„დღესაც ჩვენი არჩეული პარტნიორები და მათთან მჭიდრო თანამშრომლობა ჩვენი საუკეთესო დასაყრდენია, ჩვენი განვითარების საფუძველი და ჩვენი უალტერნატივო გზა დეოკუპაციისკენ. ამიტომ მიმაჩნია და ვუთხარი კიდეც მმართველი პარტიის წარმომადგენლებს, რომ დოკუმენტის მომზადების პროცესი უაღრესად პოზიტიური გახლდათ, რამეთუ ევროპული საბჭოს პრეზიდენტისა და დღეს ევროკავშირის ერთ-ერთი მთავარი პოლიტიკური ფიგურის ჩართულობა საქართველოს პროცესებში, კავკასიასა და, ზოგადად, ევროკავშირის ახლო სამეზობლოში ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ეს არის რეალური ხიდი ჩვენსა და ევროპას შორის. ეს უნდა გვესმოდეს, ვაფასებდეთ, ვიყენებდეთ და ვუფრთხილდებოდეთ.

მე პირადად ვიღებ ერთგვარ პასუხისმგებლობას და ვამაყობ კიდეც იმით, რომ ხელი შევუწყვე ევროკავშირის ჩართულობას მაშინ, როცა ქვეყანაში პოლიტიკური კრიზისი ჩიხში შედიოდა, თუმცა ვერ ავიღებ პასუხისმგებლობას დოკუმენტის ცალკეულ ელემენტებზე, რომლებიც იყო მხარეებს შორის შეთანხმებული და ვერც მის ანულირებაზე, თუმცა დღეს, პოსტფაქტუმ, იმის აღმოჩენა, რომ თურმე, ისეთი რაღაცები დავთმეთ, რაც მიუღებელი ყოფილა და რამაც შესაძლოა ქვეყანა დააზიანოს, გაუგებარია. ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე, წითელი ხაზების ხელმოწერამდე გავლება ვიცი… არ ვეთანხმები მმართველი პარტიის შეფასებას, რომ პოლარიზაცია არ შემცირებულა, რითაც ხსნის დოკუმენტის ანულირებას“, _ ეს განცხადება საქართველოს პეზიდენტმა „ოცნების“ მიერ ე. წ. მიშელის დოკუმენტის ანულირებიდან რამდენიმე დღის შემდეგ გააკეთა. თუმცა მანამდე სალომე ზურაბიშვილი დაუგეგმავი ვიზიტით საფრანგეთში გაემგზავრა და შარლ მიშელს არაფორმალურ გარემოში შეხვდა. ქართული საინფორმაციო სააგნეტო CNews-ის ექსკლუზიური ინფორმაციით, ზურაბიშვილთან შეხვედრა მიშელმა თავად მოითხოვა, რადგან მას „ოცნების“ ლიდერებთან საუბარი აღარ სურს.

რეალურად დაუპირისპირდა ზურაბიშვილი „ოცნებას“ თუ მისი ზემოხსენებული განცხადება მმართველ გუნდან იყო შეთანხმებული?

სწორედ ამ თემით დავიწყე საუბარი „ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობის“ ლიდერ გოჩა ჯოჯუასთან, რომელიც დარწმუნებულია, რომ 19 აპრილის დოკუმენტის ანულირების მიუხედავად, „ოცნება“ იძულებული გახდება, ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები დანიშნოს:

_ გოჩა, მიშელის დოკუმენტის ანულირების გამო, პრეზიდენტმა „ოცნება“, მართალია, „ლაითად“, მაგრამ მაინც გააკრიტიკა. შენი აზრით, სალომე ზურაბიშვილი მარგველაშვილის გზას ადგას, ანუ მმართველი ძალისგან გამიჯვნას რეალურად ცდილობს თუ ეს „ლაითი კრიტიკა“, როგორც საინფორმაციო სააგენტო CNews-მა ივარაუდა, ივანიშვილის გუნდთან იყო შეთანხმებული?

