„სადაც ბოქლომიანი კაცი გამოჩნდება, პოლიციასაც მაშინვე იქით აგზავნიან…
ნეტავ, ბოქლომი ცივი იარაღია თუ ცხელი?
პოლიციას, რომელიც მოსახლეობის უსაფრთხოებას უნდა იცავდეს, ივანიშვილი აიძულებს, რომ მისი საკუთარი უსაფრთხოება დაიცვას.
ვერც ეს იძულება გასტანს დიდხანს. ნდობა დაკარგული აქვს საზოგადოებაში და პოლიციაც საზოგადოების ნაწილია.
პოლიციის თვალშიც დაკარგული აქვს ნდობა ბიძინა ივანიშვილს და მის თვალმთხრელია და ბეღელმთხრელია მსახურთ.
თავდაყირაა დაყენებული ეს ქვეყანა და ხალხიც და პოლიციაც ერთად შეძლებს და გადმოაბრუნებს და დაადგება კიდეც მერე ჩვენი სამშობლო გზასა მართალთასა“, _ ეს სიტყვები დამოუკიდებელმა დეპუტატმა ნატო ჩხეიძემ სოციალურ ქსელში დაწერა.

გამართლდება თუ არა დეპუტატის პროგნოზი? _ ამას დრო გვიჩვენებს, თუმცა სამართლიანობისთვის უნდა ითქვას, რომ ყველაფერ იმის წინაპირობა, რაც ახლა ქვეყანაში ხდება, „ომეგას“ საქმე იყო, ანუ ნატო ჩხეიძის მეუღლე, „ომეგა ჯგუფის“ დამფუძნებელი ზაზა ოქუაშვილი, პირველი ბიზნესმენი გახლდათ, რომელმაც „ოცნების“ რეკეტს ფარდა აჰხადა და საზოგადოებას მწარე სიმართლე დაანახა. მართალია, შარშან, როცა „ომეგას“ საქმე გასკდა და საზოგადოებამ სახელმწიფო რეკეტის დამადასტურებელი არაერთი ფარული აუდიო თუ ვიდეოჩანაწერი იხილა, „ოცნება“ ამტკიცებდა, ყველაფერი ბლეფიაო, მაგრამ ახლა, ალბათ, თავად „მეოცნებეებსაც“ არ ეპარებათ ეჭვი, რომ ოქუაშვილი სიმართლეს ამბობდა.
ასე იყო თუ ისე, „ომეგას“ თამბაქოს ფაბრიკა „ოცნებამ“, პრაქტიკულად, გაანადგურა. ამ ამბებს შეეწირა ტელეკომპანია „იბერიაც“, რომელიც „ომეგა ჯგუფში“ შედიოდა და რომლის მთავარი დამფინანსებელიც სწორედ „ომეგა“ იყო, თუმცა ყველაფერ ამის მიუხედავად, ზაზა ოქუაშვილსა და ნატო ჩხეიძეს ხელი არ ჩაუქნევიათ და რეჟიმის წინააღმდეგ ბრძოლას ამ დრომდე აგრძელებენ. მეტიც, დეპუტატი ნატო ჩხეიძე ჩვენს გამოცემასთან საუბრისას ამბობს, რომ პირადი ემოციების გამო კი არა, იმიტომ იბრძვის, რომ დღის წესრიგში ქვეყნის ყოფნა-არყოფნის საკითხი დგას.
სხვათა შორის, დეპუტატი ჩხეიძე 14 ნოემბრის შემდეგ შექმნილი დიდი ოპოზიციური გაერთიანების ერთადერთი არაპარტიული წევრია.
რა შედეგს მოიტანს სამთავრობო უწყებების მასობრივი დაბოქლომება და წავა თუ არა „ოცნება“ დათმობაზე? _ „ქრონიკა+“ გთავაზობთ ინტერვიუს ოპოზიციური გაერთიანების ერთ-ერთ ლიდერთან, დეპუტატ ნატო ჩხეიძესთან:

_ ქალბატონო ნატო, საუბარს მარტივი კითხვით დავიწყებ: ქვეყანაში მიმდინარე პროცესების თქვენეული შეფასება როგორია, ანუ პოლიტიკური და სახელმწიფოებრივი კრიზისის ნიშნებს ხედავთ?
