ზუსტად იმ დღეს, თბილისში აშშ-ის სახელმწიფო მდივანი მაიკ პომპეო რომ ჩამოვიდა, ისტორიკოსმა და პოლიტიკოსმა ნესტან კირთაძემ სოციალურ ქსელში დაწერა: „100 წლის წინათ აშშ-ის პრეზიდენტმა, ვუდრო ვილსონმა, საგანგებო დავალებით და მანდატით საქართველოში ამერიკის შეერთებული შტატების გენერალური შტაბის გენერალ-მაიორი ჯეიმს ჰარბორდი მოავლინა. მართალია, ამ ტურნეს დროს გენერალს სომხეთის მანდატზე ზრუნვა ჰქონდა დავალებული, მაგრამ მაშინ ვერც ქართულმა პოლიტიკურმა ელიტამ გაზომა მსოფლიოს ახალი მოთამაშის როლი და მნიშვნელობა რეგიონში. ამიტომ პირველი რესპუბლიკის მთავრობის მეთაური, „ავადმყოფობის“ მიზეზით აშშ-ის პრეზიდენტის პირად წარმომადგენელს არც კი შეხვდა. და ასე და ამრიგად: როდესაც ვერსალის დარბაზებში მსოფლიო წესრიგზე, მანდატებისა და გავლენების გადანაწილებასა და რეპარაციის საკითხებზე მსჯელობდნენ… როდესაც დამოუკიდებელი საქართველო ითხოვდა მისი უსაფრთხოების საერთაშორისო გარანტიას, ჯერ კარგა ხანს ერთა ლიგის კარზე ააყუდეს და მერე, „კიდევ სცადეთ“ პრინციპით ზრდილობიანად უთხრეს უარი. ამ დროს რუსეთი მეორედ შემოვიდა სამხრეთ კავკასიაში.
დღეს მაიკ პომპეო ეწვევა საქართველოს და, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენმა ბუმბერაზმა პოლიტიკოსებმა ინფორმაცია აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის მოსალოდნელი ვიზიტის შესახებ მოულოდნელად, პირდაპირ ეთერებში გაიგეს და დაბნეულებმა პირველი შეფასებები მხოლოდ წარმავალი პომპეოს ვიზიტზე გაააკეთეს, ეს არ არის მთავარი. მთავარი ის არის, რომ აქ, ჩვენს თვალწინ და ჩვენს სამეზობლოში გაჩაღებული ყარაბახის ომი გეოპოლიტიკური ომი იყო. მთავარი ის არის, რომ ჩვენს თვალწინ საბოლოოდ ჩამოინგრა გლობალური საერთაშორისო წესრიგი. მთავარია, კარგად შერჩეული დრო, თორემ საბაბი ყოველთვის მოიძებნებაო და რუსეთმაც, ამ პრინციპით, თავისი საავტორო სვლა გააკეთა, ახალი რეგიონული მანდატი აიღო და მესამედ შემოვიდა სამხრეთ კავკასიაში.
და ახლა რეგიონული წესრიგის პრიზმის ჭრილში და ახალი რეალიებით მოუწევთ მსოფლიოს მთავარ აქტორებს მოირგონ თავიანთი გეოპოლიტიკური ინტერესები სამხრეთ კავკასიასა და მთლიანად რეგიონში.
ჩვენც განსაკუთრებული აკურატულობით და პასუხისმგებლობით მოგვიწევს რეგიონული წესრიგის გააზრება და ჩვენს სტრატეგიულ პარტნიორთან ახალი, კონკრეტული და ეფექტიანი შესაძლებლობების გაჩენა“.
ისე, პომპეოს ვიზიტი პოლიტკურ კრიზისს დაემთხვა, იმ კრიზისს, რომელიც, ჯერ კიდევ, 2019 წელს გავრილოვით დაიწყო და წლევანდელი 31 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნების, როგორც ოპოზიცია ამბობს, ტოტალური მოპარვით კიდევ უფრო გაღრმავდა. „ქრონიკა+“-სთან ინტერვიუში გაყალბებაზე ნესტან კირთაძეც საუბრობს, თუმცა ე. წ. ბოიკოტზე განსხვავებული პოზიცია აქვს. როგორი? _ ამის შესახებ დეტალურად წინამდებარე ინტერვიუდან შეიტყობთ:

_ ქალბატონო ნესტან, როგორ ხართ, პოსტსაარჩევნო ეპოქაში როგორი განწყობა გაქვთ?
