„ქრონიკა+“ აგრძელებს ასლან აბაშიძის ფარული მიყურადების მასალების გამოქვეყნებას. ამჯერად გთავაზობთ ასლან აბაშიძისა და ბადრი პატარკაციშვილის საუბრის აუდიო ჩანაწერს.

_ ალო…

_ ალო, გამარჯობათ, ბადრი გაწუხებთ, პატარკაციშვილი, თუ შეიძლება ბატონ ასლანთან დალაპარაკება?

_ ერთი წუთით, ბატონო ბადრი.

ბ.პ.: გამარჯობათ, ბატონო ასლან.

ა.ა.: გამარჯობათ.

ბ.პ.: როგორ ბრძანდებით, ბატონო ასლან?

ა.ა.: რა ვქნათ, კი ვართ ნელ-ნელა.

ბ.პ.: ბატონო ასლან, ბოდიშით, რომ გაწუხებთ, გუშინაც შეგეხმიანეთ და დაკავებული ბრძანდებოდით. თქვენ, ალბათ, საქმის კურსში ხართ იმასთან დაკავშირებით, ახლა მე არ შემიწუხებიხართ, ყვარელში რეები ხდებოდა ჩემთან მიმართებაში და ახლა რა ხდება თბილისში და, უბრალოდ, მინდოდა, მე თქვენთვის მეთქვა. თუ ეს არის თქვენი პოზიცია, ეს ერთი სიტუაციაა, თუ ეს არ არის თქვენი პოზიცია, რაშიც ახლა ცოტა ძნელად დასარწმუნებელია, მეორე პოზიციაა და, აქედან გამომდინარე, მე თავს უფლება არ მივეცი, არავითარ შემთხვევაში, რომ რაღაცა ნაბიჯი გადამედგა მანამდე, სანამ თქვენს პოზიციას არ გავიგებდი და ამიტომ შეგაწუხეთ, რა…

ა.ა.: რა ნაბიჯზე გაქვს საქმე?

ბ.პ.: რომ ახლა, ბატონო ასლან, როდესაც ჩემზე ამბობენ, რომ ასეთია, ისეთია, ამას და იმას აკეთებსო, უნდა გადავცეთ რუსებს და ეს და ის უნდა გავაკეთოთო, თქვენგან ვიცი, რომ ჩვენ ახლობლები ვართ და, ყოველ შემთხვევაში, კარგი თუ არა, ცუდი ერთმანეთისთვის არასდროს არაფერი გაგვიკეთებია. ამ შემთხვევაში მე არავითარ შემთხვევაში არ გადავდგამდი რაიმე ნაბიჯს, რომელიც, ვთქვათ, ამ ურთიერთობას მიაყენებდა ჩრდილს. ამ ნაბიჯზეა საუბარი.

ა.ა.: მაგი მე რა მგონია, იცი? ჩვენ გვქონდა საუბარი… თქვენ უყურებთ ტელევიზია „იმედს“?

ბ.პ.: კი, როგორ არა.

ა.ა.: მაგი თქვენი პოზიციაა, თუ ტელევიზიის?

ბ.პ.: ძირითადად, მთელი გენერალური ხაზი, რა თქმა უნდა, ჩემი პოზიციაა.

ა.ა.: აჭარასთან მიმართებაშიც?

ბ.პ.: აჭარასთან მიმართებაში მიმაჩნია, რომ გვაქვს აბსოლუტურად ნორმალური, ობიექტური პოზიცია, რომელიც გამოდის ზუსტად იმ ურთიერთობებიდან, რომელზეც გელაპარაკებოდით. თუ თქვენ სხვანაირად ხედავთ…

ა.ა.: ჰოდა, მაშინ ესე შევხედოთ რაღაცას: აჭარაზე სპეციალური გამოსვლებია გაკეთებული და ისა, რა ქვია, სიუჟეტები.

ბ.პ.: ჩვენთან?

