2016 წლის ზაფხულში, ჰაერის ტემპერატურის მატებასთან ერთად, წინასაარჩევნო ტემპერატურამაც მოიმატა. ქართული საზოგადოების მიერ პოლიტიკურ პენსიაზე იძულებით გამწესებული სუბიექტები ხანაც რუსულ პენსიას გვპირდებოდნენ, ხანაც 25 წლის წინათ, _ დაშლილ საბჭოეთში დაბრუნებას. ზოგიერთი ისე შეშფოთდა კრემლის მიერ წახალისებული ელემენტების ბოგინით, რომ პუტინის გადახაზული ფოტო გულთან ახლოს, მაისურზე მიიხატა, ზოგიერთმა კი დემონსტრაციულობას რუსული საქმის გულით კეთება ამჯობინა! ასეთ ფონზე, არასამთავრობო ორგანიზაცია „ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტის“ (IDFI) ვებგვერდზე ანალიტიკური მასალა გამოქვეყნდა: „კრემლის საინფორმაციო ომი საქართველოს წინააღმდეგ: პროპაგანდასთან ბრძოლის სახელმწიფო პოლიტიკის აუცილებლობა“. ორგანიზაცია „ IDFI“ მიმართ არაერთი პრეტენზია გამოთქვეს თავად ნაშრომში დასახელებულმა პირებმა. პოლიტიკური დოკუმენტის ერთ ნაწილში დასახელებულია ის არასამთავრობო ორგანიზაციები, რომლებიც მკლევართა ჯგუფმა რუსული პროპაგანდის საყრდენად მიიჩნია. ამ ტიპის ორგანიზაციებზე აქცენტირებისას ავტორებმა რამდენიმე არასამთავრობო ორგანიზაცია კრემლთან კავშირში ღიად დაადანაშაულეს. პირველ რიგში „ევრაზიული არჩევანი“ დასახელდა. შესაბამისად, „ქრონიკა+“-ის კითხვებს ამ ორგანიზაციის ყოფილი დამფუძნებელი, „ერეკლე მეორის საზოგადოების“ ხელმძღვანელი უპასუხებს. რა კავშირები აქვს არჩილ ჭყოიძეს ჩვენს ჩრდილოელ მეზობლებთან და ვის სდებს ის ბრალს პრორუსულობაში? რა გზებს ხედავს ჭყოიძე რუსეთთან დიალოგის დასაწყებად? გამძაფრდა თუ არა შიდა კონკურენცია რუსეთისგან დაფინანსებულ ორგანიზაციებში? სად გადის ზღვარი ჩრდილოეთსა და დასავლეთს შორის?   არჩილ ჭყოიძე: _ არჩილ, პირველ რიგში, იმ პოლიტიკური დოკუმენტის შესახებ გკითხავთ, რომელიც ახლახან გამოქვეყნდა და სადაც თქვენ მიერ დაფუძნებული ორგანიზაცია კრემლის დასაყრდენად მოიხსენიეს, _ როგორ უპასუხებთ ბრალდებებს? _ როდესაც „IDFI”-ის კვლევა დაიდო, რბილად რომ ვთქვათ, გამიკვირდა. ვფიქრობ, ეს დოკუმენტი დილეტანტების დონეზე მომზადდა. მასალის ავტორებმა ჭეშმარიტად რუსული ორგანიზაციების არსებობა ან არ იციან, ან, უბრალოდ, მათ შესახებ საუბარს ერიდებიან, რაც თავად ამ კვლევის სანდოობის ხარისხზე სერიოზულ კითხვის ნიშნებს აჩენს... _ საინტერესოა იმ ორგანიზაციებისა და მათი ხელმძღვანელი პირების ჩამონათვალი, რომელთაც თქვენ პრორუსულ სუბიექტებად მოიხსენიებთ, ვინ არიან ეს ადამიანები? _ ახლავე მოგახსენებთ: პირველ რიგში, აღნიშვნის ღირსია ორგანიზაცია „რუსეთის თანამემამულეთა საბჭო“, რომელიც ფინანსდება და დაკავშირებულია რუსეთის საკონსულოსთან და რომელიც აერთიანებს, დაახლოებით, ოცდაექვსამდე სატელიტ ორგანიზაციას. ამ სუბიექტებიდან ორს გამოვყოფ: ერთ-ერთია „სომეხთა კავშირი“, მისი ხელმძღვანელი გახლავთ ბატონი მიხეილ ტატევესოვი. იგი სააკაშვილის მმართველობის დროს დააკავეს, მგონი, 2010 წელს. ეს პიროვნება წლების განმავლობაში თბილისის 98-ე რუსული სკოლის დირექტორად მუშაობდა. სხვათა შორის, საიათნოვას სახელობის სკოლაში მან წითელი ლენტიც კი გაჭრა მიხეილ სააკაშვილის გვერდით, მაგრამ ამით იმუნიტეტი ვერ მოიპოვა. ახლა არ გაინტერესებთ, რისთვის დააკავეს ტატევესოვი? _ თანხების გაფლანგვისთვის. მან სასჯელი მოიხადა, წელიწადნახევარი იჯდა, რის შემდეგაც საერთოდ აკრძალული ჰქონდა პედაგოგიური საქმიანობა, მაგრამ, როგორადაც არ უნდა გაგიკვირდეთ, ასეთი ადამიანი შემდგომში ხვდება „რუს თანამემამულეთა კავშირში“, საიდანაც, ერთი პერიოდი, რუსეთში აგზავნიდა ახალგაზრდებს. _ ეს კონკრეტული ადამიანის ბიოგრაფიაა, რომელსაც საზოგადოების დიდი ნაწილი არ იცნობს. შეგიძლიათ, უფრო დეტალურად გვიამბოთ ტატევესოვის რუსულ კავშირებზე? _ მართალია, იგი ეკრანზე არ ჩნდება და მას საზოგადოების დიდი ნაწილი სახეზე ვერ სცნობს, თუმცა ეს ხელს არ უშლის, რომ კრემლის ფული აკეთოს ქართულ შავ ფულთან ერთად. საჯარო სივრცეში გამოჩენა და ღიაობა მას არც სჭირდება. სამაგიეროდ, რაღაც დასკვნებში ჩემზე საუბრობენ, ასეთი ადამიანები კი ჩირგვებში იღებენ რუსულ დივიდენტებს და არც დისკომფორტი ექმნებათ ამის გამო. მას ჩვენი ახალგაზრდები რუსეთში მიჰყავდა. საქართველოს მოქალაქეები, _ ეთნიკური აზერბაიჯანელები იქნებიან თუ ეთნიკური სომხები, _ როდესაც სადღაც მიდიან 200-300-კაციან ნაკადებად და არ ვიცით, იქ ვისთან ურთიერთობენ, როცა პროგრამის შესახებ მწირი ინფორმაციაა, ეს ინტერესის საგანი უნდა გახდეს! იქნებ, სასწავლო-საგანმანათლებლო პროგრამებს იქაური სპეცსამსახურები სათავისოდ იყენებენ? აღნიშვნის ღირსია ის ფაქტი, რომ თავად ტატევესოვი ქსენოფობიური გამონათქვამებითაც გამოირჩევა _ ის ქართველებს აძაგებს. ახლა გადავიდეთ მეორე ორგანიზაციაზე, რომელიც, ასევე, ოფიციალურად, რუსეთიდან ფინანსდება: „სლავიანსკი კონგრესი“. მისი ხელმძღვანელები არიან ქალბატონი ლიკა ზახაროვა და მისი მეუღლე რევაზ გოგიძე, რომელსაც საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტის დავალიანება აქვს ნახევარ მილიონ ლარზე მეტი. ხაზს ვუსვამ: სახელმწიფოს დავალიანება!!! დღეს ეს პიროვნებები ამბობენ, რომ, თითქოსდა, სააკაშვილის რეჟიმის მსვერპლები არიან და მათ ეს დავალიანება წინა ხელისუფლების დროს უკანონოდ დააკისრეს. ამ დროს არც ერთი არ არის ცნობილი მოღვაწე. დავუშვათ, პირადად მე და შენ ამ ოჯახის პოლიტიკური, ან სხვა ტიპის აქტივობები გამოგვრჩა, მაგრამ მათი პროტესტის ხმა ვინმეს ახსოვს? დღეს გახდნენ ეს ადამიანები რეპრესირებულები? ახლა უნდა ვთქვა მთავარი: ამ ბიზნესში ვითომდა დაზარალებული გოგიძის მეუღლე, ქალბატონი ზახაროვა, რუსეთის დუმის უშიშროების კომიტეტის თავჯდომარის მოადგილეს სთხოვდა, რომ საქართველოში 5000-კაციანი კაზაკთა