ის, რომ სასამართლო თანამედროვე საქართველოს მთავარი ტკივილი და „აქილევსის ქუსლია“, დასამალი არ არის. მეტიც, ბესელია-ზარდიაშვილის „საპარლამენტო რინგმა“ ისიც ნათელყო, _ სასამართლო ხელისუფლებაზე გავლენა რომ არ დაკარგონ ან მოიპოვონ, ყველაფერზე წავლენ. ამით კი, ცხადია, ხალხი ზარალდება, ანუ სანახაობა კარგია, მაგრამ უსამართლობით შეწუხებულ ადამიანს მარტო სანახაობა ვერ დააპურებს!

არსებობს თუ არა შექმნილი სიტუაციიდან გამოსავალი? _ თბილისის საქალაქო სასამართლოს ყოფილი თავმჯდომარე, მამუკა ახვლედიანი, „ქრონიკა+“-სთან საუბრისას აბობს, რომ გამოსავალი პოლიტიკური ნებაა. ამასთან, ახვლედიანი ინიციატივით გამოდის, რომ პოლიტიკურმა ჯგუფებმა ერთგვარი მანიფესტი მიიღონ და პირობა დადონ, რომ სასამართლო სისტემას აუცილებლად შეცვლიან!
რაც შეეხება უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის 20-კაციან სიას, მართალია, ახვლედიანი კონკრეტულ პიროვნებებზე არაფერს ამბობს, მაგრამ განმარტავს, რომ ეს ადამიანები სამართალს ვერ აღადგენენ, რადგან ბევრ მათგანზე გამოძიებაც უნდა იყოს დაწყებული.
მოკლედ, ეშველება თუ არა რამე ქართულ სასამართლოს? _ „ქრონიკა+“ თბილისის საქალაქო სასამართლოს ყოფილ თავმჯდომარეს, მამუკა ახვლედიანს ესაუბრა:

_ ბატონო მამუკა, ჩვენი საუბარი, ბუნებრივია, მოსამართლეობის კანდიდატებს შეეხება, ამიტომ ამთავითვე გკითხავთ, თქვენი აზრით და შეფასებით, „ოცნება“ ამ ოდიოზური მოსამართლეებისთვის თავს რატომ იკლავს?
_ „ოცნებას“ უნდა, რომ სასამართლო გააუქმოს.
_ ეს როგორ?
_ სასამართლოში განსახილველი საკითხები პოლიტიკოსებზე იყოს დამოკიდებული და მოსახლეობას სასამართლოს ნდობა არ ჰქონდეს! საერთოდ, პოსტსაბჭოთა, უფრო სწორად, რუსეთის ტიპის ქვეყნებში სწორედ ასე ხდება. მოკლედ, ამ ადამიანების უვადო მოსამართლეებად დანიშვნით ჩვენც, დაახლოებით, ასეთ შედეგს მივიღებთ.
_ ეს გასაგებია, მაგრამ პირადად მე მაინც არ მესმის, „ოცნებას“ ის ოდიოზური ადამიანები რისთვის სჭირდება, ვინც წინა ხელისუფლების დროს ყველა გახმაურებულ საქმეში ფიგურირებდა? ნუთუ, ახლანდელ ხელისუფლებას დაავიწყდა, რომ „ნაცმოძრაობა“ სწორედ უსამართლო სასამართლომ გადაიყოლა?
_ „ოცნება“, ალბათ, ასე ფიქრობს: ამ საკითხმა ჩემს იმიჯზე შეიძლება, ცუდად იმოქმედოს, მაგრამ ის ბერკეტი, რასაც სასამართლო ჰქვია, ძალიან დიდი ხნით დისკრედიტებული იქნებაო და ამით, პრაქტიკულად, მთელი ინსტიტუტის დისკრედიტაცია მოხდება. ყველაფერი ეს კი ინვესტიციებზეც იმოქმედებს და ქვეყანაში მხოლოდ ისეთი პოლიტიკური ფული შემოვა, რომელიც სამართალზე კი არა, გარკვეული ადამიანების კეთილ ნებაზეა დამოკიდებული. ხომ ხედავთ, ბიზნესმენებთან საქმის გარჩევები როგორ ხდება _ ზოგს ყურიც კი მოაჭამეს.
