ქართულ პოლიტიკაში გარდამავალი პერიოდი დაწყებულია. 2019 წლის 19 მაისის შუალედური არჩევნები კი, შეიძლება ითქვას, ერთგვარი ტესტია და არჩევნების შედეგები ბევრ საინტერესო რამესაც გამოავლენს. ქვეყანაში კი პოლიტიკური ვითარების გამწვავების მცდელობა იყო პანკისის ინციდენტით.

21 აპრილს პანკისის ხეობაში მოსახლეობასა და სპეცდანიშნულების რაზმს შორის დაპირისპირება მოხდა. სპეცრაზმმა აქციის მონაწილეების წინააღმდეგ ცრემლმდენი გაზი მას შემდეგ გამოიყენა, რაც დემონსტრანტებმა მათ ქვები დაუშინეს.
პანკისში ჩავიდა შინაგან საქმეთა მინისტრი გიორგი გახარია, მან მოსახლეობას შემდეგი სიტყვებით მიმართა: „ჩვენ ერთნი ვართ, ძმები ვართ“. მან ასევე პანკისელების მხრიდან პოლიციაზე თავდასხმა დაგმო. შეგვიძლია ვთქვათ, რომ გახარიამ კრიზისული სიტუაციის განმუხტვა დიალოგით კიდევ ერთხელ შეძლო.
ლოგიკურია ის, რომ ამ ფაქტიდან, დაახლოებით, 10 დღეში, 30 აპრილამდე, შს მინისტრი საქართველოს ეროვნული უსაფრთხოების საბჭოს მდივნად დაინიშნა.

რა შანსები აქვს შუალედურ არჩევნებზე მმართველ გუნდს? რამდენად ადეკვატური იყო შს მინისტრი პანკისში მომხდარ მოვლენებთან დაკავშირებით? უნდა ველოდოთ თუ არა პრემიერ-მინისტრის ცვლილებას?
აღნიშნულ თემებთან დაკავშირებით „ქრონიკა+“ ანალიტიკოს ნიკოლოზ მეტრეველს ესაუბრა:

_ როგორ აღიქვამთ 2019 წლის 19 მაისის შუალედურ არჩევნებს, იქნება თუ არა ეს 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნების ერთგვარი რეპეტიცია?
_ რა თქმა უნდა, საინტერესო ტესტია, თუმცა ეს არ არის ცალსახად გადამწყვეტი არჩევნები, მაგრამ პროცესზე და მთლიანად საარჩევნო გარემოს ტემპზე, რა თქმა უნდა, იმოქმედებს. პრინციპში, თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ ყველგან „ქართულმა ოცნებამ“ უნდა გაიმარჯვოს. მეც განსაკუთრებით მაინტერესებს ზუგდიდი, რადგან, ზოგადად, რეგიონები „ქართული ოცნების“ ერთ-ერთი აქილევსის ქუსლია. ზოგადად, არ მომწონს ის, რაც რეგიონებში ხდება, არ მომწონს ადგილობრივი ხელისუფლების საქმიანობა და ამ მიმართულებით ძალიან ბევრი საქმეა გასაკეთებელი და მეტი კომუნიკაციაა საჭირო საზოგადოებასთან. ძალიან გული დამწყდა, როდესაც თელავში „ქართულმა ოცნებამ“ წააგო, ეს ნამდვილად არ უნდა მომხდარიყო და სამწუხარო ფაქტი იყო. ამიტომ რაც შეიძლება მეტი კომუნიკაციაა ხალხთან საჭირო, ორივე მხრიდან, ამ შემთხვევაში, ოპოზიციასაც ვგულისხმობ, თუმცა საბოლოო კონფიგურაცია, ვფიქრობ, შემდეგი წლის გაზაფხულზე უფრო გამოიკვეთება.
_ ზუგდიდთან ერთად განსაკუთრებული ინტერესია მთაწმინდის საარჩევნო ოლქთან დაკავშირებით. როგორ ფიქრობთ, რა შანსები აქვს ლადო კახაძის კონკურენტ შალვა შავგულიძეს, რომელიც „ევროპულ საქართველოსა“ და „თავისუფალი დემოკრატების“ გაერთიანებული საარჩევნო ბლოკით არის წარმოდგენილი?
