რამდენიმე დღის წინ პოლიტიკური ელიტა ყოფილი დეპუტატის, ხათუნა ხოფერიას განცხადებამ აღაშფოთა, ანუ ერთ-ერთი სატელევიზიო გამოსვლისას პოლიტიკოსმა ქალბატონმა, რომელიც „ოცნების“ მხარდამჭერია, განაცხადა:
„მე, ხათუნა ხოფერია, ვაძლევ პირობას, რომ ისინი მიიღებენ სამოქალაქო ომს _ ამის პირობას ვაძლევ! შეგიძლიათ, ჩანაწერი გააკეთოთ. იმ დღეს, როდესაც ისინი მოვლენ კოალიციით მთავრობაში, მე, ხათუნა ხოფერია, ვპირდები, რომ ჩემს ქვეყანაში დაიწყება სამოქალაქო ომი.
ძალა, რომელიც ჩემს შვილებს, ჩემს შვილიშვილებს ემუქრება განადგურებით, გადაგვარებით, იმ დოგმების შემოტანით, რომელიც გააჩნიათ დღეს მათ მფარველებს, როდესაც ამდენი წელი ქართული ეკლესიის დამხობით გვემუქრებოდნენ, იყო ქართული ეკლესიის გახლეჩის მცდელობა. თავზე გვასხდნენ წარმოუდგენელი ვიღაც ბაია პატარაიები, საოცარი სიტყვები მოდიოდა იქიდან. თუ ამაზე უნდა გაიზარდოს ჩემი შთამომავლობა და ისინი დაბრუნდნენ ისევ ხელისუფლებაში, ძალიან ბევრი ადამიანი ფიქრობს ასე“.

რა იგულისხმა სამოქალაქო ომში, ანუ ეს ტერმინი პირდაპირი მნიშვნელობით გამოიყენა თუ გადატანითი? _ ამის გასარკვევად „ქრონიკა+“ ხათუნა ხოფერიას დაუკავშირდა, რომელმაც ჩვენს გამოცემასთან საუბრისას ზემოხსენებული თემა განავრცო და ისიც გვითხრა, თუ რა შემთხვევაში გაუჭირდება „ოცნებისთვის“ ხმის მიცემა:

_ ქალბატონო ხათუნა, ბოლო დროს ყველა რესპონდენტთან საუბარს ასე ვიწყებ და ტრადიციას არც თქვენთან დავარღვევ: როგორ ხართ, კორონობა როგორ გადაიტანეთ?
_ ძალიან ჩვეულებრივად. მარტო ვცხოვრობ და ცხოვრების ეს რეჟიმი გავაგრძელე. უბრალოდ, შვილები მოდიოდნენ და საჭმელს ან რამეს მიტოვებდნენ ხოლმე. სახლიდანაც იშვიათად გავდიოდი და, უბრალოდ, წონაში მოვიმატე.
_ წონაში, მგონი, მთელმა მსოფლიომ მოიმატა. სხვათა შორის, ბევრს და, მათ შორის, მეც მქონდა განცდა, რომ ყველაფერი გაზვიადებული იყო და კოროპანიკა დიდი მედიაპროექტია. თქვენც ასე ხომ არ ფიქრობდით?
_ ასეთი განცდა, რა თქმა უნდა, მქონდა. სხვათა შორის, კორონავირუსის მსოფლიო მაჩვენებლებს მუდმივად ვადევნებდი თვალს, სადაც ყველაფერი დილით იშლებოდა და ნაშუადღევს ახალი მონაცემები ქვეყნდებოდა. პარალელურად, ჩემს, ასე ვთქვათ, სტატისტიკას ცალკე ვაწარმოებდი და იმ უამრავ აუდიო-ვიდეო მასალასაც ვეცნობოდი, რომელსაც ევროპელი თუ რუსი მეცნიერები ავრცელებდნენ. ამასთან, ჩვენი ექიმების პროგნოზებსაც ვისმენდი და იმის განცდა, რომ ყველაფერ ამაში გარკვეული მოდელირების ელემენტები იყო, ცხადია, მქონდა და ახლაც მაქვს.
