ორ-სამ კვირაში ქვეყანაში სიტუაცია შეიძლება კიდევ უფრო დაიძაბოს. მოსკოვი საქართველოს დედაქალაქში რუსული ენისა და კულტურის ცენტრის გახსნას აპირებს. კრემლის სურვილს უკვე მოყვა მწვავე შეფასებები თბილისში. ოპოზიცია ამბობს, რომ ეს არანაკლებ სამარცხვინო ფაქტი იქნება, ვიდრე საქართველოს პარლამენტის სპიკერის სავარძელში გავრილოვის ჩაჯდომა.

თბილისში რუსული ცენტრის გახსნის შესახებ ინფორმაცია მედიას გრიგორი კარასინმა მიაწოდა. მართალია, ეს კაცი აღარ არის რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე, მან დუმაში გადაინაცვლა, მაგრამ ზურაბ აბაშიძესთან მოლაპარაკებების ფორმატს კვლავ აგრძელებს. მოლაპარაკებების მორიგი უშედეგო რაუნდი გასულ კვირას გაიმართა.
„დეკემბრის შუა რიცხვებში თბილისში რუსული ენისა და კულტურის ცენტრი გაიხსნება, რომელიც უდავოდ მნიშვნელოვან როლს შეასრულებს რუსეთსა და საქართველოს შორის ურთიერთობების განვითარებაში“, _ განუცხადა რუსულ მედიას კარასინმა.
ზურაბ აბაშიძის განმარტებით, მას ამ ცენტრის გახსნის შესახებ კარასინმა შეხვედრის დროს უთხრა. შეიძლება, მოსკოვი აბაშიძეს ამ ცენტრის გახსნის ამბავს უმალავს, მაგრამ ფაქტია, ისინი ამით სერიოზულად არიან დაინტერესებული. და ასეთი ცენტრის გახსნა მათ აქამდე რამდენჯერმე სცადეს.
ეროვნული ბიბლიოთკის დირექტორი გიორგი კეკელიძე ამბობს, რომ მიმდინარე წელს მას ორჯერ შეხვდნენ რუსეთის წარმომადგენლები და ორჯერ სთხოვეს რუსული კულტურის ცენტრის გახსნა.
„ერთხელ ორი თვის წინ და ერთხელაც ზაფხულის დასაწყისში შემხვდა რუსეთიდან ჩამოსული კულტურის უწყების რამდენიმე წარმომადგენელი და შემომთავაზა, ეროვნულ ბიბლიოთეკაში გაგვეხსნა რუსული ენისა და კულტურის ცენტრი, რადგან უკვე გვაქვს ასეთი ანგლო-ამერიკული, ფრანგული, გერმანული, იტალიური, ებრაული ცენტრები. მე უარით გავისტუმრე. თუ ბატონი კარასინი ისევ ეროვნულ ბიბლიოთეკას გულისხმობს, რადგან მსოფლიო პრაქტიკა სწორედ ასეთ სივრცეში ითვალისწინებს კულტურული ცენტრების გახსნას, მაშინ მიიღოს საჯარო უარიც იმ ქვეყნის ბიბლიოთეკისგან, რომლის ნაწილიც გუშინ დაიპყრეს და დღეს საუკეთესო შვილებს გვტაცებენ“, _ ამბობს კეკელიძე.
თბილისში რუსული კულტურის ცენტრის გახსნა დაუშვებლად მიაჩნია „ევროპელი დემოკრატების“ ლიდერ პაატა დავითაიას.
რა საფრთხეები შეიძლება შექმნას ამ ცენტრმა, ამის შესახებ დავითაია „ქრონიკა+“-ს ესაუბრება:

_ ბატონო პაატა, გრიგორი კარასინმა პირობა მოგვცა, რომ დეკემბერში თბილისში რუსული კულტურის ცენტრი გაიხსნება, რასაც უკვე მოყვა მწვავე შეფასებები. პოლიტიკოსებისა და საზოგადოების ნაწილი ამ ცენტრის გახსნას „გავრილოვის ჩამოსვლის“ ტოლფას ამბად აფასებს. ამბობენ, რომ ამას აუცილებლად გააპროტესტებენ. შემთხვევით მეორე „გავრილოვის ღამეს“ ხომ არ მივიღებთ?