დაჯგუფება დაეფინანსებინათ, რომელიც არეულობის შემთხვევაში ხელს შეუწყობდა საქართველოს ანექსირებას. _ არჩილ, ამ ტიპის განცხადებები მტკიცებულებებით უნდა გაამყაროთ... _ ყველაფერი გამოქვეყნებულია და ყველაფერი საჯაროა, დაწყებული ტატევესოვის დაკავების ამსახველი დოკუმენტიდან, დამთავრებული ზახაროვას მეუღლის ვალების ამსახველი დოკუმენტაციით _ ინტერნეტში ის წერილი იდო, სადაც კაზაკების ამბავზე ეწერა. _ დანარჩენ ორგანიზაციებზე რას გვეტყვით? 26-მდე ორგანიზაცია ახსენეთ... _ მე რა უნდა ვთქვა? ამ ბატონებს უნდა მოეძიებინათ ეს ორგანიზაციები, რომლებიც მსგავსს კვლევებს ატარებენ. იქ ერთი და იგივე ხალხია გაწევრიანებული, მერე ვითომ დემოკრატია აქვთ და შიდა არჩევნებს ატარებენ _ ირჩევენ პრეზიდენტს. აქვე იმასაც გეტყვით, რომ ამ 26-ვე ორგანიზაციას ასე ერთბაშად არ ვდებ ბრალს სპეცსამსახურებთან და კორუფციასთან კავშირში, ყველა მათგანი არ იქნება ასეთ ამბებში გასვრილი, მაგრამ ამ დიდი ჯგუფიდან რამდენიმე სისხლის სამართლის დამნაშავეა. პირადული მტრობა არც ერთ მათგანთან არ გამაჩნია, ფაქტებით ვსაუბრობ. რადგანაც ანალიტიკურად ვმუშაობ და პერიოდულად მედიაში ვჩნდები, ამიტომ უნდა გავხდე სამიზნე და ასეთებს ხელი უნდა დააფარონ? _ როგორ ფიქრობთ, რა მიზეზით შეიძლებოდა გამორჩენოდათ „ IDFI“-ის მკვლევრებს არასამთავრობოების ეს მსხვილი ქსელი? დავიჯერო, ეს ორგანიზაციები იატაკქვეშა პრინციპით მუშაობენ? _ ვერ გეტყვით, ამ ბატონებმა რატომ ვერ მოიძიეს ინფორმაცია მათ შესახებ. ჩვენი ქვეყნის რეალური მტრების გამოვლენა მათთვის პრიორიტეტი უნდა იყოს. რაც არ უნდა გაყურსულები მოქმედებდნენ რუსეთთან კავშირში მყოფი პირები, მაინც უნდა მიაკვლიონ. საქართველო პატარა ქვეყანაა, აქ ადვილია ნებისმიერ ადამიანსა თუ ჯგუფზე ნებისმიერი ტიპის ცნობების მოპოვება... _ არჩილ, თქვენ წლების განმავლობაში გქონდათ კომუნიკაცია მოსკოვთან, ეკონტაქტებოდით ნეოიმპერიალისტური იდეებით ცნობილ ალექსანდრე დუგინს, რის გამოც საქართველოში გაკრიტიკებდნენ, დღეს კი სხვა ადამიანების რუსულ კავშირებზე საუბრობთ... _ სანამ ამ კითხვაზე კონკრეტულად გიპასუხებდეთ, იქამდე მოკლედ ვიტყვი, რომ ერთადერთი არხი, რომელმაც ობიექტურად გააშუქა ჩემი საპასუხო განცხადება, იყო „რუსთავი 2“. აქვე ვისარგებლებ შემთხვევით და მადლობას გადავუხდი ჟურნალისტ ნატა მახვილაძეს. როდესაც ორგანიზაციამ დასკვნა დადო და ითქვა, რომ არჩილ ჭყოიძე არის „ევრაზიული არჩევანის“ თავმჯდომარე, ეს არის სიცრუე, იმიტომ, რომ თებერვლის შემდეგ აღნიშნული ორგანიზაცია დავტოვე და ამის შესახებ არაერთ პრესკლუბში ვისაუბრე, ამაზე ვწერდი ფეისბუქის პირად გვერდზეც. _ თუმცა იმავე დუგინმა, რომელიც რუსული იმპერიის აღდგენის თავგამოდებული იდეოლოგია, ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე თქვენ გმირი გიწოდათ. თუ არ მეშლება, 2014 წლის გაზაფხულზე. რატომ გაწყვიტეთ მასთან კავშირი? _ რაც შეეხება ალექსანდრე დუგინს, მასთან კონფლიქტი არ მქონია, უბრალოდ, ბოლო წლის მანძილზე არ შევხვედრივარ, თუმცა როცა მის მიერ ორგანიზებულ ღონისძიებებზე გამოვდიოდი, ყველგან ხაზს ვუსვამდი, რომ საქართველოს ორი რეგიონი ოკუპირებული იყო რუსეთის მიერ. სხვათა შორის, ამის გამო ცხინვალის მარიონეტული რეჟიმის ყოფილმა დე ფაქტო პრეზიდენტმა, კოკოითმა, ჩემი პერსონა ნონ გრატად გამოცხადება მოითხოვა რუსეთის მთელ ტერიტორიაზე. სეპარატისტების მიერ კონტროლირებადი მედიასაშუალებები წერდა, რომ მე არასასურველი პიროვნება ვიყავი ოსებისთვის და აფხაზებისთვის, ვინაიდან რუსეთში საქართველოს ოკუპაციაზე ვსაუბრობდი. მე ვცდილობდი და ამჟამადაც ვცდილობ, რუსები დავარწმუნო, რომ აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს აღიარების უკან გაწვევის გარეშე შეუძლებელია, ორ ქვეყანას შორის ურთიერთობების ნორმალიზება. თავისი მოთხოვნები აქვს მეორე მხარესაც. მიუხედავად ამისა, ჩვენ შეგვიძლია, დავადგეთ დასავლურ კურსს, ვიმოძრაოთ ევროკავშირისკენ და გავხდეთ ევროკავშირის წევრი. არ ვამბობ, რომ ნატოს ბლოკი ქართული სახელმწიფოსთვის ზიანის მომტანია, არ ვამბობ, რომ ჩვენ კატეგორიული უარი უნდა ვთქვათ ამ ალიანსზე, თუმცა ჩვენ შეგვიძლია, ნატოსთან მჭიდროდ ვითანამშრომლოთ ტერორიზმთან ბრძოლის საკითხებში და კიდევ სხვა ფორმატებში. _ ახსენეთ 2008 წლის პლებისციტი, სადაც გასაგები მიზეზების გამო მონაწილეობა ვერ მიიღეს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე მცხოვრებმა ადამიანებმა. როგორ ფიქრობთ, იმ შემთხვევაში, თუ პლებისციტი საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე ჩატარდებოდა, ჩვენ მიერ არაკონტროლირებადი ტერიტორიებიდან მოსული შედეგები არ გაყალბდებოდა? ჩრდილოელი მეზობელი არ მოახდენდა ზეწოლას არჩევნებში მონაწილე ადამიანებზე, რომელთა დიდ ნაწილსაც რუსული პასპორტები აქვს? _ პლებისციტი კი არა, რეფერენდუმი უნდა ჩატარდეს მთელ ტერიტორიაზე. გამოდის, რომ ჩვენ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოს არ ვაღიარებთ და იქ მცხოვრები ეთნიკური ქართველებისა და არაქართველების აზრი არ გვაინტერესებს. ამიტომ ჩვენ არ უნდა მივიჩნიოთ დიალოგის გზა სამშობლოს ღალატად, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ, რომ ამ ტერიტორიების დეოკუპაცია მოხდეს, თორემ ჩვენი იურისდიქციის გარეშე აფხაზეთსა და სამაჩაბლოში რეფერენდუმის შედეგები, რა თქმა უნდა, გაყალბდება. ჯერ უნდა დავიბრუნოთ და შემდეგ ვისაუბროთ მთელი ქვეყნის არჩევანზე. _ მაშინ, როცა მთელი რიგი ძალები რუსეთისკენ გვექაჩება, მაშინ, როცა რუსეთს აქეთ ეპატიჟებიან, რომელ დეოკუპაციაზე საუბარი დამთავრდება ჩვენი ქვეყნისა და დიპლომატიის გამარჯვებით? _ შეიძლება, საზოგადოებამ არ იცის, მაგრამ მოგახსენებთ, რომ მე გახლავართ რუსეთის დუმის მიერ შექმნილი