_ ორჯერ ორი ოთხია, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ ბევრად უფრო ძლიერი და გამართული პარტიაა, ვიდრე „ევროპული საქართველო“. მე „ევროპულ საქართველოს“, როგორც ძლიერ პოლიტიკურ ძალას, ნამდვილად არ აღვიქვამ. ისეთივე ასოციაცია მიჩნდება, როგორც „ქრისტიან-დემოკრატიული“ მოძრაობა იყო. დაახლოებით ამ მასშტაბის პარტიაა. უბრალოდ, „ევროპულ საქართველოს“ ჰყავს წონიანი ფიგურები, ცნობადი სახეები, ეს ცალსახაა, მაგრამ 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე გარწმუნებთ, რომ მათი რაოდენობა პარლამენტში არათუ განახევრდება, არამედ ბევრად ნაკლები იქნება. მათი მაქსიმუმი 10%-ია, რაც ძალიან მეეჭვება. 2012 წელს ასეთი ტერმინი იყო, რომ შუა უნდა გაიკრიფოს და, სავარაუდოდ, 2020 წელსაც, დიდი ალბათობით, ეს შუა გაიკრიფება და მთავარი ბრძოლა ისევ „ქართულ ოცნებასა“ და „ნაციონალურ მოძრაობას“ შორის იქნება. ეს არის ქართველი ხალხის არჩევანი და მე ამ არჩევანს პატივს ვცემ.
_ ეს არის ქართველი ხალხის არჩევანი თუ ივანიშვილის მიზანი, რომ ეს რეალობა შესთავაზოს ხალხს? სწორედ ივანიშვილი აღნიშნავდა, რომ შუა უნდა გაკრეფილიყო.
_ საკმაოდ საინტერესო კითხვაა. გარკვეული მიმართულებით ამ მოსაზრებას ვეთანხმები. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ივანიშვილს თავისი ამოცანები და მიზნები აქვს. ის გამოირჩევა ანალიზის უნარით, ასე შეიქმნა მისი რენომე და, ზოგადად, მისი წარმატების ფორმულა ამაზეა დაფუძნებული. ის კარგად აფასებს სიტუაციას, ბუნებრივია, მოქმედებს საჭირო მომენტში და საჭირო ადგილას, შესაბამისად, ასუსტებს იმ პარტიას. ამაში არანაირი დანაშაული არ არის. ის მოქმედებს, როგორც გამოცდილი პოლიტიკოსი. ეს არის მისი ერთ-ერთი ამოცანა, რომ გაიხანგრძლივოს ხელისუფლებაში თავისი ყოფნა. ამაში გასაკვირს ვერაფერს ვხედავ. გასაგებია, რომ იმ პარტიებს ეს არ მოსწონთ, მაგრამ ივანიშვილის გადმოსახედიდან, ზოგადადაც, ეს არის ძალიან სწორი, პრაგმატული ნაბიჯი. ის, როგორც სტრატეგი, ყველაფერს ხედავს და აკეთებს იმას, რაც მას სჭირდება.
_ ივანიშვილს ეს წარმატებით გამოსდის იმიტომ, რომ ის კარგი სტრატეგია თუ პოლიტიკური პარტიები არ არიან სათანადო ფორმაში?
_ დღევანდელ რეალობაში „ნაციონალურ მოძრაობას“ გაერთიანებული ოპოზიცია რომ დაერქვა, ეს ხომ სასაცილოა და საკმაოდ არასერიოზულია. გაერთიანებული ოპოზიცია მართლაც იყო 2008, 2009, 2010 წლებში, როდესაც არ ჰყავდათ გამოკვეთილი ლიდერი და ზოგს 2% ჰქონდა, ზოგს _ 3% და ასე შეკოწიწდა საკმაოდ მძლავრი ერთობა. დღეს კი ფლაგმანი არის „ნაციონალური მოძრაობა“. ქვეყანაში, მაქსიმუმ, რეალურად, 4 პარტიაა: „ქართული ოცნება“, „ნაციონალური მოძრაობა“, „ევროპული საქართველო“, „პატრიოტთა ალიანსი“. ასევე შანსი აქვს ალეკო ელისაშვილს, მართლაც კარგი შედეგი დადო ქალაქში, მაგრამ რამდენად შეძლებს პარტიული სტრუქტურის აგებას, ფინანსები რამდენად ეყოფა, რამდენად გაიშლება რეგიონებზე, ეს უკვე სხვა საკითხია. მისი ელექტორატი, როგორც სოციოლოგი, არ ვვარაუდობ, რომ 10%-ს გადასცდეს. ვისურვებდი, რომ პოლიტიკური ელიტის ცვლილება მოხდეს და ერთი და იგივე სახეები ახალმა სახეებმა ჩაანაცვლონ, მაგრამ ეს არის ის კალათა, საიდანაც ჩვენ ვირჩევთ.
