ბოლო ერთი თვეა, საქართველო ექსტრემალურ ვითარებაში ცხოვრობს. ყოველ შემთხვევაში, გავრილოვის ვიზიტისა და 20 ივნისის მიტინგის დარბევის შემდეგ მოვლენები ელვისებურად ვითარდება. შესაძლოა, ზოგს შეთქმულების თეორია ჰგონია, მაგრამ ეს პოლიტიკური სპექტაკლები აშკარად რუსულ სცენარს ჰგავს. სხვათა შორის, რუსეთის ფაქტორს არც კავკასიის საკითხების ექსპერტი მამუკა არეშიძე გამორიცხავს, რომელიც ღიად ამბობს, რომ კრემლს ჩვენს ქვეყანაში არეულობასა და საკუთარი გავლენის გაძლიერებაზე მეტად, დასუსტებული საქართველო სჭირდება.
სხვათა შორის, მამუკა არეშიძე, სხვა კოლეგებთან ერთად, იმ დახურულ შეხვედრაზე იმყოფებოდა, რომელზედაც შს მინისტრმა უსაფრთხოების საკითხებზე მომუშავე ადამიანებს 20-21 ივნისის მოვლენების დეტალები გააცნო.

„ქრონიკა+“-მაც საუბარი ამ თემით დაიწყო და, ცხადია, რესპონდენტს ჰკითხა, გახარიასთან აუდიენციით დარწმუნდა თუ არა, რომ 20-21 ივნისს ქვეყანა სახელმწიფო გადატრიალებას რეალურად გადაურჩა?

_ ბატონო მამუკა, ბოლო ერთი თვეა, მონასტერი ძალიან არეულია. ყველაფერი კი გავრილოვის ვიზიტით დაიწყო, რასაც პარლამენტის წინ ანტისაოკუპაციო აქცია და ამ აქციის დაშლა მოყვა. მოგვიანებით, ამ თემაზე ექსპერტები, მათ შორის, თქვენც, შს მინისტრს შეხვდით, თუმცა ვიდრე შეხვედრის დეტალებზე გადავალთ, ყველაფერ იმას, რაც ხდება, როგორ აფასებთ? სხვათა შორის, გავრილოვის კრიზისამდე მინიდაძაბულობა პანკისსა და დავითგარეჯაში იყო, ანუ ყველაფერი ეს ერთი ჯაჭვია?
_ დიახ, ყველაფერი კავშირშია. საერთოდ, მთელი ის პროცესები, რომელიც ბოლო თვეების განმავლობაში საქართველოსა და საქართველოსთან დაკავშირებით ვითარდება, პირადად მე ერთმანეთთან გარკვეულ ბმაში მეჩვენება, მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთ შემთხვევაში ლოგიკური კავშირი შესაძლოა, არც ჩანდეს.
20 აპრილის ცნობილი ინციდენტი პანკისში შვილმკვდარი მამების აქციისა და მთავრობაზე შეტევის ფონზე მოხდა, რასაც გარეჯი მოყვა. პარალელურად, შვილმკვდარი მამების თემაც შენარჩუნებული იყო, მაჩალიკაშვილის თვალსაზრისით. ყველაფერ ამას კი გავრილოვის ვიზიტთან დაკავშირებული მოვლენები მოყვა. წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ამ მოვლენებს შორის შესაძლოა, პირდაპირი კავშირი არ არსებობდეს, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ვიღაცის უხილავმა ხელმა ყველაფერი მოვლენების განვითარების ერთ ჯაჭვში მოაქცია და ვთვლი, რომ ეს პროცესები საქართველოს ტერიტორიიდან არ იმართებოდა.
თუ გეოპოლიტიკურ ვითარებას გადავხედავთ, მივხვდებით, რომ ანალოგიური რაღაცები მხოლოდ ჩვენთან არ ხდებოდა. ყოველ შემთხვევაში, კავკასიის რეგიონში ასეთი მოვლენები ერთმანეთის მიყოლებით მოხდა.
