ამ დღეებში საქართველოს პრემიერი გიორგი გახარია ერევანში იმყოფებოდა, სადაც თავის სომეხ კოლეგას შეხვდა. ეს გახარიას, როგორც პრემიერის, მეორე ოფიციალური ვიზიტი იყო. ქართული მედია ამ ვიზიტზე მწირი ინფორმაციის გავრცელებით შემოიფარგლა. მეტიც, გახარიას ერევანში ჩასვლა პოლიტიკურმა სპექტრმაც, როგორც იტყვიან, ყურს იქით გაატარა, თუმცა „გამარჯვებული საქართველოს“ ერთ-ერთი ლიდერი, აღმოსავლეთმცოდნე ლელა ჯეჯელავა, „ქრონიკა+“-სთან ამბობს, რომ ეს ვიზიტი ძალიან საყურადღებო იყო და ამ კონტექსტში რამდენიმე მნიშვნელოვან დეტალზე აკეთებს აქცენტს, თუმცა ვიდრე ჩვენი რესპონდენტის მოსაზრებებსა და შეფასებებს გაგაცნობთ, პაშინიანთან შეხვედრის შემდეგ, ერთობლივ ბრიფინგზე გიორგი გახარიას მიერ გაკეთებულ განცხადებას შემოგთავაზებთ:

„ჩვენ, უპირველეს ყოვლისა, შევეხეთ ორ ქვეყანას შორის მეგობრულ ურთიერთობას, რომელსაც საუკუნოვანი ისტორია აქვს და ჩვენს ფუნქციასა და როლს, რათა ეს მეგობრობა კიდევ უფრო გავაღრმავოთ და მეტად ეფექტიანი გავხადოთ.
რა თქმა უნდა, ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი განზომილებაა ეკონომიკა. აქ ჩვენ კარგი შედეგები გვაქვს, ჩვენ შორის ვაჭრობა ვითარდება. ვისაუბრეთ ტრანსპორტისა და ენერგომატარებლების ნაწილში თანამშრომლობის მნიშვნელობაზე. განვიხილეთ კულტურული განზომილებაც და აღვნიშნეთ, რომ, რა თქმა უნდა, ჩვენი პოზიტიური ვალდებულებაა, გავუფრთხილდეთ კულტურულ მემკვიდრეობას ორივე ქვეყნის ტერიტორიაზე. ჩვენ ასევე შევეხეთ რეგიონულ საკითხებს და შევთანხმდით, რომ სიმშვიდე და მშვიდობა ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ეკონომიკაზე კონცენტრირებულებმა კეთილდღეობისთვის უფრო მეტი საშუალება მივცეთ ჩვენს მოქალაქეებს.
შევთანხმდით, რომ ტერიტორიული მთლიანობა, რომელსაც სომხეთი მხარს უჭერს, ჩვენთვის კრიტიკულად მნიშვნელოვანია და ამისთვის მადლობაც მოვახსენეთ მათ“.
მოკლედ, გახარიას ამ განცხადებით თუ ვიმსჯელებთ, ჩვენი პრემიერის სომხეთში ჩასვლა შეიძლება, რიგით სამუშაო ვიზიტად ჩავთვალოთ, მაგრამ არსებობს ერთი „მაგრამ“, კერძოდ, მესიჯი, რომელიც ამ შეხვედრაზე პაშინიანმა გაახმოვანა, _ ანუ მან სურვილი გამოთქვა, რომ სომხეთსა და საქართველოს შორის სტრატეგიული თანამშრომლობა დაიწყოს. სტრატეგიულ თანამშრომლობაში ცუდი არაფერია, მაგრამ ცნობილია, რომ ოფიციალურ ერევანს რუსეთის მიმართ პოლიტიკური სიმპათიები აქვს. ისიც ნათელია, რომ კრემლი საქართველოსადმი მტრულადაა განწყობილი, ანუ ოკუპანტია. ჰოდა, ამ ფონზე საინტერესოა, როგორ იქნება რუსეთის მეგობარი სახელმწიფო ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორი? _ აი, სწორედ ეს აინტერესებს ლელა ჯეჯელავას, რომელიც ამ თემას განაზოგადებს და ყველაფერს ახლო აღმოსავლეთში მიმდინარე პროცესების კონტექსტში განიხილავს.
