მიხეილ ხაჩიძე

„დღეს შევხვდი მთავარსარდალ ვალერი ზალუჟნის“, _ ასე დაიწყო უკრაინის  პრეზიდენტმა ზელენსკიმ 8 თებერვლის საღამოს ვიდეომიმართვა იმის შესახებ, რომ მან ზალუჟნი გაათავისუფლა მთავარსარდლის პოსტიდან. ცვლილება ვოლოდიმირ ზელენსკიმ განმარტა, როგორც როტაციის, ფრონტის მართვის, მობილიზაციისა და რეკრუტირების მიმართ განსხვავებული მიდგომის საჭიროება. ამრიგად, უკრაინის პრეზიდენტის გადაწყვეტილებით, ვალერი ზალუჟნი ჩაანაცვლა გენერალ-პოლკოვნიკმა ოლექსანდრ სირსკიმ, რომელიც დანიშვნამდე სახმელეთო ჯარების მეთაური იყო.

რა არის ცნობილი სირსკის შესახებ და რას უნდა ველოდოთ უკრაინის შეიარაღებული ძალების ახალი მთავარსარდლისგან?

სირსკი 58 წლისაა. იგი დაიბადა რუსეთის ფედერაციაში _ ვლადიმირის რაიონის სოფელ ნოვინკაში. მამამისიც სამხედროა. დანიშვნისთანავე რუსულმა პროპაგანდისტულმა მედიამ დაიწყო წერა იმის შესახებ, რომ სირსკის ოჯახი კვლავ რუსეთში ცხოვრობს. რუსულმა თAშშ-მა, სავარაუდოდ, იპოვა სირსკის ძმა, ოლეგი, რომელიც ცხოვრობს ვლადიმირში, რუსეთში და არ ურთიერთობს ძმასთან. ამ ინფორმაციის დადასტურება ან უარყოფა ვერ მოხერხდა.

1986 წელს სირსკიმ დაამთავრა მოსკოვის უმაღლესი სამხედრო სამეთაურო სკოლა, რომელიც ასევე დაამთავრეს რუსეთის „სპეციალური სამხედრო ოპერაციის“ ერთ-ერთმა მეთაურმა ალექსანდრე დვორნიკოვმა და გაერთიანებული ძალების მეთაურმა სერხი ნაევმა.

„ამ გზით უფრო ადვილია შენი მტრის ქმედებების გაგება. შეგიძლია იწინასწარმეტყველო, რა შეიძლება გააკეთოს მან სხვადასხვა სიტუაციაში“, _ თქვა სირსკიმ ABჩ Nეწს-თან ინტერვიუში სრულმასშტაბიანი ომის დაწყების შემდეგ მოსკოვში მისი ყოფილი სწავლების სარგებლის შესახებ.

1990-2000 წლებში მან სწავლა განაგრძო კიევის უკრაინის ეროვნული თავდაცვის აკადემიაში.

1986 წლიდან სირსკიმ სამხედრო კარიერა დაიწყო, როგორც 25-ე გვარდიის მოტორიზებული მსროლელი დივიზიის ოცეულის მეთაურმა (ლუბნი, პოლტავას რეგიონი). მან გაიარა ყველა სამეთაურო წოდება და 2002 წელს გახდა 72-ე მექანიზებული ბრიგადის მეთაური.

2013 წელს ეკავა უკრაინის შეიარაღებული ძალების მთავარი სამეთაურო ცენტრის უფროსის პირველი მოადგილის თანამდებობა. მისი პასუხისმგებლობის სფერო ნატოსთან თანამშრომლობა იყო.

2015 წლის თებერვალში სირსკის მიერ ჩამოყალიბებულმა „ბარსმა“ უხელმძღვანელა შეიარაღებული ძალების დებალცევიდან გაყვანას. იმ დროს დაახლოებით 4500 უკრაინელი ჯარისკაცი მისი მეთაურობით თითქმის 20.000-ს რუსს გმირულად დაუპირისპირდა. უკრაინის მიცვალებულთა ხსოვნის წიგნის მოხალისეთა გათვლებით, 2015 წლის 25 იანვრიდან 18 თებერვლამდე დებალცევის მიმართულებით 268 უკრაინელი ჯარისკაცი დაიღუპა.

სწორედ ამ დრამატული ბრძოლის ფონზე გაფორმდა მინსკის შეთანხმებები.

