„შეგახსენებთ 2012 წელს… გაიხსენეთ, რა ხდებოდა წინასაარჩევნო პერიოდში, გაიხსენეთ საერთაშორისო საზოგადოების აქტიურობა… განცხადება განცხადებაზე და მოწოდებები ხელისუფლების გადაბარების შესახებ.
გაიხსენეთ ჰილარი კლინტონის წინასაარჩევნო ვიზიტი და იმ მცირე კომენტარებში, რასაც აკეთებდა იმ დღეებში, რამდენჯერ გაიჟღერა ხელისუფლების გადაბარებამ.
რა ხდება დღეს?! _ გსმენიათ ვინმესგან მოწოდება ხელისუფლების გადაბარების შესახებ?! _ არა! არათუ მოწოდება, სადამკვირვებლო მისიაც კი არ ჩამოდის პანდემიის მომიზეზებით.
გაიაზრეთ, ეს რაზე მეტყველებს! ივანიშვილი არსად „წასვლას“ არ აპირებს და ის უაზრო ისტერია, თითქოს „ოცნება“ „სრულდება“, არის ფარსი, სიყალბე და თვალებში ნაცრის შეყრა!
არსებულ პოლიტიკურ კლასს, ე. წ. 30-წლიან პოლიტიკოსებს, არ შესწევთ ძალა, მოერიონ ივანიშვილს! მათ ამოწურეს პოლიტიკური რესურსი და რაც ყველაზე ცუდია, მათ არ სურთ ამის გაცნობიერება და ჯიუტად ცდილობენ დარჩნენ პოლიტიკურ სცენაზე, მაგრამ ეს მხოლოდ დროის ამბავია!
დრო კი ჩვენ წინააღმდეგ, ხალხის წინააღმდეგ მოქმედებს!
ერთადერთი გამოსავალი ამ სიტუაციიდან არის, რაც შეიძლება მალე მოახერხოთ ხალხმა რეალობის გაცნობიერება“, _ ესაა ამონარიდი „რეფორმატორების“ ლიდერის, დავით მიროტაძის „ფეისბუქსტატუსიდან“.

რატომ ჰგონია ჩვენს რესპონდენტს, რომ „ოცნება“ ხელისუფლებაში შესაძლოა, მესამე ვადითაც დარჩეს და რატომ ებრძვის მთელი პოლიტიკური კლასი _ ხელისუფლებიდან დაწყებული გავლენიანი ოპოზიციით დამთავრებული, ე. წ. წვრილ პარტიებს, მათ შორის, „რეფორმატორებსაც“? _ ამ კითხვებზე პასუხს დავით მიროტაძის ვრცელი ინტერვიუდან მიიღებთ და იმასაც გაიგებთ, თუ რატომ მოკლა „ოცნებამ“ საქართველოს სახელმწიფოებრიობა.

_ დათო, „რეფორმატორები“ არჩევნებში წელს პირველად მონაწილეობს, არა?
_ არა, პირველად 2014 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებში მივიღეთ მონაწილეობა.
_ ეს ის „რეფორმატორების“ პარტიაა, თავის დროზე ირაკლი ღლონტი რომ თავმჯდომარეობდა?
_ კი ბატონო.
_ კეთილი… ახლა ის მითხარი, 2020-ის არჩევნებზე თქვენი პოზიციები როგორია?
_ საარჩევნო სუბიექტები ვართ.
_ ეს გასაგებია, მაგრამ ქართული პოლიტიკური ბაზარი ერთობ მრავალფეროვანია, თუმცა მთავარი ორი მოთამაშეა _ „ოცნება“ და „ნაციონალური მოძრაობა“. ჰოდა, ამ მოცემულობაში რა შანსი გაქვთ?
_ 2014 წელს ჩვენი პარტია ერთმა ან ორმა კი არა, დაახლოებით, ოცმა ადამიანმა დააარსა.
_ ეს ჩემს კითხვასთან რა კავშირშია?
_ პარტია თავიდანვე გუნდური მუშაობისთვის შეიქმნა და ახლაც ასეა, რასაც ერთი გარემოებაც ადატურებს: პირველ თავმჯდომარეს ნომინალური მმართველობაც კი არ აქვს შენარჩუნებული. მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ „რეფორმატორები“ აქამდე არსებული ყველა პარტიისგან აბსოლუტურად განსხვავებული მოდელია _ საქართველოში ყველა პარტია ერთ კაცზეა ჩამოკიდებული. სხვათა შორის, ამ ხნის განმავლობაში, რაც ვარსებობთ, ბევრი რამ მოხდა.
