არჩევნებამდე ოთხი თვით ადრე ქვეყანაში უსამართლობის განცდა გამძაფრდა და თითქოს წარსულში დავბრუნდით, ანუ 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინაც, პრაქტიკულად, ასეთი ვითარება გვქონდა _ ნებისმიერი ადამიანი მაშინდელი ხელისუფლების თავგასულობაზე მიანიშნებდა და ერთი სული ჰქონდა, „ნაციონალები“ ხელისუფლებიდან წასულიყვნენ.
შესაძლოა, მაშინდელი და ახლანდელი მოცემულობის შედარება ვინმეს არ მოეწონოს, მაგრამ 19 წლის ფეხბურთელის, გიორგი შაქარაშვილის სადისტურმა მკვლელობამ კიდევ ერთხელ ხაზგასმით დაგვანახა, რომ ქვეყანაში დაუსჯელობის სინდრომი პიკშია, ანუ თუ „ზევით“ ძალიან გავლენიანი ან, თუნდაც, საშუალოდ გავლენიანი ნაცნობი გყავს, შეგიძლია, ნებისმიერი სახის კრიმინალი ჩაიდინო, მაგრამ ამისთვის პასუხს არავინ მოგთხოვს და შენს „შავ საქმეს“ მომენტალურად „გაასუფთავებენ“. ეს კი იმაზე მიანიშნებს, რომ ამ ქვეყანაში ადამიანი, როგორც მთავარი ღირებულება, არავის აინტერესებს. ყოველ შემთხვევაში, ხელისუფლება საკუთარი მოქალაქეების უსაფრთხოებაზე რომ არ ზრუნავს, ეს პოლარული ღამესავით ნათელია.

„ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობის“ ლიდერი გოჩა ჯოჯუა ჩვენს გამოცემასთან ამბობს, რომ იმ დროს, როცა ხელისუფლება ადამიანს „ფეხზე იკიდებს“, ეს ერთ რამეზე მიანიშნებს, რომ მმართველი პარტია, უბრალოდ, დალპა!
ზოგადად, საქართველოს უახლეს ისტორიას თუ გადავხედავთ, ეს პირველი შემთხვევა არაა, როცა ხელისუფლებას ლპობა შეეპარა, თუმცა, ადრინდელის მსგავსად, მმართველ ელიტას ამის აღიარება არ უნდა და ისეთი პოზა უჭირავს, რომ თითქოს ყველაფერი ძალიან კარგადაა. არადა, სინამდვილეში, ყველაზე აპოლიტიკური მოქალაქეც ხვდება, რომ „დანიის სამეფოში რაღაც აყროლდა!“
„ყოველი დღე კი არა, ყოველი საათი „ოცნებას“ ხელისუფლებას აშორებს“, _ აცხადებს გოჩა ჯოჯუა და „ქრონიკა+“-ისთვის მიცემულ ვრცელ ინტერვიუში პოლიტიკური დაჯგუფებების შიდა ომებზე დეტალურად მოგვითხრობს:

_ ბატონო გოჩა, საუბარი, ცხადია, 19 წლის ფეხბურთელის მკვლელობით უნდა დავიწყოთ და ის კითხვა უნდა დაგისვათ, რომლითაც ბოლო დროს ყველა რესპონდენტს მივმართავ: ამ ტრაგედიამ, რომელმაც პოლიტიკური დღის წესრიგი შეცვალა, ადამიანებში უსამართლობის განცდა კიდევ უფრო გააძლიერა?
_ ერთი შეხედვით, პოლიტიკური დღის წესრიგი, თითქოს, მართლაც, გადაიწია, მაგრამ ვფიქრობ, არანაკლები დღის წესრიგია, როცა საქმე ადამიანს ეხება.
საერთოდ, პოლიტიკა ადამიანების გარეშე არ არსებობს, ისეთ სახელმწიფოში კი, სადაც ადამიანი წინა პლანზე არ იდგა, ერთხელ უკვე ვიცხოვრეთ.
_ წინა ხელისუფლებას გულისხმობთ?
_ არა, საბჭოთა კავშირს, სადაც, ერთი მხრივ, მაღალი სოციალური დაცულობა იყო და ინფრასტრუქტურაც განვითარებული გახლდათ, მაგრამ, მეორე მხრივ, წინა პლანზე ადამიანი არ იყო წამოწეული. რაც შეეხება „ნაციონალური მოძრაობის“ მმართველობას, იმ დროს გზები კეთდებოდა და სახელმწიფო ინსტიტუტებიც შენდებოდა, მაგრამ ადამიანი მაშინაც უკანა პლანზე იდგა.
