„რომ შევავსოთ ის დეფიციტი, რა დეფიციტიც ევროპელებს აქვთ: მათ აქვთ სამუშო ადგილები, აკლიათ სამუშაო ძალა. ჩვენ არ გვაქვს სამუშაო ადგილები, ესაა ჩვენი ძირითადი პრობლემა. გაიხსენეთ პოლონეთი, ბალტიისპირეთის სამი ქვეყანა, ბულგარეთი – ასეთივე გაცლილია, როგორც საქართველო. ეკონომიკური სხვაობა ევროკავშირის წევრ ქვეყნებს შორისაც არის. შესაბამისად, სადაც მაღალია ხელფასები, იქ გადაედინება მუშახელი. მაგრამ ცივილიზებულად ხდება ეს, ისინი არ არიან ღირსებაშელახულები. ლიტველი რომ მიდის გერმანიაში სამუშაოდ, ჯდება ტრანსპორტზე და ბრუნდება, როცა უნდა უკან და მოწყვეტილი არ არის სამშობლოს.
პრობლემა ის არის, რომ ქართველების აბსოლუტური უმრავლესობა არალეგალურად არის დასაქმებული. შესაბამისად, სამშობლოში დაბრუნებას ვერ ახერხებენ, ნათესავებთან და ახლობლებთან ურთიერთობის პრობლემა აქვთ და ღირსებაშელახულები არიან. ჩვენ დავიწყეთ აქტიურად, გერმანიასთან შეიძლება უკვე შემდეგ გაზაფხულზე მოვახერხოთ და გავუშვათ რამდენიმე ასეული ადამიანი სეზონურ სამუშაოზე. 2-3 წელიწადში, პრინციპში, ეს არის დალაგებადი, რომ ჩვენ ხელშეკრულებები გავაფორმოთ… თუ ჩვენ მოვახერხებთ, რომ ქვეყნებთან გერმანია, საფრანგეთი და სხვა განვითარებული ქვეყნები, გადავამზადებთ პროფესიებს აქ, ჩვენს სასწავლებლებში უფასოდ და რაც სჭირდებათ ზუსტად, მინიმალური ენაც ორ-სამ თვეში და მივავლენთ სამუშაოდ.
რეალობა ესაა, ორ მილიონ სამუშაო ადგილს ვერც 10 და ვერც 20 წელიწადში ვერანაირი ეკონომიკა საქართველოში ვერ შექმნის, ამიტომ სპეკულაციებს თავი უნდა დავანებოთ და ხალხს ღირსება დავუბრუნოთ. რეალური გამოსავალი ეს არის. ჩვენ თუ ამას მოვახერხებთ, შედარებით ღარიბ, დაბალი ეკონომიკის მქონე ქვეყნებში გახიზნული ჩვენი თანამოქალაქეები შეიძლება შემობრუნდნენ, ლეგალურად პასპორტები განაახლონ და უფრო მაღალანაზღაურებად ქვეყნებში წავიდნენ და დასაქმდნენ. მე ვფიქრობ, 2-3 წელიწადში, გარანტიებს ვერ ვიძლევი ამაზე, მაგრამ აბსოლუტურად რეალურია, ჩვენ ძირითადად მივიღოთ ბალანსი, ვისაც სად უნდა, იქ იმუშაოს, მაგრამ იმუშაოს ღირსეულად… დაახლოებით ისე, როგორც ზემო იმერლები, ჩვენ ღარიბი მიწები გვქონდა, ზამთარში მივდიოდით და გურიაში და სამეგრელოში ვმუშაობდით. იცით, რაჭველები და სვანები ჩამოდიოდნენ, მაგრამ ისინი არ იყვნენ თავმოყვარეობაშელახული ხალხი. აი, დაახლოებით ეს რომ მოვახერხოთ, ამის გამოყენება მოგვიწევს რამდენიმე ათეული წელიწადი, შემდეგ ბალანსი დადგება, ქართველი სამშობლოს დაუბრუნდება…
ეკონომიკა ვისაც ესმის, ორ მილიონი სამუშაო ადგილის შექმნას ათწლეულები სჭირდება, მაგრამ შეიძლება, რომ 2-3 წელიწადში ყველა ჩვენი მოქალაქე, ვისაც უნდა მუშაობა, დასაქმდეს ღირსეულად. ზოგი მიუნხენში იმუშავებს, ზოგი იმუშავებს ქუთაისში. ეს თუ გადავტეხეთ, თუ 2-3 წელიწადში ეს მოხერხდა, მთლიანად ღირსება შეიძლება აღვუდგინოთ ქვეყანას…
პროფესიონალობას პოლიტიკურს მე ვერ დავიჩემებ, პრინციპში. შეიძლება, პოლიტიკოსად დღესაც ვერ ჩამოვყალიბდი, მაგრამ ჩვევები მართვის მაქვს, გამოცდილება მაქვს, რაღაც გამიკეთებია, რაღაც წარმატება მიმიღია“, _ ესაა ამონარიდები „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის, ბიძინა ივანიშვილის ინტერვიუდან, რომელიც მან ტელეკომპანია „იმედს“, კერძოდ, ნიკა ლალიაშვილს მისცა.

