ქვეყნის პოლიტიკის საშინაო საკითხებზე „ქრონიკა+“-ს ესაუბრება „ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის“ ლიდერი _ ბაჩუკი ქარდავა:

_ ბატონო ბაჩუკი, „ვენეციის კომისიის“ დასკვნის ნაწილი გასაჯაროვდა, სადაც საარჩევნო სისტემაში დაგეგმილი ცვლილებებია შეფასებული. გაგიმართლდათ თუ არა მოლოდინი ოპოზიციურ პარტიებს? მიუხედავად იმისა, რომ „ქართული ოცნება“ აცხადებდა, მხოლოდ „ვენეციის კომისიის“ რეკომენდაციებს გავითვალისწინებო, როგორ ფიქრობთ, შეასრულებს ამ ნათქვამს?

_ დავიწყოთ იქიდან, რომ დასკვნების გასაკეთებლად აბსოლუტურად საკმარისია ის ნაწილიც კი, რაც გასაჯაროვდა. ჩვენი მოლოდინები სრულად, 100%-ით გამართლდა. შეგახსენებთ, მთავარი პრობლემები ამ საკონსტიტუციო კომისიასთან რა იყო: 1. კონსენსუსის არარსებობა; 2. საპარლამენტო არჩევნების სისტემის, მართალია, პროპორციულის შემოღება, მაგრამ შედეგში ბონუსების სისტემით იგივე სურათის დატოვება, რომ ერთ პარტიას მიაქვს ყველაფერი, ანუ ძალაუფლების მიტაცების მექანიზმი; 3. პრეზიდენტის არჩევნების თემა. ბუნებრივია, ევროპაში არის ქვეყნები, სადაც პრეზიდენტი არაპირდაპირი წესით ირჩევა და ამასთან დაკავშირებით გადაწყვეტილებაზე თავიდანვე ვიცოდით, რომ ქართველი ხალხი უნდა იღებდეს და მისი სურვილია, პრეზიდენტი პირდაპირი წესით აირჩეს. „ვენეციის კომისიის“ წინასწარ დასკვნებში სწორედ ეს მთავარი კომპონენტებია წინ წამოწეული იმ ნაწილში, რაც უკვე გასაჯაროვდა. თუ ქვეყანაში, პოლიტიკურ პარტიებში, არასამთავრობო სექტორსა და, ზოგადად, საზოგადოებაში არსებობდა კონსენსუსი „ქართული ოცნების“ პროექტის საწინააღმდეგო და არა სასარგებლო, დღეს ამ ოპოზიციის მხარეს დაემატა კიდევ ერთი ძალიან ძლიერი სუბიექტი, ეს არის „ვენეციის კომისიის“ დასკვნა, ანუ „ვენეციის კომისიასთან“, ოპოზიციურ პარტიებთან, სამოქალაქო სექტორთან და ქართველ ხალხთან ერთად ბიძინა ივანიშვილის „ქართული ოცნება“ პირისპირ დარჩა, ისინი თავისას ცდილობენ დაამტკიცონ, მაგრამ თეთრზე ვერ იტყვი, რომ შავია. დღევანდელი სიტუაციიდან გამომდინარე დაახლოებით ასეთი სურათი გვაქვს. რაც შეეხება იმ ნაწილს _ გაითვალისწინებს თუ არა ხელისუფლება „ვენეციის კომისიის“ დასკვნებს. „ვენეციის კომისია“ იძლევა რეკომენდაციებს, ბუნებრივია, ხელისუფლებას შეუძლია, ეს რეკომენდაციები ან გაითვალისწინოს, ან _ არა. მთავარი ის კი არ არის, გაითვალისწინებს თუ არა ხელისუფლება „ვენეციის კომისიის“ დასკვნებს, თუ არ გაითვალისწინებს სტრასბურგის სასამართლოა, ბევრი საერთაშორისო პრობლემაა, ახლად გაჩენილი პრობლემაა _ თბილისის ცენტრიდან ადამიანის გატაცება და თუ ამას დაამატებს „ვენეციის კომისიის“ დასკვნას და მხოლოდ გაითვალისწინებს პუტინის შემოღრენას და საერთოდ არ გაითვალისწინებს დემოკრატიული მსოფლიოს პოზიციას, ეს მათი პრობლემა იქნება, მაგრამ მთავარი პრობლემა „ქართულ ოცნებას“ გათვალისწინება-არგათვალისწინების ნაწილში ექნება ქართველ ხალხთან და დარწმუნებული ვარ, თუ ისინი ამ რეკომენდაციებს არ გაითვალისწინებენ, მაშინ მათ პირისპირ მოუწევთ პასუხისგება ქართველი ხალხის წინაშე. ასე რომ, დაველოდოთ მოვლენებს, რა არჩევანს გააკეთებს „ქართული ოცნება“,ხარაკირის გზით წავა, თუ დათმობს და შეეგუება იმას, რომ ვერ შექმნის მექანიზმებს, რომ 21-ე საუკუნეში ხელისუფლებაში ძალით დარჩეს.

