„თავისუფალი საქართველო“ ოპოზიციის საპროტესტო გამოსვლებს თავიდანავე, ანუ იმ წუთიდანვე შეუერთდა, როგორც კი „ოცნების“ უმრავლესობამ არჩევნების პროპორციულ სისტემაზე გადასვლის კანონპროექტი ჩააგდო. ისე, ალბათ, ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ დადგებოდა დრო, როცა ზემოხსენებული პარტიის ლიდერი უსამართლობას „ნაციონალების“ მხარდამხარ გააპროტესტებდა. კახა კუკავა „ქრონიკა+“-სთან ამბობს, რომ ეს მოცემულობა მაინცდამაინც არც თვითონ მოსწონს, მაგრამ, როგორც ჩანს, პროპორციულ სისტემაზე გადასვლა ყველასა და ყველაფერზე მაღლა დგას.
მოკლედ, ასეა თუ ისე, „ყველა ერთის წინააღმდეგ“ ისეა დარაზმული, როგორც არასოდეს. რით დამთავრდება ყველაფერი ეს? _ კახა კუკავა, რომელთანაც ინტერვიუ ჩვენმა გამოცემამ ბრიუსელში ჩაწერა, დარწმუნებულია, რომ „ოცნება“ არათუ უკან დაიხევს, არამედ მინისტრები ოპოზიციას წინააღმდეგობას არ გაუწევენ და კრიზისულ ვითარებაში ივანიშვილს დასაყრდენი აღარ ექნება:

_ ბატონო კახა, როგორც ვიცი, 14 ნოემბრის შემდეგ დაწყებულ აქციებს შეუერთდით, არა?
_ დიახ, ერთ-ერთ პირველ აქციაში, რომელიც რუსთაველზე გაიმართა, ვმონაწილეობდი, თუმცა ახლა თბილისში არ ვიმყოფები.
_ ზოგის თქმით, ეს „ნაციონალების“ აქციაა და მათ გვერდით დგომა „გრეხია“. კახა კუკავა, რომელიც წინა ხელისუფლებას ებრძოდა, ამ პროტესტს რატომ შეუერთდა?
_ სიმართლე გითხრათ, ეს საკითხი ნაწილობრივ მეც მაწუხებს, თუმცა ჩვენ საკითხს სხვანაირად ვუყურებთ.
_ ანუ?
_ არჩევნების პროპორციული სისტემით ჩატარებაზე საერთო პროტესტი და მოთხოვნა არსებობს, რასაც ჩვენ მხარს ვუჭერთ, ამიტომ ვაპირებთ, რომ ამ პროცესებში გავაქტიურდეთ და, გარკვეულწილად, სადავეებიც ავიღოთ ხელში.
ზოგადად, ამ საერთო პროტესტის ფარგლებში ბევრი აქტივობაა _ თქვენც ხედავთ, რომ სპონტანურად არაერთი სხვადასხვა აქცია ეწყობა. ჩემი აზრით, პროტესტი კიდევ უფრო გაიზრდება. ზოგ პროტესტში მონაწილეობას მივიღებთ, ზოგში _ არა.
_ პროტესტებს რის მიხედვით, ასე ვთქვათ, დაახარისხებთ?
_ ჩვენ „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ დისტანცია გვაქვს და თქვენს კითხვაზე პასუხიც სწორედ ესაა.
_ კი ბატონო, მაგრამ 14 ნოემბრის ალგორითმი გავშიფროთ. გასაგებია, რომ ივანიშვილმა ადგილობრივი თუ საერთაშორისო საზოგადოება „გადააგდო“ და პროპორციულ არჩევნებზე გადასვლის დაპირება არ შეასრულა, მაგრამ, თქვენი ინფორმაციით, რეალურად, რა მოხდა?
_ დიახ, ივანიშვილის უახლოესი გარემოცვიდან საკმაო ინფორმაციები მაქვს. მოკლედ, ისინი კოალიციის შექმნის შესაძლებლობას განიხილავდნენ.
