რუსთაველის გამზირზე 20 ივნისიდან განვითარებული მოვლენები პოლიტიკური და სამართლებრივი შეფასებების მთავარი თემაა საქართველოში. საპროტესტო აქციები ყოველდღიურად იმართება და პროტესტანტების ძირითად მოთხოვნად ისევ რჩება გიორგი გახარიას გადადგომა.
შინაგან საქმეთა მინისტრი კი ამბობს, რომ თანამდებობას მხოლოდ მაშინ დატოვებს, თუ 20-21 ივნისის აქციის დაშლის პროცესში „დიდი ოდენობით სისტემური გადაცდომა“ დადგინდება.

„თუ დადგინდება, რომ პოლიციელების ქმედებაში ან მათ მიერ გამოყენებულ ტექნიკებში იყო დიდი რაოდენობით სისტემური გადაცდომა, თქვენი მონა-მორჩილი იმ წუთში, ყოველგვარი პრობლემების გარეშე დატოვებს ამ თანამდებობას.
კიდევ ერთხელ ვიმეორებ: შინაგან საქმეთა სამინისტროსა და ჩემი პასუხისმგებლობაა ამ ქვეყანაში სამოქალაქო წესრიგი და რომ არ დავუშვათ სახელმწიფო ინსტიტუტების შტურმით აღება, რაც ჩვენ შევასრულეთ. თუ ამ პროცესში სისტემური შეცდომები დავუშვით, რაც უნდა იყოს სამართლებრივი განსჯისა და გამოძიების საგანი, რა თქმა უნდა, მათ შორის, სამართლებრივ პასუხისმგებლობასაც მე ავიღებ“, _ ამბობს გახარია.
შეგახსენებთ: 20 ივნისის მშვიდობიანი, ანტირუსული აქცია სპეცრაზმმა ძალადობრივად დაშალა. დაშავდა 200-მდე ადამიანი, დაშავებულთა შორის იყო 34 ჟურნალისტი და 80 პოლიციელი.

იყო თუ არა „გავრილოვის ღამეს“ ოპოზიციის მხრიდან ჯგუფური მოქმედების ორგანიზება და ამბოხება ხელისუფლების დასამხობად?
რა უნდა გააკეთოს ხელისუფლებამ და როგორი იქნება 2020 წლის არჩევნები?
ამ და სხვა მნიშვნელოვან თემებზე „ქრონიკა+“ პარტია „კანონი და სამართლის“ გენერალურ მდივან ირაკლი ღლონტს ესაუბრა:

_ ბატონო ირაკლი, დავიწყოთ 20-21 ივნისის შეფასებით, მძიმე კადრები ვიხილეთ, საპროტესტო აქციის შედეგად ათეულობით ადამიანი დასახიჩრდა და მძიმედ დაშავდა, მათ შორის იყვნენ პოლიციელები, ჟურნალისტები… ჩვენ მოვისმინეთ პრემიერის განცხადება, რომელიც პასუხისმგებლობას აკისრებს „ნაციონალურ მოძრაობას“ და მიხეილ სააკაშვილს. თქვენი შეფასებით, რამდენად ადეკვატუარია ხელისფულების რეაქცია?
_ ეს იყო უმძიმესი ღამე, სისხლიანი დარბევა, რომელსაც საზოგადოებამ სრულიად ლოგიკურად დაარქვა „გავრილოვის ღამე“ და იგი ისტორიაში შევა ერთ-ერთ სამარცხვინო ლაქად, ვინაიდან ამ დღეს დაიღვარა ქართველთა სისხლი. აქ მნიშვნელოვანია ვიყოთ ზუსტები და ობიექტურები: მიტინგი, პრაქტიკულად, თვითორგანიზებული იყო, ეს გახლდათ ახლო ისტორიული პერიოდის მანძილზე ერთ-ერთი ღირსეული ანტისაოკუპაციო მიტინგი, შინაარსობრივად ახლოს მდგარი 9 აპრილთან. ადვილად ვავლებ პარალელს, რადგან იქაც და აქაც საზოგადოება მოითხოვდა რუსის თავგასულობის შეჩერებას და ქვეყნის სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობის პატივისცემას. ამის გარდა მსურს, პარალელი გავავლო ერთ საინტერესო დეტალთან: 9 აპრილს ჩვენს მოქალაქეს, ბატონ დავით ფაილოძეს, ამოთხარეს თვალი, აქაც, ამ ანტისაოკუპაციო მიტინგზე მოქალაქეებმა თვალები დაკარგეს, ე. ი. რუსეთი ქართველთა ეროვნულ გამოძახილს თვალების დათხრით პასუხობს, თუმცა ჩვენ კვლავ ვაგრძელებთ ბრძოლას და ეს ბრძოლა იქნება იქამდე, ვიდრე სრულად არ დავიხსნით თავს ოკუპანტისგან და არ აღვადგენთ ტერიტორიულ მთლიანაობას, ვიდრე ყველა იძულებით გადაადგილებულ პირს არ მივცემთ საკუთარ სახლში ღირსეული დაბრუნებისა და ინტეგრაციის შესაძლებლობას. რა ვქნათ?! _ ასეთი ბედის ერი ვართ, სულ ბრძოლა გვხვდა წილად და უნდა ვიბრძოლოთ. 20-21 ივნისს ხელისუფლებამ გამოავლინა უპასუხისმგებლობა და დილეტანტიზმი. მარტივად დაგისაბუთებთ _ გაბრაზებულ ხალხში გაისმოდა შეძახილები: „თუ გავრილოვი ზის დარბაზში, ჩვენ გვაქვს უფლება ჩვენივე ინსტიტუციაში შესვლის“. რომელ დამხობაზე ან და ამბოხზეა საერთოდ საუბარი, როცა სიმბოლური, სამარცხვინო ფაქტი შედგა _ ოკუპანტმა დაიკავა ის ადგილი, საიდანაც ზვიად გამსახურდიამ ერს ნანატრი თავისუფლება გაგვიცხადა და გვაზეიმა?“ რა საჭირო იყო პოლიციის, ე. წ. რობოკოპების, შეიარაღებული სპეცრაზმის გამოყვანა პარლამენტის წინ მაშინ, როცა აშკარად ჩანდა, რომ ხალხი ძალიან გაღიზიანებული იყო და არსებობდა ეჭვის საფუძველიც, რომ შეხლა-შემოხლა მოხდებოდა. 7000-მდე სამართალდამცველი ჰყავდათ მომზადებული, მაშინ როცა პარლამენტში ფიზიკურად შეუძლებელია უნებართვოდ შესვლა, რადგან იგი დაცულია რკინის ჭიშკრებით, რომლის გარღვევაც შეუიარაღებლად და შიშველი ხელით ალოგიკურია.