_ გარკვეული პოლიტიკური თუ საზოგადოებრივი ჯგუფები პრეზიდენტ მარგველაშვილს მიმართავდნენ, რომ გადამდგარიყო, რათა ახალი პოლიტიკური პროცესის დაწყებას შექმნოდა საფუძველი. თქვენ როგორ ფიქრობთ, უნდა გადამდგარიყო თუ არა პრეზიდენტი და გადადგომის შემთხვევაში, რა სახის ცვლილებები შეიძლებოდა მოჰყოლოდა მის ამ ნაბიჯს?

_ კი, არსებობს ასეთი გზა, ტაქტიკურად შეიძლებოდა ეს ნაბიჯი გადადგმულიყო, მაგრამ პირდაპირ გეტყვით, ეს ჩემი პირადი, სუბიექტური პოზიციაა და ამას ვერ დავარქმევ პოლიტიკურ პოზიციას, ეს ჩემი განწყობაა, რომ ასეთი მანიპულაციებით დემოკრატიას ვერ დავიცავთ. დემოკრატია უნდა დაიცვას კონსოლიდირებულმა ქართულმა საზოგადოებამ, ამას არ სჭირდება ასეთი ტაქტიკური სვლები, თუ ხელისუფლება ამ გზით წავა, ის ხელყოფს დემოკრატიას. ამის პირობები ყველანაირად ჩანს ხელისუფლების ნაბიჯებიდან. დარწმუნებული ვარ, ქართული საზოგადოება დემოკრატიას დაიცავს. შეიძლება ვისაუბროთ ტაქტიკურად ასეთ სვლებზე, მაგრამ მთავარი მაინც ხალხის გადაწყვეტილება იქნება და დარწმუნებული ვარ, რომ ეს დემოკრატიის სასარგებლოდ მოხდება.

_ პარლამენტის თავმჯდომარე ხშირად აკრიტიკებს პრეზიდენტს. უკანასკნელ პერიოდში ამან უფრო მასშტაბური ხასიათი მიიღო. „ქართული ოცნება“ ასევე აცხადებს, რომ პრეზდენტი პარალელურ საარჩევნო კამპანიას აწარმოებს. თქვენ როგორ აღიქვამთ ამას?

_ მთელი ამ პროცესის განმავლობაში თავს ვიკავებდი და ირაკლი კობახიძე პიროვნულად არც მიხსენებია არანაირ კონტექსტში. დღესაც თავს შევიკავებ, უბრალოდ, მხოლოდ ერთს მოგახსენებთ, რომ პატრონის საამებლად ვიღაცაზე გადაკიდება, თან როდესაც ამას ხელოვნური სახე აქვს, მთლად ლამაზად არ ჩანს, არც პოლიტიკურად და არც კაცურად.

_ აზერბაიჯანელი ჟურნალისტი აფგან მუხთარლი, რომელიც ოჯახთან ერთად თბილისს აფარებდა თავს, მოულოდნელად ბაქოს საკანში აღმოჩნდა. ამ ინფორმაციის გავრცელებისთანავე, უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვა გაჩნდა. რა შესაძლო პოლიტიკური შედეგები ექნება მას და რა შეიძლება გამოიწვიოს მომხდარმა საერთაშორისო პოლიტიკურ ასპარეზზე?

_ აქ შეიძლება ყურადღება გავამახვილოთ რამდენიმე ასპექტზე: პირველი _ უკვე ჩვენი სპეცსამსახურები და ძალოვანი სტრუქტურები კი არ კოჭლობენ, ლამის წაქცევის პირას არიან და ამის მაჩვენებელია ბოლო დროს მათი მხრიდან გადადგმული ნებისმიერი ნაბიჯი. სპეცსამსახურის მოვალეობა, რომელმაც უნდა უზრუნველყოს ქვეყნის უსაფრთხოება, აბსოლუტურად საპირისპირო სახეს იძენს, არათუ უზრუნველყოფს უსაფრთხოებას, არამედ, ხელყოფს. დაახლოებით ასეთ მოვლენასთან გვაქვს საქმე, როდესაც თბილისის ცენტრში იტაცებენ ჟურნალისტს, ადამიანს, რომელიც არის დევნილი და ამას უარყოფენ. მას შემდეგ აზერბაიჯანის პარლამენტის წარმომადგენლისგან ვიგებთ, რომ ეს იყო ბაქოსა და თბილისის სპეცსამსახურების ერთობლივი სპეცოპერაცია. ცუდი საქმე შეიძლება გააკეთო, მაგრამ პროფესიონალურ დონეზე, გამოდის, რომ ცუდსაც ვაკეთებთ და არაპროფესიონალურადაც. ეს არის ჩვენი სპეცსამსახურების სახე. თუ რა შეიძლება მოჰყვეს ამას: პოლიტდევნილების ასეთი სახით გაწირვა, ჟურნალისტის გატაცება, ეს ყველაფერი დემოკრატიის ის მთავარი კომპონენტებია, რომლის გარეშეც ცივილიზებული მსოფლიო და დემოკრატიული საზოგადოება ვერ იარსებებდა. საერთაშორისო სკანდალი იქნება ის, რომ ამას ყველა მიხვდება და დემოკრატიულ საზოგადოებაში დაისმება კითხვა, _ ვართ თუ არა მათი ნაწილი?! წყალში იქნება გადაყრილი ყველა ის წარმატება, რაც დასავლეთის მიმართულებით ჩვენს ქვეყანას ჰქონია. ძალიან მარტივად და მოკლედ შეიძლება ითქვას, რომ დასავლური და დემოკრატიული განვითარების კურსი დარტყმის ქვეშ არის. იმასაც დავამატებ, რომ ამ ხელისუფლების პირობებში, ყოველგვარი სუბიექტური დამოკიდებულების გარეშე, ყოველგვარი ოპოზიციური მტკიცებულებების გარეშე, როგორც საქართველოს ერთმა რიგითმა მოქალაქემ განვაცხადო, რომ ეს პროცესი უფრო გაღრმავდება და არ გამოსწორდება, იმიტომ, რომ იმდენად ჩიხში შევიდნენ, მოსალოდნელია მხოლოდ შეცდომების მომატება და კიდევ უფრო გაძლიერება.

_ დიდი ხანია, ბიძინა ივანიშვილი საჯარო სივრცეში არ გამოჩენილა. ცოტა ხნის წინათ გავრცელდა ინფორმაცია, რომ იგი რეგიონებში იმ მიზნით დადის, საზოგადოებას მოთმინებისკენ მოუწოდოს. ამ მოწოდებას ივანიშვილი იმით ხსნის, რომ „საზოგადოების დიდი ნაწილი, ისევ ისეთივე გაჭირვებული დარჩა ამ 4 წლის განმავლობაში, როგორიც იყო და ძალიან უჭირს შეაფასოს მთავრობის წვლილი. ძალიან ბევრი უმუშევარია და ძალიან უჭირს ხალხს, შემოსავალიც არ გაზრდია, ან საერთოდ არ გააჩნია ბევრს. როგორც არ ჰქონდა „ნაციონალების“ დროს სამსახური, ისე არ აქვს ახლაც ბევრს“. თქვენი აზრით, რა არის ამის მიზეზი, რომ ექსპრემიერი ხალხს მოთმინებისკენ პირადად მოუწოდებს?