ერთ-ერთი კომისიის წევრი, რომელიც იკვლევს ისტორიის ფალსიფიკაციის საკითხებს და ებრძვის ფალსიფიკაციას. ვერავინ დამიდებს ისეთ განცხადებას, ან ჩემ მიერ ხელმოწერილ ისეთ დოკუმენტს, თუ ვიდეოჩანაწერს, რომელსაც კომპრომატად ამიფრიალებენ. არასდროს, არაფრის ფასად არ წავალ ისეთ კომპრომისზე, რომელიც საქართველოს სახელმწიფოს წინააღმდეგ იქნება მიმართული. ამ კომისიის ფარგლებშიც, რუს პოლიტიკოსებთან, ახალგაზრდა აქტივისტებთან, ყველგან ვამბობ, რომ უნდა მოხდეს დეოკუპაცია. ისინი ამბობენ, რომ ეს გრძელვადიანი პროცესია და ამის მაგალითად მოჰყავთ სხვადასხვა რეგიონული კონფლიქტი. როცა ვახსენებ დევნილებს, საომარი მოქმედებებისას დაღუპულ მშვიდობიან მოსახლეობას, ისინი მდუმარედ ისმენენ, ზოგჯერ ამბობენ, რომ გასახსენებელი ორივე მხარეს აქვს. მე არ მაქვს პარტიული შეზღუდვები და ნებისმიერ თემაზე ღიად ვსაუბრობ. აქვე იმასაც დავძენ, რომ თავისუფლად შემეძლო პარტიის დაფუძნება, არც მაჟორიტარობის ამბიცია მაქვს და არც რომელიმე ქვეყნის მიერ მართული პარტიის დაფუძნებაა ჩემი ოცნება. ზოგჯერ, შეიძლება, გარკვეულ განცხადებებს გადავხედო, თუმცა უპრინციპობას და არათანმიმდევრულობას ვერავინ დამწამებს. _ რუსეთიდან მართული პარტიები ახსენეთ, ამიტომ ვლადიმერ ბედუკაძისა და ვალერი კვარაცხელიას ტანდემზე გთხოვდით კომენტარის გაკეთებას. ვინ დგანან მათ უკან? _ დანამდვილებით, მტკიცებით ფორმაში ვერ ვიტყვი, ისინი რუსეთის აგენტები არიან თუ არა, მაგრამ გავლენის აგენტები რომ არიან, ამაზე ორი აზრი არ მაქვს. თუმცა არც ისაა გამორიცხული, რომ ეს პიროვნებები, კრემლის სპეცსამსახურებთან იყვნენ უშუალო კოორდინაციაში, ვინაიდან ორმაგი მოქალაქეობა, რუსეთის ბაზები, რუსული პენსიები, გარკვეული ზურგის გარეშე ვერ ითქმებოდა ვერავის პირიდან. არ გამოვრიცხავ სხვა ვერსიასაც: შესაძლებელია, მათ, უბრალოდ, ატყუებენ. თუმცა როგორადაც არ უნდა იყვნენ ეს ადამიანები სხვა ქვეყანასთან კომუნიკაციაშია, ფაქტია, ის უსუსური განცხადებები, რომელსაც ეს კონკრეტული ადამიანები აკეთებენ, სხვათა წისქვილზე ასხამს წყალს. ისინი მოლაპარაკების გზას კომპრომისით ანაცვლებენ. მართალია, ასეთ უკიდურეს განწყობებს ჩვენში ცოტა იზიარებს, მაგრამ რუსულ პრესას აქტიურად ვეცნობი და მინდა გითხრათ, რომ იქ ამ მცირერიცხოვანი ჯგუფების აქტივობებს ვრცელ მასალებს უთმობენ. იქმნება ილუზიური სურათი იმისა, რომ ბათუმში, გორსა და თელავში ჩატარებული აქციები საქართველოს მოსახლეობის დიდი ნაწილის ნებას გამოხატავს. _ კარგა ხნით ადრე რუსეთის პოლიტიკურ წრეებთან არაერთი ადამიანი იყო კავშირში, მალზახ გულაშვილი, გულბაათ რცხილაძე, შოთა აფხაიძე... ყველა მათგანს ვერც ჩამოვთვლი. საინტერესოა, რა მიზნები ჰქონდათ მათ 2012 წლამდე და რატომ არ ჩანან დღეს ისინი? _ რიგები იდგა მოსკოვში, ზოგიც ბიზნესმენებთან მიდიოდა ხელგაშვერილი, ზოგიც პოლიტიკოსების