_ საკმაოდ ცუდი.
_ რატომ?
_ ვითარების სირთულიდან გამომდინარე _ პროცესებს მხოლოდ პოლიტიკოსი კი არა, ისეც ვაკვირდები, როგორც ამომრჩეველი და, ბუნებრივია, ბევრ სირთულეს ვხედავ.
_ რას გულისხმობთ? ისე, არჩევნებამდე მხოლოდ ოპოზიცია კი არა, საექსპერტო საზოგადოებაც დარწმუნებული იყო, რომ „ოცნება“ ხელისუფლებიდან მიდიოდა, მაგრამ სხვა რეალობა მივიღეთ. ამას რით ხსნით?
_ სირთულეებით დავიწყოთ, რომელიც ზედაპირზეა გამოხატული.
_ კი ბატონო, გისმენთ…
_ ამ დრომდე არც ოპოზიციას და არც _ ხელისუფლებას სიტყვა „ამომრჩეველი“ არ დასცდენია, ანუ არ დაინტერესებულა, _ ის ადამიანები, რომლებიც 31 ოქტომბერს გრძელ რიგში იდგნენ, ახლა რა მდგომარეობაში არიან.
_ ვერ დაგეთანხმებით, რადგან ოპოზიცია მუდმივად ხაზს უსვამს, „ოცნებამ“ ამომრჩევლის ნება მოიპარაო…
_ უკაცრავად, მაგრამ ნების გარდა, ნებისმიერი მიმართულებიდან იმ პროგრამებში, რომელთაც ადამიანებს სთავაზობდნენ, მილიონობით თანხა დაიხარჯა, მაგრამ ვინმეს უკითხავს, დღეს ადამიანები, რომლებიც სამუშაო ადგილებს კარგავენ და ქვეყანაში ტოტალური უმუშევრობაა, რით ცხოვრობენ?
_ ეს პრეტენზია ხელისუფლების მიმართ გაქვთ თუ ოპოზიციის?
_ მე არც ხელისუფლების ამომრჩეველი ვარ და არც _ გაერთიანებული ოპოზიციის. მე ისე ვლაპარაკობ, როგორც რიგითი მოქალაქე და დარწმუნებული ვარ, ყველა, ვინც ამ ინტერვიუს წაიკითხავს, დამეთანხმება, რადგან საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობა, პრაქტიკულად, მიტოვებულია და იმის გარკვევას ცდილობს, ხვალინდელი დღე როგორი იქნება. დიახ, ყოველი მომდევნო დღე ადამიანებისთვის მხოლოდ პოლიტიკურ სანახაობად იქცა!
_ ე. ი., ქალბატონო ნესტან, მთელ პოლიტიკურ სპექტრზე გაბრაზებული ხართ, არა?
_ მხოლოდ მე კი არა, უმუშევრად დარჩენილი საქართველოს მშიერი მოსახლეობაა გაბრაზებული და აღშფოთებული!
იმას, რასაც ვამბობ, ჩემი, როგორც მოქალაქისა და ამომრჩევლის მხრიდან ძალიან მნიშვნელოვანი გზავნილია, რადგან ყველას არ აქვს საშუალება, თქვენნაირი ჟურნალისტის დახმარებით ხელისუფლებასა და ოპოზიციას ელაპარაკოს!
_ თუ არ მეშლება, 31 ოქტომბრამდე იგივე ოპოზიციის მიმართ სხვა დამოკიდებულება გქონდათ. ახლა ნიჰილიზმში რატომ ხართ?