_ სიმართლე გითხრათ, ეს განცხადება მე არ მინახავს, მაგრამ თუ ასეთი რამ თქვა, შემიძლია გითხრათ, რომ მის ადგილზე თავს შევიკავებდი, ან მას მოუწევს ისეთივე აუდიტორიასთან შეხვედრა, როგორიც იყო კონსტიტუციის საკითხებზე მომუშავე კომისია, ანუ ადამიანების მცირე რაოდენობა, რომელიც აქტივის სახით შემორჩა, ეს ძალიან სამარცხვინო და სასაცილო იქნება. ფართო მასებთან შეხვედრის ზურგი არ მგონია, რომ ბიძინა ივანიშვილს ჰქონდეს. ეს არის უფრო ზონდირება, შესაძლებელია თუ არა ასეთი რამ, მაგრამ მე ეჭვი მეპარება, რომ ივანიშვილის კარტი წინასაარჩევნოდ კიდევ ერთხელ გათამაშდეს, ეს ძალიან რთული იქნება და სიმართლე გითხრათ, მისგან ასეთ ნაბიჯს არც ველოდები. არ მგონია, მან არ იცოდეს, რომ ეს დიდ შედეგს არ მოიტანს. მას სიამოვნებდა ხალხთან სიარული მაშინ, როცა ყველა ბიძინა, ბიძინას გაჰყვიროდა.

_ თვითმმართველობის ორგანოების რეფორმის ფარგლებში ხელისუფლებამ კანონპროექტი შეიმუშავა, რომლითაც თვითმმართველ ქალაქებს ქალაქის სტატუსი მოეხსნათ. ხელისუფლება ამას შენახვის სიძვირით ხსნის. თქვენ როგორ აფასებთ ხელისუფლების ამ ნაბიჯს და რას შეიძლება უკავშირდებოდეს თვითმმართველობების არა დეცენტრალიზაციის, არამედ ცენტრალიზაციისკენ გადადგმული ნაბიჯები?

_ ეს არის აბსოლუტური სიცრუე! ერთი მხრივ, ხელისუფლება ამბობს, რომ თანხების სიმწირის გამო მიიღო ეს გადაწყვეტილება და მეორე მომენტში იმეორებს, რომ ბიუჯეტში ამ ქალაქებისთვის არანაირი ცვლილება არ არის მოსალოდნელი ფინანსური კუთხით. პირველიც ტყუილია და მეორეც! მესამე საკითხია _ ბიუჯეტში ამ მიზნით ხარჯები არ გაზრდილა. მუნიციპალიტეტის ფუნქციაა ხალხთან ახლოს ყოფნა, მისი გაერთიანებით ის ხალხს უფრო მეტად შორდება, ვიდრე ეს დღეს არის. ერთი ნათელი წერტილი, რაც მათი ქმედებებიდან მახსოვს, ეს იყო სწორედ დეცენტრალიზაციისკენ გადადგმული ნაბიჯი, მუნიციპალიტეტების დანაწევრება აშკარად პოზიტიური ნაბიჯი იყო, მაგრამ ახლა გაერთიანებისკენ წასვლა უკვე იმას მიანიშნებს, რომ ბოდიში, მაგრამ ვის უხდიან ფულს და რაში იხარჯება ის ფულები დღეს მუნიციპალიტეტებში?! ეს ის ადამიანები არიან, რომლებთანაც „ქართულ ოცნებას“ ვალდებულებები ჰქონდა პირველ თუ მეორე არჩევნებში და ის ადამიანები კანონიერი გზით ვერ დაასაქმეს და ხელოვნურად შეუქმნეს სხვადასხვა სამსახური, გაბერეს შტატები და ამ ადამიანებს ისე გადაუხადეს ფული. ნაცვლად იმისა, რომ ეს გაეკეთებინათ, სჯობდა, ის ნაბიჯები გადაედგათ, რომელიც ხალხთან ახლოს მყოფ მუნიციპალიტეტებს განავითარებდა. პირიქით, მუნიციპალიტეტი მსხვილი კი არ უნდა იყოს, რაც უფრო მცირეა და ხალხთან ახლოს არის, მეტი შედეგის მომტანია ხალხისთვის, თუმცა ხელისუფლებას ცხოვრებას ურთულებს თუნდაც იმიტომ, რომ რეიტინგდაკარგული ხელისუფლების პირობებში მერობის ამდენი კანდიდატის შერჩევა, ძალების ასე დაქსაქსვა, მათ აშკარად გაუჭირდებათ და ამიტომაც, ალბათ, უნდათ, კონსოლიდირებულად მოახდინონ თავიანთი ძალების ოპტიმიზაცია.