მისაღებში იცდიდა, იყო ერთმანეთის დასმენა, ისინიც ისმენდნენ ამ ყველაფერს და ამოწმებდნენ ჯერ ერთის მიწოდებულ ინფორმაციას, შემდეგ მეორე წყაროსგან მიღებულ მესიჯებს. თუ პერსონიფიცირება საჭიროა, არც ამას ავარიდებ თავს. დავიწყოთ მალხაზ გულაშვილით: „კავკასიის“ ეთერში მომხდარი ინციდენტის შემდეგ მან საქართველო მალევე დატოვა. მისივე განცხადებით, იგი რუსეთში ცხინვალიდან გადავიდა, ანუ მალხაზს მოუწევდა სამი საზღვრის გავლა. რომელი საზღვარია პირობითი და რომელი _ ისტორიული, ამის განხილვა ახლა შორს წაგვიყვანს. პირველ რიგში, იგი გაივლიდა ჩვენს საგუშაგოს, შემდეგ სეპარატისტების დადგენილ საზღვრს გადაკვეთა და შემდეგ შეადგამდა ფეხს რუსეთის რეალურ ტერიტორიაზე. ახლა ვსვამ კითხვას: მე და შენ რომ ავდგეთ და ახლავე წავიდეთ ცხინვალის მიმართულებით, როგორ ფიქრობ, გაგვიშვებენ? სეპარატისტების მიერ კონტროლირებად მიწებზე ფეხს არავინ შეგვადგმევინებს, ვინაიდან ქართველი სამხედროები არ მოგვცემენ ამის საშუალებას. თან გაითვალისწინეთ, როდის ხდება ეს? _ როცა კაცს ეძებენ. მერაბიშვილის დროს კი იცით, როგორც აჰყავდათ ადამიანები. საზოგადოებას ვეკითხები, _ როგორ შეიძლება, ასეთი რამ მომხდარიყო იმ დროში, თუ არა სპეცსამსახურების ხელშეწყობა? კიდევ ერთხელ ვიმეორებ: თავად მალხაზმა თქვა, _ ცხინვალიდან გადავედიო... ეს რომ სხვა ადამიანებს გაეკეთებინათ, საზღვრის უკანონოდ გადაკვეთის ბრალდებით დააკავებდნენ. ახლა რაც შეეხება შოთა აფხაიძეს: 2010 წლის მაისში ის მალხაზთან იყო ორგანიზაციაში და განსხვავებით ხელმძღვანელისგან, იმავე ღამით დააკავეს ტელეკომპანიის ეზოში. ლიდერი გაიქცა, ახალგაზრდები კი დააკავეს. არ შევალ შოთას საქმის სამართლებრივ ნიუანსებში, თუმცა თავად ის ფაქტი, რომ გამოსვლისთანავე მან რუსეთს მიაშურა, პირადად ჩემთვის არაერთ კითხვის ნიშანს აჩენს. კაცი, რომელიც სამი წელი იჯდა ციხეში, კაცი, რომლის უკანაც არც პარტია დგას, არც ბიზნესები და არც დასაყრდენი აქვს საზოგადოებაში, უცებ უცხო ქვეყანაში მიდის და შეხვედრებს იწყებს კრემლთან დაკავშირებულ პირებთან. ბევრი რამ ემთხვევა ერთმანეთს. შოთა მეგობრობს კრემლის მიერ დაქვემდებარებაში მყოფ ორგანიზაცია „რისის“ კავკასიის ორგანიზაციის კოორდინატორ იანა ამელინასთან, ადამიანთან, რომელთანაც კონფლიქტი მომივიდა იმის გამო, რომ მან თქვა: საქართველოს ქართველები კი არა, რუსი გენერლები უნდა მართავდნენო. შოთასგან განსხვავებით, გულბაათ რცხილაძე ხმაურიან განცხადებებს ერიდება და ანალიტიკურ საქმიანობას მშვიდად ახორციელებს. სხვათა შორის, ის ისტორიის კარგი მცოდნეა და საინტერესო პუბლიკაციებიც აქვს მთელი რიგი მიმართულებებით. _ პირადად თქვენი გადაბირება თუ უცდია ვინმეს? თუ ყოფილა ღია შემოთავაზება რუსეთის სპეცსამსახურების მხრიდან? _ ნებისმიერი ძლიერი სახელმწიფო: აშშ, დიდი ბრიტანეთი, ისრაელი ცდილობს, რომ სხვა