მიხეილ ხაჩიძე

2023 წლის 7 ოქტომბერს ათზე მეტმა ტერორისტმა რამდენიმე პიკაპით მიაღწია ოფაკიმს, დაამარცხა ისრაელის უსაფრთხოების ძალები და დაიწყო მშვიდობიანი მოსახლეობის სასტიკი ხოცვა. ტერორისტები ოფაკიმში ორი დღის განმავლობაში რჩებოდნენ და ხოცვა-ჟლეტას აგრძელებდნენ. 

ახლა ქალაქ ოფაკიმს, სადაც 7 ოქტომბერს ჰამასის ტერორისტებმა საშინელი სასაკლაო მოაწყვეს და 50-ზე მეტი მცხოვრები მოკლეს, ახალი ღირსშესანიშნაობა აქვს _ ერთ-ერთი სახლის კედელს ამშვენებს უზარმაზარი პანელი (გრაფიტი) სახელწოდებით „გმირთა ქალაქი“. ის მხატვარმა არად ლევიმ მოხალისეების დახმარებით შექმნა. გამოსახულება გაკეთდა მრავალსართულიანი შენობის კედელზე მიშორ ჰა-გეფენის რაიონში, რომელსაც ტერორისტები დაესხნენ თავს. მის სანახავად და ფოტოების გადასაღებად იქ უამრავი ადამიანი ჩადის _ ისინი ათვალიერებენ ქალაქს, რომელიც სულ ცოტა ხნის წინათ მომხდარი სისასტიკის ისტორიას ინახავს.

თავად მხატვარმა განმარტა, რომ სურდა თავისი ნამუშევრებით გადმოეცა „ოპტიმიზმი, აღდგენა, იმედი და სიკეთის სურვილი“. „პროექტი განხორციელდა რამდენიმე ორგანიზაციის ერთობლივი ძალისხმევით და გამიხარდა, რომ ოდნავ მაინც ავამაღლე განწყობილება იმ ქალაქის მცხოვრებთათვის, რომელმაც ძალიან რთული მოვლენები გამოიარა“, _ განაცხადა ხელოვანმა.

და მართლაც, ოფაკიმს გმირების ქალაქს სწორედაც რომ დამსახურებულად უწოდებენ. ეს არის ქალაქი, რომელმაც საშინელებები გამოიარა, თუმცა გმირი მოსახლეობის წყალობით გადარჩა. ჩვენ ოფაკიმში ვიყავით, მოვინახულეთ ქალაქი და მოვისმინეთ ისტორიები. სწორედ რამდენიმე ასეთ გმირზე მოგიყვებით, მათ შორის, ერთი ქართველიც გახლავთ. 

რახელის სასწაული

რახელის ამბავი არა მარტო ისრაელში, არამედ მთელ მსოფლიოშია ცნობილი. ის ისრაელში ვიზიტის დროს შტატების პრეზიდენტმა ჯო ბაიდენმაც კი მოინახულა. ქალი წარმოშობით მაროკოდანაა და საუბრობს არაბულად, რაც დაეხმარა ტერორისტებთან  მშობლიურ ენაზე კომუნიკაციაში და გარკვეული ნდობის მოპოვებაში.

65 წლის რახელ ედრი და მისი ქმარი დავიდი 17 საათის განმავლობაში ტყვედ ჰყავდათ „ჰამასის“ ტერორისტებს, რომლებიც მათ სახლში შეიჭრნენ. რახელი პანიკაში არ ჩავარდა და მოახერხა ტერორისტების გულის მოგება, ყავა და ფუნთუშები შესთავაზა მათ და შეამჩნია, რომ ერთ-ერთი მათგანი დაჭრილი იყო, ჭრილობაც კი დაუმუშავა. ეს ყველაფერი იმისთვის, რომ დრო მოეგო, სანამ ისრაელის უშიშროების სამსახურების მეომრები ადგილამდე მივიდოდნენ. რახელმა თავისი დამახასიათებელი სტუმართმოყვარეობითაც კი მოახერხა ასეთი არასასურველი „სტუმრების“ მიღება _ და ამ მოხერხებულობამ გადაარჩინა მისი და მისი ქმრის სიცოცხლე.