_ ასეა თუ ისე, ფაქტია: კორონამ მთელ პლანეტაზე და, მათ შორის, საქართველოშიც პოლიტიკური ცხოვრება, მეტ-ნაკლებად, მოკლა. ამ ფონზე, ხვალ რომ არჩევნები ჩატარდეს, უპირატესობა ხელისუფლებას ექნება თუ ოპოზიციას?
_ საერთოდ, ომი, პანდემია თუ სხვა კატასტროფა მოსახლეობას ხელისუფლებაზე დამოკიდებულს ხდის და შესაბამისად, ხელისუფლებას ქულებს მატებს, ანუ გვინდა თუ არა, ამ დროს ნდობის ფაქტორი იზრდება და თუ ხელისუფლებისგან იმედის გაცრუება არ წამოვიდა, მისი რეიტინგი იწევს. შესაბამისად, საქართველოს ხელისუფლების რეიტინგიც გაიზარდა, უფრო სწორად, ამას მთელ ხელისუფლებაზე ვერ ვიტყვი. ყველაფერ ამაში გახარია და გარკვეული ჯგუფი იყო ჩართული, თუმცა ის ეტაპიც დადგა, როცა ექიმების მიმართ აგრესია გაჩნდა.
_ ექიმებისადმი აგრესია როდის გაჩნდა?
_ აი, როცა გვითხრეს, კუბოები იქნებაო, თან ეს ისეთ უდიდეს დღესასწაულს დაემთხვა, როგორიც აღდგომაა. საერთოდ, ადამიანი ზედმეტად არასოდეს უნდა შეაშინო. იმ დღეებში ვთქვი: ექიმი, განსაკუთრებით იმ ასაკში, რომელშიც ახლა ვარ, იმედის წყაროა; საავადმყოფო კი ის ადგილია, სადაც უნდა გადარჩე და ამიტომ ექიმსაც და საავადმყოფოსაც აბსოლუტურად დადებით კონტექსტში აღვიქვამ, მაგრამ როცა ექიმები გაშინებენ, ეს გარკვეულ აგრესიას აჩენს, თან ამას ფსიქოლოგიური ზეწოლაც ახლავს და ადამიანი შეიძლება, ფსიქიკურ აშლილობასა და დეპრესიამდეც მივიდეს _ ყველას ხომ არ აქვს იმის უნარი, საკუთარი ემოციები გააკონტროლოს. ყველაფერ აქედან გამომდინარე, ერთგვარი აგრესია დაგროვდა, თუმცა ეს პრემიერსა და იმ სახელისუფლებო გუნდზე, რომელიც ანტიკრიზისულ პოლიტიკას ატარებდა, ნაკლებად აისახა.
_ სხვათა შორის, საზოგადოების დიდ ნაწილს მეორე ტალღის, რომელზედაც ექიმები საუბრობენ, აღარ ეშინია. პარალელურად, პოლიტიკური ცხოვრებაც გამოცოცხლდა და ადამიანებმა პოლიტსკანდალებზე გადაიტანეს ყურადღება. ისე, ქალბატონო ხათუნა, თქვენ ერთ-ერთი პირველი იყავით, რომელიც მუდმივად ყოფილი ხელისუფლების შესაძლო რევანშზე საუბრობდით და იმასაც უშვებდით, რომ „ოცნებასა“ და „ევროპულ საქართველოს“ შორის შესაძლოა, გარკვეული გარიგება ყოფილიყო. ეს მოსაზრება ახლა უფრო სიცოცხლისუნარიანია, რადგან ბოკერიას გუნდმა საკონსტიტუციო ცვლილებებისთვის მხარდაჭერა გადაწყვიტა და ეს მაშინ, როცა დანარჩენი ოპოზიცია 8 მარტის შეთანხმების ყველა პუნქტის შესრულებას, ე. ი., რურუას განთავისუფლებას ითხოვს.
_ იქიდან დავიწყოთ, რომ პოლიტიკური ცხოვრება „ოცნების“ გარკვეულმა ლიდერებმა ცოტა ადრე გაააქტიურეს.