_ სიმართლე გითხრათ, ბოლომდე ვერ გავიგე, რაზეა საუბარი. კარასინი ერთს ამბობს, ზურაბ აბაშიძე _ მეორეს. აქ რუსული კულტურის ცენტრის გახსნას რუსეთის მთავრობა თუ აპირებს, ამას საქართველოს ხელისუფლების თანხმობა დასჭირდება. ოფიციალური თანხმობის გარეშე ვერანაირი ცენტრი ვერ გაიხსნება.
არა მგონია, საქართველოს მთავრობაში მთლად ისეთი უგუნურები იყვნენ, რომ ამაზე თანხმობა განაცხადონ. ამის გაკეთება „გავრილოვის ღამის“ განმეორება იქნება, რაც ხალხის დიდ გაღიზიანებას გამოიწვევს.
ქვეყანასთან დიპლომატიური ურთიერთობა არ გვაქვს და ის თბილისში რაღაც კულტურულ ცენტრს გვიხსნის, სადაც ვითომ რუსული ენის შესწავლა უნდა მოხდეს. რა დროს ენის შესწავლაა? ახლავე შემიძლია გითხრათ, რომ ამ ცენტრს რუსული ენის შესწავლასთან საერთო არაფერი ექნება. ეს მხოლოდ საბაბია, სინამდვილეში ეს ცენტრი იქნება რუსული სპეცსამსახურების ბაზა და შტაბი თბილისში.
_ რატომ ფიქრობთ, რომ ამ ცენტრში რუსული სპეცსამსახურების ბაზა განთავსდება? რუსული აგენტურა თბილისში ისედაც არ გვაკლია.
_ არ გვაკლია, მაგრამ დამატებით კიდევ ერთი ობიექტის გახსნა სურთ. სპეცსამსახურების მუშაობა მარტო შპიონაჟი არაა, სპეცსამსახურების მთავარი სამუშაო იდეოლოგიური ფონის მომზადებაა. ამისთვის კულტურული ცენტრის გახსნა იდეალურია.
რუსეთის სპეცსამსახურების აგენტებს რატომ უნდა მივცეთ იმის უფლება, რომ აქ ლეგალურად იმუშაონ?! ისიც საკმარისია, რომ აქ მათი იანდექს-ტაქსია შემოსული.
ამ კომპანიის მანქანებს ჯიპიარესები უყენიათ, გადაადგილებისას ტაქსის მძღოლს შეუძლია, ვიდეოგადაღებაც აწარმოოს. დააყენებენ ამ ტაქსებზე ვიდეოთვალს, მერე დაჯდება ვიღაც მოსკოვში და ონლაინრეჟიმში ნახავს, სად არის ჩვენი სტრატეგიული და სამხედრო ობიექტები განთავსებული. ამიტომ ვეწინააღმდეგებოდით, თავის დროზე, იანდექს-ტაქსის თბილისში შემოსვლას.
_ პროტესტის მიუხედავად, ეს კომპანია ქართულ ბაზარზე მაინც დამკვიდრდა. ამიტომ მგონია, რომ რუსული კულტურის ცენტრიც გაიხსნება.
_ იანდექს-ტაქსი თბილისში რომ დამკვიდრდა, ეს ჩვენი საზოგადოების ბრალია. საზოგადოებას რომ არ ესარგებლა ამ კომპანიის სერვისით, ისინი ქართულ ბაზარს დატოვებდნენ.
ჩვენი საზოგადოება ძალიან კარგად სარგებლობს ამ კომპანიის მომსახურებით, იმიტომ რომ ყველაზე იაფია. დასკვნა ხომ უნდა გააკეთო, რატომ არის იანდექს-ტაქსი ასეთი იაფი? საზოგადოება თუ ხმას არ ამოიღებს, რატომაც არ გაიხსნება კულტურული ცენტრი.
_ მერამდენე რუსული ცენტრი უნდა გაიხსნას თბილისში? ისედაც არის რამდენიმე ცენტრი. ზოგან რუსულ ენას უფასოდ ასწავლიან. საინტერესოა, აკონტროლებს თუ არა ჩვენი ხელისუფლება ასეთ ცენტრებს?
_ ამ კითხვაზე ვერ გიპასუხებთ, ამაზე ხელისუფლებამ უნდა გვიპასუხოს. წესით, სპეცსამსახურები ასეთ ცენტრებს უნდა აკონტროლებდნენ.
საკმაოდ ბევრი რუსული ცენტრი და ფონდია საქართველოში შექმნილი. ბოლო დროს ამათ რამდენიმე არასამთავრობო ორგანიზაცია დაემატათ. სუსი და კონტრდაზვერვა ამ ცენტრებსა და ფონდებს უნდა აკონტროლებდეს.
