19 წლის ფეხბურთელის, გიორგი შაქარაშვილის სადისტურმა მკვლელობამ მხოლოდ მთელი ქვეყანა კი არ შეძრა, არამედ წინასაარჩევნოდ პოლიტიკური დღის წესრიგიც შეცვალა, ანუ მიუხედავად იმისა, რომ „ოცნების“ სპიკერებს გამოძიებასთან კითხვები არ გააჩნიათ და აცხადებენ, ტრაგედიის პოლიტიკური მიზნებისთვის გამოყენება არ შეიძლებაო, ფაქტია: სისხლიანმა დაბადების დღემ საზოგადოების აბსოლუტურ უმრავლესობაში დაუცველობისა და უსამართლობის განცდა გაამძაფრა.

ისე, ნიშანდობლივია, რომ „ოცნება“ ხელისუფლებაში სწორედ მსგავსი ტრაგედიების ფონზე მოვიდა, ანუ ყველას გვახსოვს არჩილ კბილაშვილის განცხადება, რომელმაც მთავარ პროკურორად დანიშვნის დროს თქვა, _ გირგვლიანის, ვაზაგაშვილისა და სხვათა ტრაგედიები რომ არ ყოფილიყო, ჩვენ არჩევნებს ვერ მოვიგებდითო. ახლა კი ისე გამოდის, რომ „ოცნება“ წინამორბედის შეცდომებს იმეორებს და თუნდაც ამიტომაც „შაქარას“ მკვლელობა რიგითი კრიმინალი კი არა, გარკვეულწილად, სისტემური დანაშაულია!
ყველაფერ ამის პარალელურად „ოცნებას“ მყარი პოზიციები არც საერთაშორისო თანამეგობრობაში აქვს. ყოველ შემთხვევაში, ზუსტად მაშინ, როცა „ეთნიკურ და კონფესიურ ურთიერთობათა ცენტრის“ ხელმძღვანელ ლელა ჯეჯელავასთან „ქრონიკა+“ ინტერვიუს წერდა, ცნობილი გახდა, რომ აშშ-ის კონგრესმა საქართველოსთვის დახმარების 15%-ით გაყინვის ინიციატივას პირველი მოსმენით დაუჭირა მხარი. შესაბამისად, ჩვენს საუბარში კრიმინალი, სისტემური დანაშაული და დიდი პოლიტიკა ერთმანეთს, ასე ვთქვათ, გადაება:

_ ქალბატონო ლელა, კრიმინალი ყველგან და ყოველთვის ხდება და, შესაბამისად, გიორგი შაქარაშვილის მკვლელობაც თავიდან შესაძლოა, რიგითი კრიმინალი იყო, მაგრამ, დღევანდელი მოცემულობით, ამ ტრაგედიამ პოლიტიკური დღის წესრიგი შეცვალა. თქვენი აზრით, ასე რატომ მოხდა?
_ გეთანხმებით, რომ კრიმინალი ყველა ქვეყანაში და ყველა დროს ხდება, მაგრამ ამ მრავალმოქმედებიანმა ტრაგედიამ, რომელიც ახალგაზრდა ბიჭის გარდაცვალებას უკავშირდება, იმ ვითარების მთელი ტრაგიზმი წარმოაჩინა, სადაც ჩვენი საზოგადოება და სახელმწიფო იმყოფება.
_ „მრავალმოქმედებიანში“ რას გულისხმობთ?
_ ჯერ ერთი, ახალგაზრდების ურთიერთობას, ანუ ტრაგიკული შემთხვევის შემდეგ, იმ დეტალების მიხედვით, რაც მედიით ვიცით, ახალგაზრდების მოქმედება აუხსნელი და უცნაურია _ ჩხუბის შემდეგ ერთმანეთი არ მოიკითხეს და სადღესასწაულო სუფრა გააგრძელეს. მეორე და მთავარი _ გამოძიებაში ყოველი დღე ახალ კითხვის ნიშანს აჩენს. საერთოდ, ასეთი ტრაგედია მხოლოდ ერთი კონკრეტული ოჯახის კი არა, მთელი სახელმწიფოს ტრაგედიაა, რადგან კრიმინალი გაიზარდა და ახალგაზრდებისა და, ზოგადად, ადამიანების სიცოცხლე დაუცველია. ამასთან, სამართალდამცველი ორგანოების მიმართ ნდობა არ არსებობს და ამიტომ საზოგადოება, უფრო კონკრეტულად, მედია _ ალტერნატიულ გამოძიებას ატარებს. შესაბამისად, სამ კვირაზე მეტია, თითოეული ჩვენგანი უდიდესი სტრესის ქვეშ ვიმყოფებით და სიკვდილთან, პრაქტიკულად, ყოველდღიური შეხება გვაქვს!
