არიან ადამიანები არსაიდან, რომლებიც პოლიტიკაში სხვადასხვა გარემოების გამო მოვიდნენ და ვერც პროცესებზე აგებენ პასუხს, ვინაიდან ეს პასუხისმგებლობა თავად ბიძინა ივანიშვილმა, როგორც ოლიგარქმა, ერთპიროვნულმა მმართველმა და ავტორიტარმა თავად აიღო. მის გარეშე დიდი კი არა, მცირე და საშუალო გადაწყვეტილებებიც არ მიიღება. ამიტომ როცა ვამბობ, „ოცნების“ ხელისუფლებას ეშინია-მეთქი, ეს, პირველ რიგში, რასაკვირველია, ბიძინა ივანიშვილს ეხება!
_ ნება მომეცით, არ დაგეთანხმოთ და არ გავიზიარო თქვენი მოსაზრება, რომ ივანიშვილს მერაბიშვილის ეშინია.
_ რატომ?
_ 2011 წელს გაგახსენებთ, როცა ივანიშვილმა ერთ-ერთი პირველი წერილი გამოაქვეყნა და მერაბიშვილს „კარგი მენეჯერი“ უწოდა. სხვათა შორის, „დაიცავი საქართველოს“ ყოფილმა ლიდერმა, კახა მიქაიამ, სოციალურ ქსელში იეჭვა, მერაბიშვილი „ოცნებაში“ წავაო. ეს, შესაძლოა, სარკაზმი იყო, მაგრამ პოლიტიკაში ხომ ყველაფერი „მოსულა“?
_ თავის დროზე მერაბიშვილისთვის კომპრომატების მარგალიტებივით დაყრა ივანიშვილმა გამიზნულად გააკეთა, რადგან მასთან მჭიდრო თანამშრომლობა უნდოდა. სხვათა შორის, ეს თანამშრომლობა ადრეც ჰქონდა.
ზოგადად, „ვარდების რევოლუციის“ შემდეგ ივანიშვილი, როგორც სააკაშვილის ხელისუფლების დამფინანსებელი, ამ გუნდთან ძალიან კარგად იყო და განსაკუთრებით მჭიდრო მერაბიშვილ-ივანიშვილის თანამშრომლობა გახლდათ.
_ დიახ, ამის შესახებ ცნობილია.
_ მოკლედ, ივანიშვილს უნდოდა, რომ მერაბიშვილი გამოეყენებინა.
_ რაში?
_ ივანიშვილს უნდოდა, რომ საკუთარი ხელისუფლებისთვის ის უმნიშვნელოვანესი ინფორმაციები გამოეყენებინა, რაც მერაბიშვილს მაშინაც ჰქონდა და ახლაც აქვს.
_ ანუ მერაბიშვილ-ივანიშვილს შორის გარკვეული ტიპის ფარული თანამშრომლობა არსებობდა, მაგრამ მერე რაღაც მოხდა და შს ყოფილი მინისტრი, ლამის, 7 წლით ციხეში ამიტომ გაუშვეს?
_ არა.
_ აბა, რაზე მიანიშნებთ?
_ თანამშრომლობა ყოველთვის არსებობდა, რადგან მერაბიშვილი სახელმწიფოს წარმომადგენელი იყო, ივანიშვილი კი _ სააკაშვილის ხელისუფლების მთავარი დამფინანსებელი. თანამშრომლობა მხოლოდ ამით შემოიფარგლებოდა, თუმცა დღევანდელი მერაბიშვილი უკვე მეორე მხარეა _ ის სამარტოო საკანში გატარებულ წლებს მტკიცედ, ღირსეულად გაუმკლავდა და ახლა აბსოლუტურად თავისუფალი ადამიანია, რომელსაც დედამიწის ზურგზე ვერავინ აუკრძალავს, რომ პოლიტიკური საქმიანობა გააგრძელოს ან ხელახლა დაიწყოს. ივანიშვილი ნუ შეეცდება, რომ ამ ადამიანის თავისუფალი ნება შეაჩეროს!
_ ისე, გამორიცხავთ, რომ მერაბიშვილის თავისუფლებაზე ყოფნა მხოლოდ „ოცნებას“ კი არა, ოპოზიციის გარკვეულ ნაწილსაც არ აწყობდეს და ეშინოდეს? ჩვენში დარჩეს და, ციხიდან გამოსვლამდე რამდენიმე დღე იყო დარჩენილი, როცა მერაბიშვილის ცოლის დაბადების დღის წვეულებაზე გადაღებული პიკანტური ფოტოები გავრცელდა. არ ვიცი, თქვენ როგორ, მე კი მგონია, რომ ყველაფერი ეს შინაურმა „გააბაზრა“… მოკლედ, ვაკონკრეტებ კითხვას: გამორიცხავთ, რომ მერაბიშვილს ოპოზიციაც ებრძოდეს?
