ხელისუფლება ყველა მიმართულებით გააქტიურებულია და ცდილობს, არსებულ გამოწვევებს უპასუხოს, თუმცა ეს მცდელობები, ძირითადად, განპირობებულია ძალაუფლების შენარჩუნების სურვილით. შეიძლება ითქვას, რომ რიგ შემთხვევებში ხელისუფლების ქმედება ბნელ ოთახში შავი კატის ძებნას ჰგავს.
8 აგვისტოს „ტვ პირველის“ დამფუძნებელი ვახტანგ წერეთელი პროკურატურაში 11 წლის წინ გაკეთებული ტრანზაქციის საქმეზე გამოიკითხა. საუბარია თანხის გადარიცხვაზე, რომლის საფუძველზეც „თიბისი ბანკის“ დამფუძნებლების, მამუკა ხაზარაძისა და ბადრი ჯაფარიძის, წინააღმდეგ უკვე დაწყებულია სისხლის სამართლებრივი დევნა. მათ ფულის გათეთრებას ედავებიან.

უკავშირდება თუ არა ვახტანგ წერეთლის წინააღმდეგ დაწყებული სისხლის სამართლებრივი დევნა ანაკლიის პორტის პროექტის ამერიკული კონტროლის ქვეშ გადასვლას? რა გეოპოლიტიკური მნიშვნელობა აქვს ანაკლიის პორტს და შეძლებს თუ არა ხელისუფლება მის წინაშე არსებული ხანძრების დროულად ჩაქრობას?
ამ და სხვა მნიშვნელოვან თემებზე „ქრონიკა+“ ექსპერტ გია ხუხაშვილს ესაუბრა:

_ ბატონო გია, „ტვ პირველის“ მფლობელი, ვატო წერეთელი, „თიბისი ბანკის“ საქმეზე მიმდინარე გამოძიების ფარგლებში გამოიკითხა. როგორ ფიქრობთ, რას უკავშირდება ეს ფაქტი?
_ უნივერსალური დასკვნა არ გამაჩნია, რადგან ამ თემის ირგვლივ ბევრმა პრობლემამ მოიყარა თავი. ვფიქრობ, მთელი ამ ისტორიის, რაც ვატო წერეთელს შეეხო, მთავარი სამიზნე არის მამუკა ხაზარაძის ირგვლივ განვითარებული მოვლენები. ამ შემთხვევაში კი პრობლემების მთელი წყება გვაქვს, როგორც წარსულიდან გამომდინარე, ასევე მომავლის რისკების მართვის მცდელობის მხრივ. რაც მთავარია, დღეის მდგომარეობით, ეს ყველაფერი ძალიან ცუდად გადაეჯაჭვა ანაკლიის კონსორციუმის თემას. ხელისუფლების მთავარი ამოცანა, ამ ეტაპზე, არის ანაკლიის პროექტიდან კონსორციუმის ჩამოშორება მისი მენეჯმენტის, ანუ კონსორციუმის დისკრედიტაციის გზით. ეს ყველაფერი შემდეგნაირად ხდება, ახდენენ კონსორციუმის დისკრედიტაციას, შესაბამისად შეუძლებელი ხდება კონსორციუმის მხრიდან ფინანსური საინვესტიციო პაკეტის შეკვრა, იქიდან გამომდინარე, რომ ასეთი მძიმე ბრალდებების ფონზე, ბუნებრივია, არც ერთი ინვესტორი ფულს არ ჩადებს, ეს ყველაფერი რაღაც ეტაპამდე მიჰყავთ და მერე ისევ კონსორციუმს უყენებენ პრეტენზიას, რომ ისინი არ ასრულებენ ფინანსურ ვალდებულებებს, შესაბამისად, შემდეგი ნაბიჯია მათი ჩამოშორება. ჩემი აზრით, ამ შემთხვევაში ხელისუფლებას აქვს სტრატეგიული, გრძელვადიანი, პოლიტიკური ინტერესი