„ქრონიკა+“-ს ესაუბრება პარტია „თავისუფლების“ ლიდერი _ კონსტანტინე გამსახურდია:

_ ბატონო კონსტანტინე, 26 მაისს საქართველომ დამოუკიდებლობის დღე იზეიმა. წარმოუდგენელია, ამ დღეს ზვიად გამსახურდია არ გაიხსენო. როგორ ფიქრობთ, მამათქვენს დღევანდელი საქართველო და ის კურსი, რომელსაც ხელისუფლება ატარებს, მოეწონებოდა?

_ უპირველეს ყოვლისა, მოეწონებოდა საქართველოს არსებობის ფაქტი, _ საქართველო, როგორც ფორმალურად დამოუკიდებელი ქვეყანა, რომ არსებობს პოლიტიკურ რუკაზე. მართალია, მას ჩამოჭრილი აქვს აფხაზეთი, შიდა ქართლი, მაგრამ ის ხომ არსებობს?.. სახელმწიფოც, ასე თუ ისე, არსებობს. მინიმალისტურად რომ შევხედოთ, მას ეს ფაქტი გაუხარდებოდა, მაგრამ, რა თქმა უნდა, ძალიან დამწუხრდებოდა იმის გამო, რომ საქართველოს არანაირი იდეა არ გააჩნია, საქართველოს ბრენდი არ არსებობს. რა არის დღეს საქართველოს ბრენდი? _ ქვეყანა, რომელიც დგას ევროკავშირისა და ნატოსკენ მიმავალ გზაზე, მეტი არაფერი. კიდევ ხალხი, რომელსაც გააქვს ღვინო და რომელიც გამოირჩევა კარგი სიმღერებითა და ცეკვებით. მეტი რა ბრენდი აქვს საქართველოს? _ არანაირი! მას, ამავე დროს, არ გააჩნია სამართლიანი პოლიტიკური სისტემა. ამდენად, ვერ ატარებს სამართლიან არჩევნებს, ქვეყანაში არის არაფორმალური მმართველობა, რომელიც ძალიან შორს დგას დემოკრატიისგან, გონიერებისგან და საფრთხეს წარმოადგენს ისეთ სიტუაციაში, რომელშიც ამჟამად ვიმყოფებით, _ გეოპოლიტიკურად ძალიან მძიმე სიტუაციაში, რამდენადაც არც ერთი ჩვენი მეზობელი ქვეყანა არ არის დემოკრატიული, ყველა ავტორიტარული ქვეყანაა, განსაკუთრებით თურქეთის რეფერენდუმის შემდეგ. ქვეყანა, რომელსაც არ გააჩნია ეკონომიკა, სანაცვლოდ აქვს ბაზრობები, სერვისებისა და ტურიზმის სექტორი, დანარჩენი, ეკონომიკის მსგავსი, საქართველოს არ გააჩნია და იმ ბაზრობებზეც, ძირითადად, ისეთი საქონელი იყიდება, რომელიც 20-25 ქვეყანაშია ნაწარმოები, ქართული წარმოების პროდუქტი კი 3-4 თუ არის. ეს კი ნამდვილად არ გაუხარდებოდა მას და, ალბათ, დამწუხრდებოდა. არაფერს ვიტყვი იმაზე, რომ საქართველოში არ არსებობს ისტორიული სამართლიანობა. თუნდაც იგივე ზვიად გამსახურდიას მკვლელობა არ არის გამოძიებული, არ არის შეფასებული ის ცნობილი მოვლენები, რომელიც საბედისწერო გამოდგა საქართველოსთვის, ვგულისხმობ 1992 წლის 6 იანვრის კატასტროფას.

_ მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ შევარდნაძის, შემდეგ კი სააკაშვილისა და „ოცნების“ ხელისუფლებები არ აღიარებენ 1991 წლის 9 აპრილს საქართველოს დამოუკიდებლობის დღედ, ბევრს მიაჩნია, რომ სწორედ ეს არის ქვეყნის დამოუკიდებლობის დღე. რატომ ხდება ასე? თქვენ როგორ ფიქრობთ, 9 აპრილი თუ 26 მაისი?

