„2019 წლის 20 ივნისს ბიძინა ივანიშვილი წკიპზე იყო, კიდევ ცოტაც და ეს რეჟიმი დაემხობოდა“, _ ეს განცხადება საქართველოს მესამე პრეზიდენტმა, მიხეილ სააკაშვილმა რამდენიმე დღის წინ „მთავარ აქცენტებში“ გააკეთა და ასევე თქვა, რომ მაშინ ოპოზიციამ მომენტი ხელიდან გაუშვა.

„ჩემი აზრით, მომენტი გაშვებულ იქნა. ეს არ იყო ის, რომ ვინმეს შეთქმულება ჰქონდა. უბრალოდ, თავის თავს თავად ამბოხებდა ბიძინა ივანიშვილი. თავისი თავხედობით მოახდინა ხალხის რეაქციის პროვოცირება. ახლა მივხვდით, რომ უკან დასახევი გზა აღარ არსებობს, უკან ნიშნავს საქართველოს განადგურებას. დღეს ოპოზიცია ყველაფრისთვის მზად არის. მე პირადად მზად ვარ, თავი შევწირო ბოლომდე ჩემი სისხლის ბოლო წვეთამდე. წელს საქართველოდან ივანიშვილს გავაცილებთ. ქართველი ხალხი გამოგვყვება უკან, როცა დაინახავს, რომ ლიდერები ბოლომდე წირავენ თავს. ჩვენ გვყავს ლიდერები, მათ შორის, თქვენ. ნიკა მელიამ აჩვენა საოცარი გამბედაობის მაგალითები, იგივე ჟორიკა რურუამ აჩვენა ეს მაგალითი. ჩვენ გვყავს ხალხი, ვინც აჩვენებს ამ მაგალითებს“, – განაცხადა მიხეილ სააკაშვილმა.
ექსპრეზიდენტის ამ ხმაურიანი განცხადების შესწავლა შინაგან საქმეთა სამინისტრომ მაშინვე დაიწყო.
„ერთ-ერთი მედიასაშუალების ეთერში ყოფილმა პრეზიდენტმა, მიხეილ სააკაშვილმა, გააკეთა განცხადება, რომლის მიხედვითაც, „2019 წლის 20 ივნისს ბიძინა ივანიშვილი წკიპზე იყო. ცოტაც და ეს რეჟიმი დაემხობოდა. მაშინ, ჩემი აზრით, მომენტი გაშვებულ იქნა“. აღნიშნული განცხადება წარმოადგენს საკმარის საფუძველს ვარაუდისთვის, რომ 2019 წლის 20 ივნისს, მიხეილ სააკაშვილის უშუალო მონაწილეობითა და ხელმძღვანელობით, განხორციელდა სახელმწიფო ხელისუფლების ძალადობრივი გზით დამხობის აშკარა მცდელობა“, _ ვკითხულობთ შსს-ს განცხადებაში.
არის თუ არა სააკაშვილის განცხადება იმის მტკიცებულება, რომ გასული წლის 20 ივნისს ოპოზიცია ხელისუფლების დამხობას გეგმავდა? _ ამ კითხვით „ქრონიკა+“-მა იურისტსა და ადამიანის უფლებათა დამცველ ლია მუხაშავრიას მიმართა, რომელიც განმარტავს, რომ თუ მტკიცებულებების ერთობლიობა არ არსებობს, ექსპრეზიდენტის ზემოხსენებული განცხადება არ შეიძლება, ხელისუფლების დამხობის უტყუარ მტკიცებულებად მივიჩნიოთ.
ამასთან, მუხაშავრიას გარკვეული კითხვები ოპოზიციასთანაც აქვს და ამ კონტექსტში ამბობს, რომ ადამიანები პოლიტიკაში ქვეყნის კი არა, საკუთარი კეთილდღეობისთვის მოდიან, თუმცა უფლებადამცველი იმედოვნებს, რომ ამ რეალობას ახალი თაობა შეცვლის.

_ ქალბატონო ლია, რამდენიმე დღის წინ საქართველოს მესამე პრეზიდენტმა, მიხეილ სააკაშვილმა, „მთავარი არხის“ ეთერში განაცხადა, 20 ივნისს, „ოცნება“ დამხობის ზღვარზე იდგაო, რასაც მხოლოდ მმართველი პარტიის წარმომადგენელთა საგანგებო ბრიფინგები კი არ მოყვა, არამედ, შსს-მ გამოძიებაც დაიწყო. თქვენი, როგორც იურისტის შეფასებით, არსებობს სამართლებრივი საფუძველი, რომ სააკაშვილის ზემოხსენებული განცხადება ასეთი აჟიოტაჟის საფუძველი გამხდარიყო?