მოკლედ, ყველაფერ აქედან გამომდინარე, სავსებით ნორმალურია, რომ „შაქარაშვილის საქმემ“ ყველა სხვა საკითხი გვერდზე გადასწია და პირველ პლანზე ადამიანი წამოვიდა. ეს კი, როგორც გითხარით, პოლიტიკაა.
_ სხვათა შორის, „ოცნებაში“ ამბობენ, 19 წლის ფეხბურთელის მკვლელობა ჩვეულებრივი კრიმინალია და ცალკეული ჯგუფები პოლიტიკური მიზნებისთვის არ უნდა იყენებდნენო…
_ ასეთი განცხადებები სხვადასხვა ხელისუფლებისა და ხელისუფლებებში მყოფი სხვადასხვა ადამიანის მიერ რამდენჯერ გვაქვს მოსმენილი?
ჰოდა, „ოცნება“ პირველი არაა, რომელიც ამას ამბობს და პირადად მე არც მიკვირს. უბრალოდ, „ოცნებამ“ უნდა გაიხსენოს, ასეთი კომენტარების შემდეგ მისი წინამორბედების საქმე როგორ დამთავრდა.
ისე, პოლიტიკური სპეკუკლაცია რას ნიშნავს? ჩვეულებრივია, როცა პოლიტიკური ძალები ხელისუფლების დანაშაულებრივი შეცდომის გამოყენებას ცდილობენ და ამის გამო ხელისუფლება რატომ ღიზიანდება? თუ უნდა, რომ ასე არ იყოს, მაშინ ყველაფერი სწორად გააკეთოს.
_ ბატონო გოჩა, ხომ არ გეჩვენებათ, რომ შაქარაშვილის მკვლელობას ერთმანეთთან ანგარიშსწორებისთვის „ოცნების“ სხვადასხვა ფრთა იყენებს? ამ ვერსიას არსებობის უფლება იმიტომაც აქვს, რომ საქმეში „კაწრო“ და, ზოგადად, კრიმინალური ავტორიტეტები ფიგურირებენ. ცნობილია კახა კალაძის ფრაზა „შვიდ სულ ქურდზე“, ასევე კულუარებში იმასაც არ მალავენ, რომ კალაძესა და პრემიერს არცთუ კარგი ურთიერთობა აქვთ და ამაზე „ქრონიკა+“ წერდა…
_ გამოსარიცხი არაფერია და ეს ჩვეულებრივი სიმპტომებია.
_ რისი სიმპტომები?
_ ხელისუფლების ლპობის! სხვათა შორის, თავის დროზე, „ნაცმოძრაობასაც“ სწორედ ეს დაემართა.
_ რას გულისხმობთ?
_ გავიხსენოთ თუნდაც „გირგვლიანის საქმე“…
მოკლედ, ხელისუფლება მხოლოდ იმაზე ფიქრობს, რომ ძალაუფლებას მოეჭიდოს და, პარალელურად, ხალხის მიერ შექმნილი სიკეთეების შიდა გადანაწილებითაა დაკავებული. ეს კიდევ ერთი ნიშანია, რომ „ოცნება“ ხელისუფლებიდან ნამდვილად მიდის, ანუ „ოცნებამ“, როგორც ხელისუფლებამ, საკუთარი თავი ამოწურა და შიგნით ისეთი პროცესებია დაწყებული, რომელიც ბოლოს მოუღებს და დაამთავრებს მას!
სხვათა შორის, „შაქარაშვილის საქმეზე“ ხშირად ისეთი ინფორმაციები ვრცელდება, რომელიც აშკარად სტრუქტურებიდანაა გამოსული, თუმცა ხელისუფლებაში პატიოსანი ადამიანებიც არიან, რომლებიც მაშინ, როცა ლპობა იწყება, მოქმედებას იწყებენ და ესეც ჩვეულებრივია, ანუ პატიოსანი ადამიანები ვერ იტანენ, როცა სახელმწიფო მათ გარკვეული პოლიტიკური თუ კორუფციული მიზნებისთვის იყენებს! ისე, კორუფცია მაინცდამაინც ფულის აღებას არ ნიშნავს. ისიც კორუფციაა, როცა სიმართლეს გარკვეული ჯგუფების ინტერესებიდან გამომდინარე ხელს აფარებ!