სუსის ყოფილმა უფროსმა, აწ უკვე შს მინისტრმა პარლამენტში გამოსვლისას ქვეყნის მთავარ საფრთხედ რუსეთი დაასახელა. საფრთხედ თუ მიაჩნიათ რუსეთი, მაშინ სათანადოდ უნდა გაკონტროლდეს საქართველოში მოქმედი რუსული ცენტრები და ფონდები. იმედი მაქვს, რომ აკონტროლებენ.
მეტს ამ თემაზე ვერაფერს გეტყვით, რადგანაც არ ვიცი, თუ როგორ მუშაობენ ჩვენი სპეცსამსახურები.
_ ამაზე მეტს რაკი არ გვეტყვით, მაშინ სხვა თემაზე გადავიდეთ: 30 ნოემბერს ოპოზიციასა და ხელისუფლებას შორის მოლაპარაკება გაიმართა, რომელიც უშედეგოდ დასრულდა. შედეგი რომ არ იქნებოდა, ეს თავიდანვე ნათელი იყო. რა აზრი ჰქონდა ასეთ შეხვედრას?
_ აზრი როგორ არ ჰქონდა. ყველამ დაინახა, რომ ოპოზიციური პარტიები, რომლებიც ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავდებიან, არჩევნების საკითხში ერთიან პოზიციაზე არიან.
დიალოგისკენ ჩვენ დასავლელმა პარტნიორებმა მოგვიწოდეს, გავითვალისწინეთ მათი მოთხოვნა და შევხვდით „ქართულ ოცნებას“, რომელმაც ხალხისთვის მიცემული პირობა უკან წაიღო და უარი თქვა არჩევნების პროპორციული წესით ჩატარებაზე.
უარი იმიტომ თქვა, რომ იცოდა, არჩევნები თუ ამ წესით ჩატარდებოდა, „ქართული ოცნება“ მარცხისთვის იყო განწირული.
არსებულ სიტუაციაში გამოსავალი გერმანული მოდელი იყო, რომელიც ხელისუფლებას აქამდეც არაერთხელ შევთავაზეთ. ეს მოდელი „ოცნებამ“ არც დიპლომატების ეგიდით გამართულ შეხვედრაზე მიიღო. ამტკიცებენ, რომ გერმანული მოდელი საქართველოს კონსტიტუციას არ შეესაბამება, რაც სიმართლე არ არის.
ახლა უკვე მთელმა მსოფლიომ იცის, რომ „ოცნებას“ არ სურს სამართლიანი და დემოკრატიული არჩევნების ჩატარება.
_ საერთაშორისო თანამეგობრობას დავანახეთ, რომ „ოცნებას“ სამართლიანი არჩევნები არ სურს, მაგრამ ჩვენ ამით რა შედეგი მივიღეთ?
_ ჩვენ რა შედეგი უნდა მიგვეღო? ჩვენ ჩვენი პოზიცია დავაფიქსირეთ და ყველას დავანახვეთ, რომ ხელისუფლებას არ სურს კონსტრუქციული ნაბიჯის გადადგმა, რაც იმას ნიშნავს, რომ აქციები და პროტესტი გაგრძელდება.
_ სადამდე გაგრძელდება პროტესტი?
_ სანამ ხელისუფლება არ დათმობს.
_ ხელისუფლება ამბობს, რომ არაფერს დათმობს. ეს პოზიცია მათ უცხოელების ეგიდით გამართულ შეხვედრაზეც დააფიქსირეს.
_ არ დათმობს და ნუ დათმობს, ასეთ შემთხვევაში პროტესტი არჩევნებამდე გაგრძელდება. არჩვნებზე უკვე მოსახლეობა გადაწყვეტს, ოპოზიციას დაუჭერს მხარს, თუ _ „ქართულ ოცნებას“.
_ საერთაშორისო თანამეგობრობის მხრიდან როგორი რეაგირება იქნება „ოცნების“ უარზე? პროპორციულის ჩაგდების შემდეგ მათ ერთხელ უკვე გააკეთეს მწვავე შეფასებები.
_ დარწმუნებული ვარ, რომ მწვავე შფასებები მომავალშიც იქნება, მაგრამ ეს არაფერს ცვლის, რადგანაც მოქმედი ხელისუფლებისთვის არაფერს ნიშნავს, თუ რას იტყვის დასავლეთი.
