ლელა ჯეჯელავა: „წამმზომი ჩართულია და „ოცნება“ ფინალს უახლოვდება!“

საქართველოს მთავრობა, კერძოდ, პრემიერ-მინისტრი გიორგი გახარია, სიხარულს ელოდა, მაგრამ საქმე ისე წავიდა, რომ ოკეანისგაღმიდან კრიტიკული წერილი წერილზე მოდის. ამის მიუხედავად, „ოცნების“ მინისტრები თავს იმშვიდებენ და ამერიკელ კონგრესმენებს იქით ამუნათებენ. აი, მაგალითად, იუსტიციის მინისტრი თეა წულუკიანი ამბობს, რომ ეს წერილები გასაკვირია.

ძნელი სათქმელია, რა საზომით ზომავს იუსტიციის მინისტრი დემოკრატიის ხარისხს, მით უმეტეს მაშინ, როცა პოლიტიკური პარტიების ლიდერებისა თუ მედიამფლობელების წინააღმდეგ სისხლის სამართლის საქმეებია აღძრული. სწორედ ამიტომ „ეთნიკურ და კონფესიურ ურთიერთობათა ცენტრის ხელმძღვანელი“, ანალიტიკოსი ლელა ჯეჯელავა, ეჭვობს, რომ ისეთმა განცხადებებმა, როგორსაც წულუკიანი და სხვა „ქოცები“ აკეთებენ, ქვეყანა შესაძლოა, სამოქალაქო დაპირისპირებამდე მიიყვანოს.
„ოცნების“ წამმზომი ჩართულია“, _ აცხადებს ჯეჯელავა და დასძენს, რომ ამ ვითარებაში იგივე ბიძინა ივანიშვილისთვის გარკვეული გარანტიების მიცემა _ არც მეტი, არც ნაკლები _ თავად ივანიშვილს შეუძლია.
როგორ უნდა მისცეს ივანიშვილმა საკუთარ თავს ხელშეუხებლობის გარანტია? _ ამას წინამდებარე ინტერვიუდან შეიტყობთ. ასევე გაიგებთ, თუ რატომ აღარ არის ლელა ჯეჯელავა ირაკლი ოქრუაშვილის „გამარჯვებული საქართველოს“ წევრი.

_ ქალბატონო ლელა, 2020 წელი მმართველი პარტიისთვის ცუდად დაიწყო _ ამერიკელი კონგრესმენები და ევროპელი პოლიტიკოსები წერილს წერილზე აგზავნიან, თუმცა ივანიშვილის გუნდი სირაქლემის პოზას ირჩევს. წერილი, მართლაც, ტრამპმა უნდა გამოაგზავნოს, რომ „ოცნება“ ვითარების დრამატულობას მიხვდეს?
_ იმედი არ მაქვს, რომ ტრამპის განცხადება მაინც იქნება ის ბოლო წერტილი, როდესაც „ოცნება“ თავისი მდგომარეობის სიმძიმეს გაიაზრებს, მაგრამ ამერიკელი კონგრესმენებისა და სენატორების განცხადებები ერთ რამეზე მიანიშნებს: „ოცნების“ პოლიტიკური წამმზომი ჩართულია და თავის ფინალს უახლოვდება.
რაც უფრო ცოტა დრო რჩება, მით უფრო ცოტაა შანსი, რომ ეს ფინალი სახელმწიფოსთვის პოზიტიური იყოს. თუ იმ განცხადებებით ვიმსჯელებთ, რაც ამ წერილებს „ოცნების“ წევრების მხრიდან მოყვა, არ მგონია, „ოცნებას“ გაცნობიერებული ჰქონდეს, ახლა რა პროცესშია. ისე, გაუგებარია, საიდან მოვიდა აზრი, რომ ამერიკელი კანონმდებლები თითქოს სწორად ინფორმირებულნი არ არიან და მხოლოდ ცალმხრივი ინფორმაცია აქვთ.
„ოცნებას“ როგორ წარმოუდგენია, ამერიკელები დასკვნას მხოლოდ იმის მიხედვით აკეთებენ, რასაც ოპოზიცია ეუბნება? რა, საქართველოში არც აშშ-ს საელჩოა, არც სხვა ამერიკული საინფორმაციო სამსახურები მუშაობენ თუ საქმე როგორაა?