_ თქვენ ახალი სახეები ახსენეთ, „ქართულმა ოცნებამ“ ამ კუთხით ცვლილებები დააანონსა. გავრცელებული ინფორმაციით, კომპანიაც კი დაიქირავეს, ეს მეტყველებს თუ არა იმაზე, რომ მმართველი გუნდი არაპოპულარულია და გარკვეული სახის კრიზისი აქვს ამ კუთხით?
_ საზოგადოებაში არის ნიჰილიზმი და ეს განსაკუთრებით ახალგაზრდებზეც აისახება. ვიცით, რომ ძალიან ბევრ ახალგაზრდას, სამწუხაროდ, პოლიტიკისკენ გახედვაც კი არ უნდა. საუბრობენ, რომ „პოლიტიკა ბინძური საქმეა“ და ა. შ. ამიტომაც მნიშვნელოვანია, რომ ზუსტად ახალგაზრდა სახეები ჩაერთონ და ეს ბინძური პოლიტიკა წესიერმა და პატიოსანმა ხალხმა გაასუფთავოს. ივანიშვილის მიერ ნათქვამის ზუსტ ციტირებას ვერ მოვიყვან, მაგრამ 2011 წელს, როდესაც პოლიტიკაში მოდიოდა, მან, დაახლოებით, ასეთი რამ თქვა, _ რა ვქნა, მარსიდან ხომ არ ჩამოვიყვან ამ ხალხსო. მან იმ კალათიდან შედარებით ნორმალური ვინც იყო, ისინი აარჩია, მასაც სხვა გამოსავალი არ ჰქონდა. დღესაც ასეთი სიტუაციაა, ამ ხალხს „ქართული ოცნება“ ციდან ხომ ვერ ჩამოიყვანს?! კომპანიის დაქირავებაშიც ცუდი არაფერია, მთავარია, რამდენად მოხდება ამ სახეების არჩევა. დედაქალაქში შედარებით ნორმალური სიტუაციაა, კატასტროფული სიტუაციაა რეგიონებში. ჩვენ ვნახეთ, ზუგდიდში რაც ქნეს და იმასაც ვხედავთ, დღეს სად არიან. არავის დაჭერა არ მიხარია, მაგრამ ამ ადამიანებმა ქვეყანას გადაუარეს და მეტი სიმკაცრეა საჭირო.
_ კონკრეტულად რომ განმარტოთ, რას გულისხმობთ?
_ მიმაჩნია, რომ ერთ-ერთი მთავარი გამოწვევა ეს არის კორუფცია. განსაკუთრებით ეს არის შუა რგოლებში. ელიტური კორუფცია არ არის, მაგრამ შუა რგოლებში ნამდვილად არის. ზუგდიდის ქეისზე რომ ვსაუბრობთ, დაკავებულია მერი და მისი მოადგილე. უამრავი ადამიანია კორუფციის ბრალდებით სხვადასხვა რეგიონში დაკავებული. რამდენიმე თვის წინ ვაკის გამგებლის მოადგილეც დააკავეს ამ ბრალდებით. სწორედ ამაზე ვსაუბრობ. ბევრი რამ არ მომწონს, რაც ხდება. შუა რგოლი კი „ქართული ოცნების“ კიდევ ერთი აქილევსის ქუსლია. „ქართული ოცნების“ მმართველობის მეშვიდე წელია, მისი რეიტინგი ვერ გაიზრდება, პირიქით, ქვემოთ წამოვა. ეს გარდაუვალი პროცესია.
_ რამდენად სახიფათო ნიშნულზე დგას ამ მოცემულობაში „ქართული ოცნების“ რეიტინგი?