_ ანუ?
_ მთელი პანდემიის განმავლობაში განცხადებებს აკეთებდნენ პრემიერი, ჯანდაცვის მინისტრი და ექიმები, ანუ მთლიანად ამ თემით ვიყავით მოცული. მერე ყველაფერ ამას პარლამენტის წევრები დაემატნენ, რომელთაც ამ პროცესში მონაწილეობა არ მიუღიათ.
_ დიმიტრი ხუნდაძეს გულისხმობთ?
_ მხოლოდ ხუნდაძეს არა. აი, მაგალითად, მდინარაძის რამდენიმე გამოსვლა იყო, კობახიძეც გამოვიდა, თუმცა ვერ გაიგებდი, ხელისუფლებას აფასებდნენ თუ ამ გამოსვლებს რა დანიშნულება ჰქონდა. ყოველ შემთხვევაში, ვფიქრობ, რომ მათი გამოსვლები არავის არაფერში სჭირდებოდა.
_ ამას რატომ ამბობთ?
_ პასუხისმგებლობა განსაზღვრული გვქონდა, ანუ ვიცოდით, ვის ვენდობით და ვის _ არა.
მოკლედ, ამ ადამიანების გამოჩენამ ქვეყანაში პოლიტიკური პროცესების გააქტიურება და, გარკვეულწილად, დაპირისპირების წახალისებაც გამოიწვია. სწორედ ამას მოყვა ოპოზიციის მხრიდან, მე თუ მკითხავთ, სრულიად უადგილოდ, პრემიერის კანდიდატურაზე საუბარი.
_ გიორგი ვაშაძის გარშემო განვითარებულ მოვლენებს გულისხმობთ, არა?
_ დიახ. საერთოდ, ვაშაძე მთელი ამ პროცესიდან ამოვარდნილი იყო _ რაღაც რეკომენდაციებს გასცემდა, რაღაცებს ითხოვდა და იხვეწებოდა და ეს მაშინ, როცა არავის არაფერში სჭირდებოდა. სხვათა შორის, მისი ასეთი აქტიურობა ოპოზიციასაც არ სჭირდებოდა.
მოკლედ, ვაშაძე ჰიპერაქტიური იყო და უცებ ოპოზიციისგან პრემიერის თემა წამოვიდა, ანუ ითქვა, რომ კანდიდატურა უნდა შეარჩიონ და ვაშაძე დასახელდა. მერე ბოკერიამ თქვა, რომ პრემიერი თავად იქნება. ამან ოპოზიციურ ფრთაში გარკვეული დაპირისპირებაც გამოიწვია, მაგრამ იცით, რა ხდება?
_ რა?
_ ოპოზიციიდან ვინმეს პრემიერობაზე კი არა, დიდი კითხვის ნიშანია, პროცესებს იქამდე მიუშვებენ თუ არა, რომ კოალიციური მთავრობა შეიქმნას!
_ ქალბატონო ხათუნა, რატომ გამორიცხავთ, რომ კოალიციური მთავრობის შექმნა თავად „ოცნებას“ აწყობს?
_ ამას არ გამოვრიცხავ. საერთოდ, მძიმე პოლიტიკური ფაქტის წინაშე ძალიან ბევრჯერ დავდექით.
_ კონკრეტულად?
_ ოპოზიციასა და ხელისუფლებას შორის მოლაპარაკება კი არა, კონსულტაციები იმართებოდა.
_ შეიძლება, მაგრამ ბოლოს, ყველაფერი 8 მარტის შეთანხმებით დამთავრდა.
_ დიახ და ეს კონსულტაციები რაღაც შეთანხმებით დამთავრდა, ანუ თავიდან ნათქვამი იყო, რომ კონსულტაციები საკონსტიტუციო ცვლილებებზე მიდიოდა. უცებ კი ახალი _ პოლიტპატიმრების განთავისუფლების თემა გაჩნდა. საკონსტიტუციო ცვლილებები უმნიშვნელოვანესი საკითიხა და ამ დროს ახალი თემის გაჩენა პოლიტიკურ კულტურაში არ წერია.