მოკლედ, საბოლოოდ ისეთ ქვეყნამდე მივალთ, სადაც სასამართლოს იმედი არავის ექნება და ყველას ეცოდინება, რომ ამ ქვეყანაში რა და როგორ უნდა იყოს!
_ და ეს რუსული სცენარია?
_ შეიძლება, პირდაპირ რუსული სცენარი არა, მაგრამ მმართველობის იგივე სტილია!
_ რუსული მმართველობის კულტივირებით „ოცნებას“ დასავლეთთან პრობლემები ხომ შეექმნება, მით უმეტეს, იმ ფონზე, როცა ცივილიზებულ მსოფლიოში სამართლიანი სასამართლო დემოკრატიის ფუნდამენტად ითვლება?
_ კი ბატონო, ასეა, მაგრამ ეს ხელისუფლება დასავლეთს ამ კუთხით, მგონი, ყურადღებას აღარ აქცევს. რაც შესაძლებელი იყო, რომ დასავლეთს ეთქვა, ყველაფერი თქვა. ბოლოს და ბოლოს, აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტმაც კი გააკეთა განცხადება, მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს.
ისე, წესით, იმ ადამიანების მიმართ, რომელთა გასაუბრებაც პარლამენტში უკვე ჩატარდა, გამოძიება უნდა მიმდინარეობდეს.
_ რატომ?
_ ისინი ამის წინა იუსტიციის საბჭოს წევრები იყვნენ და ძალიან ბევრი კაზუსი სწორედ მაშინ მოხდა. მათ მიერ წარმოებულ და განხილულ საქმეებზე აღარაფერს ვამბობ.
ერთი სიტყვით, ის, რაც ხდება, ყოვლად წარმოუდგენელია.
_ დაკვეთა, რომ ეს ადამიანები უვადო მოსამართლეები აუცილებლად უნდა გახდნენ, ივანიშვილისგან მოდის თუ ყველაფერი ზარდიაშვილ-მათიკაშვილების ახირებაა?
_ დავალების მიცემა ჩემი ყურით არ მომისმენია, მაგრამ შეუძლებელია, რომ ყველაფერი ეს ივანიშვილის გარეშე ხდებოდეს. ყოველ შემთხვევაში, ასეთი ტიპის გადაწყვეტილებას სხვა ვერავინ მიიღებს. აქამდეც ბევრჯერ მითქვამს და ახლაც გავიმეორებ, რომ ეს მაფიაა, რომელიც მხოლოდ ერთი სისტემის ნაწილი არ არის, ანუ ამ სისტემაში სახელებსა და გვარებს მნიშვნელობა არ აქვს. შესაბამისად, ახლა ათკაციან სიას წარმოადგენენ, მერე _ სხვა სიას და ყველა იმას შეასრულებს, რასაც დაავალბენ. ეს ხალხი ამაზე თანახმაა!
_ ბატონო მამუკა, ამ სისტემას შიგნიდან იცნობთ და გეცოდინებათ, როგორ უნდა დაინგრეს?
_ მთავარია პოლიტიკური ნება, ანუ სისტემის დანგრევის სურვილი უნდა არსებობდეს. ვიმეორებ: სისტემური პრობლემა მხოლოდ სახელებსა და გვარებში არ არის! არსებობს გარკვეული სქემები, მათ შორის, მოსამართლების სოციალური უზრუნველყოფის და სწორედ ეს სქემები უნდა შეიცვალოს, თორემ კოსმეტიკურად მხოლოდ ადამიანების შეცვლა რეალურ შედეგს არ მოიტანს.
