19 წლის ფეხბურთელ გიორგი შაქარაშვილის მკვლელობამ და 23 წლის პროგრამისტ თამარ ბაჩალიაშვილის უცნაურმა გაუჩინარებამ არათუ მთელი ქვეყანა შეძრა, არამედ უმაღლესი სახელმწიფო პირებიც აიძულა ეღიარებინათ, რომ საგამოძიებო უწყებებში ერთგვარი სისტემური პრობლემაა. ყოველ შემთხვევაში, რამდენიმე დღის წინ პრემიერმა გახარიამ შსს-ში არსებულ ხარვეზებზე ღიად მიანიშა და ამ უწყების პირველ პირებს, საზოგადოების ინფორმირების მიზნით, მეტი აქტიურობისკენ მოუწოდა.
ყველაფერ ამის პარალელურად, მოსახლეობა გაზრდილ კრიმინალზე აკეთებს აქცენტს. იმას, რომ კრიმინალი გაზრდილია, თავად „ოცნების“ მხარდამჭერებიც ვერ უარყოფენ, თუმცა, ამის მიუხედავად, ხელისუფლების მომხრეები ცდილობენ, განავრცონ აზრი, რომ კრიმინალი შეიძლება, გაიზარდა, მაგრამ ყველაფერში დამნაშავე მაინც მედიაა, რადგან ცუდ ამბებს მოჭარბებულად აშუქებს.
ზოგადად, მკვლელობები, ყაჩაღობები თუ ქურდობები ადრეც ხდებოდა და, რასაკვირველია, მომავალშიც მოხდება, მაგრამ ახლა იმაზეა ლაპარაკი, რომ მმართველ ძალასა და ქუჩის სამყაროს შორის ერთგვარი კონტრაქტია დადებული და ისინი მოქმედებენ პრინციპით: „ხელი ხელს ჰბანს“.

თბილისის საქალაქო სასამართლოს ყოფილი ხელმძღვანელი, მამუკა ახვლედიანი, ამბობს, რომ ხელისუფლებასა და კრიმინალს შორის გაფორმებული „წერილობითი ხელშეკრულება“ არ აქვს, მაგრამ ჩვენი რესპონდენტის თქმით, ისეთი პოლიტიკური წყობა, როგორიც ახლა საქართველოშია, მხოლოდ კრიმინალს აწყობს.

„ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს თბილისის საქალაქო სასამართლოს ყოფილ ხელმძღვანელ მამუკა ახვლედიანთან:

_ ბატონო მამუკა, თქვენი, როგორც პროფესიონალი იურისტის, შეფასება როგორია _ კრიმინალი რეალურად გაიზარდა თუ, უბრალოდ, მედია მსგავსს ფაქტებს, როგორც „მეოცნებეები“ ამბობენ, ზედმეტი ინტენსივობით აშუქებს, რაც მძიმე ფონის შთაბეჭდილებას ქმნის?
_ კრიმინალი, რა თქმა უნდა, გაზრდილია! ყოველ შემთხვევაში, თუნდაც რამდენიმე წლის წინანდელ ვითარებასთან შედარებაც არ შეიძლება _ სიტუაცია აშკარად შეცვლილია. ისე, გაშუქება ადრეც იყო. საერთოდ, მედია, გაშუქების გარდა, საქმესაც აკეთებს. ასე რომ არ იყოს, საზოგადოება ინფორმაციას, უბრალოდ, ვერ მიიღებდა.
_ კრიმინალის გაზრდის ერთ-ერთ მიზეზად ზოგი მძიმე სოციალურ ფონს ასახელებს. ამ ვერსიას იზიარებთ თუ სხვანაირად ფიქრობთ?
_ ყველაფერი კომბინირებულად უნდა განვიხილოთ.
_ ანუ?
_ კრიმინალის ზრდას, რა თქმა უნდა, სოციალური ფონიც იწვევს. ასევე მნიშვნელოვანია საჭიროება.
_ რას გულისხმობთ?
