სხვა ყველაფერთან ერთად, ჩვენ მომხმარებლებიც ვართ და უფლებებიც გვაქვს. ეს უფლებები ხშირად ირღვევა და გამართული კანონმდებლობის უქონლობის გამო, მათზე სათანადოდაც ვერ ვრეაგირებთ. როგორც სხვა სფეროებში, აქაც ევროკავშირთან მზარდი ინტეგრაცია უნდა დაგვეხმაროს, რათა კანონმდებლობის ჰარმონიზაციასთან ერთად საზოგადოების ცნობიერებაც ამაღლდეს და ახლებური ცხოვრება დავიწყოთ.

მანამდე კი დრო გადის და ჩვენ ერთსა და იმავე სამწუხარო წრეზე ვტრიალებთ.

თავდაპირველად, მოვუსმინოთ ადამიანებს, რომლებმაც ამ სფეროს გაუმართაობა საკუთარ ტყავზე გამოსცადეს.

 

მერაბ კაჭახიძე:

_ სუპერმარკეტებში ფასდაკლებაზე მითითებული არ არის, ეს რითაა გამოწვეული, _ პროდუქციის მოხმარების ვადის გასვლით, თუ მწარმოებლის კეთილი ნებით?

თითქმის ყველა სუპერმარკეტში ასეა _ არანაირი განმარტება. როგორ უნდა გავიგოთ, მაგალითად, შებოლილი თევზის მოხმარების ვადა? ვერაფერს დავამტკიცებ. ისიც კი მსმენია, რომ ზოგიერთ პროდუქტს ხელოვნურ ციფრებს აწერენ, ვითომ ფასდაკლებაა და ამ დროს საწყის ფასად იყიდება. ამაზეც ბევრი საუბრობს და, ალბათ, ის შემთხვევაა, როცა კვამლი უცეცხლოდ ვერ იქნება.

მეტსაც გეტყვით, ვაკეში ერთ-ერთ დიდ სუპერმარკეტში (შეგნებულად არ ვასახელებ) დავაფიქსირე, რომ თევზის კონსერვს აქციის ფასი აწერია, მაგრამ, რეალურად, ეს პროდუქტი ფასდაკლების გარეშე იყიდება, რადგან მსგავს ნაწარმთან, სულ რაღაც, ერთი თეთრის სხვაობა აქვს (ამის დაფიქსირება კი ყველას არ ძალუძს). ჯერ ვიფიქრე, ალბათ, შეეშალათ-მეთქი, მაგრამ ეს „შეცდომა“ იმდენ ხანს გრძელდება, რომ ე. წ. მარკეტინგული ხრიკი სახეზეა.

 

ლადო დონაძე:

_ სუპერმარკეტ „უნივერსალში“ მზა კერძებზე ღამის საათებში ღირებულებას არ აკლებენ.

_ რამდენად ახალია მათი მზა პროდუქტი?

_ ყოველთვის პასუხობენ, რომ „კერძები დღეს დამზადდა“. სუპერმარკეტ „სპარის“ ქსელში ღამის ფასდაკლების შემდეგაც გარკვეული მზა პროდუქცია გაუყიდავი რჩებათ და „უნივერსალში“ როგორ იყიდება ეს ყველაფერი ყოველგვარი ფასდაკლების გარეშე? ამიტომ კარგი იქნება, თუ მზა კერძებზეც ვარგისიანობის ვადას მიუთითებენ, რათა მომხმარებელი შესაძლო მოწამვლისგან და სხვა გართულებებისგან დაზღვეული იყოს.