_ არ ღირს დაპირისპირება! კეთილი ნება რომ იყოს, მორიგება შეიძლება. 26 მაისი ეს არის რესპუბლიკის დაბადების დღე და დამოუკიდებელი რესპუბლიკის გამოცხადების დღე. 1918 წლის 26 მაისამდე საქართველოს დამოუკიდებელი რესპუბლიკის სახით არ უარსებია. საქართველოში იყო ორი მონარქია _ დასავლეთ საქართველოს მონარქია, იმერეთისა და ქართლ-კახეთის, რომელიც რუსეთმა გააუქმა, ერთი 1801 წელს, ხოლო მეორე 1810 წელს. რაც შეეხება 9 აპრილს, ეს დღე არის სწორედ დამოუკიდებლობის აღდგენა, რომელიც გამოცხადდა 1918 წლის 26 მაისს, ერთი მხრივ, და, მეორე მხრივ, იგი ეფუძნება 1991 წლის 31 მარტის რეფერენდუმის შედეგებს, რომელიც ჩატარდა მთელი საქართველოს ტერიტორიაზე, მათ შორის, შიდა ქართლსა და აფხაზეთში, ანუ ამას ეყრდნობა 1991 წლის 9 აპრილის დამოუკიდებლობის დეკლარაცია. ვფიქრობ, რომ ორივე დეკლარაცია და ორივე თარიღი ერთმანეთთან ძალიან ღრმა კავშირშია და ეს, უბრალოდ, უნდა აისახოს, მეტი არაფერი. აქ არაფერ შუაშია დამოუკიდებლობის ორი თარიღი. სინამდვილეში, ეს ერთი თარიღია. 9 აპრილს უნდა ვიზეიმოთ 26 მაისი და 26 მაისს უნდა ვიზეიმოთ 9 აპრილი! ოღონდ ეს შეიძლება სხვადასხვანაირად აღინიშნოს: ერთი შეიძლება უფრო შემეცნებითად გავაკეთოთ, მეორე _ აღლუმითა და სახალხო სეირნობით. რატომაც არ შეიძლება?.. უბრალოდ, კეთილი ნება უნდა იყოს! ზეიმი არ არის მაინცდამაინც ღრეობა, ქეიფი, ღვინის სმა. რატომ ვუყურებთ ასე? უფრო გონივრულად შევხედოთ.

_ მიუხედევად იმისა, რომ იუნესკომ გასული წელი შოთა რუსთაველის წლად გამოაცხდა და, პრაქტიკულად, ამ მიმართულებით არანაირი ღონისძიება არ ჩატარებულა, წელს, რატომღაც, 26 მაისს გაახსენდათ და ისრები „ვეფხისტყაოსნის“ პოპულარიზაციისკენ გადაიტანეს. გახმოვანდა ასეთი მოსაზრებაც, მათ შორის, თქვენი ძმისგანაც, რომ ამით დამოუკიდებლობის იდეა და მისი ავტორები ჰყავდათ გადასაფარი… თქვენც ასე ფიქრობთ?

_ მეც ვფიქრობ, რომ წლევანდელი დამოუკიდებლობის დღის აღნიშვნა გადაფარვას ემსახურებოდა და ეს არის რუსეთთან კურკურის რაღაცნაირი ფორმა, რომ რუსეთი არ გაღიზიანდეს საქართველოს დამოუკიდებლობის აღნიშვნით, რომ დამოუკიდებლობა მხოლოდ კულტურული მნიშვნელობისაა საქართველოსთვის _ ამის ჩვენება უნდათ რუსეთისთვის! რომ დამოუკიდებლობას მხოლოდ კულტურული და ეროვნული თვითმყოფადობის შენარჩუნების მნიშვნელობა აქვს. და თუ თქვენ, მოწყალე რუსები, კვლავ მოგვაქცევთ ყურადღებას, ჩვენ საერთოდ უარს ვიტყვით დამოუკიდებლობაზე, უარს ვიტყვით დასავლურ ორიენტაციაზე და მხოლოდ ეროვნული თვითმყოფადობის დაცვით და კულტურით შემოვისაზღვრებით. რეალურად, ეს კულტურული ავტონომიის მოთხოვნას ჰგავს! ზვიად გამსახურდიას საქმესაც იმიტომ არ იძიებენ, ერთ-ერთი მიზეზი ის არის, რომ იქ ფიგურირებს რუსული სპეცრაზმი „ღამურა“ და ასევე არის „გრუ“-ს, ანუ სამხედრო დაზვერვის კვალი. ისინი ფიქრობენ, რომ ეს, რაღაცნაირად, რუსეთთან ურთიერთობაზე აისახება.