_ თუ საქართველოდან არა, მაშინ ჩნდება ლოგიკური კითხვა: ეს მოვლენები საიდან იმართება _ ჩრდილოეთიდან თუ დასავლეთიდან?
_ ჩვენ მიჩვეულები ვართ, რომ საქართველოში მოვლენების უარყოფითი განვითარება ხშირად რუსეთის ინტერესებში შედის და ეს ვარიანტი, რასაკვირველია, ყველაზე სწორია, მაგრამ სხვა ვარიანტსაც არ გამოვრიცხავ.
_ ე. ი., დასავლეთს ან აშშ-ს?
_ დასავლეთს ისე ვერ ავიღებთ, როგორც კონკრეტულ ქვეყანას, თუმცა გარკვეული პოლიტიკური ძალები შეიძლება, დასავლეთიდანაც ვიგულისხმოთ და სამხრეთიდანაც.
_ გასაგებია, რუსეთს რა მიზანიც აქვს _ ოკუპანტია და ცდილობს, რომ თავისი კლანჭებიდან არ გაგვიშვას, მაგრამ დასავლეთის ან სამხრეთის გარკვეული პოლიტიკური ძალები რაღას გვერჩიან?
_ სამხრეთ კავკასიაში სხვადასხვა ძალის ცენტრს შორის _ ბრიუსელი იქნება, ვაშინგტონი, მოსკოვი, სტამბოლი თუ თეირანი _ გავლენებისთვის უხილავი ბრძოლა მიმდინარეობს. სხვა აქტორების ჩართულობაზე აღარაფერს ვამბობ, თუმცა არაბული ორგანიზაციები თუ ისრაელის შესაბამისი სამსახურების თანამშრომლებიც აქა-იქ გაკრთებიან ხოლმე. ზოგადად, ეს გასაკვირი კი არა, პირიქით, აბსოლუტურად ლოგიკურიცაა, მით უმეტეს, იმის ფონზე, რა ბრძოლებიც ცოტა ხნის წინ კასპიისა და შავ ზღვასთან დაკავშირებით მიმდინარეობდა. ამას გარდა, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ახლო აღმოსავლეთის გასაღების მორგებას ყველა ცდილობს, მათ შორის, ჩვენი ორი მეზობელი _ თურქეთი და რუსეთი. მათი ინტერესები ერთმანეთს ხან ემთხვევა, ხან კი _ არა. ამ საქმეში მესამე მეზობელი _ ირანიც ძალიან აქტიურია.
_ ე. ი., ბატონო მამუკა, საქმე იმაზე რთულად არის, ვიდრე, ვთქვათ, სახელმწიფო გადატრიალებაა, რომელზედაც ხელისუფლება საუბრობს?
_ რასაკვირველია. სახელმწიფო გადატრიალების მცდელობა მთელ ამ პროცესში, ასე ვთქვათ, მხოლოდ ერთი ფრაგმენტია. ეს საქმე ასე მარტივად არ დამთავრდება და საკუთარი თვალით ნახავთ, რომ საქართველოსთვის დაძაბულობა, მინიმუმ, შემოდგომის ჩათვლით გაგრძელდება.
_ ექსპერტებმა შს მინისტრთან 20-21 ივნისის მოვლენები ამ გლობალურ კონტექსტში განიხილეთ თუ თქვენი საუბრის თემა კონკრეტული მიტინგის დარბევას არ გასცილებია?
_ შს მინისტრთან ამ თემებზე არ გვისაუბრია. ჩვენ, ძირითადად, იმ მოვლენებთან დაკავშირებულ კითხვებს ვსვამდით. ეს სულ საათ-ნახევრიანი თუ ორსაათიანი შეხვედრა იყო და სხვა თემებზე საუბრის საშუალება არც გვქონია, თან გავრილოვის ვიზიტსა და შემდეგ განვითარებულ მოვლენებზე კითხვების ფართო სპექტრი იყო.
_ ჩემი ინფორმაციით, ამ შეხვედრის ინიციატორი თავად გახარია იყო. ბატონო მამუკა, შს მინისტრმა მაინცდამაინც ექსპერტებთან შეხვედრა რატომ გადაწყვიტა?