_ ეს სისტემა, როგორც ვხვდები, წინა ან, სულაც, იმის წინა ხელისუფლების დროს შეიქმნა, ამიტომ რა მნიშვნელობა აქვს, ხელისუფლებაში ვინ მოვა? ძალაუფლება ხომ ნებისმიერს რყვნის!
_ ვერ დაგეთანხმებით.
_ რატომ?
_ კი ბატონო, წინა ხელისუფლების დროსაც ცნობილი იყო, რომ სასამართლოში პრობლემები არსებობდა, მაგრამ არა _ ამ ტიპის.
_ აბა, როგორი ტიპის პრობლემები იყო?
_ მაშინ საზოგადოებამ არ იცოდა, რომ ეს პრობლემები სისტემური იყო. ახლა კი ყველაფერი ძალიან თვალსაჩინო გახდა და სასამართლოში არსებული პრობლემები ბევრმა პოლიტიკურმა ჯგუფმა საკუთარ თავზე იწვნია! ძალიან ბევრ პოლიტიკოსთან, საზოგადოების წარმომადგენელსა თუ დაინტერესებულ ადამიანთან მისაუბრია, რომელმაც ეს პრობლემა გაითავისა. ასეთი ადამიანების რიცხვი თანდათან იზრდება, რადგან „ოცნების“ მმართველობის დროს სასამართლოში არსებული პრობლემები, როგორც გითხარით, უფრო თვალსაჩინო გახდა. აქამდე სასამართლოში გარკვეული რეფორმა ტარდებოდა და აქედან გამომდინარე, ითვლებოდა, რომ ცუდი რაღაცები მხოლოდ რამდენიმე ადამიანის გამო ხდებოდა, მაგრამ ახლა საზოგადოებამ დაინახა, რომ ასე არაა, ქვეყანაში სისტემური პრობლემაა და თუ ეს არ მოგვარდება, პრობლემას, პირველ რიგში, პოლიტიკოსებს შეუქმნის! ყველაფერი კი საკონსტიტუციო უმრავლესობების შედეგია, ანუ ასეთ დროს ხელისუფლებაში მყოფი პოლიტიკური ძალა ფიქრობს, რომ ყველაფრის უფლება აქვს. როგორც კი საქმე კოალიციურ მთავრობამდე მივა, დარწმუნებული ვარ, პოლიტიკოსები პირველად სწორედ საამართლო სისტემაზე დაიწყებენ საუბარს!
_ ამ პარლამენტმა უვადო მოსამართლეების ეს შემადგენლობა რომ დაამტკიცოს, 2020-ში მოსულ მმართველ გუნდს ან, სულაც, კოალიციურ ხელისუფლებას ამ მოსამართლეების შეცვლა ხომ გაუჭირდება?
_ თუ პოლიტიკური ნება იქნება, შესაძლებელია, რომ სხვადასხვა ტიპის კომისია შეიქმნას და ამ მოსამართლეების საქმიანობა გამოიძიოს, თუმცა მთავარი მაინც ისაა, რომ სასამართლო შიგნიდანაა შესაცვლელი!
გითხარით და კიდევ გეუბნებით: მხოლოდ ადამიანების ცვლილებით, თუ სქემები არ შეიცვლება და ყველა საკითხის მართვის ბერკეტი შიგნიდან არ გაჩნდა, შედეგი არ დადგება!
_ ასეა თუ ისე, ბატონო მამუკა, თქვენი საუბრიდან ისეთი შთაბეჭდილება მექმნება, რომ სამართლიანი სასამართლო კიდევ კარგა ხანს არ გვექნება, რადგან სისტემურ ცვლილებას წლები დასჭირდება. ვცდები?
_ ვერ ვიტყვი, რომ ამას წლები დასჭირდება.
_ ასეთი იმედი რის საფუძველზე გაქვთ?
_ საბედნიეროდ, სასამართლოში არიან ადამიანები, რომლებიც არ ჩანან, მაგრამ შესაძლებელია, რომ მათ პოზიცია შეიცვალონ.
_ ანუ?