_ ხორავას ქუჩის ტრაგედიაში მირზა სუბელიანის ოჯახის ახლობელი ფიგურირებდა, რის გამოც ოფიციალური უწყებები საქმის „გასუფთავებას“ ცდილობდნენ, მაგრამ შაქარაშვილის საქმის არგახსნა, თქვენი აზრით, სახელმწიფოს რატომ აწყობს? გასაგებია, რომ ფოტოგრაფი შსს-ს პრესსამსახურის ხელმძღვანელ ნინო გიორგობიანის ოჯახის წევრია, მაგრამ გამოძიება მხოლოდ ამის გამო ფერხდება თუ შეიძლება, სხვა საბაბიც არსებობდეს?
_ ამას ვერ გეტყვით, მაგრამ ფაქტია, რომ ორ კვირაზე მეტია, ტელევიზიით „კაწროს“ შესახებ საუბრობენ და რამდენიმე დღის წინ ეს ადამიანი გამოკითხვაზეც დაიბარეს. წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ამ საქმეზე შეუსაბამო ინფორმაციებს ვიგებთ. აი, მაგალითად, ადვოკატების ხელში შემთხვევით პირადი ცხოვრების კადრები აღმოჩნდა. ამასთან, შესაძლო დანაშაულის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ადგილი ასევე შემთხვევით დაიწვა. გარდა ამისა, გამოძახების ადგილზე შემთხვევით სასწრაფოც არ მივიდა. მოკლედ, იმდენი „შემთხვევითობაა“, რომ სახელმწიფო რაღაცის გამო ძალიან გაიხლართა, მაგრამ ეს რაღაც რა არის, არ ვიცით. ამაზე პასუხი თავად სახელმწიფომ უნდა გასცეს!
_ ისე, სახელმწიფომ პასუხი ბევრ რამეზე უნდა გასცეს. აი, თუნდაც იმაზე, რომ როგორც ამ წუთებში გავიგე, აშშ-ის კონგრესმა პირველი მოსმენით დაამტკიცა კანონპროექტი, რომლის თანახმადაც, ამერიკული დახმარებების 15% გაგვეყინება, ანუ „ოცნების“ ქმედებების გამო საქართველოს პროდასავლური რეალობა, ნებსით თუ უნებლიეთ, იცვლება?
_ პროდასავლური რეალობა არ იცვლება, მაგრამ იმის მკაფიო ნიშნები, „ოცნება“ როგორ რეალობაშიც შეიძლება, აღმოჩნდეს, უკვე სახეზეა. როცა ხელისუფლება ცუდ მდგომარეობაში აღმოჩნდება, ცხადია, ეს მთელ ქვეყანაზე აისახება.
_ ამერიკული დახმარებების 15 პროცენტით შესაძლო გაყივნა თითოეულ ჩვენგანზე როგორ აისახება?
_ ეს თანხა შეიძლება, ძალიან დიდი არაა _ როგორც ვიცი, სულ 20 მილიონ დოლარზეა საუბარი, მაგრამ ამას ეკონომიკურზე მეტად პოლიტიკური მნიშვნელობა აქვს. ეს ალარმია!
_ ანუ?
_ ეს საქართველოს ხელისუფლებისადმი გაფრთხილებაა, რომ ვალდებულია, ის პირობები შეასრულოს, რასაც ამერიკის შეერთებულ შტატებთან პარტნიორობა გულისხმობს!
_ ამერიკის შეერთებულ შტატებთან პარტნიორობის ერთ-ერთი პირობა დემოკრატია და სამართლიანობაა, მაგრამ იგივე „შაქარაშვილის საქმე“ მოწმობს, რომ ქვეყანაში უსამართლობაა გამეფებული, მაშასადამე, „ოცნებას“ ამერიკული სანქციები, მომიტევეთ და, ფეხზე კიდია, არა?