_ 31 მარტს, საქართველოს პირველი პრეზიდენტის დაბადების დღეს, შვილების ორგანიზებით, რუსთაველის გამზირზე მკვლელობის საქმის გამოძიების მოთხოვნით აქცია გაიმართა, სადაც განცხადება გაკეთდა, რომ პროკურატურა საქმის გამოძიებისთვის არაფერს აკეთებს; რომ პარლამენტის საგამოძიებო კომისიამ პროკურატურას მასალები ორი წლის წინათ გადაუგზავნა, მაგრამ ამ დრომდე არაფერი გაკეთებულა. სუსი და პროკურატურა, ფაქტობრივად, ამ საქმეს კლავს. რა ხდება პრეზიდენტის მკვლელობის საქმეზე, დღეს რა შეიძლება თქვათ და მოჰყვა თუ არა რაიმე სახის რეაგირება ამ აქციას?

_ ჯერჯერობით ამ აქციას არანაირი შედეგი არ გამოუღია, ფაქტობრივად, საქმე მიჩუმათდა და შეჩერდა. საგამოძიებო მოქმედებები ტარდება ფორმალურად, ეს იყო უშიშროების სპეცოპერაცია. ამ ადამიანებს დასაკითხად არც იძახებენ, უფრო სწორად, სთხოვენ, რომ შემოისეირნონ: „შემოიხედე, გენაცვალე“, ხომ არის ასეთი რესტორნების ქსელი, დაახლოებით, ასეთი სტილის გამოძიება მიდის. ყველა ამბობს, რომ ამ საქმესთან არანაირი შეხება არ ჰქონია, არაფერი იციან, აზრზე არ არიან… რა თქმა უნდა, ისინი ამას იტყვიან, რომელი აიღებს საკუთარ თავზე, თუნდაც, იმას, რომ ვიღაცას ხელი დაადოს, ამხელა რისკზე ვინ წავა?! მე, როგორც დროებითი საპარლამენტო კომისიის თავმჯდომარემ, წარმოვადგინე დასკვნა, რომელიც საქართველოს პარლამენტის 2011 წლის 24 თებერვლის სესიამ მოიწონა და იგი მთავარ პროკურატურაში გადაიგზავნა. ეს არის 370-გვერდიანი დასკვნა, რომელიც ეყრდნობა კრიმინალისტიკის მონაცემებსა და ყველა მთავარი მოწმის მონაცემის დედუქციურ შესწავლას, _ თვითმკვლელობა გამოირიცხა!

_ რატომ უფრთხილდება ხელისუფლება ამ ადამიანებს, ისინი ხომ აღარ არიან თავიანთ ადგილებზე?

_ მაინც ერთი სისტემაა, რომელიც შევარდნაძის დროს არსებობდა, ის ოდნავ შეცვლილი ფორმით გადავიდა სააკაშვილის პირობებში, სააკაშვილიდან გადმოვიდა ივანიშვილთან, სისტემა ხომ იგივე რჩება?! მიხეილ სააკაშვილი თავიდან დაინტერესებული იყო, რომ ეს საქმე გახსნილიყო, მაგრამ მასზე გარკვეულმა ბნელმა ფიგურებმა ზემოქმედება მოახდინეს და შემდეგ მან ამის ინტერესი დაკარგა. როგორ ჩანს, შეეშინდა კიდეც.

_ ეს „ბნელი ფიგურები“ ქვეყნის გარეთ იყვნენ?

_ არა, მის გარემოცვაში იყვნენ! გარემოცვაშიც იყვნენ და უფრო შორ გარემოცვაშიც! რომ იცოდეთ, ისინი ყველა ხელისუფლების გარემოცვაში არიან!