_ საინტერესო კითხვაა, რომელზეც, სიმართლე გითხრათ, პასუხი არ მაქვს. შეიძლება, შეხვედრა, ვთქვათ, ერთი პოლიტიკური გემოვნების ექსპერტებთან ყოფილიყო, მაგრამ ცოტა ბუნდოვანია, როცა სხვადასხვა პოლიტიკური გემოვნების ექსპერტებს ხვდები, თან ითხოვ, რომ შეხვედრის შეფასებები დელიკატური იყოს. დარწმუნებული ვარ, იქ მყოფ ზოგიერთ პიროვნებას დელიკატურობის დაცვა ნამდვილად გაუჭირდებოდა და, სხვათა შორის, ასეც მოხდა. მოკლედ, სხვადასხვა პოლიტიკური გემოვნების ექსპერტთან შეხვედრის ამოცანა ჩემთვის ცოტა გაუგებარი იყო, თუმცა, საბოლოო ჯამში, ეს შეხვედრა იმას ემსახურებოდა, რომ უსაფრთხოების საკითხებზე მომუშავე ექსპერტები საქმის კურსში ყოფილიყვნენ, იმ დღეს, რეალურად, რა მოხდა და ამასთან, გამოძიება როგორ მიმდინარეობს.
_ იმ ინფორმაციით, რაც შს მინისტრმა მოგაწოდათ, პირადად თქვენ დარწმუნდით, რომ სახელმწიფო გადატრიალება იგეგმებოდა?
_ მე ერთ რამეში დავრწმუნდი: პარლამენტის შენობაში ძალისმიერი შეჭრა იგეგმებოდა, მაგრამ არა ეგზალტირებული ახალგაზრდების, როგორც „ნაციონალური მოძრაობა“ და ასევე ზოგიერთი ოპოზიციური პარტია ცდილობს, რომ შემოგვთავაზოს, არამედ ორგანიზებული ჯგუფების მიერ.
_ დავუშვათ, ორგანიზებული ჯგუფები პარლამენტში შეჭრას მართლა ცდილობდნენ, მაგრამ ამით რა დაშავდებოდა? „ვარდების რევოლუციისგან“ განსხვავებით, 20 ივნისს პარლამენტში სხდომა არ ტარდებოდა, შესაბამისად, იქ შესვლას რა მოჰყვებოდა?
_ ყველაფერს ლოგიკურად შევხედოთ: რა პრობლემები შეიძლებოდა გამოეწვია მიხეილ სააკაშვილის იქ შევარდნას, რომ არ ყოფილიყო, ერთი მხრივ, ზოგიერთი ძალოვანი სტრუქტურის ღალატი და, მეორე მხრივ, შევარდნაძე დარბაზიდან რომ არ გასულიყო?
_ იმ შემთხვევაში, თუ შევარდნაძეს დაცვა სხდომათა დარბაზიდან არ გაიყვანდა, შესაძლოა, ფიზიკური დაპირისპირება დაწყებულიყო.
_ დიახ, ხელჩართული შეტაკება მომხდარიყო, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ყველაფერი ეს სააკაშვილისა და მისი გუნდისთვის ძალის, ასევე იმის დემონსტრირება იქნებოდა, რომ მათ შეუძლიათ, შედეგზე ორიენტირებული რადიკალური ნაბიჯები გადადგან, ანუ სხვანაირად რომ ვთქვათ, ყველაფერი ეს იმის დემონსტრირება იქნებოდა, რომ შნო აქვთ.
_ შეიძლება, მაგრამ, ბატონო მამუკა, ერთ გარემოებას მიაქციეთ ყურადღება: 2003 წლის 23 ნოემბერს პარლამენტში სხდომა ტარდებოდა, რომელსაც ახალი პარლამენტის უფლებამოსილება უნდა ეცნო. შესაბამისად, დარბაზში შეჭრა ამიტომ იყო მნიშვნელოვანი, მაგრამ 20 ივნისს საკანონმდებო ორგანოში არაფერი იმართებოდა და იქ შესვლით ოპოზიცია რას მიაღწევდა?
