ქართული პოლიტიკა ორ ღერძზე, ანუ „ნაცებსა“ და „ქოცებზე“, ტრიალებს, თუმცა კარგად თუ დავაკვირდებით, ე. წ. შუაშისტური პარტიებიც არიან, რომელთაც არც მოქმედი ხელისუფლება მოსწონთ, არც _ ყოფილი და, შესაბამისად, დამოუკიდებელ თამაშს თამაშობენ. ამ მხრივ გამორჩეული „თავისუფალი საქართველოა“, რომლის ლიდერიც იმედოვნებს, რომ მომავალ პარლამენტში 20-ს თუ არა, 2-დან 7 დეპუტატამდე გაიყვანს და თუ ივანიშვილს ან სააკაშვილს მინისტრთა კაბინეტის დასაკომპლექტებლად ხმა დასჭირდებათ, არც ერთის მხარეს არ დადგება, ანუ უწინდებურად ოპოზიციაში დარჩება.
ამას გარდა, კახა კუკავა არც იმაზე საუბარს ერიდება, რომ ფრთიანი ანგელოზები არც შუაშისტურ პარტიებში არიან, თუმცა ამის მიუხედავად, ჩვენი რესპონდენტის თქმით, ქართულ საზოგადოებას უნდა მიეცეს შანსი, რომ არჩევანი „ნაცებსა“ და „ქოცებს“ შორის კი არა, უფრო განათლებულ და პროფესიონალ ადამიანებზე გააკეთოს.

როგორია „თავისუფალი საქართველოს“ საარჩევნო სტრატეგია და რატომ არ სწყალობს ტელემედია მას? _ „ქრონიკა+“ კახა კუკავას ესაუბრა:

_ ბატონო კახა, კორონაკარანტინი როგორ გადააგორეთ?
_ ისე, როგორც საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობამ _ სახლში ვიყავი, ბავშვებთან ერთად ფილმებს ვუყურებდი, ზომიერ სიფრთხილეს ვიჩენდი და იმ წესებსაც ვიცავდი, რომლებიც ხშირად, მაინცდამაინც, კომფორტული არ გვეჩვენებოდა.
_ ამ ორი თვის განმავლობაში პოლიტიკას სრულად ჩამოშორდით?
_ პოლიტიკური ცხოვრება, მაგალითად, რეგიონებში სიარულის კუთხით მაშინ კი არა, ახლაც შეჩერებულია. მედია კი, განსაკუთრებით, ტელემედია, იშვიათი გამონაკლისების გარდა, კარანტინამდეც არ მწყალობდა, კარანტინში კი ინტერესი, რა თქმა უნდა, კიდევ უფრო ნაკლები იყო.
_ ერთი ვერსიით, კორონობა ლიბერალების მოგონილია. იქიდან გამომდინარე, რომ კონსერვატორი ხართ, ამ ვერსიას იზიარებთ?
_ ძალიან კონსპიროლოგიური ვერსიაა. საერთოდ, კონსპიროლოგია არაგონივრულს არ ნიშნავს, თუმცა უფრო მტკიცებულებებს კი არა, ვარაუდებს ეყრდნობა. ისე, ისტერიკა და პანიკა შეიძლება, მართლაც რაღაც ძალებისგან იყო მართვადი, თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ვირუსი ხელოვნურადაა შექმნილი. საერთოდ, საფრთხეების აღწერისას მედია ხშირად აჭარბებდა. აი, მაგალითად, გვახსოვს, აღდგომის წინ ტელევიზიით კუბოების „რეკლამა“ გადიოდა, რაც ვფიქრობ, გადაჭარბებული იყო.
_ საფრთხეების გადაჭარბებულად წარმოჩენის მიზანი პოლიტიკური პროცესების მოკვლა და ხელისუფლების გმირად წარმოჩენა იყო?