_ ჩემთვის მთავარია შედეგი, თუმცა ნებისმიერ ჩვენგანს სრული უფლება აქვს, რომ ჩვენი შეხედულება გვქონდეს და ამის მიხედვით განვსაზღვროთ დამოკიდებულება, ანუ სალომე მართლა გაემიჯნა თუ არა. თუ მისი განცხადება „ოცნებასთან“ შეთანხმებული იყო, მაშინ ეს იმას ნიშნავს, რომ ხელისუფლებაში ვიღაც ხვდება, ის არ უნდა მომხდარიყო, რაც მოხდა და ამიტომ ესეც დადებითად მიმაჩნია.
იმ შემთხვევაში, თუ ეს განცხადება შეთანხმებული იყო, ე. ი. ბიძინა ივანიშვილი ევროპისკენ გზას იტოვებს და ამიტომ უნდა ვივარაუდოთ, რომ ამ განცხადების გასაკეთებლად პრეზიდენტი შემთხვევით არ არის შერჩეული.

_ უფრო კონკრეტულად?

_ სალომე ზურაბიშვილის, ასე ვთქვათ, ფრანგული პოლიტიკური წარმოშობა და ფესვები არ უნდა დაგვავიწყდეს.
მოკლედ, თუ ყველაფერი ასეა, უნდა ჩავთვალოთ, რომ „ოცნებაში“ ვიღაცას გონიერება ჰყოფნის და, ღარიბაშვილისგან განსხვავებით, ფიქრობს, რომ ევროპასთან მისასვლელი გზა უნდა დაიტოვოს.
რაც შეეხება განცხადების შეუთანხმებლად გაკეთებას, თუ ასეა, ე. ი. სალომე ზურაბიშვილსა და „ოცნებას“ შორის კონფლიქტია, რაც შესაძლოა, კიდევ უფრო გამძაფრდეს.
საერთოდ, ხელისუფლების შიგნით რაღაცები პრემიერის გადადგომის შემდეგ იწყება ხოლმე, რაც ბევრჯერ გვინახავს.

_ რას გულისხმობ, გოჩა?

_ აი, მაგალითად, ზვიად გამსახურდიას დროს პრემიერის გადადგომამ პოლიტიკური სურათი, პრაქტიკულად, შეცვალა. შევარდნაძის დროს კი სურათი მთლიანად ზურაბ ჟვანიას გადადგომამ შეცვალა, ანუ ყველაფერი ეს, პრაქტიკულად, ნანახი გვაქვს და, დაახლოებით, ისიც ვიცით, მოვლენები როგორ განვითარდება.

_ მაინც, როგორ განვითარდება?

_ მართალია, პრეზიდენტის უფლებამოსილება მკაცრადაა შეზღუდული და ბერკეტები არ გააჩნია, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, შეუძლია, გავლენა მოახდინოს და საყოველთაო აზრი შექმნას.

_ მეეჭვება, სალომე ზურაბიშვილმა საზოგადოებრივი აზრის ფორმირება შეძლოს.

_ გასაგებია, მაგრამ ამის მიუხედავად, მისი განცხადება მაინც დადებითად მიმაჩნია.

_ ანუ ელოდები, რომ „ოცნებას“ შერცხვება და იტყვის, _ უი, უი, რაკი ზურაბიშვილმა „ლაითად გამაკრიტიკა“, ახლა, ავდგები, მიშელის დოკუმენტს ისევ შევუერთდები და თუ ადგილობრივ არჩევნებში 43 პროცენტზე ნაკლებს ავიღებ, ვადამდელ საპარლამენტოს დავნიშნავო?

_ არა, არა… საქართველოში ისეთი მიამიტი, ვინც ამას დაიჯერებს, ალბათ, მოიძებნება. აქ სხვა რამეზეა ლაპარაკი.

_ აბა, რაზე?

_ ემოცია აუცილებელია, მაგრამ ემოციით მიღებული გადაწყვეტილება ხშირად იმ შედეგს არ აყენებს, რაც საჭიროა.
ვანო, გულწრფელად რომ გითხრა, შარლ მიშელი, ჩემი აზრით, მხოლოდ მხარე კი არაა, რომელიც მოლაპარაკებებს ესწრებოდა, არამედ ის პასუხისმგებელიცაა.

_ მიშელი პასუხისმგებელი რაზეა?

_ მიშელი ამ პროცესში იმიტომ ჩაერთო, რომ ხელისუფლებამ და ოპოზიციამ მოლაპარაკება დამოუკიდებლად ვერ შეძლო. აქედან გამომდინარე, შარლ მიშელი ნებისმიერ, მათ შორის, უარყოფით შედეგზეც პასუხისმგებელია. ყოველ შემთხვევაში, პირადად მე ასეთი განცდა მაქვს, თუმცა აქ მეორე მომენტიც არსებობს.

_ რომელი „მეორე მომენტი“?

_ მიშელისგან, ანუ ევროპისგან რას მოვითხოვთ და მისი მოქმედება რა შედეგს მოგვიტანს? ევროპამ შესაძლოა, იზოლაცია დაიწყოს.

_ რას გულისხმობ?

_ აი, მაგალითად, ბალტიისპირეთის ქვეყნებმა, როგორც ითქვა, ღარიბაშვილის ვიზიტზე უარი თქვეს, რაც, ერთი მხრივ, კარგია, მაგრამ საკითხავია, კარგი იქნება თუ არა, იგივე ევროპის სხვა ქვეყნებმა გააკეთონ?
საერთოდ, აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებმა, რომლებიც საბჭოთა კავშირიდან გუშინ გავიდნენ, ძალიან კარგად იციან, ავტორიტარული რეჟიმი რას ნიშნავს, მაგრამ თუ იგივე იზოლაციის გზას, მაგალითად, გერმანია და საფრანგეთიც აირჩევენ, ეს ჩვენი ქვეყნისთვის კარგი იქნება თუ ცუდი?

_ შენი აზრით, კარგი იქნება თუ ცუდი?

_ ერთი მხრივ, კარგი იქნება, რადგან ხელისუფლება ვეღარ შეძლებს ისე მართვას, როგორც ახლა, მაგრამ, მეორე მხრივ, შესაძლოა, უარესი შედეგი მივიღოთ.

_ რატომ?

_ „ოცნებას“ ალტერნატივად შესაძლოა, რუსეთი გამოუჩნდეს, მით უმეტეს, რომ, ჩემი აზრით, მათ ფარული ურთიერთობა ისეც აქვთ.

_ ანუ არსებობს ალბათობა, რომ „ოცნებამ“ ევროპა ლუკაშენკოსავით „დაიკიდოს“ და რუსეთისკენ ღიად და დაუფარავად აიღოს გეზი?

_ რასაკვირველია. სწორედ ამიტომაც ვამბობ, რომ ემოციებით კი არა, მოსალოდნელი შედეგით უნდა ვიმოქმედოთ!
ერთი სიტყვით, მოზომილები უნდა ვიყოთ და აქედან გამომდინარე მიმაჩნია, რომ სალომე ზურაბიშვილის თუნდაც ბოლოდროინდელი განცხადება, ასე ვთქვათ, მოზომილობის ფორმატში ჯდება!

_ შეიძლება, მაგრამ არ დაგავიწყდეს, რომ ეს ის სალომე ზურაბიშვილია, რომელმაც აგვისტოს ომის დაწყებაში, თავის დროზე, საქართველოს დასდო ბრალი. ამასთან, ოპოზიცია არცთუ დიდი ხნის წინათ პრეზიდენტს „რეზიდენტს“ ეძახდა და კრემლთან ლინკავდა. კვამლი, როგორც ამბობენ, უცეცხლოდ არასოდეს ჩნდება. ჰოდა, რატომ გგონია, რომ ამ გადამწყვეტ დროს სალომე ზურაბიშვილი ევროპისკენ გადადგამს ნაბიჯს?