_ დარწმუნებული ვარ, რომ ისინი ნამდვილად სამართლიანები იქნებიან, თორემ სისტემის იქამდე მიყვანას, როგორიც სინამდვილეში სასამართლო უნდა იყოს, რა თქმა უნდა, წლები დასჭირდება. დიახ, ეს ერთთვიანი პროცესი არაა. თუ ყველაფერს ერთი პოლიტიკური ჯგუფი ერთ დღეში შეცვლის, ამას ისევ სათავისოდ გააკეთებს.
_ ბატონო მამუკა, ის მოსამართლეები, რომლებიც, თავის დროზე, „ნაციონალების“ ნავში ისხდნენ, „ოცნებაში“ რატომ გადაპორტირდნენ? მათზე კომპრომატები არსებობდა და ახალმა ხელისუფლებამ ასე „დაავერბოვკა“?
_ წინა ხელისუფლების დროს ყველაზე დიდი შეცდომა ე. წ. შერჩეული მოსამართლეები იყვნენ.
_ ეს რას ნიშნავს?
_ მოსამართლეებად გარკვეული ტიპაჟები ირჩეოდნენ და მათი მახასიათებელი პიროვნული თვისებები არ იყო, ანუ მოსამართლე რაღაცის ნაწილი უნდა ყოფილიყო. ისე, მოსამართლისთვის მხოლოდ ცოდნა საკმარისი არ არის და სწორედ ამიტომ ძალიან ბევრ ქვეყანაში გარკვეულ საქმეებს იურისტები კი არა, სხვა პროფესიის ადმიანები იხილავენ. მთავარია, ეს ადამიანები პრინციპულები იყვნენ, სწორი პოზიცია ჰქონდეთ და ვინმეზე არ იყვნენ დამოკიდებულნი. მოსამართლეების შერჩევა ჩვენთანაც ასე უნდა ხდებოდეს.
სხვათა შორის, ჩემს დროს იყვნენ მოსამართლეები, რომლებიც გამამართლებელ ან პრინციპულ გადაწყვეტილებებს იღებდნენ და მათ ზოგიერთი კოლეგა პირდაპირ ეუბნებოდა, ასე რატომ იქცევით, ჩვენც უხერხულ სიტუაციაში გვაყენებთო. მოკლედ, ეს ადამიანები მხოლოდ საკუთარ კეთილდღეობასა და ძალაუფლებაზე ზრუნავენ, რითაც გარკვეული ჯგუფი სარგებლობს და, ვიმეორებ, ყველაფერ ამით სასამართლო იმ სიტუაციამდეა მისული, რომ თქმაც კი არავის სჭირდება, რა უნდა გააკეთოს. მათ ზუსტად იციან, თუ როგორ ასიამოვნონ ხელისუფლებას!
_ ე. ი., ზემოდან არ მოდის კონკრეტული დავალება, ამ და ამ საქმეზე ასეთი გადაწყვეტილება გამოიტანეთო?
_ არა, ასეთი სქემა არ მუშაობს. სხვათა შორის, ასე წინა ხელისუფლების დროს კონტროლდებოდა, თორემ ახლა უფრო ცუდი სქემა მუშაობს _ რომელ საქმეზე და როგორც მოუნდებათ, ისეთ შედეგს იღებენ იმიტომ, რომ წინააღმდეგობას არავინ გამოთქვამს. მათ ზუსტად იციან, რა უნდა გააკეთონ და ისიც იციან, თუ ამას არ გააკეთებენ, ძალიან ცუდ შედეგს მიიღებენ და დიდი პრობლემები ექნებათ.
ისე, საზოგადოებამ, მგონი, ჩემს მაგალითზე ძალიან კარგად დაინახა, თუ რა შეიძლება მოჰყვეს პრინციპულ საუბარს.
_ დავალებების შესრულებაზე რომ დათანხმებულიყავით და ხმა არ ამოგეღოთ, უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის კანდიდატთა 20-კაციან სიაში იქნებოდით?