_ ისეთი ტიპის პოლიტიკური წყობა, როგორიც ახლა საქართველოშია, მხოლოდ კრიმინალურ ე. წ. საზოგადოებას აწყობს.
_ კრიმინალურ „საზოგადოებას“ ასეთი პოლიტიკური წყობა ხელს რატომ აძლევს?
_ ასეთ დროს მას მეტი შემოსავალი ექნება, მაგრამ, სამწუხაროდ, არ ესმით, რომ ყველაფერი ეს მათი შვილების მომავალსაც შეეხება.
_ ე. ი., შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ხელისუფლებას კრიმინალთან კონტრაქტი აქვს დადებული?
_ როცა კონკრეტული ფაქტები არ გაქვს, ამ თემაზე საუბარი ცოტა რთულია, მაგრამ კრიმინალური სამყაროსა და ხელისუფლების ინტერესები ერთმანეთს ემთხვევა. ცხადია, არ ვიცი, რაიმე სახის კონტრაქტი არსებობს თუ არა და არც ის ვიცი, ვინ ვისთან საუბრობს, მაგრამ ჩემი შეხედულებით, წეღანდელი თქმისა არ იყოს, მათი ინტერესები ერთმანეთს ემთხვევა, ანუ ხელისუფლებას უნდა, რომ ძალაუფლება შეინარჩუნოს. კრიმინალურ სამყაროს ყველაფერი ეს კი იმიტომ აწყობს, რომ ამ გარემოში თავს კარგად გრძნობს.
_ ხელისუფლებისა და კრიმინალების კოლაბორაციონიზმზე ადრეც საუბრობდნენ, მაგრამ ეს თემა განსაკუთრებით შაქარაშვილისა და ბაჩალიაშვილის ტრაგედიების შემდეგ გააქტიურდა. ისე, ბატონო მამუკა, მართალია, ამ საქმეებში ჩართული არ ხართ, მაგრამ საჯარო ინფორმაციის მიხედვით რა დასკვნას აკეთებთ: 19 წლის ფეხბურთელის მკვლელობას თავიდანვე პოლიტიკური ანტურაჟი ჰქონდა თუ ყველაფერი პოლიტიკას მოგვიანებით მიება და, საერთოდ, ახლა მოსამართლე რომ იყოთ, საქმეში არსებული მტკიცებულებებით ბრალდებულების 109-ე მუხლით გასამართლება გაგიადვილდებოდათ?
_ მართალი ხართ: ამ საქმეში ჩართული არ ვარ, მაგრამ იმ მტკიცებულებებით, რომელიც მედიაში ვრცელდება, იგივე მოსამართლეს დამნაშავის გამოვლენა ძალიან გაუჭირდება.
საერთოდ, სამართალი ისე არ დგება, რაოდენობრივად რომ განსაზღვრონ, აი, ამდენი ადამიანი უნდა დავიჭიროთო.
სხვათა შორის, ამ საქმის მოწმეებსაც მხარდაჭერა სჭირდებათ…
მოკლედ, ამ საქმეში ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხებია. ვერ ვიტყვი, რომ ყველაფერი დაგეგმილი იყო, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ძალიან ბევრმა პრობლემამ მოიყარა თავი ან ვიღაცას ძალიან სჭირდება, რომ ყველაფერი ასეთი ფორმით არსებობდეს.
_ ყველაზე მთავარი პრობლემა, მაინც, რა არის?
_ არაკომპეტენტურობა და თანამდებობებზე არასწორი პრინციპით შერჩეული ადამიანების დანიშნვა. როცა ამ ტიპის საქმის გამოძიებას არაპროფესიონალს დაავალებ, ასეთ შემთხვევაში საკითხავია, მიზანი რა გაქვს, ანუ საქმეს სწორედ ასე ხომ არ აფუჭებ?
_ ე. ი., თქვენი აზრით, „შაქარაშვილის საქმე“ არაპროფესიონალიზმის გამო გაფუჭდა?