სხვათა შორის, იმ დროს, როცა „ქრონიკა+“ ლელა ჯეჯელავას ესაუბრა, თურქეთს სირიაში საომარი მოქმედებები შეწყვეტილი არ ჰქონდა. მართალია, ახლა ცეცხლი შეწყვეტილია, მაგრამ, შეიძლება ითქვას, რომ ეს მოჩვენებითი მშვიდობაა, მით უმეტეს, იმ ფონზე, როცა 22 ოქტომბერს, ანუ დღეს, სოჭში თურქეთისა და რუსეთის პრეზიდენტების _ ერდოღანისა და პუტინის შეხვედრა იგეგმება. ანალიტიკოსთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ საბოლოოდ სწორედ ამ შეხვედრაზე გაირკვევა, თუ როგორ განვითარდება მოვლენები სირიაში.
აქედან გამომდინარე, ლელა ჯეჯელავას წინამდებარე ინტერვიუ გეოპოლიტიკური კუთხით ბევრ საინტერესო მესიჯს შეიცავს:

ლელა ჯეჯელავა:
_ მოგეხსენებათ, მაქვს შესაძლებლობა, რომ სომხურენოვან პრესას გავეცნო. შესაბამისად, ერევანში პრემიერ გიორგი გახარიას ვიზიტთან დაკავშირებით სომხური პრესის გამოხმაურებას თვალს ვადევნებდი და ძალიან მნიშვნელოვანი გზავნილი შემხვდა.
_ კერძოდ?
_ ვგულისხმობ იმ გზავნილს, რომლითაც სომხეთის პრემიერ-მინისტრი ბატონ გახარიას დახვდა, ანუ გარდა იმისა, რომ საუბარი შეეხო ეკონომიკის, სოფლის მეურნეობისა და ტურიზმის მიმართულებით ორმხრივი ურთიერთობის განვითარება-გაფართოებას, სომხეთის პრემიერმა განაცხადა, რომ სომხეთი მალე უსაფრთხოების ახალ დოქტრინას მიიღებს და დასძინა, ხომ არ მოვიდა დრო, ქართულ-სომხური ურთიერთობა კეთილმეზობლობიდან სტრატეგიულ თანამშრომლობაში გადავიდესო?
_ ამ დეტალს ყურადღება რატომ მიაქციეთ, ქალბატონო ლელა?
_ სტრატეგიული თანამშრომლობა სახელმწიფოთა ურთიერთობის განსაკუთრებული ფორმაა.
სიმართლე გითხრათ, არ ვიცი, ქართული მხარე ამ ტიპის შემოთავაზებისთვის რამდენად მზად იყო, მით უმეტეს, რომ ეს საკითხი, ამ ეტაპზე, ჩვენთან არ განიხილება და ამას მრავალი სუბიექტური და ობიექტური მიზეზი აქვს.
_ მაინც, რა მიზეზები?
_ ამ თემაზე საუბარი ნაადრევია. ყოველ შემთხვევაში, საამისოდ სიტუაცია ჯერ მომზადებული არ არის.
სხვათა შორის, სომხური პრესიდან მაქვს ინფორმაცია, რომ ამ გზავნილზე ქართველმა კოლეგამ პაშინიანს უპასუხა, _ სტრატეგიულ თანამშრომლობაზე გადასვლას დრო სჭირდებაო. ეს პასუხი, ალბათ, ერთადერთი იყო, რომელიც გახარიას პაშინიანისთვის უნდა გაეცა, მაგრამ აქ ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი თემა დგას.
_ მოდით, ეს თემა გაშალეთ.
_ ჩვენ, ნებისმიერ შემთხვევაში, სამეზობლო პოლიტიკაში ახალი პლატფორმები უნდა შევიმუშაოთ. ეს პლატფორმები იმ ახალი რეალობისა და გამოწვევების მიმართ, რომელთა წინაშეც მხოლოდ საქართველო კი არა, მთელი რეგიონი დგას, ადეკვატური უნდა იყოს.
ისე, ერთი რამით სრულიად გაოცებული ვარ: ჩვენ გარშემო, ანუ საქართველოს საზღვრებთან ძალიან ახლოს, გეოპოლიტიკური ტექტონიკური ძვრები მიდის.