_ ეს არ ვიცი, მაგრამ შემოთავაზება ზუსტად ეს იყო.
_ ანუ რა?
_ ამას რატომ შვრები, რა პრობლემა გაქვს და რა გჭირდებაო? მოკლედ, თუ წყნარად ვიქნებოდი, მერწმუნეთ, გაცილებით უკეთ და უკეთეს პოზიციაზე აღმოვჩნდებოდი!
_ ბატონო მამუკა, უვადო მოსამართლის დათხოვის მექანიზმი არსებობს, თუ სამართლიანობა რომ აღდგეს, ისევ უკანონობის ჩადენა მოგვიწევს?
_ დიახ, გარკვეულწილად, უკანონობასთან მივალთ, თუმცა სხვა მექანიზმებიც არსებობს.
_ კონკრეტულად?
_ ეს ადამიანები შესაძლოა, არ განთავისუფლდნენ, მაგრამ იმ კატეგორიის საქმეების განმხილველები გახდნენ, რასაც იმსახურებენ, ანუ მარტივ საქმეებს ვგულისხმობ. მოკლედ, ყველაფერი დროთა განმავლობაში თავის ადგილას, როგორც იტყვიან, დაილექება.
_ ისე, გულწრფელად თუ ვიტყვით, საზოგადოების ფართო მასებს მოსამართლეების თემა მაინცდამაინც არ აღელვებს და უფრო პოლიტიკური წრეები აქტიურობენ. ამას რით ხსნით?
_ სამწუხაროდ, პოსტსაბჭოთა სივრცეში სამართლიანობა არ ყოფილა და ამიტომ ამის მნიშვნელობა რიგით მოქალაქეებს კი არა, პოლიტიკურ ჯგუფებსაც არ ესმით.
_ რას ნიშნავს, „არ ესმით“?
_ იგივე მოქალაქეები ფიქრობენ, რომ ამ კუთხით ვერაფერს შეცვლიან და ამიტომაც ჰგონიათ, რომ სასამართლოს ცვლილება მხოლოდ პოლიტიკის შეცვლის შემთხვევაშია შესაძლებელი.
ამას გარდა, საზოგადოება იმასაც მიაჩვიეს, რომ მისი მოთხოვნისა და სურვილის მიუხედავად, არაფერი იცვლება და ყველაფერი მაინც ისე იქნება, როგორც ვიღაცას უნდა. ყველაზე ცუდი სწორედ ესაა, რომ ამ ქვეყანაში მოქალაქეების როლი ნულოვანია და მათ აზრს არავინ ითვალისწინებს.
_ ე. ი., თუ საზოგადოების მძლავრი პროტესტი იქნება, ხელისუფლება დათმობაზე წავა და უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ამ კანდიდატებზე უარს იტყვის?
_ ამ წუთას ამის პირი არ ჩანს. თუ დააკვირდებით, ბოლო დროს ამ ქვეყანაში პროტესტი ძალიან ბევრ საკითხზე იყო, მაგრამ შედეგი არ დადგა, პირიქით. ამიტომ საზოგადოება ფიქრობს, რომ ცვლილებისთვის პოლიტიკური ჯგუფის შეცვლაა საჭირო!
_ ჩვენში დარჩეს და, უკეთესი ვითარება არც ამ მხრივ გვაქვს, ანუ იმას ვამბობ, რომ პოლიტიკური ჯგუფების უმეტესობაც ოდიოზურია. შესაბამისად, ხალხში ნიჰილიზმია!
_ გასაგებია, ქვეყანაში ასეთი რეალობა გვაქვს, მაგრამ ოდიოზურს ყველას ნამდვილად ვერ დავარქმევ. ყოველ შემთხვევაში, პოლიტიკური ჯგუფების მნიშვნელოვან ნაწილს ცვლილებების განხორციელება შეუძლია.