_ იმ შემთხვევაშიც უმნიშვნელო იქნება მათი პოზიცია, თუ საქმე ივანიშვილის ანგარიშების გაყინვამდე მივა? ოპოზიციის ნაწილი არ გამორიცხავს, რომ მის ქონებას შეიძლება, საფრთხე შეექმნას.
_ არ ვფიქრობ, რომ ბიძინა ივანიშვილს ვინმემ ანგარიშები გაუყინოს. მოტივი მითხარით, რატომ უნდა დაყადაღდეს ანგარიშები? საარჩევნო სისტემა არ არის ანგარიშების გაყინვის მიზეზი, ზოგ ქვეყანაში ასეთი სისტემით ტარდება არჩევნები, ზოგან _ ისეთით.
_ ამის გამო მართლა ვერ მოსთხოვენ პასუხს, მაგრამ ოპოზიციონერების დაკავებაც არ შეფასდება სათანადოდ?
_ მწვავე შეფასებები უკვე არის, მაგრამ არც ამის გამო დაუყადაღებენ ბიძინა ივანიშვილს ანგარიშებს, ეს გამორიცხულია.
შევხედოთ ბელარუსს _ მისი პრეზიდენტი წლების წინათ ევროპამ დიქტატორად გამოაცხადა. დასავლეთმა ის თითქოს იზოლაციაშიც მოაქცია, მაგრამ მერე იგივე დასავლეთმა გაუღო კარი. იმდენი წელი დიქტატორიო, ეძახეს, მაგრამ მისთვის ანგარიშები არავის გაუყინავს. ეს საკითხი დღის წესრიგშიც არ დამდგარა. ივანიშვილს, მით უმეტეს, არ გაუყინავენ, დემოკრატიის კუთხით საქართველოსა და ბელარუსს ვერ შევადარებთ.
_ ამ მხრივ მართლა ვერ შევადარებთ. დემოკრატიის კუთხით საქართველოში ბევრად უკეთესი მდგომარეობაა.
_ ბელარუსში ოპოზიცია საერთოდ არ არსებობს. ჩვენთან ოპოზიცია მაინც არის. ლუკაშენკოს თუ არ დაუწესეს სანქციები, არა მგონია, „ოცნების“ ლიდერს ეს საფრთხე დაემუქროს.
_ აბა, რატომ აქვს ოპოზიციის ნაწილს ამის იმედი?
_ ეს მათ უნდა ჰკითხოთ. მე არ ვარ ის ადამიანი, ვინც ჰაერზე ლაპარაკობს. რეალისტურად მიყვარს საუბარი. მერე არ ვიცი, რა იქნება, მაგრამ ამ ეტაპზე დასავლეთი არავის ანგარიშებს არ გაყინავს.
ძალიან დიდია იმის ალბათობა, რომ არჩევნებამდე ისე მივალთ, რომ ქვეყანაში არაფერი შეიცვლება. ოპოზიციას მოუწევს აქციებისა და პროტესტის გაგრძელება.
_ არ გაუჭირდება ოპოზიციას არჩევნებამდე საპროტესტო რეჟიმში ცხოვრება?
_ ჩემი აზრით, ხელისუფლებას უფრო გაუჭირდება. ყოველი ჩვენი პიკეტი აზიანებს ხელისუფლებას და არა ოპოზიციას.
დიდი შანსია, რომ ძალიან მალე პარლამენტში „ქართული ოცნება“ მარტო დარჩეს. ოპოზიციამ პროტესტის ნიშნად საპარლამენტო თანამდებობები დატოვა და სხდომებზეც არ დადის.
_ პარლამენტში მარტო ყოფნა „ქართულ ოცნებას“ დისკომფორტს ნამდვილად არ უქმნის.
_ თავის დროზე, არც კომუნისტური პარტია განიცდიდა დისკომფორტს. ქვეყანაში მხოლოდ ეგ პარტია იყო, მაგრამ ვერ დაიშალა? „ოცნებაც“ დაიშლება.
_ საქართველოში აქამდე ყველა ხელისუფლება ორი ვადის შემდეგ მიდიოდა. „ოცნებაც“ იგივე გზას აირჩევს, თუ ლუკაშენკოს, ალიევსა და პუტინს მიბაძავს. მათ ქვეყნებში უკვე რამდენიმე ათეული წელია, მხოლოდ ერთი პარტიაა ხელისუფლების სათავეში.
_ მე არ ვცხოვრობ ილუზიებით, ამიტომ ვერ ავყვები იმას, რომ „ოცნება“ მარტო იმიტომ დასრულდება, რომ ის ორი ვადით უკვე იყო ხელისუფლებაში.