იმისთვის, რომ ეს პროექტი კონტროლქვეშ აიყვანოს და, შესაბამისად, იმ ტიპის აქტივი შექმნას, რომლითაც შეიძლება ევაჭრონ ამერიკელებს, იქიდან გამომდინარე, რომ ამერიკულმა მხარემ არაერთხელ გამოთქვა თავისი სტარატეგიული დაინტერესება ამ პროექტის განხორციელებაზე. თუ ხელისუფლება ამ პროექტს კონტროლქვეშ აიღებს, ამის ფასი რა უნდა გახდეს?! ვფიქრობ, ისინი მზად იქნებიან ამ პროექტის განსახორციელებლად გრძელვადიანი პოლიტიკური გარანტიების ფასად. მეორე მხრივ, ეს არის ძალიან კარგი სავაჭრო თემა, რუსეთის ფაქტორიდან გამომდინარე, რადგან ხელისუფლება ამერიკელებს ირიბად ეუბნება: ამ პროექტს კონსორციუმს მოვაშორებთ და მე ავაშენებ ან პროექტი საერთოდ არ განხორციელდება, რადგან რუსები პრობლემებს ქმნიანო. გარკვეულწილად, შეიძლება ვთქვათ, გარდა იმისა, რომ ხაზარაძისა და ჯაფარიძის მიმართ მიდის ამ ტიპის ქმედებები, რაღაც დიდ გეოპოლიტიკურ თამაშში შევიდა ჩვენი ხელისუფლება, ცეცხლს ეთამაშება. ხელისუფლებამ გადაწყვიტა, უმაღლეს ლიგაში ითამაშოს და თუნდაც ამერიკელებს შანტაჟის ენაზე ელაპარაკოს, რაც ხელისუფლებისთვის ძალიან პრობლემური შეიძლება გახდეს, რადგან ამერიკელები არ არიან შეჩვეული ვინმეს მხრიდან ულტიმატუმის ენაზე საუბარს. ამდენად, ხელისუფლებისთვის კარგს აქედან არ ველოდები. არის ასევე თანმდევი პრობლემები. სწორედ ამიტომ აღვნიშნე, რომ ბევრმა პრობლემამ ერთად მოიყარა თავი. სტრატეგიული გეგმის გარდა თანმდევი საკითხია „ტვ პირველის“ მხრიდან ხელისუფლების გაღიზიანება, მამუკა ხაზარაძის პოლიტიკური და სამოქალაქო გეგმები, რომელიც მას გაცხადებული აქვს. ხელისუფლება ცდილობს, ეს პრობლემები ერთ პაკეტში განიხილოს და ყველაფერი ერთად ჩახუროს. დღევანდელ ხელისუფლებას ძალიან ბევრი პრობლემა დაუგროვდა ყველა მიმართულებით, ფაქტობრივად, მას გაუჩნდა განცდა, რომ ის კარგავს პროცესების მართვის ბერკეტებს და ახლა ცდილობს, ეს ბოთლიდან ამოსული ჯინი უკან ჩააბრუნოს, პერმანენტული კრიზისები როგორმე დაიქვემდებაროს და კონტროლქვეშ დააყენოს, რაც მთავარია, ძალისმიერი მეთოდებით ცდილობს, რადგან სხვა ინსტრუმენტს ვეღარ ხედავს. ერთადერთი ორგანიზაცია, რომელიც დღეს მუშაობს, ეს არის პროკურატურა, ანუ პროკურატურა აამუშავეს, დანარჩენი ინსტიტუცია საერთოდ გაჩერებულია. ხელისუფლება პასუხისმგებლობის აღებაზე უარს აცხადებს. ლარის კურსი გარბის და ჩვენი ბრალის არ არისო, თურმე ახალგაზრდებისა და ოპოზიციის ბრალი ყოფილა. ნებისმიერ პრობლემას, სოციალური იქნება ეს თუ ეკონომიკური, ყველაფერს ოპოზიციას, დესტრუქციულ ძალებს აბრალებენ, თავად კი ამ ყველაფერზე ხელებიც დაუბანიათ. პარადოქსია, მაგრამ ხელისუფლება უარს აცხადებს სახელმწიფოებრივ პრობლემაზე პასუხისმგებლობის აღებაზე, ამასთანავე გააფთრებით იბრძვის ძალაუფლების შესანარჩუნებლად. მისი დღის წესრიგი არის მხოლოდ პოლიტიკური, არანაირი სახელმწიფოებრივი ამოცანები ხელისუფლების წინაშე, ამ ეტაპზე, არ დგას. ეს ძალიან სერიოზული საფრთხეა სახელმწიფოებრივი განვითარებისთვის. თან ხელისუფლება ამ ყველაფერს მაქსიმალურად აფექტურად და ინტენსიურად აკეთებს, ძალიან ჩქარობს, თითქოს უნდა, რომ უსწრაფესად გადაწყვიტოს რაღაც პრობლემები. სინამდვილეში, ეს პრობლემები ამ მეთოდებით ჩვენს ქვეყანაში არ წყდება. ჩვენ ამის დიდი გამოცდილება გვაქვს. ბევრს ჰქონდა ილუზია, რომ ძალისმიერად საზოგადოებას დაიქვემდებარებდა, მაგრამ ეს ვერავინ მოახერხა. მით უმეტეს, ეს ხელისუფლება ვერ მოახერხებს, რადგან წინა ხელისუფლება მასზე ბევრად უფრო ეფექტიანი იყო ამ მხრივ. ამ ხელისუფლებას რატომ გაუჩნდა ეს ილუზია და ამბიცია, ჩემთვის გაუგებარია.
_ თქვენ აღნიშნეთ, რომ ამერიკელები არ არიან მიჩვეულები ულტიმატუმების ენით საუბარს. ანაკლიის პორტთან დაკავშირებული მოცემულობა რა რისკებს შეიძლება შეიცავდეს არა იმდენად ხელისუფლებისთვის, არამედ ჩვენი ქვეყნისთვის?
_ თუ ხელისუფლება ილუზიაშია, რომ ანაკლიის პორტის წამოღებით მოელაპარაკებიან ამერიკელებს და რაღაც გრძელვადიან პოლიტიკურ გარანტიებს შეიქმნიან, ეს გამორიცხულია, რადგან ამერიკელები პოლიტიკურ გარანტიებს არც ერთ ქვეყანაში არავის აძლევენ. გასაგებია, რომ მათ თავიანთი ინტერესები აქვთ, მაგრამ ისინი ამ ინტერესების განხორციელებას გარკვეულ ფასეულობათა სისტემის ბაზაზე ცდილობენ და ჩვენი ხელისუფლების ეს შეთავაზება ამ ფასეულობათა სისტემასთან წინააღმდეგობაშია. არც ისეთი ძლიერები ვართ და არც ისეთი ინტერესი აქვთ ამერიკელებს, რომ ადგნენ და ყველაფერზე თვალები დახუჭონ. ჩვენ ხომ საუდის არაბეთი არ ვართ, მათთან რაღაცის გამო დახუჭეს თვალები, მაგრამ დამიჯერეთ, რომ ჩვენ შემთხვევაში ამას ნამდვილად არ გააკეთებენ. ასე რომ, ასეთი საკმაოდ უხარისო და თავიანთთვის ძალიან სახიფათო თამაში წამოიწყო ჩვენმა ხელისუფლებამ. შესაბამისად, ამერიკელები, რაღაც ეტაპზე, საქართველოს მთავრობას ძალიან მძიმე ფასს გადაახდევინებენ, ამას არ აპატიებენ. ხელისუფლების ზოგიერთმა წარმომადგენელმა უკვე გათქვა გეგმა, რაც ის გახლავთ, რომ ანაკლიის კონსორციუმს ახლა შეუქმნიან პრობლემებს დისკრედიტაციის გზით, დედლაინი აქვთ 15 ოქტომბერი, _ თუ ამ დრომდე საინვესტიციო პაკეტს კონსორციუმი ვერ შეკრავს, ამ შემთხვევაში მათ ჩამოაშორებენ და პროექტს კონტროლქვეშ აიღებენ. წარმოიდგინეთ, 15 ოქტომბრის შემდეგ კონსორციუმს აშორებენ პროექტს და ახალ კონკურსს აცხადებენ. ასეთ ვითარებაში, ბუნებრივია, ამერიკელები ამ პროექტს აღარ გაეკარებიან, ევროპელებიც პერიპეტიების გამო არ გაეკარებიან, ე. ი. პროექტის დაინტერესებული მხარე შეიძლება იყოს ისევ რუსეთი ან ჩინეთის ზურგს ამოფარებული ისევ რუსეთი. ან არის კიდევ ერთი ვარიანტი, რომ ხელისუფლებამ გამოთქვას სურვილი, თვითონ გახდეს ინვესტორი პირდაპირი ან ირიბი ფორმით. ამ შემთხვევაში ხელისუფლება პოლიტიკურ გარანტიებს მოითხოვს, რასაც ამერიკელები არ მისცემენ. ეს მოცემულობა კი სერიოზულად დააზიანებს სახელმწიფო ინტერესს, რადგან ამ პროექტის ხიბლი არ არის ეკონომიკა, ეს ყველას კარგად ესმის. საპორტო მომსახურებით ტექნიკურ-ეკონომიკური დასაბუთება, რა თქმა უნდა, ბევრ კითხვის ნიშანს აჩენს, საშუალო და გრძელვადიან პერსპექტივაში ბუნდოვანია მისი ბიზნესწარმატების საკითხი. ამ პროექტის ფასი ძალიან გაზარდა სტრატეგიულმა ამერიკულმა ინტერესმა, _ მოგეხსენებათ, შავი ზღვა ამ ბოლო პერიოდში განსაკუთრებით გახდა ერთ-ერთი ეპიცენტრი დასავლეთ-რუსეთის დაპირისპირებისა. იქიდან გამომდინარე, რომ შავი ზღვის აკვატორიაში არის ნატოს წევრი ძალიან ბევრი ქვეყანა და აშშ-ს მათი დაცვის ვალდებულება აქვს. მაგრამ ისიც სრულიად აშკარაა, რომ რუსული ინფრასტრუქტურა შავ ზღვაში დომინირებს. ამერიკელებისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია დამატებითი ინფრასტრუქტურის შექმნა, წმინდა უსაფრთხოების თვალსაზრისით. გრძელვადიან პერსპექტივაში ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტი შეიძლება მოვიაზროთ, როგორც ამ დიდი სტრატეგიის ნაწილი, შავი ზღვის უსაფრთხოების უზრუნველყოფის ერთ-ერთი კომპონენტი. ეს ერთიასად ზრდის ამ პროექტისადმი ინტერესს. აქ მხოლოდ ეკონომიკა და ბიზნესი კი აღარ არის, ჩნდება ახალი განზომილება. ზუსტად ამიტომ არის რუსეთი წინააღმდეგი და ამიტომ უნდა აშშ-ს ამ პროექტის განხორციელება.
_ საბოლოო ჯამში, ეს პრობლემა ბევრად უფრო ღრმა და მასშტაბურია, ვიდრე ერთი შეხედვით ჩანს. „ტვ პირველის“ თემას დავუბრუნდეთ: რატომღაც, საზოგადოების გარკვეულმა ნაწილმა ვატო წერეთლის პროკურატურაში დაბარება თავისუფალი მედიის შეზღუდვის მორიგ მცდელობად აღიქვა. რამდენად ხედავთ ამ პროცესს ასეთი კუთხით და შეინიშნება თუ არა ხელისუფლების სურვილი, რომ „ტვ პირველზე“ კონტროლი მოიპოვოს?