_ კერძოდ?
_ შეიძლება ითქვას, რომ დაგვშალეს.
_ ვინ დაგშალათ?
_ რაღაც ძალებმა ჩარევებითა თუ გადაბირებებით.
_ ანუ ხელისუფლებაზე მიანიშნებ, დათო?
_ ასე ვთქვათ: გავლენიან ჯგუფებზე. ეს შეიძლება, ხელისუფლებაც იყოს და არა _ ხელისუფლებაც, ანუ ზოგადად იმ პოლიტიკურ კლასზე ვსაუბრობ, რომელიც საქართველოში ბოლო 30 წელია, არსებობს.
_ დაშლის მიზანი რა იყო? ახლა, არ მითხრა, რომ ეს 30-წლიანი პოლიტიკური კლასი „რეფორმატორებში“ სერიოზულ კონკურენტს ხედავდა…
_ შეიძლება, ამბიციურად ჟღერს, მაგრამ „რეფორმატორების“ დღესაც ძალიან ეშინიათ, რადგან ჩვენს გუნდში კომპრომატებს ვერავის უპოვიან. ასეთი ხალხი კი არც ხელისუფლებას აწყობს, არც _ ოპოზიციის გავლენიან ჯგუფებს და არც _ გარე ძალებს.
_ თუ თქვენს წევრებზე კომპრომატები არ არსებობს, აბა, გადაბირება როგორღა მოახერხეს?
_ ადამიანები ვართ. ზოგისთვის რაღაცამ იკაშკაშა, ზოგი სუსტი ნებისყოფის აღმოჩნდა და ა. შ. როცა იმ პრინციპებს ღალატობ, რომლისთვისაც ერთად დავდექით, გუნდის შიგნითაც რაღაც ხდება და ამიტომ ბევრმა გაცლა ამჯობინა, ბევრმა კი გადავწყვიტეთ, რომ ბოლომდე გვებრძოლა… პირდაპირ ვიტყვი: პირველი ყრილობის დროს პოლიტსაბჭოს თავმჯდომარე ვიყავი და პოლიტსაბჭოს რამდენიმე წევრთან ერთად პარტიიდან წასვლაზე განცხადება გავაკეთე, თუმცა მერე აღმოჩნდა, რომ პარტიის წევრებისა და მხარდამჭერების დიდი ნაწილი მაშინდელი თავმჯდომარის კი არა, ჩვენი მომხრე იყო, ანუ გვითხრეს, თქვენი მხარდამჭერები ვართ და სად მიდიხართო. ამიტომ გადავწყვიტეთ, არ წავსულიყავით და, პირიქით, გვერბძროლა.
_ ჰოდა, წეღანდელ კითხვას ხელახლა დაგისვამ, დათო: თუ მთელი პოლიტიკური სპექტრი „რეფორმატორებს“ ებრძვის, აბა, 31 ოქტომბერს რისი იმედი გაქვს?
_ ხალხის!
_ გულწრფელად გეტყვი და არ გეწყინოს: ხალხის უმეტესობამ არც კი იცის, რომ პარტია „რეფორმატორები“ არსებობს.
_ სამწუხაროდ, ასეა. საერთოდ, ჩვენი პრინციპების გამო ძალიან რთულია ისეთი ადამიანები მოძებნო, რომელთაც რესურსი აქვთ. პოლიტიკურ პროცესში განვითარებისთვის რესურსი აუცილებელია. ასევე ამ სფეროში არაკომპრომეტირებული ადამიანების მოძებნა ძალიან რთულია.
ამომრჩეველი, უმეტეს შემთხვევაში, რომელიმე პოლიტიკურ ძალასთანაა იდენტიფიცირებული და ყველაფერ ამის გამო ნაკლები ცნობადობა გვაქვს, მაგრამ თუ იმაზე დავიწყებთ ფიქრს, არიქა, ვინმე ფულიანი მოვძებნოთ, ვისაც სიაში ჩავსვამთ ან ვინმეს შევეკრათ და შემოვეკრათო, „რეფორმატორებიც“ იმ სიტუაციამდე მივლენ, რომელშიც სხვა პარტიები არიან. ამიტომ ამას თანმიმდევრული განვითარება სჯობია და დარწმუნებული ვარ, ამ არჩევნების შემდეგ „რეფრმატორები“ პარლამენტში აუცილებლად იქნება წარმოდგენილი.
