„დაიცავი საქართველოს“ ყოფილი წევრი, კახა მიქაია, რომელიც მიხეილ სააკაშვილის წინააღმდეგ ამ უკანასკნელის ხელისუფლებაში ყოფნის დროს იბრძოდა, „დემიშიზაციის“ ეგიდით დაწყებულ ე. წ. კონტრაქციებში არ მონაწილეობს, რადგან მიაჩნია, რომ ეს ხელოვნური პროცესია, ანუ კახა მიქაიას განმარტებით, ხელისუფლება ცდილობს, რომ „ნაცმოძრაობისგან“ ისევ „ბუა“ შექმნას და მომდევნო არჩევნებში კვლავ ძველი ლოზუნგით _ „არა მიშას“ გამოვიდეს. აქედან გამომდინარე, „ქრონიკა+“-ის რესპონდენტი ჩვენს გამოცემასთან ამბობს, რომ ყველაფერი ეს სასაცილოდ გამოიყურება და მმართველ ელიტას ურჩევს, პრობლემების ხელოვნურად შექმნას მოეშვას და იმ რეალური სირთულეების მოგვარებაზე იზრუნოს, რომელიც მისი და საზოგადოების წინაშე დგას.
რაც შეეხება ოპოზიციას, მიქაიას თქმით, ის ოპოზიციური გაერთიანება, რომელიც პროპორციული არჩევნების მოთხოვნის მიზნით შეიქმნა, ეკლექტურია და, შესაბამისად, ხალხს მხოლოდ ხელისუფლების კი არა, ოპოზიციის იმედიც არ აქვს. ყველაფერ ამის გათვალისწინებით, მიქაია ოპოზიციას „უჯარო გენერლებს“ უწოდებს და ამბობს, რომ ახლანდელი მოცემულობით, არჩევნებს კვლავ ივანიშვილი მოიგებს, თუმცა გამოცდილი პოლიტიკოსი აქვე განმარტავს, რომ ერთი წელი პოლიტიკაში საკმაოდ დიდი დროა და, შესაბამისად, მაშინ, როცა არჩევნები ჩატარდება, შესაძლოა, სხვა რეალობა იყოს.

_ ბატონო კახა, ოპოზიციამ რეგიონებში გადაინაცვლა, სადაც ანტისახელისუფლებო აქციების პარალელურად, „მეოცნებეები“ „დემიშიზაციის“ მოთხოვნით ქუჩაში არიან გამოსულები. თქვენ კი, რომელიც სააკაშვილს მაშინ ებრძოდით, როცა ის ხელისუფლებაში იყო, ამ საერთო „ანტინაციონალურ ჟრიამულში“ არ მონაწილეობთ. რატომ? პოლიტიკას საერთოდ ხომ არ ჩამოშორდით?
_ არა, პოლიტიკას არ ჩამოვშორებულვარ, მაგრამ ასეთ პოლიტიკურ აქტივობებში არ ვმონაწილეობ.
_ ჰოდა, მეც ეგ მაინტერესებს, რატომ არ მონაწილეობთ, დავიჯერო, „დემიშიზაცია“ არ გინდათ?
_ „დემიშიზაცია“ კარგა ხანია, გავაკეთე!
_ თუ ასეა, აბა, „ოცნების“ მიმდევრები მიშას გადადგომას რატომღა ითხოვენ?
_ საქართველოში „დემიშიზაცია“ უკვე დამთავრებულია. ყველაფერი ის კი, რაც ახლა ხდება, ბუნებრივი კი არა, ხელოვნურია!
_ შეიძლება, მაგრამ ამ ხელოვნურობასაც, ალბათ, თავისი მიზანი აქვს, არა?
_ დიახ, აქვს და ხელისუფლების მიზანი ისაა, რომ მიხეილ სააკაშვილი და, საერთოდ, „ნაციონალური მოძრაობა“ მთავარ ოპოზიციურ ძალად წარმოაჩინოს და შესაბამისად, არჩევნებს ისევ ამ ლოზუნგით _ „არა მიშას“ _ შეხვდეს! არადა, მიშა არ არსებობს, დამთავრებულია!