დებალცევის ხიდთან საომარ მოქმედებებში მონაწილეობისთვის სირსკი დაჯილდოვდა ბოჰდან ხმელნიცკის III ხარისხის ორდენით.

2016 წელს სირსკი ხელმძღვანელობდა უკრაინის შეიარაღებული ძალების გაერთიანებულ ოპერატიულ შტაბს, ხოლო 2017 წელს ხელმძღვანელობდა ანტიტერორისტულ ოპერაციას უკრაინის აღმოსავლეთში.

2019 წელს სირსკი უკრაინის შეიარაღებული ძალების სახმელეთო ჯარების მეთაური გახდა.

მისი ჩვევები და ყოველდღიური ცხოვრება 2023 წელს „გარდიანის“ ჟურნალისტებმა აღწერეს:

„უახლოესი თანაშემწეები სირსკის აღწერენ, როგორც „ბოლომდე მიმწოლ სამხედროს“. ისინი ამბობენ, რომ ის იღვიძებს დილის 5:20 საათზე სამუშაო დღის წინ ერთი საათით ვარჯიშის შესასრულებლად და ნაკლებად ინტერესდება მატერიალური საგნებით“.

ცნობილია, რომ ფრონტზე ყოველკვირეული ვიზიტის დროს იღებს მზის ჩასვლის ფოტოებს და კოლეგებს უზიარებს… საწოლის მაგიდაზე კი პრუსიელი გენერლის, კარლ ფონ კლაუზევიცის ნამუშევრებს ინახავს.

მთავარი ბრძოლები

შეიარაღებული ძალების სარდლობაში ცვლილებების შესახებ განცხადებაში პრეზიდენტი ზელენსკი გენერალ სირსკის ყველაზე გამოცდილ სარდალს უწოდებს. სირსკიმ მართლაც მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა უკრაინის არმიის რამდენიმე გადამწყვეტ ოპერაციაში რუსეთის სრულმასშტაბიანი შეჭრის შემდეგ. პირველი არის კიევის წარმატებული დაცვა 2022 წლის თებერვალ-მარტში. სწორედ სირსკი იყო პასუხისმგებელი როგორც თავად დედაქალაქის თავდაცვისთვის, ისე მტრის შეკავების ხაზის მომზადებაზე მდინარე ირპინის პირობით საზღვარზე.

კიევის წარმატებული თავდაცვისა და ჩრდილოეთის განთავისუფლებისთვის 2022 წლის 18 მარტს სირსკი დაჯილდოვდა ბოჰდან ხმელნიცკის II ხარისხის ორდენით და სამი კვირის შემდეგ მას მიენიჭა უკრაინის გმირის წოდება: „პირადი გამბედაობისთვის, მნიშვნელოვანი წვლილისთვის უკრაინის სახელმწიფო სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის დაცვაში“.

მას შემდეგ, რაც რუსებმა დატოვეს კიევი და მთელი ჩრდილოეთი, სირსკი უკრაინის შეიარაღებული ძალების ორ კონტრშეტევით ოპერაციას ხარკოვის რეგიონში მეთაურობდა:

პირველი იყო 2022 წლის გაზაფხულზე, როდესაც შესაძლებელი გახდა რუსული ძალების გადაადგილება ქალაქის ჩრდილოეთით, რათა თავიდან აეცილებინა საარტილერიო ცეცხლი; მეორედ იმავე წლის სექტემბერში, როდესაც საკმაოდ სარისკო თავდასხმის შედეგად ხარკოვის რეგიონის თითქმის მთელი დაპყრობილი ტერიტორია დაიბრუნეს; უკრაინის შეიარაღებული ძალების მთავარსარდლის თანამდებობაზე დანიშვნამდე სირსკი ასევე მეთაურობდა ხორტსის ძალების ოპერატიულ სტრატეგიულ ჯგუფს (OშGU), რომელიც პასუხისმგებელია ფრონტის ერთ-ერთ ყველაზე რთულ მონაკვეთზე _ კუპიანსკიდან და ხარკოვი-ბახმუტამდე. ამიტომ მის სახელს უკავშირდება კიდევ ერთი დიდი და მეტად დამქანცველი ბრძოლა _ ბახმუტის დაცვა.