_ იცით, რა ხდება? _ ჩემთვის არავის უკითხავს, საარჩევნო პროცესს როგორ ვხედავდი, მაგრამ მთელი საარჩევნო კამპანია ოპოზიციამ ერთმანეთის წინააღმდეგ ბრძოლაში, არაკოორდინებულ და შეუთანხმებელ მოქმედებაში გაატარა. ამიტომაც ის ვითარება დადგა, რომ ორპარტიული მოჯადოებული წრე ვერ დაიშალა.
_ თუ სწორად გავიგე, ოპოზიციის ბოიკოტის წინააღმდეგი ხართ?
_ ამ არჩევნებში, როგორც საარჩევნო სუბიექტი, არ ვმონაწილეობდი და ამიტომ მნიშვნელობა არ აქვს, ბოიკოტის მომხრე ვარ თუ წინააღმდეგი.
_ მესმის, მაგრამ ანალიტიკოსი ხართ და ამ თემაზე თქვენი აზრი საინტერესოა…
_ ახლა იმას აქვს მნიშვნელობა, თუ რა ვითარებაა ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაში და საქართველოს მოსახლეობის უდიდეს უმეტესობას როგორი ხვალინდელი დღე გაუთენდება…
რაც შეეხება ბოიკოტს, სიამოვნებით არა, მაგრამ თქვენთან ერთად იმ სიტუაციას გავიხსენებ, როცა 2008 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ პოლიტიკურმა პარტიამ, რომელის ერთ-ერთი ლიდერი მაშინ ვიყავი და ასევე დანარჩენი ოპოზიციური ძალების ნაწილმა, ბოიკოტი გამოაცხადეს და პარლამენტში არ შევიდნენ, ნაწილმა კი არჩევნების შედეგები საერთოდ არ აღიარა.
_ უკაცრავად, 12 წლის წინანდელ ამბებს რატომ მახსენებთ?
_ კითხვას ვსვამ: ყველაფერ ამით ქვეყანამ რა მოიგო? გასაგებია, რომ ამ ბოიკოტით მაშინდელმა მმართველმა ძალამ ლეგიტიმაციის მაღალი ხარიხსი ვერ მიიღო, თუმცა ამ ლეგიტიმურად დასუსტებულმა პოლიტიკურმა ძალამ ათასი სისულელე ჩაიდინა.
ისე, აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ, რომ ეს ბატონები პარლამენტში შევლენ!
_ ამ განცხადებას რის საფუძველზე აკეთებთ, ქალბატონო ნესტან?
_ ინფორმაციის, ლოგიკისა და პოლიტიკური შედეგების, რაც სხვადასხვა დროს მინახავს. სხვათა შორის, 2008 წელი არ გავიხსენე, როცა პარტიების ნაწილმა სადეპუტატო მანდატები დაჭრა და პარლამენტში არ შევიდა, ნაწილი კი, მიუხედავად იმისა, რომ პარლამენტში არ შევიდა, ხელფასს, პრემიასა და, საერთოდ, ყველა სიკეთეს იღებდა და ჩვენი ხალხის კისერზე წურბელასავით იჯდა!
_ საპარლამენტო სიკეთეებით მაშინ ლეიბორისტები სარგებლობდნენ…
_ ამას მნიშვნელობა არ აქვს… სახელდება თქვენ გაუკეთეთ, მე, უბრალოდ, ფაქტს ვიხსენებ.
_ და ამ ფაქტს იმიტომ იხსენებთ, რომ ოპოზიცია პარლამენტში შევიდეს და პოლიტიკური კრიზისი ქუჩაში კი არა, მოლაპარაკების მაგიდასთან მოგვარდეს?
_ არასწორ ფირმულირებას აკეთებთ.
_ რატომ?
_ გამოსავალს მრავალპარტიულ არჩევნებში ვხედავდი და ვხედავ. სხვათა შორის, სააკაშვილის პრეზიდენტობის დროს ერთ-ერთი პირველი ვიყავი, ვინც პროპორციულთან დაახლოებულ საარჩევნო რეფორმას ვითხოვდი, მაგრამ ეს მაშინ არავინ მიიღო. ახლა კი, დიდი ბრძოლისა და ქარტეხილის შემდეგ, ქვეყანაში პროპორციულთან დაახლოებული საარჩევნო რეფორმა განხორციელდა, რამაც ორპარტიული სივრციდან გამოსვლის შესაძლებლობა ბუნებრივად გააჩინა.