_ უფრო რბილად ვიტყვი _ ხელისუფლებას ეს გაფრთხილება შეიძლება, არ აინტერესებს.
_ რატომ?
_ ვეჭვობ, „ოცნებას“ პროცესები მიზანმიმართულად მიჰყავს იქითკენ, რომ ქვეყანა აშშ-სა და, საერთოდ, ცივილიზებული დასავლეთის ორბიტას ჩამოაშოროს! საქართველოს შესახებ ჩანაწერი აშშ-ის უსაფრთხოების იმ დოკუმენტში გაჩნდა, რომელსაც 13 კონგრესმენი აწერს ხელს, რაც იმას ნიშნავს, რომ აშშ საქართველოსთან პარტნიორობას ისე განიხილავს, როგორც თავისი უსაფრთხოებისა და გეოსტრატეგიული ინტერესების ნაწილს. შესაბამისად, აშშ საკუთარი უსაფრთხოებისა და გეოსტრატეგიული ინტერესების დაცვაში ძალიან თანმიმდევრული იქნება.
_ ე. ი., თუ თეთრი სახლი „ოცნების“ ხელისუფლების ცალკეულ წარმომადგენლებს სანქციებს დაუწესებს და, ამასთან, საქართველოს დახმარებების 15 პროცენტსაც გაუყინავს, ამით აშშ საკუთარ გეოსტრატეგიულ ინტერესებს დაიცავს?
_ რასაკვირველია. ზოგადად, აშშ თავისი უსაფრთხოებისა და გეოსტრატეგიული ინტერესების დასაცავად მის ხელთ არსებულ ყველა ბერკეტს გამოიყენებს! პარტნიორობა ცალმხრივი არაა, ანუ პარტნიორობის დოკუმენტი ორმხრივად გვაქვს გაფორმებული და ამ ორმხრივ დოკუმენტში ჩვენი ვალდებულებები გვაქვს.
_ მესმის, მაგრამ თუ „ოცნება“ გაფრთხილებებსა და სანქციებს ანგარიშს არ გაუწევს, აშშ ჩვენს საშინაო საქმეებში ვერ ჩაერევა და საბოლოოდ, თავს დაგვანებებს და გვეტყვის, კისერიც გიტეხიათო. ჰოდა, „ოცნებაც“ ჩრდილოეთისკენ გააგრძელებს სვლაგეზს. ვცდები?
_ საქმე ასე მარტივადაც არაა, რომ ხელისუფლებამ ის გააკეთოს, რაც მოუნდება. სხვათა შორის, ახლახან ამერიკელმა კონგრესმენმა, მარკ მალენმა, „მთავარს“ ინტერვიუ მისცა და განაცხადა, _ ვიმედეოვნებ, აშშ-ის სახელმწიფო ადმინისტრაციას მალე იმ მტკიცებულებებს წარვუდგენთ, რომ საქართველოს ხელისუფლება რუსეთსა და ირანთან თანამშრომლობსო.
_ ქალბატონო ლელა, რატომ გგონიათ, რომ ჩვენი ხელისუფლება თავის კურსსა და პოლიტიკას ამ მტკიცებულებების წარდგენის შემდეგ მაინც შეცვლის?
_ საქართველოს უსაფრთხოების დოქტრინით რუსეთი მტრულ სახელმწიფოდაა აღიარებული.
_ მერე?
_ თუ ჩვენ, საქართველოს მოქალაქეებს, დაგვიდებენ მტკიცებულებას, რომ ჩვენი ხელისუფლება, პირადი ინტერესებიდან გამომდინარე, მტერთან თანამშრომლობს, თითოეული ჩვენგანი როგორ მოვიქცევით _ წავალთ და არჩევნებზე მაინც მას მივცემთ ხმას?
_ მე, თქვენ და კიდევ ბევრმა შეიძლება, „ოცნებას“ ხმა არ მივცეთ, მაგრამ არ დაგავიწყდეთ, რომ ამ ქვეყანაში პრორუსული განწყობები გაზრდილია. ყოველ შემთხვევაში, ისინი, რომლებსაც „მოსკოვებში 37 მანეთად ფრენის“ ნოსტალგია აქვთ, ცოტანი არ არიან!
