შორენა მარსაგიშვილი

გასული წლის 28 ნოემბრიდან მოყოლებული, თბილისის მსგავსად, ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტშიც უწყვეტი პროტესტი იმართება. მოქალაქეები ყოველ საღამოს იკრიბებიან ჩხოროწყუს ცენტრში, ითხოვენ რეჟიმის პატიმრების განთავისუფლებას და ვადამდელ არჩევნებს.

აქვს თუ არა ამ პროტესტს აზრი? როდის გაიღვიძებს საქართველოს სხვა რეგიონები? ღირს თუ არა თვითმმართველობის არჩევნებში მონაწილეობის მიღება? _ ამ თემების შესახებ „ქრონიკა+“-ს ესაუბრება „ნაციონალური მოძრაობის“ წევრი, ოთო შენგელია:

_ ოთო, მეხუთე თვე დაიწყო, რაც ჩხოროწყუში უწყვეტი პროტესტი იმართება. რეგიონში, როგორც წესი, ჭირს ხოლმე აქციების გამართვა, მით უფრო, ასე ხანგრძლივად. თქვენ არ გიჭირთ ყოველ ღამე ხალხის შეგროვება?

_ ჩხოროწყუში საპროტესტო აქციები გასული წლის 28 ნოემბრიდან დაიწყო. ხალხი პირველად იმ საღამოს გამოვიდა გარეთ, როცა „ქართული ოცნების“ პრემიერმა ირაკლი კობახიძემ განაცხადა, რომ საქართველო ევროპასთან მოლაპარაკებებს აჩერებს. ამ აქციებმა გამოაჩინა, რომ ჩხოროწყუ განსაკუთრებით ერთგულია საქართველოს ევროპული კურსის.  აღსანიშნავია, რომ მსგავსი პროტესტის ავანგარდში ხშირად იდგა ჩხოროწყუ. მაგალითისთვის ჩხოროწყუში მოხდა პირველი ქალთა აჯანყება. ეს დაახლოებით ასი წლის წინათ იყო. მაშინ ქალები საბჭოთა რეპრესიების, „გაკულაკების“ წინააღმდეგ აჯანყდნენ. ეს ჩხოროწყუს სოფელ ჭოღაში მომხდარა. ამ აჯანყებაში არცერთი კაცი არ მონაწილეობდა. სამეგრელო რეჟიმებთან ყოველთვის დაუმორჩილებლობას ავლენდა. ჩხოროწყუ ამ რეგიონის გულია და სად უნდა იყოს ყველაზე ხმამაღალი აქციები, თუ არა ჩხოროწყუში?

_ ყოველ საღამოს ხალხის შეკრება არ გიჭირთ? 

_ არ გვიჭირს, რადგან აქციის ორგანიზებას ჩვენ არ ვაკეთებთ. ხალხი საკუთარი ინიციატივით მოდის. პრობლემა ის არის, რომ ხან მეტნი ვართ, ხან _ ცოტანი. ჩხოროწყუში ბევრი მოსახლეობა არ არის, ჩვენი მუნიციპალიტეტი სივრცეშია გაშლილი. ზოგიერთი ადამიანი 20-30 კილომეტრს გადის, რომ აქციაზე მოვიდეს.

_ ყოველდღე დადიან აქციაზე ასეთი ადამიანები?

_ თითქმის ყოველდღე. ლოჯისტიკურად ჩამოსვლას სოფლებიდან თავად უზრუნველყოფენ. არაფერია საგანგაშო იმაში, თუ ზოგიერთ აქციაზე ცოტა ხალხი იქნება. თბილისი ვიდრე იაქტიურებს, ჩხოროწყუ მასთან ერთად იდგება.

_ სხვა რეგიონებში რატომ არ არის ასეთივე პროტესტი, როგორც ჩხოროწყუში?

_ სხვა რეგიონებზე ვერ ვისაუბრებ, სამეგრელოს რაც შეხება, აქ სხვებიც აქტიურობენ. ზუგდიდში თითქმის ყოველ ღამე არის აქციები. მარტვილში ერთი ქალბატონი მართავს ხოლმე აქციას. წალენჯიხელები ზუგდიდში ჩადიან. სენაკშიც იყო აქციები. მინდა, რომ მთელი საქართველოს მასშტაბით გაიმართოს აქციები. იმედი მაქვს, რომ როცა პიკის მომენტი დადგება, მთელი საქართველო ერთიანი იქნება.