_ საკონსტიტუციო საკითხებზე მომუშავე კომისიას ოპოზიციური პარტიები, ძირითადად, პრეზიდენტის არჩევის წესსა და გადაუნაწილებელი მანდატების თაობაზე ედავებით. თქვენ პრეზდენტის არჩევის როგორ წესს ემხრობით და როგორი იქნება გაუნაწილებელი მანდატების სამართლიანი გადანაწილება?

_ უნდა დადგინდეს კვოტები რიგობითობის მიხედვით. ის, რომ მოგებულმა ყველაფერი წაიღოს, ეს არის წარმოუდგენელი ავაზაკური კანონი. ეს ჰგავს ყაჩაღების მიერ ნადავლის განაწილებას, სადაც ძლიერი ითვისებს მთელ ნადავლს და სხვებს ძვლებს უყრის. რაც შეეხება პრეზიდენტის არჩევის წესს _ პირდაპირი არჩევის წესი უნდა იყოს. ესენი ამბობენ, რომ საპარლამენტო რესპუბლიკას ირიბი არჩევის წესი აქვს, ხმოსნებით. ამ დროს ეს ხმოსნები არის ერთი პარტია! როგორ უნდა აირჩიონ პრეზიდენტი, რა უნდა თქვას ამ პრეზიდენტმა?! დებატებიც კი არ იქნება, პირდაპირ დაასახელებენ კანდიდატებს და ეს ერთი გაბატონებული პარტია ხმას მისცემს იმ პრეზიდენტს. ის სახელმწიფოს მთავარი ნოტარიუსი იქნება და წინადადება მაქვს, რომ დავარქვათ, _ ბიძინას მიერ დანიშნული სახელმწიფოს მთავარი ნოტარიუსი. ამ პერსონას ეს ტიტული მოუხდებოდა. საპარლამენტო რესპუბლიკა გამორიცხავს, რომ რომელიმე პარტიას აბსოლუტური საპარლამენტო უმრავლესობა ჰქონდეს. ამავე დროს, საპარლამენტო რესპუბლიკაში ძალიან საგულდაგულოდ არის გაკეთებული ის დიფერენცირება, რაც გახლავთ საკანონმდებლო, აღმასრულებელ და სასამართლო ხელისუფლებებს შორის. ეს ყველაფერი საქართველოში არ არის. საქართველოში იქნება სახელობითი საპარლამენტო რესპუბლიკა, მაგრამ ეს იქნება საშინელი სიმახინჯე, გაცილებით უარესი, ვიდრე ადრე გვქონდა საპრეზიდენტო რესპუბლიკის სახით და რეალურად, ეს იქნება ყოვლად უსიმპათიო კანტორა, რომელსაც სახელმწიფოსთან საერთო არაფერი ექნება!

_ რატომ ვერ მოახერხა მმართველმა გუნდმა პოლიტიკურ ჯგუფებთან კონსენსუსის მოძებნა? თქვენი აზრით, მართლაც ახდენს თუ არა მმართველი გუნდი ძალაუფლების უზურპაციას?

_ იმიტომ, რომ ხელისუფლებას ამის ნება არ გააჩნია! რისი ნებასც აქვს, ყველაფერს მიაღწევს, რასაკვირველია, თუ ამის სურვილიც აღმოაჩნდა. როცა არ გააჩნია, როგორ მიაღწევს?! მათი აზრით, იმიტომ კი არ მოიპოვეს საკონსტიტუციო უმრავლესობა პარლამენტში, რომ შემდეგ ვიღაცის მოსაზრებები გაითვალისწინონ! ეს თვით „ვენეციის კომისიის“ დასკვნაშიც კი აირეკლა. „ვენეციის კომისია“ მართლაც საბჭოთა უნივერმაღის კარს ჰგავს, რომელი მხრიდანაც მიაწვები, იქითა მხრიდან იღება, მათი დასკვნებიც ასეთი უნივერმაღის კარებია, მაგრამ ამ შემთხვევაში მათაც კი აღნიშნეს, რომ კონსენსუსი გაკლიათო.