ამასთან, მთელმა დასავლურმა სამყარომ არჩევნების შედეგები ლეგიტიმურად აღიარა და პომპეოს თბილისში ვიზიტის დროს სახელმწიფო დეპარტამენტის განცხადების „ტრანსკრიპტებიც“ გავრცელდა, რომელშიც პირდაპირ მითითებულია, ერთმანეთი იგუეთ, გვერდიგვერდ დასხედით, ლაფსუსები გაასწორეთ და მომავალი საპარლამენტო არჩევნებისთვის მოემზადეთო.
აქვე ისიც არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ სამხრეთ კავკასიაში ყველაფერი დაიქცა და მთელი ამ სივრცის მბრძანებელი, პრაქტიკულად, რუსეთი გახდა. აი, ასეთ დროს ვიღაც რევოლუციისთვის ემზადება, მაგრამ ძალიან დიდი ბოდიში და, რევოლუციები თავიანთ ტვინში მოახდინონ!
_ დამიკონკრეტეთ, რევოლუციისთვის ვინ ემზადება?
_ სადაც უნდა, რევოლუცია იქ მოაწყონ, ოღონდ საქართველოს სტაბილური განვითარების საშუალება მისცენ!
რაც შეეხება წეღანდელ კითხვას, პარლამენტში, რასაკვირველია, შევლენ. ჯერ ერთი, კანონმდებლობა და კონსტიტუცია იძლევა იმის შესაძლებლობას, რომ მნიშვნელობა არ აქვს, პარლამენტის პირველ სხდომაზე ფიზიკურად იქნებიან თუ არა, ოპოზიციის, როგორც პარლამენტის წევრების უფლებამოსილება დამტკიცდება.
მეორეც, რომელ პოლიტიკურ სცენარზე მელაპარაკებით, როცა ყველა საქართველოს პარლამენტის წევრი გახდება?
_ ოპოზიციას შეუძლია, დეპუტატის მანდატებზე უარი უფლებამოსილების ცნობის შემდეგაც თქვას.
_ მერე რა შეუძლიათ, ამაზე მერე ვილაპარაკოთ. ამ დრომდე კი მხოლოდ ბაქიბუქობენ და რაღაც თხზულებებს წერენ, პარლამენტში ვინ შედის და ვინ _ არა. ამას ჯობია, ხალხს პირდაპირ უთხრან, რომ პარლამენტში უკვე შესულები არიან!
_ ქალბატონო ნესტან, პარლამენტის პირველ სხდომას ოპოზიცია რომ არ დაესწრება, თქვენი ამ განცხადების უკან წაღება მოგიწევთ!
_ ოპოზიციის წარმომადგენლები პარლამენტის პირველ სხდომას ფიზიკურად დაესწრებიან თუ არა, ამის მიუხედავად მათი, როგორც დეპუტატების უფლებამოსილების ცნობა მოხდება. თუ ამის შემდეგ რომელიმე პოლიტიკური ჯგუფი მიიღებს გადაწყვეტილებას, რომ პარლამენტში არ შევიდეს, აი, არშესვლა ეს იქნება, თორემ ახლა ნინო ბურჯანაძე რომ ამბობს, პარლამენტში არ შევდივარო, უკაცრავად, მაგრამ ეს ზღაპრები მეზობლებს მოუყვეს!
_ ქალბატონო ნესტან, დარწმუნებული ვიყავი, რომ ოპოზიციის ინტერესებს გაამყარებდით, მაგრამ თქვენმა დღევანდელმა განცხადებებმა ცოტა დამაბნია…
_ დიდი ბოდიში, მაგრამ თავიდანვე გითხარით, რომ ამომრჩევლისა და შიმშილისგან გათანგული უმუშევარი ხალხის ინტერესებს ვამყარებ!