_ ეს უკვე თანმდევი პროცესებია. ჩვენ პატარა ქვეყანა ვართ, როდესაც რაღაც პრობლემას ეჯახები, იმას სხვა პრობლემებიც ებმის. ამ შემთხვევაში აღნიშნულ დაპირისპირებაში რამდენიმე პრობლემის გადაწყვეტის მცდელობა გვაქვს. ვფიქრობ, ანაკლიის პორტის საკითხი მაინც ყველაზე მნიშვნელოვანი სამიზნეა, თუმცა ირიბად ამას მოჰყვება კრიტიკული მედიის გაკონტროლების სურვილი. „ტვ პირველის“ გაკონტროლების მცდელობის პირველი შემთხვევა ეს არ არის. დეტალებში არ შევალ, ამის ნებართვა არ მაქვს, მაგრამ ძალიან კარგად ვიცი ისტორია, როდესაც „ტვ პირველის“ გაკონტროლების ძალიან უხეში მცდელობა იყო. ამ შემთხვევაში არ ვგულისხმობ გახარიას წერილს, ეს იყო ამ ეპიზოდამდე, კონკრეტულად, 2016 წელს საპარლამენტო არჩევნების წინ. სხვათა შორის, ამას ცდილობდნენ ის ადამიანები, რომლებიც მაშინ ხელისუფლებას წარმოადგენდნენ, დღეს კი ხელისუფლებიდან განდევნილები არიან. სწორედ ეს ადამიანები კურირებდნენ ამ თემას ძალიან უხეში მეთოდებით. მაშინ პრობლემა დიდი სკანდალის გარეშე მოგვარდა. ნებისმიერი ხელისუფლება ცდილობს, რომ საინფორმაციო სივრცე მისთვის მომგებიანი იყოს. სხვა საკითხია, რა მეთოდებს იყენებს ამისთვის. რაც ვატო წერეთელთან დაკავშირებით ვიხილეთ, ამ შემთხვევაში კითხვის არსი ის კი არ არის, რატომ დაიბარეს ვატო წერეთელი, პირიქით _ რატომ არ დაიბარეს ვატო წერეთელი ამ საქმის საწყის ეტაპზე? რაც აბსოლუტურად ლოგიკური იქნებოდა, რადგან ე. წ. ფულის გათეთრების თემაში ამ თანხის პირველ წყარო ვატო წერეთლის კომპანია იყო, შესაბამისად, თუ გამოძიებას აწარმოებდნენ, ლოგიკურად, ერთ-ერთი პირველი ის უნდა დაკითხულიყო. ამ დროს კი რა ხდება? _ ის არავის დაუკითხავს, მხოლოდ მას შემდეგ დაკითხეს, რაც მათ ილუზია გაუჩნდათ, რომ ანაკლიის კონსორციუმს ადვილად მოიშორებდნენ. მათი ტექნოლოგია ასეთი იყო: დაკიდებული ჰქონდათ სისხლის სამართლის საქმე, ხდებოდა კონსორციუმის დისკრედიტაცია და ამ ფონზე ჰქონდათ მცდელობა, ანაკლიის პორტის პროექტი ხელში ჩაეგდოთ. თუმცა მას შემდეგ, რაც ანაკლიის პორტი უკვე გადავიდა ამერიკული მენეჯმენტის ქვეშ და მეტიც, მათი გეგმის ობიექტებმა, ხაზარაძემ და ჯაფარიძემ, თავისი აქციები, საერთოდ, ბრმა ტრანსში გადაიტანეს, ანუ, ფაქტობრივად, მთლიანად გაწყვიტეს კონსორციუმთან რამე ტიპის ურთიერთობა, უკვე აზრი დაკარგა ამ თემის დაკიდებამ. იქიდან გამომდინარე, რომ თემა გახსნილია, იგი უნდა დაიხუროს. გარდა ამისა, ხელისუფლება ძალიან გაბრაზდა ამ გადაწყვეტილებებზე, მოქმედებები დაიწყო, _ ფაქტობრივად, ანაკლიის პორტთან დაკავშირებული განაცხადის მეორე დღესვე დაიბარეს ვატო წერეთელი. რატომ, მაინცდამაინც, მეორე დღეს? ასეთი კითხვა ძალიან ბევრი ჩნდება, მაგალითად, ოქრუაშვილთან დაკავშირებით: ის სამხარაულის ექსპერტიზის ბიუროში ხალვაშის მისვლიდან მეორე დღეს დააპატიმრეს. ჩვენს ხელისუფლებას უნიკალური უნარი აქვს, დამნაშავედ გამოჩნდეს მაშინაც კი, როდესაც ის, შესაძლოა, არც არაფერს აშავებს, მაგრამ ქრონოლოგიურად ისე აწყობს თავის მოქმედებებს, რომ, გინდა-არ გინდა, ჩნდება ეჭვები, რაღაც პოლიტიკური ინტერესები აქვს.