რატომ გადაწყვიტა ივანიშვილმა, რომ ამ პოლიტიკური კრიზისის დროს საზოგადოებისთვის მაინცდამაინც ლალიაშვილის, ასე ვთქვათ, მედიატორობით მიემართა? _ ეს ცალკე საუბრის თემაა.
ამჯერად „ქრონიკა+“ „გამარჯვებული საქართველოს“ ერთ-ერთი ლიდერის, ლელა ჯეჯელავას დახმარებით, ივანიშვილის ზემოხსენებული სატელევიზიო გამოსვლის ლინგვისტურ და პოლიტიკურ ანალიზს შემოგთავაზებთ:

_ ქალბატონო ლელა, სხვა დროს, ალბათ, სხვა რამეს გკითხავდით, მაგრამ ვინაიდან გასული კვირის ერთ-ერთი მთავარი, ასე ვთქვათ, მოვლენა ბიძინა ივანიშვილის ტელეგამოსვლა იყო, ცხადია, ამ თემას გვერდს ვერ ავუვლით. მე, როგორც ჟურნალისტი, მიმაჩნია, რომ ეს ინტერვიუ არ იყო. თქვენ რას იტყვით და, საერთოდ, მიხვდით, „ოცნების“ ლიდერს რისი თქმა უნდოდა?
_ იმის გაგება, თუ რისი თქმა უნდოდა, ცოტა ძნელია.
_ საქმე ასე მძიმედაა?
_ სიმართლე გითხრათ, ივანიშვილის ლინგვისტიკა, ისეთი გრამატიკული კატეგორიების გამოყენებით, როგორიც, მაგალითად, ზმნისწინია, სრულიად ამოუცნობი ფენომენია, ანუ ეს ადამიანი ზმნისწინებს ისე იყენებს, რომ სულ ვფიქრობ, ამის იქით, ნეტავ, რა უნდა იმალებოდეს-მეთქი?
„ჩაკითხვა-ჩაანალიზება“ უკვე ფოლკლორად იქცა. ამას გარდა, ასეთ რამესაც ამბობს ხოლმე: „მომაბრალეს“. ყველაფერი ეს, როგორც ჩანს, გარკვეული ტიპის ფსიქოლოგიურ ასპექტთანაა დაკავშირებული, თუმცა ჩვენი საუბრის თემა, ალბათ, ეს არ არის.
რაც შეეხება თავად ინტერვიუს, ვერ ვიტყოდი, რომ სტრუქტურული თვალსაზრისით გამართული იყო _ ერთი საკითხიდან მეორეზე გადადიოდა, წამყვანი კი თავის ფუნქციას ძალიან ცუდად ასრულებდა, ანუ ვერ შეძლო, რომ ჩვენთვის სტრუქტურულად და კომპოზიციურად შეკრულ-დალაგებული ინტერვიუ მოეწოდებინა. ეს კი იმიტომ მოხდა, რომ რესპონდენტის „ჩაკითხვას“ ან მისი მსჯელობის მიმართულების შეცვლას, ცხადია, ვერ ბედავდა.