_ წარმოიდგინეთ, შესულიყვნენ და პარლამენტის შენობა დაეკავებინათ. ამის შემდეგ, რამდენიმე ხნის განმავლობაში, ყურადღების ცენტრში იქნებოდნენ და მთელი მსოფლიო გაიგებდა, საქართველოს ხელისუფლება იმდენად სუსტია, რომ ადამიანების ჯგუფს შეუძლია, პარლამენტის შენობა თავისუფლად დაიკავოსო. ეს კი იმისკენ გადადგმული ერთი ნაბიჯი იქნებოდა, რომ მომავალში ხელისუფლების დემონტაჟი მომხდარიყო.
სხვათა შორის, რამდენიმე წლის წინ ანალოგიური ინდოეთის პარლამენტში მოხდა _ შენობაში შეიჭრნენ, პარლამენტის სხდომათა დარბაზი დაიკავეს. მართალია, ორი-სამი საათის შემდეგ ეს ხალხი დარბაზიდან გამოიყვანეს, მაგრამ ამით იმის დემონსტრირება მოხდა, რომ ხელისუფლება სუსტი იყო და ორი თვის შემდეგ ინდოეთის პრემიერი და, საერთოდ, მთელი მინისტრთა კაბინეტი შეიცვალა.
_ მოკლედ, მსოფლიოსთვის საქართველოს ხელისუფლების, მინიმუმ, სისუსტის დემონსტრირება დიდი ხნის განმავლობაში მზადდებოდა და გავრილოვის ვიზიტი, უბრალოდ, საბაბად გამოიყენეს?
_ რასაკვირველია. ყველაფერი ეს უფრო ადრე მზადდებოდა და გავრილოვის ვიზიტი საბაბი იყო, ანუ ამით შესაძლოა, მოვლენები დაჩქარდა. ისიც შეიძლება, რომ გავრილოვის ვიზიტის თაობაზე ამათთვის ცნობილი იყო, მაგრამ მის ჩამოსვლამდე პროტესტს მაინცდამაინც აქტიურად არ გამოთქვამდნენ.
_ წინა დღეს, გავრილოვის საქართველოში ჩამოსვლის გამო, საპროტესტო აქცია პრეზიდენტის რეზიდენციასთან გაიმართა.
_ კი ბატონო, მაგრამ ისეთი პროტესტი, როგორიც მერე გამოთქვეს, არ ყოფილა. აქედან გამომდინარე, გავრილოვის ვიზიტი, შეიძლება, საბაბად განიხილებოდა, თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ ყველაფერი, მაინცდამაინც, გავრილოვის ვიზიტთან იყო მისადაგებული.
_ ქართულმა სპეცსამსახურებმა ამ სცენარის შესახებ იცოდნენ? _ ეს კითხვა შს მინისტრისთვის ხომ არ დაგისვამთ, ბატონო მამუკა?
_ დიახ, ეს კითხვა დავსვით, მაგრამ ეს ის თემაა, რომელზედაც საუბრისგან დელიკატურად შევიკავებ თავს.
_ ზემოხსენებულ შეხვედრაზე აქცენტები არსებული პოლიტიკური კრიზისიდან გამოსავალზეც გაკეთდა?
_ რასაკვირველია. სხვათა შორის, პირველი კითხვები, რომელიც მე დავსვი, ასეთი იყო: ჯერ ერთი, ბრძანება ვინ გასცა, _ ეს საზოგადოებას განსაკუთრებით აინტერსებს და, მეორე, _ აპირებს თუ არა გახარია გადადგომას? ორივე კითხვაზე ლაკონიური პასუხი იყო და თქვა, რომ ბრძანება მან გასცა და გადადგომას არ აპირებს.
_ ამ პასუხებმა დაგაკმაყოფილათ?
_ არა. სხვათა შორის, განსახვავებული პოლიტიკური გემოვნების მიუხედავად, ამ შეხვედრაზე შს მინისტრის იმავე დღეს ან ხვალ გადადგომის მოთხოვნა ერთ ექსპერტსაც არ დაუყენებია და ეს ამ შეხვედრის ძალიან საინტერესო ეპიზოდია.