იმის გამო, რომ ამ მდგომარეობიდან როგორმე გამოვიდნენ, ისეთ განცხადებებს აკეთებენ, რომ სიტუაციას უფრო იმძიმებენ. კობახიძე, კუჭავა და ბერაია აშშ-ში ვიზიტით ერთი თვის წინ იყვნენ და ეპისტოლეების კასკადი სწორედ ამ ვიზიტს მოყვა.
_ კუჭავამ განაცხადა, დრო არ გვქონდა, ამერიკელები საპირისპიროში რომ დაგვერწმუნებინა და სწორი ინფორმაცია მიგვეწოდებინაო.
_ ახლა რას აპირებენ, ამერიკელები საპირისპიროში რომ დაარწმუნონ, აშშ-ში უნდა გადასახლდნენ?
_ აშშ-ში გადასახლება რად უნდათ, რადგან, მგონი, თეა წულუკიანმა განაცხადა, საქართველო დამოუკიდებელი სახელმწიფოა და ჩვენს სუვერენულ საქმეებში ჩარევის უფლება არავის აქვს, მათ შორის, არც ამერიკელებსო. წულუკიანის თქმითვე, ოკეანისგაღმელები „ოცნებას“ კი არ ტუქსავენ, უბრალოდ, რჩევებს აძლევენ…
_ უკაცრავად, მაგრამ ქალბატონ წულუკიანს პარტნიორობა როგორ წარმოუდგენია _ მისგან ყველანაირ დახმარებას და კონტრიბუციას უნდა ვიღებდეთ, ჩვენი მხრიდან კი ეს პარტნიორობა არაფერს ითხოვს?
_ ხელისუფლების კიდევ ერთი არგუმენტი ასეთია: ეს ამერიკელი კონგრესმენები და სენატორები „ნაციონალები“ არიანო…
_ „ოცნებამ“ ამ განცხადებებით უკვე იმდენი შეცდომა დაუშვა, რომ თალაკვაძის აშშ-დან დაბრუნების შემდეგ რეაქციები კიდევ უფრო მძაფრი იქნება და ურთიერთობაც სხვა საფეხურზე გადავა!
_ სხვათა შორის, ამერიკელთა ნაწილი უკვე სტრატეგიული პარტნიორობის შეწყვეტაზე მიანიშნებს, ანუ თქვენც ასეთი ცუდი მოლოდინი გაქვთ?
_ არა, ასეთი მოლოდინი არ მაქვს. იმისთვის, რომ საქართველო მისი სტრატეგიული პარტნიორი გამხდარიყო, აშშ-მ საკმაოდ დიდი ფინანსური, მორალური და ასევე პოლიტიკური მხარდაჭერა გაგვიწია. ის, რომ დღეს საქართველო აშშ-ის სტარტეგიული პარტნიორია, ეს ჩვენი ორმხრივი ინტერესია, რაც აშშ-ის გეოპოლიტიკურ ინტერესშიც შედის. შესაბამისად, ამერიკელები უკან არ დაიხევენ და საქართველოსადმი, როგორც სახელმწიფოსადმი, ცხადია, მხარდაჭერა გაგრძელდება, მაგრამ ეს იმას როდი ნიშნავს, რომ „ოცნების“ ხელისუფლება აშშ-დან რამე ტიპის დივიდენდს კიდევ მიიღებს.
_ ისე, მსგავსი წერილები აშშ-დან 2012 წელსაც იგზავნებოდა, თუმცა „ნაცმოძრაობაც“, „ოცნების“ მსგავსად, თავზე ნაცარს იყრიდა. ჰოდა, თუ ივანიშვილის გუნდი საარჩევნოდ პოლიტიკურ წნეხს გააორმაგებს, ამით ხომ ისევ ქვეყანა დაზარალდება, ანუ ცხოვრება გაუსაძლისი გახდება. ხალხმა რა უნდა ქნას?
_ მექმნება შთაბეჭდილება, რომ „ოცნების“ ერთ ჯგუფს სამოქალაქო დაპირისპირებამდე მიჰყავს საქმე!
_ მაინც, რომელ ჯგუფს?
_ აი, იმას, რომელიც იმ „ბრძნულ მოსაზრებებს“ იზიარებს, რომელსაც თეა წულუკიანი დროდადრო აფრქვევს ხოლმე, მათ შორის, სტრატეგიული პარტნიორობისა და სუვერენულობის შესახებ!