 

ლეილა ფუტკარაძე:

_ „სპარში“ საღამოს საათებში მომსახურების ხარისხი დაბალია. თენგიზ აბულაძის ქუჩის სუპერმარკეტში ორი თანამშრომელი მუშაობს და ხშირად საქმეს ვერ ასწრებს. რა გახდა ამხელა მარკეტში საღამოს საათებში თანამშრომლის დამატება? ცოდვით ვივსები, ამ გოგონებს რომ ვუყურებ. ერთსა და იმავეს პროდუქციის აწონაც უწევს და სალაროსთან მირბენაც. ამას ხშირად მომხმარებლის უკმაყოფილება მოსდევს. არ შეიძლება, გოგონები ასეთ ნერვულ ატმოსფეროში ამუშაო, ეს ყველაფერი, საბოლოო ჯამში, მათ გაყიდვებზეც ხომ იმოქმედებს? არადა, „სპარში“ ერთ-ერთი საუკეთესო თანამშრომლები არიან, რომლებიც, ელემენტარულად, გამარჯობას გეუბნებიან, გიღიმიან, გეკითხებიან, დაგროვებითი ბარათი თუ გაქვს, რომელ ცელოფნის პარკში ჩააწყონ პროდუქტი, ათთეთრიანში (საიდანაც გარკვეული ნაწილი ქველმოქმედებაში მიდის), უფასოში თუ ა. შ.?

მოგმართავთ „სპარის“ ხელმძღვანელობას: ეს გოგონები ადამიანურ შრომით პირობებს ნამდვილად იმსახურებენ, თან მთელი ცხოვრება წინ აქვთ და ასე უდიერად ნუ მოექცევით. ისინი ხომ მომავალი დედები არიან, ამისთვის სხვა თუ არაფერი, ნორმალური ჯანმრთელობა სჭირდებათ… ამიტომ დაამატეთ საღამოს საათებში თითო თანამშრომელი მაინც, გთხოვთ!

 

ნუგზარ ჩილაჩავა:

_ აღნიშნული სუპერმარკეტი ყიფშიძის ქუჩაზეა და გამგები გაიგებს. ბოლოში ფასდაკლებების საკმაოდ მოზრდილი სივრცე აქვთ. თითო დახლზე პროდუქციაა აკოკოლავებული. ჰოდა, ციბრუტივით ვუტრიალე ერთ-ერთს გარშემო და მარჯვენა მუხლი ისე ვხიე იქვე უკან დადგმულ დაბალ ხის ყუთს, რომ თვალებიდან ცეცხლოვანი ნაპერწკლები წამომცვივდა. ხმაურზე ყველამ ჩემკენ გამოიხედა, ტკივილისგან კინაღამ ჩავიკეცე, მაგრამ ჩემს ბედოვლათ მდგომარეობას სახალხოდ ხომ არ გამოვფენდი.

ვითომც არაფერი, ხის ყუთს ხელით „მოვეფერე“ და მცირე, შეუმჩნეველი კოჭლობით გზა გავაგრძელე. გამოსვლის მერე შარვალი მუხლამდე ავიწიე და კიდევ კარგი, შინაგანი სისხლჩაქცევა მქონდა. ეს მანამდეც მივხვდი, რადგან ის ადგილი უჩვეულოდ გამითბა. მეგობრებო, ამას ნუ იზამთ, აიღეთ ის ხის ყუთები, რომელსაც მრავალსართულიანი დახლის შემოვლისას მყიდველი, უბრალოდ, ვერ დაინახავს და…

 

გიორგი იველიძე:

_ ბაზრობების ე. წ. შიდა ტერიტორიაზე (რომელიც გარეგნულად გარე ვაჭრობას არ გულისხმობს) ღია ცის ქვეშ იყიდება სხვადასხვა წარმოშობის რძის პროდუქტი, ხორცეული, თევზი და ა. შ. აღარაფერს ვამბობ კანფეტებსა და ნამცხვრებზე, რომელიც, ასევე, იქ ყოველგვარი დაფარვის გარეშე, ქუჩის მტვერში იყიდება. არაერთხელ ვთხოვე პირადად გამყიდველებს, რომ ტკბილეული, ჩურჩხელები და მსგავსი პროდუქცია მაინც დაეფარათ (მყიდველიც მოგემატებათ-მეთქი), მაგრამ ნურას უკაცრავად. კონტროლი აქაც გასამკაცრებელია, რათა ჩვენი თანამოქალაქეების ჯანმრთელობა ყოველდღიურად რისკის ქვეშ არ იდგეს.