მოკლედ, თუ ხელისუფლებას უნდა, რომ აქცენტი მიშაზე გააკეთოს, კი ბატონო, მაგრამ მიშა დასრულებულია და „დემიშიზაციაც“ ხელოვნური პროცესია!
_ ე. ი., „დემიშიზაცია“ „ოცნების“ პიარსვლაა და მეტი არაფერი?
_ რა თქმა უნდა.
_ ქვეყანაში პოლიტიკური კრიზისია და ამ დროს ხელისუფლებამ პიარისთვის მოიცალა?
_ პოლიტიკური კრიზისი არაა.
_ აბა, რა არის?
_ ის, რაც ახლა ქვეყანაში ხდება, პოლიტიკური კი არა, მორალური და სოციალური კრიზისია!
_ გეთანხმებით, თუმცა ხელისუფლება არც ამ მორალურ და სოციალურ კრიზისს აღიარებს.
_ ხელისუფლება კი არ აღიარებს, მაგრამ ფაქტია, რომ სახეზეა სოციალური, მორალური კრიზისი _ ფასები იზრდება, უმუშევრობაა და უმჯობესია, ხელისუფლებამ ამ პრობლემებს მიხედოს იმის ნაცვლად, რომ ხელოვნური ბარიერები შექმნას და მერე ის „გმირულად გადალახოს“.
მოკლედ, „ოცნებას“ მოვუწოდებ, რეალური პრობლემები მოაგვაროს და ამ პრობლემების გადასაფარად ხელოვნური პრობლემების შექმნას მოეშვას!
_ ბატონო კახა, საარჩევნო სისტემაზე ატეხილი აჟიოტაჟიც ხელოვნურად შექმნილი პრობლემა გგონიათ?
_ წლებია, პროპორციულ სისტემაზე გადასვლას მხარს ვუჭერ, რადგან არჩევნების ეს ფორმა ქართული საზოგადოებისთვის ყველაზე მისაღებია.
_ დამისაბუთეთ, პროპორციული არჩევნები შერეულს ან თუნდაც მხოლოდ მაჟორიტარულს რით სჯობია?
_ პირდაპირ ვამბობ: ახლა პარლამენტში საზოგადოების ხმა არ ისმის! ყოველ შემთხვევაში, იმ ფენებს, რომლებიც პოლიტიკაში აქტიურად არიან ჩართულები, პარლამენტში წარმომადგენლები არ ჰყავთ!
ამასაც თავი რომ დავანებოთ, დემოკრატიის განვითარებისთვის უკეთესი იქნება, რომ პარლამენტში რაც შეიძლება, მეტი პარტია იყოს და ეს ბანალური ნათქვამია.
ყველაზე მთავარი კი ისაა, რომ პროპორციული არჩევნები პარტიების განვითარებისთვისაა აუცილებელი. ამიტომ უკეთესი იქნებოდა, რომ 2020 წელს არჩევნები პროპორციული წესით ჩატარებულიყო.
ზოგადად, პროპორციული სისტემა იმის საშუალებას იძლევა, რომ ძალაუფლება ერთი პარტიის ხელში არ იყოს. ქართული საზოგადოება იმის ღირსია, რომ მის ყველა ფენას პარლამენტში წარმომადგენელი ჰყავდეს, ანუ საკანონმდებლო ორგანოში ხალხის ხმა ისმოდეს, მრავალპარტიულობა იყოს და ძალაუფლება მხოლოდ ერთ პარტიას არ ჰქონდეს!
იმის მტკიცება, რომ პროპორციული არჩევნები არეულობას გამოიწვევს, ხელოვნურია. ნორმალური საზოგადოება პროპორციული სისტემის საფუძველზე კოალიციურ მთავრობას შექმნის, რაც ქვეყნის განვითარებისთვის კარგი იქნება. სამწუხაროა, რომ ამის გაკეთება „ქართულმა ოცნებამ“ ვერ მოახერხა.
