„უფლებამოსილების ვადის გასვლამდე, ეს ხელისუფლება დაიწყებს ტერორს!“

bt

უფლებადამცველი ლია მუხაშავრია უმოკლეს პერიოდში ევროსასამართლოში მოსმენების ახლად მიღებულ კანონთან დაკავშირებით საჩივარს შეიტანს. სავარაუდოდ მომავალი კვირიდან კი, მოსმენების კანონის გაუქმების მოთხოვნით, აქციები საქართველოშიც დაიწყება. მისი ვარაუდით, არიან პარლამენტარები,  რომლებიც იძულებული გახადეს, აღნიშნული კანონისთვის მხარი დაეჭირათ. მუხაშავრია მათ გასაგონად აცხადებს: „გამოდით, თქვით სიმართლე და თქვენს უფლებებსა და უსაფრთხოებას ჩვენ დავიცავთ!“

სამართლიანობის აღდგენის მოლოდინში, ყოფილი მმართველი გუნდი უკრაინაში საპასუხისმგებლო თანამდებობებზე ინიშნება, მოქმედი მმართველი გუნდი შეცდომებს შეცდომებზე უშვებს. რა პრობლემების წინაშე დგება ქვეყანა?

ამ და სხვა თემებზე „ქრონიკა+“-ს ესაუბრება ლია მუხაშავრია:

_ უკრაინაში ქართველებს ისეთი იმიჯი გვაქვს, რომ განვახორციელეთ წარმატებული რეფორმები. ქართულ-უკრაინული საკადრო პოლიტიკაც ამისი შედეგია. 2012 წლის სექტემბერში საარჩევნო კამპანიის დროს ვიყავით უკრაინაში. მე და სოსო ცისკარიშვილი ადგილობრივ რადიოშიც გამოვედით და საქართველოს იმჟამინდელი ხელისუფლების კრიტიკა დავიწყეთ. ვსაუბრობდით იმაზე, რატომ ვიყავით უკმაყოფილო და რატომ გვინდოდა, ხელისუფლებაში სხვა პოლიტიკური ძალა მოსულიყო. ეთერში ზარები შემოდიოდა და უკრაინელი ხალხი აქეთ გვიტევდა _ როგორ ბედავთ ასეთ ლაპარაკს?! საქართველოში ყველაფერი კარგად არის, ბედნიერი ცხოვრებააო. საზოგადოება ინფორმირებული არ იყო იმასთან დაკავშირებით, რაც საქართველოში რეალურად ხდებოდა და ამან ძალიან გამაოცა. როგორც ჩანს, „ნაციონალების“ პროპაგანდა იქაც კარგად მუშაობდა. სააკაშვილი და მისი გუნდი ფასადურ პიარში დახელოვნებულები იყვნენ. ისე, ფასადის მხრივ, საქმე ცუდად მართლაც არ იყო, მაგრამ ღრმა პრობლემები არსებობდა და ჩვენც ამაზე ვსაუბრობდით.

დემოკრატიული ფასეულობების თვალსაზრისით ჩვენი საზოგადოება გაცილებით წინ არის უკრაინულ საზოგადოებაზე, ამიტომაც არ ვფიქრობ, რომ ძალიან ცუდია, თუ ვინმე იქ მაღალ თანამდებობას დაიკავებს. მთავარია, რომ აქ რა შეცდომებიც მოსდიოდათ, უკრაინაში აღარ გაიმეორონ. ზოგადად, არ არის ცუდი, თუკი ეს ადამიანები სხვა ქვეყანაში მაღალ თანამდებობებზე დასაქმდებიან და მათი გამოცდილება ვინმეს წაადგება.

_ აქამდე ყველა ამბობდა, რომ „ნაცმოძრაობა“ იყო დამნაშავე ძალა და მათი კარიერული წინსვლა, თუნდაც სხვა ქვეყანაში, მოსაწონი როგორ არის?!