_ არაპროფესიონალიზმი ერთია, მაგრამ როგორც გითხარით, ეს არაპროფესიონალიზმი შესაძლოა, ვიღაცას ეხმარება, რომ თავიდანვე რაღაც სხვა ვერსიები გავრცელებულიყო, მაგრამ მედიის დახმარებით ამ საქმემ სხვა მიმართულება მიიღო. ახლა კი ლაპარაკი, ალბათ, იმის გადარჩენაზეა, ვინც ხელისდამფარებელია. ამიტომ პრობლემა არაა, რომ ნებისმიერი დანარჩენი დასაჯონ.
_ მაშასადამე, „შაქარაშვილის საქმეში“ მედიის როლი უმნიშვნელოვანესია, არა?
_ დიახ, რადგან თავიდან უნდოდათ ვერსიის განვითარება, რომ წყალში შევიდა და დაიხრჩო.
_ დავაკონკრეტოთ: ამ ვერსიის განვითარება არაპროფესიონალიზმის გამო უნდოდათ?
_ არა, არა.
_ აბა?
_ ეს არაპროფესიონალიზმი ვიღაცებს ეხმარება, რომ თავიანთთვის სასურველი შედეგი მიიღონ. ზოგადად, ეს სისტემური პრობლემა, ანუ საქმის დადგმული სცენარებით მართვაა.
_ 23 წლის თამარ ბაჩალიაშვილის საქმეში არსებული კითხვის ნიშნებიც სისტემური პრობლემაა? ისე, თუ დავაკვირდებით, ბოლო დროს ბევრი ადამიანი უჩინარდება. აი, მაგალითად, მიმდინარე წლის ექვსი თვეში 54 პირია გაუჩინარებული. ამას რით ხსნით?
_ დიახ, სისტემური პრობლემაა.
_ დამისაბუთეთ, რატომ?
_ მოვისმინე, რომ ბაჩალიაშვილის ძებნა 24 საათში არ დაიწყეს. არადა, როცა რაღაც უცნაური ქცევები აშკარაა, სამართალდამცველები მაშინვე უნდა დაინტერესდნენ, მით უმეტეს, რომ ძებნისას მნიშვნელოვანი პირველივე საათებია _ ამ დროს ადამიანი შესაძლოა, ცოცხალი იყოს და მისი გადარჩენა მოხერხდეს.
მოკლედ, „ბაჩალიაშვილის საქმეში“ ძებნის ოპერაციას ძალიან დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა, თან ისეთ ადგილას იპოვეს, რომ შეუძლებელი იყო, იქ თავიდანვე ვერ მიეგნოთ.
_ მახსოვს, მუდმივად სასამართლო სისტემაში არსებულ კლანზე აკეთებთ აქცენტს. ხომ არ ფიქრობთ, რომ იგივე კლანები ძალოვან უწყებებშიცაა და ისინი თუნდაც იმიტომ არ მოქმედებენ, რომ ერთმანეთის ჩაძირვას ცდილობენ?
_ კლანების ბრძოლა გასართობადაა.
_ ანუ?
_ იმის ნაცვლად, რომ იმაზე იფიქრონ, სისტემა როგორ შეიცვალოს და რა უნდა გაკეთდეს, ერთსა და იმავე ტიპის საქმეებზე საუბრობენ, რითაც მოსახლეობას კიდევ უფრო მძიმე ემოციურ სიტუაციაში აგდებენ.
_ პრემიერი ძალოვან უწყებებში არსებულ სისტემურ პრობლემებს აღიარებს. ცნობილია, რომ გახარია და შს მინისტრი „ოცნების“ სხვადასხვა დაჯგუფების წევრები არიან, ანუ გახარიამ, როცა ძალოვნებში არსებულ სისტემურ პრობლემაზე ჩამოადგო სიტყვა, „ოცნების“ შიგნით არსებული დაპირისპირება მიზანმიმართულად გახადა საჯარო?
_ იცით, ყველაზე ცუდი რა არის?
_ რა?