_ დიახ, ეს შეიძლება, ერთ-ერთი მიზეზი იყო, თუმცა კორონაპანიკას მხოლოდ ხელისუფლება არ თესდა. იგივე აღდგომის წინ გვახსოვს ლიბერალური ოპოზიციის მიერ წამოწყებული პანიკა, რაც მოვლენათა განვითარებამ დაადასტურა, რომ აბსოლუტურად უსაფუძვლო იყო.
_ საერთოდ, ამ ლოკდაუნით ვინ იხეირა _ ხელისუფლებამ, ოპოზიციამ თუ საზოგადოებამ?
_ საქართველოში პოლიტიკური პროცესი მყიფეა, ანუ მართალია, ბევრი ექსპერტი ამბობდა, პანდემიით ხელისუფლებამ ქულები დაიგროვაო, ამის მიუხედავად, ისეთი შთაბეჭდილება შეიქმნა, რომ ეს ქულები „ოცნებამ“ უგულავა-ოქრუაშვილის გამოშვებით ერთბაშად გაანიავა.
მოკლედ, ვითარება სწრაფად იცვლება და უკვე შეიძლება იმის თქმა, რომ პოლიტიკურ პროცესში პანდემიამ აქტუალობა დაკარგა და არჩევნებშიც გადამწყვეტი ფაქტორი აღარ იქნება. პანდემიით გამოწვეული ეკონომიკური პრობლემები კი მომავლის, ასე ვთქვათ, საგანია, ანუ ამ კუთხით მთავრობის მიერ გამოცხადებული გეგმები, ასე თუ ისე, ადეკვატურია _ ხარვეზები აქვს, მაგრამ გეგმა ძირითად გამოწვევებს პასუხობს. მაგრამ საქმე ისაა, რომ ამ გეგმის შესრულება დაწყებული არაა. შესაბამისად, სწორედ არჩევნების წინ გახდება ცნობილი, მთავრობა ამ კარგი განზრახვების სისრულეში მოყვანას შეძლებს თუ ვერა.
_ თუკი უგულავა-ოქრუაშილის ციხიდან გამოშვებით ხელისუფლებამ პანდემიით მოგროვებული ქულები გაფლანგა, ე. ი., მათი შეწყალება „ოცნებისთვის“ შესაძლოა, საბედისწერო შეცდომად იქცეს?
_ რა თქმა უნდა. ხშირად მეკითხებიან, უგულავა და ოქრუაშვილი უნდა გამოეშვათ თუ არაო? იმ სიტუაციაში, როცა ამერიკელი სენატორების წერილები გამოქვეყნდა, ხელისუფლებას სწორი სვლა არ ჰქონდა _ გამოშვებაც და არგამოშვებაც შეცდომა იქნებოდა. ხელისუფლებას ასეთ მდგომარეობაში თავიდანვე არ უნდა ჩაეგდო თავი. ამ სიტუაციაში კი რვაწლიანი კოჰაბიტაციური პოლიტიკითა და ასევე 8 მარტის შეთანხმებამდე არსებულ შუალედში ჩაიგდო თავი, ანუ თუ ხელისუფლება პრინციპულად წავიდა კომპრომისზე, რომ უგულავა-ოქრუაშვილი უნდა გაეშვა, მაშინ ჯობდა, ეს რაც შეიძლება უხმაუროდ და აქცენტის გაკეთების გარეშე გაეკეთებინა.
_ „ოცნება“ ამბობს, რომ ზემოხსენებული ბატონები ციხიდან მან კი არ გამოუშვა, არამედ პრეზიდენტმა შეიწყალა. შეწყალება კი ზურაბიშვილის დისკრეციული უფლებაა.
_ ამ ვერსიაზე ღიმილის გარეშე საუბარს ყველაზე „ღრმა ქოცებიც“ კი ვერ ახერხებენ.
_ თქვენი აზრით, უგულავა-ოქრუაშვილის განთავისუფლების გადაწყვეტილება „იმ ბრძენმა კაცმა“ ბოლო წუთს მიიღო?
_ დიახ, ბოლო წუთს თუ არა, ბოლო დღეებში მიიღო.
_ რატომ?
