რა მიზანი ჰქონდა ქართული ოცნების აქციას და, საერთოდ, რა არის საზეიმო იმაში, რომ საქართველო ევროსაბჭოს თავმჯდომარე ქვეყანა ანბანის მიხედვით გახდა? _ ამ და სხვა თემებზე „ქრონიკა+“ თავდაცვის ყოფილ მინიტრ დიმიტრი შაშკინს ესაუბრა:

_ ბატონო დიმიტრი, 14 დეკემბერს „ოცნებამ“, ევროპის დღეების დახურვის ეგიდით, დიდი „ცამპა-რუმპა“ გამართა. სინამდვილეში, ეს რისი დემონსტრირება იყო?
_ ეს, პირველ რიგში, არაადეკვატურობის დემონსტრირება გახლდათ იმიტომ, რომ ყველას, ვინც ამ ქვეყანაში ვცხოვრობთ, ყველაფერი ეს ადრე უკვე გვინახავს.
_ „ყველაფერში“ რას გულისხმობთ?
_ მაგალითად, გვინახავს, ასლან აბაშიძე რუსთაველზე თავის ხალხს როგორ აყენებდა. ასევე გვინახავს, როგორ აწყობდა შევარდნაძე კონტრაქციებს ბათუმში, აბაშიძესთან ერთად, თუმცა „ქართული ოცნების“ ლოგიკა აუხსნელი ფენომენია _ სხვა სამყაროსა და სხვა ფასეულობებით ცხოვრობს, რისიც ჩვენ არ გვესმის, ამიტომ ამის ახსნა არ უნდა ვცადოთ!
მოკლედ, კიდევ ერთხელ ხაზს ვუსვამ: 14 დეკემბრის აქცია არაადეკვატურობის ნიშანი იყო. პრაგმატულადაც რომ შევხედოთ, ქვეყანაში, სადაც 300 ათასი სახელმწიფო მოხელეა, ისინი სახელმწიფოზე არიან დამოკიდებულნი და, ბუნებრივია, მათი უმეტესობა სამუშაოს უფრთხილდება და გმირობას ვერ მოვთხოვთ. ამ ქვეყანაში 70 ათასი მასწავლებელია, 25 ათასი _ სკოლების ადმინისტრაციული პერსონალი. ამას დაამატეთ საბავშვო ბაღების თანამშრომლები, ადგილობრივი თვითმმართველობები. ჰოდა, 100 ათასის ქუჩაში გამოყვანა პრობლემას არ წარმოადგენს, თან თუ მილიონები გაქვს და შეგიძლია, რომ ამ ადამიანების თბილისში ჩამოყვანასა და კვებაში ფული გადაყარო, თუმცა ამით „ოცნებას“ რისი დამტკიცება უნდოდა, სხვა საკითხია.
_ ე. ი., ივანიშვილმა, როგორც იტყვიან, საკუთარი ჭია გაახარა და თავი დაიმშვიდა, რომ ისეთივე ჭარბი ნდობა აქვს, როგორიც 2011-2012 წლებში ჰქონდა?
_ მსოფლიოს ორი ძალიან ცნობილი ფსიქოლოგი _ ფროიდი და ლიბერმანი ჰყავდა.
_ ეს რა შუაშია?
_ XIX საუკუნის ბოლოსა და XX საუკუნის დასაწყისში ლიბერმანმა პოლიტიკოსებზე სწორი თეორია ჩამოაყალიბა, რომლის თანახმადაც, პოლიტიკოსებს ძალიან ხშირად კონკრეტული ფსიქოლოგიური პრობლემები აწუხებთ და ეს პრობლემები შიშებთანაა დაკავშირებული. არსებობენ პოლიტიკოსები, რომლებიც მხოლოდ იმას ხედავენ, რისიც ეშინიათ და იმას, რისიც არ ეშინიათ, საერთოდ არ ხედავენ.
ამ თეორიიდან გამომდინარე, 14 დეკემბრის აქცია „ოცნების“ ლიდერისთვის იმ ანტურაჟის შექმნა იყო, რომ მისი სულიერი სიმშვიდე ჩამოყალიბებულიყო. მასში სულიერი სიმშვიდე შეიძლება ჩამოყალიბდეს, მაგრამ ხომ გასაგებია, რომ ეს სატყუარაა, რომელიც არაფერს ნიშნავს.
_ არ მგონია, „ოცნების“ ლიდერს სულიერი სიმშვიდე ეგრძნო, რადგან ხალხის სიმრავლის მიუხედავად, მოზეიმე მომიტინგეებმა ტაშიც კი არ დაუკრეს.