_ სირიის მოვლენებს გულისხმობთ?
_ დიახ. სხვათა შორის, ამ დღეებში სახელმწიფოთაშორის ურთიერთობაში უპრეცედენტო მოვლენა მოხდა _ თურქეთში ორი ისეთი წონის პოლიტიკური ფიგურა ჩავიდა, როგორიც პენსი და პომპეოა.
აი, ამ დროს ჩვენი უსაფრთხოების საბჭო კი შეკრებასაც არ აპირებს.
_ ქალბატონო ლელა, უსაფრთხოების საბჭოს არშეკრებასა და სირიის მოვლენებზე მოგვიანებით ვისაუბროთ, მანამდე კი განმიმარტეთ, იმაში ცუდი რა არის, რომ ოფიციალური ერევანი ოფიციალურ თბილისს სტრატეგიულ პარტნიორობაზე გადასვლას სთავაზობს?
_ საქმე ცუდსა და კარგში არ არის.
_ აბა?
_ საკითხავია, ეს სტრატეგიული პარტნიორობა ჩვენთვის რამდენად მისაღებია, ანუ საჭირო და სასარგებლო თუ არის.
_ ე. ი., იმ შემთხვევაში, თუ სომხეთი საქართველოს სტრატეგიული პარტნიორი ოფიციალურად გახდება, აზერბაიჯანთან ურთიერთობა დაგვეძაბება?
_ მხოლოდ აზერბაიჯანის ფაქტორზე არ არის საუბარი.
_ ცნობილია, რომ ოფიციალურ ერევანს რუსეთის მიმართ ლოიალური დამოკიდებულება აქვს, შესაბამისად, სომხეთის სტრატეგიული პარტნიორობით საქართველო რუსულ ორბიტას, შესაძლოა, უფრო მიუახლოვდეს?
_ დიახ, რუსული ფაქტორი მნიშვნეოლოვანია. ჩვენი უსაფრთხოების დოქტრინის თანახმად, რუსეთი საქართველოს მიმართ მტრულად განწყობილი ქვეყანა და ოკუპანტია. სომხეთის უსაფრთხოების დოქტრინით კი რუსეთი სომხეთის სტრატეგიული მოკავშირეა. აქედან გამომდინარე, როგორ წარმოგიდგენიათ, რომ ჩვენი სტრატეგიული მოკავშირე, ამავდროულად, ჩვენდამი მტრად განწყობილი სახელმწიფოს მოკავშირე იყოს?
_ მოკლედ, ფიქრობთ, რომ პაშინიანმა გახარიასთან შეხვედრაზე კრემლის მესიჯი გაახმოვანა?
_ ეს მხოლოდ რუსული მესიჯი არ არის. საერთოდ, ამ საკითხს შეიძლება, ძალიან ბევრი კუთხით შევხედოთ.
ბუნებრივია, რომ ამ მესიჯში შესაძლოა, რუსული ინტერესიც იყო. ამასთან, ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ სომხეთის ახალი ხელისუფლება იმ გამოწვევების ფონზე, რომლის წინაშეც მთელი რეგიონი და, მათ შორის, სომხური სახელმწიფოც დგას, გადარჩენის გეოპოლიტიკურ ალგორითმს ეძებს, ანუ სომხეთი ცდილობს, რომ გეოპოლიტიკურ კონფიგურაციებში შუამავლის ფუნქცია შეასრულოს.
თუ გახსოვთ, პაშინიანის თბილისში ვიზიტის დროს მან მინიშნება გააკეთა, რომ შესაძლოა, ევრაზიულ კავშირსა და საქართველოს ასევე ევრაზიულ კავშირსა და ევროკავშირს შორის შუამავალი იყოს, ანუ ამ შემთხვევაში ხაზს ვუსვამ სომხეთის სახელმწიფოსა და მისი ახალი ხელისუფლების მცდელობას, რომ ოფიციალურმა ერევანმა ამ ახალი რეალობის ფონზე საკუთარი პოლიტიკური ფუნქცია და ალგორითმი იპოვოს. პაშინიანის მიერ თავის ქართველ კოლეგასთან გახმოვანებული შეთავაზებაც, ჩემი აზრით, სწორედ, ამ ფუნქციას უკავშირდება.