_ ის, რაც ახლა ქვეყანაში ხდება, დიახ, სწორედ პოლიტიკური კრიზისია. პოლიტიკური კრიზისი კი სახელმწიფოებრივ კრიზისს ქმნის. ზოგადად, ეს კრიზისი ღრმავდება, რადგან ხელისუფლება მოსახლეობასთან დაპირისპირებას აგრძელებს და, შესაბამისად, პროცესებიც მწვავდება. სიმართლე გითხართ, არ ვიცი, ხელისუფლება ამ გამწვავებას რაიმე მოტივით თუ, უბრალოდ, ნაკლები გონიერების გამო უწყობს ხელს.
_ ისე, თქვენი აზრით, ხელისუფლება არ ელოდა, რომ ადგილობრივი და საერთაშორისო საზოგადოების გადაგდებით ასეთ მასშტაბურ პროტესტს მიიღებდა თუ ელოდა, მაგრამ დაიკიდა?
_ ხელისუფლება, პირველ რიგში, ივანიშვილი, რა თქმა უნდა, ელოდა, რომ პროტესტი იქნებოდა, მაგრამ ფიქრობდა, ამ პროტესტს მოვუვლიო და აი, უვლის კიდეც იმ მეთოდებითა და საშუალებებით, რომლითაც ფიქრობს, რომ მოევლება.
_ არ მგონია, აქციების დაშლა და პროტესტანტების დაჭერები „მოვლა“ იყოს, რადგან ეს „კინო“ ჩვენ, ყველას, ნანახი გვაქვს და ვიცით, რომ მსგავსი რაღაცებით ხელისუფლება საერთაშორისო თანამეგობრობის თვალში ნდობასა და ავტორიტეტს თანდათან კარგავს. მოკლედ, ხელისუფლება წინამორბედების შეცდომებს რატომ იმეორებს?
_ ამას ვერ გეტყვით, მაგრამ ნათქვამია, ჭკვიანი სხვის შეცდომებზე სწავლობს, უჭკუო კი საკუთარ შეცდომებზეო (ამას ეთიკურად ვამბობ, თორემ ანდაზაში სხვანაირად არის). ახლა საქმე სწორედ ამ ვითარებასთან გვაქვს. ყველამ ყველაფერი იცის, მაგრამ ფიქრობს, რომ მწარე დასასრული მარტო სხვას მოელის, თვითონ კი _ არა.
_ ქალბატონო ნატო, გამორიცხავთ, რომ ვითარების არევა და ამ გზით ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების დანიშვნა თავად „ოცნების“ ინტერესში შედიოდეს?
_ ამიტომაც გითხარით, შეიძლება, რამე მოტივი ჰქონდა-მეთქი, ანუ რასაც ამბობთ, გამორიცხული არაა, თუმცა შესაძლოა, ჩვენმა მთავრობამ რამე გათვალოს, მაგრამ ნებისმიერ გათვლას, მით უმეტეს, პოლიტიკაში, სკრუპულოზური ანალიზი უნდა. ამის უნარი კი, ვფიქრობ, „ოცნებას“ არ გააჩნია. შესაბამისად, ალბათ, მოვლენებიც ხელიდან გაექცევა.
_ როცა „ოცნებას“ ახსენებთ, ამ სიტყვაში მხოლოდ ივანიშვილს გულისხმობთ თუ მთელი მმართველი პარტიის ე. წ. ლიდერშიპს?
_ ლიდერშიპი მიკროშიპის მოთხოვნებს ასრულებს.
_ არ დაგიმალავთ და, ძალიან სიტყვამოსწრებული პასუხია.
ქალბატონო ნატო, ახალი პოლიტიკური გაერთიანების ერთ-ერთი ლიდერი ხართ. ამ ახალ გაერთიანებაში განსხვავებული პოლიტიკური გემოვნების სუბიექტები არიან. თქვენთვის ყველა მათგანი მისაღებია? იმედია, ხვდებით, საუბარი საითკენაც მიმყავს.