_ რატომ?
_ ეს მოთხოვნა იმ ექსპერტებსაც არ დაუყენებიათ, რომლებსაც „ნაციონალური მოძრაობის“ მიმართ, რბილად რომ ვთქვა, სიმპათია აქვთ, თუმცა იმის თაობაზე, თუ რა ნაბიჯების გადადგმას აპირებს მინისტრი, კითხვები დაისვა. გახარიამ თქვა, რომ მისი გადადგომა-არგადადგომა პრობლემა არ არის, მაგრამ უნდა, რომ იმ კითხვებზე, რომელიც საზოგადოებას დამნაშავეებსა და შემსრულებლებთან დაკავშირებით, ასევე ძალის გადამეტებასა თუ ორივე მხრიდან პროვოკაციების მონაწილეების გამოვლენაზე აქვს, პასუხი გაეცეს და იმ დღეს მომხდარი საერთო სურათის აღდგენა მოხდეს. ამის შემდეგ საზოგადოების გადასაწყვეტია, თუ ჩემს წასვლას ისევ მოითხოვს, მე წავალო, _ გვითხრა მინისტრმა.
_ ამ შეხვედრაზე გახარიამ თუ დაუშვა ალბათობა, რომ მიტინგის დაშლისას დამიზნებით სროლა ცალკეული ძალოვნების პროვოკაცია იყო?
_ რასაკვირველია, ლაპარაკი ამაზეც იყო, ანუ ძალის გადაცდომა ნამდვილად მოხდა და გამოძიების პროცესში ნელ-ნელა ვავლენთ, ყველაფერი ეს როგორ ვითარდებოდაო.
_ ანუ ცალკეული სპეცრაზმელები ასე იმიტომ იქცეოდნენ, რომ ის შედეგი დამდგარიყო, რომელიც დადგა?
_ ამ ვერსიას არსებობის უფლება აქვს და ამის თაობაზე მანამდეც ვლაპარაკობდი. ამდაგვარი არაერთი ღონისძიება მაქვს ნანახი, ზოგიერთში კი მონაწილეობაც მიმიღია და ამიტომ ძალიან კარგად ვიცი, ანალოგიური ღონისძიებების ორგანიზიება როგორ ხდება. „ნაციონალური მოძრაობა“ მუდმივად ამბობს, რომ იქ აღელვებული და არაორგანიზებული ახალგაზრდების მასა იყო, რომელმაც პროტესტი თავისი ნებით გამოთქვა. ნაწილობრივ, რასაკვირველია, მართლაც ასე იყო _ პარლამენტთან, სანამ შეტაკება დაიწყებოდა, უამრავი ხალხი იმყოფებოდა, მათ შორის, ჩემი შვილიც, მაგრამ საქმე ისაა, რომ ამ ხალხის გარდა ორგანიზებული ძალაც იყო.
_ ამას რის საფუძველზე ამბობთ?
_ ისეთი გააზრებული ქმედება, როგორიც პოლიციის კორდონზე შეტევაა, მარტივად არ ხდება. პოლიციელები გამოყავდათ და ფიზიკურ დაპირისპირებას არიდებდნენ _ ყველაფერი ეს კი ორგანიზებული ჯგუფების მიერ იყო გაკეთებული და ამაში დარწმუნებული ვარ. ამ ჯგუფს, ალბათ, ტრენინგიც ჰქონდა გავლილი.
_ სად?
_ ტრენინგი იმას არ ნიშნავს, რომ სადმე ბანაკში წაიყვანო და ორი კვირა ავარჯიშო. მაგალითად, შეგიძლია, ათ ადამიანს სამ საათში აუხსნა, რას ნიშნავს მიტინგში მონაწილეობა და ამ დროს როგორ უნდა მოიქცეს.
_ ბატონო მამუკა, სიმართლე გითხრათ, ცოტა დავიბენი, ანუ თუ გარკვეული ჯგუფი დატრენინგებული იყო, პოლიციელების გამოყვანა, რომ მათზე ფიზიკური ძალადობა არ მომხდარიყო, რას ემსახურებოდა?