ა.ა.: დიახ, მე შემეკითხენ, _ იცის თუ არა ეგი? მე ვუთხარი, _ ახლა რა  დავურეკო და ვუთხრა, ალბათ, მისი ტელევიზიაა, იცის, მე ვუთხარი, რამდენიმე კაცი გადავიდა მასთან, არ უკითხავს, გადმოვიყვანო თუ არ გადმოვიყვანო?

ბ.პ.: არა, ჩემთან არ გადმოსულა, ბატონო ასლან.

ა.ა.: არა, რატომ, გიორგი თარგამაძე.

ბ.პ.: წავიდნენ და იმის მერე მოვიდნენ ჩემთან.

ა.ა.: შენგან რომ კაცი წასულიყო, მე არ მივიღებ, მე არ მივიღებ. გიორგი ჩემთან გაიზარდა, 19 წლის არ იყო, ტელევიზიის ხელმძღვანელად დავნიშნე, დაიმახსოვრე, ბადრი, ბატონო ბადრი, ტელევიზიის ხელმძღვანელად დავნიშნე. მინისტრის, შინაგან საქმეთა მინისტრის ბინა მივეცი, ცენტრში, სადაც ცენტრია.

ბ.პ.: კი.

ა.ა.: მე არ მიყიდია პიჯაკი, „ტუფლი“, კოსტუმი, რამე, რომ მისთვის არ მეყიდა პარალელურად, მაგი ჩემი შვილივით იყო. ჩემთვის მე ერთი ცუდი არ მითქვამს და არც ვიტყვი იმიტომ, რომ გაუგებარია ჩემთვის, რა მოხდა. ვთქვათ, რაღაცა მოხდა, რაღაცა ისა, მაგრამ… მე უფრო გული მეტკინა, რომ შენ არ შემეკითხე მე და ისე აიყვანე. ოჯახი, ეს ერთი, მეორე _ გიორგიმ გააკეთა გადაცემა სანაგვე ყუთში, მოიყვანა, სანაგვე არის, სანაგვე. მოიყვანა კორესპონდენტი და გადააღებინა, ნაგავში როგორ იქექებიან. ნაგავში თბილისში მთელი ისინი იქექებიან და საჭმელს იღებენ და იქ სულელი მოიყვანეს ვიღაც. ამას კიდე მეორე გადაცემა მიუძღვნა, ვითომ აქედან წაიყვანენ, გადაიყვანეს და ჩააბარეს ეპისკოპოსს ერთ-ერთ დასავლეთ რაიონში. დასავლეთ საქართველოს რაიონში. ეს არ მთავრდება აჭარაზე გადაცემები. ამას უყურებენ აქ და ამბობენ, რომ ეგი  როგორ გააკეთებს, ბადრი ის კაცი არ არის, ეს იცოდეს.

ბ.პ.: გასაგებია, ბატონო ასლან.

ა.ა.: ეს არ იცოდეს, არ არის, ესე იგი, მეც იგივეს გეუბნები, ეს თქვენი პოზიციაა, თუ მაგის? მე გოგისაც არ დავუძახე, არ მითქვამს, იმიტომ არ მითქვამს, რომ ჩემთვის ეს იყო რაღაცა  მოულოდნელი, რასაც არ ველოდი. პირველად, როდესაც რაღაც თავდასხმა იყო თქვენზე, პრესით და იმით მე დავდექი, არავის არ უთხოვია, არც თქვენ არ გითხოვიათ, მაგრამ მე ჩემი მოვალეობა მაქვს მეგობრის წინაშე, მაგრამ რაც ხდება იქ, გაუგებარია და ჩემს უკან, ჩემს გვერდით ხალხია. ახლა გამოდის ვიღაცა და აბაშიძეს გაუმარჯოს… ამ ხალხს მე ვაგზავნი ყოველდღიურად 5000, ან 6000 კაცს. ზოგი ხან 5500-ია. შევხედავ, რაც საჭირო იქნება, იმდენი კაცი ჩავა იქა, მაგრამ გამოდის, მე ხომ არ ვეტყვი, შენ თქვი, _ აბაშიძეს გაუმარჯოსო. მე რაში მჭირდება? იქ ახლა შევარდნაძეს უნდა გაუმარჯოს, მაგასაც ხო არ ვმართავ მე, მაგრამ მე, ძალიან გთხოვთ, ეს უნდა გაირკვეს ბოლომდე.