_ თქვენი ინფორმაციით, „ოცნების“ რომელი ჯგუფები ებრძვიან ერთმანეთს?
_ საუბარი მხოლოდ კალაძისა და გახარიას ჯგუფებზე არაა. ყველაფერი უფრო ღრმად მიდის და შეიძლება, კიდევ უფრო ჩაიშალოს.
_ ანუ?
_ თუნდაც ამ ორ დაჯგუფებაში რაღაც ქვეინტერესებიც არსებობს, რომელიც, როგორც გითხარით, ხალხის მიერ შექმნილი სიკეთეების გადანაწილებას უკავშირდება.
ამ ქვეყანაში სახელმწიფო საქმეები დიდი ხანია, დავიწყებულია და მხოლოდ იმაზე არიან გადასულები, რომ გარკვეული მდგომარეობა და სოციალური სტატუსი როგორმე შეინარჩუნონ და საზოგადოების მიერ შექმნილ დოვლათზე რაც შეიძლება დიდხანს მიუწვდებოდეთ ხელი!
სხვათა შორის, ყველაფერ ამას პირველი პირიც აღიარებს. ყოველ შემთხვევაში, თავად თქვა, ბიზნესმენები დავსხი და დაველაპარაკეო. ანუ ამ სახელმწიფოში თუკი ძალაუფლება გაქვს, მაშინ აუცილებლად მართალი ხარ. სიმართლე და მორალი კი ხელისუფლების წარმომადგენლებს ნაკლებად აწუხებთ!
_ ე. ი., „ოცნება“ ორ ფრონტზე იბრძვის, ანუ ოპოზიციის დასამარებასაც ცდილობს და შიდა ომებიც აქვს, არა?
_ აქ მხოლოდ ხელისუფლებაზე არაა საუბარი. ინტერესთა ჯგუფები შეიძლება, ოპოზიციაშიც არსებობდნენ.
_ ეს როგორ?
_ ეს ჯგუფები ხელისუფლებასთან შეზრდილები არიან… როცა ოლიგარქიაზე ვსაუბრობთ, ეს მხოლოდ ივანიშვილის ოლიგარქია არაა. ცხადია, საწყისი ისაა, მაგრამ, სინამდვილეში, საუბარია პოლიტიკაში არსებულ ინტერესთა ჯგუფებზე. ამ ჯგუფებიდან ნაწილი ხელისუფლებაშია, ნაწილი კი _ ოპოზიციაში. ამ ინტერესთა ჯგუფებს ნაკლებად აინტერესებთ, პოლიტიკური ფასადი როგორ შეიცვლება, ანუ მათთვის მნიშვნელობა არ აქვს, ხელისუფლებაში რომელი პოლიტიკური ძალა იქნება, რადგან ყველა ხელისუფლებასთან შეზრდილები არიან. ფინანსური ნაკადები სწორედ ასე ნაწილდება.
მოკლედ, ეს ადამიანები ყოველთვის კომფორტის ზონაში არიან.
_ „კომფორტის ზონა“ რას ნიშნავს?
_ აი, თუნდაც შიდა ბრძოლები, რაზედაც წეღან ვსაუბრობდით, „კომფორტის ზონიდან“ გამოსვლას არ ნიშნავს. ეს ბრძოლები სწორედ „კომფორტის ზონის“ შენარჩუნებას უკავშირდება.
ერთი სიტყვით, ხელისუფებასა და ოპოზიციას ბევრი საერთო აქვს!
_ ჩვენებური ოპოზიცია ძალიან ჭრელია. ჰოდა, დამიკონკრეტეთ, ოპოზიციის რომელ ფრთას აქვს ხელისუფლებასთან საერთო?
_ იმას, რომელიც ხელისუფლებაში იყო, ანუ საუბარია ყოფილი ხელისუფლებისგან შექმნილ ოპოზიციურ პარტიებზე. დღევანდელი ხელისუფლება და ეს ოპოზიციური პარტიები ერთმანეთისგან სისტემურად არ განსხვავდებიან. მათთვის მთავარი ძალაუფლებაა, რათა ფინანსური ნაკადები მართონ. ეს კი ტიპური ოლიგარქიაა!