_ ბატონო კახა, ამ „პროპორციულ ბაკქანალიას“ გარედან ადევნებთ თვალს. ჰოდა, საინტერესოა, თქვენი აზრით, რა მოხდა, ანუ „ოცნება“ მხოლოდ საქართველოს მოსახლეობას კი არ დაჰპირდა, არამედ პრეზიდენტ ზურაბიშვილს გაეროს ტრიბუნიდანაც ათქმევინა, აი, 2020-დან პროპორციულ სისტემაზე გადავდივარ და ეს დემოკრატიის კუთხით გადადგმული უდიდესი ნაბიჯიაო, თუმცა რამდენიმე ე. წ. ამბოხებულმა დეპუტატმა ყველაფერი თავდაყირა დააყენა. იზიარებთ სხვა ოპოზიციონერების მოსაზრებას, რომ ყველაფერი ეს თავიდანვე ივანიშვილის სპექტაკლი იყო?
_ იმის მტკიცებას არ დავიწყებ, ივანიშვილმა გაითამაშა თუ არა. მოდით, ფაქტებით ვისაუბროთ.
_ კეთილი, ვისაუბროთ.
_ გავიხსენოთ, ვინ აუმხედრდა ივანიშვილს _ დაჩი… რა გვარია, არ მახსოვს.
_ ბერაია.
_ დიახ, ასევე მერაბ ქვარაია, ჭუჭე ჭუჭაია და ვიღაცები.
_ „ჭუჭე ჭუჭაია“ ე. წ. ამბოხებული დეპუტატებისთვის მშვენიერი სინონიმია!
_ ძნელი დასაჯერებელია, რომ ბიძინა ივანიშვილს და, ზოგდად, „ოცნების“ უმრავლესობას მაჟორიტარები აუმხედრდნენ.
_ ძნელი დასაჯარებელი რატომაა? ცხოვრებაში ხომ ყველაფერი ხდება?
_ დიახ, მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება _ „ოცნებამ“ თავისი სიტყვები უკან წაიღო.
_ დავუშვათ, რომ ივანიშვილს არავინ ამხედრებია, მაგრამ საკითხავია, „ოცნების“ თავმჯდომარე, თავის დროზე, რამ ან ვინ აიძულა, რომ პროპორციულ სისტემაზე გადასვლის ინიციატივა-დაპირებით გამოსულიყო?
_ „ოცნებაში“ შიდა პოლიტიკური დაპირისპირებები ახალი არ არის.
_ ანუ?
_ ყველაფერი ეს, მართლაც, საეჭვოა, მაგრამ, ალბათ, გახსოვთ, მიშა სააკაშვილის დროს „ნაციონალური მოძრაობა“ როგორი მონოლითურიც იყო.
_ დიახ, მახსოვს, თუმცა შიდა ომები „ნაცებისთვისაც“ არ იყო უცხო.
_ შეიძლება, მაგრამ „ქართული ოცნება“ „ნაცმოძრაობასავით“ მონოლითური არაა, რაც ყველაფერში ეტყობა. აქედან გამომდინარე, ყველაფერი, რაც მოხდა, შესაძლოა, შიდა პროცესების ბრალი იყოს, მაგრამ გითხარით და კიდევ ვიმეორებ: ძნელად დასაჯერებელია, რომ ყველაფერი დაჩი ბერაიას, მერაბ ქვარაიას თუ ვიღაც ვარაიას ხუშტურებზე ყოფილიყო დამოკიდებული. მით უმეტეს, რომ მათი არგუმენტაცია, უბრალოდ, სასაცილოა.
_ გეთანხმებით, რომ მაგალითად, ბერაიას, რომელსაც სამი წელია, ხმა არ ამოუღია, პროპორციული სისტემის კანონპროექტის წინააღმდეგ დამოუკიდებლად გაელაშქრა, მაგრამ ბატონო კახა, სხვა რამ გკითხეთ, ანუ თუ ყველაფერი თავიდანვე სპექტაკლი იყო, ივანიშვილმა ზემოხსენებული დაპირება რატომ გასცა?
_ თავის დროზე ივანიშვილს ამ დაპირების გაცემა 20 ივნისის მოვლენებმა აიძულა, თანაც ეს დაპირება ივანიშვილის მხრიდან სწორი გადაწყვეტილება იყო. ახლა კი კრიზისი ამ სიტყვის უკან წაღებამ შექმნა.
ვნახოთ, პროცესები როგორ განვითარდება, თუმცა ერთი რამ აღსანიშნავია.