ბ.პ.: ბატონო ასლან, მაგას, ახლა, მაგისი გარკვევა ცოტა, ალბათ, რთულია, იმიტომ რომ ეს არის აბსოლუტურად იმ სცენარის ნაწილი,  რომლითაც ყველანაირად ცდილობს ბატონი გოგიტიძე, რომ მე მიმდენოს როგორმე „ნაციონალებთან“, მიმდენოს როგორმე ჟვანიასთან, იმიტომ, რომ მაგან ძალიან კარგად იცის, ვინ ედგა გვერდში პრეზიდენტს და რას აკეთებდა და როგორ აკეთებდა. აქედან გამომდინარე, თუ ეს მარტო ის პოზიციაა, რომ აი, ტელევიზია ასე აშუქებს და ამის გამოძახილია ეს, მე, უბრალოდ, ეჭვი მეპარება და იქნება თქვენც დაინტერესდეთ, იმიტომ რომ ხომ შეიძლება, რომ თქვენც ასე გეგონოთ, მეც ასე მეგონოს და, სამწუხაროდ, სხვა რაღაცას ჰქონდეს ადგილი.

ა.ა.: თუ თქვენ არ გინდათ ჟვანიასთან მისვლა და ისა, რა ქვია, სააკაშვილთან, ვინ მიგდევნის, არა?

ბ.პ.: არა, როგორ არ მიმდევნის. გამოდის გოგიტიძე და ამბობს, რომ როცა სახელისუფლებო მიტინგი იმართება, ამბობს, რომ აი, ბადრი პატარკაციშვილი აფინანსებს სააკაშვილს, აფინანსებს ჟვანიას, `კმარას~ და ჩვენ უნდა წავიდეთ ახლა შტურმით მაგათზე, ავიღოთ მაგისი სასახლე, ლტოლვილები უნდა შევასახლოთ შიგნით და ა. შ. ეს ხალხი მოდიან მერე ჩემთან, დგებიან აქ და იქ მე რომ არ გამეჩერებინა, მაგალითად, ხალხს ყიდულობენ იმისათვის, რომ ვიღაცეები წამოეყვანათ აქეთ.

ა.ა.: ფეხებს ვერ მოჭამდნენ, ბადრი, რა…

ბ.პ.: გასაგებია.

ა.ა.: პირველი სამოქალაქო ომი ისე ჩაიარა, ერთი სროლაც ვერ გააკეთეს, მე ახლა დივიზიის არ მეშინია.

ბ.პ.: არა, გასაგებია.

ა.ა.: მოვიდნენ, სადაც უნდა, რა…

ბ.პ.: მე გოგიტიძეზე ვამბობ, თორემ ჟვანიაზე კი არ ვამბობ და სააკაშვილზე.

ა.ა.: გოგიტიძე იქ იტყვის იმიტომ, რომ მე რომ… ახლა ტელეფონებში საუბარზე არაა საუბარი, უბრალოდ, ამას გარკვევა უნდა, დაჯდომა უნდა, გავარკვიოთ პოზიციები, რატოა „იმედი“ პირდაპირ… აი, თქვენი ის ქალი გამოდის და რატომ ჩამოდით აქა, რატომ ჩამოდით? ჩვენი ტელევიზია მოსულა და თქვენთან უთქვამს, რატომ ჩამოდით? ამას რატომ აკეთებთ? არასდროს არ უთქვამთ, არასდორს არ უთქვამთ ეს, თქვენ საქმეში არასდროს არ ჩაერევა თქვენი ტელევიზია.