_ ასეთი სერიოზული დანაშაულის წარდგენისთვის მხოლოდ სააკაშვილის განცხადება საკმარისი არაა, მით უფრო, იმ პირობებში, როცა ამ საქმეზე დაკავებულიც აშკარად პოლიტიკური დევნის მსხვერპლია, თუმცა ჩვენი პროკურატურა პოლიტიკური დაკვეთების შესრულებას უკვე ისე მიეჩვია, რომ გამოძიების კვალიფიკაცია საერთოდ დაკარგა.
მოკლედ, ასეთი ტიპის გამოძიებისთვის სააკაშვილის განცხადება შეიძლება, ერთ-ერთ არაპირდაპირ მტკიცებულებად ჩაითვალოს. სხვათა შორის, ჩვენი კონსტიტუცია ამბობს, არ შეიძლება, ადამიანი განცხადების საფუძველზე პასუხისგებაში მიეცესო. აქედან გამომდინარე, სააკაშვილის განცხადება, თუ შესაძლო დამხობას სხვა მტკიცებულებების ერთობლიობაც არ ადასტურებს, სამართლებრივად გამყარებული ვერ იქნება.
ისე, ყველას გვისმენენ და გვითვალთვალებენ და თუ აქამდე მასალები არ ჰქონდათ, ახლა კი გამოძიებას სააკაშვილის განცხადებამ გაუნათა გონება, ეს ცხადია, საკმარისი არ არის.
_ სხვათა შორის, ამ საქმეზე ირაკლი ოქრუაშვილი პატიმრობაშია. ბრალი ნიკა მელიასაც აქვს წაყენებული. შესაბამისად, სააკაშვილის განცხადება არ შეიძლება, დამატებით გარემოებად ჩაითვალოს?
_ 20 ივნისის საქმეზე გამოძიება ისედაც მიდიოდა, თუმცა არ მგონია, რომ ასეთი სერიოზული განზრახულობის განსახორციელებლად მხოლოდ სამი ადამიანი იყოს საკმარისი. მინიმუმ, დამხობის გეგმაც ცნობილი უნდა გახდეს. ერთი სიტყვით, ხელისუფლების დამხობა იოლად დასადასტურებელი არაა, თუ, რა თქმა უნდა, არ გავითვალისწინებთ, რომ საქმე გვაქვს საქართველოს პროკურატურასთან და ყველაფერი ეს პოლიტიკური დაკვეთის ნაწილად გამოიყურება.
_ ე. ი., „ოცნება“, ტრადიციულად, ცდილობს, რომ სააკაშვილისგან „ბუა“ შექმნას და საზოგადოება შეაშინოს?
_ დიახ, სწორედ ასეა.
_ ქალბატონო ლია, ყურში მომხვდა, წეღან რომ თქვით, ყველას გვისმენენ და გვითვალთვალებენო. მასობრივი თვალთვალისა და მოსმენის, ასე ვთქვათ, სინდრომი „ნაციონალების“ მმართველობის დროს არსებობდა. ახლა კი, მგონი, პირველი ხართ, ვინც მასობრივ თვალთვალზე დაიწყეთ საუბარი. ამის საფუძვლიანი არგუმენტები გაქვთ?
_ დიახ, ვითარება არც ახლა შეცვლილა, ანუ ვერ მივაღწიეთ, რომ იმ მასალების ე. წ. გასაღები, რომლითაც ფარული ჩანაწერები იქმნება, ნეიტრალურ მხარეს ჰქონდეს. შესაბამისად, მოსმენა და თვალთვალი კვლავ ხელისუფლების ბერკეტია, რომელიც კანონითაც განიმტკიცა და რომელსაც, ბუნებრივია, იყენებს.
ამ ამბავს ისე მივეჩვიეთ, რომ სატელეფონო საუბრების დროს მნიშვნელოვანს არაფერს ვამბობთ. ამ კონკრეტულ შემთხვევაშიც, როგორც ჩანს, სატელეფონო საუბრებით კონკრეტული და სათანადო მტკიცებულებები ვერ მოაგროვეს და რაკი სააკაშვილმა ინტერვიუში ის ფრაზები თქვა, ჰგონიათ, რომ გამოძიებისთვის საკმარისია, მაგრამ ასე არ არის!