_ ისე, კარგი იქნება, თუ საქართველოში ვინმე დაჯდება და წიგნს დაწერს.
_ რაზე?
_ ამ წიგნში საქართველოს, მინიმუმ, ბოლო 20 წლის ისტორია უნდა იყოს ახსნილი, რადგან ერთი და იგივე შეცდომა მომავალში აღარავინ დაუშვას. ამ წიგნში ჩვენს მთავრობაზეც უნდა იყოს საუბარი.
_ ანუ „ნაციონალურ მოძრაობაზე“?
_ დიახ. ძალიან კარგად მახსოვს, რომ 2012 წლის პირველი ოქტომბრის არჩევნებამდე რამდენიმე დღით ადრე ბორის პაიჭაძის სახელობის სტადიონი გადავავსეთ.
_ ჩავაზუსტებ: „ნაციონალებმა“ ეს თავყრილობა 28 სექტემბერს გამართეთ.
_ დიახ, სტადიონი გადავსებული იყო, მაგრამ არჩევნები მაინც წავაგეთ, ანუ ჩვენც იგივე შეცდომა დავუშვით. არ ვამბობ, რომ მაშინდელი და ახლანდელი შეცდომები უნიკალურია. ამიტომაც კარგი იქნება, თუ რამე სახელმძღვანელო დაიწერება.
მოკლედ, ყველაფერი ეს უკვე გვინახავს. არაფერს ვამბობ სხვა ქვეყნებზე. მაგალითად, ყადაფმა, სანამ დამთავრდებოდა, ათჯერ უფრო დიდი მიტინგი მოაწყო, მაგრამ როგორც დაამთავრა, ყველამ კარგად ვიცით, თუმცა სხვა ქვეყნის ანალოგები არ გვჭირდება და დასკვნის გამოტანა ჩვენი ქვეყნის მაგალითითაც შეგვიძლია.
_ ერთი სიტყვით, 14 დეკემბერი საქართველოს უახლეს ისტორიაში „ოცნების“ „გედის სიმღერის“ სახელით შევა?
_ დიახ, თუმცა „ოცნება“ ამით ერთმანეთის გამხნევებას შეეცადა.
_ მიუხედავად იმისა, რომ ეს საზეიმო თავყრილობა საქართველოს ევროსაბჭოს თავმჯდომარე ქვეყნად გახდომას ეძღვნებოდა, არც პრეზიდენტისთვის მოგვიკრავს თვალი და არც _ თავდაცვის მინისტრისთვის. მეტიც, სპიკერებს საქართველოს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებზე ყურაღება, მაინცდამაინც, არ გაუმახვილებიათ. თქვენი აზრით, „ოცნებამ“ ყველაფერი უკეთესად რატომ არ შეფუთა?
_ შეფუთვა საჭირო არც იყო.
_ რატომ?
_ იმიტომ, რომ ეს ამისთვის არ გაკეთებულა, თორემ ასეთი მიზანი რომ ჰქონოდათ, კონცერტსაც ჩაატარებდნენ. არადა, ხალხს დაჰპირდნენ, კონცერტი იქნებაო და აქაც გადააგდეს! „ოცნებას“ მხოლოდ ხალხის მობილიზება აინტერესებდა, რაც ადმინისტრაციული რესურსისა და ფულის არსებობის პირობებში პრობლემას არც ერთი ხელისუფლებისთვის არ წარმოადგენს. მოკლედ, ერთმანეთი გაამხნევეს და მეტი არაფერი!
_ ისე, ზუსტად მაშინ, როცა „ოცნებამ“, თუნდაც, საკუთარი თავის გასამხნევებლად ადმინისტრაციული რესურსის მობილიზება მოახდინა, თბილისის საკრებულოს „მეოცნებე“ დეპუტატმა, ვინმე კუხიანიძემ, სეპარატისტულ ცხინვალში ოკუპანტი რეჟიმის მიერ გატაცებულ ქართველ ექიმ ვაჟა გაფრინდაშვილზე სოციალურ ქსელში საშინელი სტატუსი დაწერა. ამით, ვფიქრობ, „ოცნების“ ორმაგ სტანდრტს გაესვა ხაზი, ანუ ერთი ხელით ევროსაბჭოს თავმჯდომარეობას ზეიმობს და მეორე ხელით კრემლს უქიცინებს კუდს.