_ ამას თუ ახლა მიხვდა. სხვათა შორის, პირველ ეტაპზე, პირველი პირების დონეზე, ამ ტიპის საუბრებში მეც ჩართული ვიყავი და მაშინვე ამბობდნენ, რომ იგივე პროკურატურის სისტემის რეფორმირება და განათლების დონის ამაღლება აუცილებელი იყო, ანუ სისტემაში არსებული პრობლემების შესახებ 8 წლის წინათაც ზუსტად იცოდნენ, მაგრამ ამ ხნის განმავლობაში რას აკეთებდნენ?
_ მსმენია, რომ 2012 წლამდე ძალოვან უწყებებში პროფესიონალების ნაკლებობა არ იყო. ის ადამიანები სად წავიდნენ?
_ ზუსტად ვიცი, რომ ძალიან ბევრი მათგანი უცხოეთში ფიზიკურ შრომას ეწევა, ანუ უამრავი პროფესიონალი წავიდა და ამ ტიპის მახინჯ სისტემას არ ემსაურება!
_ ამ „მახინჯი სისტემის“ დანერგვა როგორ დაიწო?
_ პირდაპირ არ ხდება, რომ მაგალითად, ვინმემ ჩამოთვალოს, აი, აქ შვიდნი ვართ და ჩვენ გადავწყვეტთო. უბრალოდ, ინტერესთა თანხვედრა ხდება და დიდი ხანია, ამ ტიპის სისტემით მუშაობენ. სხვათა შორის, მხოლოდ სასამართლოში ან ძალოვან უწყებაში კი არა, ყველგან ამ ტიპის სისტემაა, რადგან ჰგონიათ, რომ სასამართლო ასე უნდა იმართებოდეს, მაგრამ თუ დემოკრატიაზე, ევროპასა და მომავალზე ვსაუბრობთ, არ შეიძლება, სახელმწიფო ასე იმართებოდეს!
_ ცხადია, მაგრამ, იქნებ, ყველაფერი ეს ოპოზიციის ბრალიცაა? ანუ იცით, რას გეკითხთებით? _ აი, სარალიძისა თუ მაჩალიკაშვილის საქმეზე, თავის დროზე, დიდი აჟიოტაჟი იყო და ხალხი ქუჩაშიც გამოვიდა, თუმცა მაშინ ვნებები იმით დაცხრა, რომ მთავარი პროკურორი გადადგა და პრობლემაც თითქოს მოგვარდა, მაგრამ ოპოზიციასა და საზოგადოებას იგივე მაჩალიკაშვილისა თუ სარალიძის საქმეებზე რალური დამნაშავეების დასჯა უკომპრომისოდ რომ მოეთხოვა, იქნებ, აქამდე არც მივსულიყავით?
_ პრობლემები ახლა არ დაწყებულა და ის, რაც დღეს ხდება, პრობლემების შედეგებია. ისე არ გამიგოთ, რომ ჩემს სახელსა და გვარს ვუსვამ ხაზს, მაგრამ თანამდებობრივად ვამბობ. ანუ როცა საქალაქო სასამართლოს თავმჯდომარე დანაშაულზე განცხადებას აკეთებს და ამბობს, სასამართლო სისტემაში რაღაც ხდება და გამოსაძიებელიაო, ამის გამო გადააყენებენ და კითხვაზე პასუხი არავის აქვს, ე. ი., რეაგირება არაა, რიგითი ადამიანი რას უნდა ელოდოს?
_ თქვენს შემთხვევაში ოპოზიცია უფრო აქტიური რატომ არ იყო?
_ ამას ვერ გეტყვით… მე ხომ პოლიტიკოსი არ ვარ?
_ ეს რა შუაშია?
_ ამდენი წელი გავიდა და ვცდილობ, თუ საქმე სამართალსა და სიმართლეს ეხება, ყველას გვერდით დავუდგე.
_ ერთი სიტყვით, ბატონო მამუკა, იმაზე, რაც დღეს ქვეყანაში ხდება, პასუხისმგებელი მხოლოდ ხელისუფლებაა თუ მთელი პოლიტიკური სპექტრი, მათ შორის, ოპოზიციაც?