სტრატეგიულ პარტნიორობაში, როგორც გითხარით, ცუდი, რა თქმა უნდა, არაფერია, მაგრამ საკითხავია, სომხეთთან ურთიერთობის რა დოზით განვითარებაზე ვართ წამსვლელები, ანუ სად გადის ზღვარი, რომლის იქითაც სწორედ რუსულ-ქართული ურთიერთობების გამო სომხეთთან ურთიერთობაში წინ ვერ წავალთ.
აი, ამის გარკვევაა აუცილებელი, არადა, ქართულ-სომხური ურთიერთობის ახალი პლატფორმა ორივე სახელმწიფოსთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, მით უმეტეს, რეგიონში მიმდინარე ტექტონიკური ძვრების ფონზე.
მოკლედ, ჩემი აზრით, ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ სახელმწიფომ ცალკე სომხეთთან და ცალკე აზერბაიჯანთან ურთიერთობის ახალი პლატფორმა შეიმუშაოს.
ისე, დარწმუნებული ვარ, არსებობს შესაძლებლობა, რომ სამხრეთ კავკასიის ქვეყნების ურთიერთობაში საერთო ტიპის პლატფორმა გაჩნდეს, ამიტომ საქართველომ ეს შესაძლებლობა აუცილებლად უნდა გამოიყენოს!
_ ეს პლატფორმა უსაფრთოების საბჭომ უნდა შეიმუშაოს, მინისტრთა კაბინეტმა თუ პარლამენტმა?
_ ეს, პირველ რიგში, რასაკვირველია, სახელმწიფოს პრეროგატივაა, მაგრამ საუბრის დასაწყისში გითხარით, რომ ჩვენ გარშემო მიმდინარე მოვლენების მიუხედავად, უსაფრთხოების საბჭო არ შეკრებილა. შესაბამისად, არ ვიცით, ჩვენს სახელმწიფოს აწონ-დაწონილი აქვს თუ არა ის რისკები, რომლის წინაშეც, ამ პროცესების პარალელურად, შესაძლოა, საქართველო დადგეს.
თუ ახლო აღმოსავლეთში მიმდინარე მოვლენებს სხვადახვა რაკურსით შევხედავთ, დავრწმუნდებით, რომ მხოლოდ რისკების წინაშე კი არ ვდგავართ, არამედ ამ პროცესებიდან შესაძლოა, გარკვეული დივიდენდებიც მივიღოთ, მაგრამ საკითხავია, ამ დივიდენდებისთვის მზად ვართ თუ არა?
_ რა დივიდენდებზე მიანიშნებთ, ქალბატონო ლელა?
_ ამის დაკონკრეტებისგან თავს შევიკავებ.
_ რატომ?
_ ეს საკითხი ქვეყნის უსაფრთხოებას ეხება. საერთოდ, მართალია, ამ ხელისუფლების პოლიტიკური ოპონენტი ვარ, მაგრამ ამის მიუხედავად, მიმაჩნია, რომ არის საკითხები, რაზედაც ხმამაღლა საუბარი არ შეიძლება, თუმცა ვიმეორებ: სამეზობლოში მიმდინარე პროცესებიდან ნამდვილად არსებობს შესაძლებლობა, რომ საქართველომ გარკვეული დივიდენდები მიიღოს!
სხვათა შორის, ამ დღეებში ძალიან პოპულარულია ფრაზა _ „რა უნდათ შავ ზღვაში ამერიკელებს“. ჰოდა, ახლა, ასე საჯაროდ ვპასუხობ ბიძინა ივანიშვილს: ბატონო ბიძინა, შეხედეთ თურქეთისა და აშშ-ის ურთიერთობას და თუ კარგად დააკვირდებით, მიხვდებით, თუ რა უნდათ ამერიკელებს შავ ზღვაში! ეს საქართველოსთვის ძალიან სერიოზული შანსია!