_ გარედან ასე ჩანს, რომ დასავლეთს მყისიერი ზემოქმედება არ ექნებოდა, ანუ ეგონათ, რომ პანდემიის ფონზე ეს საკითხი უკანა პლანზე გადაიწევდა.
_ ასეა თუ ისე, პოლიტიკა დაიქოქა, თუმცა გაუგებარია, არჩევნებამდე ხუთი თვით ადრე ოპოზიცია მომავალი პრემიერის ვინაობას რატომ განიხილავს?
_ პოლიტიკური კლასი თანდათან უკან-უკან მიდის.
_ რას გულისხმობთ?
_ ორივეს კარგად გვახსოვს 2003 წლის პერიოდი _ დღევანდელი პოლიტიკური ლიდერები მაშინდელებს ვერ შეედრებიან, ისინი, თავიანთი კლასით, ბევრად მაღლა იდგნენ. მეტიც, 2007-2009 წლებში ბევრი გვაკრიტიკებდა, ოპოზიციის ლიდედრები სოლიდურად არ გამოიყურებიანო. ეს კრიტიკა შეიძლება, სამართლიანი გახლდათ, მაგრამ მაშინაც კი ოპოზიცია, თავისი კლასით, უფრო მაღალი იყო, ვიდრე _ ახლანდელი.
_ დამისაბუთეთ, ამას რატომ ამბობთ, ბატონო კახა?
_ ისეთი რაღაცები, რასაც ბოლო დღეებში ოპოზიცია აკეთებს, შეიძლება, მხოლოდ რომელიმე პარტიის ახალგაზრდულ ფრთაში ხდებოდეს! ყველაფერი ეს ძალიან არასერიოზულია და, იშვიათი გამონაკლისის გარდა, ოპოზიცია მის წინაშე არსებულ გამოწვევებს ვერ პასუხობს!
სხვათა შორის, ალბათ, გახსოვთ, 2007 წლის სექტემბერში სააკაშვილმა მაშინდელ ოპოზიციაზე თქვა, კარგად ორგანიზებული არაა, თორემ ისეთი პირობებია, მის ადგილას რომ ვიყო, ხელისუფლებას ორ თვეში დავამხობდიო.
_ დიახ, სააკაშვილის ეს ირონიული განცხადება მახსოვს…
_ ჩემი აზრით, სააკაშვილს შეუძლია, ეს სიტყვები ახლაც გაიმეოროს.
_ რატომ?
_ ხელისუფლების შესაცვლელად ბევრი რამეა შემზადებული, მაგრამ ოპოზიცია მოვლენებს კუდში მისდევს!
როგორც უგულავა-ოქრუაშვილის გამოშვებით ივანიშვილმა თავისი უპირატესობა გაფლანგა, ზუსტად ასევე გაფლანგა მოპოვებული უპირატესობა ოპოზიციამაც პრემიერ-მინისტრის შესახებ დაწყებული აბსოლუტურად არასერიოზული და კომიკური სურათის წარმოჩენით!
_ რაც შეეხება ოპოზიციის მაჟორიტარობის საერთო კანდიდატებს, ამაზე რას იტყვით? სხვათა შორის, რამდენიმე თვის წინ ამბობდით, საკონსტიტუციო ცვლილებები პატარა პარტიებს შანსს გვაძლევსო. ახლაც ამ აზრზე ხართ, ანუ თუ 30 მაჟორიტარულ ოლქს მსხვილი ოპოზიციური პარტიები გადაინაწილებენ, „თავისუფალ საქართველოს“ და სხვებს რაღა დაგრჩებათ?
_ ჩვენ ამ პროცესში არ ვმონაწილეობთ. ამიტომ ვაპირებთ, ოცდაათივე ოლქში მაჟორიტარობის კანდიდატები ან დამოუკიდებლად დავაყენოთ, ან, შეიძლება, ე. წ. შუაშისტურ პარტიებთან შევთანხმდეთ, თორემ „თავისუფალი საქართველო“ ივანიშვილისა და სააკაშვილის ბანაკებთან მაჟორიტარების შეთანხმებას არ აპირებს. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მათ, ვინც ამაში მონაწილეობს, ვამუნათებთ! ყველას თავისი არჩევანი აქვს.