„დედა ყოველთვის განთქმული იყო თავისი სტუმართმოყვარეობითა და გულუხვობით: მეზობლებისთვის, ნათესავებისთვისა და ბავშვების მეგობრებისთვის ან ვინც არ უნდა ყოფილიყო, დედაჩემის სახლი ყოველთვის ღია იყო და მუდამ ჰქონდა ცხელი საჭმელი მათთვის“, _ ამბობს რახელის ქალიშვილი ჰანიტ კოენი.

შტატების პრეზიდენტმა ჯო ბაიდენმა ისრაელში ვიზიტისას პირველი შეხვედრა სწორედ რახელთან გამართა, _ ქალთან, რომელმაც მოხერხებულობით ტერორისტები მოატყუა და მისი და მისი მეუღლის სიცოცხლე გადაარჩინა და ვინ იცის, კიდევ რამდენი ადამიანის ქალაქში.

ქართველი გმირი

ოფაკიმი არის ქალაქი, რომლის სახელი ებრაულიდან ითარგმნება როგორც „ჰორიზონტები“. იგი დაარსდა 1950-იან წლებში, როგორც ჩრდილოეთ ნეგევის ერთ-ერთი განვითარებული ქალაქი. იგი დასახლებული იყო ძირითადად ჩრდილოეთ აფრიკის ხალხით. 1990-იანი წლების დასაწყისიდან ყოფილი სსრკ-დან რეპატრიანტებმა მასობრივად დაიწყეს ოფაკიმში ჩასვლა. შედეგად ქალაქი გაიზარდა, მოსახლეობა გამრავლდა, გაჩნდა სამრეწველო საწარმოები, ბიზნესები და კლუბები. რუსულენოვანი მოსახლოება აქ, დაახლოებით, 40 პროცენტს შეადგენს.

მანძილი ოფაკიმიდან ღაზის საზღვრამდე 17 კმ.-ია, ეს არის მესამე ყველაზე დაშორებული ქალაქი სექტორიდან _ სდეროტისა და ნეტივოტის შემდეგ. გასული ათწლეულების განმავლობაში ღაზიდან სარაკეტო თავდასხმები ოფაკიმის 40 000 მცხოვრებისთვის ჩვეულებრივი რუტინა გახდა. მაგრამ ის საშინელებები, რაც „ჰამასმა“ აქ 7 ოქტომბერს ჩაიდინა, ქალაქელებს ათწლეულების განმავლობაში ემახსოვრებათ.

7 ოქტომბერს დილის 7 საათზე პირველი ტერორისტები შეიჭრნენ ქალაქ ოფაკიმში. ქართველი დავით ლ. ოფაკიმში 5 წელია, ცხოვორბს. ის ადრე „ცაჰალში“ მსახურობდა, ახლა ერთ-ერთ კომპნიაშია დასაქმებული.  როდესაც „ჰამასის“ მებრძოლები ქალაქში შეიჭრნენ, დავითი სახლში იყო და ფანჯრებიდან დაინახა ქუჩებში მორბენალი ტერორისტები. იმ წამიდან გადაწყვიტა, დაეცვა თავი, მეზობლები და თანაქალაქელები (ისრაელში იარაღი თითქმის ყველას აქვს, სროლაც ყველამ იცის, ჯარს იქ ყველა გადის), იგი შეიარაღდა და დაიწყო ტერორისტებზე ნადირობა.

_ მესამე სართულზე ვცხოვრობ, _ დაიწყო დავითმა თავისი ამბავი, _ შაბათი იყო, სიმხატ თორა. ვისვენებდი და სახლში ვიყავი. ეს ქალაქი ძირითადად რელიგიური ხალხითაა დასახლებული. 6:30 საათზე სირენების ხმა შემომესმა. ჩემი ოთახიდან ეზოში გავიხედე და ღაზიდან გამოშვებული რაკეტების უამრავი კვალი დავინახე ცაზე. რკინის გუმბათი გამუდმებით მუშაობდა და აფეთქებების ხმაურმა ყველაფერი შეძრა. ასეთი ძლიერი თავდასხმები აქამდე არ ყოფილა, თუმცა ჩვენ განვიცდით ბევრ სარაკეტო შემოტევას ღაზიდან. 