_ ხელისუფლებამ გადაწყვიტა, კონსტიტუციაში ჩაიწეროს, რომ სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწები უცხო ქვეყნის მოქალაქეებზე არ გასხვისდება. თქვენ როგორ მიგაჩნიათ, უნდა იყოს თუ არა ქვეყნის მთავარ კანონში ეს ჩანაწერი და რამდენად სწორია ამ ფორმულირებით ჩაწერა იმ ფონზე, როდესაც უამრავი მაგალითი გვაქვს, წლების მანძილზე, როგორ იცვლებოდა მიწის სტატუსი?

_ თუ კარგად გადავხედავთ, ხელისუფლება ისეთ საკითხებში წავიდა დათმობებზე, რომელიც მისი ხელისუფლებაში ყოფნა-არყოფნის სფეროს საერთოდ არ წარმოადგენდა და 90%-ში პროვოცირებული იყო ხელისუფლების, ან მათი ყოფილი მომხრეებისგან, ან სპეცსამსახურებისგან მართული ადამიანების მხრიდან. ამ შემთხვევაში, კონკრეტულად არავის ვგულისხმობ, თუმცა არც ის გამიჭირდება, რომ დავასახელო. ოჯახის თემიდან დაწყებული, მიწის საკითხებით გაგრძელებული, კონსტიტუციაში ამ თემის წამოწევა ნიშანია იმისა, რომ „ქართული ოცნება“ ძალიან დასუსტდა და მას სჭირდება თემებით სპეკულირება, პოპულისტური საკითხების შემოგდება. კაცი კაცთან დაწვება და კაცი კაცთან ოჯახს შექმნის თუ არა, ამას კონსტიტუცია უნდა არეგულირებდეს თუ არა, ცოტა სასაცილოდ მიმაჩნია, იმიტომ, რომ ყველა ადამიანს თავისი არჩევანი აქვს და ამას მორალი განსაზღვრავს. ვისაც როგორ სურს, ისე იქცევა, მაგრამ არ მგონია, საქართველოში ეს პრობლემა იმ დონეზე ყოფილიყო, რომ კონსტიტუციას განესაზღვრა. რაც შეეხება მიწასთან დაკავშირებულ საკითხს, აქაც შემიძლია გითხრათ, რომ კონსტიტუციის დონეზე ამ თემის აწევა წინასაარჩევნოდ გადადგმული პოპულისტური ნაბიჯია, იმიტომ, რომ ასეთი თემები რეგულირდებოდა, რეგულირდება და კიდევ დარეგულირდება საქართველოში. ამ მიწას ზურგზე არავინ მოიკიდებს და საქართველოდან ნამდვილად არ წაიღებს. ერთს კი მართლაც გააკეთებს: მახსენდება, როდესაც სავიზო რეჟიმი საწყის ეტაპზე გაამკაცრეს და შემდეგ მოუწიათ ამის შეცვლა იმიტომ, რომ საქართველოში ფინანსური შემოდინებები შემცირდა ამ ნაბიჯის გამო. ანალოგიურ პრობლემას მივიღებთ დღეს, ინვესტორების ძალიან ბევრ კითხვის ნიშანს და ინვესტიციების შემცირებას, თუმცა, ვეჭვობ, ამის გარეშე, ისედაც შეუმცირდებათ ინვესტიცია, რადგან არ მგონია, ამ ხელისუფლების პატრონს ძალიან ბევრი ბიზნესმენის შემოჭრა მაინცდამაინც სიამოვნებდეს.