_ ოდიოზურში, იცით, რას ვგულისხმობ? _ აი, მაგალითად, ხალხს არ სჯერა, როცა უსამართლო სასამართლოზე და, ზოგადად, უსამართლობაზე წინა, ანუ იმ ხელისუფლების წარმომადგენლები საუბრობენ, რა დროსაც არაერთი უსამართლობა მოხდა.
_ მესმის, მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიტყვი: ძალიან ბევრ სექტორში მეც ამ სისტემის ნაწილი ვიყავი და ამიტომ პოლიტიკურ ჯგუფებს არ დავუბრუნდები, მაგრამ მაშინ ის ყველაფერი სხვა განწყობის გამო ხდებოდა, ახლა კი სულ სხვა რამის გამო ხდება. მაშინ სისტემა იქმნებოდა და ძალიან ბევრი შეცდომა ამიტომ დავუშვით. შესაბამისად, შენების დროს დაშვებული შეცდომები შედარებით დასაშვებია, ვიდრე _ ახლა, როცა „ოცნებამ“ იცოდა, პრობლემა სად იყო, თავის დროზე ამ პრობლემას ებრძოდა, მაგრამ ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ ეს პრობლემა თავისად გადააქცია, ანუ წინა ხელისუფლების დროს, ასე ვთქვათ, მოზელილი ცომიდან საშინელი პური გამოაცხო!
_ მოკლედ, ვთანხმდებით, რომ სისტემის დანგრევა ძალიან რთულია, არა?
_ დიახ, პოლიტიკურმა ჯგუფებმა სწორედ ეს უნდა გაიგონ, რომ მხოლოდ გარედან მუშაობა საკმარისი არაა და დასაყრდენი ძალა სასამართლოს შიგნით არის საპოვნი.
სხვათა შორის, ძალიან ბევრია ისეთი, რომელმაც მოსამართლეობაზე ან უარი თქვა, ან ამათ აღარ დანიშნეს, თუმცა შესაძლებელია, რომ ეს ადამიანები სისტემაში დაბრუნდნენ.
_ ე. ი., ამბობთ, რომ არიან ისეთი მოსამართლეები, რომლებიც სისტემას შიგნიდან დაუპირისპირდებიან?
_ მოდით, ასე გეტყვით: ამ პოლიტიკურ სიტუაციაში და გარემოში ხმამაღლა საუბარი ძალიან რთულია! ისევ ჩემს მაგალითს ვუბრუნდები: პრობლემებზე ხმამაღლა საუბარი რა შედეგს იძლევა? თუ ვინმე საუბარს დაიწყებს, პრობლემები შეექმნება _ სისტემიდან გაუშვებენ და რამე სოციალური გარანტია მათზე არ გავრცელდება. სწორედ ამიტომ ძალიან ბევრი იძულებულია, ჩუმად იყოს და სასამართლო სისტემაში არსებულ პრობლემებზე არაფერი თქვას!
_ მოკლედ, თუ პრობლემებზე საუბარს თავად მოსამართლეები არ დაიწყებენ, ე. ი., ჩიხში ვართ?
_ ყველაფერს პოლიტიკური ჯგუფების მოთხოვნა და თუნდაც საკანონმდებლო დონეზე ცვლილებების განხორციელება სჭირდება. ეს იმას მისცემს ბიძგს, რომ სასამართლოში თვითწმენდა დაიწყოს!
_ ანუ მოსამართლეებს გარანტიები უნდა ჰქონდეთ, რომ უსამართლობაზე საუბრის შემთხვევაში არ დაისჯებიან?
_ თუ ვინმეს უკანონობა აქვს ჩადენილი, ამაზე ისაუბრებს და არ დაისჯება, ეს კიდევ უფრო მახინჯ ფორმას მიიღებს, მაგრამ არიან ადამიანები, რომლებსაც ძალიან ბევრ რამეში არ აქვთ მიღებული მონაწილეობა.
სხვათა შორის, ძალიან ბევრ ქვეყანაში, როცა არაერთი მოსამართლე განთავისუფლდა, სასამართლო თავიდან ჩამოყალიბდა. ამ თემაზე საუბარი უცხოელ კოლეგებთანაც მქონია.