_ რეჟიმის გასამართლების საკითხში გეთანხმებით, ეს არის დამნაშავე ძალა. ის ინფორმაციაც მაქვს, რომ კვიტაშვილის დროს ჯანდაცვა გამართულად ვერ მუშაობდა, მაგრამ მისთვის ოფიციალურად ბრალი არავის წაუყენებია. სამართლიანობის აღდგენას საქართველოს არსებულმა ხელისუფლებამ თავი ვერ მოაბა, ვერ უთხრა და დაუდასტურა დამნაშავეებს, რომ ისინი რეჟიმის წამომადგენლები იყვნენ. ამიტომაც ამ საკითხზე ლაპარაკის უფლება `მეოცნებე~ ხელისუფლებას ახლა ყველაზე ნაკლებად აქვს. მას სასამართლომდეც არ მიუტანია `ნაციონალური~ ხელისუფლების საქმეები და იქ არ დაუდასტურებიათ მათთვის ჩადენილი დანაშაულებები. ამიტომ ის, რასაც ახლა აცხადებენ უკრაინის საკადრო პოლიტიკასთან დაკავშირებით, არის არაეთიკური, პოლიტიკურად გაუმართლებელი საქციელი. სხვათა შორის, გაეროს ხაზით ბევრი ქართველი ექსპერტი მუშაობს შუა აზიის, ყოფილი სსრ კავშირის ქვეყნებში გარკვეულ რეფორმებსა და პროგრამებზე. შევხვედრივარ მათ უცხოეთში და მიხარია, რომ ქართველები კვალიფიციური საექსპერტო ცოდნის მატარებლებად მიიჩნევიან.

_ „ოცნება“ ორი წელია, უკვე ხელისუფლებაშია და „ნაციონალებთან“ კინკლაობა ვერ დაასრულა. მმართველი ძალის აქცენტები და ყურადღება ხალხისკენ კი არა, კვლავ `ნაციონალების~ გასაკრიტიკებლად არის მიმართული და ამ დროს ქვეყანა ეკონომიკურ კოლაფსამდე მივიდა. რას უნდა ველოდოთ კიდევ?

_ არ უნდა დავმალოთ, რომ ეს არის საზოგადოების იმედგაცრუების ორი წელიწადი. „ოცნებას“ და ხელისუფლებაში მყოფ ძალებს თუ კიდევ აქვთ რამე პოტენციალი, ხელები უნდა დაიკაპიწონ და მაქსიმალური გააკეთონ, არჩევნებისთვის რაღაც შედეგი მაინც რომ დადონ, თორემ მათთვის ცუდად დამთავრდება. ერთმა ჭკვიანმა და ავტორიტეტულმა ადამიანმა მითხრა, _ ბიძინა ივანიშვილმა საზოგადოების ბოლო იმედი მოკლა, რაც უფრო მძიმე დანაშაულია, ვიდრე „ნაციონალების“ მიერ ჩადენილი სხვა უკეთურობებიო და მას ვეთანხმები. უკეთესის იმედი და მოლოდინი დიდი იყო, მის საპასუხოდ კი მივიღეთ უმსგავსო ქმედებები, რომლის გამოც გულის ტკივილს ხალხი უკვე ვეღარ ფარავს. სამართლიანობის აღდგენაზე უარი თქვეს და ახლა ისე გველაპარაკებიან, თითქოს ამაზე საუბარი და დაპირება ცუდ სიზმარში ვნახეთ.

ბოლო პერიოდში მოსმენების კანონის მიღება საზოგადოების აღშფოთების საგანი გახდა. ფაქტობრივად, არსებული სისტემა დააკანონეს და მის შესაცვლელად არაფერი გააკეთეს. როცა ქვეყნის ხელისუფლებამ სამართლიანობის აღდგენაზე პირველად თქვა უარი, ჯერ კიდევ მაშინ დავსვი ტოლობის ნიშანი „ნაცმოძრაობასა“ და „ოცნებას“ შორის, რადგან დანაშაულის დამფარავიც დამნაშავეა. დღეს მოსმენები და ფარული მიყურადება უკვე დაკანონებული გვაქვს. წინათ ეს კანონგარეშე იყო და მხოლოდ იმიტომ მოქმედებდა, რომ ვერ ვცვლიდით. ახლა უარესი მდგომარეობაა, ის დააკანონეს. ეს ორი საგულისხმო მაგალითი საკმარისია იმისთვის, რომ ახლავე ვთქვათ: როცა დრო მოვა, „ოცნებას“ ხმას არ მივცემთ. ღიად უნდა ვუთხრათ მათ, რომ კარგად მოემზადონ სახლებში წასასვლელად და მადლობა გვითხრან, თუ ვადის ამოწურვამდე მოვითმენთ, რადგან რაც ხდება, არ არის მოსათმენი. ჩვენ არ გვაქვს მათი ლოდინის დრო. სამყარო უზარმაზარი ნაბიჯებით მიექანება პროგრესისკენ, ესენი კი, უკეთესობისკენ შეცვლის ნაცვლად, ცდილობენ ის სიმახინჯეები დაამკვიდრონ, რაც „ნაციონალებმა“ შექმნეს.