_ ანუ ვითარება ისეთია, როგორიც გასული საუკუნის 90-იან წლებში იყო, როცა აშშ-ის მაშინდელმა პრეზიდენტმა ზვიად გამსახურდიაზე თქვა, დინების საწინააღმდეგოდ მიცურავსო და ამით სამოქალაქო ომს, პრაქტიკულად, მწვანე აუნთო?
_ საქართველოს დამოუკიდებლობის გარიჟრაჟზე ზვიად გამსახურდიას შემთხვევა სხვა შინაარსის შემცველი იყო. დღეს კი აშშ-ის ჩვენ მიმართ ინტერესები ძალიან მკაფიოდაა გამოხატული, ამიტომ, დარწმუნებული ვარ, „ოცნებას“ საშუალება არ მიეცემა, რომ არჩევნების გზით არ წავიდეს! „ოცნებას“ ძალიან ნათლად აუხსნიან, რომ ეს ერთადერთი გზაა, მაგრამ თუკი „ოცნება“ ჩვენი პარტნიორების ამ მოსაზრებას მაინც არ გაიზიარებს, ანუ ხალხს დაპირებულ პროპორციულ არჩევნებს არ მისცემს და პოლიტიკური ნიშნით ადამიანების დევნას არ შეწყვეტს, მაშინ ჩემი ეჭვი სამოქალაქო დაპირისპირებაზე შესაძლოა, გამართლდეს.
ისე, მერვე წელია, „ოცნება“ ხელისუფლებაშია და ამ ხნის განმავლობაში საინტერესოა, რატომ ვერ მოახერხა, რომ სტრატეგიულ პარტნიორს სწორი ინფორმაცია მიაწოდოს?
_ ამ რიტორიკულ კითხვაზე რომ გიპასუხოთ, მინიმუმ, „ქოცი“ უნდა ვიყო, მაგრამ მაინც ვერ გავიგე, სამოქალაქო დაპირისპირების საფრთხეს რატომ ხედავთ?
_ თუ „ოცნებამ“ დანაპირები არ შეასრულა და ხალხს პროპორციული არჩევნები არ დაუბრუნა, „ოცნება“ ვერ გაიმარჯვებს, რასაც მის მიერვე ჩატარებული კონფიდენციალური კვლევებიც აჩვენებს. მოკლედ, საზოგადოება გაყალბებულ არჩევნებს არ მიიღებს და პროცესები როგორი სცენარით განვითარდება?
_ არ მგონია, რომ არჩევნების გაყალბების შემთხვევაში საქმე სამოქალაქო ომამდე მივიდეს, რადგან მეორე მხარეს „ნაციონალური მოძრაობაა“, რომლის ხელისუფლებაში დაბრუნებაც მოსახლეობის უმეტესობას არ უნდა. ყოველ შემთხვევაში, „მიშა მოვა“ ისევ მუშაობს.
_ იცით, როგორაა? _ კვლევების შედეგებს თავი რომ დავანებოთ, მიხეილ სააკაშვილს, ამ ეტაპზე, ბიძინა ივანიშვილთან შედარებით უპირატესობას აქვს.
_ რატომ?
_ საზოგადოების ნაწილი სააკაშვილს ვერ იტანს, ნაწილი კი _ ივანიშვილს, თუმცა სააკაშვილს, ივანიშვილისგან განსხვავებით, რეალური მომხრეები ჰყავს. აი, სწორედ ეს არის მნიშვნელოვანი.
_ ანუ ქუჩაში მიშას რეალური მომხრეები გამოვლენ?
_ მხოლოდ მიშას მომხრეები კი არა, ყველა ადამიანი, რომელიც ჩათვლის, რომ არასამართლიანი არჩევნები ჩატარდა, ქუჩაში გამოვა.
_ დავუშვათ, ასეა, მაგრამ ქალბატონო ლელა, არ დაგავიწყდეთ, რომ ივანიშვილს ძალიან დიდი ფული აქვს. ბოლოს და ბოლოს, „ოცნებამ“ ირაკლი ოქრუაშვილის მეგობრის, მიხეილ ქარელის გადაბირება მოახერხა და რობაქიძის საქმეში ქარელი ოქრუაშვილის წინააღმდეგ, როგორც გაირკვა, „ოქროს მოწმეა“.
_ ოქრუაშვილისა და ქარელის მეგობრობის დეტალებში ვერ შევალ. მათ შორის, როგორც ვიცი, გარკვეული უკმაყოფილება არსებობდა და ყველაფერი ეს ქარელისგან პრიმიტიული და ცოტა არაკაცური შურისძიება მგონია. საერთოდ, ჩვენების მიცემა ნებისმიერის წინააღმდეგ შეიძლება, მაგრამ ეს არაფერს ჰგავს.