_ თქვენ ისაუბრეთ იმაზე, რომ ხელისუფლება ჩქარობს და აგრესიული ქმედებებით ცდილობს მიზნის მიღწევას. ბუნებრივია, ხელისუფლების უკან ივანიშვილი დგას, რომელიც ამ მოქმედებებს აჩქარებს. როგორ ფიქრობთ, ხელისუფლება კრიტიკულ ნიშნულამდე მისულია და სწორედ ამ განგაშის სიგნალს გრძნობს ივანიშვილი?
_ მრჩება შთაბეჭდილება, რომ ხელისუფლება აფექტის მდგომარეობაში მოქმედებს _ ყველა ბოთლიდან ამოსულ ჯინს წიხლით ტენის ბოთლში, რაც აბსოლუტურად მიუღწეველი ამოცანაა და, ფაქტობრივად, ყველა მიმართულებით, ყველა პრობლემას ერთბაშად ნაჯახით წყვეტს. რაც მთავარია, ამ პრობლემების ვექტორი მხოლოდ ძალაუფლების შენარჩუნების დაუოკებელ სურვილთან მიდის და სხვა არაფერთან. ეს არის შემაშფოთებელი! ჩვენ გვინახავს ამ ქვეყანაში პოლიტიკურ მოწინააღმდეგეებზე ანგარიშსწორების მცდელობები, ეს არ არის გასაკვირი, რაც ამ ხელისუფლებას არ გამოუგონია. ყველა ხელისუფლება ამით იყო დაკავებული, მაგრამ ასე ინტენსიურად და ასე ყველა ფრონტზე ყველაფრის ერთად აფეთქება არ გვინახავს. ეს მეტყველებს იმაზე, რომ ხელისუფლება ძალიან ნერვიულობს, კონტროლიდან გაურბის ვითარება და ცდილობს, ყველა პრობლემა კუნთებით გადაწყვიტოს. ძალიან ტრაგიკული სურათია.
_ რუსთაველის გამზირზე საპროტესტო აქცია განსხვავებული ფორმატით მიმდინარეობს, თუმცა საპროტესტო მუხტი შემცირებულია. აქციის ორგანიზატორები ამას ზაფხულის სეზონით ხსნიან, ხელისუფლება კი, რომელიც აქციებზე ადამიანების რაოდენობას ითვლიდა, შედარებით მშვიდად არის. ხედავთ შანსს, რომ სექტემბრიდან ეს მუხტი განახლდეს?
_ ძალიან ბევრი პრობლემაა. ჩვენ ახლა პერმანენტული კრიზისების ეპოქაში ვცხოვრობთ. აქედან გამომდინარე, რა მნიშვნელობა აქვს, ეს საპროტესტო მუხტი განახლდება თუ სხვაგან იფეთქებს? ფაქტია, რომ პატარა თუ დიდი კრიზისიები გარდაუვალია. სექტემბერ-ოქტომბერში პოლიტიკურად ძალიან დაცხება და ბევრი ეპიცენტრი გვექნება. დღეს, ნაცვლად იმისა, რომ ხელისუფლებამ ეს კრიზისები ჩააქროს, ყველა ჭრილობა ღია დატოვა. არც ერთი კრიზისი ბოლომდე არ ჩაუხურავს, ყველა კრიზისი მინელებულ ფაზაშია, მაგრამ პატარა კოცონი ყველგან დანთებულია. როდის და რა მიმართულებით აგიზგიზდება, ძნელი სათქმელია, მაგრამ გარდაუვალია, _ კრიზისების რაოდენობა გასცდა ყველანაირ გონივრულ ფარგლებს. ხელისუფლებას დიდი პრობლემები ელოდება წინ.