ქვეყნებში ძლიერი აგენტურული ქსელი, ან გავლენის აგენტები ჰყავდეს, რისთვისაც მილიარდები იხარჯება. გამონაკლისი არც ჩვენი ჩრდილოელი მეზობელია, ასეთი აგენტურა ჰყავს რუსეთსაც და ასეთ აგენტურას ნერგავენ საქართველოში. პირადად ჩემი გადაბირების მცდელობები არ ყოფილა. რომ გითხრათ, ვიცოდი, ესა თუ ის პიროვნება აგენტი იყო და გააზრებულად ვეკონტაქტებოდი-მეთქი, ასეთიც არ ყოფილა _ სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებ. გადაბირების მცდელობა არ ყოფილა, მაგრამ შემოთავაზებები იყო. თქვენს ორგანიზაციას დაგიფინანსებთ, თუ აფხაზეთისა და ოსეთის საკითხზე ტონალობას შეცვლითო. მე სხვა გზა ვარჩიე. ისე კი დიდი ფული რომ ამეღო, მართლაც რომ სპეცსამსახურების დავალებით, მავნებლური საქმიანობით ვყოფილიყავი დაკავებული, როგორ ფიქრობთ, სააკაშვილის დროს არ დამაკავებდნენ? _ რუსეთი ოკუპანტია? _ ჩემი საჯარო მოღვაწეობის სხვადასხვა ეტაპზე ამ კითხვაზე არაერთი მედიასაშუალების წარმომადგენელს ვუპასუხე: ოკუპაცია ფრანგული სიტყვაა და დაკავებას ნიშნავს. რა თქმა უნდა, რუსეთს დაკავებული აქვს საქართველოს ტერიტორია, თუმცა პირადად მე იმედს არ ვკარგავ, რომ ჩვენი ძირძველი მიწები დედასამშობლოს დაუბრუნდება!   „ქრონიკა+“ მოპასუხე მხარეებს დაუკავშირდა: ლიკა ზახაროვა _ „საქართველოს სლავი ხალხების ნაციონალური კონგრესის“ პრეზიდენტი: _ ეს არის მტკნარი სიცრუე. როგორც ჩანს, მას არ შეუძლია რუსულად კითხვა. გთხოვთ, სხვა კითხვებთან დაკავშირებით ჩემს მეუღლეს მიმართოთ. ისე კი გაფუჭებული ტელეფონი რომ არ მივიღოთ, იქნებ, პირადად შევხვედრილიყავით? ჩვენგანაც აიღეთ ინტერვიუ.   რევაზ გოგიძე - „საქართველოს ანტიფაშისტური კოალიციის“ პრეზიდენტი: _ რუსეთში ჩემი ოჯახის წევრები ცხოვრობენ და რუსეთთან შეხება მაქვს. რაც შეეხება ჭყოიძის ბრალდებებს კაზაკებთან დაკავშირებით, ასეთი ფაქტი არ მომხდარა, ეს სიცრუეა. 15 წელია, მე და ქალბატონი ლიკა არაერთ ადამიანს ვეხმარებით, ჩვენი იურისტების მეშვეობით კონსულტაციებს ვუწევთ ადამიანებს, რომლებმაც სიმართლის რწმენა დაკარგეს. ასევე გაჭირვებულებს საკვებით ვეხმარებით. მიხეილ სააკაშვილის მმართველობის დროს რეპრესირებული არ ვყოფილვარ. არჩილ ჭყოიძის სიტყვები სრული სიცრუე და ცილისწამებაა, რაზედაც ის ცოტა ხანში სასამართლოში პასუხს აგებს. სასამართლოში პასუხს აგებს არა მარტო ჭყოიძე.   მალხაზ გულაშვილი _ მედიაჰოლდინგ „ჯორჯიან თაიმსის“ დამფუძნებელი: _ შემიძლია, არჩილ ჭყოიძეს ვაჩვენო, თუ როგორ გადავკვეთე საზღვარი, წამომყვეს და ვაჩვენებ, გამბედაობა თუ ეყოფა... ჭყოიძეს რა პოზიცია აქვს? რუსებს იცავს? ჯერ ეს ერთიც, სამი საზღვარი არ გადამიკვეთავს! საქართველოსა და „სამხრეთ ოსეთს“ შორის შიდა საღვარი არ არსებობს, დუშეთიდან ახალგორის რაიონში გადავედი, თუ ეს საზღვარია, ე. ი. ბატონი არჩილი იმეორებს იგივეს, რასაც ჩემი ბრალმდებლები ამბობდნენ. მე მაგ ბრალდებით დამიჭირეს სააკაშვილის დროს, თუ ის იგივეს ამბობს, რა გამოდის, თქვენ თვითონ თქვით... დანარჩენზე შემდგომ ვისაუბროთ.   