საშინელება მოხდა, ჩემთვის დაშავებული მოქალაქეც და პოლიციელიც მოქალაქეა, თანაბარია, ორივე მადარდებს, თუმცა მეტი პასუხისმგებლობა ჰმართებს პოლიციელს. არ მინდა, კეკლუცობა, მაგრამ სიმართლე უნდა ითქვას: პარტიების წარმომადგენლები ვიყავით იქ, მაგრამ ვიყავით არა პარტიის წარმომადგენლის რანგში, არამედ ქვეყნისა და საჯარო ინტერესების. ბევრჯერ ვთქვი და ახლაც გავიმეორებ: იქ რომ არ ვყოფილიყავით, კიდევ მეტი სისხლი დაიღვრებოდა. მიზეზი მარტივია, _ ჩვენ კარგად ვიცით, რაზეა წამსვლელი გაკოტრებული ხელისუფლება, ოლიგარქი, მისი ბუნება შიშზეა დაფუძნებული, სწორედ ამიტომ ყველა ქვეყანაში ოლიგარქები, პირველ რიგში, ყიდულობენ და იმორჩილებენ ძალოვან უწყებებსა და სასამართლოს, მხოლოდ ამის შემდეგ არიან ისინი მშვიდად და ზუსტად ვიცით, რომ ძალოვანი უწყებები მათ პირადი უსაფრთხოებისთვის სჭირდებათ. როცა ოლიგარქმა ხალხის მრისხანება დაინახა, დარბევის ბრძანება გაიცა, ზუსტად ეს მოხდა, თორემ პოლიცია ჭიშკრის მიღმა რომ დარჩენილიყო, მერწმუნეთ, მიტინგი მშვიდობიანად ჩაივლიდა, ანუ ისე, როგორც იყო მთელი საათების მანძილზე, შეძახილებით და ლოზუნგებით. მე ჩემს თანაგუნდელებსა და მეგობრებს ვთხოვე, სამშვიდობო ფუნქცია გვქონოდა, მაქსიმალურად უზრუნველვყავით, რომ იმ შეხლა-შემოხლის დროს ხალხის მასაში აღმოჩენილი სამართალდამცველები გაბრაზებული ხალხისგან უვნებლად გაგვეყვანა და 10-მდე სპეცრაზმელი ჩემს თანაგუნდელებთან ერთად ხელგადახვეული გავიყვანე ამ ურთიერთდაპირისპირებისას და საწყის ლოკაციაზე დავაბრუნე, ამის ჩანაწერები არსებობს.
ქართველ ხალხს არ ეშლება დამოკიდებულება პოლიციასთან, ჩვენ პატივს ვცემთ ღირსეულ სამართალდამცველებს, მაგრამ არა იმათ, ვინც დამიზნებით ინადირა ჩვენზე და უიარაღო, უბრალოდ გაბრაზებულ ემოციურ ქართველ ხალხს დაგვიშინა დათვვისა და ტურის შესაჩერებელი მსხვილი კალიბრის ტყვიები. რაც შეეხება ტყვიებს, ოფიციალური პირები განმარტავენ, რომ ეს ტყვიები აკმაყოფილებს საერთაშორისო სტანდარტებს და დაშვებულია მიტინგის დასაშლელად, რაც შეცდომაა, რადგან ჩვენც ვცადეთ ინფორმაციის მოპოვება და პირდაპირ წერია, რომ მისი სროლა მაღალი პროცენტით იწვევს ფატალურ შედეგებს. ხელისუფლება ვალდებული იყო, მიტინგის დარბევამდე გაეკეთებინა სპეციალური გამაფრთხილებელი განცხადება, რომ მიღებული იყო მიტინგის დაშლის გადაწყვეტილება. მეტსაც გეტყვით: 7 წუთით ადრე მთავრობის მეთაურმა მამუკა ბახტაძემ პირიქით განაცხადა, რომ მიტინგების დაშლა არ არის მათი ხელისუფლების ხელწერა, თუმცა 7 წუთში საპირისპირო ვნახეთ. ამასთან ერთად, უნდა აღინიშნოს და სწორად შეფასდეს, ეს არ იყო მიტინგის დაშლა, ეს იყო კანონგარეშე მოქმედებებით გაჯერებული მიტინგის დარბევა და მთელმა მსოფლიომ ნახა, როგორ ნადირობდა ზოგიერთი ე. წ. პოლიციელი ხალხზე დამიზნებით. ისე შევიდნენ როლში, ხეს ამოფარებული ნადირობდნენ სკვერში, თითქოს ტყეში იყვნენ ტურებზე სანადიროდ ან ხეს რატომ ეფარებოდნენ, ვინმე გვნახეს შეიარაღებული? ცუდია, როცა ასეთ როლში შედიხარ და ნადირად წარმოიდგენ შენს სისხლსა და ხორცს, რომელიც გაცმევს, გაჭმევს, პატივს გცემს და შენს გასაკეთებელსაც აკეთებს, როცა ოკუპანტს უპირისპირდება.