_ მთელი პოლიტიკური სპექტრი. ზოგი თავის შეცდომას მიხვდა, ზოგი კი _ ვერა და დღემდე ჰგონია, რომ სწორს აკეთებს. ზოგმა იცის, რაც არის, მაგრამ გადაიბარა, რადგან სამართავად გამზადებული მოდელი სჭირდება. არადა, ეს მოდელი, რომელიც წინა ხელისუფლების დროს დაინერგა, იმთავითვე ძალიან მახინჯი იყო. ამ სისტემას შეიძლება, ყველაფრი ჰქონდა, მათ შორის, აღჭურვილობაც, მაგრამ მთავარი არ ჰქონდა, რაც სასამართლო სისტემისთვის აუცილებელია. ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ კი ვიღაცებმა გადაწყვიტეს, ახალი სისტემა, რომელიც მათთვის შესაძლოა, ხელის შემშლელი ყოფილიყო, არ უნდა შეექმნათ და, მიუხედავად იმისა, რომ იცოდნენ, ამ სისტემაში რა სიბინძურეც იყო, მას, ასე ვთქვათ, ძირითადი ძალა მისცეს! ყველაფერმა ამან კი ის გამოიწვია, რომ სასამართლოს მიმართ ნდობა დაიკარგა. სიმართლის იმედი არავის აქვს და ქუჩურ გარჩევებსაც სწორედ ეს უდევს საფუძვლად, ანუ როცა ადამიანებს სახელმწიფო სამართლის იმედი არ აქვთ, ყველაფერი, სამწუხაროდ, სხვა ადგილას _ ქუჩაში გადადის და აგრესია სწორედ ამ ფორმით გამოვლინდება ხოლმე!
_ ყველაფერ ზემოთქმულიდან გამომდინარე, სააკაშვილის „ნულოვანი ტოლერანტობა“ გამართლებული ყოფილა?
_ ვერ გეტყვით. უფრო სწორად, დღევანდელი გადასახედიდან ბევრი რამ შესაძლოა, სხვანაირად ჩანდეს, მაგრამ მაშინ ბევრ რამეში, იგივე სასამართლოსთან დაკავშირებით, სხვანაირი კონტექსტი იყო.
_ კერძოდ?
_ ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ ყველა პირსისხლიანად გამოიყურებოდა და ყველას დასჯას ითხოვდა. პროკურატურა და სასამართლოც ახალი შექმნილი იყო და მათ შორის ერთგვაროვანი საკითხების სწორად ჩამოყალიბებისთვის კომუნიკაცია არსებობდა. თუ ეს სტრუქტურები მაშინ შეიქმნა და სახეს დღემდე ინარჩუნებს, მას შემდეგ აღარ განვითარებულა. პირიქით, ხალხის წინააღმდეგ იყენებენ.
საერთოდ, იცით, სასამართლოს მიმართ უნდობლობა რას ნიშნავს?
_ რას?
_ ხელისუფლებას ის კი არ უნდა, რომ სასამართლო მისი იყოს.
_ აბა?
_ სასამართლოს მმართველობაში დისკრედიტებული ადამიანები უნდა, რადგან ხალხს მათი ნდობა არ ჰქონდეს და საკითხები კაბინეტებში ნაცნობობით გადაწყდეს.
_ სხვათა შორის, „შაქარაშვილის საქმეზე“ ბრალდებულები გამოძიებას არ ენდობიან, თუმცა მათი ადვოკატები იმედოვნებენ, რომ საქმის მასალებიდან გამომდინარე, მოსამართლე ბრალდებულებს გაამართლებს. ე. ი., ამ კონკრეტულ მოცემულობაში სასამართლო უფრო სამართლიანი იქნება?
_ არ მგონია, ანუ იმას კი არ ვამბობ, რომ ყველა, ვინც სასამართლოაშია, ცუდია-მეთქი, მაგრამ შეეცდებიან, ისეთი ადამიანი შეარჩიონ, რომელიც მათთვის სასურველ გადაწყვეტილებას მიიღებს. საზოგადოების თვალის ასახვევად რამდენიმე ადამიანის მიმართ ეს მოსამართლე ძალიან მკაცრიც შეიძლება იყოს, მაგრამ სასამართლოზე ნამდვილად არ გამოჩნდება, ამ საქმეს ხელს ვინ აფარებდა.