ზოგადად, არ ვიცით, ხვალ ან ზეგ ჩვენს ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს პარტნიორ თურქეთთან მოვლენები როგორ განვითარდება, ანუ თურქეთის უკან დახევა მისი ლიდერის ავტორიტეტის სერიოზულ მსხვრევას გამოიწვევს. უკან არდახევის შემთხვევაში კი თურქეთს აშშ-სგან სერიოზული სანქციები დაუწესდება, რაც თურქეთის ეკონომიკასა და ბუნებრივია, ერდოღანის ხელისუფლებას სერიოზულად დააზარალებს.
მოკლედ, თურქეთში ძალიან მნიშვნელოვანი ძვრები დაიწყება, ამიტომ ჩვენ მოვლენათა განვითარების ყველა შესაძლო სცენარისთვის მზად უნდა ვიყოთ, რისკებიც უნდა შევაფასოთ და დივიდენდების მიღებასაც უნდა ველოდოთ.
_ ყველაზე დიდი რისკი, რაც ახლო აღმოსავლეთიდან გვემუქრება, რა არის?
_ ასეთი რისკი ბევრია, მაგალითად, თურქეთიდან ლტლოვილთა ნაკადის უკონტროლოდ გადინება, რაც შეიძლება ცუდად შეგვეხოს. ასევე საგულისხმოა საომარი გეოგრაფიის გაზრდა.
არ უნდა გამოვრიცხოთ „აისისის“ გააქტიურება და მისი სხვადასხვა ტერიტორიაზე გაშლა. მოკლედ, ბევრი რისკი არსებობს, რაც სერიოზულად უნდა შევაფასოთ.
_ მართალია, ეს თემა ბოლო დროს მინავლდა, მაგრამ თავის დროზე ვრცელდებოდა ცნობები იმის შესახებ, რომ პანკისის ხეობიდან „ისლამურ სახელმწიფოს“ არაერთი ახალგაზრდა შეუერთდა. არსებული ვითარებიდან გამომდინარე, ამ საკითხს რუსეთი საქართველოს წინააღმდეგ რომ არ გაააქტიურებს?
_ რუსეთი საჭირო დროს მის ხელთ არსებულ ყველა შესაძლებლობასა და ბერკეტს გამოიყენებს და ყველაფერი ეს იმ კონტექსტზე იქნება დამოკიდებული, რომელიც ახლო აღმოსავლეთში შეიქმნება.
ზოგადად, ბოლო დროს ტრამპის ე. წ. ახლოაღმოსავლურ პოლიტიკაზე სხვადასხვანაირი შეფასება კეთდება, ანუ ამ კუთხით ტრამპს კრიტიკოსები აშშ-შიც ჰყავს და აშშ-ს გარეთაც, მაგრამ ფაქტია: ტრამპმა ახლო აღმოსავლეთში ძალიან საინტერესო ვითარება შექმნა _
ამერიკული ჯარები გაიყვანა, ანუ სირიაში ის ძალები დატოვა, რომელთა ინტერესებიც ერთმანეთს დაეჯახება და ეს, რა თქმა უნდა, აშშ-ის ინტერესში შედის.
_ თუ რუსეთი, სირიიდან გამომდინარე, საქართველოში, კერძოდ, პანკისში ვითარების გამწვავებას შეეცდება, იგივე ტრამპი, თქვენი აზრით, რა პოზიციას დაიკავებს _ გვერდზე დაგვიდგება თუ წაუყრუებს?
_ დავიწყოთ იქიდან, რომ ამ ეტაპზე აშშ-ს პრეზიდენტი ყველაზე მეტად ამერიკული ინტერესების რეალიზებითაა დაინტერესებული. ტრამპი, თავისი წინამორბედებისგან განსხვავებით, მიიჩნევს, რომ აშშ, თავისი ეკონომიკური შესაძლებლობებით, კვლავ დიადი უნდა გახდეს, რაც, პირველ რიგში, აშშ-ს მოქალაქეებზე უნდა აისახოს. აქედან გამომდინარე, ტრამპს მიაჩნია, რომ სხვა ქვეყნის ომები აშშ-ისთვის, ასე ვთქვათ, საინტერესო აღარ არის.
ისე, ტრამპმა ძალიან უცნაური განცხადება გააკეთა, სირიაში არ უნდა ვიბრძოლოთ, ქურთები ანგელოზები არ არიანო. არადა, ყველამ ვიცით, რომ სირიაში მცხოვრები ქურთები, თავის დროზე, სერიოზულად ეხმარებოდნენ აშშ-ს.
