რა კავშირშია გოგი თოფაძე მეხუთე კოლონის გააქტიურებასთან?

dasab4567

ფრაქცია „მრეწველების“ ლიდერი, გოგი თოფაძე მიიჩნევს, რომ საქართველოს ნატოში არ მიიღებენ და არც არის საჭირო. როგორც თოფაძემ ჟურნალისტებთან საუბრისას აღნიშნა, ნატო სამხედრო და თანაც აგრესიული ბლოკია, ამიტომ მასში გაერთიანება ქვეყანას არანაირ ხეირს არ მოუტანს.

აი, თოფაძის „დასკვნაი საკვირველი“: ,,ნატო არის აგრესიული სამხედრო ბლოკი. არ მინდა, რომ ჩემი ქვეყანა რომელიმე სამხედრო ბლოკში იყოს, იმიტომ რომ კონტურები მესამე ბირთვული ომის უკვე ცხადდება. ევროკავშირი არ არის სამხედრო ბლოკი, არც _ ევრაზიული კავშირი. ევრაზიული კავშირი ერთ-ერთი შესაძლებლობაა, სადაც უფრო კარგად ვიქნებით. რუსი რომ აგრესორია და რუსეთმა რომ ტერიტორიები წაგვართვა, ეს ვიცით. რუსი ავადმყოფია, მაგრამ რუსოფობია რას მოგვიტანს?..“ ამ აზრს ზურაბ ტყემალაძემაც აუბა მხარი და კიდევ უფრო ვრცლად ისაუბრა ევრაზიულ სიკეთეებზე. მოკლედ, ეს ის არის, რაზეც „ქრონიკა+“ სულ რამდენიმე ნომრის წინ წერდა, რომ საქართველოში რუსული ფრთა საგრძნობლად გააქტიურდებოდა. თოფაძისგან არ ველოდით ასე სწრაფად პოზიციის გამჟღავნებას, თორემ პროგნოზი ასი პროცენტით ახდა _ ევრაზიულ კავშირში გაერთიანების აუცილებლობაზე უკვე პარლამენტარებიც გველაპარაკებიან. ამ ყველაფერს სხვა სუნი ასდის, ანუ კრემლის ოინები ჩანს აშკარად, თორემ ისე საკითხავია, რატომ არის ნატო სამხედრო და აგრესიული ბლოკი, ხოლო ევრაზიული კავშირის უკან მდგომი სამხედრო ძალა, ანუ რუსეთის არმია _ მშვიდობის დესპანი? ანდაც, ღმერთმა ნუ ქნას და, მესამე ბირთვული ომის დაწყების შემთხვევაში რატომ უნდა ვიყოთ ევრაზიულ კავშირში და არა _ ნატოში? ამ კითხვებზე, იმედია, თვითონ ბატონი გოგი მომდევნო ნომერში გვიპასუხებს.

რაც შეეხება კიდევ ერთ კითხვას, თუ რატომ მაინცდამაინც ახლა გაუსკდათ რუსეთის სიყვარულის ბუშტი, ანუ მაშინ, როცა მოსკოვმა იურიდიულად დააკანონა ცხინვალის მიერთება, ამასთან დაკავშირებით „ქრონიკა+“-ს ესაუბრება წინააღმდეგობის მოძრაობა „იბერიის“ ლიდერი, ვაჟა წიკლაური:

_ დიახ, მართალი ბრძანდებით. ეს სწორედ ის სიტუაციაა, რაზედაც სულ ახლახან ვსაუბრობდით, რომ საქართველოში პრორუსული ფრთა გააქტიურდებოდა. ფაქტობრივად, უკვე ღია კარტით თამაში იწყება. თუმცა, არ მეგონა, ამ დონეზე თუ გაბედავდნენ და პარლამენტარები თუ სხვა ცნობადი სახეები ასე აშკარად დაიწყებდნენ ევრაზიულ კავშირში გაერთიანების აუცილებლობაზე საუბარს. სხვათა შორის, ასეთი სიტუაციის შექმნაში ჩვენს კანონმდებლობასაც მიუძღვის გარკვეული წვლილი. როცა ქვეყანა ტერიტორიებს გართმევს, მშვიდობიან მოსახლეობას ლტოლვილებად გიქცევს და ქალაქებს გიბომბავს, რასაც მსხვერპლი მოსდევს, როგორმე კი უნდა მოახერხო და ამ ქვეყნის პროპაგანდა დასჯადი ქმედება უნდა გახადო. ვისაც უნდა ეწყინოს, მაგრამ პირადად მე მიმაჩნია, რომ ყველა ის ადამიანი, ვინც ხსნას რუსეთთან კავშირში ხედავს და ამიტომ დასავლეთთან საქართველოს დაახლოებას ებრძვის, ქვეყნის მოღალატეა, მოღალატეები კი აუცილებლად უნდა დაისაჯონ. კანონმდებლობაც უნდა გავამკაცროთ და სპეცსამსახურებმაც უფრო გაააქტიურონ მუშაობა მეხუთე კოლონის გამოაშკარავების მიზნით. ცხადია, სტალინური რეპრესიების დაწყებას არ ვგულისხმობ, მაგრამ ყველაფერს უნდა დავარქვათ თავისი სახელი. მოგეხსენებათ, ციხე შიგნიდან ტყდება და უყურადღებობა კარგს არაფერს მოგვიტანს.