ოპოზიციის ინტერესების გამყარება რა შუაშია? მე სახელმწიფოს მხარეს ვარ… ასეთია დემოკრატიის დესერტი, რომელიც ყოველთვის ტკბილი არ არის!
_ ოპოზიცია პარლამენტში რომ შევიდეს, ხალხი აღარ იშიმშილებს?
_ თქვენგან ასეთი ბავშვური კითხვის დასმას არ ველოდი.
_ მეც ბევრ რამეს არ ველოდი, მაგრამ…
_ პარლამენტი იმისთვის არსებობს, რომ ყველა პროგრამული დაპირება და პროექტი, რომელსაც საარჩევნო კამპანიის დროს მოსახლეობის წინაშე ალივლივებდნენ და რაზედაც მილიონები დახარჯეს, განახორციელონ და ქვეყნის ეკონომიკას, სოციალურ მდგომარეობასა და საქართველოს ხვალინდელ დღეს სასწრაფოდ უშველონ! აი, მთავარი ესაა და არა _ პარლამენტში ოპოზიციის ფიზიკურად შესვლა!
_ ქალბატონო ნესტან, კითხვა, რომელსაც ახლა დაგისვამთ, შესაძლოა, ისევ ბავშვურად მოგეჩვენოთ, მაგრამ სახელმწიფო დეპარტამენტის დასკვნაში ერთი მნიშვნელოვანი ფრაზა წერია, ანუ წინადადება _ „მოსახლეობის უმეტესობა სასამართლოსა და ცესკოს არ ენდობა“, _ არაფერზე მიგანიშნებთ?
_ რატომ გქონდათ მოლოდინი, რომ მკაფიოდ ოპოზიციური ვიქნებოდი? შეგიძლიათ, ჩვენი ერთ-ერთი ინტერვიუ გაიხსენოთ, სადაც პირდაპირ ვთქვი, შალიკოსთან შეკრებილმა ოპოზიციამ საარჩევნო ადმინისტრაციის ცვლილების საკითხი აუცილებლად უნდა დასვას-მეთქი. ჩვენ შორის ასეთი საუბარი ხომ იყო?
_ დიახ, გიდასტურებთ, ჩვენ შორის ასეთი საუბარი შედგა…
_ გამოხდა ხანი, თვალებდათხრილმა გოგო-ბიჭებმა ირბინეს და ქვეყანას პროპორციულთან დაახლოებული საარჩევნო სისტემა მიაღებინეს, მაგრამ ოპოზიციამ კენჭისყრაშიც კი არ მიიღო მონაწილეობა. მეტიც, საარჩევნო დეტალებიც არ გაარკვია. გაბრაზებული ამიტომაც ვარ, რადგან მაშინვე ვიცოდით, რომ ის შედეგი, რომელიც ახლა გვაქვს, აუცილებლად დადგებოდა!
ისე, იმასთან დაკავშირებით, რომ ჩვენი სასამართლო თავისუფალი არაა, სახელმწიფო დეპარტამენტის ჩანაწერი რად გვინდა? _ ჩვენს სასამართლოს მთელ მსოფლიოში პირდაპირ კლანური სასამართლო დაერქვა!
ისიც ხომ ვიცოდით, რომ ამ ამბებში საარჩევნო ადმინისტრაცია დიდი ხნის გამოცდილია, მაგრამ თამარ ჟვანია ცესკოს ხელმძღვანელად მეორედაც აირჩიეს?! იმაზეც ვლაპარაკობდით, რომ საარჩევნო კომისიებში რეფორმა გასატარებელი იყო, მაგრამ ამაზე ლაპარაკი მხოლოდ მას შემდეგ დაიწყო, რაც ვიღაცამ პარლამენტში ერთით ნაკლები შეიყვანა. გასაბრაზებელი სწორედ ესაა და ყველაფერი ეს თოთოეულს ბუმერანგივით უკან დაუბრუნდება!
_ ყველაფერ ამის მიუხედავად, ახალი არჩევნები უნდა დაინიშნოს თუ არა?