 

გია გიგინეიშვილი _ კახეთის მთისძირა სასტუმროს რესტორანში ისე მოიწამლა, რომ გონება დაკარგა და კინაღამ გრძელ გვირაბში ამოჰყო თავი, რომლის ბოლოშიც ამბობენ, რომ მკრთალი სინათლე ბჟუტავს:

_ იმ სასტუმროს არ ვასახელებ, რადგან პერსონალს შევპირდი, რომ ფაქტს არ გავახმაურებდი, ოღონდ კი სათანადო ზომები მიეღოთ. მოკლედ, ჩავედი სასტუმროში და საღამოს რესტორანში ვივახშმე. მგელივით დამშეულმა მხოლოდ ბოლოს მივაქციე ყურადღება, რომ „შვედური მაგიდის“ ერთ-ერთ კერძს, ცოტა არ იყოს, სიმჟავის გემო დაჰკრავდა. დიდად ყურადღება არ მიმიქცევია იქამდე, სანამ შუაღამისას ძლიერი გულისრევის შეგრძნებამ არ გამაღვიძა. საწოლიდან სწრაფად ავდექი, ტუალეტამდე ვერ მივაღწიე, ისე მოწყვეტით გავიშხლართე…

თანაოთახელის შიშნარევმა წინადადებამ გამომაფხიზლა, _ სასწრაფო დახმარებას ხომ არ გამოვუძახოო? _ არა-მეთქი, _ ერთი კი დავიძახე, წამოვხტი და ტუალეტისკენ გავქანდი.

იმ ღამით კიდევ ერთხელ გადავრჩი და მეორე დილით პერსონალს დაველაპარაკე, _ ვაჩვენე, აი, ამა და ამ პროუდუქტმა მომწამლა, ეტყობა, დაძველებულია და ყურადღება მიაქციეთ-მეთქი. მადლობებად „დაიღვარნენ“ და იმედია, იმ სასტუმროში მსგავსი რამ აღარასოდეს განმეორდება. მე კი იმავე დილით მანქანაში დავჯექი და თბილისისკენ გამოვქანდი.

 

ნუკრი გოგებაშვილი _ ზოგიერთ საპარიკმახეროში ელემენტარული ჰიგიენური წესების დაუცველობას უჩივის:

_ ვაგზლის მოედნის მიმდებარე ტერიტორიაზე დავდივარ საპარიკმახეროში. იქ შეჭრა 3 ლარი ღირს და იმიტომ, მაგრამ რად გინდა? ეს კაცი „დენიკინისდროინდელი“ ინსტრუმენტებით მუშაობს და, სამწუხაროდ, გამოცვლასაც არ აპირებს. ისე გაშმაგებული მაჭრის ხოლმე „ნანეტს“, რომ სისწრაფე-სიჩაუქე მისი ხარისხის ნიშანია. რა გახდა, ამ ინსტრუმენტების თვეში ერთხელ მაინც გარეცხვა, მაგრამ, ეტყობა, ამისთვის არ სცალია. კარგი, ელექტროხელსაწყოები კიდევ გასაგებია, ადამიანმა მამაპაპური სავარცხელი მაინც ხომ უნდა გაასუფთავო, მაინც არ რეცხავს.

მეც იქ დავდივარ, სანამ 10 ლარი არ მექნება, რომ ათლარიან „სალონში“ ვინმე ღვთისნიერი შუშანას ან ქრისტინას განკარგულებში აღმოვჩნდე.