_ აქ უფრო ფასეულობების პრობლემაა.
_ ანუ?
_ მე და თქვენ საერთო ფასეულობები გვაერთიანებს. საერთოდ, ჯანსაღი საზოგადოება გარკვეული ფასეულობების გარშემო ერთიანდება, რაც ნებისმიერი ქვეყნისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ეს ფასეულობა პატრიოტიზმი, ქვეყნის კეთილდღეობა, სიმშვიდე და მომავალი თაობის განათლებაა. იმ ხალხს კი, რომელიც ივანიშვილის გარშემოა გაერთიანებული, ასეთი ფასეულობები არ გააჩნია და მხოლოდ იმაზე ფიქრობს, ბიუჯეტიდან ფული როგორ მოიპაროს და სახლში რაც შეიძლება, მეტი როგორ წაიღოს. შეუძლებელია, ადამიანი, რომლის ფასეულობაც ქვეყნის სიყვარულია, ასეთი მთავრობის საქმიანობაში იყოს ჩართული!
იმ ადამიანისთვის, ვინც ვაჟა გაფრინდაშვილზე საშინელება დაწერა, ქვეყნის სიყვარული და პატრიოტიზმი აბსოლუტურად გაუგებარია! ეს ადამიანი ჩვეულებრივი მონაა, რომელიც ახლა „ოცნებასა“ და ივანიშვილს ემონება, 30 წლის წინ კი საბჭოთა კავშირის მონა იყო. საერთოდ, მონა მონაა და მისთვის მხოლოდ ბატონი იცვლება, თორემ აზრი არ აქვს, რომ ამ ადამიანს მორალსა და ფასეულობებზე ელაპარაკო.
ეს ადამიანი ლანძღავს ოჯახს, რომლის ქმარი და მამა ცხინვალის ციხეში ზის. ცხინვალის ციხე კი, ყველას გვესმის, რომ ჰოლანდიის ციხე არ არის. ვაჟა გაფრინდაშვილს იმის გამო აწამებენ, რომ თავისი პროფესიული, ანუ ექიმის მოვალეობა შეასრულა. მას თავისი ქვეყანა უყვარს და ამიტომ თქვა, საქართველოში მხოლოდ ორი საზღვარია: ერთი გვირაბთანაა, მეორე _ ადლერთანო.
_ ბატონო დიმიტრი, მონობა გასაგებია, მაგრამ ვინაიდან კუხიანიძე „ოცნების“ დეპუტატია, მისი განცხადება ხელისუფლების ოფიციალურ პოზიციად ხომ არ უნდა ჩავთვალოთ?
_ მონობა, აბა, მეტი კი არაფერია! საზოგადოება ნელ-ნელა გამოფხიზლდა, თორემ „ოცნება“ იმისგან, რასაც 2012 წელს ამბობდა და აკეთებდა, არაფრით განსხვავდება. უბრალოდ, მაშინ ხალხი თვალს ხუჭავდა. ახლა კი ყველაფერი სხვანაირადაა და ამაში დიდი წვლილი იმ თაობას მიუძღვის, რომელსაც „მიშას თაობას“ ეძახიან. ეს თაობა 2012-ში ძალიან ახალგაზრდა იყო. ახლა კი პოლიტიკურ ასპარეზზე უკვე თავის სიტყვას ამბობს. ამ თაობისთვის თავისუფლება ფუნდამენტურია!
მოკლედ, „ოცნების“ იმ დეპუტატის გვარი, რომელმაც ვაჟა გაფრინდაშვილის ოჯახს შეურაცხყოფა მიაყენა, ისტორიაში არავის ემახსოვრება. მისთვის და მისნაირებისთვის თავისუფლების ფასეულობა არ არსებობს. ის, როგორც გითხარით, ჩვეულებრივი მონაა, მაგრამ, მისგან განსხვავებით, ამ ქვეყანაში ისეთი ხალხიცაა, რომლისთვისაც თავისუფლების ფასეულობა ძალიან მნიშვნელოვანია.
_ თუ ის ადამიანები, რომლებისთვისაც თავისუფლება და სხვა ფასეულობები მნიშვნელოვანია, უმრავლესობაში არიან, ამ ქვეყანაში პოლიტიკური რეალობა რატომ ვერ იცვლება?
_ პოლიტიკური რეალობა იმიტომ ვერ იცვლება, რომ ჩვენ სამართლიანი არჩევნები გვჭირდება.