არც ის მესმის, თუ რატომ ამბობენ, რომ ყველა ხელისუფლება მხოლოდ ორი ვადით არის ხელისუფლების სათავეში. შევარდნაძე ბევრი ვადით იყო ხელისუფლების სათავეში, ოღონდ ხან კომუნისტურ პარტიას წარმოადგენდა, ხანაც _ „მოქალაქეთა კავშირს“.
_ სააკაშვილიც ბევრად მეტი ვადით იყო, ჯერ „მოქალაქეთა კავშირიდან“, მერე _ „ნაციონალებიდან“.
_ ასეა, „ნაციონალები“ დღესაც ხელისუფლების სათავეში არიან. გადახედეთ „ქართული ოცნების“ შემადგენლობას, ყოფილი „ნაციონალებით“ არის სავსე.
ორი ვადით დარჩება პარტია ხელისუფლების სათავეში, სამი ვადით, თუ ოთხი ვადით, ამას წყვეტს მოსახლეობა. ამომრჩეველმა უნდა გადაწყვიტოს, თუ როგორი ცხოვრება უნდა.
_ ხალხს უნდა, რომ კარგად იცხოვროს.
_ ამისთვის გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს. გადაწყვეტილების მიღება მოსახლეობას ძალიან უჭირს.
_ რატომ უჭირს ხალხს გადაწყვეტილების მიღება?
_ იმიტომ, რომ ქვეყანაში სერიოზული ნიჰილიზმია. ხალხს ერთი სული აქვს, აქედან გაიქცეს. ჩემი ყოველი მეშვიდე ნაცნობი ქვეყნიდან წავიდა, ყოველი მეორე ნაცნობი კი იმაზე ფიქრობს, ეს ქვეყანა როგორ დატოვოს.
მართალია, დღეს ქვეყანაში ნიჰილიზმია გამეფებული, ხალხი არაფერზე რეაგიორებს, მაგრამ ამან შეიძლება, ერთ მშვენიერ დღეს, საშინლად იფეთქოს.
_ უამრავი რამე მოითმინა ხალხმა და რაღაზე უნდა იფეთქოს?
_ შეიძლება, ვიღაცის არასწორ დახველებაზე აფეთქდეს სიტუაცია. ამდენი ნიჰილიზმი და უარყოფითი ემოცია უკვალოდ ვერ ჩაივლის. ხელისუფლება ვალდებულია, რაღაც დასკვნა გააკეთოს.
_ ვალდებული კი არის, მაგრამ აკეთებენ დასკვნებს? ივანიშვილმა ხალხს პირდაპირ უთხრა, _ აქ სამუშაო ადგილებს ვერ ვქმნით და საზღვარგარეთ იმუშავეთო.
_ ჩემთვის არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს, თუ რა განცხადებას გააკეთებს ივანიშვილი. ეს ადამიანი ცხოვრობს თავისი დღის წესრიგით და სულაც არაა ვალდებული, სხვისი დღის წესრიგით იცხოვროს.
_ თუ მას სხვისი დღის წესრიგით ცხოვრება არ სურს, მაშინ რატომ არის ხელისუფლების სათავეში? როცა ხელისუფლებაში ხარ, სხვისი დღის წესრიგით გიწევს ცხოვრება.
_ ეს უკვე საზოგადოებას უნდა ვკითხოთ, საზოგადოებამ უნდა გვითხრას, რა უნდა ივანიშვილს ხელისუფლების სათავეში. ხელისუფლების სათავეში ყოფნა ივანიშვილს კი არა, ჩემს მეზობლებსაც სურთ.
საზოგადოება თუ დაუჭერს ჩემს მეზობელს მხარს, ისიც იქნება ხელისუფლების სათავეში. რატომ იტყვის უარს?
_ თქვენი აზრით, საზოგადოების ბრალია, რომ ივანიშვილი ხელისუფლებაშია?
_ რა თქმა უნდა. აქტიურად ვმოძრაობ ქალაქში და ქუჩაში ბევრი ადამიანი მაჩერებს. მათთან ბევრს ვსაუბრობ და ის ხალხი, ვინც აქამდე „ოცნების“ მომხრე იყო, „ოცნების“ ლანძღვაზეა გადასული.
გადავწყვიტე ექსპერიმენტის ჩატარება და მათთან „ოცნებას“ ვიცავ. ეს ადამიანები გაკვირვებით მიყურებენ. იმასაც კი მეკითხებიან, შენ ნამდვილად შენ ხარო?