_ შეიძლება, მაგრამ ქარელის შემთხვევა განვაზოგადოთ, მით უმეტეს, რომ ზურაბიშვილის არჩევნების მაგალითი წინ გვაქვს, ანუ წლევანდელ საპარლამენტო არჩევნებზეც „ოცნება“ ხახვსა თუ კარტოფილს დაარიგებს და გამარჯვებას გაიფორმებს!
_ სრული პასუხისმგებლობით გეუბნებით: ამ ხალხს კარტოფილი და 50 თუ ასი 100 ლარი ვეღარ გააჩერებს!
ისე, საიმისოდ, რომ ყველაფერი ეს თავიდან ავირიდოთ, ძალიან კარგი რეცეპტი არსებობს.
_ სახელდობრ?
_ „ოცნება“ შეცდომას ყველა ფეხის ნაბიჯზე უშვებს. თუკი ამ შეცდომების კვალდაკვალ აშშ-ის პოზიცია გამკაცრდება და სანქციებამდე მივალთ, რაზედაც საუბარი უკვე მიდის, მაშინ ქართველი ხალხი არჩევნებს არჩევნებამდე მოიგებს!
_ არჩევნების მოსაგებად ოპოზიციის ერთიანობაც აუცილებელია. მართალია, „გამარჯვებული საქართველო“ საკოორდინაციო საბჭოს მუშაობაში აქტიურად არაა ჩართული, მაგრამ, ქალბატონო ლელა, თქვენ, როგორც გარე დამკვირვებელი, გამორიცხავთ, რომ ოპოზიციის რომელიმე ფრთა ხელისუფლებასთან მოლაპარაკებაზე წავიდეს?
_ ამქვენად გამორიცხული არაფერია, მაგრამ თუ საკითხს პრაგმატულად მივუდგებით, ასეთი რამ დღევანდელი ოპოზიციის წარმომადგენლებს არ უნდა აწყობდეთ!
_ რატომ?
_ იმ საერთაშორისო ფონზე, რაც ამ ხელისუფლების გარშემოა შექმნილი, რომელი ჭკუათმყოფელი ოპოზიციური პარტია გათვლის და დათვლის, რომ „ოცნებასთან“ ურთიერთობა მისთვის მომგებიანი იქნება?!
_ დაწყვილება იქით იყოს და ხომ შეიძლება, ოპოზიციის რომელიმე ფრთასა და „ოცნებას“ შორის გარიგება ხელისუფლების გადაბარებაზე იმის სანაცვლოდ მოხდეს, რომ ივანიშვილის მთავრობის წევრებმა გარანტიები მიიღონ?
_ ივანიშვილისთვის ან მისი მთავრობისთვის გარანტიების მიცემა, მხოლოდ და მხოლოდ, ივანიშვილს შეუძლია.
_ ეს როგორ?
_ ანუ ეს გარანტიები მხოლოდ იმაზე იქნება დამოკიდებული, საერთაშორისო თანამეგობრობის, ჩვენი პარტნიორებისა და ქართული საზოგადოების ნებას დაჰყვებიან თუ არა. იმ შემთხვევაში, თუ წინასაარჩევნოდ ვითარება ნორმალურ კალაპოტს დაუბრუნდება, ყველაფერი, რასაკვირველია, ქართული სახელმწიფოს გამარჯვებით დასრულდება და ივანიშვილის გარანტიებიც სწორედ ამაში იქნება ჩადებული.
ახლა ისეთი ფონია, რომ სიტუაციის ესკალაცია ოპოზიციის ინტერესებში არ შედის, რადგან მისი სერიოზული მოკავშირე, ქართული საზოგადოების უდიდესი ნაწილის გარდა, დასავლეთიცაა, ანუ ოპოზიციური პარტიები, საზოგადოება და საერთაშორისო პარტნიორები ერთ აზრზე არიან.