_ გამორიცხული არაფერია, მით უმეტეს, იმის გათვალისწინებით, რომ ოპოზიცია ჭრელია, თუმცა ამაზე არ შევჩერდები.
საერთოდ, მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლების დროს მერაბიშვილი ფაქტორი იყო და მის, როგორც ფაქტორის მიმართ, ეჭვი, შესაძლოა, ოპოზიციურ ფლანგსაც ჰქონდეს.
_ რაზე მიანიშნებთ?
_ ერთი სიტყვით, გამორიცხული არაფერია და დღეს ვანო მერაბიშვილი მხოლოდ ხელისუფლებისთვის კი არა, ოპოზიციისთვისაც გამოწვევაა!
_ ისე, ხელისუფლებისთვის და ასევე ოპოზიციისთვის ვინ უფრო დიდი გამოწვევაა _ მერაბიშვილი თუ ოქრუაშვილი? ჩვენ ყველამ ვიცით, რომ ეს ორი ადამიანი ერთმანეთს ვერასოდეს იტანდა და სააკაშვილის კარზე მათ შორის მტრობაც არსებობდა, რაც, საბოლოოდ, მერაბიშვილის გამარჯვებით დამთავრდა _ „ოქრომ“ „ვარდების“ გუნდი დატოვა და ციხეშიც აღმოჩნდა. ყველაფერ ამის გათვალისწინებით, თუ არჩევნებამდე ციხიდან ოქრუაშვილიც გამოვა, რა მოხდება, ოპოზიცია ვანოს აირჩევს თუ ირაკლის?
_ ამ პროცესებს ისე ვუყურებ, როგორც ისტორიკოსი და პოლიტოლოგი. შესაბამისად, შეფასებებში ობიექტური ვარ და დროსაც ვასწრებ ხოლმე.
_ ქალბატონო ნესტან, მოდით, კითხვაზე მიპასუხეთ.
_ ნახეთ, ჩვენს თვალწინ რა საოცრება ხდება _ „ვარდების რევოლუციის“ ლიდერშიფი მთლიანად „გაცოცხლდა“. ოქრუაშვილი ამ ლიდერშიფის ერთ-ერთი მთავარი კომპონენტი იყო. შესაბამისად, განსაკუთრებული არაფერი მოხდება, გარდა იმისა, რომ „ვარდების რევოლუციის“ ლიდერთა ეს ჯგუფი იმ საქმეებს გააგრძელებს, რომელიც ბოლო 8 წელია, შეწყდა. ეს, ჩემი აზრით, რევანში კი არა, დაჩქარებული პროცესი იქნება.
_ მომიტევეთ, მაგრამ სხვა რამ გკითხეთ, თუმცა კითხვაზე პასუხს, მგონი, თავი აარიდეთ, ანუ ცნობილია, რომ მერაბიშვილი და ოქრუაშვილი ერთმანეთს ვერ იტანენ. შესაბამისად, არჩევანის წინაშე რომ დადგეს, ოპოზიცია რომელს აირჩევს?
_ ერთ-ერთი სატელევიზიო გამოსვლისას მიშამ თქვა, მაშინ „აიფონი“ არ იყო, „ნოკია“ იყოო.
_ ეს რა შუაშია?
_ დროს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. დღეს მხოლოდ ოქრუაშვილი, მერაბიშვილი და სააკაშვილი კი არა, მათთან თავის დროზე დაპირისპირებული პოლიტიკური ლიდერებიც კი მიხვდნენ და გაერთიანდნენ, რადგან პოლიტიკური ლიდერების ამ თაობას სხვა შანსი არ გააჩნია. დიახ, ეს ბოლო შანსია, რომელსაც მათ ისტორია აძლევს.
ისტორიამ თითოეულ მათგანს თავისი სახელი დაარქვა. ახლა ამ შანსს ისინი საზოგადოებისგან თავად ითხოვენ, რათა ის უზარმაზარი შეცდომა, რომელიც 2012 წელს იქნა დაშვებული…
_ მაპატიეთ, გაწყვეტინებთ, მაგრამ შეცდომად სააკაშვილის გუნდის ხელისუფლებიდან წასვლას მიიჩნევთ?