_ ქართულ კანონმდებლობასაც გადავავლოთ თვალი. თუ დაასახელებთ კანონს, რომელიც „ოცნებამ“ საზოგადოების სასიკეთოდ შეცვალა?

_ კანონმდებლობის თვალსაზრისით უკეთესობისკენ არაფერი შეცვლილა. ის ადამიანები, რომლებიც საზოგადოებრივ-საკონსტიტუციო კომისიაში ჩემთან ერთად იყვნენ და დღეს პარლამენტში სხედან, იმის ნაცვლად, რომ კონსტიტუციის ყოვლისმომცველ ცვლილებებზე მუშაობდნენ, ახლა სწორედ იმას აკეთებენ, რასაც ჩვენ მკაცრად ვაკრიტიკებდით. ცხადია, ვსაუბრობ საპარლამენტო უმრავლესობის წარმომადგენლებზე. მათი „მეოხებით“ შეიქმნა დაუბალანსებელი და გაუწონასწორებელი კონსტიტუციური სიტუაცია, რომელიც თავად არის პოლიტიკური და სამართლებრივი კრიზისების წყარო. პერიოდულად ჩნდება მოსაზრებები, ინიციატივები, წინადადებები, მაშინ, როცა ოფიციალურად არის შექმნილი სახელმწიფო საკონსტიტუციო კომისია, მაგრამ 6 თვეა, ის არ შეკრებილა და არაფერს აკეთებს. კომისიის წევრებს ვეკითხები ხოლმე, რატომ არ იკრიბებიან, არ მუშაობენ? მაგრამ მათ პასუხი არ აქვთ. მიდრეკილება იმ ფუნდამენტური მიდგომებისკენ, რომლითაც სახელმწიფომ შეიძლება გამართულად იმუშაოს, ამჟამინდელ ხელისუფლებას ნამდვილად არ ეტყობა. თავის დროზე ისინი კარგად აკრიტიკებდნენ „ნაციონალურ მოძრაობას“, რომ უნდა მომხდარიყო პოლიციის დეპოლიტიზაცია, არსებობდა კიდეც შესაბამისი კონცეფციები და დოკუმენტები, თუმცა ხელისუფლებაში მათი მოსვლის შემდეგ საწინააღმდეგოს აკეთებენ. მხოლოდ ორი წლის თავზე დაიწყეს საუბარი, რომ უშიშროება უნდა გამოეყოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს და ასეთი მონსტრი სახელმწიფოში აღარ არსებობდეს.

_ „ნაციონალების“ დროს ვამბობდით, რომ პოლიციურ ქვეყანაში გვაცხოვრებდნენ, ახლა, მგონი, საპროკურორო ქვეყანა გვაქვს და მთავარ პროკურორს პრემიერ-მინისტრი პირადად ნიშნავს. ძალოვანი უწყებების გავლენას ვერც ახლა ავცდით.

_ მიუხედავად იმისა, რომ მთავარ პროკურორს პრემიერი ნიშნავს, პროკურატურის ადგილი კონსტიტუციურად მაინც არ არის განსაზღვრული. ის არ არის მოქცეული არც აღმასრულებელ ხელისუფლებაში; კანონმდებლობის მიხედვით არ არის არც სასამართლო ხელისუფლებაში და არც დამოუკიდებელია. პროკურატურა არის გამოკიდებული ჰაერში და ისე ფუნქციონირებს. ეს არის წარმოუდგენელი მდგომარეობა. როცა კომპეტენციების ფარგლები არ არის მკაფიო, ეს ორგანო ხდება მოხმარების საგანი, ზეწოლის სუბიექტი იმის მხრიდან, ვინც უფრო მეტ ძალას ფლობს, ანდაც მეტად თავხედია. პრობლემა ის არის, რომ თუ მკაფიოდ არ გაიმიჯნება, სად იწყება და მთავრდება პრეზიდენტის ან პრემიერის უფლებამოსილებანი, ამ დროს რას უნდა აკეთებდეს პარლამენტი, როგორია მისი კომპეტენცია ამ ორგანოებთან მიმართებით; ხელისუფლების შტოთა შორის ვინ არის დამაბალანსებელი ფუნქციის მატარებელი, ყველაფერი დამოკიდებული ხდება იმაზე, ვის აქვს პოლიტიკურად ლიდერის პოზიცია, ან ამ ჯგუფში ვინ არის ყველაზე მეტად სამართლებრივად უმეცარი.