_ თქვენს ხელთ არსებული ცნობებით, „ოცნება“ კოალიციის შექმნას ვისთან გეგმავდა?
_ როცა „ოცნება“ ახალი სამთავრობო კოალიციის შექმნის შესაძლებლობას განიხილავდა, ორ ძირითად პრობლემას წააწყდა. პირველი: იმისთვის, რომ კოალიცია შეექმნა, „ოცნებას“, თავისი გეგმით, 40-45% სჭირდებოდა, თუმცა იმ სოციოლოგიური გამოკითხვებით, რომელიც რეგიონებში ჩაატარეს, გაირკვა, რომ არჩევნებში 40%-ის აღებაც კი თეორიული მაქსიმუმი იყო, ანუ ჯიბეში, რეალურად, 30%-იც არ ედო. მოკლედ, „ოცნება“ 50%-ს, კოალიციის შესაქმნელად, სატელიტ პარტიებთანაც ერთადაც ვერ აგროვებდა.
_ „ოცნების“ სატელიტი პარტიები ვინ არის?
_ ეს ყველამ იცის და არ დავაკონკრეტებ. ერთი სიტყვით, ამ გამოკითხვების მიხედვით, „ოცნების“ თეორიული მაქსიმუმი 40% იყო, ის პარტია კი, რომელსაც სატელიტად მოიაზრებდა, 10%-საც ვერ აგროვებდა. შესაბამისად, სამთავრობო კოალიციის შექმნის იდეა, პრაქტიულად, ჩაფლავებული იყო.
ამას ის ვითარებაც დაემატა, რომ რეჟიმი მყიფეა და ასეთ დროს 50%-ით სამთავრობო კოალიციის შექმნა ისედაც პრობლემაა.
_ რატომ?
_ ჯერ ერთი, ლეგიტიმაციის საკითხი დადგებოდა. მეორეც, ისიც საკითხავი იქნებოდა, 50%-იანი მთავრობა ქუჩის აქციებს გაუძლებდა თუ ვერა. ზოგადად, იმ ტიპის კრიზისის დროს, როგორშიც საქართველოა, ქვეყანას 50 კი არა, 60-65%-იანი უმრავლესობა სჭირდება.
მოკლედ, მას შემდეგ, რაც „ოცნება“ ამ პრობლემას შეეჩეხა, თავისი პატარა ჭკუით ერთადერთი გამოსავალი მოიფიქრა, რომ პროპორციული არჩევნების კანონპროექტი ჩაეგდო და შემდეგი არჩევნები ძველი, ანუ არსებული სისტემით ჩაეტარებინა. სხვათა შორის, ამ თემაზე დისკუსია მთელი ზაფხული გრძელდებოდა.
_ უფრო კონკრეტულად?
_ თავიდან „ოცნებაში“ ოპტიმისტურად იყვნენ განწყობილნი და ამბობდნენ, აი, 40% გარანტირებული გვაქვსო, მაგრამ „მთავარი არხის“ შექმნამ ეს ოპტიმიზმი გააქრო.
_ უკაცრავად, „მთავარი არხი“ „ოცნების“ შიდა გეგმებთან რა კავშირშია?
_ „ოცნებამ“ „რუსთავი 2“ სამთავრობო კონტროლს დაუქვემდებარა, მაგრამ ამასობაში ორი არხი _ „მთავარი“ და „ფორმულა“ შეიქმნა, რომელმაც მაყურებელი, პრაქტიკულად, მთლიანად წაიყვანა, ანუ „ოცნებას“ ჰქონდა მოლოდინი, რომ „რუსთავი 2-ის“ კონტროლთან ერთად ოპოზიციის კონტროლი დაიკლებდა, მაგრამ ასე არ მოხდა.
_ თქვენი ინფორმაციით, ეს სქემა უშუალოდ ბიძინა ივანიშვილმა შეადგინა თუ სხვა ვინმემ?
_ ვერ გეტყვით, ეს კონკრეტულად ვისი იდეა იყო, მაგრამ ვიცი, რომ გადაწყვეტილებებს პირადად ივანიშვილი იღებს.