_ არა, სააკაშვილის გუნდის ხელისუფლებიდან წასვლა გარდაუვალი იყო, სამაგიეროდ, სრულიად უცნობი პოლიტიკური რეჟიმი მივიღეთ, რომელსაც ოლიგარქატი ჰქვია! ამ ოლიგარქატმა კი ის მოიტანა, რომ იგივე სამოქალაქო სექტორი ქუჩაში, ასე ვთქვათ, გაიტანა. პოლიტიკური ასპარეზი კი ბანკირებს ან ყოფილ ბანკირებს მიეცათ, ანუ საქართველოში პოლიტიკური პროცესი დასრულდა. ახლა კი საჭიროა, ეს პროცესი ხელახლა შემობრუნდეს. სწორედ ამიტომ არ ვფიქრობ, რომ ვანო, ირაკლი ან ვინმე სხვა ძველი ურთიერთობების გარჩევას დაიწყებს.
_ ქალბატონო ნესტან, რატომ გგონიათ, რომ ლიდერები ძველი ურთიერთობების გარჩევას არ შეეცდებიან?
_ აი, მაგალითად, კოტე კემულარიას, რომელიც, თავის დროზე, თანაგუნდელებისგან, ნებსით თუ უნებლიეთ, გულნატკენი იყო, წარსულზე საუბარი ერთი წუთითაც არ უცდია და როგორც ახალგაზრდა ჭაბუკი, ოპოზიციის ერთ-ერთ ლიდერად, ასე ვთქვათ, ჩადგა და ყველა პროცესში მონაწილეობს!
აი, სწორედ ესაა იმის მაგალითი, რომ სხვებსაც არანაკლები სიბრძნე ექნებათ. შეიძლება, ადრე ამით გამორჩეულები არ იყვნენ, მაგრამ ცხოვრებამ ისე გალახა და ისეთ ვითარებაში აღმოაჩინა, რომ წარსულზე, მით უმეტეს, მის გახსენებაზე უარს იტყვიან და ახალ პოლიტიკურ ცხოვრებას სრულიად ბეჯითად შეუდგებიან!
_ წარსული საზოგადოებამაც უნდა დაივიწყოს, ანუ ფიქრობთ, რომ ხალხი ყველა იმ დანაშაულს, რომელიც იგივე მერაბიშვილთან ასოცირდება, აღარ გაიხსენებს? ამ შემთხვევაში, მაინცდამაინც, გირგვლიანისა და სხვა სისხლიან საქმეებს არ ვგულისხმობ. აი, მაგალითად, ტვ „კავკასიის“ დირექტორმა, ნინო ჯანგირაშვილმა, სოციალურ ქსელში დაწერა, მერაბიშვილმა მიპასუხოს, სახელმწიფოსთვის საფრთხეს რატომ წარმოვადგენდი და სამზარეულოში რატომ მისმენდნენო?..
_ სხვისი მაგალითი რად მინდა, როცა მე, ნესტან კირთაძე, ვარდისფერი პიჯაკით, გლდანის ციხის წინ ბრიფინგს ვმართავდი და სწორედ იმ გვარებს, რომელებზედაც ახლა ვსაუბრობთ, ვასახელებდი და ვამბობდი, ამ ციხეში აღმოჩნდებიან-მეთქი. ციხისთვის არავინ მემეტება და ეს პროგნოზი, ნეტავ, არ გამართლებულიყო, მაგრამ მაშინ ჩემი პოლიტიკური დამოკიდებულება ასეთი იყო.
მოკლედ, თქვენ იმ პოლიტიკოსს ესაუბრებით, რომელიც მთელი იმ წლების განმავლობაში სააკაშვილის ხელისუფლების დაუძინებელი ოპონენტი იყო. დიახ, მე რიგითი აქტივისტი კი არა, იმდროინდელი ოპოზიციის ერთ-ერთი ლიდერი გახლდით. დღეს პოლიტიკაში ჩართული არ ვარ, მაგრამ ამ თემებზე მაინც ვლაპარაკობ და პოლიტიკური პროცესების მიმართ ჩემი ობიექტური განზომილებებიც მაქვს. ზუსტად ასეთი განცდა სხვა ადამიანებსაც ექნებათ.
_ ყველაფერი ეს გასაგებია, მაგრამ არავინ უარყოფს, რომ საქართველოში ადამიანის უფლებების შელახვას სწორედ ზემოხსენებული ბატონების ხელისუფლებაში ყოფნისას დაედო სათავე. ერთია კანონით გასამართლება და მეორე _ მორალური პასუხისმგებლობა, ანუ იგივე ოქრუაშვილი ან მერაბიშვილი ამ მორალური პასუხისმგებლობისგან განთავისუფლდებიან და სახალხო ლიდერები ისევ გახდებიან?
_ ეს ადამიანები ლიდერები უკვე არიან და ამ სტატუსისთვის საზოგადოებისგან სანქცირება ერთ მათგანსაც არ სჭირდება, თუმცა ხელისუფლებაში ისევ მოვლენ თუ არა, პოლიტიკური პროცესის საქმეა.