_ რა?
_ მხოლოდ ხელისუფლება კი არა, ოპოზიციაც სასაცილოდ გამოიყურება!
_ რატომ?
_ ზოგიერთი ამბობს, როცა შეცვლა არჩევნებით არ შეიძლება, ხელისუფლება უნდა დავამხოთო, მაგრამ არ მგონია, რომ ოპოზიციას ამის ძალა ჰქონდეს.
_ „ძალაში“ რას გულისხმობთ?
_ ჯერ ერთი, კიდევ ერთი რევოლუცია და დამხობა ქვეყანას უკან დასწევს, ეს კატასტროფა იქნება და ძალიან მძიმე შედეგით დასრულდება!
მეორეც, ოპოზიციის მხრიდან იმის უტრირება, აი, ხელიუფლებას დავამხობო, ვიმეორებ, ძალიან სასაცილოა!
_ ერთ-ერთი მთავარი „ამბოხებული“ „მეოცნებე“ დიმიტრი ხუნდაძეა, რომელიც წინა ცხოვრებაში ივანიშვილის პირადი ექიმი იყო. იგი აცხადებს, ქვეყნისთვის უკეთესი იქნება, რომ მთლიანად მაჟორიტარულ სისტემაზე გადავიდეთ და ამის დასამტკიცებლად ხალხში გავალ და 200 ათას ხელმოწერას შევაგროვებო. ბატონო კახა, ხუნდაძისა და სხვა „მეოცნებეებისგან“ განსხვავებით, როგორც ვიცი, ხალხთან თქვენ დიდი ხანია, „გასული“ ხართ. ჰოდა, როგორია მოსახლეობის განწყობა _ პროპორციული არჩევნები უნდა, შერეული თუ მთლიანად მაჟორიტარული?
_ სიმართლე რომ ვთქვათ, ხალხს საერთოდ არ აინტერესებს, არჩევნები პროპორციულად ჩატარდება, მაჟორიტარულად თუ შერეული სისტემით.
_ აბა, ხალხს რა აინტერესებს?
_ მოსახლეობას სოციალური პრობლემები _ უმუშევრობა აწუხებს. დიახ, ხალხი გაუსაძლის პირობებშია და ამ პრობლემების მოგვარება აინტერესებს და არა _ ის, არჩევნები როგორ ჩატარდება.
საზოგადოება ხელისუფლებისა და ბიძინა ივანიშვილის წინააღმდეგ რომ წავიდეს, ანუ ისეთი მუხტი, რომლითაც ოპოზიციას ხელისუფლების შეცვლა შეუძლია, არ არსებობს.
_ ამბობთ, ხალხი გაუსაძლის პირობებშიაო. ჰოდა, მუხტი, რომელიც ხელისუფლებას შეცვლის, რატომ არ არსებობს?
_ იმიტომ არ არსებობს, რომ არჩევნების თემა საზოგადოებისთვის პრობლემური არაა. ამიტომაც ვფიქრობ, რომ ყველაფერი ეს ხელოვნურად შექმნილი პროტესტი და კრიზისია. ისე, მომავალი გვიჩვენებს, ამ ხელოვნური კრიზისიდან ოპოზიცია რას მიიღებს და ხელისუფლება _ რას.
_ თქვენი პროგნოზით, ოპოზიცია რას მიიღებს და ხელისუფლება _ რას?
_ არ ვიცი, 2020 წლამდე რა მოხდება, მაგრამ ახლანდელი მოცემულობით, ივანიშვილს არჩევნებში გამარჯვება შეუძლია, თუმცა 2020 წლამდე ერთი წელია. ერთი წელი ძალიან დიდი დროა და ამ ხნის განმავლობაში, შეიძლება, რაღაცები მოხდეს, თუმცა ვიმეორებ: დღევანდელი მონაცემებით, ივანიშვილს შეუძლია, ოპოზიცია არჩევნებში დაამარცხოს!
_ ბატონო კახა, მგონი, პირველი ადამიანი ხართ, რომელიც ამას ამბობთ. არადა, ძნელი დასაჯერებელია, რომ გაჭირვებული ხალხი ისევ ივანიშვილის გვერდით დადგეს.