ფანჯრიდან მალევე დავინახე ქალაქში შემოსული ტერორისტები პიკაპებით. ყველგან ისმოდა არაბული ხმები და ავტომატების სროლა. დავინახე ორი ფურგონი ამ სატანისტებთან ერთად, სხვას ვერაფერს დავარქმევ მათ. ტეროროსტებს „ჰამასის“ ბენდენები ჰქონდათ თავზე გაკრული,  ყუმბარებითა და ტყვიამფრქვევებით იყვნენ შეიარაღებულნი და მხარზე ეკიდათ ღPG. მივხვდი, რომ რაღაც დიდი ხდებოდა, ეს არ იყო რიგითი სარაკეტო თავდასხმა, ეს იყო ტერორისტების შემოჭრა ისრაელის ტეროტირაზე. მოვბილიზდი და გადავწყვიტე, მებრძოლა საკუთარი თავის, მეზობლებისა და უბნისა თუ ქვეყნისთვის“, _ იხსენებს ქართველი.

დავით ლ., გარდა იმისა, რომ უბნის დაცვა დაიწყო, სხვა მცხოვრებლებთან ერთად კორპუსის მოსახლეობაზეც ზრუნავდა. მის სადარბაზოში ძირითადად სულ ასაკოვნები და მარტოხელები ცხოვრობენ. მათი შენახვა, მოვლა-პატრონობაც სწორედ ქართველმა ბიჭმა ითავა.

„ქალაქის მცხოვრებლები დიდი მონდომებით გამოვიდნენ საბრძოლველად, ზოგი იარაღისა და საბრძოლო საშუალებების გარეშე. პოლიციის მოსვლამდეც მათ დიდი გმირობა ჩაიდინეს: ტერორისტები ერთმანეთის გვერდით ორ ლოკაციაზე დაბლოკეს, რახელის სახლი ხუთ ტერორისტთან ერთად და მეორე სახლი ასევე ხუთ ტერორისტთან ერთად. ორი ტერორისტი გაქცევას ცდილობდა, სწორედ ადგილობრივებმა მოკლეს ისინი. მცხოვრებლები გმირულად იბრძოდნენ და მათი წყალობით ტერორისტებმა ქალაქის სხვა ცენტრებში შესვლა ვეღარ შეძლეს“, _ გვიყვება დავითი.

პალესტინელმა მუშებმა ტერორისტებს ინფორმაცია მიაწოდეს

აღსანიშნავია, რომ ღაზიდან მკვლელები ისრაელში ღობიდან შევიდნენ პიკაპებით, პარაპლანებით, ფეხითა და მოტოციკლებით. 7 ოქტომბრამდე ქალაქ ოფაკიმში უამრავი პალესტინელი მუშა იყო დასაქმებული, 7 ოქტომბრის შემდეგ ისინი აღარ გამოჩენილან. არის ვერსია, რომ სწორედ ქალაქში დასაქმებული პალესტინელები დაეხმარნენ ტერორისტებს მოსახლოების ხოცვაში. ვარაუდობენ, რომ მათ მიაწოდეს თავდამსხმელებს ინფორმაცია მოქალაქეების, ქალაქისა და შენობების შესახებ.

რომ არა ადგილობრივი მცხოვრებლების გამბედაობა, ტერორისტები უფრო წინ წავიდოდნენ და კიდევ უფრო დიდი მსხვერპლი იქნებოდა დღეს. მეორე დღეს კი ქალაქში უკვე „ცაჰალის“ ბრიგადები შევიდნენ.  ისრაელის ჯარებმა ოფაკიმი  ტერორისტებისგან გაწმინდეს და კონტროლი დაიბრუეს. ქალაქი 7 ოქტომბრის მძიმე დღეების ისტორიას ინახავს. აქ ცხოვრება მას შემდეგ სხვანაირი გახდა. მიუხედავად იმისა, რომ ადგილობრივები მხნედ განაგრძობენ ცხოვრებას, რაც ისრაელელების ერთგვარი მახასიათებელია, მძიმე მოვლენებმა მათ ცხოვრებას გარკვეულწილად ნამდვილად დაასვა დაღი.