_ ვანო, ცოტა ჩავუღრმავდეთ.

_ კი ბატონო, ჩავუღრმავდეთ.

_ ევროატლანტიკურ სივრცეში, რეალურად, ერთ სუბიექტს აღარ ვხედავთ.

_ რას გულისხმობ?

_ აშშ-ს, ევროპასა და რუსეთს.
მოკლედ, მსოფლიო ჩვენ თვალწინ შეიცვალა და ეს შეცვლა კოვიდმა კიდევ უფრო დააჩქარა.
შეიძლება, ვინმეს გაუკვირდეს, კოვიდი რა შუაშიაო, მაგრამ ეკონომიკა ბევრ რამეს განსაზღვრავს. სწორედ აქედან გამომდინარე ვხედავთ, რომ მსოფლიო ორპოლუსიანი აღარაა, ანუ რუსეთისა და ევროპის კავშირები შესაძლოა, ძალიან მნიშვნელოვანი გახდეს. ამიტომაც ევროპას რუსეთთან მიმართებით, გარკვეულწილად, ფრთხილი დამოკიდებულება აქვს. თავის მხრივ, რუსეთიც ცდილობს, რომ ევროპასთან ურთიერთობა დაათბოს და თავისთვის სასარგებლო ფორმატში გადაიყვანოს.
ვფიქრობ, ყველაფერი ეს ჩვენც უნდა გამოვიყენოთ.

_ როგორ?

_ ჩაკეტილ, დაუბანელ, დაუვარცხნელ და დიქტატორულ რუსეთს, რომელზედაც ზემოქმედების მექანიზმი არ არსებობს, გვირჩევნია, რომ ის რაღაცნაირად ევროპასთან იყოს მიბმული და ევროპისთვის ანგარიშგამწევ ძალად ჩამოყალიბდეს.

_ ქართული ანდაზა ხომ გსმენია, გოჩა, არ გათეთრდების ყორანიო. ჰოდა, დღეს ასეთი მოცემულობაა _ რუსეთი ოკუპანტია და „ბაბაია“ ხომ არ უნდა დავუძახოთ?

_ არ ვამბობ, რომ კაპიტულანტური დამოკიდებულება უნდა გვქონდეს, მაგრამ ვხედავთ, რომ რუსეთ-ევროპის ურთიერთობას აშშ თანდათან უფრო შორდება და სხვა, უფრო წონოსანი მოწინააღმდეგე გამოჩნდა.

_ ჩინეთი?

_ დიახ და ყველაფერ აქედან გამომდინარე, სალომე ზურაბიშვილის მცდელობა, რომ რუსეთსა და ევროპასთან ბმა გააკეთოს, არ ვფიქრობ, რომ ცუდია.
იმ ფონზე, როცა ხელისუფლებამ მხოლოდ საქართველოს მოქალაქეებს კი არა, მთელ მსოფლიოს ყველანაირი შეთანხმება თავზე გადაახია (და, სხვათა შორის, ეს პირველი შემთხვევა არაა), კიდევ უფრო ფრთხილები უნდა გავხდეთ, ანუ საფრთხეები, წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ემოციებით არ უნდა შევაფასოთ!
აქ კიდევ ერთი მომენტია.

_ რომელი?

_ ადამიანების ნაწილმა ღია ომი გაამართლა და თქვა, ფარულს ღია ომი სჯობსო, მაგრამ ეს განცხადება თითქმის ღალატად შეფასდა.

_ გოჩა, სიმართლე გითხრა, ვერ ვხვდები, ვისზე საუბრობ?