_ ჯერ ერთი, სამართლებრივი ფორმულირებაა გასარკვევი. მეორეც, ახალი არჩევნები რომ დაინიშნოს ან 2021 წლის ადგილობრივი არჩევნები სამართლიანად და დემოკრატიულად ჩატარდეს, ვინაიდან ძველმა ვერ მოახერხა, მთელი რიგი საარჩევნო რეფორმები ახალმა პარლამენტმა უნდა გაატაროს. ამის გაკეთება ქუჩიდან შეუძლებელია!
იცით, რომ ჩემი ქალიშვილი, ანა რეხვიაშვილი, საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობდა და ეს მისი დებიუტი იყო.
_ ცხადია, ვიცი, მაგრამ ახალ არჩევნებთან ანა რა კავშირშია?
_ ადამიანი დებიუტს, რომელ სფეროშიც უნდა იყოს, განსაკუთრებულად უდგება. ამიტომ ანა და მისი გუნდის წევრები ძალიან გულდაწყვეტილები არიან.
_ რატომ?
_ ახალი პარტიებიდან ხმებით ყველამ, ასე ვთქვათ, ისარგებლა, მაგრამ იმ პარტიების ხმები, რომელთაც ბარიერი ვერ გადალახეს, საერთო ჯამში, თურმე, 120 ათასია. ექსპერტების თქმით, ეს 120 ათასი ხმა, ყველაზე ცოტა, ოთხ მანდატს უდრის და ოპოზიციაზე უნდა გადანაწილდეს.
გეკითხებით: ისინი, ვინც ხმა იმ პარტიებს მისცეს, რომელთაც ბარიერი ვერ გადალახეს, ის ადამიანები არიან, რომლებიც უცხოელებისა თუ ქართველი მკვლევრების მიერ ჩატარებულ კვლევებში გადაუწყვეტელ ამომრჩევლებად ითვლებოდნენ?
_ გასაგებია, მაგრამ რისი თქმა გინდათ, ქალბატონო ნესტან?
_ ეს 120 ათასი ადამიანი, რომელიც 9 პარტიიდან რომელიმეს კი არა, სრულიად სხვა ძალებს მიემხრო, ცოცხლებს შორის აღარ იგულისხმება და ამ ქვეყნისგან მოლოდინი არ აქვს?
მოკლედ, მინდა, „ქრონიკა+“-მა გააკეთოს იმის ქრონიკა, სინამდვილეში რაც მოხდა.
_ რა მოხდა?
_ არჩევნებზე 50 პროცენტი მივიდა, დანარჩენმა 50 პროცენტმა, ანუ ნახევარმა კი არჩევნებს უარი უთხრა. ეს ძალიან მძიმე მდგომარეობაა.
_ რატომ?
_ სხვა შემთხვევაში, არჩევნებზე ამომრჩევლის 30 პროცენტიც რომ მოსულიყო, ეს შესაძლოა, ლეგიტიმურიც ყოფილიყო, მაგრამ ახლა ქვეყანა ხელისუფლების ცვლილების მიჯნაზე იდგა. აი, ამ დროს ზემოხსენებული 120 ათასი ხმა არაფერში ითვლება და ამაზე პასუხი ვინ უნდა აგოს?
_ მაშასადამე, ქალბატონო ნესტან, საუბარი იქითკენ მიგყავთ, რომ 31 ოქტომბერს ხელისუფლებამ არჩევნები, რეალურად, ე. წ. პატარა პარტიებს გაუყალბა?
_ არჩევნები ყველას გაუყალბეს, მაგრამ ამ წუთას არჩევნების გაყლაბების ხარისხზე კი არა, იმ თითოეული მოქალაქის მოლოდინზე ვსაუბრობ, რომელიც არჩევნების დღეს უგრძეს რიგში იდგა და ცვლილებებს ელოდა!