ყველაფერ ამის მიუხედავად, ეს ინტერვიუ ივანიშვილის, როგორც სახელმწიფოს მმართველის, ჩემი აზრით, სრული ლუსტრირება იყო. ამ კონტექსტში რამდენიმე აქცენტს გამოვყოფ.
დავიწყოთ იმით, რომ სამშობლოსა და სახელმწიფოსთან დაკავშირებით სოფისტური მსჯელობა ჩემთვის ძალიან შემაშფოთებელი გახლდათ.
_ რატომ?
_ ახლავე აგიხსნით: ადამიანი ნახევარი საათის განმავლობაში ცდილობდა, დავერწმუნებინეთ, რომ სამშობლოს განცდა ზეაღმატებული მოცემულობაა, სახელმწიფოებრიობა კი სამშობლოს განცდასთან შედარებით მოკრძალებულია. მეტიც, სახელმწიფოებრიობა ივანიშვილს, გარკვეუწილად, ნეგატიური კონოტაციის შემცველიც ჰგონია.
ივანიშვილისთვის, ალბათ, უცნობია, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, კარგად უნდა იყოს ნაცნობი იმ (საგანგებოდ რუსული ტერმინით ვიტყვი) „ნაიომნიკი ინტელექტუალებისთვის“, რომლებიც მის გარშემო არიან, რომ ეს ძალიან სახიფათო მსჯელობაა!
სიმართლე გითხრათ, ასეთი შთაბეჭდილებაც კი შემექმნა, რომ ივანიშვილი კოგნიტური აშლილობის ზღვარზე იყო და ეს გამოსვლა ბოდვით ელემენტებსაც შეიცავდა.
_ ასეთი შთაბეჭდილება ბევრს შეექმნა, თუმცა, ქალბატონო ლელა, ივანიშვილის ზემოხსენებული მსჯელობა სახიფათო რატომ მოგეჩვენათ?
_ სამშობლოს განცდა ქართველს ჰქონდა და აქვს და მნიშვნელობა არ აქვს, იმ ქვეყანაში, რომელსაც საქართველო ჰქვია, ცხოვრობს თუ არა. ასევე მნიშვნელობა არ აქვს, ეს ქვეყანა თავისუფალია თუ მონობის უღელი ადევს ან ისეთი მმართველი მართავს, როგორიც, მაგალითად, გიორგი ზაქიჭამია ან რუსუდანი იყო.
რაც შეეხება სახელმწიფოებრიობას, ეს განცდა ქართველს იმ დროს აქვს, როცა ქვეყანას, მაგალითად, დავით აღმაშენებელი ან გიორგი ბრწყინვალე მართავს.
მოკლედ, სამშობლო ირაციონალური ცნებაა, სახელმწიფო კი სრულიად რაციონალური მოცემულობაა, რომელშიც ჩვენს სოციალურ, პოლიტიკურ და ფიზიკურ არსებობას, ასე ვთქვათ, ვახორციელებთ. აქედან გამომდინარე, როცა სახელმწიფოს რეალური მმართველი მიმტკიცებს, ძლიერი სახელმწიფო და სამშობლო ერთმანეთისგან აცდენილი ცნებებიაო, ძალიან დიდი ბოდიში, მაგრამ ქართველებს სამშობლოს განცდა მაშინაც ექნებათ, აი, როცა ბიძინა ეტყვის, აქ დასაქმების ღირსეულ პირობებს ვერ შეგიქმნით და ამიტომ ძლიერ ევროპულ სახელმწიფოებში გაემგზავრეთო.