_ ასეთი ადამიანები ისეთი ბევრნიც არ არიან, რომ მათ პოზიციას არჩევნებზე გადამწყვეტი მნიშვნელობა ჰქონდეს! საერთოდ, ელექტორალური მოსახლეობის საკმაოდ სერიოზულ ნაწილს ახალგაზრდობა წარმოადგენს და გასული წლის 20 ივნისს ამ ახალგაზრდობის განწყობა ვნახეთ _ როგორც კი მტრული სახელმწიფოს წარმომადგენელი საქართველოს პარლამენტში დაინახეს, სპონტანურად და იმპულსურად ქუჩაში გამოვიდნენ!
ჩემი აზრით, შეუძლებელია, ამერიკელ კონგრესმენს, წინარე პირობების გარეშე, ის განცხადება გაეკეთებინა, რომელიც გააკეთა. შესაბამისად, თუკი რუსეთსა და ირანთან თანამშრომლობის დოკუმენტები გაჩნდება, როგორ ფიქრობთ, საქართველოს ახალგაზრდობა რას იზამს? ვინმე ფიქრობს, რომ არჩევნებზე ამ ხელისუფლების წინააღმდეგ არ მისცემს ხმას?
_ ცხადია, მისცემს, მაგრამ ამ კონტექსტში თორნიკე შენგელიას რუსულ საკალათბურთო კლუბში გადასვლა, უფრო სწორად, ამაზე „ოცნების“ რეაქციები განვიხილოთ. აი, მაგალითად, დეპუტატმა ყაველაშვილმა განაცხადა, რუსულ კლუბებში ამერიკელებიც თამაშობენ და შენგელიას თავი დაანებეთო. ყაველაშვილის ეს განცხადება ტიპური „ქოცური“ ნარატივია თუ არა?
_ სამარცხვინოა, როცა საქართველოს პარლამენტში არის დეპუტატი (ყაველაშვილი), რომელიც ვერ ხვდება და ვერც განსხვავებას გრძნობს, რას ნიშნავს, როცა რუსეთის რომელიმე სპორტულ გუნდში ქართველიც თამაშობს და _ ამერიკელიც! რუსეთს აშშ-ის ტერიტორიები ოკუპირებული არ აქვს და „ოცნების“ დეპუტატს, როცა ამგვარი ანალოგია მოჰყავს, ნუთუ, არ რცხვენია? მთელი ტრაგიზმი ის არის, რომ გააზრებულიც არ აქვს, რა ტიპის სიბრიყვე თქვა!
_ „ქოცების“ უმეტესობისთვის სიბრიყვე ხომ „დედის რძესავითაა“, ქალბატონო ლელა!
_ თქვენ, რა, იმას მეუბნებით, რომ ჩვენი ქვეყნის მოსახლეობის უმეტესობა „ქოცია“? ასე ნამდვილად არაა!
_ გეთანხმებით, მაგრამ ე. წ. შუაშისტური საზოგადოებაც მრავალრიცხოვანია, რომელსაც არც „ქოცები“ უნდა და არც _ „ნაცები“.
_ „შუაშისტურ საზოგადოებას“ შეიძლება, ერთი ან მეორე პარტია არ მოსწონდეს, მაგრამ ქვეყნის მტერთან ეჭვმიტანილ ხელისუფლებას ხმას არასოდეს მისცემს!
_ ღმერთმა ქნას, მაგრამ თუ არ დარწმუნდა, რომ ხელისუფლების შეცვლა გარდაუვალია, მოსახლეობამ შეიძლება, ხელი ჩაიქნიოს და ოპოზიციას ნდობა არ გამოუცხადოს, მით უმეტეს, რომ ოპოზიციურ ორბიტაზეც, როგორც ირკვევა, დიდი რყევებია.
_ რა პროექტსაც არ უნდა ახორციელებდეს ადამიანი, ასე იქცევა: ჯერ მიზანს განსაზღვრავს, შემდეგ _ ამოცანებს.
_ ეს რა შუაშია?
_ აშშ-ს არგუმენტები რომ არ ჰქონოდა, საქართველოს ახლანდელი ხელისუფლება რუსეთთან, ირანსა და იმ სხვა სახელმწიფოებთან, რომლებიც აშშ-ის გეოპოლიტიკურ ინტერესებთან წინააღმდეგობაში მოდიან, თანამშრომლობს, დახმარების 15 პროცენტით შემცირებას პირველი მოსმენით არ დაამტკიცებდა. ეს პირველი ქმედითი ნაბიჯია. აქამდე მხოლოდ ეპისტოლარული ცნობები იყო, რომელსაც „ოცნება“ ადეკვატურად ვერ იაზრებდა. ახლა კი აშშ-მ უკვე ქმედითი ნაბიჯების გადადგმა დაიწყო და ამით „ოცნებას“ დაანახა, რომ მზადაა, სხვა ქმედებებზეც გადავიდეს!