ბოლოს ამ ხალხს ვეუბნები, რომ პასუხი საკუთარ თავს უნდა მოსთხოვონ და არა „ქართული ოცნების“ ლიდერს. ვუხსნი, რომ როგორც იძლევით ხმას არჩევნებზე, ისეთი ხელისუფლება ჰყავს ქვეყანას-მეთქი.
ის, რომ ასეთი ხელისუფლება გვყავს, ეს, პირველ რიგში, საზოგადოების პრობლემაა. საზოგადოებამ უნდა გადაწყვიტოს, რა უნდა მას.
ძალიან მარტივია იმაზე საუბარი, რომ ხელისუფლების მოწინააღმდეგე ვარ, მაგრამ როცა არჩევნები მოდის, ხელისუფლებას აძლევენ ხმას, იმიტომ რომ მათგან ფული აიღეს ან ხახვი, ან _ კარტოფილი. როცა ამ კითხვას ვუსვამ, მპასუხობენ, მიჭირს და აბა, რა მექნაო?
ოთხ წელიწადში ერთხელ ერთი დღე ეკუთვნის ხალხს. ეს არის არჩევნების დღე. რასაც ამ დღეს გადაწყვეტს ხალხი, ის იქნება მომდევნო ოთხი წლის განმავლობაშო. მორჩა, არ უნდა ამას ზედმეტი ლაპარაკი.
დიდ აბსურდად მიმაჩნია იმის მტკიცება, რომ ხალხს არავინ ეკითხება, თუ ვინ მოიგებს არჩევნებს.
საქართველოში, დამლაგებლით დაწყებული, პრეზიდენტით დამთავრებული, ყველა პოლიტიკოსია. ჭიქა ყავაზე თუ შეუძლიათ ჭორაობა და სხვისი განხილვა, ჯერ საკუთარი თავი განიხილონ და ისე მიიღონ გადაწყვეტილბა.
„მარშუტკაში“ იმას არჩევენ, კიმ ჩენ ინიმ და ტრამპმა რა მოილაპარაკეს, რომლის დეტალებიც სპეცსამსახურებისთვისაც კი არ არის ცნობილი, მაგრამ ის არ იციან, თუ ვის უნდა მისცენ ხმა საქართველოში.
_ წინა ინტერვიუ როცა ჩავწერეთ, საკმაოდ ოპტიმისტურად იყავით განწყობილი, ახლა პესიმიზმი გეტყობათ.
_ პესიმისტურად არ ვარ განწყობილი, მე დღეს შექმნილი ვითარება მაწუხებს. საზოგადოების დიდი ნაწილი ქვეყნიდან გარბის. სტუდენტებთან ყოველდღიური შეხვედრა მაქვს და ეს განსაკუთრებით მთრგუნავს.
_ ეს რატომ გრთგუნავთ?
_ ბავშვები პირდაპირ ამბობენ, რატომ ვიწვალო ახალი ველოსიპედის შექმნაზე, ავდგები და წავალ სადმე სხვაგან. ეს ჩემთვის ძალიან მძიმე მოსასმენია.
ძალიან მაწუხებს საზოგადოებაში არსებული უთანხმობა. ეს ყველაფერი უკვე პიროვნულ დაპირისპირებაში გადადის.
ვხედავ იმას, რომ პოლიტიკური კულტურა არ არის და ხელისუფლება ძალიან ხისტ პოზიციაზე რჩება. მათგან განსხვავებით ოპოზიცია ძალიან გაიზარდა.
_ რას გულისხმობთ, როცა ამბობთ, ოპოზიცია გაიზარდაო?
_ აშკარა პროგრესია, ნახეთ როგორ იქცევიან ქუჩაში _ ერთმანეთს ელაპარაკებიან პარტიები. დიდი განსხვავებების მიუხედავად ცდილობენ, ერთმანეთში კომპრომისი მოძებნონ.
მაწუხებს ისიც, რომ აქ ინვესტიციები აღარ შემოვა. უცხოელის თვალით თუ შევხედავთ საქართველოს, აქ არასტაბილური ვითარებაა და ინვესტიციების ჩადება არ ღირს.
ათასი რამე მაწუხებს, მაგრამ ერთ რამეში დარწმუნებული ვარ, ხალხს ყველაფრის შეცვლა შეუძლია. ოპოზიციამ რაც არ უნდა იაქტიუროს, გადაწყვეტილება მაინც ხალხმა უნდა მიიღოს.

შორენა მარსაგიშვილი