_ იუსტიციის უმაღლესმა საბჭომ 11 რაიონში სასამართლოების თავმჯდომარეები დანიშნა. სასამართლო სისტემაში მიმდინარე პროცესებს ბევრი საკმაოდ კვალიფიციური კრიტიკოსი ჰყავს. განსაკუთრებული კრიტიკა ისმის იმ მოსამართლეების მისამართით, რომლებიც ნაციონალების პერიოდში ხელისუფლების სასარგებლო პოლიტიკური გადაწყვეტილებების მიღებაში არიან შემჩნეული. თქვენ როგორ შეაფასებდით სასამართლო სისტემაში მიმდინარე პროცესებს და იმას, რომ ხელისუფლება რეპუტაციაშერყეული მოსამართლეების მიმართ ლოიალურ დამოკიდებულებას ავლენს და თავად მოსამართლეებს არ აძლევს სასამართლოს თავმჯდომარეების არჩევის საშუალებას?

_ იმიჯშელახული, ცუდ საქმეებში ერთხელ უკვე გამოყენებული ადამიანების მეორედ და მესამედ გამოყენება უფრო ადვილია და ამ გზას ეს ხელისუფლება მაშინ დაადგა, როდესაც მურუსიძე მოგვევლინა ქვეყნის ქართული სამართლის მამად. მეორე საკითხი ის არის, რომ სასამართლო სისტემის რეალური რეფორმა ნიშნავს იმას, რომ უარი თქვან მის გარედან მართვაზე. ხელისუფლებას დღეს ისე უჭირს, რომ მას სჭრდება მართოს სასამართლო და არ უნდა რეფორმა. ის სასამართლოში არ ენდობა პატიოსან ადამიანებს და გასვრილი მოსამართლეები სურს, მათზე ზეწოლა მარტივია და ამით უნდა შეინარჩუნოს ხელისუფლება. რა თქმა უნდა, ეს ყველას არ ეხება, მაგრამ, სამწუხაროდ, ასეთ შემთხვევებში პატიოსანი ადამიანები მხოლოდ თუ გაძვრებიან და გაიპარებიან შემთხვევით, თორემ, ძირითადად, იმ ადამიანებზე აკეთებს ხელისუფლება სასამართლოში აქცენტს, ვისი მართვაც ადვილია.

_ ხელისუფლებაში საკადრო ცვლილებები დაიწყო. შს მინისტრმა პირველი მოადგილე კადრების განკარგულებაში გადაიყვანა და მისი საქმე თვითონ შეითავსა; ყოფილი მთავარი პროკურორი ფინანსური პოლიციიდან ისევ მთავარ პროკურატურაში გადმობარგდა, ამჯერად მოადგილის რანგში… უნდა ველოდოთ თუ არა კიდევ ხელისუფლებაში საკადრო ცვლილებებს და ეს რას ემსახურება?