_ შეიძლება, თუმცა მე განსხვავებული ინფორმაცია მაქვს.
_ აბა, როგორი?
_ როგორც ჩემი წყაროები მეუბნებიან, პროპორციულის ჩაგდების იდეა კობახიძე-მდინარაძე-კალაძისგან წამოვიდა. „შუშის სასახლეში“ კი ამ იდეის განხილვას ლაშა ნაცვლიშვილიც ესწრებოდა და _ არჩილ თალაკვაძეც. ამასთან, ამ ადამიანებმა ივანიშვილს თითქოს უთხრეს, პროპორციულის ჩაგდების შემთხვევაში, ოპოზიცია ხმასაც არ ამოიღებს, რადგან ყველაფერი დალაგებული და „გაიასნებულიაო“…
_ ეს კულუარები ნამდვილად არ ვიცი, მაგრამ შემიძლია, დანამდვილებით გითხრათ, რომ ეგ ადამიანები, რომლებიც თქვენ ჩამოთვალეთ, ივანიშვილთან ვერ მიდიან.
_ რას ჰქვია, „ვერ მიდიან“?
_ ეს ხალხი ივანიშვილმა შეიძლება, გამოიძახოს, ანუ ივანიშვილთან რამის თქმის უფლება, რეალურად, კალაძეს აქვს. დანარჩენი კი, უბრალოდ, ასისტენტია, რომელსაც ყოველდღე ვიდეოკონფერენციებს უტარებს და ეუბნება, _ შენ ამას გააკეთებ, შენ კი _ იმასო. მოკლედ, გამორიცხულია, მდინარაძე ივანიშვილთან მისულიყო და რამე შეეთავაზებინა.
_ ისე, ბატონო კახა, იზიარებთ ვერსიას, რომ ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების ჩატარება თავად „ოცნებას“ აწყობს?
_ გამოსავალს ეძებს. ზოგადად, პროგნოზი რთულია.
_ ეს რა შუაშია?
_ აგიხსნით: არ ველოდით, რომ პროპორციულ სისტემაზე „გადაგვაგდებდნენ“. მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ ყველაფერი ისე არ ხდება, როგორც დაგეგმილია. აი, მაგალითად, ივანიშვილი არ ფიქრობდა, რომ პროპორციულის ჩაგდების შემდეგ ოპოზიციის კონსოლიდაცია მოხდებოდა. ყოველ შემთხვევაში, მიიჩნევდა, რომ პროტესტი, ადრინდელის მსგავსად, სპონტანური იქნებოდა. ეგ ისტორიას და, მგონი, საერთოდ, წიგნებს არ კითხულობს, თორემ ეცოდინებოდა, რომ თუ სუბიექტს კუთხეში მიაყენებ, არაორდინალურ ნაბიჯებს გადადგამს. ჰიტლერსაც არ ეგონა, რომ სტალინი და ჩერჩილი დამეგობრდებოდნენ, მაგრამ მათ ჰიტლერის წინააღმდეგ სხვა გზა არ ჰქონდათ.
სააკაშვილსაც არ ეგონა, რომ დავით გაყრელიძე და შალვა ნათელაშვილი ერთმანეთის გვერდით დადგებოდნენ, მაგრამ დადგნენ.
ერთი სიტყვით, ივანიშვილსაც არ ეგონა, რომ მთელი ოპოზიცია ერთად დადგებოდა, მაგრამ სხვა გამოსავალი, უბრალოდ, არ არის. თუ გახსოვთ, ინტერვიუ ზაფხულშიც ჩავწერეთ და მაშინაც გითხარით, არც „ნაციონალების“ გვერდით დგომა მინდა და არც _ ქუჩის აქციები-მეთქი. მთლიანად მედიკამენტების იმპორტსა და სხვა კამპანიაზე ვიყავი გადართული, რათა არჩევნებისთვის მოვმზადებულიყავი, მაგრამ ივანიშვილმა სხვა გზა არ დაგვიტოვა. საბოლოოდ, დავრწმუნდი, რომ სანამ ივანიშვილი ციხეში არ ჩაჯდება, ამ ქვეყანაში მომავალი არც მე მაქვს და არც _ სხვა პოლიტიკოსს! ივანიშვილის კარზე შეიძლება, მხოლოდ ვირთხები, მაფიოზები, ტენდერიჭამიები და საშინელებათა ჟანრის სხვა ფიგურები არსებობდნენ, თორემ პოლიტიკური ლიდერების ადგილი იქ არ იქნება, რადგან არჩევნები არ ტარდება.