 

გულადი შერმაზანაშვილი _ ბოლო დროს წყლის გახშირებულ გათიშვებზე საუბრობს:

_ უკვე უბანსაც მნიშვნელობა აღარ აქვს, ვარკეთილსა და ვაკეში წყლის გამორთვის პრობლემა ერთნაირად დგას. მაინცდამაინც ძველი „ეგზეკუცია“ სურთ ამ კამპანიის წარმომადგენლებს, რომ ცოტა ხელი გაანძრიონ და საქმეს მიხედონ? 2-3 დღის განმავლობაში წყლის შეწყვეტა ჩვეულებრივ ამბად აქციეს. ერთ-ერთი შემთხვევისას „ჯივიპის“ ფეისბუქზე მივწერე, რა ხდება, რა პრობლემა შეიქმნა-მეთქი? თამარაშვილზე რაღაც დაზიანდა და ვაკეთებთო.

მეორე დღეს შუაღამისას გამოუშვეს წყალი. ბატონებო, თანხებს ნუ ზოგავთ, კეთილი ინებეთ, თანამშრომლები დაამატეთ და ხარვეზი დროზე აღმოფხვერით, თორემ ქალაქში უწყლობა, ლამის, წამებასთან ასოცირდება და ამაზე, ადრე თუ გვიან, პასუხი მოგეთხოვებათ.

 

ე. მ. _ „თელასისა“ და „ყაზტრანსგაზის“ მხრიდან აბონენტებისადმი კვლავ არაცივილიზებულ დამოკიდებულებაზე საუბრობს:

_ თუნდაც შემთხვევითი დავალიანების გამო მოწოდება შეიძლება ისე გაგითიშონ, რომ წინასწარ არც გაგაფრთხილონ. ამ დროს „თელასის ქორებს“ თუ ადგილზე წაასწარი, თავიდან გირთავენ და გეუბნებიან, რომ საფასური საღამომდე დაფარეო. თუ ეს სიჩაუქე ვერ გამოიჩინე, სახლში არ იყავი და ა. შ., იმავე დღეს ექვსამდე თუ ვერ მოასწარი, მეორე დღემდე სინათლეს უნდა დაემშვიდობო. ასევე გაზის კომპანია არ წყვეტს „ტრადიციას“, როცა აბონენტს თავიდან ჩართვა ხუთლარიან ჯარიმად უჯდება. მხოლოდ ერთი რამ მაინტერესებს: რის საფუძველზე მოქმედებენ ამგვარად კომპანიების წარმომადგენლები?

 

გოგიტა ნ.-ს ჩაფიძის გულის კლინიკაში გამოკვლევები დასჭირდა:

_ წარმოიდგინეთ, იქაური კლინიკის ექიმის კონსულტაციაზეც კი არანაირი დაზღვევის შეღავათი არ ვრცელდება და ამაში 60 ლარი გადამახდევინეს. მერე სისხლის გამოკვლევა და ე. წ. ფიზიკური დატვირთვის ჩატარება, მთლიანობაში, 250 ლარი დამიჯდა. ვეკითხები, _ თუ დაზღვევის ექიმთან კონსულტაციას უფასოდ გავდივარ და მერე ანალიზებშიც მხოლოდ გარკვეულ პროცენტს ვიხდი, თქვენთან ეს რატომ არ ვრცელდება-მეთქი? ლოგიკური პასუხი ვერ მივიღე.

სამაგიეროდ, იქვე ძველი ნაცნობი შემხვდა და მითხრა, _ ანალიზებიც დამიფინანსეს და ოპერაციასაც (შუნტირება) დიდწილად მინაზღაურებენო. _ ეგ როგორ მოხდა-მეთქი? _ როგორ და ვკვდებოდი, გათიშული აქ წამომიყვანეს, მომასულიერეს და ახლა სტაციონარულად ოპერაციაც მეკუთვნისო. ე. ი. ადამიანი სანამ მიქელ-გაბრიელს თვალებში არ ჩახედავ, მანამდე შანსი არ გაქვს გაიგო, თუ რა გჭირს. კარგი, მე 250 ლარი მქონდა (სხვებს უფრო მეტი სჭირდებათ), ვისაც პურის ფული ენატრება, იმან რა ქნას?