_ ამ ხალხს არგუმენტად ის მოჰყავს, რომ დემოკრატიულ ქვეყანაში ვცხოვრობთ და საკუთარი აზრის გამოთქმის უფლება ყველას აქვს.

_ მაპატიეთ, მაგრამ ეს არ არის საკუთარი აზრის გამოთქმა, ეს გახლავთ ქვეყნის ღალატი. ძალიან გამაკვირვა გოგი თოფაძის უტიფარმა განცხადებამ და იმ აზრმაც, რომ თითქოს იმდენად უნდათ საქართველოში ევრაზიულ ალიანსში შესვლა, რომ ამ განცხადების გახმაურების შემდეგ თოფაძის ლუდის გაყიდვა ერთიათად გაიზარდა. ეს ხომ სისულელეა და ჭკუათმყოფელი არ დაიჯერებს! ერთი სიტყვით, ეს არის ანტისახელმწიფოებრივი განცხადება და დემოკრატია არაფერ შუაშია. არ მინდა ვიფიქრო, რომ თოფაძემ ეს განცხადება ვინმეს შეკვეთით გააკეთა. უფრო მგონია, რომ სულ სხვა რამის თქმა უნდოდა, მაგრამ ამ შემთხვევაში აზრი არ აქვს, თუ რა უნდოდა და რა _ არა. ნებისმიერ შემთხვევაში ფაქტია _ მისი განცხადება ეწინააღმდეგება სახელმწიფოს ინტერესებს. არგუმენტებით დაგიმტკიცებთ, თუ რატომ არის სახელმწიფოს წინააღმდეგ მიმართული აქცია. დავიწყოთ ერთი საინტერესო დეტალით: თქვენ შეგიძლიათ მიპასუხოთ, რუსეთმა როდის მოითხოვა ჩვენგან ევრაზიულ ბლოკში შესვლა? ამ კითხვაზე ვერ მიპასუხებთ, იმიტომ რომ ასეთი ოფიციალური მოთხოვნა არასოდეს ყოფილა! ე. ი. ქართველი პოლიტიკოსების ნაწილი, თოფაძის ჩათვლით, მოგვიწოდებს, წავიდეთ იქ, სადაც არავინ გვეპატიჟება. დავუშვათ და მაინც წავედით, მერე რა ხდება? რუსეთი სიხარულით მიგვიღებს, თან ჩვენ მიერ გადადგმულ ამ ნაბიჯს აღიქვამს, როგორც ბედსშეგუებული ქვეყნის მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებას, რის შემდეგაც კიდევ უფრო გაზრდის ზეწოლას საქართველოზე! დავუშვათ, ესეც ავიტანეთ და გავუძელით, რას ვიღებთ სამაგიეროდ? _ ცხადია, არაფერს. ვიმეორებ: რუსეთი არც კი გვეპატიჟება ამ დასაწვავ ევრაზიულ გაერთიანებაში, სანაცვლოდ არაფერს გვთავაზობს და ჩვენით რომ მივალთ, მაშინ საერთოდ რას მოგვცემს და შემოგვთავაზებს?!

_ ტერიტორიების დაბრუნების შემოთავაზებას გულისხმობთ?

_ დიახ, სწორედ ამას ვგულისხმობ. პირადად მე პირველი გამოვალ და მოვუწოდებ ყველას ევრაზიულ კავშირში გაერთიანებისაკენ, თუკი რუსეთი ამ ნაბიჯის სანაცვლოდ ოკუპირებულ ტერიტორიებს დაგვიბრუნებს… მაგრამ რეალობაში ასეთი არაფერი არსებობს _ რუსეთი ასეთ შემოთავაზებას არ აკეთებს და არც სამომავლოდ გააკეთებს. ამიტომ ჩვენი ძახილი, რომ დასავლეთი არ გვინდა და ევრაზიულ კავშირში უნდა გავერთიანდეთ, დამამცირებელიც არის და, ამავდროულად, უსინდისობაც დასავლეთის მიმართ.

_ კი მაგრამ, არც დასავლეთის დაპირებები გასცილებია დაპირებებს, ნატო წარმოუდგენლად შორსაა და არც ევროკავშირში გვეპატიჟება ვინმე.