_ ჯერ არ ვიცი, საუბარი საითკენ მიგყავთ და, ალბათ, უფრო ნათლად იტყვით, რისი თქმა გინდათ. იმასთან დაკავშირებით კი, რაც უკვე თქვით, ასე გიპასუხებთ: ყველასთვის ყველაფერი ყოველთვის მისაღები არაა, მაგრამ ქვეყნის ცხოვრებაში დგება ვითარება, როცა არც იდეოლოგიას უყურებენ და არც _ მიზნისკენ მიმავალ გზას, ანუ სტრატეგიას და ერთიანდებიან. ასეთი რამ, როგორც წესი, ქვეყნის საფრთხის დროს ხდება ხოლმე. აი, მაგალითად, როცა ომია, აბსოლუტურად ყველა საერთო მტრის წინააღმდეგ ერთიანდება. ახლაც, დაახლოებით, ასეთი ვითარებაა. საერთოდ, აუცილებელი არაა, რომ ომი იარაღით იყოს, მაგრამ სახელმწიფოს ყველა ინსტიტუტის მიტაცება ხდება და ესეც თავისებური დაპყრობაა. ამიტომ ყველა, ვისაც ბრძოლის უნარი აქვს და ფიქრობს, რომ ეს დაპყრობა არ უნდა შედგეს, ერთიანდება!
_ ბრძოლა ახსენეთ და ვიცით, რომ მტერი მოწინააღმდეგის ბანაკში ხშირად მსტოვრებს აგზავნის ხოლმე. ჰოდა, ყოველგვარი მიკიბ-მოკიბვის გარეშე გკითხავთ, _ გჯერათ, რომ მამუკა ხაზარაძე ივანიშვილს გულწრფელად ებრძვის?
_ არ ვიცი, მსტოვარი ვინ არის. შეიძლება, ზოგჯერ ვინმეზე ფიქრობდე და, ამ დროს, სულ სხვა აღმოჩნდეს. მე ჩემი გულწრფელობის მჯერა, თუმცა ვფიქრობ, ამ ვითარებაში ყველა, მათ შორის, არაგულწრფელებიც შეეცდებიან, რომ თავი შეინიღბონ, რაც საერთო საქმისთვის კარგია.
_ შეიძლება, მაგრამ თუ მოვლენათა განვითარებას ქრონოლოგიურად გავყვებით, მივალთ დასკვნამდე, რომ ყველაფერი ის, რაც ახლა ხდება, „ომეგას“ საქმით დაიწყო. „ომეგას“ „ქეისის“ ერთ-ერთი ფიგურანტი კი მამუკა ხაზარაძეა, რომელიც ახლა, ლამის, ოპოზიციის ლიდერად გვევლინება. ყოველ შემთხვევაში, განაცხადა, ოპოზიციამ ყველაფერი მე უნდა შემითანხმოსო. ამ მოცემულობაზე რა აზრის ხართ, ქალბატონო ნატო?
_ მოდით, ერთ რამეს გეტყვით.
_ კი ბატონო, გისმენთ.
_ პირადი საკითხები საერთო საკითხებისგან გავმიჯნოთ. ამ გაერთიანებაში იმიტომ კი არ ვარ, რომ ამნეზია დამემართა, არამედ ახლა ასეა საჭირო. იმის თქმა, ყველამ ყველაფერი მე უნდა შემითანხმოსო, შეიძლება, ამ გაერთიანების ყველა წევრის სურვილი იყოს და ყველას თავი ოლიმპოზე წარმოედგინოს, მაგრამ გამოჩნდება, ვის უნდა შეუთანხმონ.
საერთოდ, ლიდერები დანიშვნით არ არიან. შეიძლება, ივანიშვილმა ქვეყნის პრემიერ-მინისტრი დანიშნოს და მოხსნას, მაგრამ ასეთ გაერთიანებებში ლიდერი თავისით იშვება ხოლმე და ის არ ამბობს, აი, ლიდერი ვარო. ლიდერს თავისი მოქმედებები აჩენს.
_ გეთანხმებით, რომ ლიდერი თავისით ჩნდება და იმაშიც გეთანხმებით, რომ როცა საქმე ქვეყანას ეხება, პირადი ყველამ გვერდზე უნდა გადავდოთ, მაგრამ არ მგონია, „ომეგას“ საქმე პირადი ყოფილიყო.
_ ეს ხელისუფლების ნამდვილი სახის მხილება და ჩვენება იყო. მკითხეთ, ამ გაერთიანებაში ის და ეს რატომ არის, ერთად რატომ ხართო? გპასუხობთ: ეს ნაწილობრივ პირადულიცაა, თუმცა უფრო მეტად _ საერთო, ანუ იმის თქმა მინდა, რომ ასეთ დროს გრძნობებითა და პირადი დამოკიდებულებით არ უნდა ვიმოქმედოთ.