თქვენ გინდათ, რომ იმ პოლიტიკური სეირის ანალიზი გავაკეთო, პარლამენტში ვინ შევა და ვინ _ არა, მაგრამ მე ამომრჩევლის პოზიციიდან ვლაპარაკობ _ მე, როგორც საქართველოს უამრავი მოქალაქე, უგრძეს რიგში ვიდექი და მაინტერესებს, ჩვენი ადამიანური და ემოციური მოლოდინი სად წავიდა? რამდენ ხანს უნდა ვუყუროთ ადამიანებს, რომლებიც უკვე მიღებულ გადაწყვეტილებას მიიღებენ?
_ ანუ?
_ კონსტიტუცია ამბობს, როგორც კი პარლამენტი შეიკრიბება, 130-ვე დეპუტატის უფლებამოსილების აღიარება მოხდებაო. სხვა საქმეა, დეპუტატობაზე უარს მერე ვინ იტყვის და ვინ _ არა.
ახლა კი ნურავის ატყუებენ! ისინი საქართველოს პარლამენტის წევრები არიან, ამიტომ კეთილი ინებონ, ოფლი მოიწმინდონ, პარლამენტში შევიდნენ და ყველა იმ ადამიანისთვის იშრომონ, რომელსაც ემოციური მოლოდინი ჰქონდა.
ამასთან, ისეთი საარჩევნო კანონმდებლობა მიიღონ, რომ 2021 წლის ადგილობრივი თუ ვადამდელი არჩევნები ნორმალურად ჩატარდეს.
_ ქალბატონო ნესტან, არჩევნების შემდეგ იმ რეალობის დადგმა, რომელიც ახლაა, იქნებ, იმ ოპოზიციურ ძალასაც სჭირდებოდა, რომელიც მთავარ ოპოზიციად მიიჩნევს თავს?
_ არ მგონია, ახლა ხელისუფლება ისეთ ფორმაში იყოს, რომ ორპოლუსიანობას ეძებდეს.
_ უფრო კონკრეტულად?
_ ნებისმიერი ხელისუფლება მიდის, მით უმეტეს, როცა დარჩენას მესამე ვადით ცდილობს. ამიტომ ახლა ხელისუფლება ორპოლუსიანობის შენარჩუნებაზე კი არა, ძალიან ბევრ კრეატივსა და პოლიტიკურ რეფორმაზე უნდა ფიქრობდეს, რითიც ქვეყანა ევროპული და დემოკრატიული გახდება.
საერთოდ, დღეს შეთქმულების თეორიებზე არ ვფიქრობ _ ამაზე მაშინ ვისაუბრებ, როცა ვითარება შედარებით ჩამცხრალი იქნება. დღეს, როცა ამდენი შრომით, ცრემლითა და სისხლით უამრავი ჯოჯოხეთი გამოვიარეთ და მრავალპარტიულ არჩევნებს მივაღწიეთ, ვიღაც სრულიად გამოუცდელი, მაგალითად, ბანკირი რაღაცნაირი პოლიტიკური რემარკებით გველაპარაკება. ამას ვერ მივიღებ, რადგან ყველა ეგზიტპოლითა და გამოკითხვით იცოდნენ, მათი ხვედრითი წილი რამდენი იყო.
თუ უნდათ, თავიანთი პროგრამებით იშრომონ და ხალხს შვება მისცენ, თუ არადა, პოლიტიკაზე უარი თქვან საერთოდ! აი, ასეთია ჩემი განწყობა, ხოლო მოსახლეობის განწყობა კიდევ უარესია!
_ იმედია, ყველაფერი კარგად იქნება, ქალბატონო ნესტან.
_ იცით, მე რისი იმედი მაქვს?
_ რისი?
_ ჩემს ქვეყანაში პოლიტიკური 1921 წელი არ განმეორდება!
_ ამის საშიშროებას ხედავთ?
_ ადრეც გითხარით, ვშიშობ, 1921 წელი არ განმეორდეს-მეთქი და ეს ჩვენს მეზობელ ქვეყნებში, პრაქტიკულად, განმეორდა.
მოკლედ, ძალიან დიდი იმედი მაქვს, რომ საქართველოში პოლიტიკური 1921 წელი არ გათენდება!

გიორგი აბაშიძე