შოთა აფხაიძე - „კავკასიის ისლამური კვლევების ცენტრის“ დირექტორი: _ მე კონსპირაციულად არ ვმუშაობ, არამედ ღიად და ეს ყველამ იცის. ბოლო წლების განმავლობაში სამეცნიერო კვლევით საქმიანობას ვეწევი. როცა ციხიდან გამოვედი, „ევრაზიის ინსტიტუტს“ მივაშურე. აღნიშნული ორგანიზაციიდან დიალოგი დავიწყეთ გარკვეულ წრეებთან რუსეთში. ნიკოლაი დილაევის პროექტების მეშვეობით ჩემი ნაშრომებით ქვეყნის გარეთაც დაინტერესდნენ. რას მიკრიტიკებს ჭყოიძე? იმას, რომ კონფერენციებზე დავდივარ და ანალიტიკურ საქმიანობას ვეწევი? პირდაპირ გეტყვით და გთხოვთ, ზუსტად ამ სიტყვებით დაწეროთ: მას დავალება აქვს თავისი ოფიცრისგან: „ონ დოლჟენ პერეკრასიტსა“. მას პროდასავლურ ფლანგზე გადაწყობა უნდა. ვფიქრობ, ის რუსეთში აგენტურულ ორგანიზაციებთანაა კავშირში. პრიმიტიული სცენარია. რაც შეეხება ამელინას, მასთანაც ჰქონია კავშირი ჭყოიძეს.   მიხეილ ტატევესოვი - „სომეხთა კავშირის“ ხელმძღვანელი: _ ამდენ სისულეს, რაც ამ არსებამ თქვა, რა პასუხი უნდა გაეცეს? სერიოზულად ვარ განწყობილი თქვენი გამოცემის მიმართ, თავადაც ჟურნალისტი გახლავართ და, ცოტა არ იყოს მიკვირს, თუ რატომ აირჩიეთ რესპონდენტად ადამიანი, რომელიც განდეგილია ქართული საზოგადოებისგან? ლუზერებს თქვენი ფურცლები არ უნდა დაუთმოთ. დარწმუნებული ვარ, გეცოდინებათ, რა ეპითეტებითაც ამკობს ქართული საზოგადოება ჭყოიძეს. საზოგადოება მეც მიცნობს. ჯერ კიდევ, 1991 წლის 29 მარტამდე რამდენიმე დღით ადრე, ცენტრალური ტელევიზიით მივმართე აფხაზეთში მცხოვრებ სომხებს, რათა მხარი დაეჭირათ საქართველოს დამოუკიდებლობისთვის და მაშინ რეფერენდუმში აფხაზეთის მოსახლეობის 82-%-მა ხმა მისცა საქართველოს დამოუკიდებლობას, ნახევარსაათიანი გამოსვლა მქონდა. 2005 წელს ავლაბარში საიათნოვას სახელობის თანამედროვე სკოლა ავაშენე, როცა ამ სკოლის მითვისება მოუნდათ, მე უარი ვთქვი, წინააღმდეგობა გავწიე და ოთხნახევარი თვე სააკაშვილის ციხეში ვიჯექი შალვა რამიშვილთან ერთად. ჩემი საქმიანობა პოლიტიკურ პარტიებთან კავშირში არაა, ჩვენ კულტუროლოგიური ორგანიზაცია ვართ, იმ არაჩვეულებრივ კავშირებს აღვადგენთ, რომელიც მეზობელ ერებს გვაქვს. აგერ, 12 ასეული წელია, ჩემი წინაპრები საქართველოში ცხოვრობენ, ხოლო ის ხალხი, რომელიც რუსული გობიდან იკვებება, დღეს ჩვენკენ იშვერს ხელს.   ვალერი კვარაცხელია – `ნეიტრალური საქართველოს” ლიდერი: _ ცოტა უფრო სერიოზულ თემაზე შემაწუხეთ, ჭყოიძის შეფასებები ჩემთვის ნაკლებად საინტერესოა. აქედანვე გაძლევთ პირობას, რომ თქვენს მასალას არ წავიკითხავ, _ არ მაინტერესებს!  

                                                                                                             ზაზა სვანაძე