 

ლელა მიქაშავიძემ _ შვილი ერთ-ერთ სტომატოლოგიურ კლინიკაში მიიყვანა ბრეკეტების გასაკეთებლად:

_ ვითომ კლიენტებისთვის ნახევარ ფასად აკეთებდნენ და დაწყების მერე რომ დავიანგარიშეთ, საშუალო ფასებზე უფრო მეტი ღირებულება გამოდიოდა. თავიდან რაღაცები ბრეკეტის საერთო მომსახურებაში არ შეჰყავთ და ნელ-ნელა ამატებენ. მერე მეუბნებიან, ჩვენთან დაბჟენა 85 ლარი ღირს და როგორც კლიენტს 45 ლარად გიკეთებთო. ამ დროს ნებისმიერ სხვა კლინიკაში უბრალო ბჟენი, შეიძლება, 25-30 ლარად გაგიკეთონ.

 

ჰენრი ბუხრიკიძე _ ყოველდღიურად მობილურ ტელეფონზე შემოსული ათეულობით გზავნილით წუხს:

_ ამისთვის სპეციალურად იუსტიციის სახლში მივედი და ოპერატორებს ვთხოვე, რომ ჩემი პირადი მონაცემებიდან მობილურის ნომერი ამოეგდოთ. მიპასუხეს, რომ ეს ამ საქმესთან არაფერ შუაშია და ესემესები ჩვენც მოგვდისო. _ თავი როგორ დავაღწიო-მქეთი? _ ყველა „მესიჯს“ ბოლოში გამორთვის კოდი მოჰყვება და მიმართეთო. რამდენიმეზე გამოვიყენე, მაგრამ უშედეგოდ, უარის მიუხედავად, იმავე კომპანიის გზავნილები მაინც მომდის. თან, ესენი „ტელეპათიური ნიჭითაც“ არიან დაჯილდოებული: გზავნილს რომ წავშლი, იმავე წამს იგივე შინაარსის ახალი წინადადება მომდის.

 

არსებულ სიტუაციასა და გამოსავლის გზებზე დარგში მომუშავე ექსპერტ-სპეციალისტებსაც მოვუსმინოთ.

 

მადონა კოიძე _ ა/ო „მომხმარებელთა ფედერაციის“ თავმჯდომარე:

_ ერთადერთი სფერო, რომელიც საქართველოში დაცულია, სურსათის უვნებლობაა, რადგან არსებობს სახელმწიფო სტრუქტურა, სურსათის ეროვნული საგენტო, რომელიც პასუხისმგებელია, რომ ქვეყანაში უვნებელი სურსათი გაიყიდოს.

ყველა დანარჩენი სფერო სახელმწიფოს მხრიდან კონტროლისა და ზედამხედველობის გარეშე მიტოვებულია. ამას ისიც ემატება, რომ საქართველო, ფაქტობრივად, ერთადერთი ქვეყანაა, რომელსაც არ აქვს კანონი მომხმარებელთა უფლებების დაცვის შესახებ. აქედან გამომდინარე, მომხმარებელი დღემდე დაუცველია.

თუმცა არსებობს კანონპროექტი, რომელიც ექსპერტთა ჯგუფმა, პარლამენტის ევროინტეგრაციის კომიტეტთან ერთად, შექმნა. კანონპროექტი პარლამენტში წარდგენილია, ორი მოსმენით გავიდა და დღეს, რატომღაც, თაროზეა შემოდებული. საქართველოში მომხმარებელს სასამართლოს გარდა არანაირი ბერკეტი არ აქვს, რომ საკუთარი უფლებები დაიცვას.

_ თქვენი ინფორმაციით, კანონის მიღებას ხელს რა უშლის?