არც გადამალული ფული მაქვს და არც ინტრიგების ხლართვის ოსტატი ვარ. მე იდეები მაქვს და შემიძლია, დებატებისა და კამპანიის დროს ამომრჩევლის გარკვეული ნაწილი მივიმხრო, მაგრამ ასეთი პოლიტიკოსებისა და პარტიებისთვის ივანიშვილი სივრცეს არ ტოვებს.
ძალიან დიდი დისკომფორტი მქონდა, მაგრამ იძულებული გავხდი, რომ იმ რეჟიმს დავბრუნებოდი, რაც 2007, 2008 თუ 2009 წელს მქონდა, ანუ ამიერიდან ჩვენი მთავარი ამოცანა ივანიშვილის რეჟიმის სრული იზოლაცია, დამხობა, დემონტაჟი და გასამართლებაა! ამას ვაკეთებდით მიშას წინააღმდეგაც. ეს ჩემთვის რუტინაა, მაგრამ ძველ ბლოკნოტებს ამოვიღებ და ბიძინასაც ზუსტად იმას გავუკეთებთ, რასაც მიშას ვუკეთებდით!
_ არ მგონია, ეს რუტინა დიდხანს გაგრძელდეს, რადგან ვადამდელი რომც არ დაინიშნოს, 2020, ანუ არჩევნები, ისეც კარსაა მომდგარი.
_ ზოგადად, ყველამ, ვინც ევროპასა და ევროპის პოლიტიკურ ენას იცნობს, იქაურ მეტყველებაში „ოლიგარქი“, დაახლოებით, ისე ჟღერს, როგორც „კანონიერი ქურდი“.
_ ეს რა შუაშია?
_ გადატრალების შემდეგ არც შევარდნაძე დააპატიმრეს და არც _ სააკაშვილი, ანუ ორივეს დასავლეთმა ხელშეუხებლობის გარანტია მისცა და ეს მათი სტატუსიდან გამომდინარეობდა _ ორივე პოლიტიკურ ლიდერად და ყოფილ პრეზიდენტად განიხილეობოდა. ივანიშვილი კი არც პოლიტიკოსია და არც _ ყოფილი პრეზიდენტი. ამიტომ მას ისე განიხილავენ, როგორც მაფიოზს. აქედან გამომდინარე, ვფიქრობ, რომ მისი ხვედრი გაცილებით მძიმე იქნება და იმის იმედიც არ უნდა ჰქონდეს, რომ რომელიმე ქვეყანა პოლიტიკურ თავშესაფარს მისცემს.
_ ბატონო კახა, გასაგებია, რომ დასავლეთში ივანიშვილს პოლიტიკოსად არ მიიჩნევენ, მაგრამ ახლა ევროპაში ხართ და როგორია საქართველოსადმი განწყობა, მით უმეტეს, იმ ფონზე, როცა ჩვენი ხელისუფლება პოლიტიკურ კრიზისს არ აღიარებს?
_ კი ბატონო, ხელისუფლება პოლიტიკურ კრიზისს არ აღიარებს და ეს იმაზეა დამოკიდებული, თუ ვის რამდენი მხედველობა აქვს.
_ ე. ი., „ოცნებას“ ცუდი მხედველობა აქვს?