_ დღევანდელ სიტუაციაში ვინ იყენებს ამ ძალაუფლებას?

_ ვინ და ირაკლი ღარიბაშვილი, რომელსაც სამართლებრივად არანაირი მანდატი არ აქვს, ასე იქცეოდეს. ის არის დანიშნული იმ პირის მიერ, რომელიც წავიდა პოლიტიკიდან და ყოველგვარი პასუხისმგებლობისგან არის განთავისუფლებული. ღარიბაშვილი ამ დროს ცდილობს, უფლებები ჩამოართვას და შეუკვეცოს პრეზიდენტს, რომელიც საყოველთაო, პირდაპირი არჩევნების წესით ხალხმა აირჩია. ღარიბაშვილია ის ადამიანი, ვინც ყველას გვიმტკიცებს, პრეზიდენტი არ არის უფლებამოსილი, გააკეთოს ეს, ჰქონდეს კომპეტენცია ამაზე და ა. შ. ეს სამართლებრივ-კონსტიტუციური უმსგავსობა ნიშნავს იმას, რომ ხელისუფლების შტოები არათუ არ არის დაბალანსებული და გაწონასწორებული, არამედ ერთ მხარეს უკვე კარგად არის აყირავებული.

სამწუხაროა, რომ საპარლამენტო რესპუბლიკაში კონსტიტუცია გვაძლევს ისეთ სუსტ პარლამენტს, რომელსაც შეუძლია დაძლიოს პრეზიდენტის ვეტო და მთავრობის პირველმა პირმა საკანონმდებლო ორგანოს ამის გამო მადლობა გამოუცხადოს. ეს არის ძალიან ცუდი ფაქტი. მადლობა გადაუხადო პარლამენტს იმ კანონის დამტკიცებისთვის, რომელსაც საზოგადოება წელიწადზე მეტია აპროტესტებს, ჩნდება განცდა, რომ პარლამენტმა შეასრულა ღარიბაშვილის პირდაპირი დაკვეთა. ეს არ იყო დემოკრატიის გამარჯვების აღიარება და მადლიერების გამოხატვაც ამის გამო არ მომხდარა. ვფიქრობ, ეს იყო ღარიბაშვილის პირადი კაპრიზი, ან მის ზემოთ მდგომთა მოთხოვნები და ამჯერად ეს შეასრულა პარლამენტმა.

ისეთმა ადამიანებმაც მისცეს ხმა ამ კანონს, რომლებმაც რამდენიმე დღით ადრე, მხარი არ დაუჭირეს. ესეც გულისხმობს იმას, რომ რაღაც მოხდა. როცა ვიღაცის კაპრიზებზე დადიან არჩეული დეპუტატები, ესეც საშიშია, რადგან ნიშნავს, რომ არ გვაქვს სამართლებრივი სახელმწიფო და დემოკრატიული ინსტიტუტები ვერ არის მყარად ფესვგადგმული. ეს იმის მომასწავებელიცაა, რომ ხვალ თუ ვინმეს ჭკუა გადაუბრუნდა, გაბედა და დააპირა ასეთი არასამართლებრივი და საზოგადოებისთვის მიუღებელი ინტერვენცია, პარლამენტი მას წინააღმდეგობას არ გაუწევს. ეს ქმნის იმის განცდას, რომ არ ვართ დაცული, ქვეყანაში ადამიანის უფლებები პრიორიტეტულად არ მიაჩნიათ და უფლებების დარღვევაზე ისე მიდიან, არც ერიდებათ.

სააკაშვილიც ასე იქცეოდა, უბრალოდ, ესენი უფრო მოკლე დროში აკეთებენ ყველაფერს. სააკაშვილმა თუ 2004 წლის ცვლილებებით შექმნა 2007 წლის 7 ნოებრის საფუძველი, ახლაც იგივე სცენარს იყენებენ, მაგრამ ეს დროში შემჭიდროვებულად ხდება. ძალიან მძიმე პროგნოზი უნდა გავაკეთო: უფლებამოსილების ვადის გასვლამდე, ან უფრო ადრე ეს ხელისუფლება დაიწყებს ტერორს, რადგან ცხადი გახდება მათთვის, რომ ხმას არავინ მისცემს!