ხელისუფლების მაღალჩინოსნების არაადეკვატური მცდელობა, რომ პარტიულ მიტინგად მონათლონ თავისუფალი ხალხის მიტინგი, ალოგიკურია. ყველა ხელისუფლება ასე ცდილობდა, ოპოზიციისთვის დაებრალებინა ყველაფერი ის, რაც ცუდი ხდებოდა, ეს დამკვიდრებული მავნებლური სტანდარტია და ყველამ კარგად ვიცით. მიხეილ სააკაშვილის როლზე რა მოგახსენოთ, ალბათ, ხედავთ, როგორ იგნორირდება მისი ფეისბუქ ლაივები იმ ხალხის მიერ, ვინც მიტინგის ტექნიკური მოდერატორია და სცენაზე დგას უკვე 2 კვირაა. არ არის ეს სიმართლე, მიტინგზე ყველა მოქალაქე ვიყავით მიუხედავად ჩვენი პარტიული ხედვებისა, იქ წამყვანი ფიგურა მხოლოდ ერთია _ მისი უდიდებულესობა ქართველი ხალხი და არა რომელიმე პარტიის ლიდერი.
_ საპროტესტო აქციები დღემდე გრძელდება, პროტესტანტების ერთადერთი მოთხოვნაა გიორგი გახარიას გადადგომა. შინაგან საქმეთა მინისტრი კი ამბობს, რომ თანამდებობას მხოლოდ მაშინ დატოვებს, თუ 20-21 ივნისის აქციის დაშლის პროცესში „დიდი ოდენობით სისტემური გადაცდომა“ დადგინდება. მისი თქმით, ცალკეული შემთხვევების გარდა აქციის დაშლისას პოლიციამ თავისი ფუნქცია შეასრულა და დაიცვა სახელმწიფო ინსტიტუტი _ პარლამენტი, სამოქალაქო წესრიგი, კონსტიტუცია და არ დაუშვა ქვეყანაში ძალადობრივი გზით სახელმწიფო ინსტიტუტში შესვლა. თქვენთვის რამდენად მისაღებია მინისტრის ეს პოზიცია?
_ დიახ, მომიტინგეები ითხოვენ შს მინისტრ გიორგი გახარიას გადადგომას, სამი მოთხოვნა იყო და მესამე ეს არის, თუმცა მთავარ პრობლემას ვხედავ არა მინისტრ გახარიაში, რომელიც, უნდა თუ არა მას, პასუხისმგებელი პირია ამ მიტინგზე, მთავარი პრობლემა არის სისტემაში, რომელსაც რეჟიმის არსებითი ნიშან-თვისებები გამოკვეთილი აქვს, სისტემა, რომლის სათავესაც ოლიგარქია წარმოადგენს, როგორც ერთ-ერთი ყველაზე საშიში და ანტიდემოკრატიული მმართველობის ფორმა. მომიტინგეთა მოთხოვნები სრულად უნდა დაკმაყოფილდეს და უფრო სწორი იქნება, თუკი მინისტრი პასუხისმგებლობას აიღებს, რიგითი მოქალაქის რანგში ჩადგება და ისიც პასუხს გასცემს გამოძიებას მომხდართან დაკავშირებით. მცდარია მოსაზრება, თითქოს პოლიციამ თავისი ფუნქცია შეასრულა და დაიცვა სახელმწიფო ინსტიტუტები. სახელმწიფო ინსტიტუციებს მიზანმიმართულად ანგრევს ე. წ. „ქართული ოცნება“ აგერ უკვე 7 წელია და ჩვენ რომ შემდგარი კონსტიტუციური ინსტიტუციები გვქონდეს, პირველ რიგში, ამას შეაჩერებდნენ იგივე სამართალდამცველი ინსტიტუციები. კორუფცია, ნეპოტიზმი, კრიმინალი, უცხო ქვეყნის სპეცსამსახურების თარეში და დივერსიების სიმრავლე _ ეს ხომ შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანს! აი, აქ არის პოლიციისა და ძალოვანი უწყებების ფუნქცია და არა მშვიდობიანი მომიტინგეების დარბევაში. ჯერ რას ნიშნავს, რომ გადაარჩინეს სახელმწიფო ინსტიტუცია? ვინმე ანგრევდა პარლამენტს თუ ვინმე რამეს უპირებდა დეპუტატებს? პირიქით, ხალხის მცდელობა იყო სწორი, გავრილოვის ანუ პუტინის წარმომადგენლის თავგასულობაზე უნდა ყოფილიყო ერის ღირსეული პასუხი და რუსული ზეგავლენისგან თავისუფალი ხელისუფლება ამას გამოიყენებდა იგივე რუსეთთან მიმართებითაც, ალბათ ხვდებით, რასაც ვგულისხმობ. ვერ შევჯერდებით ერთიან პოზიციაზე ოპოზიცია და ხელისუფლება, რადგან ჩვენ პირიქით _ მათ ვადანაშაულებთ სახელმწიფო ინსტიტუციების ნგრევაში და სწორედ ამის შეჩერება გვაქვს მიზნად დასახული, რომ ნახევრად რეფორმირებულ სახელმწიფოში ვიხსნათ ინსტიტუციები და გავაგრძელოთ მისი სრულად რეფორმირება, რომ აღარ არსებობდეს ზონდერ მოსამართლეების კლანურად მართული მართლმსაჯულების სისტემა, რომ აღარ იყოს პოლიტიზებული ძალოვანი უწყებები, რომ პარლამენტის წევრი დაემსგავსოს შემდგარ პოლიტიკოსს და არ იყვნენ ერთ მესიჯზე სიმღერასავით აწყობილები საკუთარი შემოქმედებითი და პოლიტიკური აზრების გარეშე…
კრიტიკას ვერ უძლებს ხელისუფლების განცხადებები, თითქოს ამ დარბევით იხსნეს ქვეყანა, ამ დარბევით მათ სამარცხვინო ადგილი დაიმკვიდრეს თანამედროვე ქართულ პოლიტიკურ ისტორიაში და დარჩებიან ძალიან ნეგატიური სახელით _ საკუთარი სისხლისა და ხორცის დამრბევ ზონდერებად.
_ საქართველოს პროკურატურა აცხადებს, რომ სისხლის სამართლის დევნას დაიწყებს 20-21 ივნისის აქციის ზოგიერთი მონაწილის მიმართ. მათ შორის არიან ოპოზიციური პარტიის ლიდერები. პროკურატურის განცხადებით, ისინი ცდილობდნენ პოლიციის კორდონის გარღვევას და პარლამენტის შტურმით აღებას, სხვადასხვა საგანს ესროდნენ სამართალდამცველებს, ფიზიკურად უსწორდებოდნენ მათ და ანადგურებდნენ კერძო საკუთრებას. ამ შემთხვევაში ხელისუფლებასთან ერთად უნდა აიღოს თუ არა პასუხისმგებლობა ოპოზიციამ?