_ ლიბერალურ ფრთაზე, რომელიც შეფასებებში განსაკუთრებით მძაფრია ხოლმე როგორც ევროპასთან მიმართებით, რომლისგანაც მკვეთრ მოქმედებებს მოითხოვს, ასევე რუსეთთან მიმართებითაც, ანუ თუ ვინმე იტყვის, რუსეთთან ფარულ ომს ღია სჯობსო, ლიბერალური ფრთა მას ძალიან ემოციურად აფასებს.
გარდა იმისა, რომ ივანიშვილს პირადი ფარული ურთიერთობები აქვს, რუსეთი საქართველოზე ინსტიტუციურ გავლენებსაც ფლობს, თუმცა აღარაფერს ვამბობ ეკონომიკურ გავლენაზე _ სტრატეგიული ობიექტების უმეტესობა მის ხელშია. ამიტომ ასეთ ვითარებაში ფარულ ურთიერთობასა და აგენტურულ მუშაობას, ვფიქრობ, ღია დიპლომატიური ურთიერთობა სჯობს, რადგან მხოლოდ საქართველო კი არა, მთელი მსოფლიო დაინახავს, რა და როგორ ხდება. ასეთ დროს რუსეთის პასუხისმგებლობის, ასე ვთქვათ, როლიც კიდევ უფრო ამაღლდება.
ისე, რომ არა გარანტიები, არ მგონია, „ოცნება“ ვა-ბანკზე წასულიყო. ვიღაცები ცდილობენ, რომ ეს განწირულის ქმედებად წარმოაჩინონ, მაგრამ ასე არ არის.

_ მიშელის დოკუმენტის ანულირებას გულისხმობ?

_ დიახ, აი, „ოცნება“ დაღუპულია და ეს ნაბიჯი ამიტომაც გადადგაო.

_ გოჩა, გეთანხმები, რომ ანულირების გადაწყვეტილებას მმართველი გუნდი წამიერად არ მიიღებდა, თუმცა განწირულობის მომენტი მაინც არსებობს. ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, პოლიტარენაზე გახარია გამოჩნდა, რომელიც ქოცების“ ნაწილში სიმპათიით სარგებლობს. ჰოდა, როგორც ამბობენ, მმართველმა გუნდმა „გადაგდების მეორე სერია“ სწორედ ამიტომაც შემოგვთავაზა…

_ არ მგონია, რომ ეს მხოლოდ გახარიას გამო გაკეთებულიყო, თუმცა თუ კომპლექსურად განვიხილავთ, ამაში გახარიას როლი, რასაკვირველია, არის.

_ სხვათა შორის, ბოლოს გამოქვეყნებულ სოციოლოგიურ კვლევებში, ექსპრემიერი სამეულშია…

_ იმას არ ვამბობ, რომ გამოკითხვები გულწრფელი არ არის, მაგრამ სიმართლე ვთქვათ, რომ გამოკითხვები პოლიტიკურ ინსტრუმენტად გადავაქციეთ.

_ ანუ?

_ რაღაც ციფრების დაწერით ფიგურებს ვქმნით და მერე არჩევნებს ვარგებთ ხოლმე, თუმცა ზოგჯერ ისეც ხდება, წინასწარი მონახაზები არ ამართლებს.

_ რატომ?

_ შეიძლება, ხუთპროცენტიანს ათი პროცენტი დაუწერო, ათიანს კი _ ოთხი, მაგრამ ამით რეალობა რადიკალურად ვერ იცვლება ხოლმე.
რაც შეეხება გახარიას, ის ჯერ კიდევ არ იზომება, რადგან პირდაპირ ვიტყვი: მოსახლეობის დიდი ნაწილი მოლოდინის რეჟიმშია.

_ საუბარი საითკენ მიგყავს, გოჩა?