_ მართლაც ცუდი პროგნოზია. მთავარი მიზეზი მოსმენების დაკანონებაა?!

_ დღევანდელმა ხელისუფლებამ უნდა გაიგოს, რომ ამ საზოგადოებაში მათ რესურსი აღარ აქვთ. დიახ, მათი უკუსვლის ერთ-ერთი მიზეზი ეს კანონიც იქნება. მოსმენების გასაღები რაც შეიძლება მეტგან უნდა იყოს. გარდა ამისა, თითოეულ მოქალაქეს, ვისაც ეს ეხება, პოსტფაქტუმ მაინც უნდა ჰქონდეს ინფორმაცია, რომ მოუსმინეს. ვისაც კანონის დაცვით უსმენენ, მან ნაწილობრივ ეს იცის, მაგრამ ვინც მასთან იყო შემხებლობაში და მისი მოსმენა უნებლიეთ მოხდა, უნდა იცოდეს და ჰქონდეს გასაჩივრების უფლება. პირადად ამ უფლებას ვერც ერთ ორგანოს ვერ მივანდობდი, რადგან ჩვენ გვაქვს შს სამინისტროსგან თვითნებობის ტრადიცია. დემოკრატიული ფასეულობების მქონე ქვეყანაში დაუშვებელია, ადვოკატს უსმენდნენ იმიტომ, რომ მის კლიენტს კანონიერად უსმენენ. ადვოკატს არ ეუბნებიან, რომ ისიც ისმინება და მერე ეს მასალა განადგურდა თუ არა. სრული საფუძველი მაქვს ვიფიქრო, რომ მოსმენების მახინჯი სისტემა, რომელიც არსებობდა და დღესაც გრძელდება, ძალიან აქტიურად არის გამოყენებული ვიღაცების გასანეიტრალებლად, გასაჩუმებლად და იძულებისთვის. ეს არის სახელმწიფო რეკეტი. გარდა ამისა, სახელმწიფოს არაფერი გაუკეთებია იმ ფარულ ჩანაწერებთან მიმართებით, რომელსაც წყევლა-კრულვას ვუთვლიდით. სად არის ახლა ეს ჩანაწერები, როგორ უპირებენ განადგურებას და რამდენად სარწმუნოა, რომ მართლა განადგურდება თუ არა?! _ არავინ იცის. როცა ეს საკითხი გადაწყვეტილი არ არის, კიდევ რატომ უნდა ვენდოთ ცარიელ სიტყვებს, რომ ყველაფერი გაუმჯობესდება?!

_ როგორ ვიცი, ევროსასამართლოში აპირებთ მოსმენების კანონის გასაჩივრებას.  სარჩელი რა სახის იქნება?

_ ევროსასამართლოში საქმეების გასაჩივრება და მოგება ძალიან გართულდა. ეს სასამართლო ძალიან დაიხუნძლა საქმეებით. 47  წევრი სახელმწიფოდან წარმოებაში 664 ათასი საქმეა. აქედან  საქართველოსია 2400 საქმე. ჩვენ ყველაზე გაჭიანურებული საქმეების კატეგორიაში ვხვდებით ხოლმე. არ ვიცი, ეს რით არის გამოწვეული, მაგრამ შევეცდები, ჩვენი საჩივარი მაქსიმალურად იყოს დასაბუთებული იმ ნაწილში, რომ ის არის სისტემური პრობლემის  შემცველი და პრიორიტეტული. ჩვენ უნდა გავასაჩივროთ კანონი, ის პრაქტიკა და ინფორმაცია, რაც გვაქვს. მოლდოვას საქმეში „იორდაჩი და სხვები“, ევროპის სასამართლომ პირდაპირ განაცხადა, _ როდესაც ფარულ ღონისძიებებზეა საუბარი, მომჩივანი და მოქალაქე ვერ იქნება უნარიანი წარმოადგინოს მტკიცებულება, რომ მას უსმენენ, ან მის მიმართ გამოიყენეს ეს ღონისძიებაო. ამიტომ საჭიროა ჩვენგან იმის დასაბუთება, კანონმდებლობა რის საშუალებას აძლევს ხელისუფლებას და როგორ არის ეს ჩამოყალიბებული.