_ ე. ი., „ოცნებას“ მთელ თუ არა, ოპოზიციის ერთ ფრთასთან ფარული შეთანხმება ჰქონდა?
_ ეს არ ვიცი, მაგრამ პირადად მე ფაქტის წინაშე დავდექი, რომ მათ ეს არ გააპროტესტეს, ანუ არ გამოვიდნენ და საელჩოებს არ მიმართეს. არადა, ვიცით, რომ ამ კონსულტაციებში სხვადასხვა ქვეყნის დიპლომატები მონაწილეობდნენ. ე. წ. მედიატორების ჯგუფიც შეიქმნა, რომელსაც ყველაფერი ეს უნდა წარემართა. ჰოდა, როცა დიპლომატების თანდასწრებით მოლაპარაკებების ფორმატს გიცვლიან და ახალი უმძიმესი პოლიტიკური საკითხი შემოაქვთ, ვალდებული ხარ, უცხო ქვეყნის ხელმძღვანელებსა და დიპლომატებს მიმართო და გააფრთხილო, ამ თემაზე მოლაპარაკებული არ ვიყავით და ამიტომ ვერ გავყვებითო. რაც მთავარია, უნდა დაეფიქსირებინათ და დაესაბუთებინათ, რომ ამ ქვეყანაში პოლიტპატიმრები არ არიან, მაგრამ მსგავსი არაფერი მომხდარა. ორი მეზობელი რომ იჩხუბებს და ვერ მორიგდება, „ღობე აქეთ გადმოსწიე, ღობე იქით გადასწიეს“ ფორმატში ჩაატარეს, _ პოლიტპატიმრები არა, ისაო და ჩემთვის რაღაც ხელშეკრულებას მოაწერეს ხელი.
_ ამ შემთხვევაში, მმართველ პარტიაზე საუბრობთ, არა?
_ დიახ.
_ საბოლოო ჯამში, ყველაფერი იქამდე მივიდა, რომ უგულავა-ოქრუაშვილი პრეზიდენტმა შეიწყალა.
_ ჰოი, საოცრებავ, აღმოვჩნდით ფაქტის წინაშე, ანუ პრეზიდენტი გამოდის და ამბობს, ხელისუფლებას საიმისოდ ბერკეტები არ აქვს, რომ ციხიდან ორი დამნაშავე არ გამოუშვას, ანუ პრეზიდენტმა, ჩემი სიტყვებით რომ ვთქვა, გვითხრა, სახელმწიფოს ვერ დავანგრევინებთო. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ თუ ციხიდან ორ დამნაშავეს არ გამოუშვებენ, ჩემი სახელმწიფო შეიძლება, დაინგრეს! ამასთან, ბერკეტების არქონა იმას ნიშნავს, რომ ხელისუფლება ორი დამნაშავის დასჯას ვერ უზრუნველყოფს. მოკლედ, ყველაფერ აქედან გამომდინარე, დავდექით ფაქტის წინაშე, რომ ორი ადამიანი ციხიდან ქუჩაში აღმოჩნდა და ყველა მედიატორი ამ ორ ადამიანს პოლიტპატიმრად მიიჩნევს, ე. ი., ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩემს ქვეყანას ორი პოლიტპატიმარი ჰყავს!
_ დიახ, ასე გამოდის. სხვათა შორის, მიხეილ სააკაშვილზე ერთ-ერთი საქმე სწორედ იმის გამო აღძრეს, რომ გირგვლიანის მკვლელობისთვის გასამართლებულები შეიწყალა. ზოგი მიიჩნევს, რომ შესაძლოა, ადრე თუ გვიან, ისტორია განმეორდეს და უფლებამოსილების გადამეტების გამო სისხლის სამართლის დევნა სალომე ზურაბიშვილზეც დაიწყოს.