მოკლედ, ყოველ წუთს მართლდება უნივერსალური ფრაზა _ მუდმივი მეგობრები არ არსებობენ, სამაგიეროდ, არსებობს მუდმივი ინტერესები! დიახ, სწორედ ამ ფრაზით გეოპოლიტიკური კონფიგურაცია ჩვენ თვალწინ ყოველ წუთს იცვლება: გუშინდელი მოკავშირეები დღეს დაპირისპირებულები არიან, მტრები კი _ მოკავშირეები!
ერთი სიტყვით, უსაფრთხოების ის სისტემა, რომელიც აქამდე მთელ მსოფლიოში არსებობდა, მყიფე გახდა და მოვლენებიც ძალიან სწრაფად ვითარდება, თუმცა ჩვენ საამისოდ მზაობა არ გვაქვს! მეტიც: ჩვენ ჯერ კიდევ იმ კლიშეების ტყვეობის ქვეშ ვართ, რომელიც მე-20 საუკუნის ბოლოსთვის არსებული გეოპოლიტიკისთვის იყო დამახასიათებელი.
აქედან გამომდინარე, ვფიქრობ, რომ აზროვნება _ რუსეთი თუ აშშ _ დღევანდელობის გამოწვევა არ არის, თუმცა, სამწუხაროდ, ჩვენთან მსჯელობის დისკურსი ასე მიმდინარეობს. ვიმეორებ: ყველაფერი ეს პოლიტიკის, უფრო სწორად, გეოპოლიტიკის გუშინდელი დღეა და იმ რეალობასთან, რომლის წინაშეც ვდგავართ, საერთო არაფერი აქვს!
_ ამ რეალობის მიუხედავად, თქვენი თქმისა არ იყოს, უსაფრთხოების საბჭო არ იკრიბება, მაგრამ ქვეყნის უსაფრთხოებაზე ზრუნვა, ჩემი აზრით, მხოლოდ ხელისუფლების კი არა, ოპოზიციის ვალდებულებაცაა. ჰოდა, ამ კუთხით ოპოზიცია რას აკეთებს?
_ სამწუხაროა, რომ ჩვენს პოლიტიკურ ველზე ასეთ სერიოზულ თემებზე დისკუსია არ მიმდინარეობს, მაგრამ აქ ორი მნიშვნელოვანი მომენტია.
_ სახელდობრ?
_ ჯერ ერთი, როგორც გითხარით, ის თემები, რომელიც სახელმწიფოს უსაფრთხოებას ეხება, დიდი სიფრთხილითაა განსახილველი და მნიშვნელობა არ აქვს, ხელისუფლების პოლიტიკური ოპონენტი ხარ თუ _ არა.
მეორეც, ამ ეტაპზე, ოპოზიცია გარკვეული პასუხისმგებლობის აღებას თავს არიდებს.
_ რატომ?
_ ოპოზიციას რეალური ბერკეტები არ აქვს და, შესაბამისად, ყველა ამ თემამ უკანა პლანზე გადაინაცვლა, ქართული პოლიტიკური ველი ძალიან მდაბიო და არასერიოზული საკითხებით გაჯერდა, რაც, პირადად ჩემთვის, ძალიან სამწუხაროა, თუმცა ვიმედოვნებ, რომ ამ პერიოდს გადავიტანთ.
_ ქალბატონო ლელა, იქნებ, ოპოზიცია ამ თემებზე აქცენტს იმიტომ არ აკეთებს, რომ იცის, ამით მასებზე ვერ ითამაშებს, ანუ დივიდენდებს ვერ მოიპოვებს, მით უმეტეს, როცა საპარლამენტო არჩევნები კარსაა მომდგარი?
_ რასაკვირველია… სამწუხაროდ, ჩვენი საზოგადოების დაკვეთა ამ თემებზე საუბარი არ არის, რაც გასაგებია.
_ გასაგები რატომ არის?