_ რაკი მთავარი პროკურატურა ვახსენეთ, ბარემ, შოთაძის „მეორედ მოსვლასაც“ შევეხოთ, მით უმეტეს, რომ ყოფილი მთავარი პროკურორის მთავარ პროკურორად დაბრუნება, ალბათ, წლის ერთ-ერთი სკანდალი იქნება. თქვენი აზრით, „ოცნებას“ შოთაძის დაბრუნება რისთვის უნდა აწყობდეს და, საერთოდ, იზიარებთ „ქოცების“ ნარატივს, რომ შოთაძე ღირსეული ადამიანია?
_ ვერ გეტყვით, შოთაძემ პროკურატურაზე რა ღირსეული კვალი დატოვა. თუ ღირსებად გადადგომა მიაჩნიათ, ამ ნიშნის გამო ნამდვილად არ უნდა დაბრუნდეს.
საერთოდ, თავის დროზე, შოთაძე იმიტომ კი არ გადადგა, რომ პროფესიულმა სინდისმა შეაწუხა და ამ ნაბიჯის გადადგმა პოლიტიკურმა ალღომ უკარნახა, არამედ მისი გადადგომა ივანიშვილის დაკვეთა იყო, რაც პირუთვნელად შეასრულა. ახლა კი, როგორც ჩანს, სწორედ ეს „დამსახურება“ უფასდება, ანუ ხელისუფლება როცა ისევ კრიზისში აღმოჩნდა, ტრადიციულად, კარუსელზე მიდის და შოთაძესაც ძველ ადგილას იმიტომ აბრუნებს, რომ სხვა გამოსავალს ვერ ხედავს!
ზოგადად, „ოცნებას“ დემოკრატიული მართვის უნარი არ გააჩნია, რაც ახალი კადრების მოძიებასა და მაღალ თანამდებობებზე თავისუფალი ადამიანების დანიშვნას გულისხმობს. შეშინებული ივანიშვილი და მისი გარემოცვა ცდილობენ, რომ ხელისუფლებაში დარჩენით საკუთარი ბიზნესები, მონაპოვარი და „მონაგარი“ გადაარჩინონ. ამიტომ მათთის მთავარია, სიტუაციაზე კონტროლი შეინარჩუნონ და აქედან გამომდინარე, ჰგონიათ, თუ პროკურატურასა და, საერთოდ, ძალოვან უწყებებში საკუთარი წარმომადგენლები ეყოლებათ, ეს კონტროლის სერიოზული გარანტია იქნება, მაგრამ ასე არ არის.
_ რატომ?
_ იმიტომ, რომ „ოცნების“ ავტორიტეტი ძალიან შერყეულია! არჩევნები კარსაა მომდგარი და ჩავარდნები _ ცხოვრების დონისა და პირობების გაუარესება, ფინანსურსა და ეკონომიკურზე რომ არაფერი ვთქვათ, პოლიტიკური კრიზისი ვინმეს უნდა დაბრალდეს. ჰოდა, სამთავრობო კარუსელი, რომელზედაც ლაპარაკობენ, სწორედ ამას ემსახურება, ანუ ივანიშვილი გამოვა და იტყვის, _ ეს ხალხი არ გამომადგა და ამიტომაც შევცვალეო.
ეს მარტივი სცენარია, რომელიც ხელების შეწმენდის მცდელობა იქნება, თორემ დარწმუნებული ვარ, თავად ჩემზე მეტად არიან ინფორმირებულნი, საზოგადოებამ ზურგი როგორ აქცია და მათგან კარგს არაფერს მოელის.
სიმართლე გითხრათ, სოციოლოგიური გამოკვლევის ჩატარება არ მიცდია, მაგრამ მეეჭვება, ჩემ გარშემო ვინმე იყოს, ვისაც „ოცნება“ მოსწონს და კიდევ უნდა, რომ ხელისუფლების სათავეში იხილოს!
მოკლედ, არ მგონია, რომ ეს ამბავი კარგად დასრულდეს.
_ რას ელოდებით?
_ არჩევნებამდე რამდენიმე თვეა, რომელიც, მინიმუმ, ასევე რამდენიმე სკანდალს მოიტანს, თუ მოვლენები კიდევ უარესად არ განვითარდა.
_ ქალბატონო ლია, რატომ გგონიათ, რომ არჩევნებამდე კიდევ არაერთი სკანდალის მოწმენი გავხდებით?