_ მოკლედ, „შაქარაშვილის საქმეზე“ სასამართლოს მიერ გამოტანილი განაჩენი, აპრიორი, სამართლიანი არ იქნება?
_ სამართლიანი შეიძლება, ნაწილი იყოს.
_ ეს როგორ?
_ განაჩენი შეიძლება, ისეთი იყოს, რაც ამ საქმეზე საზოგადოებას სჭირდება. მარტო იმ ადამიანების დასჯა, რომლებიც ჩხუბობდნენ, ეს ერთი დანაშაულია, მაგრამ ის, რომ ვიღაცები ვიღაცებს ხელს აფარებენ, მომხდარზე კიდევ უფრო საშიში დანაშაულია!
_ ისე, თუნდაც იმაში, რომ კრიმინალმა იმატა, საზოგადოებაც ხომ არაა დამნაშავე, ანუ ადამიანები როცა ხედავენ, რომ რაღაც ცუდი ხდება, როგორც წესი, პოლიციაში დარეკვისგან თავს იკავებენ და, სხვათა შორის, ასე მოხდა სისხლიანი დაბადების დღის წვეულებაზეც.
_ ეს საზოგადოების პრობლემა ვერ იქნება.
_ რატომ?
_ ფოტოგრაფის სატელეფონო ზარი რეალურიც რომ იყოს, მოგეწონათ? ადამიანებს განცდა აქვთ, რომ ან დაიცავენ, ან _ არა. ზოგი იმასაც კი ფიქრობს, რომ თუ პოლიციაში დარეკავს, იქ ყოფნა, პირიქით, შეიძლება, მას მოუწიოს _ ჩვენებები უნდა აძლიოს და სისტემის წინაშე მარტო დარჩეს. ამიტომ ადამიანი თავს დაუცველად გრძნობს და თუ პოლიციაში არ რეკავს, ეს მისი კი არა, სისტემური პრობლემაა!
_ წლევანდელ არჩევნებზე ხელისუფლება რომც შეიცვალოს, სისტემა, ცხადია, არ შეიცვლება და ამას ისიც მოწმობს, რომ „ოცნებამ“ წინა ხელისუფლების დროს შექმნილი არცთუ ჯანსაღი სისტემა წარმატებით გადაიბარა. თქვენი აზრით, სისტემის შესაცვლელად რა არის საჭირო? ეგებ, პოლიტიკური კლასი საერთოდ გამოსაცვლელია და მხოლოდ ამის შემდეგ გვეშველება?
_ ძალიან რთული გეოპოლიტიკური პროცესები მიმდინარეობს და ყველაფერს გათვალისწინება უნდა.
_ ეს რა შუაშია?
_ გადარჩენის შანსი მხოლოდ ნორმალური სახელმწიფოს პირობებში გვაქვს და ამისთვის მეგობრების დახმარება გვჭირდება _ ამერიკელები და ევროპელები იმისთვის უნდა გამოვიყენოთ, რომ განვვირთარდეთ, მაგრამ ჩვენ უკუ პროცესით მივდივართ.
მთავარია, ადამიანებმა მხოლოდ ერთმანეთთან საუბარი კი არა, დამნაშავეების სწორი ფორმით დასჯაც ვისწავლოთ!
_ სხვათა შორის, „ედისონ რიჩერსის“ ბოლო გამოკითხვებით, ყველაფრის მიუხედავად, „ოცნებას“ ლამის 40-პროცენტიანი ნდობა აქვს. ე. ი., ის, რაც ქვეყანაში ხდება, ხალხს მოსწონს?