საერთოდ, მიმაჩნია, რომ საზოგადოებას, მინიმუმ, სამი არჩევანი უნდა ჰქონდეს და ეს საპრეზიდენტო არჩევნებამდე დაადასტურა, ანუ თუ ხელისუფლების შეცვლა და ამომრჩევლის აქტიურობა გვინდა, ეს იმას ნიშნავს, რომ არჩევანი ორამდე არ უნდა დავიყვანოთ.
_ ბატონო კახა, ვიღაც აუცილებლად შეგეკამათებათ და გეტყვით, რომ არჩევანი ორამდე არაა დაყვანილი და ამის დასამტკიცებლად „ლელოს“ მოგიყვანთ, რომელიც ე. წ. ლეიბორისტების მაგიდას ემიჯნება.
_ ეს ობიექტურადაც რთული დასაჯერებელია.
_ რატომ?
_ ეს ტექნოლოგია თქვენ ძალიან კარგად იცით.
_ რომელი ტექნოლოგია?
_ სახელისუფლებო პროპაგანდა ჩაირთვება და ძალიან რთული იქნება, რომ ამომრჩეველმა „ლელო“ მესამე არჩევნად ჩათვალოს. სხვათა შორის, შეიძლება, ოპოზიციამაც ხელი შეუწყოს, რომ ამ სქემაში მონაწილე სუბიექტები ერთ მხარედ იქნენ აღქმულნი, სწორედ ამიტომაც არ ვაპირებთ მასში მონაწილეობას!
_ თქვენი ნებაა, მაგრამ ე. წ. შუაშისტურ პარტიებს მოგიწევთ, თქვენი პროგრამები ამომრჩევლამდე მიიტანოთ. ეს კი ადვილი არ იქნება, რამეთუ მთელი მედია მხოლოდ „ქოცებსა“ და „ნაცებზე“ საუბრობს…
_ ფეხს მტკივნეულ ადგილას გვაჭერთ.
_ ანუ?
_ ამის გამო წარსულში გარკვეული ნაბიჯები გადავდგით, რისგანაც, საბოლოო ჯამში, უფრო მეტი ზარალი მივიღეთ. სწორედ ამიტომ ზემოხსენებული გადაწყვეტილება უცებ არ მიგვიღია. არამედ პარტიაში დიდხანს ვისაუბრეთ და გადავწყვიტეთ, ორივე ბანაკისგან აბსოლუტურად დისტანცირებული ვიყოთ, მიუხედავად იმისა, რომ ამის მთავარი ზარალი ისაა, რასაც თქვენი რეპლიკა შეეხებოდა. მე და საერთოდ, „თავისუფალი საქართველო“, მხოლოდ სამთავრობო კი არა, ოპოზიციურ არხებზეც აკრძალული ვართ! ტელევიზიები კი პოლიტიკური ინვესტიციებითაა დაფუძნებული და დამოუკიდებელი ერთიც არაა!
_ მოკლედ, ყველაფრის მიუხედავად, „თავისუფალი საქართველო“ აპირებს, რომ მაჟორიტარობის კანდიდატი 30-ვე ოლქში დაასახელოს, არა?
_ დიახ, თუმცა შეიძლება, რამდენიმე პარტიასთან შევთანხმდეთ და ამაზე კონსულტაციები გაგრძელდება.
ისე, სიმართლე გითხრათ, „თავისუფალი საქართველოს“ მსგავსად, შუაშისტურ სპექტრშიც არ არიან ჩამოყალიბებული.
_ რას გულისხმობთ?
_ არც _ „ქოცებთან“ და არც _ „ნაცებთან“, _ ასეთი მყარი პოზიცია, ჩვენ გარდა, პრაქტიკულად, არავის აქვს.