_ საკონსტიტუციო საკითხების კომისია პროექტის საყოველთაო განხილვას ატარებს, სადაც, ძირითადად, სახელისუფლებო რესურსია წარმოდგენილი. გარდა ამისა, არც ერთ მოქალაქეს თვალით არ უნახავს ახალი კონსტიტუციის პროექტი და ზეპირად მსჯელობენ საკითხის ირგვლივ. როგორ ფიქრობთ, ასეთ პირობებში რაიმე შედეგის მომტანია ასეთი ტიპის საჯარო განხილვები? ხელისუფლება აცხადებს, რომ მხოლოდ „ვენეციის კომისიის“ რეკომენდაციას გაითვალისწინებს, თუ ასეა, რატომ ტარდება ეს განხილვები? რას ელოდებით „ვენეციის კომისიიდან“?

_ გააჩნია, იქ რა მოხდება, თუ არ მოისყიდეს ისინი.

_ არის მოსყიდვის შესაძლებლობა?!.

_ თქვენ წარმოიდგინეთ, რომ არის და ძალიან ხშირად ის ორგანიზაციები, რომლებიც საქართველოში ჩამოდიოდნენ, საეჭვოდ წერდნენ ხელისუფლებისთვის სასარგებლო დასკვნებს. ამიტომ არაფერს გამოვრიცხავ! თუმცა ეს ფაქტია, რომ მათ ყურადღება გაამახვილეს კონსენსუსის ნაკლებობაზე, მეტი არაფერი აღუნიშნავთ. ისინი ამბობენ, რომ ვერ ჩავერევით თქვენს სპეციფიკაში, ვერ ჩავერევით თქვენს სურვილებში, თუ გინდათ ასეთი პრეზიდენტი, გყავდეთ, ჩვენ, უბრალოდ, ვამოწმებთ, თვითონ პროცესი რამდენად კორექტულად წარმოებს. მაგალითად, სასამართლო საქმეს რამდენად მართლზომიერად, პროცედურული მხარე რამდენად დაცულია. ასევეა „ვენეციის კომისიაც“, ის შინაარსებში არ იჭრება. მაქსიმუმ, გადაუნაწილებელი მანდატების თაობაზე გააკეთოს პატარა შენიშვნა, მაგრამ თუ ამის შეცვლა არ უნდათ, მაინც არ შეცვლიან! ისინი შეცვლიან მხოლოდ მაშინ, თუ დაინახეს, რომ მართლაც დიდია არჩევნების ბოიკოტის საფრთხე, მაგრამ როდესაც ამხელა ფინანსური რესურსი უდგათ უკან, ბოლოს და ბოლოს, თანხას გადაიხდიან, სატელიტურ ოპოზიციურ პარტიებს შექმნიან და არჩევნებში მონაწილეობას მიიღებენ. სხვათა შორის, მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლებაში ყოფნის დროსაც იყო შექმნილი ასეთი სატელიტური ოპოზიციური პარტიები, ივანიშვილი რატომ ვერ შექმნის?!

_ ხედავთ ერთიანობას ოპოზიციურ პარტიებში, თუნდაც, ინტერპარტიულ ფორმატში გაერთიანებულ პარტიებს შორის?

_ ასე თუ ისე, არის ერთიანობა, 15-მდე პოლიტიკური პარტიაა გაერთიანებული ინტერპარტიულ ფორმატში, მაგრამ მათ ფინანსური რესურსი არ გააჩნიათ, უჭირთ, არანაირი ბერკეტები არ აქვთ, ბევრი მათგანი არაპოპულარულია ხალხში…

_ სასოფლო-სამეურნეო მიწის უცხოელებზე გასხვისების საკითხზე ჩვენში აზრთა დიდი სხვადასხვაობაა. ბოლო დროს, თითქოს, ხელისუფლებამ უკან დაიხია და განაცხადა, რომ უცხოელებზე მიწა არ გაიყიდება გამონაკლისი შემთხვევების გარდა. თქვენ როგორ ფიქრობთ, როგორი ჩანაწერი უნდა გაკეთდეს კონსტიტუციაში?