_ ფასადური, ფორმალური და შედეგის ვერმომტანი ცვლილებების განხორციელების მოლოდინში ნამდვილად ვარ, ეს იმის მაჩვენებელია, რასაც ხელისუფლება ძალიან ცდილობს, რომ იხტიბარი არ გაიტეხოს და თქვას, რომ ყველაფერი რიგზეა. ეს ნაბიჯები კიდევ უფრო აჩვენებს, რომ ხელისუფლებას ძალიან უჭირს. ორჯერ კიდევ ამძიმებს ამ მდგომარეობას ის, რომ ეს კოსმეტიკური ცვლილებები რეალურად ცვლილებებიც კი აღარ არის, ანუ ხელისუფლება უკვე საკუთარი თავის გაჯანსაღებასაც კი ვერ ახერხებს. ამიტომ იყო, რომ ჩვენი საუბრის დასაწყისში სხვა კონტექსტში აღვნიშნე, რომ ეს ხელისუფლება უკვე ჩიხშია და მას არაფრის გამოსწორება აღარ შეუძლია. უკვე დღის წესრიგში შეიძლება იდგეს მხოლოდ ამ ხელისუფლების შეცვლის საკითხი და არა მისი შიგნიდან განახლების, იმიტომ, რომ „ქართული ოცნების შიგნიდან განახლება უკვე შეუძლებელია, ამ პოლიტიკურ ძალაში ამის პოტენციალი არ არსებობს. შესაძლოა, ქართველი ხალხი ემზადოს მხოლოდ იმისთვის, რომ ეს პოლიტიკური ძალა შეცვალოს. კარგი და სიკეთე, რაც შეუძლია „ქართულმა ოცნებამ“ საქართველოს გაუკეთოს, მოეშვას ხელოვნური ბერკეტების შექმნას პირდაპირპროპორციულად იმისა, თუ როგორ კარგავს რეიტინგს, ბედს შეეგუოს და ნაბიჯები გადადგას დემოკრატიისთვის, იმიტომ, რომ არჩევითობა და არჩევნების გზით ხელისუფლების ცვალებადობის პრინციპი არ დაირღვეს.

_ საზოგადოებაში ხედავთ იმ ძალას, რომ ხელისუფლება შეცვალოს? უამრავი იმედგაცრუების გამო ხალხი, პრაქტიკულად, არჩევნებზე არ მიდის…

_ ეს ძალიან ცუდია ისევ ხელისუფლებისთვის და ძალიან ცუდია სახელმწიფოსთვის. ამ შემთხვევაში ოპოზიციურმა ძალებმა და საერთოდ, სამოქალაქო საზოგადოებამ ყველაფერი უნდა გააკეთოს იმისთვის, რომ ხალხში ნიჰილიზმი გაქრეს და დარწმუნდეს, რომ მის ხმას ვითარების შეცვლის ძალა აქვს. ერთხელ და ორჯერ თუ არ გაგიმართლებს, ეს არ ნიშნავს, რომ უნდა დანებდე! ის მთავარი უფლება, რომ ერთი დღე ხელისუფალი არის ხალხი, ეს საზოგადოებამ ყველა ხელისუფლებას და ყველა პოლიტიკურ ძალას აუცილებლად უნდა დაანახვოს და ამისკენ ძალიან სერიოზული ნაბიჯები ჩვენც უნდა გადავდგათ, მაგრამ თუ ხელისუფლება ამ გზებს ჩაკეტავს, დამერწმუნეთ, ხალხის ეს მდგომარეობა მისთვის ნამდვილად საზიანოა. სამწუხაროდ, არაერთი მინახავს (ამას ცალსახად ვაფიქსირებ, ეს ნამდვილად არ არის კარგი ჩვენი სახელმწიფოებრივი განვითარებისთვის) დიდი ხნით გაჩუმებული, მერე ერთბაშად გაბრაზებული და ამბოხებული ხელისუფლების წინააღმდეგ. უარესზე უარესს ვირჩევთ ამ ვითარებაში, მშვიდ ვითარებაში კიდევ არჩევანის გაკეთების საშუალება არ ხერხდება. ორი გზაა _ ქართულმა საზოგადოებამ უნდა ირწმუნოს, რომ მას არჩევნების გზით შეუძლია ხელისუფლების შეცვლა და აქტიურმა საზოგადოებამ არ უნდა მივცეთ ხელისუფლებას საშუალება, ამ ხალხს ეს ბერკეტები ჩაუკეტოს. თუ საშველი აღარ იქნება, არავინ აპირებს, ვიღაცას გადააყოლოს თავისი ქვეყანა, მაშინ აუცილებლად გაკეთდება არჩევანი ქვეყნისთვის ნებისმიერი პოლიტიკური ხერხებით.