_ ვფიქრობ, რომ ამ მოცემულობაში სახიფათო ნიშნულთან არ დგას. შეგვიძლია პარალელი გავავლოთ იგივე „ნაციონალურ მოძრაობასთან“, ის ბევრად დიდი სირთულეების წინაშე იყო 7 წლის თავზე, ვიდრე არსებული ხელისუფლება, თუმცა, რა თქმა უნდა, სირთულეები არის და ეს საპრეზიდენტო არჩევნებზე ძალიან კარგად გამოჩნდა, საზოგადოების მკაფიო მესიჯი იყო, რომ ცოტა აზრზე უნდა მოვიდნენ და მიხედონ იმ პრობლემებს, რაზედაც მე და სხვა უამრავი ადამიანი საუბრობს. საბოლოო ჯამში, მათ რესურსი აქვთ.
_ ისიც უნდა აღვნიშნოთ, რომ მმართველ გუნდს თავად დეპუტატებიც ტოვებენ, წინა კვირას ლევან კობერიძემ დატოვა უმრავლესობა, როგორ შეაფასებთ ამ პროცესს?
_ „დაიცავი საქართველოში“ შემავალ ბევრ ადამიანს პატივს ვცემ, მაგრამ მათი დიდი მიღწევა იქნება, თუკი ისინი 3%-იან ბარიერს გადალახავენ. ცალკე წასულები ვერაფერს გააკეთებენ. მაგალითად, ეკა ბესელიას წასვლით „ქართულ ოცნებას“ რეიტინგი მოემატა. ის ერთ-ერთი ოდიოზური ფიგურაა. ამიტომ ეს პროცესი კატასტროფული ნამდვილად არ არის „ქართული ოცნებისთვის“.
_ გეთანხმებით, ბესელიას წასვლით მმართველ გუნდს რეიტინგი მოემატა, თუმცა მასთან ერთად რამდენიმე დეპუტატმაც დატოვა პარტია.
_ქართულ ოცნებასთან საკმაოდ მჭიდრო კავშირი მაქვს და ამას არც ვმალავ, კომუნიკაცია მხოლოდ ჩემთან არ არის, უამრავ ადამიანთანაა და შემიძლია გითხრათ, რომ ივანიშვილი და პარტიის ლიდერშიფი პარტიას სრულად აკონტროლებენ. ლევან კობერიძე კვირიკაშვილის გუნდის წევრი იყო და ისედაც კარგად იცის, რომ 2020 წელს მას სიაში არავინ ჩასვამს. მოსამართლეების თემა სათავისოდ გამოიყენეს, ეს ძალიან იაფფასიანი პოპულიზმია. არ ვამბობ, რომ მურუსიძე ფრთიანი ანგელოზია, მაგრამ იმ საქმეში, რომელსაც მურუსიძეს აბრალებენ, ის ყველაზე ნაკლებად დამნაშავეა. ეს დებატების დროსაც ნათლად გამოჩნდა. სასამართლოებზე რომ დავდიოდი (2012 წლამდე ვგულისხმობ), კარგად მახსოვს ვანო ზარდიაშვილი. მე როცა რეჟიმს ვებრძოდი, შესაძლოა, ის ძალიან კომფორტულად გრძნობდა თავს. საბოლოო ჯამში, რამდენიმე კაცის წასვლით საშიშროებას ვერ ვხედავ.
_ თქვენი აზრით, მმართველი გუნდი კრიზისში არაა და მას უპირატესობა აქვს, რა შემთხვევაში შეიძლება დაკარგოს „ქართულმა ოცნებამ“ ეს უპირატესობა?
_ ამ სასტარტო პირობებიდან გამომდინარე მე ამის საფრთხეს ვერ ვხედავ, მაგრამ წინ საკმაოდ დიდი პერიოდია და ქართულ რეალობაში ეს დიდი დროა იმისთვის, რომ შეიძლება რაღაც მოხდეს, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, თუ „ქართულმა ოცნებამ“ თავის თავს არ „გაუჩალიჩა“, უნდა გაიმარჯვოს.
_ გაჩალიჩებაზე საუბრისას მოსამართლეების თემა უნდა ვახსენოთ, რა პოლიტიკური ფასის გადახდა უწევს ამით „ქართულ ოცნებას“? შესაძლოა, მურუსიძე სულაც არ იყოს დამნაშავე კონკრეტულად გირგვლიანის საქმეში, თუმცა ის საზოგადოებაში ოდიოზურ ფიგურად მაინც იქცა.