ა.ა.: ბატონო ასლან, ეს ხომ არ არის ჩემი და თქვენი საქმე, ეს ხომ არის სერიოზული საერთო საქმე, ხო?

ა.ა.: საერთო საქმეა და ამიტომ გეუბნები, პირველად დავიშოკე, ეს თქვენი ტელევიზიით რომ დაიწყეს ჩვენზე შტურმი, ვიღაცა თუ ამას აკეთებს, მაშინ უნდა აილაგმოს ესენი, მე თუ ვინმეს დასჯა მინდა, არა, ვთქვათ, ვინმეს დასჯა მინდა, ვთქვათ, მე მაგას ხმაურით არ ვაკეთებ. იყო პაატა იყო, კაკურიძე, აქედან გაიქცა, მაქეთ წამოვიდა, დაჯდა იქა. იმავე წუთში, როდესაც მოვინდომე, ჩამოვიყვანე აქ. მიუხედავად იმისა, ყველა ადგა ფეხზე. ტელევიზიით არ ვლაპარაკობ მე, რაღაცით, მით უმეტეს, მიკროფონით. მე მუდამ ასე მეგონა, რომ ეს იყო `ვნეზაპნიე ვზაიმაოტნაშენიე~. მაშინ გავარკვიოთ ერთი, აჭარაზე გადაცემები აქ ყველაფერი ჩაწერილია, ჰოდა, მოიკითხეთ, ერთი, რატომ კეთდება ეს? მოიკითხეთ, ერთი, ტრაპაიძე გამოდის, და ესე იგი ნიშნისმოგებით ლაპარაკობს, აჭარლები ჩამოვიდნენ, რატომ ჩამოვიდნენ, ამდენია, იმდენია… იარაღიანი.

ბ.პ.: ბატონო ასლან, მას მერე, რაც იყო ასეთი განცხადებები, რა გასაკვირია?

ა.ა.: მანამდე, მანამდე იყო ეს.

ბ.პ.: კარგით, გასაგებია, ბატონო ასლან.

ა.ა.: არაფერი არაა გასაგები, ჩემო ბადრი.

ბ.პ.: ბატონო ასლან, მე როგორც გცემდით პატივს, ისევე გცემთ პატივს. ისევე ვარ აბსოლუტურად ყოველთვის მიმართული, რომ ნებისმიერ სიტუაციაში, სადაც ვამბობდი ჩემს სიტყვას, ისევე ჩემი სიტყვა ვთქვა თქვენთან მიმართებაში, იმიტომ, რომ მაქვს ჩემი განსაზღვრება ამისი. რაც შეეხება გოგიტიძეს, ილაპარაკოს მაშინ მაგან მაგი ყველაფერი და მეც ადექვატურად ვუპასუხებ.

ა.ა.: მე დავავალებ და არაფერს არ იტყვის მაგი, მაგრამ მე მაგაზე არ ვლაპარაკობ, მაგრამ მე გეუბნები, „ისტოჩნიკ ნიკოგდა ნე ბილ“ აჭარა  და ასლან აბაშიძე, აჭარიდან რაღაცა, პირიქით, აქ, თქვენი თვითმფრინავი აქ იდგა, იმიტომ, რომ თქვენ თვლიდით, რომ…

ბ.პ.: რა თქმა უნდა.

ა.ა.: ამის იქით რატომ უნდა ხდებოდეს, აგენი მე ვერ დავარწმუნე რაღაცეებში.

ბ.პ.: იქამდე მივიდა, ბატონო ასლან, რომ მე რუსებმა დამირეკეს, პირიქით, აქეთ და უკვე დაიწყეს იმაზე ლაპარაკი, რომ, აი, შენ არ დაგინახოთ აჭარაში ჩასული, მიცემულია დავალება, შენ იქ უნდა დაგიჭირონ, რაზეც მე, უბრალოდ, დავახურე თავზე.