_ პოლიტიკურ ასპარეზზე დავით უსუფაშვილი თავისი გაერთიანებით ბრუნდება, „თავისუფალი დემოკრატები“ და რესპუბლიკელები გაერთიანდნენ, ალბათ, კიდევ უნდა ველოდოთ ამ მხრივ ცვლილებებს. იქნება თუ არა ეს ნაბიჯები სიახლის მომტანი პოლიტიკურ ველზე, თუნდაც ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებზე? რას აპირებს თქვენი პარტია, როგორ ემზადებით არჩევნებისთვის?

_ ცვლილებების მომტანად ყოველთვის მივიჩნევ ისეთ ერთობებს, კოალიციებს, ძალების კონსოლიდაციას, რომელიც ერთ პოზიციაზე დგას ძირითად პრინციპულ პოლიტიკურ საკითხებში, რომლისთვისაც პრიორიტეტი არის არა წარსული, არამედ მომავალი, ბუნებრივია, წარსულის გათვალისწინებით. თუ ერთი იდეოლოგიის, ერთი შეხედულებების პოლიტიკური ძალების კონსოლიდაცია მოხდება, ეს ნამდვილად იქნება ცვლილებების რესურსი. საქართველოში ბევრი ერთობა გვინახავს, მაგრამ, ძირითადად, ვხედავდით აჯაფსანდალის ფორმის ერთობას, სადაც რუსეთსა და დასავლეთზე ორიენტირებული პოლიტიკური ძალები ერთად იყრიდნენ თავს, ან კიდევ მემარცხენე, თუნდაც, ეკონომიკური შეხედულებების პოლიტიკური ძალები და აბსოლუტურად პოლარიზებული, რადიკალურად მისი საწინააღმდეგო შეხედულებების მქონე მემარჯვენე ძალები ერთ კოალიციაში იყო ხოლმე. ეს საქართველოში უნდა დავასრულოთ და თუ ერთიანი შეხედულების მქონე პოლიტიკური ძალების კონსოლიდაცია მოხერხდება, აუცილებლად მოიტანს განახლებას. არ მჯერა ასეთი თემის _ ახალი სახეები! ახალ სახეებზე მეტად ახალი ძალები გვჭირდება და მისი წარმოშობა, ბუნებრივია, ნამდვილად შესაძლებელია ახალ სახეებთან ერთად, კონსოლიდირებულ, ერთი შეხედულების პოლიტიკურ კოალიციაში. რაც შეეხება ჩვენს პარტიას, თვითმმართველობის არჩევნებზე აქტიურ ჩართვას ვაპირებთ, მოლაპარაკებების აქტიურ რეჟიმში ვართ, ჩვენი სიმპათიები გვაქვს მერობის სავარაუდო კანდიდატებთან დაკავშირებით, თუმცა სამუშაო ჯერ კიდევ ბევრია. ამის შესახებ განცხადებას ძალიან მალე გავაკეთებთ.

_ ხელისუფლებამ უკვე გადაწყვიტა, რომ დედაქალაქის მერობის კანდიდატი კახა კალაძე იქნება. ადმინისტრაციული რესურსის, თუნდაც, ფინანსური მდგომარეობის გათვალისწინებით, რა შანსებზე შეიძლება ლაპარაკი?

_ ამაზე მაშინ გიპასუხებთ, როდესაც მეცოდინება, რამდენად კონსოლიდირებული იქნება იმ სახის ოპოზიცია, რომელზედაც ვისაუბრე და ჩამოვყალიბდებით თუ არა იმ მერობის კანდიდატზე, რომელზედაც დღეს ღიად არ ვილაპარაკებ.

თამარ ბატიაშვილი