_ გინდოდეს პოლიტიკოსობა პასუხისმგებლობის გარეშე, ეს იგივეა, გინდოდეს ვარდი უეკლოდ. ეს ნახევრად ხუმრობით, მაგრამ საინტერესოა, რაზე უნდა აიღოს პასუხისმგებლობა ოპოზიციამ? ოპოზიციამ მოაწყო ეს მიტინგი? _ არა! ოპოზიციამ ჩამოიყვანა გავრილოვი? _ არა! ოპოზიციამ დასვა ოკუპანტი პარლამენტში? _ არა! ოპოზიციამ დააორგანიზა დარბევა? _ არა! ოპოზიციამ მოუწოდა ხალხს ძალადობისკენ? _ არა! ოპოზიცია იყო შეიარაღებული? _ არა! მითხარით თქვენ მაინც, რაზე უნდა ავიღოთ ოპოზიციამ პასუხისმგებლობა და კი ბატონო. კიდევ ერთხელ გეუბნებით, პოლიტიკოსები რომ არ ვყოფილიყავით, მეტი სისხლისღვრა იქნებოდა, ჩვენ ვაბალანსებდით პროცესს და გიმეორებთ, რომ არაერთი სამართალდამცველი გამოვიყვანეთ დაპირისპირების ადგილიდან და ხელგადახვეულები დავაბრუნეთ საწყის ლოკაციაზე. განა იმას ვამბობ, რომ ხალხი იყო მტრულად განწყობილი, უბრალოდ, ხალხი მოქმედებდა მეტი ემოციით, გულწრფელი და ღირსეული პასუხი ჰქონდა ხელისუფლებისა და რუსეთის მიმართ. პოლიცია იმ მომენტში, სამწუხაროდ, წარმოადგენდა მხოლოდ და მხოლოდ, ერთ მხარეს _ ხელისუფლებას და არა ხალხს.
ჩემი პოზიცია ასეთია: თუკი პროკურატურა წარმოადგენს უტყუარ მტკიცებულებებს, რომ სადმე დანაშაული მზადდებოდა, განზრახული იყო დანაშაულის ჩადენა ან აღსრულდა იგი, კი ბატონო, არავის ეგონოს, რომ ვინმეს ხელს დავაფარებ, დამნაშავის ადგილი არის ციხეში ხალხისგან იზოლირებულად, მაგრამ უდანაშაულო ხალხის დასჯაზე ყოველთვის მექნება სამართლებრივი რეაქცია და ცხადია, პოლიტიკური აქტივობებიც.
პასუხისმგებლობა, ჯერჯერობით რაც არსებითად და ნათლად გამოკვეთილია, აქვს ხელისუფლებას, რომელიც გასცდა კანონს და მშვიდობიანი მომიტინგეების სისხლი დაღვარა და თუ ერთეული შემთხვევები არსებობს, სადაც ზოგიერთი მომიტინგე გასცდა კანონს, ხელი დაარტყა პოლიციელს ან დააზიანა რაიმე ქონება, მინიმუმ, მორალური პასუხისმგებლობა აქაც ხელისუფლებას აქვს, რომ ასეთ უკიდურეს მდგომარეობამდე მიიყვანა ჩვენი მოქალაქეები და თუ მათ სისხლისსამართლებრივ პასუხისმგებლობაზე ვისაუბრებთ, ესეც ვახსენოთ, რომ უფრო ობიექტურები ვიყოთ მსჯელობისას.
_ აქციების პარალელურად ვხედავთ, ხელისულება და მასთან დაკავშირებული სხვადასხვა მედიასაშუალება როგორ ცდილობს აქციის მონაწილეების დისკრედიტაციას. შეიძლება ითქვას, რომ, გარკვეულწილად, ამან იმოქმედა და როგორ ფიქრობთ, დღეს საპროტესტო მუხტი შედარებით ჩამცხრალია?