_ ყოფილი ხელისუფლება ორ ნაწილადაა გაყოფილი. თქვენ „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ სვამთ მახვილს, ბატონო გოჩა, თუ „ევროპულ საქართველოზე“?
_ ალბათ, გახსოვთ, „ევროპული საქართველო“ როგორც შეიქმნა.
_ მახსოვს, მერე?
_ ეს ადამიანები მუდმივად პორტირდებიან… ყველაფერი, რასაც ვხედავთ, აისბერგის თავია, თორემ ის, რაც წყალქვეშ ხდება, ცალკე თემაა.
_ რაზე მიანიშნებთ?
_ ეს ვეებერთელა ფინანსური სივრცეა, რომელსაც ადამიანები პოლიტიკაში ხან მოჰყავს, ხან _ მიჰყავს.
სხვათა შორის, ნებისმიერ დაინტერესებულ ადამიანს შეუძლია, ადვილად ნახოს, ტენდერებში ვისი კომპანიები იმარჯვებენ. ამის გაკეთება სახელმწიფოს ხელშეწყობის გარეშე შეუძლებელია და ამას თავადაც აღიარებენ. აი, მაგალითად, გვახსოვს ხაზარაძის განცხადებები, თუმცა ეს მხოლოდ მას კი არა, ყველა იმ ფინანსურ ჯგუფს ეხება, რომელსაც სახელმწიფომ კომფორტული სიტუაცია შეუქმნა. ეს კარტელური ჯგუფებია, რომლებიც ყოველგვარ კონტროლს მიღმა არიან, ანუ ყველა მსხვილი კომპანია ცდილობს, რომ სახელმწიფოს შეეზარდოს და სახელმწიფო სიკეთეები, რაც სინამდვილეში ხალხს ეკუთვნის, მასთან გაიყოს.
სანამ სისტემა არ შეიცვლება, მუდმივად ამ სიტუაციაში ვიქნებით და სისტემატურად ვხედავთ, ამ პირამიდის შემადგენელი ჩინოვნიკები საკუთარ გავლენებს როგორ იცავენ!
_ ბატონო გოჩა, რა ამის პასუხია და, რამდენიმე დღის წინ პრემიერმა, პრაქტიკულად, დაადასტურა, რომ ბიძინა ივანიშვილი „ოცნების“ საარჩევნო სიაში იქნება. ეს ივანიშვილის მორგი ტრიუკია?
_ ხომ გახსოვთ, ნოდარ დუმბაძის „კუკარაჩაშია“, _ მურტალო, დაგიძველდა ტრიუკებიო!
რა მნიშვნელობა აქვს, „ოცნებამ“ თავისი წაქცეული ფალავანი გინდ შეიტანოს და გინდ _ გამოიტანოს. მეფე შიშველია! ყველამ ყველაფერი ძალიან კარგად ვიცით… ისე, სიმართლე რომ ვთქვათ, დამოუკიდებელ ფიგურად კალაძის მოაზრება უფრო შეიძლება.
_ კი ბატონო, მაგრამ სხვა რამ გკითხეთ, ანუ თუ საარჩევნო სიის პირველი ნომერი იქნება, ამით ივანიშვილი, რომელიც ფიქრობს, რომ საზოგადოების ჭარბი ნდობა ისევ აქვს, „ოცნებისთვის“ „მაშველი რგოლის“ ფუნქციის შესრულებას კიდევ ერთხელ შეეცდება?
_ ვფიქრობ, ივანიშვილს აღარ ჰგონია, რომ საზოგადოების ჭარბი ნდობა აქვს, მით უმეტეს, მას შემდეგ, რაც საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურის დროს პირობა დადო, ერთ წელიწადში ყველაფერს შევცვლიო და დეტალურად ჩამოთვალა, რას გააკეთებდა. ამ ადამიანს მაშინ უტიფრობა ეყო, რომ ხალხისთვის მიემართა და ეთქვა, ბოლო შანსი მომეცითო.
ხალხმა ბოლო შანსი მისცა, რადგან საზოგადოების გარკვეულ ნაწილს ეგონა, რომ საპრეზიდენტო არჩევნებში გრიგოლ ვაშაძის გამარჯვება ხელისუფლებაში „ნაციონალური მოძრაობის“ მობრუნებას ნიშნავდა, მაგრამ ეს „ბოლო შანსი“ „პოსლეს პოსლე“ აღმოჩნდა.
_ ანუ?