_ სხვათა შორის, სწორი მიდგომაა, რომ სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწა არ უნდა გაიყიდოს უცხოეთის მოქალაქეებზე გამონაკლისი შემთხვევების გარდა. გამონაკლისი შემთხვევებისთვის უნდა შეიქმნას დამოუკიდებელი საჯარო სამართლის პირი _ ქართული მიწის დაცვის ტრიბუნალი. ეს არის ჩემი იდეა, ისევე როგორც არის ეს ახალ ზელანდიაში და მიწა უნდა გასხვისდეს ორი დანიშნულებით: გონივრული ლიმიტით, მაქსიმუმ, 10-15 ჰა, დაახლოებით, ამ ჩარჩოებში. ასეა, მაგალითად, კანადაში, ასევე საკურორტო ზონებში. საქართველოში უნდა გამოიყოს რამდენიმე ზონა, სადაც შესაძლებელია მიწის გაყიდვა უცხოელებზე გამონაკლის შემთხვევაში, თუ ის მართლაც ძალიან კარგ და საინტერესო პროგრამას წარმოადგენს. ეს უნდა იყოს, რა თქმა უნდა, საზღვრიდან 30 კმ-ის მოშორებით. ყველა შემთხვევაში, საზღვართან ეს მანძილი ხელშეუხებელი უნდა იყოს და საკითხს ტრიბუნალი უნდა წყვეტდეს. ტრიბუნალის შემადგენლობაში უნდა შედიოდნენ ექსპერტები, სპეციალისტები და საზოგადოებისთვის მეტ-ნაკლები სანდოობის მქონე რამდენიმე პიროვნება.

_ თვითმმართველობის ორგანოების რეფორმის ფარგლებში ხელისუფლებამ კანონპროექტი შეიმუშავა, რომლითაც თვითმმართველ ქალაქებს ქალაქის სტატუსი მოეხსნათ. როგორ აფასებთ ხელისუფლების ამ ნაბიჯს და რას შეიძლება უკავშირდებოდეს თვითმმართველობების არა დეცენტრალიზაციის, არამედ ცენტრალიზაციისაკენ გადადგმული ნაბიჯები?

_ ესეც ძალიან დიდი მავნებლობაა, სულ ცოტა, 7 ქალაქი მაინც უნდა იყოს თბილისის გარდა საქართველოში, დღეს დარჩა სამი _ თბილისი, ქუთაისი, ბათუმი. ეს არ არის საკმარისი, ამათ რიცხვს, მინიმუმ, მივუმატებდი ზუგდიდს, ფოთს, ახალციხეს, გორს, თელავსა და რუსთავს. არ გამოვრიცხავ, რომ მართლაც თანხების გამოთავისუფლება იყოს ხელისუფლების მიზანი. ძალიან ბევრი არაკომპეტენტური პირია ხელისუფლებაში დასაქმებული, უკან წავიდა ეკონომიკა, ასევე შემოსავლები და ბიუჯეტში ფული აღარ შედის, კლებადი გახდა, ეს არის სწორედ ცუდი ხელისუფლების, ცუდი მენეჯმენტის ბრალი. აბა, საიდან უნდა შევიდეს ბიუჯეტში თანხა?! მე წარმომიდგენია, რომ იქ ყვავის კორუფცია და ნეპოტიზმი და ის აზარალებს ბიუჯეტს.

_ ასეთი აზრიც არის, რომ ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებზე „ოცნებას“ კანდიდატურები უჭირს…

_ ესეც, ალბათ, ერთ-ერთი მიზეზია! ყველაფერს აქვს თავისი მიზეზი და ამას რატომ არ ექნება?

_ ხშირად გვესმის, რომ პრეზიდენტს დაწყებული აქვს საარჩევნო კამპანია, რომ იგი საკონსტიტუციო კომისიის საპირწონედ პარალელურ პროცესებს წარმართავს. დაწყებული აქვს თუ არა პრეზიდენტ მარგველაშვილს საარჩევნო კამპანია? თუ ასეა, რა ფორმით შეიძლება შემოვიდეს ის ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში?