_ ამ მიტინგმა თავისი გააკეთა, მართალია, უსისხლოდ არ ჩაიარა, მაგრამ მთელმა მსოფლიომ და ე. წ. „ქართულმა ოცნებამ“ ნახა, რომ საქართველო არსებობს, მიუხედავად მისი მიზანმიმართული ნგრევისა, არსებობს თავისუფალი საზოგადოება, რომელიც არ დაუშვებს ოკუპანტის თავგასულობას და არ აპატიებს ხელისუფლებებს სამარცხვინო საქციელს. ცხადია, იმოქმედა. ოლიგარქის ხელისუფლება ჩიხშია. მათ იმის გარდა, რომ ბრალი ედებათ ქვეყნის მიზანმიმართულ დასუსტებაში (ტოტალური უმუშევრობა, მაღალი დონის შრომითი მიგრაცია, მომატებული კრიმინალი, დაუსჯელობის სინდრომი, ეროვნული და ეკონომიკური უსაფრთხოების სტანდარტების არარსებობა, უფლებააყრილი კონსტიტუციური ორგანოები, გაუქმებული არჩევნები და დამორჩილებული სასამართლო სისტემა, თანამდებობებზე _ დილეტანტები და კორუმპირებულები, ტერიტორიების მიტაცება, ე. წ. ბორდერიზაცია, მშვიდობიანი მოქალაქეების გატაცება, მკვლელობა, გაუფასურებული ეროვნული ვალუტა, მკვდარი საინვესტიციო ველი და ა. შ.), ამ ყველაფერზე პასუხისმგებლობა აკისრია ხელისუფლებას მას ვერ გაექცევიან. ხელისუფლებაში მოსვლა არ ნიშნავს პირად კეთილდღეობას, ჯიპებსა და პრემია-დანამატებს, ხელისუფლებაში გვჭირდება თავმოყვარე, ღირსეული, სახელმწიფოებრივად მოაზროვნე, რეფორმატორი ლიდერები, რომლებმაც ზუსტად იციან, როგორ უპასუხონ ქართული სახელმწიფოს წინაშე არსებულ უმწვავეს საგარეო თუ საშინაო გამოწვევებს. საპროტესტო მუხტი არ ჩამქრალა, ის ცოცხალია და უფრო და უფრო ღვივდება, განსაკუთრებით მაშინ, როცა ხელისუფლება აგრძელებს ძალის დემონსტრირებას, იყენებს სისხლის სამართლის კოდექსის მუხლებს პირადი ვიწრო პარტიული მიზნებით და ამკვიდრებს დიქტატს.
_ თბილისში განვითარებულმა მოვლენებმა, როგორც აღმოჩნდა, ძალიან გააბრაზა რუსეთი და მისთვის ჩვეული სანქციებიც აამოქმედა. როგორ უნდა მოიქცეს ხელისუფლება, რომ თავიდან აიცილოს ის ეკონომიკური კრიზისი, რაზეც საზოგადოების სხვადასხვა წარმომადგენელი მიანიშნებს?
_ რუსეთისგან სანქციებს ნებისმიერ დროს უნდა ელოდოს საქართველო. ბედნიერი ვარ, რომ ჩემმა თაობამ მაინც ისწავლა ცხოვრება რუსეთის გარეშე და ახლა მთავარია, ქვეყანა ისე მოვაღონიეროთ, რომ სრულად ჩავეხსნათ ამ მოსისხლე მტერს, რომელიც დაუძინებლად გვებრძვის ხან ჰიბრიდული ომის წესებით და ხან უფრო ღიად, დაუფარავად და სამხედრო აგრესიული გზებით. ეს ხელისუფლება ვერ შეძლებს რუსეთისგან ქვეყნის დახსნას, მეტიც, აშკარაა, რომ უკვე „გავრილოვიზაციის“ გზაზე მდგარები ვერც კი აცნობიერებენ, რამხელა ცოდვაში დგამენ ფეხს, რომ სისხლითა და ოფლით მოპოვებულ თავისუფლებასა და დამოუკიდებლობას კითხვის ნიშნის ქვეშ ასმევინებენ ოკუპანტებს. მთავარია, რაც შეიძლება მალე, სრულიად მშვიდობიანი და დემოკრატიული გზებით, შევძლოთ ამ ხელისუფლების დასრულება. ყოველი წამი და დღე არის საფრთხე, ვიდრე ე. წ. „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში გვყავს, მაგრამ დამხობასა და ძალადობის გზით მათ ჩანაცვლებას, ცხადია, მე და ჩემისთანები არ დავეთანხმებით. ჩემი ოცნებაა, რომ ხელისუფლებები ვცვალოთ არჩევნებით, თუმცა ჯერ არჩევნების ჩატარება უნდა ვისწავლოთ და სიყალბისგან თავის დაცვა. როცა აღარ არსებობს არჩევნები და სასამართლო, აი, მაშინ არის ყველაზე საშიში მდგომარეობა, ანუ დღეს. ეკონომიკური კრიზისისგან თავის დაღწევას სჭირდება ცოდნა და პროფესიონალიზმი, სჭირდება არა კორუმპირებული ჩინოვნიკები, არამედ კანონისა და სამართლის პატივისმცემელი კადრები, ვისთვისაც ქრთამი არა მხოლოდ კანონის დარღვევა, არამედ შეურაცხყოფაა და მე ასეთი ბევრი მეგულება. იმედი მაქვს, ახლო მომავალში მათი რეკომენდატორი გავხდები.