_ როცა ადამიანს ფული არ აქვს, მაღაზიიდან პროდუქტები ნისიად, ანუ „პოსლეზე“ მოაქვს და გამყიდველს ეუბნება, მერე გადაგიხდიო. არჩევნების დროს ივანიშვილისგან გაცემული „ბოლო შანსი“ ასეთი „პოსლე“ იყო. ახლა კი, თუ „ოცნების“ საარჩევნო სიაში იქნება, სახეზე „პოსლეს პოსლე“ გვექნება.
_ ე. ი., „ოცნებას“ ივანიშვილიც ვეღარ გადაარჩენს?
_ რასაკვირველია, ვერ გადაარჩენს!
ივანიშვილი გემის ის კაპიტანია, რომელიც აქამდე პორტში იჯდა, თუმცა მის გარეშე ერთი ნაბიჯიც არ გადადგმულა. შესაბამისად, იმის თქმა, რომ მან თითქოს არაფერი იცოდა, არ შეიძლება და მისივე საუბრებიდან ჩანს, რომ ყველა მნიშვნელოვან ამბავში ჩართულია და ნებისმიერ საჭირბოროტო საკითხს არაფორმალურად წყვეტს. სწორედ ამან დაღუპა, ანუ ის, როგორც პოლიტიკოსი, ვერ ჩამოყალიბდა და მისი პიროვნული ტრაგედიაც სწორედ ეს არის, რომ ეგონა, ასეთი ფორმით წარმატებას მიაღწევდა, თორემ არ ვფიქრობ, რომ ივანიშვილს უნდოდა, ასეთი გაუბედურებული ქვეყანა მიგვეღო. უბრალოდ, თავიდანვე ეგონა, რომ თუ მართვის ყველა სადავეს ხელში ჩაიგდებდა, ასეთი პატარა და მცირე ეკონომიკის ქვეყნის მართვა ძალიან ადვილი იქნებოდა, ანუ მას სახელმწიფოს მართვა ვერ წარმოედგინა. ივანიშვილი რომელიმე პიროვნებას კი არა, სახელმწიფო ინსტიტუციას ებრძვის!
_ ბატონო გოჩა, ამბობთ, რომ ყველა საკითხი ივანიშვილთან ლაგდება. ე. ი., „შაქარაშვილის საქმის“ „გასუფთავებაც“ მასთანაა შეთანხმებული?
_ მთელი საზოგადოება შაქარაშვილის საქმეზე ლაპარაკობს და ეს ადამიანიც ხომ ამ ქვეყანაში ცხოვრობს? გასაგებია, რომ შეხება ვიწრო წრესთან აქვს, მაგრამ ამ თემის იგნორირებას მისი ტელევიზიებიც ვერ ახერხებენ.
ასე რომ, ამ კუთხით რა სიტუაციაცაა, ძალიან კარგად იცის, მაგრამ თავის მიერვე შექმნილი მახინჯი ინსტიტუციის მონა და ტყვეა!
_ ბატონო გოჩა, კიდევ ერთი საკითხი, რომელზედაც მინდა ვისაუბროთ, ამ თემას არ ეხება, ანუ როგორც განაცხადეთ, საარჩევნოდ პოლიტიკურ მოძრაობა „ტრიბუნასთან“ გეგმავთ თანამშრომლობას, ანუ „ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობა“ აღარ იარსებებს და დავით ჭიჭინაძის პარტიის წევრი გახდებით?
_ ეს ფორმა საარჩევნო სიტუაციაზეა დამოკიდებული.
_ არჩევნები კარსაა მომდგარი და, წესით, უკვე ჩამოყალიბებული უნდა იყოთ.
_ კი ბატონო, მაგრამ კიდევ ბევრი რამ შეიცვლება.
_ მაინც, რა შეიცვლება?
_ მერწმუნეთ, დღევანდელი ვითარებისგან აგვისტო სრულიად განსხვავებული იქნება, ანუ სიტუაცია ყოველდღიურად შეიცვლება.
_ უკეთესობისკენ თუ უარესობისკენ?
_ დამძიმდება და ყოველი დღე კი არა, საათიც კი „ოცნებას“ ხელისუფლებისგან აშორებს.
_ ეს გასაგებია, მაგრამ „ტრიბუნასთან“ კოლაბორაცია გოჩა ჯოჯუას რას მისცემს ან ჭიჭინაძისთვის ღირებული თქვენ რატომ ხართ?