_ კი ბატონო, მაგრამ საბოლოო სიტყვა მაინც ჩვენს მოსახლეობაზეა, ანუ ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული, ოქტომბრის არჩევნებზე ხალხი როგორ გადაწყვეტილებას მიიღებს.
_ რასაკვირველია, მაგრამ თუ საქართველოს ხელისუფლება საერთაშორისო საზოგადოებისა და ცივილიზებული სამყაროსგან ჩვენი სახელმწიფოს მტერ ქვეყანასთან თანამშრომლობაში ეჭვმიტანილი აღმოჩნდება, მაშინ საარჩევნო ურნებთან ხუნდებს არავინ დაგვადებს და სხვა პოლიტიკურ ძალას არავინ შემოგვახაზინებს, მაგრამ მერწმუნეთ, ეს საჭირო არ გახდება, რადგან ხალხი სხვა არჩევანს გააკეთებს!
ჩვენი პირველი რიგის ამოცანაა, რომ ხელისუფლებიდან ის პოლიტიკური ძალა წავიდეს, რომელიც, როგორც გვეუბნებიან, ჩვენს მტრულ სახელმწიფოსთან თანამშრომლობს! მოსახლეობას სწორედ ეს უნდა ესმოდეს კარგად!
_ დავუშვათ, „ოცნება“ უნდა წავიდეს, მაგრამ ვინ უნდა მოვიდეს?
_ დამისახელეთ რომელიმე სხვა პოლიტიკური ძალა, რომელიც მტრულ სახელმწიფოსთან თანამშრომლობაში დადანაშაულებული ოდესმე ასე ღიად ყოფილა!
_ აი, მაგალითად, „პატრიოტთა ალიანსმა“, რომელიც ჩრდილოეთის მიმართ სიმპათიებს არ მალავს, 2016-ში საარჩევნო ბარიერის გადალახვა შეძლო. ამას გარდა, ე. წ. ლეიბორისტების მაგიდასთან პროდასავლური ოპოზიციის გვერდით პროპუტინური ძალებიც სხედან.
_ აქ ერთი ძალიან სერიოზული ნიუანსია.
_ კერძოდ?
_ „პატრიოტთა ალიანსს“ მიაჩნია, რომ საქართველომ რუსეთთან თავისი ურთიერთობა უნდა გააუმჯობესოს, მაგრამ ამ პარტიის დეპუტატების მოსკოვში ჩასვლა და იქ ვიღაცებთან საუბარი იმ ტიპის დანაშაული არ არის, როგორშიც საქართველოს ხელისუფლებაა ეჭვმიტანილი! ამ შემთხვევაში საუბარია ანაკლიის პორტის მშენებლობის ჩავარდნასა თუ ირანის ნავთობის უკანონო ტრანსპორტირებაზე. „პატრიოტების“ პოზიციასა და ყველაფერ ამას შორის განსხვავებას ვერ ხედავთ?
არ ვიცი, შესაძლოა, რუსეთთან ურთიერთობის გაუმჯობესების ჯადოსნური წამალი აქვთ, მაგრამ მათი მოსკოვში ჩასვლა პოლიტიკური გემოვნებისა და სინდისის თემაა, მაგრამ ამ შემთხვევაში მავნებლობის მასშტაბებსა და პრაქტიკული ზიანის მიყენებაზე ვსაუბრობ. „პატრიოტთა ალიანსს“ თავისი ამომრჩეველი ჰყავს და ვერავის მოვთხოვთ, რომ ყველამ ერთნაირად იაზროვნოს, მაგრამ როცა ქვეყნის ხელისუფალი ხარ, სახელმწიფოს მართავ და რომელსაც კონსტიტუციაში გიწერია, რომ საქართველოს მიზანი ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში გაერთიანებაა, მაგრამ ამის საწინააღმდეგო კონკრეტულ ნაბიჯებს დგამ, ეს სხვა მასშტაბის დანაშაულია.