_ გახარია „ოცნებიდან“ წამოსულია, ანუ გახარია „ოცნებისა“ და „ნაცმოძრაობის“, უფრო კონკრეტულად, იმ ადამიანების ჯგუფზე „ზის“, რომელსაც ახლანდელი ხელისუფლება არ მოსწონს, მაგრამ სააკაშვილის მობრუნების ეშინია. ეს ძალიან დიდი სეგმენტია და ადამიანი შეიძლება, მას ხმას აძლევს, მაგრამ ამას ხმამაღლა არ ამბობს, რადგან იცის, რომ ამის გამო გარკვეული პრობლემები შეექმნება.
ერთი სიტყვით, ე. წ. დაკიდებული 43 პროცენტი „ოცნებისთვის“ უხერხულობას ქმნიდა და ამიტომ უტიფარი განცხადება ამჯობინა, _ 53 პროცენტიც რომ ავიღო, თუ მენდომება, ვადამდელ არჩევნებს დავნიშნავ, მაგრამ 43-ზე ნაკლებიც რომ ავიღო, თუ საჭიროდ არ მივიჩნევ, არჩევნებს არ დავნიშნავო.
არც ისაა გამორიცხული, რომ ამ განცხადებით „ოცნებამ“ თავის ამომრჩეველს უთხრა, ყველაფერი 3 პროცენტზე არაა დამოკიდებულიო.

_ ყველაფერი ეს გასაგებია, მაგრამ ისიც ფაქტია, რომ საარჩევნო კამპანია, პრაქტიკულად, დაწყებულია, მაგრამ ოპოზიცია მაინცდამაინც არ აქტიურობს. ამას რით ხსნი, გოჩა?

_ ოპოზიციამ სერიოზული შეცდომები დაუშვა.

_ კერძოდ?

_ „ქართული ოცნება“ პირდაპირ ამბობს, ხმა, რომელიც ჩემთან არ მოდის, მირჩევნია, „ნაცმოძრაობასთან“ იყოსო, ანუ ერთადერთი ოპოზიციური ძალა, რომელთანაც „ოცნება“ თავს კომფორტულად გრძნობს, „ნაციონალური მოძრაობაა“.
„ნაციონალურმა მოძრაობამ“ და, საერთოდ, ე. წ. ლიბერალურმა ტელევიზიებმა საკითხი ასე დააყენეს _ ის, ვინც ლიბერალური ოპოზიციის გვერდით არ არის, „ქართული ოცნებაა“.

_ გოჩა, ამ ლიბერალებს და ლიბერალიზმს რას ერჩი? დავიჯერო, მოგწონს, ქუჩაში განსხვავებულად ჩაცმულ ადამიანებს რომ დასდევენ და კლავენ?

_ არა, არა, როგორ შეიძლება, ეს ვინმეს მოსწონდეს, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევასა და ფაქტს ორი მხარე აქვს, ანუ დამნაშავე მხოლოდ ერთი მხარე არ არის ხოლმე.

_ კი ბატონო, მაგრამ ამით რისი თქმა გინდა?

_ ლიბერალურმა მედიამ, ერთი მხრივ, სწორად „წამოიკიდა“ და ხელისუფლების სახე ყველას დაანახა; მეორე მხრივ კი მძიმე შეცდომა დაუშვა.

_ რატომ?

_ არიან ადამიანები, რომლებსაც არც ცემა-ტყეპა მოსწონთ და არც _ „გეი პარადის“ ჩატარება. ეს ადამიანები დღეს „ოცნების“ მხარდამჭერებად მიიჩნევიან, მაგრამ, სინამდვილეში, ასე არ არის.

_ გოჩა, თბილისში „გეი პარადი“ კი არა, „თბილისი პრაიდი“ უნდა ჩატარებულიყო, თანაც 5 ივლისს ქუჩაში ლგბტქ+ აქტივისტები არ გამოსულან და „ორკები“ ჟურნალისტებს დაერივნენ, ანუ იზიარებ მოსაზრებას, რომ ამით საზოგადოებაში არსებული პოლარიზაცია გაღრმავდა და ცალკეული ხელისუფალნი 90-იანების სცენარის გათამაშებას ცდილობენ?