ა.ა.: ბატონო ბადრი, მე პრეზიდენტმა დამირეკა. რაღაცაზე იყო საუბარი,  მკითხა, თუ დამიდგენ ვინ გააკეთაო? მე ვუთხარი, _ ბატონო ედუარდ, მე ასლან აბაშიძე ვარ და არა პოლიციელი, მე ასლან აბაშიძე ვარ. ის, რაც არ გაუკეთებია ჩემს გვარს, მაგას ვერავინ ვერ გააკეთებს იქ, სადაც მე ვზივარ, არათუ მე. მაგი თუ გაიფიქრე, ჩემო ბადრი, ძალიან ცუდია.

ბ.პ.: არა, მე არ გამიფიქრებია, ბატონო ასლან, არასდროს, მაგრამ მაგას გეუბნებით ზუსტად, მაგაზე არ წამოვეგები არასდროს, იმიტომ გითხარით მე.

ა.ა.: მიკროფონზე რაღაცა თუ თქვა, აი, ნახე, რა გადაცემები გააკეთა გიორგიმ იმაზე, რა ქვია, სანაგვე ყუთზე, მეტი საქმე არ ქონდა? სანაგვე ყუთზე ნახა სულელი, ვიღაცა, რომელიც ჩამოიყვანენ, დააჯინენ, მთელმა ლტოლვილებმა თქვა, ჩამოიყვანეს, დააჯინეს, რომ გადაეღოთ სიტუაცია და წაიღო. როდის იყო, ტელევიზია დადის სანაგვე იმაზე, სადღაც აეროპორტის უკან, სადღაც მიგდებულში სანაგვე იმაში, როდის იყო?! მიიყვანეს რამდენიმე კაცი, რაღაცას ხიკავდნენ იქა, ჩემთან ყველაზე დიდი თავმოყვარეობა აქვთ და არავინ ჩვენთან სანაგვეში არ წავა, იმიტომ რომ ამ სანაგვის გაჭირვება ჩვენთან არ არის, ათჯერ მეტია შემოსავლები და გასავლები მოსახლეობის, ჰოდა, ეს ყველაფერი ჩაეწყო ამ თქვენი ტელევიზიით და გადაიცა. ნუ რა დამაკლო ახლა ამით, არა? ჩვენც ვუპასუხეთ, მაგრამ ერთი შეხება არ იყო თქვენთან, არა? აი, ამ ემოციაზე იქ რაღაცა მიაწოდეს, იმას აფინანსებს, ამას აფინანსებს, თვითონ აგერ მიდის, ხალხი მიდის, იცავს რაღაცას, ჰოდა, შეიძლება ასეთი რაღაცა მოხდეს, შევხვდებით, დავილაპარაკებთ, რომ გასწორდეს.

ბ.პ.: კარგით, კარგით.

ა.ა.: მე, „დაჟე“, ვიმეორებ, გოგი საყვარელიძეს, ხო, მე ხომ შემეძლო მეთქვა, რატომ კეთდება ეს? მე გაოგნებული ვიყავი, რატომ უნდა ვუთხრა გოგის, _ რატომ აკეთებთ და შეწყვიტეთ ეს-მეთქი? არ იყო ეს ისეთი ურთიერთობები, რომ ვთქვათ რაღაცა, გოგი ათასჯერ ყოფილა „პასრედნიკად“, მაგრამ მეთქვა ის, რომ ბოლომდე არ ვიყავი გარკვეული, რა ხდება-მეთქი, როდესაც არ ჩერდება, გინდა-არგინდა… კაი ქენი, რომ დარეკე.

ბ.პ.: კარგით, დიდი მადლობა, ბატონო ასლან, კარგად.