_ ამას რის საფუძველზე ამბობ?
_ მოსახლეობისგან დიდი მხარდაჭერა გვაქვს.
_ აკი, ხალხი არ გვიცნობსო?
_ ყველასგან, ვინც ჩვენ შესახებ იგებს, დიდ პოზიტივს ვგრძნობთ. „დაყენებული ფრაზებით“ არ ვსაუბრობთ და ხალხი ამ გულწრფელობას კარგად ხვდება. მასა შეიძლება, გონებით ნაკლებად მოქმედებს, მაგრამ მგრძნობელობა ძალიან დიდი აქვს, ანუ გულწრფელობას სიყალბისგან კარგად არჩევს და ჩვენი, უხეშად რომ ვთქვა, კოზირიც სწორედ გულწრფელობა და სიმართლის ლაპარაკია! ეს კი რთული გზაა.
_ მაშასადამე, დარწმუნებული ხარ, რომ მეათე მოწვევის პარლამენტში „რეფორმატორები“ ერთი მანდატით მაინც იქნება წარმოდგენილი?
_ აუცილებლად!
_ მსოფლიო პრაქტიკა მოწმობს, რომ ერთ მანდატს შესაძლოა, ოქროს ფასი ჰქონდეს. ჰოდა, თუ ისე მოხდა, რომ კოალიციის შესაქმნელად „რეფორმატორების“ ერთი ხმა გახდა საჭირო, ვის მხარეს დადგები _ „ოცნების“ თუ „ნაცმოძრაობის“?
_ „რეფორმატორები“ კოალიციური მთავრობის წინააღმდეგია.
_ რატომ?
_ სწორედ კოალიციური მთავრობის დროს ყველაზე კარგი შანსია, რომ არაფორმალური მმართველი არსებობდეს და სიტუაციას იმაზე უფრო ფარულად მართავდეს, ვიდრე დღეს მართავს.
სხვათა შორის, მხოლოდ კოალიციური მთავრობის კი არა, საპარლამენტო მმართველობის წინააღმდეგიც ვართ. საქართველო შერეული კი არა, აუცილებლად წმინდა საპრეზიდენტო სახელმწიფო უნდა იყოს, სადაც პრემიერის თანამდებობა არ იქნება და მთავრობას პრეზიდენტი უხელმძღვანელებს.
პოლიტიკურ თეორიებშიც ასეა.
_ ასე, ანუ როგორ?
_ ხელისუფლების დანაწილების ხარისხი ძალიან დაბალია. საპრეზიდენტო რესპუბლიკა კი ის მოდელია, სადაც ხელისუფლების შტოებს შორის ბალანსი ძალიან მაღალია.
_ საქართველო, კლასიკური გაგებით, არც საპარლამენტო რესპუბლიკაა და არც _ საპრეზიდენტო.
_ დიახ და საპრეზიდენტო რესპუბლიკისკენ უნდა წავიდეთ.
_ ამ გადაწყვეტილებას „რეფორმატორების“ გუნდი ვერ მიიღებს, რადგან პარლამენტში, ბევრი-ბევრი, ორი მანდატი ჰქონდეს…
_ დღეს და ხვალ ამას ვერ გავაკეთებთ, მაგრამ ჩვენი მთავარი ამოცანა და მიზანი ყოველთვის ის იქნება, რომ ჩვენი გუნდი აუცილებლად გაძლიერდეს. პირდაპირ ვამბობ: „რეფორმატორები“ მომავალი სახელისუფლებო გუნდია. ისე, ჯერ კიდევ არავინ იცის, არჩევნების მერე რა და როგორ იქნება, ანუ კოალიცია საჭირო გახდება თუ არა, მაგრამ პოლიტიკა დინამიკური პროცესია.
_ დიახ, ასეა…
_ ადამიანმა პოლიტიკაში ყოველთვის სახელმწიფო ინტერესებით უნდა იხელმძღვანელო და გადაწყვეტილებებიც ისეთი უნდა მიიღო, რომელიც ქვეყნას გამოადგება.
მოკლედ, მიუხედავად იმისა, რომ კოალიციის წინააღმდეგები ვართ, გადაწყვეტილებას იმის მიხედვით მივიღებთ, არჩევნების მერე როგორი სიტუაციაც იქნება.