_ საქმე ისაა, რომ მოსახლეობას ოპოზიციის იმედი არ აქვს.
_ რატომ არ აქვს?
_ უბედურება ისაა, რომ მოსახლეობის მხრიდან პრეტენზიები მხოლოდ ხელისუფლების კი არა, ოპოზიციის მიმართაც არსებობს, ანუ ხალხი ოპოზიციაში იმ ძალას ვერ ხედავს, რომელსაც შეიძლება, ენდოს და ივანიშვილის დასამარცხებლად გაჰყვეს. აი, პრობლემა სწორედ ეს არის.
თქვენი თქმისა არ იყოს, პარტიის თავმჯდომარეებისგან განსხვავებით, ხალხთან ინტენსიური კონტაქტი მაქვს და მოსახლეობის განწყობა ასეთია _ კი ბატონო, ივანიშვილი არ ვარგა, ამ ხელისუფლებამ დანაპირები ვერ შეასრულა და ეკონომიკურ-სოციალური ყოფა გაუსაძლისი გახდა, მაგრამ ამ პრობლემების მოგვარება ოპოზიციას შეუძლია? მოკლედ, ამომრჩევლის უმრავლესობა ამბობს, რომ ამ პრობლემების მოგვარება არც ოპოზიციას შეუძლია.
_ ბატონო კახა, ნება მომეცით, არ დაგეთანხმოთ, რადგან გასულ წელს, საპრეზიდენტო არჩევნებში, ოპოზიციის კანდიდატს ლამის 900 ათასმა ადამიანმა მისცა ხმა და ეს არაფერს ნიშნავს?
_ გეთანხმებით, მაგრამ ოპოზიციამ 900 ათასი ხმა ერთი წლის წინ მიიღო, მაგრამ მთავარია, ახლა რამდენს მიიღებს, ანუ არჩევნებს როგორ შეხვდება და იმ დროს, როცა არჩევნები ჩატარდება, ხალხში როგორი განწყობა იქნება.
მოკლედ, არც ხელისუფლება და არც ოპოზიცია იმით არ უნდა უტრირებდეს, რამდენი მიიღო. მთავარია, აწი რამდენს მიიღებს.
საერთოდ, ადამიანების განწყობები მათი სოციალურ-ეკონომიკური პრობლემების მიხედვით იცვლება და ამიტომ წარსულით აპელირება არაფერს ნიშნავს.
_ თქვენს მსჯელობაში ლოგიკა, ცხადია, არის და რაკი ამბობთ, ყველაფერი ის, რაც ახლა ხდება, თამაშიაო, გამორიცხავთ, რომ ხელისუფლებასა და ოპოზიციის გარკვეულ ფრთას შორის ფარული კომუნიკაცია არსებობდეს?
_ ასეთ შეთქმულებებსა და ქვედა დინებებს სკეპტიკურად ვუყურებ, თუმცა გამორიცხული არაფერია, მაგრამ მაინც არ მგონია, რომ ეს პროცესი ივანიშვილთან გარიგებასა და რაღაც თამაშებს ემსახურებოდეს.
ფაქტი ერთია: საზოგადოებას ძალიან უჭირს, ხელისუფლება და ოპოზიციაც სულ სხვა პრობლემებზე საუბრობს. ეს, პირველ რიგში, რა თქმა უნდა, ხელისუფლების პასუხისმგებლობაა, მაგრამ საზოგადოება მიხეილ სააკაშვილს ან ოპოზიციის სხვა რომელიმე ლიდერს ბიძინა ივანიშვილის დასამხობად არ გაჰყვება, თუმცა ვიმეორებ: არ ვიცი, ერთი წლის განმავლობაში რა მოხდება. მოკლედ, შანსი თანაბარია.
_ რა ამის პასუხია, ბატონო კახა და, რამდენიმე წლის წინ „დაიცავი საქართველომ“ ახალი პოლიტიკური სიცოცხლე იმ მოტივით და მიზნით დაიწყო, რომ ქვეყანა „ნაციონალებისგანაც“ დაეცვა და _ „ქოცებისგანაც“. მართალია, ეს განახლებული მოძრაობა მალევე დატოვეთ, მაგრამ მაინც გკითხავთ: დავით მაღრაძე რატომ არ ჩანს, საქართველოს დაცვა აღარ სჭირდება?