_ დადგება ოდესმე ეს პიკი?

_ აუცილებლად დადგება.

_ ბევრს ამის არ სჯერა, რადგან ამ აქციებმა რუტინული სახე მიიღო. ხალხი ყოველ საღამოს მოდის და მერე იშლება. ხელისუფლება თბილისში გზის გადაკეტვაზეც კი აღარ რეაგირებს. თქვენ, მაგალითად, ჩხოროწყუში ადგილობრივ ხელისუფლებას უქმნით რაიმე პრობლემას?

_ რა თქმა უნდა, ვუქმნით პრობლემებს. ჩვენი ადგილობრივი ფეოდალები ამაყობდნენ იმით, რომ შარშან, გაყალბებული არჩევნების ფონზე, 54% დაიწერეს. საკუთარ ლიდერშიპს არწმუნებდნენ, რომ ჩხოროწყუში არ არის ოპოზიციური განწყობაო. 2021 წელს „ქართულმა ოცნებამ“ არჩევნებზე პროცენტულად ყველაზე დაბალი შედეგი ჩხოროწყუში დადო. ჩვენმა ფეოდალებმა ყველაფერი გააკეთეს, რომ 2024 წლის არჩევნებზე თითქმის 25%-ით მეტი შედეგი დაედოთ. ყველაფერი იკადრეს და დაწერეს სასურველი შედეგი. ამის მიუხედავად, 60%-იან ნიშნულს მაინც ვერ გადასცდნენ. ამის ფონზე მათთვის დისკომფორტია, რომ აქ ყოველდღე ხალხი პროტესტის გამოსახატავად ქუჩაში გამოდის. ყოველ საღამოს აქ 40-დან 100 ადამიანამდე დგას აქციაზე. ეს არაა ცოტა ჩხოროწყუსთვის, აქ საკრებულოს წევრი შეგიძლია 500 ხმით გახდე.

ხელისუფლება ჩვენს აქციებს აიგნორებს, მაგრამ მთლად ისეც არ არის საქმე, რომ არ ნერვიულობდნენ. მათ ბევრი პრობლემა შეექმნათ. ავტოკრატიებს ახასიათებს ასეთი ქცევა. როდესაც ნახეს, რომ ძალით არაფერი გამოუვიდათ, ახლა ფიქრობენ, რომ იგნორირებით გააკეთებენ საქმეს. არ გამოუვათ მათ არაფერი. მაგალითისთვის, ასადიც არ ელოდა, რომ მოულოდნელად ჩამოაგდებდნენ, მაგრამ ერთ დღესაც მოწმენდილ ცაზე მეხი გავარდა და ჩამოაგდეს. აქაც შეიცვლება სიტუაცია.

_ ასადის რეჟიმის დამხობას ძალიან დიდი დრო დასჭირდა. ბაშარ ალ ასადის ეპოქაში თითქმის 11 წელი მიდიოდა სამოქალაქო ომი, მანამდე მამამისი მართავდა ქვეყანას. ჩვენც კიდევ რამდენიმე ათეული წელი თუ მოგვიწია ლოდინმა, მაშინ თავისით დასრულდებიან.

_ გამორიცხულია, აქ რამდენიმე ათეული წელი იყოს „ქართული ოცნება“. მათზე უფრო მეტად გაძლიერდება საერთაშორისო თანამეგობრობის ზეწოლა. გერმანიამ დაამტკიცა, რომ აქ მიმდინარე მოვლენებს სერიოზულად ეკიდება, ვგულისხმობ აქციებს, რომელსაც ხელისუფლება თავისი ჭკუით ყურადღებას არ აქცევს და გასეირნებას უწოდებს. ეს გასეირნება შედეგს დებს. აქციების ოთხი თვის თავზე გერმანიამ დაასანქცირა ის ადამიანები, რომლებიც აქციების დარბევაში მონაწილეობდნენ. ჩვენ აუცილებლად გავალთ იმ შედეგამდე, რასაც ვიმსახურებთ ქართველები. ავტოკრატიულ და რუსული სტილის მმართველობას საქართველო არასდროს მიიღებს. აქამდე არ შეგუებია ასეთ რამეს საქართველო და მეეჭვება, 21-ე საუკუნეში შეეგუოს. ივანიშვილის რუსული რეჟიმი ქართველ ხალხს ვერ დაამონებს.