_ ვერ დაგეთანხმებით, რადგან იგივე დავით ჭიჭინაძე და მისი პოლიტიკური მოძრაობა „ტრიბუნაც“ ორივე ბანაკს კატეგორიულად ემიჯნება…
_ კი ბატონო, დავით ჭიჭინაძე ამ პროცესში ერთ-ერთი გამონაკლისია, თუმცა არ ფიქრობს, რომ შუაშისტურ სპექტრში რამე კოორდინაცია უნდა იყოს. ვინმეს ძალით ვერაფერს მოვახვევთ.
ერთი სიტყვით, არჩევნებში დამოუკიდებლად მონაწილეობას ბევრი მინუსი აქვს, მაგრამ მთავარი პლუსი ისაა, რომ პარტია პროაქტიურ რეჟიმში უფრო ადვილად გადავა. სხვათა შორის, რამდენიმე დღეში საარჩევნო კამპანიას უკვე დავიწყებთ.
_ ისე, ოპოზიციის ეკლექტურობა შუაშისტურ პარტიებს ერთგვარ ფორას ხომ არ მოგცემთ? ბოლოს და ბოლოს, ბურჯანაძის, ბოკერიასა და „ნაცების“ ერთად დგომა ამომრჩეველში არაერთ კითხვას აჩენს.
_ დიახ, ზუსტად მაგიტომ, რომ კითხვის ნიშნები ობიექტურადაც ჩნდება და სამთავრობო პროპაგანდითაც, საარჩევნო ცვლილებების მიღების შემდეგ, ე. წ. ლეიბორისტულ მაგიდასთან, ჩვენი როლი ამოიწურება!
_ ოპოზიციის საერთო მაჟორიტარებიდან ზოგიერთი პროდასავლური კურსის მიმდევარი იქნება, ზოგიც _ პრორუსული. ქართული პოლიტიკა ამ კუთხითაც ორპოლუსიანია და საინტერესოა, შუაშისტური პარტიები პროდასავლურად განწყობილ ამომრჩეველზე იმუშავებთ თუ პრორუსულზე?
_ ასე დაყოფა პირობითია.
_ რეალურად, აბა, როგორი ვითარებაა?
_ ექსტრემისტული და ზომიერი.
_ უკაცრავად, ვერ მივხვდი, საუბარი საითკენ მიგყავთ?
_ „ქოცებიც“ და „ნაცებიც“ ექსტრემისტული პოლიტიკური ძალები არიან.
_ მათი ექსტრემისტული მიდრეკილებები რაში გამოიხატება?
_ თითოეული მათგანი ამბობს, ჭეშმარიტება მხოლოდ ჩემს მხარესაა და ყველა, ვინც ჩემთან არაა და ჩემს იდეოლოგიას ასი პროცენტით არ იზიარებს, ქვეყნის მტერიაო.
_ ლეიბორისტების მაგიდასთან ბურჯანაძეც ზის, ანუ ისიც ექსტრემისტულია?
_ ბურჯანაძე იმ მაგიდის თავში არ ზის, ანუ იმ მაგიდის შინაარსსა და ხასიათს ნამდვილად ვერ განსაზღვრავს.
_ თუ ვერ განსაზღვრავს, ე. ი., ანტურაჟია?
_ ამ მაგიდას რამდენჯერმე მეც დავესწარი და ჩემი მოტივაცია კონკრეტული იყო _ საარჩევნო რეფორმა. ბურჯანაძეს ამ მაგიდის მიმართ, შეიძლება, უფრო მეტი ინტერესი აქვს, მაგრამ მაინც ისე გამოიყურება, როგორც „თეთრი ყვავი“, ანუ სააკაშვილისა და ბოკერიას ბანაკების ორგანული წევრი არაა და, როგორც ვიცი, არც მაჟორიტარების განაწილების სქემაში აპირებს მონაწილეობას.
_ ბატონო კახა, მგონი, ცდებით, რადგან „ევროპული საქართველო“ აცხადებს, იმ ოლქებში, სადაც მაჟორიტარობის კანდიდატი პრორუსული ძალებისგან იქნება, კონკურენტებს არ „ჩავსვამთო“.