მოკლედ, ყველაფრის შეცვლის ბერკეტი არსებობს. მთავარი პოლიტიკური ნებაა. ეს ნება „ოცნებისა“ და რამდენიმე პარტიის გარდა ყველა პოლიტიკურ ჯგუფში არსებობს.
ისე, პოლიტიკურმა ჯგუფებმა, ჩემი აზრით, ერთიანი მანიფესტიც უნდა მიიღონ, ანუ იმის პირობა დადონ, რომ სასამართლო სისტემას შეცვლიან, თორემ ამ სიტუაციაში ყველაზე დაუცველად ბიზნესი გრძნობს თავს.
_ რატომ?
_ ასეთი ტიპის სასამართლოს დროს პირველ დარტყმას სწორედ ბიზნესი იღებს, რასაც ვხედავთ. სხვათა შორის, ძალიან ბევრი საქმის განხილვა გაჩერებულია, კორუფციამაც მოიმატა. ყველაფერი ეს კი ბიზნესსა და, შესაბამისად, ამ ქვეყნის ყველა მოქალაქეზე ძალიან ცუდად აისახება.
_ ბატონო მამუკა, უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის კანდიდატების საპარლამენტო მოსმენები ორ თვეს გასტანს. თუ ბესელია-ზარდიაშვილის ინციდენტით ვიმსჯელებთ, ამ ორი თვის განმავლობაში ჩვეულებრივი საცირკო სანახაობის მომსწრენი გავხდებით?
_ ყველაფერი ეს ფარსია!
_ ანუ?
_ მოსამართლეობის კანდიდატების არანაირი შერჩევა და მათთან გასაუბრება არ ხდება! უბრალოდ, კარგია, რომ მოსახლეობა ამ ადამიანებს ხედავს და ამ პროცესის დადებითიც ეს არის, თორემ ყველაფერი გადაწყვეტილია! ასე იყო პირველი ინსტანციისა და სააპელაციო სასამართლოს ჩამოყალიბების დროსაც. უზენაესი სასამართლოს შემთხვევაში კი უფრო თავხედურად გამოუვიდათ, ანუ ყველას იმედი, ყოველ შემთხვევაში, ილუზია ჰქონდა, რომ უზენაეს სასამართლოში სწორი ადამიანების დანიშვნა მოხდებოდა და ამით ქვედა ინსტანციებში არსებული სიტუაცია შეიცვლებოდა, მაგრამ იმათავითვე ვიცოდი, რომ ეს ილუზია იყო და დარწმუნებული ვიყავი, უზენაეს სასამართლოსთან დაკავშირებითაც ზუსტად ის მოხდებოდა, რაც ქვედა ინსტანციებში მოხდა!
პარლამენტმა უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ჯერ სამ კანდიდატს მოუსმინა და შემიძლია გითხრათ, რომ შეუძლებელია, ამ ადამიანებმა ოდესმე სამართლიანობა აღადგინონ! ისინი პიროვნებები არ არიან. ისინი გადაწყვეტილებებს არ იღებენ! შესაძლოა, მცოდნენი არიან, მაგრამ მათ ის პრინციპი არ აქვთ, რაც მოსამართლეს უნდა ჰქონდეს.
15 წლის განმავლობაში ეს ადამიანები კანონებს საკუთარ თავზე წერდნენ და მათი დამარცხება როგორ წარმოგიდგენიათ? ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში, ზარდიაშვილებისა და მათიკაშვილების დახმარებით კი, ეს კანონები კიდევ უფრო ჩააბეტონეს, რომ ამ ქვეყანაში ყველაფრის მართვა ამ კლანმა შეძლოს! ესენი მარტო სასამართლოს კი არა, პროკურატურას და ფინანსურ ჯგუფებსაც მართავენ! მათი საცეცები ძალიან ბევრ ადგილზეა მოდებული!

გიორგი აბაშიძე