სირსკის გადასაჭრელი ამოცანები

სირსკის მთავარ კომისრად წარდგენით ზელენსკიმ ზუსტად განმარტა, თუ რა ცვლილებებს ელოდება თავდაცვის ძალებში. პირველი არის უკრაინის შეიარაღებული ძალების 2024 წლის რეალისტური, დეტალური სამოქმედო გეგმა. სწორედ ამ გეგმის არარსებობის გამო დაიწყო ზალუჟნის გადადგომის მოწოდება 2023 წლის ნოემბერში, პრეზიდენტის აპარატის სავარაუდო წარდგინებით. ისინი ასევე ელიან დასავლეთის იარაღის სამართლიან გადანაწილებას სირსკის მიერ პირველი ფრონტის ხაზის სასარგებლოდ. ცალკე პრეზიდენტმა ხაზი გაუსვა ლოჯისტიკასთან დაკავშირებული პრობლემების გადაჭრის აუცილებლობას. გასული წლის დეკემბერში გამართულ პრესკონფერენციაზე ზელენსკიმ ისაუბრა 26 000 თვითმფრინავზე, რომლებიც ერთ საწყობში იყო და ფრონტამდე არ მიაღწია. პრეზიდენტის თქმით, სირსკიმ ასევე უნდა გამოასწოროს სიტუაცია შტაბების გადატვირთულობის შესახებ და ააშენოს როტაციის ეფექტიანი სისტემა.

სირსკის ევალება ჯარისკაცების მომზადების ხარისხის გაუმჯობესება. ფრონტის ხაზზე უნდა იბრძოლონ მხოლოდ გაწვრთნილმა ჯარისკაცებმა, _ თქვა ზელენსკიმ. აღსანიშნავია, რომ ახალმა ხელმძღვანელმა პრობლემები მობილიზებით უნდა მოაგვაროს, თუმცა შეგახსენებთ, რომ ტერიტორიულ გაწვევის ცენტრებს სწორედ სახმელეთო ჯარების სარდლობა ექვემდებარება, რომელსაც სირსკი მეთაურობდა.

რა მოლოდინი აქვთ უკრაინაში? როგორ შეხვდნენ პრეზიდენტის გადაწყვეტილებას? რა ეტაპზეა ომი და რა მდგომარეობაა ფრონტზე?

_ ამ და სხვა მნიშვნელოვანი საკითხების შესახებ „ქრონიკა+“-მა ექსკლუზიური ინტერვიუ ჩაწერა უკრაინაში ტაქტიკურ დანაყოფ „სარანგის“ მეთაურ მიხეილ ბატურინთან.

ქართველი ომის დაწყების დღიდან ფრონტზეა და უკრაინელ ძმებთან ერთად თავისუფლებისთვის იბრძვის ოკუპანტების წინააღმდეგ. პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის დაცვის ყოფილი წევრი, მიხეილ ბატურინი, საქართველოს სახელმწიფო დაცვის სპეციალური სამსახურის მაიორია. ის სულ ცოტა ხნის წინ უკრაინის პატრიარქმა ფილარეტმა მიიღო და ჯილდო გადასცა.

_ მიხეილ, რა ვითარებაა ახლა ფრონტზე?

_ რუსეთის ჯარი ცდილობს გაარღვიოს ფრონტის ხაზი, იმიტომ რომ რუსეთში მარტში არის არჩევნები და ცდილობენ, რამენაირ წარმატებას მიაღწიონ. ისევ თავის ხალხს შეაყარონ ნაცარი, რომ ყველაფერი კარგად არის, თუმცა ეს რეალობას არ შეესაბამება. უკრაინის ჯარი ყოველდღიურად 60-დან 80  შეტევამდე იგერიებს წარმატებით. აქვს პატარ-პატარა წინსვლები და წარმატებები, მყარად დგას პოზიციებზე და რუსეთი უპირატესობას ვერ ფლობს.  მადლობა ღმერთს, ამის საშუალება არ აქვთ მათ. ოკუპანტები აგრძელებენ აგრესიულ ომს ყველა მიმართულებით, მაგრამ ამაშიც უკვე ხალხი ხვდება, სადაა სიცრუე და სად სიმართლე.

_ ზალუჟნის სირსკით შეცვლაზე გკითხავთ, რატომ იყო ეს ახლა საჭირო და, ზოგადად, რა პროცესები მიმდინარეობს? რას ფიქრობთ?