_ „ოცნება“ ახლომხედველია და მხოლოდ იმას ხედავს, რაც რუსთაველის გამზირზე ხდება, სადაც ხალხის მასა ბევრი ნამდვილად არაა. ამიტომაც ხელისუფლება ფიქრობს, რომ არც პოლიტიკური კრიზისია, მაგრამ „ოცნება“ ცოტა შორსმხედველი რომ იყოს და იმას ხედავდეს, რაც ხუთი მეტრის კი არა, ნახევარი კილომეტრის დისტანციაზე ხდება, მაშინ მიხვდებოდა, რომ ხალხის მასა დროის საკითხია.
ძველი საბერძნეთისა და რომის იმპერიის ისტორია ივანიშვილის თავში არ შევა, მაგრამ სააკაშვილის ისტორია მაინც რომ იცოდეს, სხვანაირაიდ იფიქრებდა.
სხვათა შორის, ძალიან კარგად მახსოვს, როცა გირგვლიანის თემაზე აქციების მოწყობა დავიწყეთ, სააკაშვილი და ბოკერია რას მეუბნებოდნენ.
_ რას გეუბებოდნენ?
_ აქციაზე ხუთასი ადამიანიც ვერ გამოგყავთო, მაგრამ იმ ხელისუფლებასაც ცოტა შორსმჭვრეტელობა რომ ჰქონოდა, დაინახავდა, რომ აქციაზე ხალხის გამოყვანა ბოლო მომენტია. საწყისი წერტილი კი ნდობის დაკარგვაა. გირგვლიანის მკვლელობამ სააკაშვილის მიმართ ლოიალურად განწყობილ საზოგადოებაშიც კი ძალიან დიდი უნდობლობა გააჩინა, ანუ ეს ადამიანები ქუჩაში არ გამოვარდნენ, მაგრამ მიშაზე გული აიყარეს და მერე ქუჩაშიც გამოვარდნენ.
14 ნოემბერს ყველაზე მნიშვნელოვანი ის მოხდა, რომ მათაც კი, რომლებიც ფიქრობდნენ, ივანიშვილი სააკაშვილზე მეტი სიკეთეაო, ყველანაირი არგუმენტი წაერთვა.
მოკლედ, ივანიშვილს მხოლოდ ადმინისტრაციული რესურსი დარჩა და ისიც ვიცი, ექსპერტებს, რომლებიც ტელევიზიიდან ტელევიზიაში „დაშლიგინობენ“, რამდენს უხდიან.
ზვიად ძიძიგური ქუჩაში არ გამოსულა, მაგრამ უმრავლესობიდან წამოვიდა და, გარკვეული პერიოდის შემდეგ, ქუჩაშიც გამოვა. ერთი სიტყვით, 14 ნოემბრის შემდეგ, ივანიშვილმა კოლექტიური ძიძიგურები დაკარგა!
_ ბატონო კახა, ასეა თუ ისე, მაინც, მგონია, რომ მოვლენები „ვარდების რევოლუციის“ სცენარით ვითარდება. არ მეთანხმებით?
_ არა.
_ რატომ?
_ ზუსტი ანალოგიები, რა თქმა უნდა, სწორი არაა.
_ რატომ?
_ მაშინ ბოლომდე დისკრედიტებული და იზოლირებული ხელისუფლება არსებობდა.
_ ახლანდელი ხელისუფლება დისკრედიტებული არაა?
_ არის, მაგრამ წამუშავება ცოტა კიდევ უნდა. ამას გარდა, ახლანდელი ვითარება იმდროინდელისგან იმითაც განსხვავდება, რომ მაშინ ჟვანია-სააკაშვილის სახით შევარდნაძის მკაფიო ალტერნატივა არსებობდა. დღევანდელი ოპოზიციის მთავარი სისუტე ისაა, რომ ხელისუფლების ალტერნატიულ ძალად არაა ჩამოყალიბებული. არადა, საქართველოში ხელისუფლება მაშინ იცვლება, როცა ოპოზიცია ალტერნატივად ყალიბდება: ზვიად გამსახურდია კომუნისტების ალტერნატივა იყო, სააკაშვილი _ შევარდნაძის, ივანიშვილი კი _ სააკაშვილის. სხვათა შორის, ის ოპოზიციური კოალიცია, რომელიც თავის დროზე გაჩეჩილაძის გარშემო შეიქმნა, სერიოზულ და სოლიდურ ალტერნატივად ვერ ჩამოყალიბდა. ოპოზიციის მთავარი პრობლლემა ახლაც ესაა, თუმცა ეს გადაწყვეტადი პრობლემაა. ისე, იმ ხალხს, რომელიც მიტინგებზე მარტო სექსუალურ უმცირესობებზე საუბრობს, ხელისუფლების ალტერნატივად არავინ აღიქვამს.