_ ე. ი., „რეფორმატორებისთვის“ „ოცნებასთან“ თანამშრომლობაც მისაღებია და „ნაცმოძრაობასთანაც“?
_ არ მინდა, პირდაპირ ვთქვა.
_ ანუ?
_ ჩვენი რეალობა ორ კი არა, სამპოლუსიანობაა.
_ მესამე პოლუსი ვინღაა?
_ ხელისუფლება, გავლენიანი ოპოზიცია და ხალხი. მერწმუნე, ხალხს არც ხელისუფლება აღიარებს და არც _ ოპოზიციის გავლენიანი ჯგუფები, ანუ ხალხი არც ერთს აინტერესებს და არც _ მეორეს. შესაბამისად, ხალხი მესამე მხარესაა. „რეფორმატორები“ კი, მეტაფორულ ნათქვამად არ გაიგოთ და, ხალხიდან მოდის და ხალხთან მიდის!
_ ისე, დავით, სიტყვამ მოიტანა და, ხალხს რა აინტერესებს?
_ ხალხს აინტერესებს, რომ ნორმალურ და აწყობილ ქვეყანაში ცხოვრობდეს, სადაც იმუშავებს, შესაბამისი ანაზღაურება ექნება და ამასთან, დაცულიც იქნება. საერთოდ, თუ უსაფრთხოება არაა, ის ქვეყანა ვერაფერს შექმნის!
დღეს ხალხს ხელისუფლებაც ჩამოშორებულია და ოპოზიციაც, ორივეს ჰგონია, რომ ადამიანებს შიათ და მხოლოდ ამაზე უნდა ილაპარაკოს.
_ დიახ, ხალხს რეალურად შია და სწორედ ამაზეა სალაპარაკო!
_ არა, ჩემო ბატონო. ეკონომიკა მაშინ განვითარდება, როცა ქვეყნის უსაფრთხოება იქნება დაცული და როცა ძლიერი სახელმწიფო ინსტიტუტები აშენდება. თუ მეზობლის შემოვარდნის გეშინია, შინ საჭმელს ვერ გააკეთებ. სახელმწიფოშიც ზუსტად ასეა _ ინვესტორიც არ ჩამოვა. სხვა კუთხით კი ამ ხელისუფლებაზე საუბარი საერთოდ არ მინდა.
_ უკაცრავად, „ოცნებას“ რას უწუნებ?
_ არაფერს, მშვენივრად მიდის, რას უნდა ვუწუნებდე?!
_ დიახაც, მშვენივრად მიდის. აი, მაგალითად, გაზაფხულზე, როცა კორონის პირველი ტალღა იყო, პირბადეები არ გვქონდა, ახლა კი, როგორც პრემიერი ამბობს, გვაქვს!..
_ „ოცნებამ“ ის სახელმწიფოებრიობა, რომელიც გასული საუკუნის 90-იანი წლების დასაწყისში სამართლებრივად დაიწყო, მოკლა! უფრო ზუსტად რომ ვთქვა, ქართული სახელმწიფო, რომელიც უნდა აშენებულიყო, ჯერ 1992 წელს მოკლეს.
_ მაშინდელ ცოდვებსაც „ოცნებას“ ნუ „ავკიდებთ“…
_ მაშინ შევარდნაძე იყო, მაგრამ „ოცნებამ“ ის ამონათებაც, რომელიც არსებობდა, საერთოდ დამარხა!
_ „ოცნება“ ქართული სახელმწიფოს დამარხვას „ნაცებს“ აბრალებს და ამის დასტურად დავითგარეჯის, ანუ ე. წ. კარტოგრაფების საქმე მოჰყავს…
_ ენას ძვალი არ აქვს, „ოცნებას“ კი _ შუბლის ძარღვი და ყველაფერს იტყვის, მაგრამ ხალხი კარგად ხედავს, რა და როგორაა.
ერთი სიტყვით, მთავარი სახელმწიფოებრიობაა, მერე კი _ ეკონომიკა და ყველაფერი სხვა…
_ მაშასადამე, დათო, არ გაქვს განცდა, რომ „ნაციონალების“ დროს ცუდი რაღაცები ხდებოდა, ახლა კი კარგი ხდება?