_ მგონი, არავინ უარყოფს, რომ სახელმწიფოს მშენებლობას, ანუ ინსტიტუციებს, „ვარდების რევოლუციის“ შემდეგ ჩაეყარა საფუძველი და ეს პირდაპირ მიხეილ სააკაშვილთან ასოცირდება. ჰოდა, ივანიშვილი სახელმწიფო ცნების დაკნინებას იმიტომ ხომ არ ცდილობს, რომ ადამიანებს სააკაშვილის მიმართ გარკვეული სიმპათია არ ჰქონდეთ?
_ რასაკვირველია.
სიმართლე გითხრათ, ამ კაცის მიმართ გარკვეული სიბრალულის განცდა გამიჩნდა.
_ რატომ?
_ ივანიშვილის უკან სააკაშვილის აჩრდილი, ფანტომი დგას და თავის, როგორც ქვეყნის მმართველის, იდენტობას სწორედ ამ ფანტომის მიმართ ადგენს. ამის გამო თავადაც ცოდოა და სახელმწიფოც წვალობს.
_ ანუ ივანიშვილს სააკაშვილის ეშინია?
_ მე ასეთი შთაბეჭდილება შემექმნა…
თქვენ სწორად აღნიშნეთ, _ საქართველოს დამოუკიდებლობის 30-წლიან პერიოდში სახელმწიფოებრიობის კონტურები სწორედ სააკაშვილის მმართველობის დროს გამოიკვეთა, ამიტომაც ივანიშვილს ჰგონია, რომ ეს ძალიან საშიში მოვლენაა.
_ სხვათა შორის, ამ სატელევიზიო გამოსვლისას ივანიშვილმა განაცხადა, პოლიტიკოსად ჯერ ვერ ჩამოვყალიბდი, მაგრამ პოლიტიკოსის თვისებები მაქვსო. ე. ი., ივანიშვილი აღიარებს, რომ იგი ოლიგარქია და ფულით ყველასა და ყველაფრის ყიდვა შეუძლია?
_ სწორედ ამიტომაც ვამბობ, რომ ეს ინტერვიუ ამ ადამიანის სრული ლუსტრირება იყო. ივანიშვილს, რომელიც ქვეყანას მართავს, ჰგონია, რომ არაპოლიტიკოსობა ღირსებაა, მაგრამ იცით, რა ხდება?
_ რა?
_ რვა წლის განმავლობაში, ქირურგის ხალათი რომ ჩამაცვათ, სკალპელი მომცეთ და პაციენტებზე ექსპერიმენტები ვატარო, ქირურგი არ გავხდები, მაგრამ ქირურგის თვისებებს შევიძენ, მაგრამ ხომ წარმოგიდგენიათ, ყველაფერი ეს ჩემს პაციენტებს რა დაუჯდებათ?
_ დიახ, წარმომიდგენია.
_ არაპოლიტიკოსი ივანიშვილის ხელში, რომელიც პოლიტიკოსის თვისებებს, თურმე, ნელ-ნელა იძენს, სახელმწიფოც, დაახლოებით, ასეთ მდგომარეობაშია.
_ ყოველივე ზემოთქმულის გარდა ივანიშვილმა ლალიაშვილთან ე. წ. ინტერვიუში ოპოზიციის მხარდამჭერებზე თქვა, ეგენი ვინ არიან, ქუჩაში რომ დგანანო და იქვე დასძინა, მე იმით ვარ ცნობილი, რომ სიტყვას ყოველთვის ვასრულებო.
_ ყველაფერი ეს ძალიან კომიკური იქნებოდა, ჩემს ქვეყანაში რომ არ ხდებოდეს და ეს ადამიანი არ იყოს იმ ქვეყნის სახელმწიფო სადავეებთან, რომელიც ჩემი და თქვენი მომავალი თაობებისთვის ერთადერთი სამშობლოა.
რაც შეეხება ივანიშვილის მიერ სიტყვის შესრულებას, იაფი ფულიდან თუ ტარიფების განახევრებასა და გასაოცარი დემოკრატიიდან გამომდინარე, საზოგადოებამ თავად უნდა განსაჯოს, ეს ადამიანი რეალობასთან რამდენად ახლოსაა.
ისე, ვერ ვიტყვი, ყველაფერი ეს უტიფრობაა-მეთქი.