ასევე საჭიროა იმ შუამდგომლობებისა და ფარული მიყურადებების სტატისტიკა, ამ მოთხოვნის რა პროცენტი კმაყოფილდება სასამართლოში. როგორც ჩვენთვის არის ცნობილი, კმაყოფილდება 95 პროცენტი. ეს სტატისტიკა ადასტურებს, რომ ეს თვითნებობა არანაირ ფილტრს და სამართლებრივ კრიტერიუმებს არ  ექვემდებარება. სახელმწიფომ გაითვალისწინა მხოლოდ ის პრეცედენტები, რომელზეც რამდენიმე წელია, ვსაუბრობთ და შეეცადა კანონში რაღაცები ჩაეწერა, რათა მომავალი ჩვენი საჩივრისთვის წინ დაეხვედრებინა. თუმცა მათი ამ პრინციპების უკანაც არ დგას სამართლებრივი მექანიზმები, არ უწერიათ, ეს პრინციპი თუ ვინმემ დაარღვია, რა მოუვა მას, როგორი პასუხისმგებლობა დაეკისრება და ა. შ. თუ სამართლებრივი დაცვის მექანიზმები არ არსებობს, დეკლარირებული პრინციპი არაფრის მაქნისია და უფლებების დაცვის მექანიზმადაც ვერ გამოდგება. რაც მთავარია, ღარიბაშვილის მადლობა პარლამენტისთვის ძალიან კარგი არგუმენტი იქნება, ევროსასამართლოს ჩვენი სიმართლე რომ დავუმტკიცოთ. კანონმდებელს მოეთხოვება, რომ კანონი, რომელიც იძლევა პირად ცხოვრებაში შეჭრის შესაძლებლობას, იყოს ძალიან მკაფიო და განჭვრეტადი. ეს კანონი კი მკაფიო არ არის და  და, სულ მცირე, დემოკრატიულობის სტანდარტებშიც არ ჯდება. ამ არგუმენტებით არ გაგვიჭირდება იმის დამტკიცება, რომ ამ  კანონით რიგითი მოქალაქე დაცული არ არის.

ფარული ჩანაწერები ადამიანებისთვის საფრთხეს იმიტომ წარმოადგენს, რომ შეიძლება დამონტაჟების შედეგად შეიქმნას ისეთი რამ, რაც რეალობაში არ ყოფილა. თუ ხელოვნურად დამონტაჟებული მასალა ვინმეს წინააღმდეგ იქნება გამოყენებული, ამ ადამიანს არ ექნება არანაირი შესაძლებლობა, ექსპერტიზით, ან სხვა გზებით დაამტკიცოს მისი ფალსიფიკაცია. ამისგან დაცულობის მექანიზმიც არ არის კანონში, ამიტომ ვფიქრობ, რომ ძალიან საშიში ვითარება გვაქვს დაკანონებული და ამის წინააღმდეგ ერთხმად უნდა ამოვიღით ხმა. ვისაც რა შეუძლია, ის უნდა გააკეთოს.

_ გასაჩივრების დროს მხარდამჭერებად ვის მოიაზრებთ?

_ ამ საქმის მხარდამჭერად მოვიაზრებ ყველა იმ ორგანიზაციას, რომელიც ჩართული იყო ამ ყველაფრის საწინააღმდეგო  კამპანიაში _ „ეს შენ გეხება“ და სხვები. ასევე მხარს მიჭერენ ჩემი კოლეგები _ ადამიანის უფლებადამცველები და ადვოკატები, რომელთაც პირდაპირ გვეხება ეს კანონი და მისი უშუალო მსხვერპლნიც ვართ. კანონიერად უსმენენ ჩვენს კლიენტებს და, პარალელურად, უკვე უკანონოდ გვისმენენ ჩვენც. ამიტომ მოვუწოდებ ყველას, ვისაც აქვს პროტესტი და სურვილი, რომ მისი სახელითაც გასაჩივრდეს, გამოგვეხმაუროს. ჩვენ მოვუმზადებთ საჩივარს და გავგზავნით კიდეც სტრასბურგში.

_ ვინც გასაჩივრებაზე უარს იტყვის, ე. ი. ის ფარული მოსმენების მომხრეა?!