_ გირგვლიანის მკვლელების საკითხი პოლიტიკურ მოლაპარაკებებზე არ გასულა. მათი შეწყალება, უბრალოდ, მიხეილ სააკაშვილის „კეთილი ნება“ იყო. სხვათა შორის, იმ ადამიანებს მაშინ მთელი სისტემური დანაშაული აჰკიდეს და ისიც ვიცით, ციხეში როგორ პირობებში ჰყავდათ.
მოკლედ, ეს ორი შემთხვევა განსხვავებულია და მათ შორის პარალელს ვერ გავავლებ, მაგრამ ფაქტი, რომელიც ახლა მოხდა, სერიოზული სახელმწიფოსთვის ცუდია! ამ ფაქტის წინაშე კი ჩემი ქვეყანა მმართველი პარტიის იმ პირებმა დააყენეს, რომლებიც ზემოხსენებულ მოლაპარაკებებში მონაწილეობდნენ.
_ ყველაფერ ამას სამოქალაქო ომზე თქვენი ცნობილი გამონათქვამი მოყვა, ანუ იმის სათქმელად, თუ არჩევნებში ოპოზიცია გაიმარჯვებს, სამოქალაქო ომი დაიწყებაო, საკმარისი არგუმენტები გაქვთ?
_ არა.
_ აბა?
_ ისე არ უნდა გაიგოთ, რომ თითქოს ხათუნა ხოფერია სამოქალაქო ომს მოითხოვს. იცით, ჩემი ეს გამოთქმა რას მოყვა?
_ რას?
_ როცა ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკური პროცესების ლოგიკურ ჯაჭვს მივყვებოდი, გამოვთქვი გარკვეული ეჭვი, თუ ვდგავართ ფაქტის წინაშე, რომ ამხელა კონსტიტუციური მოლაპარაკებების ფარგლებში პარალელური მოლაპარაკება არსებობდა, რომელმაც ციხიდან ორი ადამიანის გამოშვებასა და სახელმწიფოს ღირსების შეურაცხყოფამდე მიგვიყვანა, პარალელურად, ოპოზიცია პრემიერის კანდიდატურას არჩევს და სხვა თანამდებობის გადანაწილების ვერსიებიცაა, არ გამოვრიცხავ, „ოცნების“ გარკვეულ ფრთასა და „ევროპულ საქართველოს“ შორის კოალიციური მთავრობის შექმნაზე გარკვეული მოლაპარაკება არსებობდეს-მეთქი, მაგრამ კოალიციური მთავრობა ასე ვერ შეიქმნება.
_ აბა, როგორ შეიქმნება?
_ „ოცნებამ“ პროპორციული სიით 40 პროცენტი ვერ უნდა აიღოს. ამის გამო იძულებული გახდება, შექმნას კოალიციური ძალა, რომელიც მთავრობას დააკომპლექტებს, ანუ მთავრობა, რომელიც პარიტეტის საფუძველზე დაკომპლექტდება, კოალიციური იქნება, სადაც ერთი მინისტრი „ნაციონალურ მოძრაობასაც“ ეყოლება, ბოკერიასაც და კიდევ ვიღაცასაც. აი, ასეთ ვითარებაში მთავრობის სხდომის ჩატარება როგორ წარმოგიდგენიათ?
_ ალბათ, დიდი „გამიშვი-დამიჭი“ იქნება, მაგრამ როცა მახვილს „ოცნების“ გარკვეულ ფრთაზე სვამთ, კონკრეტულად, ვის გულისხმობთ?
_ იმ ადამიანებს ვგულისხმობ, რომლებიც ამ ხნის განმავლობაში სერიოზული პოლიტიკური შეცდომების დაშვებაში არიან შემჩნეულნი.
_ ანუ კობახიძე-მდინარაძეს?
_ მდინარაძეს იმ დონედ ვერც აღვიქვამ, შეცდომაც რომ დაუშვას, რამე გადაწყვიტოს. ვფიქრობ, კობახიძემ სერიოზული შეცდომები დაუშვა.
_ ეს შეცდომები უნებლიეა თუ გამიზნული?
_ პატარა გოგო არ ვარ, რომ ადამიანს ასეთი რამ დავაბრალო და ვთქვა, თავის ქვეყანას მიზანმიმართულად მტრობს-მეთქი.