_ საპროტესტო აქციებმა, გარკვეულწილად, შედეგი გამოიღო, საქართველოში 2020 წელს პროპორციული სისტემით ჩატარდება არჩევნები. როგორ აფასებთ მთავრობის ამ გადაწყვეტილებას?
_ პირველ რიგში, ეს იმ ხალხის დამსახურებაა, რომელიც მიტინგებზე გამოცხადდა და აგერ მეორე კვირაა, სახლში არ ჩერდება. პროპორციული არჩევნები ათწლეულების მანძილზე იყო ხალხის მოთხოვნა, მას ყველა ხელისუფლება ახმოვანებდა, ოღონდ ხელისუფლებაში მოსვლამდე. დიახ, საინტერესო მოდელია, თუმცა საფრთხის შემცველია ნულოვანი ბარიერის სისტემა, რაც კვლავ ოლიგარქის ინტერესებშია, რომ თავად შექმნას ბევრი პარტია, რომელიც მას დაემორჩილება, დააფინანსოს ისინი და შემოიყვანოს პარლამენტში. ძალიან რთულია ოლიგარქებთან დემოკრატიული ბრძოლა, სამწუხაროდ, ეს გზა გასავლელი გვაქვს და როგორმე გავივლით.
_ შეძლებს „ქართული ოცნება“, 2020 წელს ისევ შეინარჩუნოს საპარლამენტო უმრავლესობა?
_ არც კი ვიცი, 7-წლიანი რეგრესის, სტაგნაციის, ინსტიტუციური ნგრევის, საერთაშორისო ასპარეზზე ქვეყნის ინტერესების გამაუქმებელი, ხალხის ემიგრაციაში გამშვები და მოძალადე ხელისუფლება საერთოდ როგორ უნდა ვიხილოთ 8 წლის თავზე პარლამენტში, მაგრამ, სავარაუდოდ, ე. წ. „ქართული ოცნება“ ფინანსური და სხვა რესურსების გათვალისწინებით მოახერხებს პარლამენტში შესვლას, ცხადია, უმრავლესობას გამოვრიცხავ. თუკი ეს ხალხმა დავუშვით, ე. ი. ისევ ვერ შევმდგარვართ და ისევ მცდარ გზაზე ვართ.
_ რა შანსები აქვს ოპოზიციურ პარტიებს?
_ დღეს ყველაზე მნიშვნელოვანია ვისაუბროთ, რა შანსი აქვს ქართულ სახელმწიფოს, რომ გადარჩეს რუსეთის კლანჭებისგან? ყველაზე მეტი დრო უნდა დავუთმოთ საფრთხეების პრევენციაზე ფიქრსა და მოქმედებებს. პარტიებს რაც შეგვეხება, ვმსჯელობთ პარტიულ დღის წესრიგზე, რომელიც პირდაპირ კავშირშია ქვეყნის ინტერესებთან და იმედი მაქვს, 2020-დან ქვეყანაში კოალიციური ხელისუფლება გვეყოლება და ვერავინ ვეღარასოდეს გაბედავს ჩემი ხალხის დიქტატორობას და ბელადობას. იმედი მაქვს, სისხლითა და ცრემლით მორწყული რუსთაველის გამზირი დაისვენებს _ მივაღწევთ მშვიდობას, დემოკრატიასა და განვითარებას.

ლევან ქემოკლიძე