ამას გარდა, „ნაციონალური მოძრაობის“ ფაქტორიც უნდა დაბალანსდეს, ანუ ადამიანებმა არ უნდა ჩათვალონ, რომ ამ ხელისუფლების ალტერნატივა „ნაციონალური მოძრაობაა“.
_ ყველაფერ იმის მოგვარება, რაზედაც საუბრობ, დროში გაიწელება.
_ „დროში გაწელვაში“, გააჩნია, რამდენ ხანს გულისხმობთ.
_ თუ 2020-ის შემოდგომა მოვა, ვადამდელის დანიშვნას რაღა აზრი ექნება?
_ ვფიქრობ, ეს პროცესები გაზაფხულამდე და შეიძლება, უფრო ადრეც მიაღწევს პიკს.
_ ასე რატომ გგონიათ?
_ ვიცი, რომ ივანიშვილს ერდოღანს ადარებენ და ამბობენ, აი, დასავლეთის აზრი მანაც ფეხზე დაიკიდა და, სხვათა შორის, პუტინმაცო, მაგრამ მარტო დასავლეთი რომ ერჩოდეს, ხელისუფლებას ამისთვის შესაძლოა, გაეძლო, თან ავიწყდებათ, რომ იგივე თურქეთში უმუშევრობის დონე, პრაქტიკულად, ნულის ტოლია.
ისე, საქართველოში პოლიტიკურის გარდა, უამრავი სხვა კრიზისიცაა.
_ მაგალითად?
_ ეს კაცი ეკლესიას ებრძვის, უმუშევრობა იმატებს, ეროვნული ვალუტა უფასურდება. იქით ოსები ტერიტორიებს და ადამიანებს გვტაცებენ, ჩვენი მთავრობის წარმომადგენლები კი ჩასვრილები დგანან.
მოკლედ, ყველა ფრონტზე პრობლემაა, თორემ ასე რომ არ იყოს და ხელისუფლებას მხოლოდ ოპოზიცია ებრძოდეს, პროცესი, ცხადია, დროში გაიწელებოდა.
_ თქვენი პროგნოზით, „ოცნება“ ახალ წლამდე დათმობაზე წამოვა?
_ კი, შეიძლება. სხვათა შორის, ვიცი, რომ დათმობის ვარიანტს განიხილავენ, თუმცა ვითარებას აფასებენ და ცდილობენ, იმდენი დათმონ, რომ ზედმეტი არ მოუვიდეთ. ივანიშვილი სოლომონ ისაკიჩ მეჯღანუაშვილის ნამდვილი პროტოტიპია და ზუსტად მისნაირად იქცევა, ანუ თვლის, რომ თავის დროზე პროპორციული მეტი მოუვიდა და ამდენი არ უნდა დაეთმო.
მართალია, ივანიშვილი ჩემს ჭკუაზე არ დადის, მაგრამ ვიცი, რომ ჩემს ინტერვიუებს კითხულობს და ამიტომ მინდა ვუთხრა: ოპოზიციასთან რაც უფრო დიდხანს ივაჭრებს, უფრო წააგებს, რადგან ოპოზიციას არსად ეჩქარება და შეუძლია, ხელისუფლებისგან დათმობა დეკემბერში ან მომავალი წლის იანვარში, თებერვალში ან, სულაც, მარტში მიიღოს. აი, ივანიშვილს კი მართლაც, ეჩქარება.
_ ივანიშვილს რატომ და სად ეჩქარება?