_ ქალბატონო ლელა, კითხვას, რომელიც წეღან დაგისვით, ხელმეორედ დაგისვამთ და კონკრეტულად მიპასუხეთ: გასაგებია, რომ „ოცნება“ უნდა წავიდეს, მაგრამ ვინ უნდა მოვიდეს? ვინმე აღიარებს თუ არა, ფაქტია: ოპოზიციაშიც ერთგვარი განხეთქილებაა. აი, მაგალითად, ხმა დადის, რომ „ძალა ერთობაშია“ შესაძლოა, „ნაცმოძრაობამ“ დატოვოს. იგივე „ნაციონალები“ საბურთალოზე თაკო ჩარკვიანს, როგორც მაჟორიტარობის კანდიდატს, მხარს არ უჭერენ. თავის მხრივ, „კანონი და სამართლის“ ლიდერს გარკვეული პრეტენზიები „ევროპულ საქართველოსთან“ აქვს. კარგი ამბები არც „გამარჯვებულ საქართველოში“ ხდება. მოკლედ, ოპოზიცია ჩამოიშალა?
_ არ ვიცი, ჩამოშლა რას ნიშნავს. გასაგებია, რომ არჩევნებზე შეიძლება, ერთიანი პოზიციით არ წარდგნენ, მაგრამ პოლიტიკიდან ხომ არ გაქრნენ? შესაბამისად, ოპოზიციური პარტიები, რომლებიც ერთიანი პოლიტიკური ქოლგის ქვეშ არ აღმოჩნდებიან, არჩევნებზე დამოუკიდებლად გავლენ და თაკო ჩარკვიანს თავისი ამომრჩეველი ეყოლება, „ნაციონალურ მოძრაობას“ _ თავისი.
ერთი სიტყვით, იმ საარჩევნო მოდელით, რომელიც დიდი პერიპეტიების შედეგად მივიღეთ, გვაქვს შესაძლებლობა, რომ პარლამენტში მოსახლეობის პოლიტიკური ხედვა და დამოკიდებულება რეალურად აისახოს.
_ ეს გასაგებია, მაგრამ ყველაზე მძლავრი და გავლენიანი ოპოზიცია „ნაცმოძრაობაა“, თუმცა ისიც არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ამ პარტიის მმართველობის დროს ჩადენილი უსამართლობები ხალხს კიდევ ახსოვს და „ნაცების“ დაბრუნება ამიტომაც არ უნდა. ასევე არ უნდა, რომ ხელისუფლებაში „ოცნება“ დარჩეს. ჰოდა, როგორც იტყვიან, წინ წყალი და უკან მეწყერია და მოსახლეობამ რა ქნას?
_ თუ ხალხს არც „ნაცები“ უნდა და არც _ „ქოცები“, იმ ოპოზიციურ ერთობაში ისეთი ადამიანებიც ხომ არიან, რომლებიც „ნაციონალების“ ხელისუფლებაში არ ყოფილან, ანუ ხალხმა ისეთ პარტიებს უნდა მისცეს ხმა, რომლებსაც არც „ნაციონალების“ პასუხისმგებლობის ტვირთს აკისრებს და არც _ „ოცნების“.
_ რაც შეეხება „გამარჯვებული საქართველოდან“ ლიდერების წასვლას, ამაზე რას იტყვით?
_ ამ პარტიაში კიდევ არიან ადამიანები, რომლებიც არჩევნებში თავიანთი შესაძლებლობების ფარგლებში ცდიან ბედს…
_ ასეა თუ ისე, ყველაფერი მიანიშნებს, რომ წლევანდელი არჩევნები ურთულესი იქნება.
_ რასაკვირველია.
_ ასევე თვალნათელია, რომ საარჩევნო კამპანია ცემა-ტყეპის ფონზე ჩაივლის.
_ თუ ჩვენი ფიქრი იქითკენ იქნება მიმართული, რომ აუცილებლად ცემა-ტყეპა უნდა იყოს, მაშინ იქნება, მაგრამ არ მგონია, რომ არჩევნები ცემა-ტყეპით ჩატარდეს. ცხადია, არაფერს ვამტკიცებ, მაგრამ ოქტომბრამდე ჯერ დროა და წინასაარჩევნო პერიოდი აჩვენებს, ჩვენი პარტნიორები გავლენებისთვის რა ბერკეტებს გამოიყენებენ, თანაც ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ჩვენ მხოლოდ ჩვენს ნაჭუჭში არ ვართ ჩაკეტილები და საერთაშორისო პოლიტიკური კონიუნქტურა მნიშვნელოვან როლს შეასრულებს.