_ „ქვეყნის მტრობა“ რა შუაშია?
_ დღეს ბოკერიასა და „ნაციონალებთან“ ნებისმიერ თემაზე მოლაპარაკება საქართველოს მტრობაა! ყოველ შემთხვევაში, ადამიანების ძალიან დიდი რაოდენობა სწორედ ასე აღიქვამს.
_ შეიძლება, მაგრამ ისიც ვთქვათ, რომ „ნაციონალებსა“ და ბოკერიას ერთმანეთთან, მაინცდამაინც, კარგი ურთიერთობა არ აქვთ.
_ ამაზე დიდი ხანია, ვსაუბრობ, მაგრამ მეუბნებიან, თამაშობენ, ამას და იმას შვრებიანო, თუმცა ამას თამაშად ვერ აღვიქვამ, რადგან მათ შორის განხეთქილება საქართველოს დონეზე არ მომხდარა.
_ მაშ, ვის დონეზე მოხდა?
_ ეს იმ პროცესებიდან გამომდინარეა, რაც აშშ-ში ხდება, ანუ ნეოლიბერალებისა და ტრამპისტების, ასევე ტრამპისა და ბაიდენის დაპირისპირება. ასევე ვიცით ტრამპისა და სოროსის დაპირისპირება. ეს ადამიანები კი სწორედ სოროსთან არიან დაკავშირებულნი.
_ ყველაფერ ზემოთქმულიდან გამომდინარე, ქალბატონო ხათუნა, ოქტომბერში, ანუ არჩევნებიდან, რას მივიღებთ?
_ იმედს ვიტოვებ, რომ მმართველი პარტიის თავმჯდომარე შექმნილ სიტუაციას, ალბათ, რეალურად გააანალიზებს და საპრეზიდენტო არჩევნებიდან გამომდინარე, მიხვდება, რომ ამომრჩევლის 32 თუ 37 პროცენტი პირადად მას თვალდახუჭული მისცემს ხმას, მაგრამ არსებობს 30-32 პროცენტი, რომელიც თუ ივანიშვილმა გარკვეული შეცდომები არ გაითვალისწინა და საკადრო პოლიტიკა არ შეცვალა, მას არავითარ შემთხვევაში არ დაუჭერს მხარს!
_ ბიძინა ივანიშვილს საამისოდ ეცლება, როცა 13 კონგრესმენის მოხსენებაში პირადად ის საქართველოში რუსეთის ინტერესების გამტარებლადაა მიჩნეული, ანუ „ოცნების“ ლიდერს პარტიულზე მეტად პირადი პრობლემები აქვს…
_ ხომ ვიცით, რომ ეს ტყუილია?
_ საიდან ვიცით?
_ ამ დასკვნაზე ერთ-ერთმა ხელმომწერმა კონგრესმენმა განცხადება გააკეთა და თქვა, რომ ეს ფრაზა გარკვეული ჯგუფის მიერაა „ჩაკვეხებული“, ანუ ეს შეფასება ამ დოკუმენტში ლობისტებმა მოახვედრეს. სხვა თუ არაფერი, ეს ადამიანი, თავის პოლიტიკურ ძალასთან ერთად, რვა წელია, ხელისუფლებაშია, ყველაფერ იმაზე, რაც ამ ხნის განმავლობაში მოხდა, პასუხისმგებლობას იღებს, მაგრამ ამ 8 წლის განმავლობაში საქართველოში რუსული გავლენები არ ყოფილა!
_ ეს საკამათო თემაა, მით უმეტეს, შარშანდელი 20-21 ივნისის მოვლენების ფონზე…
_ დღეს საქართველოში რუსული გავლენები იმაზე ბევრად ნაკლებია, ვიდრე სააკაშვილის დროს იყო და ეს ინვესტიციებისა თუ სტრატეგიული ობიექტების ხელში ჩაგდების დონეზე ვიცით, ანუ ახლა რუსეთის სასარგებლოდ იმის მეათედი არაა გაკეთებული, რასაც სააკაშვილი და მისი ხელისუფლება აკეთებდნენ!