სხვათა შორის, ყველაფერ ამას საზოგადოება ნელ-ნელა და ეტაპობრივად გადის. აი, მაგალითად, 2016 წელს „ქართულმა ოცნებამ“ 40 პროცენტზე ოდნავ მეტი აიღო, მაგრამ არასამართლიანი საარჩევნო სისტემის წყალობით, პარლამენტის ორ მესამედზე მეტი ხელში ჩაიგდო, ე. ი., ხელისუფლების უზურპაცია მოხდა. ხალხმა ეს დაინახა და ახლა მისი მოთხოვნა პროპორციული არჩევნებია. რევოლუციასა და ქვეყნის გადატრიალებას არავინ ითხოვს. ხალხს, უბრალოდ, სამართლიანი საარჩევნო სისტემა უნდა _ არჩევნებში რამდენ ხმასაც მიიღებ, იმდენი დეპუტატი გაიყვანე!
_ „ოცნებას“ ხალხის არ ესმის და რა უნდა ვქნათ?
_ ერთი წლის წინ ამაზე ვერ ვისაუბრებდით, რადგან სულ სხვა სიტუაცია იყო, ახლა კი საკმაოდ ოპტიმისტურად ვარ განწყობილი.
_ თქვენი ოპტიმიზმის საფუძველი რა არის, დიმიტრი ბატონო?
_ ქვეყანაში ვითარება ძალიან დინამიკურად იცვლება. მესმის, რომ ყველას გვინდა, პრობლემები სწრაფად _ ხვალვე გადაწყდეს, მაგრამ საზოგადოების ისეთ ცვლილებას, როგორიც ბოლო ორ წელიწადში მოხდა, ზოგ ქვეყანაში ათი და ოცი წელი სჭირდება. ჩვენ საზოგადოების აბსოლუტურ გაჯანსაღებას ვხედავთ, ეს ქვეყნის განვითარებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რასაც „ოცნებაც“ ხედავს, მაგრამ ყველაფერ ამის ისეთი დიდი მიუღებლობა აქვს, ისეთ სისულელეებს აკეთებს, როგორიც 14 დეკემბერს ჩაიდინა.
_ კარგია, რომ ასე ოპტიმისტურად ხართ განწყობილი, მაგრამ აი, მაგალითად, სალომე ზურაბიშვილის განცხადება, არმია არ გვყავსო, პირადად მე ოპტიმიზმის საფუძველს არ მაძლევს. ბატონო დიმიტრი, თავის დროზე, თავდაცვის მინისტრი იყავით და, თქვენი აზრით, ზურაბიშვილის ზემოხსენებული განცხადება რას ემსახურებოდა?
_ ძალიან გთხოვთ, ნუ შეეცდებით, რომ სალომე ზურაბიშვილის ნათქვამი გავაანალიზოთ!
_ რატომ, არ შეიძლება?
_ ეს ქალი აბსოლუტურად არაადეკვატურია და სხვაგან არის!
საერთოდ, ზურაბიშვილს, ივანიშვილის მსგავსად, იმის თქმა ახასიათებს, რასაც ფიქრობს. იგივე განაცხადა საარჩევნო კამპანიის დროს, მე ზემოთ ვარ, თქვენ კი _ ქვემოთო, ანუ ის ფიქრობს, რომ მონარქია და ჩვენ, ყველანი მონები ვართ.
_ არ უშვებთ იმის ალბათობას, რომ მსგავსი განცხადებებით ზურაბიშვილი კრემლის დავალებას ასრულებს?
_ შეიძლება, ვცდები, მაგრამ, ჩემი აზრით, აქაც ფასეულობების პრობლემა გვაქვს, ანუ ზურაბიშვილი დავალებას კი არ ასრულებს, არამედ ასე ფიქრობს.
მისი პოზიცია ჩვენი მტრის პოზიციას შეესაბამება, რაც იმით კი არ აიხსნება, რომ ვინმემ ეს დააძალა, არამედ, ზურაბიშვილი ფიქრობს, რომ დიდი ემიგრანტების შთამომავალია, ჩვენ კი, ვინც 1921 წელს აქ დავრჩით, მეორეხარისხოვანი ადამიანები ვართ.
_ ასეა თუ ისე, ზურაბიშვილი მთავარსარდალია და არმიამ მისი განცხადებები არ უნდა გააპროტესტოს?
_ რეალისტები ვიყოთ და ვთქვათ, რომ ჯარი პროტესტს ვერ გამოხატავს, რადგან ჯარის მიერ გამოხატული ნებისმიერი პროტესტი, ხომ გესმით, რაც იქნება და ამით სხვა სივრცეში გადავალთ.