_ ვნახოთ, აღდგომა და ხვალეო. ყოველ შემთხვევაში, იმ ოლქებში, რაც გამოცხადდა, ჯერ ვერ ვნახე, რომ ბურჯანაძის კანდიდატი ერთიან კანდიდატად მოიაზრებოდეს.
მოკლედ, „ქოცებისა“ და „ნაცების“ მხარესაც, ძირითადად, გაკაპასებული ხალხი გამოდის, რომელსაც თვალები უელავს. ჩვენ კი გვინდა, ამ ქვეყნის ნორმალური, საღი და გაწონასწორებული ნაწილი წარმოვადგინოთ, რომელიც არ მიიჩნევს, რომ ოპოზიცია ქვეყნის მტერია. უკანასკნელი სამი ათეული წლის განმავლობაში ეს ქვეყანა სწორედ ამ პარადიგმამ დაანგრია. დროა, ვისწავლოთ, რომ ოპოზიცია, რომელსაც განსხვავებული მოსაზრებები აქვს, შინაურია. სხვათა შორის, ეს გზა ბალტიისპირეთმა გაიარა და ამიტომაც უკვე ევროპაშია. ჩვენ კი ისევ ჭაობში ვართ!
ჩვენი ამოცანაა, რომ ის ზომიერი ხალხი გავახმოვანოთ, რომელიც საზოგადოების აშკარა უმრავლესობას წარმოადგენს. დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ ყველაზე ცუდი, რაც მოხდა, ისაა, საზოგადოების ინტელექტუალური ნაწილი უკანა პლანზე გადავიდა და გამოთქმა: „პოლიტიკაში არ ვერევი“, _ მოდური გახდა. სამაგიეროდ, ისინი, ვინც პოლიტიკაში ერევიან, გაუნათლებელი, უსაქმური და არაფრისმკეთებელი ადამიანები არიან!
_ ეს უსაქმური ადამიანები პოლიტიკაში როგორ ხვდებიან?
_ მარტივად.
_ მაინც?
_ პოლიტიკაში, განსაკუთრებით მმართველ ძალაში მყოფ ადამიანს რა მოეთხოვება? _ ნებისმიერი უსინდისობის მიმართ აბსოლუტურად ლოიალური და უსიტყვო შემსრულებელი უნდა იყოს. ასე მოქცევა გაუნათლებელი ადამიანისთვის გაცილებით ადვილია, ვიდრე იმისთვის, რომლის უკანაც განათლების კაპიტალი დგას!
_ ბატონო კახა, რა ამის პასუხია და, შუაშისტური პარტიები პარლამენტში იმდენი ადამიანის გაყვანას შეძლებთ, რომ კოალიციური მთავრობის დაკომპლექტებაში მონაწილეობა მიიღოთ?
_ იმედი მაქვს და სწორ აქცენტს სვამთ, ანუ ამ ეტაპზე წარმოუდგენელია, რომ შუაშისტურმა პარტიებმა პარლამენტში უმრავლესობა შექმნან, თუმცა რეალურია, რომ არჩევნებში ხმათა ის რაოდენობა მოაგროვონ, რომ კოალიციური მთავრობის დაკომპლექტებაში მონაწილეობა მიიღონ.
სხვათა შორის, საპრეზიდენტო არჩევნებზე შუაშისტურმა პარტიებმა ათი პროცენტი ძლივს მოაგროვეს. წელს კი ეს შედეგი, ვფიქრობ, გაორმაგდება და უკეთეს შემთხვევაში, გასამმაგდება!
_ კოალიციურ მთავრობაში შუაშისტური პარტიები რომელიმე მინისტრის პორტფელს მოითხოვთ თუ, უბრალოდ, სხვის კანდიდატურას დაუჭერთ მხარს?
_ ჯერ ცნობილი არაა, მომავალ პარლამენტში ჩვენი პარტიის ზომა-წონა როგორი იქნება და შესაბამისად, ამ თემაზე საუბარიც ნაადრევია. თუ 20 დეპუტატს გავიყვანთ, სხვა მადა გვექნება, ორი დეპუტატის შემთხვევაში კი _ სხვა.
