თამარ სანაძე

„ქართული ოცნება“ პარტიების აკრძალვას აანონსებს. მამუკა მდინარაძემ განაცხადა, რომ დაინიცირდა კანონპროექტი, რომელიც კოლექტიური „ნაციონალური მოძრაობის“ მემკვიდრე პარტიების არაკონსტიტუციურად გამოცხადებას ეხება. ოპოზიციონერი პოლიტიკოსები და ექსპერტთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ მდინარაძის ეს განცხადება იყო „მეგობარი აქტის“ ერთგვარი გამოძახილი. „ქართულ ოცნებას“ იმედი აქვს, რომ მეგობარი აქტის ტრამპამდე მიღწევას ძალიან დიდი დრო დასჭირდება. „ოცნების“ ლიდერებმა ტრამპის მიერ მხარდაჭერილ სენატორს „დიფ სთეითის“ წარმომადგენელი უწოდეს, რადგან ის „მეგობარი აქტის“ ინიციატორია.

ბოლო დღეებში განვითარებულ მოვლენებზე, წინა ხელისუფლების საქმიანობის შემსწავლელ საგამოძიებო კომისიაზე, 31 მარტის აქციასა და სხვა მნიშვნელოვანი თემების შესახებ „ქრონიკა+“-ს ესაუბრება კოალიცია „ცვლილებებისთვის“ წევრი, ცოტნე კობერიძე:

_ „ქართული ოცნება“ პარტიების აკრძალვის ინიციატივით გამოვიდა, მდინარაძემ თქვა: „დავაინიცირეთ კანონპროექტი, რომელიც კოლექტიური „ნაციონალური მოძრაობის“ მემკვიდრე პარტიების არაკონსტიტუციურად გამოცხადებას ეხება. როგორია თქვენი დამოკიდებულება ამ საკითხის შესახებ?

_ სიმართლე გითხრათ, ეს ძალიან უცნაური და გაუგებარია. წინასაარჩევნოდ საკონსტიტუციო უმრავლესობას იმიტომ ითხოვდნენ, რომ ეს ნაბიჯი გადაედგათ. ყველას გვახსოვს, თვითონვე ამბობდნენ, იმისთვის გვჭირდება უმრავლესობა, რომ რომელიმე პარტია ავკრძალოთო. საკონსტიტუციო უმრავლესობა საკუთარი შედეგებით ვერ მიიღეს, ახლა რაზეც საუბრობენ, ამის განხორციელებას რა ბერკეტით აპირებენ, მართალი გითხრათ, ვერ გავიგე. როგორც პოლიტიკური სუბიექტი, „ნაციონალური მოძრაობა“ რომ აკრძალონ, შემდგომ კი ამ პარტიის წევრებმა სხვა პარტია რომ ჩამოაყალიბონ, სად მიდის ოცნება? თუ „ნაციონალურ მოძრაობაში“ ნამყოფი ხალხი აკრძალეს, „ქართულ ოცნებაში“ უამრავი ენმ-ს ყოფილი წევრი ჰყავთ, ხელისუფლებას რომ წარმოადგენდა ნაციონალური მოძრაობის. თუ ასე მოხდა, საკუთარი თავი ექნება „ოცნებას“ ასაკრძალი. ვერაფრით ვხვდები, რა ლოგიკაზე დაფუძნებული მესიჯია. დროთა განმავლობაში ალბათ მეტს გავიგებთ.

_ აშშ-ის სენატის საგარეო ურთიერთობათა კომიტეტმა მხარი დაუჭირა „მეგობარ აქტს“. რა მოლოდინი გაქვთ და რა პერსპექტივა შეიძლება ჰქონდეს აქტის საბოლოოდ მიღებას? როგორც ცნობილია, „ქართულ ოცნებას“ აქვს მცდელობები, რომ აქტი საბოლოოდ არ გავიდეს. აქაც ტრამპის იმედი აქვთ? თქვენ რას ფიქრობთ ამ თემაზე?