_ პირველ რიგში, ფაქტია, რომ სასამართლო სისტემაში უკეთესობა არის. ამის ნათელი დასტურია საერთაშორისო ორგანიზაციების შეფასებები, ვხედავთ, რომ ძალიან ბევრი ადამიანი დღეს სასამართლოში თავის სიმართლეს ამტკიცებს. მეორე მხრივ, ის პროპაგანდისტული მანქანა, რომელიც ოპოზიციის მხრიდან არის ჩართული, ძალიან დიდი გამოწვევაა, ოპოზიციას საზოგადოებასთან ურთიერთობის საკმაოდ კარგად გამართული სტრუქტურა აქვს. დღეს „ქართული ოცნება“ უმცირესობაშია, ვგულისხმობ მედია სივრცეს, ბოლო პერიოდში ბევრად უფრო გააქტიურდა მმართველი გუნდის საზოგადოებასთან ურთიერთობის დეპარტამენტი და ბევრად უფრო გამართულად მოქმედებს, მაგრამ მაინც უჭირს დაპირისპირება ოპოზიციასთან და მასთან აფილირებულ არასამთავრობო ორგანიზაციებთან და ტელევიზიებთან. ბესელიას ალტერნატიული კანონპროექტის მიღებით საერთოდ ჩამოიშლება სასამართლო სისტემა, მისი ერთადერთი ამოცანა ქულების დაწერა და გმირად გამოჩენაა, მაგრამ მას ეს არ გამოუვა. არ გამოუვა სხვა ოპოზიციონერებსაც. ბოკერიას მორალურ შეხედულებებზე არასდროს ვყოფილვარ მაღალი წარმოდგენის, ახლაც არ მიკვირს, მას შეუძლია ყველაფერი თქვას. მან ყველაფერი გააკეთა, რომ გირგვლიანის საქმის პროცესი, თავის დროზე, მიეჩქმალა და ყველანაირი უკანონობა ჩაიდინა. დღეს კი შავგულიძესთან ერთად მურუსიძეს ებრძვის. მურუსიძე და ის მოსამართლეები ყველაზე ნაკლები დამნაშავეები არიან მთელ ამ პროცესში. ის მონაპოვარი, რაც არის, ამ პოპულიზმით არ უნდა გავანადგუროთ. ეს, რა თქმა უნდა, დარტყმა იქნება და რთული გამოწვევა, მაგრამ მიუხედავად ამისა, „ქართული ოცნება“ 2020 წელს მაინც გაიმარჯვებს. თუმცა ამ რაუნდს „ქართული ოცნება“ საზოგადოების თვალში და პოლიტიკური კუთხით ცალსახად აგებს. საზოგადოების ძირითად ნაწილს ეს მურუსიძის ქეისი საერთოდ არ ადარდებს. კონსტიტუციის განხილვის თემასთან დაკავშირებითაც ჩვენ ვნახეთ, რომ დიდი ინტერესი საზოგადოების მხრიდან არ იყო. სამწუხაროდ, პოლიტიკური კულტურა ამ ქვეყანაში იმდენად განვითარებული არ არის, რომ ასეთ წერტილოვან საკითხებზე საზოგადოებას მძაფრი რეაქცია ჰქონდეს. ეს არ იქნება გადამწყვეტი ქეისი, რომლითაც შეიძლება, „ქართულმა ოცნებამ“ არჩევნები წააგოს. „ქართული ოცნების“ მთავარი გამოწვევაა უმუშევრობა და ტერიტორიული მთლიანობის საკითხი, მაგრამ ამ ეტაპზე ამის გადაჭრა არათუ „ქარულ ოცნებას“, არამედ არც ერთ პოლიტიკურ ძალას არ ძალუძს, იმ გეოპოლიტიკური ფაქტორებიდან გამომდინარე, რაც ყველამ კარგად ვიცით.
_ თქვენ თქვით, რომ პოლიტიკური კულტურის არქონის გამო საზოგადოებას წერტილოვან საკითხებზე, როგორიც არის მოსამართლეების თემა ან თუნდაც კონსტიტუციის განხილვა, მძაფრი რეაქცია არ აქვს, თუმცა, მეორე მხრივ, მძიმე სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის გამო ხალხს, უბრალოდ, არ სცხელა იმისთვის, რომ იფიქროს, ვინ იქნება უვადოდ გამწესებული მოსამართლე.