_ კანონს ბიზნესგაერთიანებები ეწინააღმდეგებიან. ამ დროს, მასში ერთადერთი ის არის გათვალისწინებული, რომ მომხმარებელი არ მოატყუონ და შეძენილ სამუშოზე, ან პროდუქტზე სრულყოფილი ინფორმაცია ქართულ ენაზე (კონსტიტუციური ენა) მიაწოდონ, რათა მომხმარებელმა სწორი არჩევანის გაკეთება შეძლოს.

_ ამ შემთხვევაში ბიზნესგაერთიანებების პოზიცია რამდენად ლეგიტიმურია?

_ კეთილსინდისიერი ბიზნესი ამას არ უნდა ეწინააღმდეგებოდეს. პირიქით, მომხრე უნდა იყოს, რადგან ეს ქვეყანაში ჯანსაღი, კონკურენტუნარიანი გარემოს ჩამოყალიბებას ხელს შეუწყობს, ასევე პროდუქციის მიმართ მომხმარებლის ნდობას გაამყარებას.

_ მაშინ საკუთარ პოზიციას რით ხსნიან?

_ იმით, რომ ქართულენოვანი ეტიკეტირება პროდუქტს გააძვირებს და ამას გარკვეული პერიოდი სჭირდება. თუმცა ნებისმიერ ცივილიზებულ ქვეყანაში მოსახლეობას, მომხმარებელს ინფორმაცია თავის კონსტიტიციურ ენაზე მიეწოდება, რათა მან სწორი არჩევანი გააკეთოს.

ჩემთვის გაუგებარია, საქართველო გამონაკლისი რატომ უნდა იყოს?

_ რა შედეგს იწვევს ის, რომ სურსათის გარდა სხვა სფეროები, პრაქტიკულად, არ რეგულირდება?

_ ცალსახად, დაუცველობას იწვევს. მომხმარებელმა, შეიძლება, ეკონომიკური ზარალი განიცადოს და თანხა ისეთ ნივთში, ან მომსახურებაში გადაიხადოს, რომელიც მის მოთხოვნებს ვერ აკმაყოფილებს.

_ პრობლემის აღმოფხვრის გზას სად ხედავთ?

_ მომხმარებელს პოზიციების გამყარება და საკუთარი თავის დაიცვა უნდა შეეძლოს. მოქალაქე სხვადასხვა კანონში მიმოფანტულ მომხმარებელთა უფლებების შესახებ თავებს არ უნდა ეძებდეს, ერთიანი კანონი უნდა არსებობდეს, რომელშიც გაერკვევა და, ფაქტობრივად, იგი მეგზური იქნება, თუკი მისი უფლებები დაირღვევა.

_ საზოგადოების დამოკიდებულება როგორია?

_ საზოგადოების დამოკიდებულება უარყოფითია, რადგან ვიმეორებ: ერთადერთი ბერკეტი, რომელიც მომხმარებელს დარჩა, ეს არის სასამართლო, მაგრამ იმასაც თუ გავითვალისწინებთ, რომ მომხმარებელმა ადვოკატი უნდა აიყვანოს და სასამართლოს ბაჟი გადაიხადოს, ეს კიდევ თანხებს უკავშირდება.

აქედან გამომდინარე, მომხმარებელი, უბრალოდ, იძულებულია, თავი ჩაღუნოს და არსებულ უსამართლობას შეეგუოს.

_ რამდენად ხელს შეუწყობს ევროკავშირი-საქართველოს ასოცირების ხელშეკრულება ამ სფეროში ვითარების გაუმჯობესებას?

_ ასოცირების ხელშეკრულება პირდაპირ ითხოვს, რომ ქვეყანაში მომხმარებელი დაცული იყოს და არსებობდეს კანონი მომხმარებელთა უფლებების დაცვის შესახებ.

 

ვახო კობალაძე _ „ევროპის ფონდის“ პროგრამის მენეჯერი:

_ არსებობს ევროკავშირის ნორმატიული აქტები, რომლებთან დაახლოებაზეც საქართველოს ვალდებულებები აქვს აღებული. ეს ასოცირების შეთანხმებაში ჩამოწერილია, ზოგი ევროკავშირის დირექტივაა და განსაზღვრულია, თუ რომელ წლებში უნდა დაუახლოვოს საქართველომ კანონმდებლობა (2025 წლამდე). რასაკვირველია, ამას შემდეგ კანონმდებლობის განხორციელება მოჰყვება.