_ როგორც პრეზიდენტმა, ბატონმა ზელენსკიმ ახსნა ამ ცვლილებების შესახებ, უკრაინამ მძიმე ორი წელიწადი აჩვენა სიმტკიცე, დაახევინა რუსულ ჯარს უკან და ახლა იწყება ახალი ეტაპი, რომელსაც სჭირდება ახალი ხედვა და ჯარის მოდერნიზირება. ეს იყო, პრინციპში, ცვლილების საფუძველი, რატომაც მიიღო მან ეს გადაწყვეტილება. მესმის, რომ ახალი ხედვა, ახალი სტრატეგია იქნება უფრო მომგებიანი უკრაინის ჯარისთვის. ეს თქვა უკრიანის პრეზიდენტმაც თავის მიმართვაში.

_ თავად ჯარისკაცები, მებრძოლები რას ფიქრობენ ამ ცვლილებებზე? ექნება სირსკის მათი მხარდაჭერა?

_ მთავარსარდალი არის უკრაინის პრეზიდენტი, ჯარი სრულიად მხარს უჭერს და ემორჩილება მთავარსარდალს. აქედან გამომდინარე, ჩვეულებრივად მიიღეს ცვლილება და იმედიანად უყურებენ. ყველა მებრძოლი ხვდება, რომ ახალი სტრატეგია და ტაქტიკაა საჭირო, რათა უფრო მეტი წარმატება მოვიპოვოთ და მალე დამთავრდეს ომი გამარჯვებით. ყველა გაგებით ეკიდება ამ ცვლილებას. უსიამოვნებები და ფეიკები არის, მაგრამ ეს ჰიბრიდული ომის ნაწილია, რომ რამენაირად შელახონ რეპუტაცია მთავარსარდლის ან ჯარისკაცებში განხეთქილება შეიტანონ, დაპირისპირება და პოლარიზება მოახდინონ, მაგრამ ამას ვერ შეძლებენ. როგორც ზალუჟნი, ასევე ყველა უკრაინელი იმ აზრზეა, რომ ცვლილებები იყო აუცილებლად გასატარებელი. ახალი სტრატეგია იყო საჭირო და წინ გამარჯვებისკენ ,ეს არის ლოზუნგი, რომელიც ყველას აკერია პირზე: რიგითებს, მეთაურებსა თუ პოლიტიკოსებს. 

_ ისევ ამ თემაზე ჩაგეკითხებით, _  ცვლილებების პროცესი ბევრ გადაადგილებას გამოიწვევს, ახალ თანამდებობებზე დანიშნვნებს, სტრატეგიის გადახალისებას და ა. შ. ეს დროში ხომ არ გაიწელება?

_ არა მგონია, რადგან უკრიანას არ აქვს ის ფუფუნება, რომ დროში გაიწელოს, ამჟამად, როგორც თავიდან ვთქვით, რუსეთი ცდილობს გაარღვიოს ფრონტის ხაზი და დროებითი უპირატესობა მაინც მოიპოვოს რაღაც წერტილებზე, რომ ამ არჩევნებთან დაკავშირებით თავისი მოსახლეობა ანუგეშოს, _ რუსეთი ისევ ძლიერია, რაც მითია, რასაკვრიველია. ამ ომმა აჩვენა, რომ ბევრად პატარა ქვეყანამ და ერმა, უკრაინამ, მარტო კი არ დაიცვა დედაქალაქი და ჩაშალა რუსეთის შეტევა, არამედ გაყარა გარკვეული ტერიტორიებიდან რუსული ურდო და მტკიცედ დგას პოზიციებზე, არცერთ გოჯ მიწას არ თმობს, პირიქით, იბრუნებს და ყოველდღიურად აქვს პატარა წარმატებები.

_ რაც შეეხება ფრონტის ხაზს, ამბობენ, რომ სამხედრო ტექნიკა დეფიციტურია, აკლიათ იარაღი და სხვა აღჭურვილობა. ამ კუთხით, რა მდგომარეობაა რეალურად ფრონტზე?