_ შეცდომას შეცდომაზე უშვებენ, პასუხი კი არავის მოეთხოვება. იმ საზოგადოებაში კი, რომელიც დემოკრატიულ ცხოვრებას უკვე მიეჩვია, ასეთი რაღაცები არავის გაუვა.
_ მაინც, როგორი „რაღაცები“?
_ მაგალითად, ის, რომ გახარია, იმის ნაცვლად, ციხეში ჩაესვათ, დააწინაურეს. ასეთი ნაბიჯები საზოგადოების ბუნებრივ უკურეაქციას იწვევს.
_ გეთანხმებით, მაგრამ საზოგადოებაში ბუნებრივ უკურეაქციას, ვფიქრობ, ოპოზიციის ცალკეული ნაბიჯებიც იწვევს. ასე, მაგალითად, 20 ივნისის შემდეგ „ანტიოცნებელები“ გახარიას სამაგალითოდ დასჯას ითხოვდნენ, ახლა კი „შავ სიაშიც“ არ შეიყვანეს. სხვათა შორის, ოპოზიცია ამას შავს კი არა, 20 ივნისის სანქცირებულთა სიას უწოდებს. პირდაპირ გკითხავთ: თქვენი დაკვირვებით ეს ოპოზიციის შეცდომაა თუ „ოცნებასთან“ ფარული გარიგების შედეგია, რომ ბობოლა „მეოცნებეები“ სიის მიღმა დარჩნენ?
სხვათა შორის, ოპოზიცია მაგნიტსკის სიით იმართლებს თავს, მასში პუტინი არ იყო შეყვანილიო…
_ როცა გვჭირდება, რუსეთთან პარალელებს ვავლებთ. როცა გვჭირდება, ვამბობთ, ჩავეხსენით და იქით თავის მიბრუნება აღარ გვინდაო, მაგრამ იცით, რა მეჩვენება?
_ რა?
_ ყველაფერ ამით ოპოზიციამ სამომავლოდ, ანუ ხელისუფლებაში მოსვლის შემთხვევაში, „იმუნიტეტი“ შეინარჩუნოს და პასუხი არაფერზე მოეთხოვოს. სწორედ ამიტომაცაა „შავი სია“ „ჭ“ კლასის და არა _ იმ პირებით დაკომპლექტებული, რომლებიც შექმნილ ვითარებაზე პასუხისმგებლები არიან.
საერთოდ, როგორც ხელისუფლებაში, ასევე ოპოზიციაშიც, ჩვენი ბედკრული საქართველოს შვილები არიან, რომლებიც ბოლო წლების განმავლობაში საკმაოდ შეთამაშებულად ცხოვრობენ. ეს წლები დიდი დროა საიმისოდ, რომ „ნაცებსა“ და „ქოცებს“ შორის არაფორმალური გარიგება არათუ შემდგარიყო, არამედ მტკიცედ დაბეტონებულიყო კიდეც.
სწორედ ამიტომაც ისინი მესამე ძალის გამოჩენასა და იმასაც, რომ ქვეყნის მმართველად დემოკრატიული პრინციპების გუნდი მოვიდეს, ყველანაირად ხელს უშლიან. ხელისუფლება და ოპოზიცია ყველაფერს აკეთებს, რომ სკამების შესანარჩუნებლად საარჩევნო კანონმდებლობა მოირგონ.
მოკლედ, ოპოზიციას ჰგონია, რომ მომავალში უმრავლესობაში იქნება და „ოცნებას“ წინასწარ უთანხმდება, შენს დანაშაულებს ისე, როგორც წესი და რიგია, არ გამოვიძიებ და იმაზე, რასაც მომავალში ჩავიდენ, პასუხი არც შენ მომთხოვოო.
ზოგადად, პოლიტიკაში ადამიანები იმიტომ კი არ მიდიან, რომ ქვეყნის უკეთესი მოწყობა და საზოგადოებრივი ცხოვრების გაუმჯობესება უნდათ, ყოველ შემთხვევაში, მათ, ვინც ახლა პოლიტიკაში არიან, პირადი მდგომარეობის გაუმჯობესება და ცოტა მაღლა აცოცება სურთ, რადგან დანარჩენს ზემოდან გადმოხედონ!
_ ე. ი., ხალხს ოპოზიციაც ატყუებს?