_ აქტიურად საუბრობენ არაფორმალურ მმართველობაზე. აქედან გამომდინარე, არსებულ კრიზისებზე ვისი პასუხისმგებლობის საკითხი დგას, ხელისუფლების თუ უშუალოდ არაფორმალური მმართველის? შეიძლება, ცალსახად მას დავაკისროთ პასუხისმგებლობა?
_ საბოლოო ჯამში, ყველა გზა, რა თქმა უნდა, მასთან მიდის, მაგრამ შორს ვარ იმ აზრისგან, რომ ყველა პრობლემაში ის არის დამნაშავე ან ყველაფერზე ის იღებს გადაწყვეტილებას, როგორც ბევრი საუბრობს. მე ასე არ ვფიქრობ, მაგრამ თვითონ ეს მანკიერი სისტემა და ქაოსი, თუნდაც ის, რომ რაღაც ინტერესჯგუფები გაჩნდა, რომელიც ბიძინა ივანიშვილის ზურგს უკან ბინძურ საქმეებს აკეთებს, ამაშიც რაღაც ტიპის პასუხისმგებლობა მაინც მასზეა, _ მან დაუშვა ასეთი ინტერესჯგუფების არსებობა ქვეყანაში. შეიძლება, სულაც არ იცის ბევრი პრობლემის შესახებ. თქვენი გაზეთი აშუქებდა ღვინის პირველი ქარხნის პრობლემას. დარწმუნებული ვარ, ბიძინა ივანიშვილმა ამ პრობლემის შესახებ არაფერი იცის, მაგრამ იქიდან გამომდინარე, რომ მან დაუშვა, ქვეყანაში ასეთი მანკიერება ხდებოდეს, ბუნებრივია, საბოლოო ჯამში, ამაზეც ის არის პასუხისმგებელი, მიუხედავად იმისა, არის თუ არა ამაში მისი როლი.
_ რა პერსპექტივები ექნება მამუკა ხაზარაძეს პოლიტიკაში მოსვლის შემთხვევაში და შესაძლოა თუ არა განმეორდეს იგივე, რაც მოხდა თუნდაც პაატა ბურჭულაძესთან მიმართებით? რა უპირატესობას ფლობს ხაზარაძე ამ მოცემულობაში?
_ თუ წარმოვიდგენთ იმას, რომ ხაზარაძეს მიეცემა სამოქალაქო პლატფორმის თავისუფლად შექმნის შესაძლებლობა, მაშინ ამას ძალიან სერიოზულად ვუყურებ, რადგან მამუკა ხაზარაძეს აქვს დიდი კორპორაციების მშენებლობის კარგი გამოცდილება, ადამიანური რესურსის მოზიდვისა და დატრენინგების მაღალი კვალიფიკაცია, რაც დაამტკიცა, თუნდაც, ადამიანური რესურსის თვალსაზრისით ყველაზე წარმატებული კორპორაციული პროექტის განხორციელებით. ამ შემთხვევაში დათქმას ვაკეთებ, რომ ხაზარაძე პოლიტიკაში მოვა იმ შემთხვევაში, თუ ის გაუძლებს იმ შეტევებს, რაც მასზე უკვე ხორციელდება და მომავალშიც იგეგმება. პირველ რიგში, ჩვენ უნდა ვნახოთ, როგორ გაივლის ის ამ ქარცეცხლში და როგორ ჩააბარებს ამ გამოცდას. თუ ჩააბარებს, ბურჭულაძისგან განსხვავებით, რომელმაც დიდი მოლოდინები გააჩინა და შემდეგ ძალიან სწრაფად დაეცა, მაშინ ხაზარაძეს ქვეყნის მომავალი პოლიტიკური კონფიგურაციის