სხვათა შორის, თუ მსოფლიო რუკას გადავხედავთ, ყველაფერ ამაში რუსეთი ისეთი აქტიური მოთამაშე არაა, რომ ვიფიქროთ, მისი ფაქტორი რამეს გადაწყვეტს. დღეს ყველაფერი აშშ-ში და მისი პრეზიდენტის არჩევის კონტექსტში წყდება.
_ ქალბატონო ხათუნა, ჩვენი საუბრის რეზიუმე გავაკეთოთ და ვთქვათ: ხელისუფლება უფრო დიდი დილემის წინაშე დგას თუ ოპოზიცია?
_ ვფიქრობ, რომ 50X50-ზე არიან და ორივეს ერთნაირი „პოლიტიკური გასაჭირი“ აქვს, ანუ მმართველ ძალასა და ოპოზიციის შიგნითაც, ძალთა გადანაწილებასთან ერთად, ამომრჩევლის პრობლემაცაა.
სიმართლე რომ ვთქვათ, ამომრჩეველი მხოლოდ მიხეილ სააკაშვილის არსებობს. „ევროპულ საქართველოს“ კი მიზერული ამომრჩეველი ჰყავს, რომელიც ამ არჩევნებში ვერანაირ როლს ვერ ითამაშებს.
„ქართულ ოცნებაშიც“ ანალოგიური ვითარებაა, ანუ „ოცნებას“, უფრო სწორად, ბიძინა ივანიშვილს, სტაბილური ამომრჩეველი ჰყავს, რომლის რიცხვიც ივანიშვილ-გახარიას დუეტმა უფრო გაზარდა, მაგრამ ამ ამომრჩევლის ძალიან დიდი ნაწილი იმას უყურებს, ქვედა დონეებზე კადრების შერჩევა როგორ მოხდება _ „ოცნებაში“ ვინ დარჩება და ვის გაუშვებენ. იქ არიან გარკვეული პერსონები, რომლებმაც ჩვენი ქვეყნის საზიანოდ ბევრი შეცდომა დაუშვეს და ამ ადამიანებს ამომრჩეველი მხარს ვერ დაუჭერს!
სხვათა შორის, ყველა ინტერვიუში ვამბობ: მიუხედავად იმისა, რომ ბიძინა ივანიშვილის მომხრე ვარ, ძალიან გამიჭირდება მხარდაჭერა, თუ მეცოდინება, რომ შემდეგი ოთხი წელი პოლიტიკური თუ პარტიული გადაწყვეტილებები იმ ადამიანებმა უნდა მიიღონ, რომლებმაც ჩემი ქვეყანა, ლამის, სახელმწიფო გადატრიალების წინაშე დააყენეს, მერე კი პოლიტიკური მოლაპარაკება ჩაშალეს.
საერთოდ, პოლიტიკაში „გადაგდება“ ისევე მიუღებელია, როგორც _ ჩვეულებრივ ცხოვრებაში. იყო პროპორციული ნათქვამი? _ ეს საკითხი პარლამენტში უნდა გაეტანათ. ამის შემდეგ გავიდა პერიოდი და ჩემს სახელმწიფოსა და ხელისუფლებას ორი პოლიტპატიმარი „შეტენეს“, არადა, პოლიტპატიმრები ბუნებაში არ არსებობენ და მხოლოდ ქაღალდზეა დაფიქსირებული, რომ თურმე, გვყავს.
ეს პატარა კი არა, ძალიან დიდი შეცდომებია და იმ ადამიანებს, რომლებიც მძიმეწონიან პოლიტიკურ შეცდომებს პერმანენტულად უშვებდნენ, მხარს ვერავის ხათრით დავუჭერ!
ისე, ველოდები, აშშ-ში რა მოხდება _ იქაც ვითარება ძალთა გადანაწილების ეტაპზეა. ასევე ველოდები, უკრაინაში რა პროცესები განვითარდება. საერთოდ, ვფიქრობ, აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნების ეპიცენტრი უკრაინა იქნება.

გიორგი აბაშიძე