_ ეს იმის ნიშანი იქნება, რომ მას მოუსმინეს და უკვე დააშანტაჟეს. საზოგადოებისა და მედიის აქტიურობა ამ საკითხებზე ევროსასამართლოსთვის პირდაპირი მტკიცებულებაა იმისა, რომ საკითხი არის საყურადღებო და პრობლემური. სხვათა შორის, მედიისთვისაც საჭირბოროტოა ეს თემა, რადგან წყაროს საიდუმლოება და დაცულობა არაფრით არ არის გარანტირებული.

პარლამენტარებისთვის, რომლებიც ამ კანონს წინათ აკრიტიკებდნენ, არ მქონდა შესაძლებლობა, რომ მეკითხა, ახლა რატომ დაუჭირეს მხარი და რატომ გახდა ასეთი რამ მათთვის მოსაწონი? უნდა შევთავაზო მათ, თუ რომელიმე მათგანს დაცვა სჭირდება, იგი მართლაც არის უკანონი ზეწოლის მსხვერპლი და აიძულეს ამ  კანონის მხარდაჭერა, გვითხრას და მათ უფლებებსაც დავიცავთ. სჯობია, ახლა გახდნენ ჩვენი კლიენტები, ვიდრე მაშინ, როცა ბრალი წაეყენებათ. ამ თემაზე საქართველოში აქციებიც დაიწყება და მას ჩვენც შევუერთდებით.

_ ამ კანონს ვეტო დაადო პრეზიდენტმა, მაგრამ პარლამენტმა დაძლია. პრეზიდენტიც ხომ არ უნდა შემოუერთდეს აქციას?

_ პრეზიდენტი, ალბათ, ვერ შემოურთდება. არასამთავრობო ორგანიზაციებთან შეხვედრის დროს გიორგი მარგველაშვილთან  მქონდა ამ თემებზე საუბარი. ის დავარწმუნეთ, რომ აღნიშნული თემის ირგვლივ აუცილებლად უნდა გამოავლინოს აქტიურობა, ამიტომაც მან მეორე ვეტოც დაადო კანონპროექტს. კარგია, რომ პრეზიდენტს მაინც შევასმინეთ. ღარიბაშვილთან შეხვედრის ბედნიერება ჯერ არ გვქონია, ისე კი სამოქალაქო სექტორი ითხოვს მასთან შეხვედრას, რათა ღიად ვუთხრათ ყველაფერი. არ ვაპირებ გავიქცე სტრასბურგში, თუ ჩვენი ხელისუფლება გაიგებს და გაითვალისწინებს. კარგი იქნება, თუ არ მაიძულებენ, რომ ევროსასამართლოს მეშვეობით დავამტკიცო სიმართლე. თუ დავრწმუნდი, რომ კვლავ „მურვან ყრუების“ ეპოქაა, ევროსასამართლოს გარდა სხვა გზა არ მექნება.

_ ვიცი, რომ ხშირად გიწევთ ევროპაში, კონფერენციებსა და შეხვედრებზე დასწრება და როგორ განსხვავდება თქვენი ახლანდელი გამოსვლები თუნდაც 5 წლის წინანდელი გამოსვლებისგან?

_ არაფრით არ განსხვავდება. ერთმა ჩემმა კოლეგამ 2003 წლის ნოემბრის რევოლუციიდან მოკლე ხანში მითხრა, _ მგონი, ჩვენი სამუშაო აღარ იქნებაო. ვუთხარი, _ ღმერთმა აგაშენა, მაგრამ ასე არ მოხდება-მეთქი. ახლაც ბევრს ჰქონდა ილუზია, რომ უფლებადამცველების სამუშაო შემცირდებოდა, მაგრამ, სამწუხაროდ, კიდევ უფრო იზრდება. ზოგი პრობლემა წინა წლებიდან გადმოგვყვა და ის კვლავ პასუხგაუცემელია: წამება, სიცოცხლის მოსპობა, გამოძიება _ ისევ პრობლემაა, შეკრებებისა და მანიფესტაციების უფლებები ისევ ირღვევა, რაც უკვე დაირღვა, მასზე გამოძიება არ ტარდება, ადამიანების მიმართ განსხვავებული მოპყრობის პრობლებაც გვაქვს და ბევრი საკითხი გადაუჭრელია.

 

                                                                                                             ნელი ვარდიაშვილი