_ „ნაციონალების“ დროს ცუდი რაღაცები, რა თქმა უნდა, ხდებოდა, მაგრამ სახელმწიფო ინსტიტუტები ძლიერდებოდა, თუმცა გარკვეულ პერიოდამდე. საერთოდ, ჯობია, წინ გავიხედოთ და მომავალზე ვიფიქროთ, თუმცა რაკი სიტყვამ მოიტანა, „ნაციონალების“ მმართველობას ორ ნაწილად გავყოფ _ 2007 წლამდე და 2007-ის მერე. 2007 წლამდე იყო ხელისუფლება, რომელიც საქართველოს განვითარების ძალიან სერიოზულ გზაზე იდგა. 2007 წლის შემოდგომის მოვლენების შემდეგ კი საკუთარი ხელისუფლების შენარჩუნებაზე ფიქრი, თანაც არასწორი გზით დაიწყო.
_ გეთანხმები… დავით, დღეს ხალხი იმისთვის მზადაა, რომ ხელისუფლება შეცვალოს?
_ დიახ, ხალხი მზადაა, რომ „ოცნება“ ხელისუფლებიდან წავიდეს, ოღონდ იმის რეალური ალტერნატივა არ აქვს, რომ „ოცნება“ ხელისუფლებიდან გაუშვას.
სხვათა შორის, რამდენიმე თვის წინ ვთქვი, წლევანდელი არჩევნები ე. წ. გადარჩევითი არჩევნები არ იქნება-მეთქი.
_ „გადარჩევითი არჩევნები“ რას ნიშნავს?
_ ეს ხელისუფლება აღარ გვინდა და უნდა გადავირჩიოთ… თუ გავლენიანი ოპოზიციური ძალები სწორ გზას დაადგებოდნენ, „აკრეფდნენ“ და შეძლებდნენ, რომ „ოცნების“ ალტერნატივა ყოფილიყვნენ, მაგრამ ახლა საზოგადოება იქამდეა მისული, რომ ვიღაცას, უბრალოდ, აირჩევს, ანუ არსებული ხელისუფლების გადარჩევისთვის არ მივა უბანზე.
_ ჰოდა, პრობლემაც სწორედ ეგაა, რომ ხალხი „ქოცებისა“ და „ნაცების“ ალტერნატივას ვერ ხედავს. ამ დროს, მეუბნები, „რეფორმატორები“ ხალხთან დგასო. მე, რიგითმა ამომრჩეველმა, როგორ უნდა გავიგო, რომ „რეფორმატორები“ ხალხის პარტიაა, ანუ რომ განვაზოგადოთ, ე. წ. შუაშისტურმა და პატარა პარტიებმა 31 ოქტომბერს პოლიტიკური ლელო როგორ უნდა გაიტანოთ?
_ არ ვიცი… საარჩევნო სუბიექტად 50-მდე პარტიაა რეგისტრირებული, თუმცა, სიმართლე რომ ვთქვა, „რეფორმატორებს“ შუაშისტების რანგში ვერ გავიყვან, რადგან აბსოლუტურად სხვანაირი გუნდი ვართ, ანუ ერთ ან ორ არჩევნებზე არ ვართ ორიენტირებული და და უფრო შორს მიმავალი გეგმები გვაქვს.
რაც შეეხება კითხვას, იმის ილუზია არ გვაქვს, რომ 31 ოქტომბერს ფურორს მოვახდენთ და ხელისუფლებაში მოვალთ, მაგრამ თანმიმდევრული განვითარებით ყველაფერი შესაძლებელია და ერთ დღეს „რეფორმატორები“ სახელისუფლებო გუნდი აუცილებლად გახდება!
_ თუ განსხვავებული პოლიტიკური გუნდია და ასევე განსხვავებული გეგმები აქვს, მაშინ ბიზნესმენები „რეფორმატორებში“ ფულს რატომ არ დებენ?
_ ყველამ ვიცით, ამ ქვეყანაში ბიზნესი როგორცაა.
_ როგორ?
_ დიდ ბიზნესებთან არც კი მივსულვართ, რომ ჩვენი პროგრამა გაგვეცნო და მხარდაჭერა გვეთხოვა _ დიდი ბიზნესები, როგორც წესი, გარიგებაში არიან. საერთოდ, საქართველოში ისეთი გარემოა შექმნილი, რომ პატარა ბიზნესსაც კი ეშინია, ჯიბიდან ასი ლარი ამოიღოს და პარტიას ოფიციალურად ჩაურიცხოს. უხსნი, ეუბნები, ამის გამო არავინ არაფერს დაგიშავებს, ბოლოს და ბოლოს, გვერდით დაგიდგები და შენი დაჩაგვრის უფლებას არავის მივცემ-მეთქი, მაგრამ ყველას ძალიან უჭირს, რომ ხელი გამოგიწოდოს.