_ რატომ?
_ ეს უტიფრობაც კი მას არაფერს სძენს, ანუ არ მგონია, რომ უტიფრობის ბრალი იყოს.
_ აბა, რისი ბრალია?
_ ეს ადამიანი, უბრალოდ, რეალობასაა მოწყვეტილი და სხვა სამყაროში ცხოვრობს. მისი პრობლემაც სწორედ ესაა, ანუ ამ ადამიანმა თავისი რეალობა შეიქმნა და ამ რეალობაში ცხოვრობს. ამიტომ თვლის, ჩვენ, ვისაც გვგონია, რომ თავისი დანაპირები არ შეასრულა, სახელმწიფო ინსტიტუციები მოარღვია და სახელმწიფო მიიტაცა, მისი რეალობისთვის მიუღებლები ვართ.
_ სხვათა შორის, ამავე სატელევიზიო გამოსვლისას ივანიშვილი დაიმუქრა, არასამთავრობოებზე აშშ-ს სენატსა და კონგრესს ღია წერილს მივწერო, ანუ ჩრდილო კორეას ხომ არ ვემსგავსებით თუ დასავლეთზე, უბრალოდ, გაბრაზებულია და ამ განცხადებით მასზე შური იძია?
_ ეს ჩვეულებრივი რუსული ნარატივია!
ამას გარდა, ამ ადამიანს ორიენტირები სრულიად აქვს დაკარგული და ჰგონია, რომ რაკი სახელმწიფოს მმართველია, ყველაფრის უფლება ისევე აქვს, როგორც თავის კორპორაციაში ჰქონდა! ალბათ, იმასაც ფიქრობს, რომ ამერიკელები და ევროპელები მისი სურვილების უტყვი დამაკმაყოფილებლები უნდა იყვნენ. სინამდვილეში, ამ ადამიანმა გარე სამყაროსთან კომუნიკაცია არ იცის _ მთელი ცხოვრება ჩაკეტილი იყო. ჭორვილას ერთგვარი ღობე შემოავლო და ათწლეულები ასე ცხოვრობდა. ამიტომ არათუ სახელმწიფოებთან ურთიერთობის უნარები არ გააჩნია, ჩვეულებრივ საზოგადოებასთან კომუნიკაციაც უჭირს!
ერთი სიტყვით, ძალიან რთულ ვითარებაში ვართ და რაც დრო გადის, ანუ ინტერვიუდან ინტერვიუმდე, უფრო ცხადი ხდება, ამ ადამიანის სახელმწიფო სათავეში არაფორმალურად ყოფნა რამდენად ხიფათის შემცველია!
_ ამ ხიფათს ქვეყანამ თავი როგორ უნდა დააღწიოს, ქალბატონო ლელა? სხვათა შორის, „ოცნება“ იგივე პროპორციულის ჩაგდებას იმით ხსნის, რომ, თავის დროზე, ამ სისტემის წინააღმდეგი მიხეილ სააკაშვილი და მისი გუნდი იყო. მოკლედ, გამოსავალი არსებობს?
_ როგორც გითხარით, ივანიშვილისთვის სამყარო „ნაციონალებით“ იწყება და მთავრდება და იმის აღქმა უჭირს, რომ ამის იქით სხვა მოცემულობაც არსებობს!
„ნაციონალური მოძრაობის“ გარდა საქართველოში, მგონი, 460 პარტიაა დარეგისტრირებული. აქედან 30-ს მაინც აქვს ამბიცია, რომ არჩევნებში მონაწილეობა მიიღოს და მონაწილეობს კიდეც. ჰოდა, ვერ გავიგე, რატომ მხოლოდ „ნაციონალები“?
ივანიშვილისთვის მთელი სამყარო ასე განისაზღვრება _ მისი და „ნაციონალების“ მომხრე, ანუ მისთვის სამყარო შავი და თეთრია. ამ კაცს რუსთაველთან ახლოს არ გაუვლია, რომ სამყარო უთვალავი ფერითაა სავსე და არა _ მხოლოდ შავ-თეთრით.