_ ჩემმა ყოფილმა გუნდმა, რომელიც საქართველოს ძალიან მძიმე პირობებში იცავდა, თავისი მისია მაშინ შეასრულა _ „დაიცავი საქართველო“ მიხეილ სააკაშვილის ტირანიის წინააღმდეგ მთავარი დამრტყმელი ძალა იყო, რასაც ვერავინ, მათ შორის, ჩვენი მოწინააღმდეგეებიც ვერ უარყოფენ. მოკლედ, „დაიცავი საქართველოს“ თავისი მისია ძალიან მძიმე პირობებში აქვს შესრულებული!
_ ეს გავიგე, მაგრამ სხვა რამ გკითხეთ, ანუ განახლებული „დაიცავი საქართველო“ რატომ არსად ჩანს?
_ არ მინდა, იმაზე ვილაპარაკო, მომავალში რა იქნება, მაგრამ მე და ჩემმა მეგობრებმა ჩვენი მისია შევასრულეთ, რაც ძალიან მწარე და მტკივნეული იყო.
_ თუ მისია ამოწურული ჰქონდა, აბა, „დაიცავი საქართველო“ რატომღა განახლდა?
_ განახლდა, მაგრამ ვნახოთ, მოვლენები როგორ გაგრძელდება.
ვიმეორებ: ჩვენ საქართველოს ინტერესებს იმ დროს ვიცავდით და მიხეილ სააკაშვილის ტირანიას იმ დროს ვებრძოდით, როცა სხვები ბუჩქებში იმალებოდნენ.
_ მომიტევეთ, მაგრამ მეჩვენება, რომ კითხვაზე პირდაპირი პასუხის გაცემას თავს არიდებთ.
_ რატომ ვარიდებ? ახლა ასეთი სიტუაციაა და ვნახოთ, მომავალში რა იქნება. საერთოდ, მე და ჩემი მეგობრები, როცა ქვეყანას უჭირს, ყოველთვის ბრძოლის წინა ხაზზე ვდგავართ ხოლმე. გაგახსენებთ 2011 წლის 26 მაისს _ წინა ხაზზე ჩვენ, „დაიცავი საქართველო“ ვიდექით და მაშინ ყველაზე მეტი ჩვენ მოგვხვდა. ამას არ ვუტრირებ და თუ ვინმეს პრეტენზია აქვს, ახლა რატომ არა, ვიმეორებ: ქვეყნის დასაცავად და იმისთვის საბრძოლველად მზად ვართ, რომ საქართველო, როგორც სახელმწიფო, საბოლოოდ ჩამოყალიბდეს და ევროპულ ქვეყანათა თანამეგობრობაში ღირსეული ადგილი დაიკავოს!
_ სხვათა შორის, ნინო ბურჯანაძე საარჩევნო სისტემის გარშემო შექმნილი იმ საკოორდინაციო საბჭოს წევრია, სადაც „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენლებიც არიან. ბატონო კახა, ბურჯანაძისა და სააკაშვილის ხალხის ერთ მაგიდასთან დაჯდომას როგორ აფასებთ?
_ ნინო ბურჯანაძის კრემლში ვიზიტი ჩემთვის უსიამოვნოა. ყოველთვის უხერხულობა მქონდა, როცა ის მოსკოვში დადიოდა და ძალიან მიკვირს, ამ უხერხულობას თვითონ არ განიცდის? ისე, ბურჯანაძე კრემლში ახლა რომ წავიდა, არ მიკვირს და არც ის გამიკვირდება, მაგალითად, ვაშაძეც რომ წავიდეს.
_ რატომ არ გაგიკვირდებათ?
_ ოპოზიციაში ისეთი ამბავია, რომ ზოგი კრემლში დარბის, ზოგი _ ვაშინგტონში, ზოგი _ ბრიუსელში და იაკუტიაში. თუნდაც პროპორციული არჩევნების ირგვლივ ოპოზიციის გაერთიანება ძალიან ეკლექტურია და, სამწუხაროდ, სასაცილოდ გამოიყურება.