_ ჯერ ერთი, ეს პოლიციელებისთვის დემონსტრირება იყო, თქვენი საწინააღმდეგო არაფერი გვაქვს და ხელისუფლებას ვერჩითო. მეორე მიზანი კი კორდონის მოშორება იყო.
_ რამდენჯერმე „ნაციონალური მოძრაობა“ ახსენეთ, არადა, 20 ივნისს აქციაზე ყველა ოპოზიციური პარტია იმყოფებოდა. ამას გარდა, „ნაცმოძრაობა“ გაერთიანებული ოპოზიციის წევრია. მოკლედ, მაინცდამაინც ყოფილ მმართველ გუდზე რატომ სვამთ მახვილს?
_ ძალიან კარგი კითხვაა! „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ აქცენტს იმიტომ ვაკეთებ, რომ ეს საქართველოში ყველაზე კარგად ორგანიზებული პარტიაა, რომელიც ანალოგიური მოქმედებებისთვის მზად არის, მით უმეტეს, რომ შესაბამისი გამოცდილება აქვს. ამ პარტიას აქტიური ჯგუფებიც ჰყავს, რომელსაც ანალოგიურ სიტუაციაში იყენებს.
_ დავუშვათ, ასეა, მაგრამ არ დაგავიწყდეთ, რომ გავრილოვის წინააღმდეგ თავდაპირველად „ევროპულმა საქართველომ“ აიმაღლა ხმა და ამ მხრივ განსაკუთრებით ელენე ხოშტარია აქტიურობდა.
_ შეიძლება, „ევროპული საქართველო“ ჩანდა, მაგრამ „ნაციონალური მოძრაობა“ მოქმედებდა.
_ ისინი შეთანხმებულები იყვნენ?
_ ამას ვერ გეტყვით, მაგრამ პირადად მე ასეთი შთაბეჭდილება შემექმნა, რომ „ევროპული საქართველო“ ჩანდა, „ნაციონალური მოძრაობა“ კი მოქმედებდა.
სხვათა შორის, მიაქციეთ ყურადღება, თუ ვინ მოუწოდა ხალხს პარლამენტში შესვლისკენ.
_ ვინ?
_ ნიკა მელიამ. სხვებიც იყვნენ, მაგრამ როცა მელიას მოწოდება მოვისმინე, ანუ ის კი არა, როცა ჯგუფურად ლაპარაკობდნენ, შევიდეთ-არშევიდეთო, არამედ როცა ცალკე იყო, შემექმნა შთაბეჭდილება, რომ ის თავისი ჯგუფის წევრებს მიმართავდა, აბა, წავედითო, ანუ ის იმ ხალხს მიმართავდა, რომელზეც იცოდა, რომ გაჰყვებოდა.
_ თუ ასეთი დეტალები თქვენ შეამჩნიეთ, წესით, ეს შსს-საც უნდა შეემჩნია, ამიტომ საინტერესოა, მან შეჭრის მცდელობა თავიდანვე რატომ არ აღკვეთა და ვითარება კულმინაციამდე რატომ მიიყვანა?
_ როგორც ჩანს, ამ სიტუაციის მოსაგერიებლად მზად არ იყო. სხვათა შორის, მინისტრმაც თქვა, მაქსიმალურად ვცდილობდით, წინამორბედებს არ დავმსგავსებოდითო.
_ ოპოზიციის ლიდერებთან მოლაპარაკებას ამიტომაც ცდილობდა?
_ მოლაპარაკებასთან დაკავშირებით ცოტა უცნაური სურათი შეიქმნა და ეს ის თემაა, რომელიც ბოლომდე ვერ ჩამოვაყალიბეთ. ამასთან, ამ შეხვედრის ერთ-ერთმა მონაწილემ იკითხა, ისე რატომ მოხდა, რომ პრემიერმა თქვა, არაფერი იქნებაო და უცებ ცრემლსადენი ყუმბარები ისროლესო? ამაზე მინისტრმა გვიპასუხა, მოლაპარაკების პროცესის დროს შეტევა გვერდიდან დაიწყოო, მაგრამ ეს ვიდეოკადრები არ გვინახავს და აქედან გამომდინარე, შემიძლია, მხოლოდ მინისტრის სიტყვებს დავეყრდნო.