_ ნაწილობრივ, რა თქმა უნდა, ატყუებს! აბა, „ნაციონალური მოძრაობა“ მორალს რომ გვიკითხავს და ადამიანის ფუნდამენტური უფლებების დარღვევაზე ნიანგის ცრემლებს ღვრის, ახლა ამას რა ჰქვია?
_ ჰოდა, აი, აქედან გამომდინარე, რა გარანტია არსებობს, რომ წლევანდელ არჩევნებში ხელისუფლება დამარცხდება, ანუ საზოგადოება ოპოზიციის მიმართაც ნიჰილისტურადაა განწყობილი, რაც, ალბათ, „ოცნების“ წისქვილზე ასხამს წყალს, არა?
_ ყველა ლოგიკა, რა თქმა უნდა, აქეთკენ მიდის, მაგრამ ყოველთვის, როცა ასეთი პესიმისტური ჩიხის წინაშე აღმოვჩნდები ხოლმე, ერთი არალოგიკური არგუმენტი მახსენდება.
_ კერძოდ?
_ ეს ქვეყანა ღვთისმშობლის წილხვედრია და ბოლო მომენტში მოგვივლენს ვიღაცას, რომელიც გადაგვარჩენს და გვიხსნის!
ეს, რა თქმა უნდა, მესიანისტური იდეა არაა, მაგრამ ვფიქრობ, როცა ყველა გაისიგრძეგანებს, მართლაც, რა მძიმე სიტუაციაშია ქვეყანა, პასუხისმგებლობას თითოეული ჩენგანი აიღებს და იტყვის, აღარ გვინდა, მოგვბეზრდა, ყველამ თავი დაგვანებოს და საქმეს ჩვენით ისე გავაკეთებთ, როგორც ქვეყანას სჭირდებაო.
მოკლედ, ასეა თუ ისე, მაინც მგონია, რომ ასეთი გუნდისა და პოლიტიკოსების გამოვლენის პერსპექტივა ჯერ კიდევ არსებობს!
_ გეთანხმებით, რომ პასუხისმგებლობა თითოეულმა ჩვენგანმა უნდა ავიღოთ, თორემ მესია ივანიშვილიც გვეგონა და, საბოლოოდ, სადაც მივედით, ყველანი კარაგდ ვხედავთ!
ისე, ზოგი მესამე ძალად მამუკა ხაზარაძესა და მის „ლელოს“ მიიჩნევს. ქალბატონო ლია, თქვენ, როგორც უფლებადამცველი, რას ფიქრობთ, ხაზარაძე, რომელიც არცთუ შორეულ წარსულში „ოცნების“ მეხოტბე იყო, მინიმუმ, ადამიანის უფლებებზე უნდა საუბრობდეს?
_ ამ კითხვაზე ასე გიპასუხებთ: მე მის გუნდში არ ვარ და ამით, მგონი, ყველაფერი ცხადია!
_ თუ დავაკვირდებით, ყველას, ვინც „ოცნებას“ გაემიჯნება, ოპოზიცია სიხარულით უღებს კარს. მხოლოდ ხაზარაძის კი არა, ბესელიას შემთხვევაშიც ასე მოხდა. ე. ი., ხვალ „ოცნებას“ ივანიშვილი რომ გაემიჯნოს, ოპოზიციამ შეიძლება, ისიც „შეიფაროს“, არა?
_ დიახ და სწორედ ამიტომაც ვამბობ, რომ ორივე მხარეს ამ ბედკრული საქართველოს შვილები არიან _ ამორალურები, ორპირები და უპრინციპოები. რაც ხდება, იმაში გასაკვირი არაფერია!
გასაკვირი სხვა რამეა.
_ მაინც, რა?
_ უზნეობა ისე გამეფდა, რომ ზნეობრიობა დასაცინი გახდა! უპრინციპობაც ისე გამეფდა, რომ პრინციპულობა უმცირესობაშია და არანორმალურ მოვლენად ითვლება! უპრინციპობის ისეთი ზეიმია, რომ ივანიშვილს ექვთიმე თაყაიშვილსაც ადარებენ! აი, ეს ხომ ჩენი ამორალობის კვინტესენციაა!
_ სხვათა შორის, სანამ განათლების ახლანდელი მინისტრი ექვთიმეს შეადარებდა, თქვენმა ყოფილმა საქმიანმა პარტნიორმა, მანანა კობახიძემ, ივანიშვილი თანამედროვე ილია ჭავჭავაძედ გამოაცხადა!