_ როგორც პრეზიდენტი, ალბათ, ვეღარ შემოვა, მეორედ არჩეულ პრეზიდენტს ვგულისხმობ. გაუჭირდება, არ მგონია, რომ ასე მოხდეს, იმიტომ, რომ აქ ისევ ფინანსური რესურსი გადაწყვეტს და ეს ყველაფერი ძალიან მარტივი ასახსნელია. ადამიანები ჩართული არიან არსებობისთვის ბრძოლაში და ისინი, ძირითადად, ორ კატეგორიად იყოფიან. ცხადია, გამონაკლისებიც არსებობენ. ერთი კატეგორიაა, რომელიც ჩართულია არჩევნებისთვის ბრძოლაში და ყოველთვის ხმას აძლევს ხელისუფლებას, რადგან მათი გადარჩენის გზა ეს არის; მეორე კატეგორიაა აპოლიტიკური და ნიჰილისტურად განწყობილი, ისინი ხმას არ აძლევენ არავის, არც ოპოზიციას და არც ხელისუფლებას, გაღიზიანებულები არიან ყველაზე და ყველაფერზე და მათი სერიოზული პროცენტი ოცნებობს, როგორმე გავიდეს ქვეყნიდან და სადღაც სხვაგან იმუშაოს. ეს სიტუაცია გვაქვს ქვეყანაში!

_ რამდენიმე დღეში დავით უსუფაშვილი ცენტრისტული პარტიით პოლიტიკაში შემოსვლას აპრებს. არის ინფორმაცია, რომ მას კახა შარტავაც უერთდება. როგორ ფიქრობთ, ასეთი ძალა მოიტანს თუ არა რაიმე სიახლეს პოლიტიკურ ველზე?

_ ეს საკითხი არ შემისწავლია და ხალხში არ მიწარმოებია გამოკითხვა, _ რას ფიქრობენ ასეთ პოლიტიკურ ძალაზე? მაგრამ ეს, ალბათ, ერთ-ერთი პარტია იქნება. შეიძლება, 1-1,5%-ით მეტი ჰქონდეთ სხვა პარტიებზე. კახა შარტავაზე ვერაფერს გეტყვით, მაგრამ თუ ისევ არასამთავრობო სექტორიდან წამოსული ადამიანებით დაკომპლექტდა, რაც იყო პრინციპში, რესპუბლიკური პარტია, დიდი არასამთავრობოსავით, ალბათ, დავით უსუფაშვილის ირგვლივ ისევ ამ ადამიანებს ვიხილავთ. ეს ადამიანები კი, არ მგონია, რომ რადიკალურად რამეს შეცვლიან.

_ „რამდენიმე წლის წინ მე მოგიწოდებდით, რომ დაბრუნებულიყავით სამშობლოში, ახლა მოგიწოდებთ, _ იყავით იქ, სადაც ბრძანდებით, მაგრამ, ამავე დროს, იყავით სამშობლოში. ეს საჭიროა, უპირველეს ყოვლისა, საქართველოსთვის“, _ ასე მიმართა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა ილია მეორემ დიასპორის ფორუმზე შეკრებილ საზოგადოებას. თქვენ როგორ გაიგეთ პატრიარქის ეს განცხადება? ხომ არ არის ეს ერთგვარი სილის გაწნა ხელისუფლებისთვის?

_ შეიძლება, გარკვეულწილად, ასეც იყო, მეორე მხრივ, რეალისტური ნათქვამია, რომ ვეპატიჟებით ემიგრანტებს, საქართველოში დაბრუნდნენ, რას ვახვედრებთ, _ სამუშაო ადგილებს თუ რეინტეგრაციის პროგრამებს? თუ ხელისუფლებისთვის სილის გაწნაა, შეიძლება, ეს რაღაც კავშირში იყო გახმაურებულ „ციანიდის საქმესთანაც“.

_ რადგან „ციანიდის საქმე“ ახსენეთ, როგორ აღიქვამთ საპატრიარქოში მიმდინარე პროცესებს?

_ ეს არის შიგნით, ეკლესიაში დაპირისპირება ორ ფრთას შორის. როგორც ჩანს, ეს მღვდელი ამ ბრძოლას ეწირება.

_ ამას მხოლოდ შიდასაეკლესიო ბრძოლად აღიქვამთ, თუ გარე ძალების ჩარევაც იგრძნობა?

_ არ გამოვრიცხავ, რომ გარე ძალებიდან მოდიოდეს და კერძოდ, რუსული გეგმა იყოს. ალბათ, რუსულ ინსტანციებს თავიანთი კანდიდატი ჰყავთ შერჩეული პატრიარქად, მათ იციან, რომ ეს რეალური ბერკეტია და საპატრიარქოში თავიანთი დასაყრდენები ჰყავთ, თანაც ძალიან ბევრი!