უსერიოზულეს ელემენტად განვიხილავ. ბურჭულაძისგან განსხვავებით ხაზარაძეს აქვს მაღალი კვალიფიკაცია მენეჯერული თვალსაზრისით, რაც ბურჭულაძეს არ ჰქონდა. ეს მენეჯერული გამოცდილება ძალიან წაადგება ამ ბრძოლაში, თუმცა ბრძოლა იქნება სასტიკი. მის წინააღმდეგ, ფაქტობრივად, ყველა მეთოდს გამოიყენებენ. უკვე ვხედავთ, რომ მის წინააღმდეგ მოქმედება დაწყებულია, მაგრამ უნდა გაუძლოს. როდესაც 2012 წელს ამ ბრძოლაში შევდიოდით (იგივე ბიძინა ივანიშვილი) დალხენილი ცხოვრება არ გვქონდა. გახსოვთ, რომ ძალიან მძიმე შეტევები იყო, მათ შორის, აუდიტის სამსახურიდან დაწყებული, ცილისწამებით დასრულებული, მაგრამ გავუძელით. ხაზარაძეს თუ პოლიტიკა სურს, მან უნდა იცოდეს, რომ პოლიტიკა მოღვაწეობის სასტიკი სფეროა. შესაბამისად, ის მზად უნდა იყოს ამისთვის. თუ მან შეძლო ამ შეტევების გაძლება, ვფიქრობ, წარმატების ძალიან მაღალი შანსი აქვს.
_ კულუარებში გავრცელებული ინფორმაციით, ბიძინა ივანიშვილი პრემიერ-მინისტრის პოსტზე შემოდგომაზე დაბრუნდება. რამდენად რეალური გგონიათ ეს და როგორ იმოქმედებს მისი დაბრუნება როგორც ხელისუფლებაზე, ასევე ქვეყნის განვითარებაზე?
_ არ ვიცი, რამდენად რეალური ინფორმაციაა, მაგრამ თუკი ვსაუბრობთ იმაზე, კარგი იქნება თუ ცუდი, ვფიქრობ, ეს ნაბიჯი ძალიან კარგი იქნება. მეტიც: ერთადერთი სწორი გადაწყვეტილება იქნება. არა იმ გაგებით, შეინარჩუნებს თუ არა ძალაუფლებას, ეს ნაკლებად საინტერესოა, სახელმწიფოებრივად იქნება სწორი, რომ ის დაბრუნდეს, გახდეს გარანტი 2020 წელს კონკურენტული, ჯანსაღი არჩევნების ჩატარებისა და ამის შემდეგ გადაწყვიტოს, წავა თუ დარჩება. ეს იმაზე იქნება დამოკიდებული, მისი პოლიტიკური პროექტი რამდენად წარმატებას მიაღწევს საარჩევნო გზით. ამ შემთხვევაში საზოგადოებამ შეიძლება მას ბევრი რამ აპატიოს. თუ სხვანაირად მოიქცა, სამწუხაროდ, ვერ გავაკეთებ პოზიტიურ პროგნოზს მის მომავალთან დაკავშირებით.
_ სწორად მოქმედების შემთხვევაში ივანიშვილს ჯერ კიდევ რჩება შანსი?
_ თეორიული შანსი აქვს, თუმცა ვფიქრობ, რომ ძალაუფლებაზე მონოპოლია უნდა დაივიწყოს. თუ ახლა წაეპოტინება იმას, რომ კიდევ უმრავლესობა ჰქონდეს და თვითონ დააკომპლექტოს ხელისუფლება, ის ამ ამოცანას მაინც ვერ შეასრულებს და ამ მცდელობებში სერიოზულ თვითდაზიანებებს მიიყენებს. ისეთს, რომ შეიძლება ყველაფერი დაკარგოს.

ნენე ინჯგია