_ ბატონო დიმიტრი, განათლების მინისტრის პოსტიც გეკავათ და ამიტომ ამ თემაზეც გკითხავთ: სკოლის დირექტორმა 15 წლის მოზარდი, რომელმაც სასწავლო დაწესებულების კედლებზე უწმაწური სიტყვები დაწერა, პოლიციას გადასცა და საქმე იქამდე მივიდა, რომ პოლიციამ ბიჭი თვითმკვლელობამდე მიიყვანა. ამის გამო სკოლის დირექტორის პასუხისმგებლობა ხომ არ უნდა დადგეს და, საერთოდ, რა ხდება, სკოლებში დიქტატურა მყარდება?
_ ჩვენ გვაქვს სიტუაცია, როცა პასუხისმგებლობის თემა არაა გარკვეული.
_ ანუ?
_ პირდაპირ ვთქვათ: სახელმწიფო სექტორში დასაქმებულთა აბსოლუტურ უმრავლესობას, ბოდიში და, ყველაფერი ფეხზე ჰკიდია!
ძალიან მარტივ რამეს გეტყვით: ჩემი, როგორც განათლების მინისტრის სამუშაო დღე, ცხრის ნახევარზე იწყებოდა _ შვილები სკოლაში მიმყავდა და მერე სკოლებში დავდიოდი. ამას რომ ვაკეთებდი, გიჟი კი არ ვიყავი?! სხვათა შორის, არავინ იცოდა, რომელ სკოლაში მივიდოდი _ კერძოში თუ საჯაროში. უბრალოდ, სკოლაში მივდიოდი და ბავშვებსაც ველაპარაკებოდი და _ ადმინისტრაციასაც, რადგან მაინტერესებდა, არსებული სიტუაცია საკუთარი თვალით მენახა. ეს სკოლებისთვისაც კარგი სტიმული იყო.
ახლა, მითხარით, ბოლოს როდის გაიგეთ ან ნახეთ, რომ განათლების მინისტრი რომელიმე სკოლაში კამერების გარეშე კი არა, თუნდაც პიარისთვის მივიდა?
_ სიმართლე გითხრათ, ისიც არ ვიცი, განათლების მინისტრი ვინაა.
_ შეიძლება, ახლა ძალიან ფილოსოფიურ თემებზე ვსაუბრობ და ამის გამო ბოდიშს გიხდით, მაგრამ თუ გახსოვთ, 2006 წელს ადგილობრივი არჩევნები ჩატარდა.
_ დიახ, მახსოვს.
_ შემდეგი ადგილობრივი არჩევნები კი 2010-ში გაიმართა. 2006 წელს ერთ-ერთ ამერიკულ ორგანიზაციაში ვმუშაობდი და ჩვენი პარტნიორი ორგანიზაცია კვლევას აკეთებდა, ანუ მაშინაც საუბარი იყო არჩევნებში ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენებაზე და ეს კვლევა ეუთოს დაკვეთით ჩატარდა.
_ მერე?
_ ამ კვლევით დადასტურდა, რომ თბილისის მერიის თანამშრომელთა 68 პროცენტი არჩევნებზე არ წავიდა, ანუ ათიდან 6-7 ადამიანი არჩევნებზე არ მივიდა. მერეც იგივე ხდებოდა და იცით, ასე რატომ იყო?
_ რატომ?
_ ჩვენი საკადრო პოლიტიკა იმაზე იყო აგებული, რომ მთავრობაში ნიჭიერი ხალხი ქუჩიდან მოგვეყვანა, ანუ ძალიან ცუდ ტონად ითვლებოდა, რომ მთავრობის რომელიმე წევრის ნათესავი სადმე დასაქმებულიყო. მახსოვს, მინისტრები რომ ვიკრიბებოდით, სიამაყით ვამბობდით ხოლმე, აი, ეს ადამიანი უნივერსიტეტიდან წამოვიყვანე, სხვა ჭკვიანი კი უცხოეთიდან დავაბრუნეო.
მოკლედ, მაშინ ამ ადამიანებს აბსოლუტურად სწორი განცდა ჰქონდათ, რომ სამმართველოსა თუ დეპარტამენტის უფროსებად სამართლიანად იყვნენ დანიშნულები, თუმცა მას შემდეგ, რაც ხელისუფლებაში მოვიდა, „ოცნებამ“ ყველა ეს ადამიანი სამსახურიდან გაყარა! ეს ხალხი ამის გამო გაოცდა, რადგან თავის საქმეს კარგად აკეთებდა და ამ გაყრას არ ელოდა.