სხვათა შორის, ბევრი გულწრფელად გვეუბნება, _ ძალიან კარგი ადამიანები ხართ, მაგრამ რა ვქნათო…
_ ისე, დათო, კორონაპანდემიის გამო დასაშვებია, რომ 31 ოქტომბერს ხალხის აქტივობა დაბალი იყოს და, შესაბამისად, არჩევნების ლეგიტიმურობა ეჭქვეშ დადგეს?
_ მხოლოდ საქართველოში კი არა, მთელ მსოფლიოში არაპროგნოზირებადი პოლიტიკური ვითარებაა.
_ ამას რით ხსნი?
_ პროფესიით პოლიტოლოგი და პოლიტიკის ანალიტიკოსი ვარ, ანუ ჩემი პროფესია ანალიზი და გამოსავლის პოვნაა, თუმცა ეს პროფესია აქაც ისე რომ მუშაობდეს, როგორც აშშ-ში მუშაობს, ალბათ, სერიოზულად ჩავიჭრებოდი, რადგან არაორდინალური დროება და სიტუაციაა. შესაბამისად, იმის პროგნოზირება, რა მოხდება და რა როგორ იქნება, ძალიან რთულია. დიახ, პრაქტიკულად წარმოუდგენელია, რომ რაღაც განჭვრიტო, თუმცა თუ მართალი ხარ, ბოლომდე გახვალ.
აი, ცუნამი რომ არის ხოლმე: აქეთ პანდემია, იქით _ სოციალური პრობლემები და ყველა ერთმანეთს ეჭვის თვალით უყურებს…
_ ხომ არ გგონია, რომ ხელისუფლება კორონას პოლიტიკური მანიპულაციებისთვის იყენებს?
_ ცხადია, რომ რაღაც დონეზე იყენებს, ანუ მთელმა საქართველომ იცის, რომ ის სტატისტიკიდან, რომელიც ქვეყნდება, ბევრს ტესტი გაკეთებულიც არ აქვს, თუმცა ეს იმას როდი ნიშნავს, რომ პანდემია არაა. ისე, არავის ეწყინოს და მაინც სამხრეთელები და, შესაბამისად, ცოტა მოუწესრიგებლები ვართ. არადა, უფრო მორიდებულები უნდა ვიყოთ და შვილებს თუ ოჯახებს მეტად უნდა ვიცავდეთ. აი, მაგალითად, პირადად მე საზოგადოებრივი ტნასპორტით დავდივარ და პირბადეების გაკეთებაზე მონიტორინგის სამსახურს ომი აქვს.
_ ჰოდა, ყველაფერი ეს არჩევნებზე იმოქმედებს თუ არა?
_ წეღანდელი თქმისა არ იყოს, პროგნოზირება ძალიან რთულია, თუმცა მგონია, რომ აქტივობა ძალიან დაბალი იქნება, მიუხედავად იმისა, რომ ხელისუფლება ყველა ბერკეტს გამოიყენებს, არარეალური ციფრები „მოიტანოს“.
_ ამის გამო დღის წესრიგში არჩევნების შედეგების არალეგიტიმურობა ხომ არ დადგება?
_ არაფერს გამოვრიცხავ, თუმცა საერთაშორისო საზოგადოებას ჩვენი არჩევნებისთვის დიდად არ სცხელა, ყოველ შემთხვევაში, თვალ-ყურს ისე ვერ გვადევნებს, როგორც სჩვევია და როგორც წესია. ამიტომ ამ არჩევნებმა შესაძლოა, ისე ჩაიაროს, რომ ხალხმა ბევრი ვერაფერი მოახერხოს.
_ ე. ი., იმის შანსი, რომ „ოცნება“ ხელისუფლებაში მესამე ვადითაც დარჩეს, დიდია, არა?
_ არც ამას გამოვრიცხავ, თუმცა „ოცნების“ დარჩენა დასასრულის დასაწყისი იქნება. ამათ დარჩენას მხოლოდ ხალხი კი არა, ჩვენი სახელმწიფოებრიობაც დიდხანს ვეღარ აიტანს. სახელმწიფოებრიობის დაკარგვამდე ბევრი აღარ გვიკლია და ის დრო აღარაა, რომ ამ განძს შეველიოთ!

გიორგი აბაშიძე