როცა აქ პოლიტიკური კრიზისია და ამ დროს ბურჯანაძე მოსკოვში მიდის, ეს არასწორი ნაბიჯია, მაგრამ იმაზე ვერ ვილაპარაკებ, იქ შეხვედრები ვისთან ჰქონდა.
_ ბატონო კახა, ბურჯანაძის მოსკოვში ვიზიტის კი არა, იმის შეფასება გთხოვეთ, „ნაცები“ და მათი ყოფილი მოწინააღმდეგეები ერთ მაგიდასთან რომ სხედან.
_ ესენი ერთად იმიტომ სხედან, რომ პროპორციული არჩევნები ჩატარდეს, მაგრამ ეს გაერთიანება მაინც ხელოვნურად მიმაჩნია. ფიგურალურად რომ ვთქვათ, კრემლისა და ვაშინგტონის ერთად ბრძოლა პროპორციული არჩევნებისთვის და ივანიშვილთან დაპირისპირება, კიდევ ვამბობ, ცოტა სასაცილოა! ყოველ შემთხვევაში, ამის ადამიანებს არ სჯერათ და ღიმილს იწვევს!
რატომ ვერ აკეთებს ოპოზიცია ძლიერ აქციებს და რატომ არ დგას ხალხი ოპოზიციასთან? გაიხსენეთ, ჩვენს ან თუნდაც ბიძინა ივანიშვილის ოპოზიციაში ყოფნის დროს საზოგადოება ხელისუფლებას როგორ უპირისპირდებოდა. ოპოზიციას, რომელიც ლეიბორისტების ოფისში მოლაპარაკების მაგიდასთან ზის, ქუჩაში, ყველაზე მეტი, 10 ათასი ადამიანის გამოყვანა შეუძლია. აი, პრობლემა სწორედ ესაა.
სხვათა შორის, დარბევას არ ვამართლებ, მით უმეტეს, 20 ივნისს _ ეს ძალიან მძიმე სანახავი იყო, მაგრამ ფაქტი ერთია: ამდენი პროტესტისა და გაერთიანების შემდეგაც გენერლები უჯაროდ დარჩნენ!
_ ანუ?
_ ეს უჯარო გენერლების ბრძოლაა. უჯარო გენერლები კი ომს ვერ მოიგებენ!
_ იმის გამო, რომ ხელისუფლება კონტრაქციებს მართავს, ოპოზიცია და ასევე ექსპერტების ნაწილი შესაძლო სამოქალაქო დაპირისპირებაზე საუბრობს. ასეთი დაპირისპირების სუნი თქვენც გცემთ, ბატონო კახა?
_ არა, ეს სამოქალაქო დაპირისპირების სუნი არაა. ასეთი კონტრაქციებით სამოქალაქო დაპირისპირება არ მოხდება.
„ოცნებაში“ არის გარკვეული ჯგუფი, რომელსაც „ბრიყვების ჯგუფს“ ვეძახი და ამ კონტრაქციებს ლიდერშიფს ეს ჯგუფი სთავაზობს.
_ ამ ჯგუფის წევრები ვინ არიან?
_ არ მინდა, ახლა ფრჩხილები გავხსნა, მაგრამ ამ ჯგუფს ჰგონია, რომ ამ კონტრაქციებით რამე მოხდება და ოპოზიცია გაჩერდება, მაგრამ ესეც სასაცილოა! აი, მაგალითად, ჩემთან, ზუგდიდში, როცა „ოცნების“ აქტივისტები „ნაციონალებს“ მიუვარდნენ, ეს ძალიან სასაცილოდ გამოიყურებოდა.
მოკლედ, ხელისუფლებას კიდევ ერთხელ ვურჩევ: იმ პრობლემებს მიხედოს, რომლის წინაშეც თვითონაც დგას და _ საზოგადოებაც.
რაც შეეხება ოპოზიციას, მინდა, იგი უფრო მობილური, აზრიანი და შეკრული იყოს, რადგან 2020-ში საქართველოში პროპორციული არჩევნები ჩატარდეს. ყოველ შემთხვევაში, მე ამის მომხრე ვარ.

გიორგი აბაშიძე