_ ეს, პირველ რიგში, იდეური ერთობაა.
_ ანუ?
_ დათო ჭიჭინაძესთან დიდი ხნის ურთიერთობა მაქვს. ის ნაბიჯები, რომელიც მან გადადგა, ადვილი არ იყო.
_ რას გულისხმობთ?
_ დღეს ერთადერთი გამოსავალი ტრიბუნიდან ტრიბუნალამდეა, ანუ სახელმწიფომ მკაცრი ხელი უნდა გამოიჩინოს და საზოგადოებას დაანახოს, რომ ინსტიტუციაა, ანუ სისტემა ფუნდამენტურად უნდა შეიცვალოს. სახელმწიფოს როლი და ფუნქცია, თუნდაც ბანკებთან მიმართებით, უნდა გაიზარდოს და, სხვათა შორის, სწორედ ეს ხდება აშშ-შიც, სადაც თავისუფალი საზოგადოება არსებობს. მაგრამ იქაც დადგა იმის საჭიროება, რომ ბანკებთან, როგორც სახელმწიფოს მტერთან ბრძოლაში, სახელმწიფოს როლი გაიზარდოს.
_ მოკლედ, თქვენი მთავარი საარჩევნო, ასე ვთქვათ, ლაიტმოტივი კომერციულ ბანკებთან ბრძოლა იქნება?
_ ბანკი მხოლოდ ერთი კონკრეტული ფინანსური ინსტიტუტი არ არის.
_ აბა, კიდევ რა არის?
_ ბანკი სახელმწიფოსთვის ხელის შემშლელია.
_ ეს როგორ?
_ საბანკო სისტემაში სახელმწიფოს როლი უნდა გაიზარდოს და ამ მხრივ სისტემური ცვლილება აუცილებელია! „ოცნება“ და თუნდაც „ნაციონალური მოძრაობა“ კი სწორედ ამ სისტემურ ცვლილებაზე არ საუბრობს.
ყველაფრის საფუძველთა საფუძველი ისაა, თუ როგორი ეკონომიკა გვექნება, ანუ თუ ძლიერი სუვერენული ეკონომიკა არ გვაქვს, მაშინ ნებისმიერი თავისუფლება მხოლოდ ქიმერაა. მარტო ეკონომიკურად ძლიერ ადამიანს შეუძლია, რომ ცხოვრებაში რეალური თავისუფლება, ასე ვთქვათ, გაატაროს!
ჩვენ მოკავშირეებს სწორედ ამ კუთხით ვეძებთ. საერთოდ, თუ დააკვირდებით, მთელ მსოფლიოში ფასეულობების ფუნდამენტური ცვლილებები მიმდინარეობს და ვინც ამ კუთხით შეიძლება, მოკავშირე იყოს, ჯერჯერობით, დავით ჭიჭინაძეა.
_ ყველაფერი ეს გასაგებია, მაგრამ თქვენს გაერთიანებას რა შანსი ექნება, რომ არჩევნებზე ისეთ დიდ ოპოზიციურ პარტიებს, როგორებიც „ნაციონალური მოძრაობა“ თუ იგივე „ევროპული საქართველოა“, რეალური კონკურენცია გაუწიოს?
_ ჩვენ მათგან განსხვავებულები ვართ!
_ და ეს განსხვავებულობა რით გამოიხატება?
_ ისინი საზოგადოებას ისევ იმ ეკონომიკურ მოდელს სთავაზობენ, რომელიც აქამდე იყო, მაგრამ ფაქტია, რომ ამ მოდელმა ჩიხში შეგვიყვანა.
ჩვენ კი საზოგადოებას ვეუბნებით, რომ მთავარი სახელმწიფოს ფასადის კი არა, ფუნდამენტის შეცვლაა, ანუ ისინი მხოლოდ ფასადურ და სტრუქტურულ ცვლილებებზე საუბრობენ. არადა, ლიბერალური მიმართულებები, სინამდვილეში, ქიმერაა.
კიდევ ერთხელ გავიმეორებ: თუ მყარი ეკონომიკური ფუნდამენტი არ გვექნება, არც ნატოს ვჭირდებით და არც _ ევროპას! ასეთ შემთხვევაში ჩვეულებრივი დანამატი, ანუ უფუნქციო სახელმწიფო ვიქნებით!

გიორგი აბაშიძე