_ ქვეყანაში შექმნილი ეკონომიკური, სოციალური და პოლიტიკური პროცესების ფონზე, თუ ხედავთ საზოგადოების მზაობას, რომ მათგან რაიმე საპროტესტო ტალღა წამოვიდეს?

_ ტალღის აზვირთებაც არის და აზვირთებაც! შეიძლება, ისეთი აზვირთება იყოს, რომ სწორედ ჩრდილოელი მეზობლის ინტერესებში შედიოდეს და ამან საქართველოს სახელმწიფოს დემონტაჟამდე მიგვიყვანოს. რუსეთი კიდევ საქართველოს ერთიანად არ დაიბრუნებს, ის ექვს სექტორად ფიქრობს საქართველოს დაბრუნებას და გადაყლაპვას, როგორც იყო ცარიზმის პერიოდში. ცარიზმის დროს მაინც ერთიანად გადაყლაპა, მაგრამ ის შეეცდება, ექვსი დამოუკიდებელი ერთეული შექმნას, რომელიც არასოდეს გაერთიანდება. მათ ასეთი გეგმა აქვთ! როდესაც მიხეილ სააკაშვილის დროს საპროტესტო ტალღა აზვირთდა, სხვათა შორის, ის გარკვეულ ჩარჩოებში მიმდინარეობდა და მან, გარკვეულწილად, მაინც ჭკუა ასწავლა სააკაშვილის ხელისუფლებას. რა თქმა უნდა, იყვნენ ვიღაცები, რომლებმაც ციხეებში გააგრძელეს სისაძაგლეების ჩადენა, მაგრამ თვითონ ხელისუფლება მაინც უფრო დისციპლინირებული გახდა, შეურაცხმყოფელ განცხადებებს აღარ აკეთებდა, თითქოს უფრო მეტად უთმობდა ოპოზიციას, მაგრამ იმ ხელისუფლებასაც შიგნით ძალიან ბევრი მტერი ჰყავდა. საბოლოოდ, მათ ააფეთქეს კიდეც ის ხელისუფლება და მოიყვანეს ივანიშვილი.

_ რა ნაბიჯების გადადგმაა აუცილებელი, რომ ქვეყანაში პროცესები გაჯანსაღებისკენ წავიდეს?

_ ეს დამოკიდებულია ჩვენზეც და მსოფლიოს სიტუაციაზეც. ვნახოთ, ჩვენი უმთავრესი პარტნიორი _ აშშ _ რას გვეტყვის. ქვეყანაში გამეფებულია არაპროფესიონალიზმი, ხელისუფლებაში მოკალათებულები მხოლოდ საკუთარ კეთილდღეობაზე ფიქრობენ… ხალხში გაუსაძლისი და მძიმე მდგომარეობაა, ორად არის გახლეჩილი _ არავისტი, ნიჰილისტი, ყველაზე გაღიზიანებული და ხელისუფლების მხარეზე მყოფი. ხელისუფლების მხარეზე მყოფია სწორედ ის 24%. რეალურად ის აძლევს ხმას ხელისულებას, რომ თავის გადარჩენას ამაში ხედავს და, რა თქმა უნდა, აქედან რაღაც რჩება. მარტვილში რომ ვიყავი, დეპუტატობის კანდიდატები შეშას, ხის მასალას, პროდუქტებს ჩუქნიდნენ, გზებს ხრეშავდნენ არჩევნებამდე 2-3 დღით ადრე, 2000 არაოფიციალური კოორდინატორი ჰყავდათ 600-ლარიანი ხელფასით, ეს არაფერს ნიშნავს?! 24% არის ხელისუფლების. ოპოზიციას, ყველას ერთად, 20% დარჩება, ხოლო იქით დარჩება ნიჰილისტებისა და არავისტების უზარმაზარი არმია. ის, რაც დღეს ხელთ გვაქვს, იმაზე მეტია, რომ მოგკლას და იმაზე ნაკლები, გაცოცხლოს!

თამარ ბატიაშვილი