ჰოდა, ამ თანამედროვე ილიასა თუ ექვთიმეს მხოლოდ ქართული საზოგადოება კი არა, საერთაშორისო თანამეგობრობაც „ფეხზე კიდია“. აი, ამ მოცემულობიდან გამომდინარე, რისი იმედი უნდა გვქონდეს, ქალბატონო ლია?
_ თავის დროზე, გალილეო ერთადერთი იყო, ვისაც სჯეროდა, რომ დედამიწა საკუთარი ღერძის გარშემო ბრუნავდა.
_ უკაცრავად, ეს რა შუაშია?
_ იმის თქმა მინდა, რომ ყველაფერი გროვდება, თან არ დაგავიწყდეთ, ჩვენთან დემოკრატიული ფასეულობების დამკვიდრება ხელისუფლების ანგარიშზე ყველაზე ნაკლებად არის. ეს ჩვენ, ანუ იმ ადამიანებმა მოვიპოვეთ, რომლებსაც დასავლური ღირებულებები მოგვეწონა და გადავწყვიტეთ, რომ უნდა დაგვემკვიდრებინა, რაშიც ხელისუფლება ყოველთვის ხელს გვიშლიდა!
ყოველ შემთხვევაში, პირადად მე, არ მაგონდება, რომ რომელიმე ხელისუფლებას უფლებადამცველებისა თუ დასავლური დემოკრატიული ღირებულებების მომხრეებისთვის ხელი შეეწყოს!
დიახ, ჩვენს საზოგადოებას მოთხოვნილება აქვს, რომ ნამდვილად დემოკრატიულ ქვეყანაში იცხოვროს!
ჩვენმა ახალგაზრდობამ, რომელიც უსაზღვროდ მეამაყება და მიყვარს, თქვა, არსადაც არ წავალ და ჩემს სამშობლოში ღირსეულად ვიცხოვრებო! ამიტომ ადგა და ქუჩაში გამოვიდა. მერე რა, რომ ტალახი შეასხეს და ამ ახალგაზრდების მისამართით ძალიან ბევრი უგვანი რამ ითქვა. ჩვენ ყველამ გულისგულში ვიცით, რა გვინდა.
_ რა გვინდა?
_ გვინდა, რომ ისეთ ქვეყანაში ვიცხოვროთ, სადაც არავინ დაგვჩაგრავს, სადაც ჩვენი საკუთრება დაცული იქნება და თუ ვინმე ჩვენს უფლებებს დაარღვევს, სასამართლოსა და პროკურატურას მივმართოთ და ეს დარღვეული უფლებები აღვიდგინოთ. სხვათა შორის, სასამართლო და პროკურატურა სწორედ ამიტომ არსებობს!
ერთი სიტყვით, ღირსეულ ცხოვრებაზე საქართველოს ერთი მოქალაქეც არ იტყვის უარს! ადამიანის უფლებები კი ამ ღირსეული ცხოვრების მთავარი ატრიბუტია!
გასაგებია, რომ ვიღაცებს უნდათ, საზოგადოებას ტვინი მოუღრიცონ და რაღაც სისულელეებში დაარწმუნონ, მაგრამ ეს ხომ არ ჭრის!
_ რატომ გგონიათ, რომ არ ჭრის?
_ ჩვენ პოსტსაბჭოთა საზოგადოების წარმომადგენლები ვართ და ვიცით, იდეოლოგიის ხრიკები როგორ და რანაირად მუშაობს!
დიახ, ჩვენ ბოთლიდან უკვე ამოვედით და უკან ვეღარავინ ჩაგვაბრუნებს! აი, უმთავრესი სწორედ ესაა.
მოკლედ, მიმაჩნია, რომ ამ ქვეყანაში ცვლილებები ძალიან იოლად და სწრაფად შეიძლება. ბოლოს და ბოლოს, მსოფლიოში საქართველოს სიდიდის ქალაქებია, რომლებსაც მერია პატრონობს. ჩვენ კი, ხელისუფლებს ყველა შტოს პირობებში, ცვლილებები როგორ ვერ უნდა მოვახერხოთ?!
ვიმეორებ: ამის გაკეთება ძალიან მარტივად შეიძლება, თუ არჩევნების დღეს თითოეული ჩვენგანი გაიხსენებს, რომ უღირსი ადამიანები თავზე არ უნდა დავისვათ და არ უნდა ვაბოგინოთ!

გიორგი აბაშიძე