_ თქვენი პოზიცია გასაგებია. ისე, ქალბატონო ნატო, ახალ ოპოზიციურ გაერთიანებაში, პრაქტიკულად, ერთადერთი ხართ, რომლის უკანაც პარტია არ დგას. ე. ი., ოპოზიციას ისე შეუერთდით, როგორც დამოუკიდებელი დეპუტატი?
_ სხვათა შორის, ახლა დავფიქრდი და, დიახ, ამ ოპოზიციურ გაერთიანებაში ნამდვილად ერთადერთი ვარ, რომელიც არც ერთი პარტიის წევრი არ არის, მაგრამ ეს რას ცვლის?
_ არაფერს. უბრალოდ, მაინტერესებს: ოპოზიციის ამ გაერთიანებას თქვენი ინიციატივით შეუერთდით თუ ვინმემ შემოგთავაზათ?
_ შემოთავაზება იყო და, რა თქმა უნდა, დავთანხმდი.
_ მოკლედ, ოპოზიციის ყველა აქტივობაში, მათ შორის, საჯარო უწყებების დაბოქლომებაშიც მონაწილეობთ, მაგრამ ყველაფერი ეს რა შედეგს მოიტანს, განა, საზოგადოება არ დაიღლება?
_ ოპოზიციის სამოქმედო გეგმა ისაა, რაც ლოზუნგია, ანუ „ყველა ერთის წინააღმდეგ“.
რაც შეეხება ტაქტიკურ სვლებს, საზოგადოება რომ არ დაიღალოს, ამიტომ მრავალფეროვნება იქნება და ის ნაბიჯები და სვლები, რასაც ოპოზიციის ეს გაერთიანებული ფორმატი გადადგამს, საზოგადოებისთვის საინტერესო იქნება.
_ ქალბატონო ნატო, ერთი წამით დაივიწყეთ, რომ პოლიტიკოსი ხართ და ყველაფერს, რაც ხდება, რიგითი ადამიანის თვალით შეხედეთ და ისე მიპასუხეთ: კი ბატონო, ქვეყანაში მძიმე ეკონომიკური და სოციალური ფონია, მაგრამ კონკრეტულად საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით ოპოზიციამ ხალხის მასობრივი თანაგრძნობა მოიპოვა?
_ გარკვეული და შეიძლება, ითქვას, გარკვეულზე მეტი თანაგრძნობა მოიპოვა.
_ ამას რის საფუძველზე ამბობთ?
_ ოპოზიციურ გაერთიანებაში შემავალ ყველა პარტიას თავისი მიმდევარი ჰყავს და ეს ადამიანებიც ძალაუნებურად გაერთიანებულნი არიან. შესაბამისად, ამ ვითარებას უფრო მეტი თანამგრძნობი ჰყავს, ვიდრე ეს „ოცნებას“ წარმოუდგენია.
_ ისეთი პირი უჩანს, რომ ხელისუფლება დათმობაზე წასვლას არ აპირებს. ამასობაში, ახალი წელი მოვა, ხალხი სხვა რამეზე გადაერთვება. ჰოდა, „ოცნებამ“, მაგალითად, მარტში რომ თქვას, თანახმა ვარ, ოპოზიციის მოთხოვნა დავაკმაყოფილოო და ვადამდელი დანიშნოს, ამას რამე აზრი ექნება?
_ პროტესტი და აქციები მანამდე გაგრძელდება, სანამ რამე ცვლილება არ იქნება. ზოგადად, პროტესტი ტალღასავითაა.
_ ანუ?
_ ჯერ პატარა ტალღა მოდის, მერე _ უფრო ძლიერი. ასეა თუ ისე, მღელვარება მატულობს და იმის მოლოდინი, რომ რაღაც უნდა შეიცვალოს, საზოგადოებასაც აქვს. ამ შეცვლისთვის კი ყველანაირი პირობა თავად ხელისუფლებამ შექმნა!
_ ეს გასაგებია, მაგრამ სხვა რამ გკითხეთ, ქალბატონო ნატო, ანუ ხელისუფლება დათმობაზე, ვთქვათ, მარტში რომ წამოვიდეს, მაშინ ვადამდელის დანიშვნას რა აზრი ექნება?
_ ხელისუფლება დათმობაზე მაშინ წამოვა, როცა მიიჩნევს, ამით გამწვავებული ვითარება შეიძლება, ცოტა გავანეიტრალოო. სხვათა შორის, 20 ივნისის მოვლენების შემდეგ დათმობაზე წამოვიდა და თქვა, პროპორციული არჩევნები იქნებაო და მაშინ ამ ვითომ დათმობაზე სწორედ იმიტომ წამოვიდა, რომ იმდროინდელი სიმწვავე განეიტრალებულიყო.