_ სანქციების დაწესებას ჯერ შედეგი არ მოაქვს და როდემდე უნდა გაგრძელდეს ეს აქციები, რომ საბოლო შედეგი მივიღოთ?

_ შედეგი იქნება. არ გამოუვა ხელისუფლებას ჩვენი იგნორირება. სხვა თუ არაფერი, ძალიან მალე ხელფასების დარიგება გაუჭირდებათ. მათი ეს დუმილი და იგნორი მათ შიშზე მიუთითებს. საერთაშორისო იზოლაცია აუცილებლად მოიტანს სასურველ შედეგს. რუსეთი რომ რუსეთია, რომელსაც ამხელა რესურსები აქვს, ისიც კი ცდილობს, როგორმე შეამსუბუქებინოს დასავლეთს სანქციები. საქართველოს ძალიან მყიფე ეკონომიკა აქვს. ასეთი ეკონომიკა სანქციებს დიდხანს ვერ გაუძლებს. სანქციები კიდევ უფრო გაძლიერდება. შესაბამისად, „ქართულ ოცნებას“ მოუწევს დათმობაზე წამოსვლა.

_ „ოცნება“ დათმობაზე ალბათ მაშინ წამოვა, თუ პიკი დადგება.

_ ეს პიკი აუცილებლად დადგება. ერთ ან ორ დღეში არ მოხდება, ამას სჭირდება ბრძოლა. ჩვენ უნდა ვიბრძოლოთ იმისთვის, რომ დაინიშნოს რიგგარეშე არჩევნები. ყველაზე კარგი იქნება, თუ ამ არჩევნების დანიშვნას შემოდგომისთვის მივაღწევთ და ის თვითმმართველობის არჩევნებთან ერთად ჩატარდება.

_ თვითმმართველობის არჩევნები ახსენეთ და ვიღაცები ამ არჩევნებში მონაწილეობას აპირებენ. თქვენი აზრით, აქვს აზრი ამ ყველაფერს?

_ არანაირი აზრი არ აქვს. ხელისუფლება ამ არჩევნებსაც ისევე გააყალბებს, როგორც საპარლამენტო გააყალბა. აქ უნდა დაინიშნოს საპარლამენტო არჩევნები. ოღონდ ეს არჩევნები „ქართული ონების“ ცესკომ არ უნდა ჩაატაროს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შედეგი იგივე იქნება.  დარწმუნებული ვარ, საქართველო მიაღწევს იმას, რომ აქ ჩატარდება თავისუფალი არჩევნები და მერე ყველა ნახავთ, თუ რეალურად რამდენი ადამიანი უჭერს მხარს „ქართულ ოცნებას“. ივანიშვილის პარტიას არათუ მოსახლეობა, თავად „ქოცებიც“ ვეღარ იტანენ. ბევრი ძალიან გაბრაზებულია მათზე. განსაკუთრებით უკმაყოფილონი არიან „ოცნების“ ჩინოსნების შვილები.

_ „ოცნების“ ჩინოსენების შვილები „ოცნებით“ არიან უკმაყოფილოები? რატომ? რა დაუშავეს?

_ როდესაც ევროპაზე უარი თქვეს, თბილისში დაიწყო მწვავე პროტესტი. ეს აქციები სასტიკად იქნა დარბეული. ამ აქციებში „ქართული ოცნების“ ჩინოსნების შვილებიც მონაწილეობდნენ. მათაც ისევე სასტიკად არბევდნენ, როგორც ჩვენ. ეს ახალგაზრდები ძალიან გაბრაზებულები არიან.  შვილების გაბრაზება მშობლებზეც გადავა. ბევრი ჩინოსანი უკვე წამოვიდა სამსახურიდან. კიდევ ბევრი წამოვა. ამ რეჟიმთან აღარავის უნდა თანამშრომლობა. ეს ხელისუფლება აუცილებლად დასრულდება. საქართველო დაბრუნდება ევროპის გზაზე, მაგრამ ამისთვის ბრძოლაა საჭირო.