_ რა თქმა უნდა, ცალსახად ესეც არის ძალიან სამწუხარო რეალობა. ის ეკონომიკური პრობლემები, რაც ქვეყანაშია, სხვა ყველა მიმართულებით დემოკრატიის განვითარებასაც ხელს უშლის. თუმცა რეგიონულ დონეზე საქართველო ნამდვილად ფლაგმანია დემოკრატიის განვითარების თვალსაზრისით. თუნდაც იმ არასამთავრობო ორგანიზაციებისა და ტელევიზიების არსებობა, ეს საბოლოო ჯამში, ქვეყნის კეთილდღეობასა და დემოკრატიის განვითარებას ხელს უწყობს.
_ 21 აპრილს პანკისში მომხდარ მოვლენებს როგორ შეაფასებთ და ფიქრობთ თუ არა, რომ ეს იყო მიზანმიმართულად დაგეგმილი პროვოკაცია?
_ ღარიბაშვილზე იყო საუბარი. ის იმ დონისა და ძალის ფიგურა არ მგონია, რომ მსგავსი მასშტაბის საქმის ორგანიზება შეეძლოს. ხშირად ჩავდივარ პანკისში და უხუცესებთან და ახალგაზრდებთანაც მაქვს კომუნიკაცია. ვიცი, შიგნით რა სიტუაციაცაა. უამრავი გეოპოლიტიკური პრობლემაა. ვხედავთ, რომ „ისლამური სახელმწიფო“ დამარცხდა და იქიდან რამდენი ადამიანი იყო გადინებული, შესაძლოა, მათი დაბრუნების საფრთხე არსებობდეს. ასევე იქ არის ჩეჩნეთი და კადიროვი, ხშირად იქაური პანკისელები გადადიან-გადმოდიან. მაჩალიკაშვილის თემასთან დაკავშირებით საზოგადოება აღრენილია. ძალიან ბევრი ფაქტორია და ეს ჰესი, უბრალოდ, კატალიზატორი იყო. სამწუხაროდ, იქ 99%-მა საერთოდ არ იცის, ჰესის უკან რა დგას და რა ბენეფიტებს მიიღებენ. ვიღაცას ჰგონია, რომ ალაზანი დაშრება. ასევე აქ არის მესამე ძალა, არასამთავრობო ორგანიზაციებს ამოფარებული გარკვეული ძალები, მათ დააფუძნეს რადიო, ამ რადიოსა და სხვადასხვა მედია საშუალებით იმ დღეს მაქსიმალურად ხდებოდა ცეცხლზე ნავთის დასხმა. საბოლოო ჯამში, ძირითადი პრობლემა იყო მოსახლეობასთან კომუნიკაციის არქონა. ასეთი კარგი საქმე კეთდება პანკისის ხეობაში, ეს ჰესი ძალიან მნიშვნელოვანია. ვერც ერთი პოლიტიკოსი, მათ შორის, პოპულისტი მელიაც კი, ვერ მეკამათება იმაზე, რომ ჰესი ქვეყანას არ სჭირდება. რა თქმა უნდა, ქვეყანას ჰესები სჭირდება, ეს აუცილებელია ჩვენი ქვეყნის დემოკრატიულ-ეკონომიკური განვითარებისთვის. ამიტომ დღე და ღამე უნდა იარონ და ხალხს უნდა აუხსნან ის სიკეთე, რაც შეიძლება ამ ჰესმა მოიტანოს.
_ რამდენად ადეკვატური იყო შინაგან საქმეთა მინისტრი ამ პროცესში და როგორ შეაფასებთ ეროვნული უსაფრთხოების საბჭოს მდივნად მის დანიშვნას?