_ გამოსავალზეც გკითხეთ, ქალბატონო ლელა…
_ პროცესი, რომელიც ახლა დაიწყო, შეუქცევადია და ისიც მნიშვნელოვანია, რომ ეს პროტესტი სრულიად სხვა ენერგიას ატარებს!
_ ანუ?
_ ეს არის ახალგაზრდული ენერგია, სრულიად მოტივირებული, მიზანსწრაფული და კარგად გაცნობიერებული, ამიტომ ბიძინა ივანიშვილი სრულიად უუნაროა, რომ ამ ენერგიას რამე დაუპირისპიროს. ამას არც აბასთუმნის სუფთა ჰაერი უშველის და არც _ შეკვეთილის ხეები.
ამ ახალგაზრდებს სხვა რეალობა აქვთ და ივანიშვილს ძალიან გაუჭირდება, რომ თავისი რეალობით ყველაფერ ამას წინააღმდეგობა გაუწიოს! დარწმუნებული ვარ, რომ ჰეროდესავით ყველა ახალშობილსა და 30 წლამდე ასაკის ადამიანს არ გაწყვეტს! სხვა შემთხვევაში კი ქვეყნის სათავეში მისი დარჩენა საფრთხე მხოლოდ ქვეყნისთვის კი არა, პირადად მისთვისაცაა!
_ თქვენი ვარაუდით, ივანიშვილის მმართველობა 2020 წლის შემოდგომამდე დამთავრდება?
_ ეს ხელისუფლებაზეა დამოკიდებული.
_ როგორ?
_ ხელისუფლებას ნერვები პერიოდულად არ ჰყოფნის, ამიტომ შეცდომებს უშვებს და კიდევ უფრო მეტ შეცდომას დაუშვებს.
მოკლედ, გააჩნია, რამდენად შეძლებს, რომ პროცესი ბოლომდე, ანუ არჩევნებამდე მიიყვანოს. ევჭვობ, 2020 წლის შემოდგომის არჩევნებამდე მივიდეს.
ცხადია, ეს ჩემი სუბიექტური მოსაზრებაა, მაგრამ პროცესებს ისეთი პირი უჩანს, რომ გამორიცხულია, ხელისუფლებამ სიტუაციის მართვა შეძლოს!
_ ისე, ქალბატონო ლელა, ალბათ, სიმბოლური იყო, რომ ინტერვიუს წამყვანმა ბიძინა ივანიშვილს ჯორჯ ორუელის „1984“ აჩუქა. სხვათა შორის, ორუელის წაკითხვა ივანიშვილს, თავის დროზე, თუ გახსოვთ, ეკა კვესიტაძემ ურჩია.
_ დიახ.
_ ინტერვიუ ეთერში ჩანაწერის სახით გავიდა, ანუ ყველა დეტალი შეთანხმებული იქნებოდა. ჰოდა, თქვენი აზრით, რატომ, მაინცდამაინც, „1984“?
_ ივანიშვილმა კომენტარი იქვე გააკეთა: ორუელი გენიოსია _ ხომ ხედავთ, საუკუნეებს უძლებსო. არადა, რომელ საუკუნეებზეა საუბარი, როცა მისი გარდაცვალებიდან ჯერ საუკუნეც არ გასულა!
მოკლედ, ყველამ, ვინც მას ამა თუ იმ ნაწარმოების შინაარსს უყვება ხოლმე, იქვე ორი სიტყვა ავტორის ბიოგრაფიაზეც უთხრას, რადგან ამ ტიპის ლაფსუსები არ დაემართოს!
_ არ მოგეჩვენათ, რომ „1984“-თაც გარკვეული მესიჯი საზოგადოებასა და ოპოზიციას გაუგზავნა?
_ იქვე თქვა, ეს „ნაციონალებზეა“ დაწერილიო.
_ ე. ი., კლასიკაშიც „ნაციონალებს“ ეძებს, არა?
_ დიახ, დიახ, ასეა. ამიტომაც ვამბობ, რომ ეს ფსიქიკის მთლად ჯანსაღ მდგომარეობაზე არ მეტყველებს!