_ ოპოზიციამ მეტი უნდა იმუშაოს, ახალი სახეები ნახოს და ხალხს ახალი იდეები შესთავაზოს. გასაგებია, რომ პრობლემებზე საუბარი აუცილებელია, მაგრამ ტელევიზიით ახალ იდეებს უფრო მეტი დრო უნდა დაეთმოს. დღეს კი ყველა საკითხზე მხოლოდ უარყოფით კონტექსტში მსჯელობენ. ყველაფერი ეს შესაძლოა, მნიშვნელოვანია, მაგრამ ამაზე მნიშვნელოვანი სისტემურ პრობლემებზე საუბარია.
_ იმისთვის, რომ ადამიანებს სამართლიანობის განცდა გაუჩნდეთ, ქვეყანაში რა უნდა გაკეთდეს?
_ პირველ რიგში, საამისოდ პოლიტიკური ნებაა საჭირო. ასევე ნამდვილად დამოუკიდებელი სასამართლო და საგამოძიებო სისტემა უნდა შეიქმნას.
_ ადამიანები, რომლებიც სხვადასხვა ხელისუფლებას ემსახურებიან, დამოუკიდებელ სასამართლოსა და საგამოძიებო სისტემას როგორ შექმნიან?
_ მესმის, რასაც ამბობთ და პრობლემა სწორედ ასეთ დეტალებშია. სასამართლოში ბევრი რამ შესაძლოა, ძალიან კარგადაა აწყობილი, მაგრამ არასწორი დეტალები კლანს საშუალებას აძლევს, რომ ამხელა ძალაუფლება ჰქონდეს. სწორედ ამიტომ საკანონმდებლო დონეზე ძალაუფლების მოპოვება ვერავინ ვეღარ უნდა შეძლოს!
დიახ, ყველა მოსამართლე გადაწყვეტილების მიღებისას დამოუკიდებელი უნდა იყოს! თუ ქვეყანაში ისეთ 300 ადამიანს ვერ მოვძებნით, რომელსაც საკითხის სწორად გადაწყვეტა შეუძლია, მაშინ, ავდგეთ და იურიდიული ფაკულტეტები დავხუროთ, საქართველოში იურისპრიდენცია გავაუქმოთ და უცხოელები ჩამოვიყვანოთ.
_ უცხოელი მოსამართლეების ჩამოყვანის იდეას ბევრი ლობირებს…
_ ამ იდეის წინააღმდეგი არ ვარ _ უცხოელების, განსაკუთრებით, ამერიკელების დახმარება აუცილებლად დაგვჭირდება, მაგრამ სხვა მოდელებიც არსებობს.
_ მაგალითად?
_ მათ შესაძლოა, კონსულტანტების როლი ჰქონდეთ. ეს იმაზე უკეთესი იქნება, ვიდრე, ვთქვათ, კონკრეტული საქმის გადაწყვეტა, თუმცა პრობლემას ვერც იქ ვხედავ, რომ უცხოელები იმ საქმეებში, რომლებზედაც მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესი იქნება, დავიხმაროთ!
_ საუბრის ბოლოს კითხვას ისევ შაქარაშვილის ტრაგედიაზე დაგისვამთ, ბატონო მამუკა: ეს საქმე პრეცედენტული თუნდაც იმიტომაა, რომ გამოძიება, პრაქტიკულად, პირდაპირ ეთერში მიდის. ეს დემოკრატიული პროცესია?
_ წარმოუდგენელია! იქიდან გამომდინარე, რომ გამომძიებლებს თავიანთი ადგილი არ უკავიათ, ჟურნალისტები გამომძიებლები გახდნენ!
_ ჟურნალისტურ გამოძიებაში ცუდი არაფერია, მაგრამ ჩვენ პროფესიონალი იურისტები არ ვართ და ხომ შეიძლება, რამე უზუსტობა გაგვეპაროს?
_ სახელისუფლებო ჯგუფი სწორედ ამ უზუსტობით იკვებება და თავის კამპანიასაც ამაზე აგებს, თუმცა დარწმუნებული ვარ, რომ ხელისუფლების ცვლილების შემთხვევაში სხვა ტიპის საქართველოს ვიხილავთ!

გიორგი აბაშიძე