_ რასაკვირველია. ადამიანები ერთმანეთს, ჯერჯერობით, არ ესვრიან. 90-იანებში ქონება გადანაწილებული არ იყო და ძალიან დიდი დაპირისპირებაც ამიტომ მოხდა.
სხვათა შორის, როცა ხელისუფლებამ ბიზნესის შევიწროება დაიწყო, ვფიქრობდი, რომ ბიზნესი ამას არ აპატიებდა და ქუჩაში გამოვიდოდა, მაგრამ ბიზნესი ჩაკლა და ყველაფერი „ოცნების“ წარმომადგენლებზე გადანაწილდა. აქედან გამომდინარე, „ოცნებას“ სამოქალაქო ომი არ აწყობს, თორემ რომ სჭირდებოდეს, ამაზეც წავიდოდა.
ის, რაც 5 ივლისს მოხდა, უბრალოდ, იმის მცდელობა და დანახვა იყო, აი, სამოქალაქო ომის საფრთხე არსებობსო, თუმცა ასეთ დროს მოგებული ლიბერალური ფრთა არ აღმოჩნდება და ამ შემთხვევაში ლიბერალებში ჩემს თავსაც ვგულისხმობ.

_ წეღან ლიბერალებს აკრიტიკებდი და ახლა, უცებ, ლიბერალი გახდი?

_ მიუღებელი ნეოლიბერალიზმია, რომელიც განსაკუთრებულ აგრესიულ ფორმებში გადადის, თორემ, სინამდვილეში, თავისუფლება და ადამიანის უფლებები იყო, რამაც ეროვნული მოძრაობა და, შესაბამისად, დამოუკიდებლობა მოგვიტანა!

_ გოჩა, საუბარი უნდა შევაჯამოთ და მითხარი, რა მოხდება იგივე თვითმმართველობის არჩევნებზე, ვადამდელამდე მივალთ?

_ ამ კითხვაზე პასუხს მხოლოდ ქვეყნის შიგნით მიმდინარე მოვლენების ანალიზით ვერ გაგცემ.

_ რატომ?

_ ძალიან დიდი მნიშვნელობა ექნება გარე ფაქტორებსაც, ანუ ის, რომ ვადამდელი არჩევნები ჩატარდება, ორჯერ ორი ოთხია, რაც, სხვათა შორის, კობახიძის პირით, ბიძინა ივანიშვილმაც აღიარა, მაგრამ ახლა გადასაწყვეტია, ვადამდელი გაზაფხულზე ჩატარდება თუ ცოტა მოგვიანებით?
ამაზე კი ოპოზიციის აქტივობაც იქონიებს გავლენას. საერთოდ, აქტივობა მხოლოდ არჩევნების დღეს საარჩევნო უბანზე მისვლას არ ნიშნავს. აქტივობა ქუჩაში გამოსვლასა და ხმების დაცვაშიც უნდა იყოს გამოხატული.

_ აქციები გასაგებია, მაგრამ იგივე ვადამდელის ბედი, მგონია, რომ კულუარებში გადაწყდება…

_ დიახ, მაგრამ იცი, ვანო, როგორ არის?

_ როგორ?

_ მნიშვნელოვანია, მოსახლეობას პროტესტის გრძნობა რამდენად ექნება. თუ პროტესტი გახარიას ამომრჩეველშიც დაგროვდა და მისი მომხრეების რაოდენობა ორნიშნა რიცხვზე ავიდა, მაშინ „ოცნება“ ვეღარ შეძლებს, რომ 43 პროცენტზე მეტი დაიწეროს.
თუ ასე არ მოხდა და მაღალი პროცენტები დაიწერა, „ოცნება“ ვადამდელ არჩევნებს ასეთ შემთხვევაშიც გამოაცხადებს.

_ ე. ი., ყველაფერი საგარეო ფაქტორსა და ელექტორატის აქტივობაზეა დამოკიდებული, არა?

_ დიახ. საერთოდ, მგონია, რომ არჩევნებამდე ძალიან ბევრი რამ გველოდება, მით უმეტეს, ხელისუფლება შეცდომას შეცდომაზე უშვებს.

ვანო პავლიაშვილი