_ ყოველდღიური ყოფით გატანჯული ადამიანებისთვის გეოპოლიტიკური დისკურსი დიდი სასჯელი იქნება, მაგრამ ვფიქრობ, უნდა არსებობდეს გარკვეული პლატფორმა, სადაც ამ საკითხებზე ვისაუბრებდით და ასევე აზრთა სერიოზული გაცვლა-გამოცვლა მოხდებოდა. ეს ის თემებია, რომლებზედაც პოლიტიკური დაპირისპირება არ უნდა არსებობდეს!
ქვეყნის უსაფრთხოება და განვითარება, დიახ, ყოველგვარ პოლიტიკურ კონიუნქტურაზე მაღლა უნდა იდგეს! ყოველ შემთხვევაში, მე ასე მიმაჩნია და ამ თვალსაზრისით ხელისუფლებისთვის ოპოზიციის გამოცდილება თუ ხედვა ზედმეტი არ უნდა იყოს, მაგრამ ხომ იცით ასეთი ებრაული წყევლა, _ შენი არ იცოდე და არც სხვისი გჯეროდესო. ჩვენი ხელისუფლება სწორედ ამ მდგომარეობაშია.
_ მოკლედ, ქალბატონო ლელა, თქვენი, როგორც ოპოზიციონერის კი არა, როგორც ამ თემების სპეციალისტის რეკომენდაციაა, რომ პრემიერმა უსაფრთხოების საბჭო მოიწვიოს?
_ პირადად მე მიმაჩნია, რომ რეგიონში ჩვენ გარშემო არსებული ვითარება უსაფრთხოების საბჭოს შეკრებასა და სერიოზული პლატფორმის შემუავებას ნამდვილად ითხოვს. როგორც გითხარით, საქართველო მოვლენათა განვითარების ყველა შესაძლო სცენარისთვის მზად უნდა იყოს!
_ პრემიერს, რომელსაც უსაფრთხოების საბჭო ექვემდებარება, საბჭოს შეკრების რეკომენდაციით ოპოზიციამ რომ მიმართოს, არ შეიძლება?
_ იგივე სომხეთთან ურთიერთობის განვითარებასა და ახალი პლატფორმის შექმნაზე, ბუნებრივია, ჩვენი მოსაზრებები გვაქვს.
ასევე აზერბაიჯანთან ურთიერთობაშიც მთელი რიგი საკითხები თავიდანაა გადასახედი და ახალი რეალობის შესაბამისად განსავითარებელი.
გარდა ამისა, ძალიან მნიშვნელოვანი იქნება თურქეთთან ურთიერთობის გადააზრება იქიდან გამომდინარე, თუ როგორ განვითარდება მოვლენები.
ზოგადად, საქართველო კი არა, მთელი მსოფლიო ახალ ერაში გადადის და ეს ახალი ერა ახალი აზროვნების წესითაა განპირობებული. ის, რაც ახლა ხდება, როგორც გითხარით, ძველი სამყაროს დასრულების კონვულსიებია.
ძველის დასრულება და ახლის დასაწყისი, როგორც წესი, ყოველთვის მტკივნეულია, მაგრამ უნდა შევეგუოთ, რომ ახალი ერა, რომელშიც შევდივართ, მსოფლმხედველობრივად ძალიან განსხვავებული იქნება. ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, ურთიერთობების სტილიც კი იცვლება.
_ ანუ?
_ ვთქვათ, ლიბერალური მსოფლმხედველობა ერთგვარ კრიზისშია და იმის ძიება მიდის, იგი რით ჩანაცვლდეს. ამ დროს კი ჩვენ, სამწუხაროდ, მხოლოდ ორღობის პოლიტიკით ვართ დაკავებულები!
რაც შეეხება თქვენს კითხვას, ამ თემებზე „გამარჯვებულ საქართველოში“ მსჯელობა გვქონდა და ჩვენი ხედვებიც გვაქვს, მაგრამ ვითარებიდან გამომდინარე, ამ ეტაპზე, ჩვენც სრულიად სხვა თემით ვართ დაკავებულები, რათა როგორმე ყურადღება მივიქციოთ და საერთაშორისო საზოგადოებას გავაგებინოთ, რომ პოლიტიკური პარტიის ლიდერი დევნილი და შევიწროებულია პოლიტიკური ნიშნით!

გიორგი აბაშიძე