მოკლედ, დარწმუნებული ვარ, რომ ხელისუფლება შეიცვლება.
_ დარწმუნებული რატომ ხართ?
_ ჩვენი პარტნიორები „ოცნებას“ დაავალდებულებენ, მინიმუმ, იძულებულს გახდიან, რომ ქცევის გარკვეულ ჩარჩოებში მოექცეს.
სხვათა შორის, გამოცდილება ყველას გვაქვს.
_ რომელი გამოცდილება?
_ როცა ლიდერები და ხელისუფლების წარმომადგენლები საერთაშორისო დღის წესრიგიდან ამოვარდებიან ხოლმე, ძალიან ცუდად ამთავრებენ და ამის გამოცდილება გვაქვს. ახლა კი არც ის უნდა დაგვავიწყდეს, რომ საუბარია ოლიგარქზე, ანუ იმ ადამიანზე, რომელსაც ძალიან დიდი ფინანსური კაპიტალი აქვს და რომელმაც მთელი ცხოვრება ამ კაპიტალის დაგროვებას მიუძღვნა.
_ უკაცრავად, ეს რა შუაშია?
_ არ მგონია, მან გადაწყვიტოს, რომ იმის მიღმა დარჩეს, რასაც მთელი ცხოვრება მიუძღვნა.
ერთი სიტყვით, დარწმუნებული ვარ, რომ შემოდგომაზე მაინცდამაინც აპოკალიფსური სურათი არ გვექნება!
_ ვნახოთ, რა და როგორ იქნება. სხვათა შორის, სოციალურ ქსელში გამოთქვით ვარაუდი, რომ ხელისუფლება საზღვრებს ოქტომბრის შუამდე არ გახსნის. ასე რატომ ფიქრობთ?
_ აქ ძალიან ბევრი ფაქტორია. პირველი ის, რომ პანდემიის შემდგომი ეკონომიკური კრიზისი ცუდ ეკონომიკურ ვითარებას კიდევ უფრო გააღრმავებს და ხელისუფლებას ჰგონია, ამ ფონზე საარჩევნოდ ამომრჩევლის გულს ნაკლები რესურსებით მოინადირებს.
გარდა ამისა, „ოცნების“ ერთ-ერთი ამოცანაა, რომ დასავლეთის ორბიტას საქართველო გამოსტაცოს, მაგრამ ეს შეუსრულებელი ამოცანაა.
საერთოდ, არჩევნებზე გრძელვადიანი დამკვირვებლებიც არიან და მოკლევადიანებიც. გრძელვადიანი დამკვირვებლები ქვეყანაში არჩევნებამდე ოთხი-ხუთი თვით ადრე ჩადიან ხოლმე, თუმცა ამჯერად ამის შესაძლებლობა ნაკლებია, მაგრამ „ოცნება“ მთლად მშვიდად ნუ იქნება, რადგან მოკლევადიანი დამკვირვებლები ჩამოვლენ. მოკლედ, პანდემიასთან ბრძოლის თემას ხელისუფლება საარჩევნოდ გამოიყენებს, მაგრამ თუ საზოგადოებამ მეტი აქტიურობა გამოიჩინა, შესაძლოა, ეს მოცემულობა შეიცვალოს.
თუ ხელისუფლებას, რომელიც მიზანმიმართულად ცდილობს, რომ ქვეყანა დასავლეთის ორბიტას ჩამოსცილდეს, შევცვლით, მაშინ ჩვენ შევძლებთ, რომ 30 წლის შემდეგ იმ გზაზე გავიდეთ, რასაც ქვეყნის რეალური სუვერენიტეტი და დამოუკიდებლობა ჰქვია!
_ ე. ი., თანამედროვე მოსე გვჭირდება?
_ ამ წუთას ბიბლიური მოსე არ მიგულისხმია, მაგრამ ფაქტია: სანამ სისტემა, რომელიც ჩვენი უკან, ანუ საბჭოეთისკენ მიბრუნების გარანტია, არ შეიცვლება, საფრთხე მუდმივად გვექნება!

გიორგი აბაშიძე