_ რა თქმა უნდა, არასაკმარისია იარაღი, ჯარს სჭირდება ახალი ტექნოლოგიების იარაღი, თვითმფრინავები, მეტი ტექნიკა. რაც უფრო სწრაფად მიეწოდება საკმარისი შეიერაღება ჯარს, უკრაინა მით მალე გაიმარჯვებს. დოზირებული და არასათანადო მიწოდება ხელს უწყობს ომის გაგრძელებას და გაწელვას. გინდა-არგინდა, მასშტაბები უკრაინისა და რუსეთის არათანაბარია, როგორც ცოცხალი ძალის, ასევე შესაძლებლობით და სამხედრო ბიუჯეტის თვალსაზრისით. უკრაინას სჭირდება მეტი დახმარება, მეტი იარაღი.  ვგულისხმობ სხვადასხვანაირ იარაღს: თვითმფრინავებს, ჯავშანმანქანებს, ტანკებს, რაკეტებსა და ა. შ. _ სრულ კომპლექტს. არ შეიძლება, რომ რაღაც სეგმენტი გქონდეს და მეორე სეგმენტი იყოს ნაკლებობაში, ეს ხარისხზე მოქმედებს. სამწუხრაოდ, როგორც ჩანს, ბევრი ბიუროკრატია სჭირდება ამ პროცესს მეგობრებში, რომლებიც ეხმარებიან უკრაინას და მისი დაძლევა წელავს პროცესებს, დრო იკარგება. გავიმეორებ და ვიტყვი, რაც უფრო მალე მიეწოდება სათანადო იარაღი უკრაინას, მით მალე გაიმარჯვებს და დაასრულებს ომს.

_ „ამერიკელ სოლოვიოვთან“  ინტერვიუსას პუტინმა საქართველო და ქართველები არაერთხელ ახსენა სხვადასხვა კონტექსტში. რუსეთის დიქტატორმა უკრაინაში მებრძოლ ქართველებს „ნაიომნიკები“ (დაქირავებულები) უწოდა და თქვა ისიც, რომ ამ კუთხით საქართველო მესამე ადგილზეა, პირველზეა _ პოლონეთი, მეორეზე კი შტატებია. როგორ შეაფასებთ მის განცხადებას?

_ პირველ რიგში, საიდან ფლობს ამ ინფორმაციას, რამდენი ქართველი იბრძვის უკრაინაში თავისუფლებისთვის, ეს კიდევ ცალკე საკითხია. „ნაიომნიკებს“ რომ გვეძახის აქ პატრიოტ ბიჭებს, რომლებიც ეხმარებიან უკრაინელ ძმებს თავისუფლებისთვის ბრძოლაში, ეს რუსული პროპაგანდაა, რომლისაც რუსებსაც და თავად პუტინსაც კი არ სჯერა.

_ უკრაინელები თავის ქვეყანაში ცხოვრობდნენ და არავის ესხმოდნენ თავს, როგორც საქართველო 90-იან წლებში, 2008 წელს. რუსებმა შექმნეს მითი, შეთითხნეს და წამოვიდნენ პირდაპირ ომით, აგრესიით, როგორც ჩვენთან მაშინ, ახლა უკრიანაში.

_ ჩვენ აქ ვიბრძვით ომის დაწყების პირველივე დღიდან თავისუფლებისთვის, ვეხმარებით უკრაინელ ძმებს ამ ბრძოლაში, გვახსოვს ეს სიმწარე, როცა შემოდის მტერი შენს ქვეყანაში, ბევრ უმსგავსობას აკეთებს, გიკლავს მოსახლოებას, ბავშვებს, აუპატიურებს და ა. შ. და რომელი ჯანსაღი აზროვნების ადამიანი არ დაეხმარება თავის ძმას, მეგობარს, რომლებიც გვეხმარებოდნენ ჩვენც 90-იანებში, 2008-ში. ეს არის რუსული პროპაგანდა, რომლისაც პუტინსაც არ სჯერა რასაკვირველია, აქ არ არიან „ნაიომნიკები“, აქ არიან ბიჭები, პატიოტები, მებრძოლები, რომლებიც ეხმარებიან უკრაინას ამ ბრძოლაში თავისუფლებისთვის და ქვეყნისა და სამშობლოს დაცვაში.

_ სულ რამდენიმე დღის წინ კიევში რუსი შოვინისტი მწერლის, მიხეილ ბულგაკოვის ქუჩა გააუქმეს და მის ნაცვლად ახლა ბუბა კიკაბიძის სახელი ერქმევა. როგორი პოზიტიური ჟესტია უკრაინის მხრიდან, თქვენ როგორ შეაფასებდით, მიშა?