_ აქ მთავარია, ტრამპი მოაწერს თუ არა საბოლოოდ ხელს ამ დოკუმენტს და რა ტიპის პოლიტიკა ექნება ამერიკის შეერთებულ შტატებს საქართველოსთან მიმართებით. ცხადია, რომ ამაზე იმუშავებს „ქართული ოცნება“, მაგრამ მთავარია, ამ ყველაფრის ფონზე როგორ იმუშავებენ ოპოზიციური პარტიები. შესაბამისად, ძალიან დიდ იმედებს ამ ყოველივეზე ვერ დავამყარებ. ზოგადად, ჩემი დამოკიდებულება ასეთია, ქვეყნის შიგნით პოლიტიკას თუ არ დავუბრუნდით და სხვის მოლოდინში ვიყავით, მოგვიწევს ისეთ სიტუაციაში ყოფნა, როგორიც გვიდგას ხოლმე, რომ ხან ტრამპი არ მოგვწონს, ხან მოგვწონს, ზოგჯერ ტრაპისტები ვხდებით, ხან კი _ ანტიტრამპისტები. საქართველოში ქართველ პოლიტიკოსს პოლიტიკის საკეთებლად ირჩევენ და თუ  სხვა ქვეყანაზე ამ დონეზე ვართ დამოკიდებული, მაშინ უნდა უთხრა შენს ამომრჩეველს, რომ აქ კი არ მოხვიდე არჩევნებზე, წადი და ან ბაიდენს დაუჭირე მხარი, ან ტრამპისთვის იბრძოლეო. მგონია, რომ ამ კუთხით ფოკუსი უნდა გავასწოროთ. „მეგობარი აქტი“ ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ საქართველოს მოქალაქეებისთვის, რომლებსაც ცვლილება უნდათ, არ მგონია, მხოლოდ აქტის იმედზე ყოფნა იყოს დამაკმაყოფილებელი.

_ თქვენ ფიქრობთ, რომ ფოკუსი ძირითადად ოპოზიციაში უნდა გადავიდეს? ოპოზიციურმა პარტიებმა მეტი აქტიურობა უნდა გამოიჩინონ და ახალი სიცოცხლე შესძინონ პროცესებს?

_ რასაკვირველია, „ქართულ ოცნებას“ აქ, ადგილზე უნდა ჰქონდეს წნეხი, აქ უნდა იზრდებოდეს ოპოზიციის ნდობა და პოპულარობა. ორი გზა არსებობს: დიდი წნეხი ხელისუფლებაზე ან ოპოზიციის პოპულარობის გაზრდა, რათა „ქართულმა ოცნებამ“ რაც შეიძლება მალე ჩაატაროს არჩევნები და იცოდეს, რომ ახლა თუ არ ჩანიშნავს, მომავალში უარესად წააგებს. ამ განცდების შექმის გარეშე, არ მგონია, დიდად აზრი ჰქონდეს რაიმეს.

_ „ქართულმა ოცნებამ“ ე. წ. კომისია ჩამოაყალიბა, რომელიც განიხილავს წინა ხელისუფლების საქმიანობას. ბოლო 2 დღეა ვისმეთ სამხედროების საუბარს კომისიაზე. ძალიან ჩქარობს „ოცნება“. ამბობენ, ამ კომისიის დასკვნა მისცემს მათ საფუძველს, რომ საჩივარი შეიტანონ ოპოზიციური პარტიების წინააღმდეგ, ის ამით კიდევ ანტიდემოკრატიულ ნაბიჯებს აანონსებს, რას ფიქრობთ ამაზე?

_ „ქართულმა ოცნებამ“ კომისია რეალითი შოუს საწარმოებლად გამოიყენა და ჩათვალეთ, რომ პროპაგადა ამუშავდა და ყველა ადამიანის ყურადღება, რომელსაც პოლიტიკა აინტერესებს, ამ საკითხზე გადაიტანა, მოკლა სხვა დანარჩენი პოლიტიკური პროცესი, რაც არსებობდა ამ ქვეყანაში. მთელი საინფორმაციო ველი ამ კომისიამ წაიღო. „ოცნების“ მიზანიც სწორედ ეს იყო. შემდგომში როგორ გააგრძელებენ ამ ყველაფერს, პროგნოზირება რთულია, პარტიების აკრძალვას როგორ აპირებენ, ეს კიდევ ძალიან გაუგებარია. „ქართულ ოცნებას“ უბრალოდ აწყობს ის პროცესები, რომლებიც ახლა ამ კომისიით ამოიქოქა.

_ მამუკა ხაზარაძე  სასამართლოში დაიბარეს. ცნობილი გახდა, რომ გიორგი გახარიასაც დაიბარებენ, ბადრი ჯაფარიძის საქმეც არის გადაცემული პროკურატურისთვის. თქვენ ელოდებით, რომ ბევრი სხვა პოლიტიკური ლიდერი აღმოჩნდება სასამართლოს წინაშე, მით უმეტეს, რომ „ოცნების“ ლიდერები სხვა ოპოზიციური პარტიების წარმომადგენლებს ენმ-ს სატელიტებად განიხილავენ?

_ როდესაც ვხედავთ, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ საქმეებს იძიებენ და ამ დროს იბარებენ „ლელოს“, კიდევ უფრო უცაურია გახარიას დაბარება დასაჭერად და ამ ინსტრუმენტის გამოყენება, რომ მოდი არალეგიტიმურ პარლამენტში და არ დაგიჭერ. ვფიქრობ, ეს დაკავებების ერთ-ერთი მექანიზმია და თუ მივიდნენ პარლამენტში, მათ ოპოზიციური განწყობის მქონე ადამიანებში წარმოაჩენენ, როგორც დამთმობებს.