აღნიშნული დირექტივები სხვადასხვა მიმართულებით მომხმარებლების უფლებების დაცვას ითვალისწინებს, ამის ნახვა ასოცირების შეთანხმებაში შესაძლებელია.

_ მანამდე როგორი სიტუაცია გვაქვს?

_ საკმაოდ ცუდი მდგომარეობაა, რადგან, მცირე გამონაკლისის გარდა, ფაქტობრივად, არანაირი კონტროლი არ ხორციელდება. ამისთვის საჭირო კანონმდებლობაც არ არსებობს.  სახელმწიფო მომხმარებლების უფლებების დარღვევის ფაქტებზე (რამდენიმე სფეროს გარდა) ბიზნესს, თითქმის, არ აკონტროლებს.

_ თქვენი მონაცემებით, მომხმარებლების უფლებების დაცვის შესახებ კანონის საქმე სადამდე მივიდა?

_ წინა პარლამენტმა პირველი მოსმენით მიიღო და მეორე მოსმენაზე „გაიჭედა“. მთავრობამ მიიჩნია, რომ ჯერ არ იყო მზად ამ კანონპროექტის მისაღებად და ეკონომიკის სამინისტრომ „რეგულირების შედეგი შეაფასა“, ანუ კანონპროექტით გაწერილი რამდენიმე მოთხოვნა ეკონომიკაზე რა ზეგავლენას მოახდენდა.

რამდენადაც ვიცი, ეს დოკუმენტი პარლამენტისთვის მიწოდებულია და მიმდინარე მოწვევის პარლამენტში უნდა განიხილონ. ვადებზე ზუსტად ვერაფერს გეტყვით, განხილვა როდის განახლდება. კანონპროექტის წარმდგენი ევროინტეგრაციის კომიტეტი იყო.

_ ევროკავშირის დირექტივებთან მიერთება რამდენად არის გამოსავალი, რომ ამ სფეროში მდგომარეობა გაუმჯობესდეს?

_ ნამდვილად გამოსავალია, რადგან ჩვენს ხელისუფლებაზე ასეთი ძლიერი ზემოქმედება, სამწუხაროდ, არავის შეუძლია მოახდინოს. მთელი ეს ევროკავშირთან ინტეგრაციის პროცესი მართლაც არის გამოსავალი, რომ არათუ მთლიანად გადაიხედოს, ფაქტობრივად, ყველა სფეროში, ხელახლა ბაზარზე ზედამხედველობა შეიქმნას.

ასე რომ, ვინც ამ სფეროში ვმუშაობთ, ძირითად იმედებს ამაზე ვამყარებთ.

_ მთავრობას რამდენად აქვს მზაობა, რომ ამ მიმართულებით აქტიური ნაბიჯები გადადგას?

_ გარკვეული ნაბიჯები იდგმება. ვთქვათ, სურსათის უვნებლობის კონტროლის კუთხით მნიშვნელოვან პროგრესს მივაღწიეთ. თუმცა წინ ჯერ კიდევ ბევრი პრობლემაა. სხვა სფეროებშიც საკმაოდ გრძელვადიანი გეგმებია დასახული.

საქმე ნელ-ნელა კეთდება, მაგრამ ამას საზოგადოების მხრიდან ყურადღების მიდევნება სჭირდება და პოზიტიური გაგებით ხელისუფლებაზე ზეწოლა, რომ ყველაფერი დროულად გაკეთდეს და მომხმარებლების ინტერესები მაქსიმალურად გაითვალისწინონ. რაც შეეხება ცნობიერების ამაღლებას, ამ საქმეში მედიასაც დიდი როლი აკისრია.

 

გელა მამულაშვილი