_ ბატონო კახა, თქვენც ხომ ხვდებით, რომ 20 დეპუტატს ვერ გაიყვანთ?
_ დიახ, ამდენს არც ვვარაუდობთ, მაგრამ სხვაობა ორსა და შვიდს შორისაც არსებობს.
_ რა თქმა უნდა _ შვიდი ორზე მეტია!
_ ჩვენი ამოცანა და თვითმიზანი არაა, რომ კოალიციაში ვიყოთ. დღეს ტელემედიაში მოდურია შეკითხვა, პრემიერობაზე თუ დასჭირდა ხმები, ვის მისცემთ _ სააკაშვილს თუ ივანიშვილსო? მაგრამ ტელეწამყვანებმა, ალბათ, არ იციან, რომ ამ ორის გარდა, მესამე არჩევანიცაა, ანუ ხმა არც ერთს მისცე, არც _ მეორეს და ოპოზიციაში დარჩე. ეს ჩვენი პარტიისთვის სიახლე არ იქნება. შესაბამისად, თუ მინისტრთა კაბინეტის დაკომპლექტებაში თვისობრივი ცვლილების შეტანა ვერ შევძელით, მაშინ თუ ვინმეს ერთი ხმა დააკლდება, ამას არ ვიზამთ და ოპოზიციაში დავრჩებით! ოპოზიციაში დარჩენა პოლიტიკური პარტიისთვის ტრაგედია არაა და ამის შესაძლებლობა ყოველთვის არსებობს!
_ ბატონო კახა, თითქმის ნახევარი საათია, ვსაუბრობთ და ტერმინი _ „შუაშისტური ძალები“ არაერთხელ ახსენეთ. თქვენ და „ტრიბუნა“ გასაგებია, მაგრამ კიდევ რომელი პარტიაა შუაშისტური?
_ არიან, ზოგი გაფორმებულია, ზოგი _ არა, ზოგი ინდივიდია და ორგანიზაციის სახე არ აქვს, თუმცა გეთანხმებით, რომ ასპარეზზე, როგორც პოლიტიკური პარტია, მხოლოდ „თავისუფალი საქართველო“ და „ტრიბუნა“ ჩანს.
სხვათა შორის, თავისი პრობლემები შუაშისტურ პარტიებსაც აქვთ და „ფრთიანი ანგელოზები“ ნამდვილად არ ვართ!
_ ისე, ბატონო კახა, „ოცნება“ ვარაუდობს, რომ არჩევნებზე, მინიმუმ, 40 პროცენტს აიღებს. თუ ეს პროგნოზი გამართლდა, პროცესები როგორ განვითარდება?
_ ასეთ შემთხვევაში ხავერდოვანი რევოლუციის შანსი დიდი იქნება, რაზედაც დასავლეთმაც ბევრჯერ მიანიშნა.
საერთოდ, ჩვენი ქვეყნის უახლესი ისტორია უნდა იცოდე.
_ რას გულისხმობთ?
_ ხელისუფლებიდან ორი ვადის მერე უნდა წახვიდე. ამასთან, ხმების 40 პროცენტის მიღება ისე, რომ ხელისუფლება აშკარა ძალადობაზე არ წავიდეს, შეუძლებელია. თუ „ოცნება“ გამოაცხადებს, რომ არჩევნებში 40 პროცენტზე მეტი აიღო, მთავრობა ერთპარტიულად უნდა დააკომპლექტოს და ხელისუფლებაში მესამე ვადით დარჩეს, მაშინ დასავლეთი არჩევნების შედეგებს ლეგიტიმურად არ ცნობს. ამის შემდეგ მოვლენები როგორ განვითარდება, ეს ბევრ სხვა ფაქტორზეა დამოკიდებული, მაგრამ ღრმად ვარ დარწმუნებული, „ოცნება“ ხელისუფლებაში მესამე ვადით ვერ დარჩება!

გიორგი აბაშიძე