_ ეს არასწორი შეფასებაა. ნატოს შორს ყოფნა არ ნიშნავს, რომ ჩვენ დასავლეთმა მიგვატოვა, ასე რომ ყოფილიყო, რუსეთი აქამდე ბევრჯერ აგვითვისებდა და როგორც ცხინვალი მიიერთა, ჩვენც მთლიანად მიგვიერთებდა ყოველგვარი სახელმწიფოებრივი უფლების გარეშე. ეს დასავლეთის დამსახურებაა. თუნდაც ის ფაქტი, რომ მოსკოვ-ცხინვალის ხელმოწერა, ფაქტობრივად, არც ერთმა ქვეყანამ არ ცნო, ნიშნავს, რომ ჩვენ მარტონი არა ვართ. მით უმეტეს, რომ ამერიკის შეერთებული შტატებიც ჩვენი სტრატეგიული მოკავშირეა. როცა ასეთი ფონია შექმნილი, მთელი დასავლეთი ცდილობს, როგორმე აგრესორის კლანჭებისგან გვიხსნას და ამ დროს საქართველოს პარლამენტის წევრი პიარს უწევს ევრაზიულ კავშირს, ამიტომ მიმაჩნია, რომ ეს ერთდროულად უსინდისობაცაა და პოლიტიკური სიბეცეც, ღალატი რომ აღარ ვახსენო კიდევ ერთხელ.

_ სხვათა შორის, ასეთ პოზიციას მთელ ხელისუფლებას აბრალებენ. იმას ვგულისხმობ, რომ თითქოსდა „ოცნებას“ რუსეთისკენ მივყავართ.

_ „ნაციონალების“ ბოდვებს სერიოზულად ვერ მივიღებ. უკვე ორი წელია, ცდილობენ დაგვიმტკიცონ, რომ ბიძინა ივანიშვილის გუნდს საქართველო რუსეთისკენ მიჰყავს, თუმცა დამამტკიცებელი არგუმენტი ვერ მოჰყავთ აბაშიძე-კარასინის ფორმატის არსებობის გარდა. სხვანაირად რომ ვთქვა, თურმე, იმიტომ მივდივართ რუსეთისაკენ, რადგანაც ეს ფორმატი არსებობს. სხვათა შორის, გუშინწინაც გააკეთა ამის თაობაზე განცხადება ივანიშვილმა, რომ მიუხედავად შექმნილი სიტუაციისა, ის მაინც მიზანშეწონილად მიიჩნევს აბაშიძე-კარასინის ფორმატის შენარჩუნებას. თქვენ კარგად მოგეხსენებათ, რომ ამ ხელისუფლების მიმართ ბევრი საყვედური მაქვს და ღიადაც მითქვამს ამის თაობაზე, მაგრამ ეს ის შემთხვევაა, როცა სრულიად ვეთანხმები ხელისუფლებას: აბაშიძე-კარასინის ფორმატი უნდა შენარჩუნდეს, იმიტომ რომ ლაპარაკს, თუნდაც უშედეგოს, ყოველთვის აქვს აზრი. სხვათა შორის, ივანიშვილმაც სწორედ ახსნა ამ მოლაპარაკების მნიშვნელობაც და ისიც, თუ ოპონენტები რატომ იხვევენ ამ თემას თითზე, როცა თქვა, რომ კარასინი-აბაშიძის ფორმატს ძალიან აქტიურად აკრიტიკებენ, ხოლო დღეს კიდევ დამატებით ახალი კრიტიკოსები გამოუჩნდათ „თავისუფალი დემოკრატების“ სახითო. ამ სიტყვებით, ფაქტობრივად, თემის პოლიტიზებულობას გაუსვა ხაზი.

_ მაგრამ ფაქტია, რომ მართლა უაზრო ფორმატია, არაფრისმომცემი და გამაღიზიანებელიც კი.

_ ჩვენ არ გვაქვს იმის ფუფუნება, რომ არიქა, როგორმე არ გავღიზიანდეთ რუსეთთან საუბრითო და მოლაპარაკებაზე უარი ვთქვათ. სააკაშვილი იყო ასე, არ ელაპარაკებოდა რუსებს და თუ რამე პოზიტიური იყო ასეთ დამოკიდებულებაში, მაშინ, კი ბატონო, გავაუქმოთ ფორმატი. მესმის, რომ როცა მოლაპარაკების შედეგებზე არის საუბარი, გეთანხმებით, ნაკლებეფექტურია, მაგრამ მაინც საჭიროა. ივანიშვილმაც თქვა, ნებისმიერი ფორმატი საინტერესოა და უნდა შევეცადოთ, მხოლოდ ამ გზით გადავწყვიტოთ ყველა პრობლემაო. მართალია, დიდი ეფექტურობა ვერ მივიღეთ, მაგრამ რაღაც ხომ მივიღეთ და მომავლისთვის უნდა ვეცადოთ, რომ ეფექტურობა გაიზარდოს და არა ის, რომ მოლაპარაკებებზე უარი ვთქვათ და ტანკები დავქოქოთო. ტანკები სიტყვას კი არ მოაყოლა და შემთხვევით კი არ ახსენა. სად გვყავს დასაქოქი ტანკები? არ გვყავს და როცა ძალის დემონსტრირება არ შეგიძლია, უნდა ეცადო, მოლაპარაკებით მაინც მიაღწიო რამეს. კი ბატონო, უარს ვიტყოდით არაფრისმომცემ დიალოგზე და იარაღის ენით დავიწყებდით საუბარს, მაგრამ რეალობაც ხომ უნდა გავითვალისწინოთ, რას მივიღებთ ამით?