_ ისე, ბატონო მამუკა, 2012 წლიდან მოყოლებული, სახელმწიფო გადატრიალების საბაბით სისხლის სამართლის საქმე არაერთხელ აღიძრა, მაგრამ გამოძიება ბოლომდე არ მისულა და იგივე „საბურავების საქმე“ თაროზეა შემოდებული. აქედან გამომდინარე, რატომ უნდა გვჯეროდეს, რომ 20 ივნისს სახელმწიფო გადატრიალება რეალურად იგეგმებოდა ან ის, რაც მოხდა სწორედ გამოუძიებელი საქმეების შედეგია?
_ რასაკვირველია, მეც ზუსტად მანდ ვარ. სხვათა შორის, იმ დღეს, როცა გავრილოვი გამოჩნდა, ერთ-ერთი პირველი ვიყავი, რომელმაც ვთქვი, ირაკლი კობახიძე ბაქოშივე უნდა გადადგეს-მეთქი. ისე, ნახევარი საათით ადრე ამ ასამბლეის დღის წესრიგი ნანახი მქონდა და ვიცოდი, რომ გავრილოვის კი არა, გენერალური მდივნის გამოსვლა იგეგმებოდა. საღამოს კი, როცა ყველაფერი ეს მოხდა, ანუ მიტინგის დარბევის მერე, ვთქვი, მე რომ გახარიას ადგილას ვიყო, გადავდგებოდი-მეთქი. მას მერე კი, რაც გახარია ჟუნალისტებს შეხვდა, პოზიცია შევიცვალე და ამის არ მრცხვენია, ანუ მიმაჩნია, რომ გახარიამ, რომელმაც პასუხისმგებლობა ყველაფერზე თავად აიღო, გამოძიების საქმე ბოლომდე უნდა მიიყვანოს, საზოგადოების წინაშე შედეგებით წარდგეს და საზოგადოება თავად გადაწყვეტს, ის გადადგომის ღირსია თუ არა. სხვათა შორის, ამის შესახებ გახარიასაც ვუთხარი.
მოკლედ, საქართველოში უამრავი რეზონანსული საქმეა, რომელიც ხმაურით დაწყებულა და ბოლოს, პასუხისმგებელი ან მთავრობა ყოფილა, ან _ ვიღაც ძალოვნები, რომლებსაც ვერ გაიგებთ, ვინ არიან. შესაბამისად, არ ვიცით, ამ საქმეებზე პასუხი ვის მოვთხოვოთ. ამ შემთხვევაში კი, პირადად მე, როგორც მოქალაქემ, ვიცი, რომ პასუხი გიორგი გახარიას უნდა მოვთხოვო!
თუ გაინტერესებთ, ამ შეხვედრაზე რაზე ვიდავეთ, გეტყვით _ ეს ვადები იყო, ანუ ერთ-ერთმა ჩვენგანმა გახარიას კატეგორიულად მოსთხოვა, ეს გამოძიება დაუსრულებლად არ უნდა გაგრძელდეს და უახლოეს მომავალში უნდა დამთავრდესო, მაგრამ მინისტრმა, არ მოესწრებაო. ამიტომ ჩვენ, ყველამ ძალიან კატეგორიულად მოვთხოვეთ, ჩვენთან შეხვედრას აზრი მაშინ ექნება, თუ საბოლოო ვადა გვეცოდინება, როდესაც გამოძიებას წერტილი თუ არ დაესმევა, ლოგიკური კონტურები მაინც გამოჩნდებაო. და კიდევ ერთი: საზოგადოება მუდმივად უნდა იყოს ინფორმირებული, გამოძიებასთან დაკავშირებით რა ხდება _ შეიძლება, ყველაფერი ვერ თქვან, მაგრამ აუცილებლად უნდა ჩანდეს, პროცესი როგორ მიდის. ეს გაითვალისწინეს და იმის ფრაგმენტები, გამოძიება როგორ მიმდინარეობს, ჩნდება ხოლმე.