კარგი, დავუშვათ, რომ „ნაციონალებს“ და ასევე მიხეილ სააკაშვილსაც პირად მტრად აღიქვამს, მაგრამ როცა თავიდან ბოლომდე მტრით ხარ მოცული და საკუთარ იდენტობას მხოლოდ მტერთან მიმართებით ადგენ, ეს უკვე ნიშნავს, რომ ჯანსაღი მდგომარეობის ზვარს გასცდი!
_ ქალბატონო ლელა, ისე, თუ გახსენდებათ რომელიმე დემოკრატიული ქვეყანა, სადაც ხელისუფლება პარლამენტს რკინის კონსტრუქციებში სვამს და პროტესტისგან თავის დაცვას ასე ცდილობს ხოლმე?
_ დემოკრატიულ და არადემოკრატიულ ქვეყნებში პროტესტისა და ამ პროტესტისგან ხელისუფლებისგან თავდაცვის მრავალი ფორმა გვინახავს, მაგრამ, სიმართლე გითხრათ, ასეთ ბარიკადებს ვერ ვიხსენებ.
ხალხის რჩეულები ხალხისგან თავს, ლამის, ბერლინის კედლით იცავენ! ამის შემდეგ რაღაზე უნდა ვილაპარაკოთ? ეს სრულიად ზღვარგადასული პროცესია.
ჩემი სუბიექტური აზრით, ბიძინა ივანიშვილი იმ ადამიანების მძევალია, რომლებმაც იციან, რომ ივანიშვილის ხელისუფლების დასრულების შემდეგ პრობლემები მათ შეექმნებათ, თორემ ივანიშვილი ოლიგარქატის ფიგურაა და მათთან შედარებით, მისთვის გარკვეული გარანტიების შექმნა, ალბათ, შესაძლებელი იქნება! სხვებმა კი იციან, რომ გარანტიები არ ექნებათ.
იმასაც ვხედავ, რომ ამ კაცს გარშემო გულშემატკივარი არ დარჩა. მართალია, სვავს კი ეძახიან, მაგრამ მგონია, რომ ივანიშვილი თავისზე დიდი სვავების გარემოცვაშია, ამ გარემოცვას სახელმწიფო კი არა, ივანიშვილიც ყველაზე ნაკლებად ადარდებს და მხოლოდ პირად მგომარეობასა და მომავალზე ფიქრობს!
აქედან გამომდინარე, პროსტესტი იმისთვისაა, ასე ვთქვათ, განწირული რომ ბოლო წერტილამდე მივიდეს და ხელისუფლება შეიცვალოს!
ხელისუფლების შეცვლას საერთაშორისო კონტექსტიც მაფიქრებინებს. ანუ ზუსტად მაშინ, როცა ივანიშვილი ტელევიზიით ამბობდა, რომ საოცრად დემოკრატიული სახელმწიფო ააშენა, ევროკავშირში იმის თაობაზე, თუ როგორი პოლიტიკური კრიზისია საქართველოში, სერიოზული პოლიტიკური დებატები იმართებოდა! რომელიმე გულშემატკივარმა ივანიშვილს ამის შესახებ მაინც მოუყვეს!
_ გარემოცვა შევარდნაძესაც უკრძალავდა გადადგომას, მაგრამ იგი მაინც გადადგა. ჰოდა, მგონია, რომ ახლაც სწორედ ეს სცენარი გათამაშდება.
_ სხვათა შორის, ამ ინტერვიუში ივანიშვილმა თქვა, შევარდნაძე ასაკში იყო და არც გუნდი ჰყავდა ძლიერიო.
_ ძლიერი გუნდით, მაინცდამაინც, ვერც ივანიშვილი დაიკვეხნის!
_ ასეთ დროს სურვილი მიჩნდება, შევძახო ხოლმე: ბატონო მაკარ, გატყუებენ, გატყუებენ, ქარვასლა ნამდვილად იწვის!

გიორგი აბაშიძე