_ დიახ, ასეა, მაგრამ, ქალბატონო ლელა, ხანდახან მგონია, რომ „ოცნება“ საკუთარი ცუდი საქმეების ჩაფარცხვას ცდილობს. აი, მაგალითად, მაჩალიკაშვილის საქმეზე სპეცრაზმელის წინააღმდეგ საქმე შეწყდა; დათუნა სარალიძის მკვლელობა კი კონკრეტულმა პიროვნებამ აღიარა და მასთან საპროცესო გაფორმდა, ანუ ყველაფერი ეს იმისთვის ხომ არ კეთდება, რომ ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ დღევანდელი გავლენიანი მაღალჩინოსნების პასუხისმგებლობის საკითხი აღარ დადგეს და ამ საქმეების ხელახალი გამოძიების შემთხვევაში წვრილფეხობაზე გადატყდეს ჯოხი?
_ როგორც სარალიძისა და მაჩალიკაშვილის საქმეები განვითარდა ან როგორც ახლა მიდის პროცესი გიორგი რურუას, ირაკლი ოქრუაშვილის, ნიკა მელიასა თუ ნიკა გვარამიას გარშემო, სამართლებრივად როგორ უნდა „გასუფთავდეს“?
სხვათა შორის, თავის დროზე, გირგვლიანის ამბავი წვრილფეხობას დაბრალდა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც ხელისუფლება შეიცვალა, ვანო მერაბიშვილი ციხეში ხომ ჩაჯდა?
_ დიახ, ჩაჯდა, მაგრამ წინა ხელისუფლებიდან გისოსებს მიღმა სულ ორი ადამიანი _ მერაბიშვილი და ბაჩო ახალაია აღმოჩნდა.
_ დათა ახალაიასაც მისჯილი აქვს და სოსო თოფურიძესაც. უბრალოდ, გაქცეულები არიან და მერვე წელია, ქვეყანაში ვერ შემოდიან. ეს ხალხი წვრილფეხობა არ იყო.
სხვათა შორის, სრულიად გაურკვეველი და აბსურდული, მაგრამ განაჩენი მიხეილ სააკაშვილზეცაა დამდგარი. აქედან გამომდინარე, გამონაკლისი ეს ხელისუფლება რატომ უნდა იყოს?
_ ცხადია, არ უნდა იყოს, თუმცა თუ გახსოვთ, რამდენიმე თვის წინ „ევროპული საქართველო“ გამოვიდა ინიციატივით, ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ თანამდებობის ყოფილი პირების პასუხისმგებლობის საკითხი აღარ დადგესო და ამ თემაზე „ნაციონალურ მოძრაობას“ მემორანდუმის გაფორმებაც შესთავაზა. სწორედ ამან გააჩინა ეჭვი, რომ ოპოზიციის ნაწილსა და „ოცნებას“ შორის შესაძლოა, ფარული გარიგება არსებობდეს.
_ ყველაფერი ეს შესაძლებელია, მაგრამ ამგვარი ტიპის პასუხისმგებლობას საკუთარ თავზე მხოლოდ ერთი ოპოზიციური პარტია ვერ აიღებს. ჯერჯერობით ვერ ვხედავ ინიციატივას, რომ ამ წამოწყებას სხვა ოპოზიციური პარტიებიც შეუერთდნენ.
სხვათა შორის, როცა ამ ინიციატივით გამოვიდა, გიგა ბოკერიაზე საქმე აღძრული ჯერ კიდევ არ იყო.
_ ბოკერიაზე 2013 წელს აღიძრა საქმე. უბრალოდ, მსვლელობა არ მისცემია და თაროდან ახლა ჩამოიღეს.
_ დიახ, თქვენს შენიშვნას ვიზიარებ.
მოკლედ, არ ვარ დარწმუნებული, ამ თემაზე გიგა ბოკერიას იგივე აზრი ჰქონდეს!
_ ქალბატონო ლელა, საუბარს ისე ვერ მოვრჩებით, თუ ირაკლი ოქრუაშვილსაც არ შევეხეთ: ადრეც მითქვამს, რომ, ჩემი აზრით, „გამარჯვებული საქართველოს“ ლიდერი მხოლოდ ხელისუფლებამ კი არა, ოპოზიციამაც გაწირა. ამასობაში კი ოქრუაშვილის პარტიაც, პრაქტიკულად, დაიშალა _ გუბაზ სანიკიძე და ვალერი გელბახიანი დამოუკიდებლად მოქმედებენ. ამ პარტიის სახელით არც თქვენ აქტიურობთ…
_ პარტიის წევრი არ ვარ და არც ვყოფილვარ.
_ არადა, ოქრუაშვილის გვერდით იდექით.
_ დიახ, მაგრამ მე მხოლოდ მოძრაობის დამფუძნებელი ვიყავი და პარტიის ყრილობაში მონაწილეობაც არ მიმიღია.