_ შეიძლება, სოციალური აფეთქება ნებისმიერ წუთს მოხდეს და ამის შემდეგ ივანიშვილს დათმობაზე არავინ დაელაპარაკება. ასეთ დროს მხოლოდ ერთადერი მოთხოვნაღა იქნება _ წადი, წაეთრიე! ამასთან, ე. წ. წითელი მექანიზმი შეიძლება, გარედანაც ჩაირთოს და ივანიშვილს აღარავინ შეეკითხება, აი, მაჟორიტარულზე თანხმდები თუ პროპორციულზეო.
ამ სცენარის კონკრეტული მაგალითი სომხეთია _ სარქსიანმა პაშინიანი ჯერ კაბინეტიდან გააგდო, მაგრამ ზუსტად ორი საათის შემდეგ ბოდიში მოუხადა. მოკლედ, ახლა ივანიშვილი გვევაჭრება, მოდით, პროპორციული არ გვინდაო, მაგრამ მასთან დათმობაზე არ წავალთ, რადგან თუ ამაზე დავთანხმდებით, მერე ისე მოგვექცევა, ბაზარში გამყიდველებმა რომ იციან თქმა, _ წადი, ძმაო, გაიარ-გამოიარე და მერე, თებერვალში მოდიო. თებერვლამდე კი ივანიშვილი ან იქნება ან _ არა!
_ ვთქვათ, ივანიშვილმა განაცხადა, კი ბატონო, ვადამდელ არჩევნებზეც თანახმა ვარ და გერმანულ მოდელზეც, მაგრამ არც ტექნიკური მთავრობა იქნება და არც საარჩევნო ადმინისტრაცია დაკომპლექტდება ახლიდანო, ასეთ შემთხვევაში ოპოზიცია რას იზამს?
_ ჩვენ საერთო რეჟიმში ვართ და გადაწყვეტილებასაც ერთად მივიღებთ. ამ ეტაპზე ოპოზიციის მოთხოვნა ვადამდელი არჩევნების გერმანული მოდელითა და ტექნიკური მთავრობით ჩატარებაა, თუმცა „თავისუფალი საქართველოს“ აზრით, ტექნიკურ მთავრობაზე მეტად მნიშვნელოვანი პროპორციული სისტემაა.
_ და ეს სრულიად პროპორციული არჩევნები ვადამდე უნდა ჩატარდეს?
_ „თავისუფალი საქართველოს“ აზრით, ვადამდელი პრიორიტეტული არაა, მაგრამ საერთო ოპოზიციურ მოთხოვნას მხარს ვუჭერთ და ვიზიარებთ. ისე, გახარიას მთავრობაც ტექნიკური არაა, აბა, რა ჯანდაბაა?!
_ სხვათა შორის, თავიდან ოპოზიცია, მაგალითად, ნიკა მელია, ამბობდა, მთავარია, ვადამდელი დაინიშნოს და ოპოზიცია არსებული სისტემითაც მოიგებსო, თუმცა შემდეგ გერმანული მოდელის მოთხოვნა გაჩნდა, ანუ ოპოზიცია მიხვდა, რომ არსებული სისტემით ვადამდელში დამარცხდებოდა და მოთხოვნა ამიტომ შეცვალა?
_ არა, არა. აქ იმაზე კი არაა საუბარი, რომ არსებულ სისტემას მხარს დავუჭერთ, უბრალოდ, ამ სისტემას არ მივიღებთ და არაძალადობრი და მშვიდობიანი პროტესტი ამიტომაც ავირჩიეთ, მაგრამ თუ ხელისუფლებამ არსებული საარჩევნო სისტემა არ შეცვალა და, ვთქვათ, თებერვალში საპარლამენტო არჩევნები დანიშნა, ასეთ შემთხვევაშიც, დიახ, ოპოზიცია მზად უნდა იყოს, რომ „ოცნებას“ არჩევნები ამ სისტემითაც მოუგოს.
_ და როგორ?