_ პროტესტი გრძელდება. საგამოძიებო კომისიის მსვლელობის კვალდაკვალ კიდევ უფრო გააქტიურდნენ მოქალაქეები. ამასთან, 31 მარტს იგეგმება გაცილებით მასშტაბური აქცია. სჭირდება თუ არა ამ ბრძოლას მეტი განსხვავებული ტაქტიკა,  მეტი სიახლის შეტანა?

_ დაპირებული თარიღები ბევრ მოლოდინს აჩენს. მთავარი მოლოდინი მე რაც მაქვს, არის ხალხის სიმრავლე დავინახოთ, ეს ემოციური თვალსაზრისით ძალიან მნიშვნელოვანია.

ხოლო მოლოდინს, რომელსაც მოქალაქეებს პოლიტიკურად ვუჩენთ, არ ვიცი, ეს მოლოდინი იქნება თუ არა დაკმაყოფილებული, ამაში ეჭვი მეპარება. პროცესი რომ კარგად არ მიდის, ამას ვგრძნობ. სამწუხაროდ, არც 31 რიცხვი მიმაჩნია წამლად. მეორე მხრივ, ეს დიდი აქცია მნიშვნელოვანია, ბევრი ადამიანი ერთმანეთს შევხედავთ და ვაგრძნობინებთ, რომ ვიბრძვვით.

_ რა გგონიათ მთავარი გასაღები ამ ბრძოლაში, რომ ეს აქციები რაიმე შედეგამდე მაინც მივიდეს? ამ მხრივ ოპოზიციის როლს როგორ ხედავთ?

_ ოპოზიციურ პარტიებში დიდი კათარზისი და გადახალისებები უნდა მოხდეს ძალიან სწრაფად. ჩქარი ტემპით იცვლება მსოფლიო, აქ კი ძალიან ნელა მოძრაობენ ოპოზიციონერი პოლიტიკოსები. ძალიან სწრაფად უნდა დავიწყოთ მოქმედება, გულწრფელი საუბრები, დრო საჩვენოდ არ მუშაობს. რაც უფრო მეტი დრო გავა, მეტი ელჩი შეხვდება „ქართულ ოცნებას“, მეტი უცხო ქვეყნის ლიდერი შეხვდება მათ და არაღიარების პოლიტიკაც გაჩერდება.

_ თქვენ ძალიან საინტერესო ინტერვიუ გქონდათ ამ კუთხით ცოტა ხნის წინათ, საუბრობდით პროცესებში სალომე ზურაბიშვილის როლზე. ის მართლაც ნდობით აღჭურვილი პოროვნება იყო ხალხისთვის. როგორია ვითარება ამ კუთხით და რატომ გახდა საჭირო, რომ თავის დროზე ზურაბიშვილი ყოფილიყო ის ადამიანი, რომელსაც საზოგადოება ენდო?

_ სალომე ზურაბიშვილის ლიდერობა ამ პროცესში არის ჩვენი ბრალი. დიახ, ჩვენი ბრალია, რომ სხვა ლიდერს ვერ ვპოულობთ და ვცდილობთ, თავი შევაფაროთ სალომე ზურაბიშვილს. ეს წაგებული თამაშია. იგი არის ადამიანი, რომელიც არ იყო არც ერთ აქციაზე, რომლის დროსაც ძალიან დაძაბული იყო სიტუაცია, სისხლის სამართლით ემუქრებოდნენ მოქალაქეებს, მან არ ისაუბრა, რეალურად როგორ ყალბდება არჩევნები და ყველაზე კარგად ეს თვითონ იცის. 2018 წლის არჩევნები გამორჩეულად ცუდად ჩატარებული არჩევნები იყო და ამაზე იგი არ გვესაუბრა.

ახლაც მისი ყველა მესიჯი იმით იწყება, რომ თავად არის ლეგიტიმური პრეზიდენტი. სიმართლე გითხრათ, მან სიახლოვე, ნდობა ამ პროცესებში ჩემში ვერ დაბადა. ის საუბრობს იმას, რაც გვითხრა, როდესაც სასახლიდან გამოვიდა, ახლა რასაც გვესაუბრება იგივეა. ამ ერთი და იგივე საუბრებით მიღებული შედეგის არ მჯერა. იმაზე ლაპარაკი, რომ უნდა მოხდეს კოორდინაცია და რა ფორმით და როგორ უნდა ჩატარდეს არჩევნები, ეს უკვე ნათქვამია და განხილულია ოთხი თვის წინ. ისევ ამაზე საუბრით არანაირი შედეგი და არ დადგება.