_ რა მოხდა, გუნდი რატომ დაიშალა?
_ ის, რაც შიგნით მოხდა, გარეთ ძალიან კარგად ჩანს, ანუ პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი, ირაკლი ოქრუაშვილი, მოძრაობის დაფუძნებიდან ზუსტად თვე-ნახევრის შემდეგ ციხეში აღმოჩნდა და დღემდე პატიმარია. პარტიის წევრები, მგონი, ყოველ მეორე დღეს ირაკლი ოქრუაშვილისა და კობა კოშაძის სასამართლო პროცესებზე დადიან, ანუ ერთი პარტიიდან თვე-ნახევარში ორი ადამიანი დაიჭირეს.
იმ დროს პარტია, რომელიც ლიდერისა და ფინანსური რესურსის გარეშეა დარჩენილი, იმ ამოცანებს, რომელიც მოძრაობის დაფუძნების დროს ჰქონდა, ძალიან ძნელად მიაღწევს!
_ და ეს რა ამოცანები იყო?
_ მოძრაობა „გამარჯვებული საქართველოს“ დაფუძნებისთანავე ვამბობდი, ჩვენი მოძრაობა არ გულისხმობს ერთი პარტიის გამარჯვებას, ეს მოძრაობა ქართველი ხალხის გამარჯვებისთვის იქმნება-მეთქი. ამაში ყველას თავისი ფუნქცია ჰქონდა, ერთ-ერთი ღერძი კი, რა თქმა უნდა, ირაკლი ოქრუაშვილი იყო, რომელსაც პარტიის ნორმალური ფუნქციონირებისთვის ფინანსური თუ სტრუქტურული თვალსაზრისით უნდა შეეწყო ხელი. სამწუხაროდ, ეს არ გამოვიდა, თუმცა ერთი პარტიის გამარჯვება ან არგამარჯვება იმ სურათს, რომელიც ოპოზიციურ ერთობაშია, არ ცვლის. ამ ერთობაში კი პარტიის წევრები, იგივე კოტე კემულარია და, რამდენადაც ვიცი, გურამ ჩალაგაშვილიც, მონაწილეობენ.
მოკლედ, მიუხედავად იმისა, მე ან რომელიმე ლიდერი ვრჩებით თუ არა პარტიაში, ან პარტიაში არსებული რთული ვითარება, რომელიც ირაკლი ოქრუაშვილის დაპატიმრებით შეიქმნა, ხელს ვერ შეუშლის საერთო ოპოზიციურ და ქართული სახელმწიფოს გამარჯვებას, რადგან „გამარჯვებულმა საქართველომ“, ხანმოკლე არსებობის მიუხედავად, საკმაოდ დიდი კონტრიბუცია შეიტანა ამ გამარჯვებაში და ეს არის ორი პოლიტიკური პატიმარი _ ირაკლი ოქრუაშვილი და კობა კოშაძე. პოლიტპატიმრების თემა კი ის საბედისწერო ლოდია „ქართული ოცნებისთვის“, რამაც მას ნიღაბი საბოლოოდ ჩამოხსნა და ჩვენი საერთაშორისო პარტნიორებისთვის ამ ხელისუფლების რეალური სახე ნათელი გახადა!
_ ე. ი., ქალბატონო ლელა, ოქრუაშვილის პოლიტიკურ გუნდთან თქვენი გაიგივება უკვე აღარ შეიძლება?
_ დიახ, ასეა.
_ აღარც მოძრაობა „გამარჯვებული საქართველოს“ წევრი ხართ?
_ მოძრაობის დამფუძნებელი ვარ, წევრი _ არა. წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ვითარება ირაკლი ოქრუაშვილის დაპატიმრების შემდეგ ძალიან შეიცვალა.
_ ოპოზიციის ე. წ. მრგვალ მაგიდაში პიროვნულად ხომ არ მონაწილეობთ?
_ არა. ჯერ დამკვირვებლის როლი მაქვს _ ოპოზიციას ვუყურებ. გარკვეული ტიპის დისკუსიებში ვმონაწილეობ, თუმცა საჯაროდ _ არა. დრო ჯერ კიდევ არის, რომ გადაწყვეტილება მივიღო.
ერთი სიტყვით, პოლიტიკურ პროცესებში ჩართული ვარ, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ამ წუთას ჩემი აფილირება რომელიმე პარტიასთან შეიძლება!

გიორგი აბაშიძე