_ ვადამდელი არჩევნები არსებული სისტემით რომ ჩატარდეს, ოპოზიციამ მაჟორიტარული ოლქები უნდა გაინაწილოს, ანუ ყველა ოლქში მხოლოდ ერთი ოპოზიციური კანდიდატი უნდა იყოს, რომელსაც მთელი ოპოზიცია დაუჭერს მხარს! დიახ, ივანიშვილმა უნდა იცოდეს, რომ თუ არჩევნებს არსებული სისტემით ჩაატარებს, ოპოზიციის საერთო წინააღმდეგობას მაინც მიიღებს!
_ ბატონო კახა, თუ ხელისუფლებამ ოპოზიციის მოთხოვნები არ დააკმაყოფილა, მოვლენები როგორ განვითარდება? ფაქტია, 2020-ის შემოდგომამდე ქვეყანა ამ რეჟიმში ცხოვრებას ვერ გაუძლებს.
_ ფსიქოლოგიურ დრამებში არის ხოლმე ასეთი ფრაზა: „ამაზე ცუდი აღარაფერი იქნება“. ჰოდა, ახლა არსებული სიტუაციის პოზიტივიც ისაა, რომ ამაზე ცუდი უკვე აღარაფერი იქნება, რადგან ყველაზე ცუდი მოხდა _ ქვეყანა ტურბულენტურ ზონაშია, ინვესტორები არ შემოდიან, ლარი გარბის და მთელი საერთაშორისო საზოგადოება იფურთხება.
_ ტურბულენტობა როცა დიდხანს გრძელდება, თვითმფრინავი ვარდება.
_ დიახ, მაგრამ პირადად მე ამაზე უარესს, ანუ სისხლისღვრას არ ველოდები.
სხვათა შორის, წეღან „ვარდების რევოლუცია“ ვახსენეთ და ახლანდელი და მაშინდელი ვითარებების ანალოგია გახარიაა, ანუ გახარია ამ მთავრობის ჯორბენაძეა. ზოგადად, „ოცნებას“ საკვანძო პოზიციებზე გახარიები ჰყავს, რომლებიც, შევარდნაძის მინისტრების მსგავსად, ოპოზიციას წინააღმდეგობას არ გაუწევენ.
მოკლედ, ივანიშვილს კრიზისულ ვითარებაში დასაყრდენი არ ჰყავს, რაც კარგია, რადგან ხელისუფლების შეცვლის პროცესში ძალადობრივ დაპირისპირებას გამორიცხავს. გახარიას მისია ისტორიის წინაშე ისაა, რომ პარლამენტის კარი გააღოს და ოპოზიციას ხელისუფლება მშვიდობიანი გზით გადააბაროს.
_ ბოლოს, ბატონო კახა, ბრიუსელში არსებობს განწყობა, რომ ივანიშვილს მკაფიოდ უთხრან, წადიო?
_ იმაზე მკაფიო განწყობა, რაც სოციალ-დემოკრატების ფრაქციის განცხადებაში იგრძნობოდა, შეუძლებელია, მით უმეტეს, რომ ევროპარლამენტში „ოცნება“ სწორედ ამ ფრაქციის წევრი და პარტნიორია.
სხვათა შორის, ამ ფრაქციის ერთ-ერთ ხელმძღვანელს, ესტონეთის საგარეო საქმეთა ყოფილ მინისტრს შევხვდი, რომელმაც თავიდანვე მითხრა, არაფერი მომიყვე, ყველაფერი ვიცი და, უბრალოდ, მითხარით, ამ ვითარებაში რისი გაკეთება შეიძლებაო?
ევროპარლამენტში ერთ-ერთ საკითხად შუამავლობა განიხილება, ანუ იმედია, უახლოეს ხანში რეალობად იქცევა, რომ ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის შუამავალი ევროკავშირი გახდეს. ასეთი შუამავლობა კონგოში, კენიასა და მსგავსი ტიპის ქვეყნებში, ასე ვთქვათ, გამოიყენება. ამასთან, შუამავლობა იმის აღიარებაა, რომ ხელისუფლება და ოპოზიცია თანასწორი მხარეები არიან და, შესაბამისად, ხელისუფლების ლეგიტიმურობა ეჭვქვეშ დგას.

გიორგი აბაშიძე