_ ბატონო მამუკა, სიტყვა გაგვიგრძელდა, მაგრამ ერთ თემასაც შევეხები, მით უმეტეს, რომ სპეცსამსახურების მუშაობაში, ასე თუ ისე, ერკვევით: „გავრილოვის ღამეს“, როგორც 20-21 ივნისის მოვლენები მოინათლა, გიორგი გაბუნიას სკანდალური ეთერი მოყვა. შეიძლება, ესეც იმ სცენარის ნაწილი იყოს, რაზეც ზემოთ ვისაუბრეთ?
_ ჩემთვის ძალიან სერიოზული ავტორიტეტია რუსი პოლიტოლოგი ილარიონოვი და ამ თემაზე სწორედ მის დასკვნას დავეყრდნობი. ილარიონოვმა „ამერიკის ხმას“ ძალიან მწვავე ინტევიუ მისცა, სადაც ხელისუფლებაც გააკრიტიკა და ოპოზიციაც. განსაკუთრებით კი გაბუნია გააკრიტიკა, თუმცა ამ შემთხვევაში, „გაბუნია“ კრებითი ტერმინია, ანუ ილარიონოვმა თქვა, გავრილოვი ამ სავარძელში, შესაძლოა, შემთხვევით მოხვდა, მაგრამ „გაბუნია“ სპეცოპერაცია იყო, რომელშიც დიდი ფული დაიხარჯა და გაბუნია ჭანჭიკი იყოო. ილარიონოვმა ისიც თქვა, არ ვიცი, ფული ვინ აიღო, მაგრამ ეს სპეცოპერაციის კლასიკაა და უსაფრთხოების თემაზე შექმნილ სახელმძღვანელოებში უნდა შევიდესო. ილარიონოვმა რუსული პოლიტიკური სამზარეულო ჩემზე უკეთ იცის და მინიშნება იქითკენ გააკეთა, რომ გაბუნიას ამბავში ვიღაც იყო ჩარეული და ამით რაღაც თამაში ითამაშეს. ეს თამაში კი რუსეთის პრეზიდენტს გარკვეული დემარშისთვის სჭირდებოდა. ამით პუტინმა რამდენიმე კურდღელი ერთად მოკლა და მარტო კეთილი ბიძიას როლი კი არ ითამაშა, არამედ, დუმას თავზე დაამხო, შენი აზრი არავის აინტერესებსო. ზოგადად, საქართველოს საზოგადოების აზრი არავის აინტერესებს და მან „კეთილი ბიძიას“ როლი დასავლეთის წინაშე ითამაშა, რომელიც შეშფოთებული იყო, რომ რუსეთი საქართველოს მიმართ უაღრესად ნეგატიურ ნაბიჯებს გადადგამდა. ამას აქ მყოფი დიპლომატები არც მალავდნენ და თავიანთი ქვეყნებიდან შესაბამისი ინსტრუქციებიც ჰქონდათ მიღებული.
_ ბოლოს, ბატონო მამუკა, თქვენი აზრით, ქვეყანაში არსებული პოლიტიკური კრიზისი როგორ უნდა განიმუხტოს?
_ ეს პოლიტიკური კრიზისი ჯერ არ განიმუხტება და გაგრძელდება, ყოველ შემთხვევაში, შემოდგომამდე სხვადასხვა ტიპისა და ხარისხის დაძაბულობა იქნება, რადგან ძალიან სერიოზული ძალები არიან დაინტერესებულნი, რომ სამხრეთ კავკასიაში, შიდა პოლიტიკის თვალსაზრისით, სერიოზული სირთულეები არსებობდეს.
ამასთან, დღეს რუსეთს საქართველოში თავისი გაძლიერება კი არა, საქართველოს დასუსტება ისევე სჭირდება, როგორც _ ჩვენი მეზობლების, რათა თავი კომფორტულად იგრძნოს.

გიორგი აბაშიძე