_ გახარიამ კიდევ ერთხელ გამოავლინა, რომ კრიზისების მენეჯმენტის ძალიან კარგი უნარი აქვს, მისი წინამორბედებისგან განსხვავებით. კვირიკაშვილის დროს ბათუმში რაც ხდებოდა, ყველას კარგად გვახსოვს და დღეს როგორ მოქმედებს გახარია, ამასაც ყველანი კარგად ვხედავთ. გახარია ყველა კრიზისული სიტუაციიდან ღირსეულად გამოვიდა. რაც უფრო მეტი ინდივიდუალურად გამოკვეთილი, მძლავრი პოლიტიკური ფიგურა იქნება მმართველ გუნდში, ეს თავისთავად მისასალმებელია და გახარიას ეროვნული უსაფრთხოების საბჭოს მდივნად დანიშვნა ცალსახად სწორია. საბჭოსაც კრიზისების მართვის საბჭო ჰქვია, შესაბამისად, ვინც ყველაზე კარგად ართმევს თავს ამ კრიზისებს, რა თქმა უნდა, ის უნდა იყოს უწყების ხელმძღვანელი და სტრუქტურათა შორის ურთიერთობების დამლაგებელი.
_ ბოლო პერიოდში ვრცელდება ინფორმაცია, რომ პრემიერ-მინისტრი შეიცვლება და, სავარაუდოდ, ბიძინა ივანიშვილი დაბრუნდება, რამდენად რეალური გგონიათ გავრცელებული ინფორმაცია?
_ არ მგონია, რომ ივანიშვილი პრემიერ-მინისტრის პოსტზე დაბრუნდება. იგი თავადაც არაკომფორტულად გრძნობს მსგავს ამპლუაში თავს. მისთვის ეს არ არის კომფორტული სივრცე და ის არ არის კლასიკური ტიპის პოლიტიკოსი. თუნდაც ისეთი, როგორიც სააკაშვილია, ამ შემთხვევაში ენერგეტიკას ვგულისხმობ. უბრალოდ, ივანიშვილი სხვა ტიპის პიროვნებაა და იმ როლში, რომელშიც არის, ბევრად უფრო კარგად ხედავს არსებულ მდგომარეობასა და გამოწვევებს. რაც შეეხება პრემიერის უშუალოდ ცვლილებას, მე მაინც ვფიქრობ, რომ ეს ცვლილება იქნება, თუმცა ამ ეტაპზე _ არა. ყოველ შემთხვევაში, არ მგონია, რომ ეს ცვლილება ზაფხულში განხორციელდეს. თუმცა შესაძლოა, 2020 წლისთვის გახარია ვიხილოთ პრემიერ-მინისტრად. ზოგადად, პრემიერების ცვლილება თუ ორწლიან ციკლში მოხდება, პირადად ამას მივესალმები და აქ კატასტროფულს ვერაფერს ვხედავ. რაც შეეხება გახარიას, ის ყოველდღიურად ლიდერად ყალიბდება, იღებს გამოცდილებას, გნებავთ, პარლამენტში გამოსვლით ის იზრდება, როგორც პოლიტიკოსი და ვითარდება. ეს არ არის მარტივი პროცესი, ამას წლები სჭირდება, ასევე _ ადაპტაცია. ამიტომ მასაც სჭირდება გარკვეული დრო. ბახტაძეც კარგად ართმევს თავს, ის წარმოსადეგი, განათლებული ადამიანია, იდეალური კომუნიკაცია აქვს. ვიღაც გამოდის და მას გამოუცდელს უწოდებს, წლების წინათ ბახტაძე ალიევს იცნობდა და სხვა უამრავ ძალიან წონიან ფიგურას. შეიძლება, ის არ ჩანდა, მაგრამ ყოველთვის იყო საკმაოდ პატივსაცემი ფიგურა, თუნდაც სხვადასხვა ქვეყანაში. რაც შეეხება გახარიას, ის წინა პრემიერებთან შედარებით ბევრად უფრო წონიანი და ეფექტიანი მენეჯერი იქნება, რომელიც მარტოც შეძლებს კრიზისების მართვას, თუმცა არ მგონია, რომ ყველა გადაწყვეტილება მარტომ უნდა მიიღოს. მაგალითად, კვირიკაშვილის დროს იყო, ბათუმი ერთ ღამეში თავზე დაგვენგრა, მსგავსი შეცდომები პრემიერს არ უნდა მოსდიოდეს და არ უნდა ელოდებოდეს დილას, ივანიშვილი როდის გაიღვიძებს. გახარია კი იქნება პრემიერი, რომელიც დამოუკიდებლადაც შეძლებს ადეკვატური გადაწყვეტილებების მიღებას.

ნენე ინჯგია