_ „ოცნებამ“ ეს ადამიანები სამსახურებიდან მხოლოდ იმის გამო გაყარა, რომ ისინი „ნაციონალების“ დროს მუშაობდნე?
_ არა მარტო.
_ აბა, კიდევ რის გამო?
_ ამ გაყრის მთავარი მიზანი ის იყო, რომ საკუთარი ნათესავები დაესაქმებინათ. მოკლედ, ახლა სახელმწიფო უწყებებში აბსოლუტურად უინიციატივო ხალხია, რომელსაც არც მუშაობა აინტერესებს და არც _ ქვეყანა.
ჩვენი დროისა და ახალანდელი სახელმწიფო აპარატი ერთმანეთისგან სწორედ ამით განსხვავდება!
_ ე. ი., ქვეყანაში ქაოსი იმიტომაა, რომ სახელმწიფო თანამდებობეზე გაუნათლებელი ადამიანები არიან, არა?
_ გაუნათლებლობის გარდა, ამ ადამიანებს ფასეულობებიც არ გააჩნიათ. მათი ფასეულობა ფულის მოპარვა, ახალი სახლების აშენება, ახალი მანქანის ყიდვაა და მეტი არაფერი!
ცოტა დაბალ რგოლებზე მომუშავეებს კი ის აინტერესებთ, რომ სახელმწიფოს ხარჯზე კარგ მოგზაურობაში წავიდნენ, ბევრი პრემია აიღონ და ა. შ.
_ ბატონო დიმიტრი, ვთქვათ, 2020 წელს არჩევნები ახლანდელი საარჩევნო სისტემით ჩატარდა, რაც იმის ალბათობას დატოვებს, რომ არაფერი შეიცვლება. ჰოდა, ასეთ დროს რა უნდა ვქნათ?
_ ასეთი პესიმისტი არ ვიქნები.
იცით, ივანიშვილის ყველაზე დიდი შეცდომა, რაც საკუთარი თავისთვის ჩაიდინა, რა არის?
_ რა?
_ მთელი ოპოზიცია გააერთიანა, ანუ საქართველოს ისტორიაში არასოდეს _ არც ზვიად გამსახურდიას დროს, არც _ შევარდნაძის და არც _ სააკაშვილის _ ოპოზიცია ერთიანი არ ყოფილა. ახლა კი ოპოზიცია ერთიანია, თან ოპოზიცია კონკრეტული სარგებლის მიზნით კი არა, იდეის გარშემო გაერთიანდა. იდეა კი ფულსა და შიშს ყოველთვის ამარცხებს!
ახლანდელი იდეა სამართლიანობაა და ამიტომ არ მიმაჩნია, რომ 2020 წელს ხალხი ივანიშვილს არჩევნების მოპარვის კიდევ ერთ შესაძლებლობას მისცემს.
_ ერთი სიტყვით, 2020 წელს „ოცნება“ ყველა ვარიანტში წავა?
_ უეჭველად!
ისე, ადრე წასვლაც შეიძლება.
_ ანუ ვადამდელ საპარლამენტო არჩევნებს ელოდებით?
_ რა თქმა უნდა.
_ მერე, ოპოზიცია ვადამდელისთვის მზადაა?
_ ნებისმიერი ადეკვატური კვლევა აჩვენებს, რომ ხალხი ამ ხელისუფლებით დაღლილია და მის გასაშვებად მზადაა!
„ოცნების“ არაადეკვატურობა იქიდანაც ჩანს, რომ ამას ვერ ხედავს და ჰგონია, ყველას უყვარს. აი, მაგალითად, ინტერნეტში ხელისუფლების წარმომადგენლებთან სურათების გადაღების კამპანია დაიწყო.
_ დიახ, მაგრამ ეს რა შუაშია?
_ „ოცნების“ წარმომადგენლებს ჰგონიათ, ახალგაზრდები მათთან სურათებს იმიტომ იღებენ, რომ უყვართ. აი, მაგალითად, გოგონებმა ფოტოები კალაძესთან გადაიღეს და ბოლოს, თითი აჩვენეს.
მოკლედ, „ოცნება“ აბსოლუტურად არაადეკვატურია, მაგრამ რას ვიზამთ _ ის, რასაც ახლა ვიხდით, როგორც ჩანს, მოსახდელი იყო!

გიორგი აბაშიძე