_ რას მივიღებთ და ჩვენ უკვე რამდენჯერმე გავახმაურეთ ექსპერტების აზრი, რომ, სამწუხაროდ, ქართულ არმიას დღეს არ შეუძლია იმ ოპერაციის შესრულება, რასაც სამშობლოს დაცვა ჰქვია.

_ გეთანხმებით. ეს არის სააკაშვილისგან მიღებული მემკვიდრეობა, რაც დაუყოვნებლივ უნდა გამოვასწოროთ. სამწუხაროა, მაგრამ რეალურად ჩვენ არა მხოლოდ რუსეთს არ შეგვიძლია გავუწიოთ წინააღმდეგობა, სამეზობლოშიც კი ყველაზე სუსტი ქვეყანა ვართ შეიარაღების კუთხით და ეს თუ დღემდე არ გვიქმნის პრობლემებს, ისევ იმის გამო, რომ დასავლეთი გვიდგას გვერდით. თუნდაც ამის გამოც არის უსინდისობა ქართველი პოლიტიკოსის მიერ პრორუსული პოზიციის დაკავება. ამდენად, მოლაპარაკებას ალტერნატივა არ აქვს და შედეგების მიუხედავად მასზე უარი არ უნდა ვთქვათ.

_ რატომ მაინცდამაინც ახლა დაიწყო საუბარი ევრაზიულ კავშირში შესვლაზე, როცა ცხინვალის მიერთება ოფიციალურად გააფორმა რუსეთმა?

_ ეს მოსკოვის ტაქტიკური სვლაა. ასეთი ნაბიჯით სურს, საქართველოს მოსახლეობას დასავლეთის უსუსურობა დაანახვოს, ანუ რასაც მინდა იმას ვაკეთებ და ვერც დასავლეთი და ვერც ნატო ხელს ვერ შემიშლისო. უნდა ვაღიაროთ, რომ აქ რაღაც ლოგიკა არის, მაგრამ მხოლოდ ერთი შეხედვით ჩანს, რომ რუსეთს ხელს არავინ უშლის. თვითონ ცხინვალის მიერთების აქტის კატეგორიული დაგმობაც ხელის შეშლაა. რუსეთს დასავლეთმა აშკარად აგრძნობინა, რომ არასოდეს შეეგუება საქართველოს დანაწევრებას და არ აღიარებს სეპარატისტულ რეგიონებს.

_ თავის მხრივ, არც რუსეთი შეეგუება პოზიციების დასუსტებას საქართველოში და, ზოგადად, კავკასიაში.

_ გეთანხმებით, რუსეთი თავის ამბიციებზე უარს არ იტყვის, ამიტომ რამდენიმე პარლამენტარის მიერ ევრაზიული საკითხის შემოგდება მხოლოდ დასაწყისია. ამ თემას სამომავლოდ კიდევ უფრო გაშლიან. თოფაძეს სხვა ცნობილი სახეებიც დაემატებიან, კიდევ უფრო გააქტიურდება ნინო ბურჯანაძეც. ეს ყველაფერი კი იმაზეა გათვლილი, რომ ურთიერთობა გაფუჭდეს დასავლეთსა და საქართველოს შორის, რაც რუსეთს კიდევ უფრო თავისუფლად მოქმედების საშუალებას მიანიჭებს. ამიტომ არის დროული ზომები მისაღები. პრორუსული იდეოლოგია უნდა დაიგმოს საქართველოში, ხოლო თვითონ იდეოლოგებს მთელმა ერმა სირცხვილის დერეფანი უნდა მოუწყოს. მე მაინც ვფიქრობ, რომ ყველაზე ეფექტური ნაბიჯი მაინც საკანონმდებლო ცვლილება იქნება, რაც რუსეთისა და ევრაზიული კავშირის პიარს აკრძალავს საქართველოში. წინააღმდეგ შემთხვევაში შეიძლება რუსეთმა მართლაც სერიოზული დარტყმა მოგვაყენოს საქართველოში თავისი მეხუთე კოლონის ამოქმედებით.

 

 

                                                                                             დავით დევიძე