სხვათა შორის, ეს პოლიტიკური პროცესი დაწყებულია და ყოველდღე ახალ-ახალი სიურპრიზის წინაშე გვაყენებს! ეს ჩვეულებრივი სახელისუფლებო ცვლილება არაა.
_ აბა, რა არის?
_ რასაც ახლა გეტყვით, კარგად დაიმახსოვრეთ: არჩევნების შემდეგ, საქართველო ან 1921 წლის თებერვალ-მარტის ვითარებაში აღმოჩნდება, ან რამენაირად შეძლებს და გაძვრება დასავლურ ორბიტაზე და ღირსეული სახელმწიფოებრივი მომავალი მიეცემა!
აი, დღეს სწორედ ყველაფერ ამის მიჯნაზე ვდგავართ!
_ ანუ ეჭვობთ, რომ საქართველოში შესაძლოა, რუსეთის მოდერნიზებული მე-11 არმია შემოიჭრას?
_ მე-11 არმია უკვე შემოსულია და აგერ, თბილისიდან 40 კილომეტრში დგას! თუ ვინმეს დაავიწყდა და ჰგონია, რომ ახალგორი რუსეთის ტერიტორიაა, ეს ძალიან მწარე შეცდომაა!
დიახ, რუსეთის მე-11 არმია დღესაც საქართველოშია _ იგივე ცხინვალში რუსეთს 21-ე კი არა, 22-ე საუკუნის მობილური სამხედრო ბაზა აქვს! მე, ამ შემთხვევაში, სხვა რამეზე ვსაუბრობ.
_ რაზე?
_ ქართული სახელმწიფო სვლას გააგრძელებს და თუ ქართული სახელმწიფო აღარ იქნება და რუსეთის ერთ-ერთ პერიფერიად იქცევა, მას სახელმწიფოებრივი მომავალი არ ექნება!
აი, ახლა ამ არჩევანის წინაშე ვდგავართ!
_ რუსული საფრთხეები, ცხადია, აქტუალურია, მაგრამ ვითარების დრამატიზებას ხომ არ ახდენთ, ქალბატონო ნესტან?
_ არ მინდა, სიტყვა გამიგრძელდეს, მაგრამ მიშა თავის შეცდომებსა და დანაშაულებებსაც კარგად წონის! ადამიანის უფლებებისა და თავისუფლებების შეზღუდვა სააკაშვილის, რასაკვირველია, უზარმაზარი შეცდომა იყო, რაც საერთაშორისო ორგანიზაციებმა, თავის დროზე, აღიარეს!
სხვათა შორის, ამ საკითხებით მაშინ საერთაშორისო ფორუმებზეც გამოვდიოდი და საერთაშორისო საზოგადოება ოპონირებას ვერ მიწევდა, მიუხედავად იმისა, რომ სააკაშვილს, როგორც სახელმწიფო ინსტიტუტების აღმშენებელს, მხარდაჭერა ჰქონდა!
სააკაშვილის კიდევ ერთი დიდი შეცდომა ის იყო, რომ მაშინდელი პოლიტიკური პარტიებისა და ლიდერების სრული მარგინალიზაცია მოახდინა! სწორედ ამის გამო არანორმალური პოლიტიკური ცვლა, ანუ ოლიგარქატი და ერთი კაცის მმართველობა მივიღეთ!
მე და ჩემი მაშინდელი პოლიტიკური გუნდი სააკაშვილს სოციალურ საკითხებსაც ხშირად ვახსენებდით და ვეუბნებოდით, რომ ახალი ქართული სახელმწიფოს მშენებლობის პროცესში ადამიანი სრულიად დაკარგული იყო, მაგრამ არ გვისმენდა!
_ სააკაშვილს ოპოზიციისთვის ყური რომ დაეგდო, ცხადია, ისევ ხელისუფლებაში იქნებოდა, მაგრამ მოხდა ის, რაც მოხდა.
ისე, ქალბატონო ნესტან, ხომ არ ელოდებით, რომ მერაბიშვილის ციხიდან გამოსვლას ოქრუაშვილის, რურუასა და უგულავას განთავისუფლებაც მოჰყვება?
_ ამ ადამიანების განთავისუფლებაზე უკვე მთელი ევროკავშირი ლაპარაკობს. ამ საკითხზე ძალიან აქტიურია აშშ-ის სახელისუფლო ვერტიკალიც. შესაბამისად, ამ ადამიანების განთავისუფლება გარდაუვალია!
საერთოდ, საკითხი სახელებსა და გვარებს არ ეხება.
_ აბა, რას ეხება?
_ საკითხი ასე დგას: თუ ქართული სახელმწიფო დემოკრატიულია, მაშინ არც პოლიტიკური პატიმრები უნდა იყვნენ!

გიორგი აბაშიძე