_ ბუბა კიკაბიძე არა მარტო საქართველოსა და უკრაინაში, არამედ მსოფლიოშია, მგონი, ცნობილი და ყველას უყვარს. მით უმეტეს, თავისი ცხოვრების სტილითა და პრინციპულობით. ჩვენ კარგად გვახსოვს მისი პოზიცია ომთან დაკავშირებით, აგრეთვე უკრაინის მხარდაჭერა. მისი ყოველი სიტყვა სიმართლისკენ იყო მიმართული. სიმართლე დღეს დგას უკრაინის მხარეს. უკრაინელებს ძალიან უყვართ ბუბა კიკაბიძე და დიდ პატივს სცემენ მას. მადლიერების სიმბოლო არის და დიდი სიყვარულის ჟესტია ქუჩისთვის მისი სახელის დარქმევა. რა თქმა უნდა, ყველა ქართველს გაუხარდება ეს დაფასება, რომელიც უკრაინელებმა ბუბა კიკაბიძის მიმართ გამოიჩინეს.

_ საქართველოში მიმდინარე ბოლო პოლიტიკურ პროცესებზეც გკითხავთ: ღარიბაშვილი კობახიძით ჩანაცვლდა. რამე სიკეთეს თუ ნიშნავს ეს გადაადგილება „ოცნების“ მთავრობაში და გაჭირვებულ და შიმშილის პირას მყოფ მოსახლეობას სიკეთის იმედი თუ უნდა ჰქონდეს?

_ არანაირი ცვლილება არ იქნება სასიკეთოდ, ჩვეულებრივად ვხედავთ, რომ გვარებს არ აქვს მნიშვნელობა, არც ღარიბაშვილს, არც კობახიძეს. ეს კურსი, ეს სტრატეგია, რომელსაც კარნახობს ივანიშვილი მის მორჩილ გუნდს, ისე იქნება, როგორც მას უნდა. ჰგონიათ, რომ ფასადური ცვლილებები ხალხში დაუბრუნებთ ნდობას, მაგრამ ვფიქრობ, ქართველი ხალხი არის ბრძენი და ყველა ხვდება, რომ არაფერი შეიცვლება, არც „ოცნების“ სტრატეგია და არც მისწრაფება რუსული პოლიტიკისა და გეგმისკენ. უფრო მეტად ამ გზით წავლენ და პირიქით, შეიძლება რეპრესიებიც დაიწყოს. სხვანაირად ვინც ფიქრობს და არ უჭერს მხარს „ოცნებას“, მათ მიმართ დაიწყებენ დევნასა და დაჭერებს.

საარჩევნო წელი დაძაბულია, მით უმეტეს, რომ რუსეთმა ძალიან გაუშვა თავისი ფესვები საქართველოში. რუსეთის ადმინისტრაცია, საქართველოს ე. წ. ამჟამინდელი მთავრობა რუსულ ინტერესებს ატარებს საქართველოში, ბევრი მაგალითია ამისი, დაწყებული  რუსული კანონით, ფრენების აღდგენით გაგრძელებული და აგერ გუშინ გავიგე, რაღაც ფესტივალი ტარდება რუსეთში, სადაც ქართველებიც მიდიან, რომ ასიამოვნონ რუსეთს. როცა ასრულებ რუსეთის ადმინისტრაციის დაკვეთებს, უნისონში ხარ რუსულ სპეცსამსაუხრებთან. „ოცნება“ ქმნის იმ ნიადაგს, რომ რუსეთმა თავისი იმპერიალისტური გეგმა მარტივად მოიყვანოს სისრულეში საქართველოში.

აბარებენ ქვეყანას რუსეთს. ჩვენი ეკონომიკა, სახელმწიფო აპარატი, ტურიზმი, ბევრი სფერო მიბმულია რუსეთთან. როცა მთელი ცივილიზებული სამყარო მხარს უჭერს უკრაინას და ცდილობს დაეხმაროს ყველანარად მას, რომ მალე დაამთავროს ომი და გაიმარჯვოს, ჩვენ ვუყურებთ, რომ საქართველო რუსეთის უკანა ეზოდ აქციეს, რუსეთზეა მთელი ეკონომიკა დამოკიდებული, მთავრობა რუს ტურისტებს მიესალმება.

„ოცნებისგან“ არაფერ კარგს არ მოველით, ასოცირების ხელშეკრულება და კანდიდატის სტატუსი მოიპოვა ერმა, ხალხმა, ახალგაზრდებმა, რომლებიც გამოვიდნენ რუსული კანონისა და ნარატივების წინააღმდეგ.

„ოცნებამ“ მიიწერა საკუთარ თავზე კანდიდატის სტატუსი, მაგრამ ყველას გვახსოვს და ყველამ ვიცით, როგორ ვითარდებოდა პროცესები.