_ ანუ ვარაუდობთ, რომ „ოცნება“ ახლაც ზაფხულის სცენარით იმოქმედებს?
_ ამ შემთხვევაში დათმობა ვადამდელი პროპორციული არჩევნებია და მეტი არაფერი!
ამბობენ ხოლმე, ხელისუფლება დანაპირებს არ ასრულებსო და ჩამოჰყვებიან ხოლმე, აი, სამართლიანობის აღდგენაო, დენი, წყალი, გაზიო და ა. შ., მაგრამ ერთია, როცა მოსახლეობას ეუბნები, ამას და ამას მოგცემო, მაგრამ ვერ აძლევ და შემდეგ, სხვადასხვა მიზეზსა და ახსნას ეძებ, ყველაფერი ეს რატომ ვერ მიეცი, მაგრამ მეორეა, როცა ამბობ, ხალხი პროპორციულ არჩევნებს მიიღებს და საამისოდ მხოლოდ ფორმალური პროცედურის გავლაა საჭიროო, მაგრამ მერე ამ დანაპირებს უკან წაართმევ.
ეს მეორე შემთხვევა სახელმწიფოსთვის, როგორც შიგნით, ასევე უცხოეთშიც, ძალიან მძაფრი და მწვავეა.
მოკლედ, „ოცნების“ დათმობაზე წასვლა საქართველოს მოსახლეობისა და უცხოელი პარტნიორების ერთობლივი მოქმედების შედეგი იქნება, თუმცა ეს დათმობა ხელისუფლებისთვის სასურველი, ცხადია, არ არის.
ყველაფერ აქედან გამომდინარე, არჩევნები როცა არ უნდა დანიშნოს, ეს დრო ხელისუფლებისთვის სასურველი აღარ იქნება!
_ გეთანხმებით, მაგრამ მოდით, ისიც ვთქვათ, რომ იმ რეალობის შექმნაში, რომელიც ახლა გვაქვს, გარკვეულწილად, დამნაშავე ოპოზიციაცაა, თუმცა ეს საყვედური პირადად თქვენ ნაკლებად გეხებათ.
_ მე იმიტომ არ მეხება, რომ ოპოზიცია არ ვარ?
_ ოპოზიცია კი ხართ, მაგრამ პარტიას არ წარმოადგენთ.
_ გასაგებია, თუმცა ამის გამოსწორებაც შეიძლება.
_ ანუ პარტიის შექმნას აპირებთ?
_ ჯერ არ ვიცი. ეს იდეა ჩვენი საუბრის დროს დაიბადა, თუმცა ვერ გეტყვით, რამდენად გაგრძელდება.
_ მოკლედ, დრო გვიჩვენებს, პარტიას დააფუძნებთ თუ არა, მანამდე კი იმ აზრს გავაგრძელებ, რომელიც დავიწყე: პირადად მე მიმაჩნია, რომ ოპოზიციის შეცდომაა, როცა მთელი ზაფხული ჩუმად იყო და პროპორციულ სისტემაზე, პრაქტიკულად, არაფერს ამბობდა. შესაბამისად, დღევანდელი რეალობა მივიღეთ…
_ კი ბატონო, გეთანხმებით, რომ ეს ოპოზიციის შეცდომა იყო, ანუ ივანიშვილის დაპირებას ენდო, თუმცა ხელისუფლება უფრო მეტ შეცდომას უშვებს. შესაბამისად, ოპოზიციის ამ შეცდომას ხელისუფლების გაცილებით მეტი შეცდომა გადაფარავს.
_ რა ამის პასუხია და, ჩემდაუნებურად, 15 წლის წინანდელი ამბები გამახსენდა, ანუ მას შემდეგ, რაც „ომეგა“ რევოლუციონერების წნეხის ქვეშ აღმოჩნდა, პარლამენტში გამოსვლისას ასეთი ფრაზა თქვით: „რევოლუციურ ლექსს მოყოლილი ხალხი“. ხომ არ გეჩვენებათ, რომ გარკვეული ადამიანები ცდილობენ, არსებული ვითარება სათავისოდ გამოიყენონ და ისევ რევოლუციურ ლექსს მოჰყვნენ და სამთავრობო თანამდებობები დაიკავონ? შეიძლება, პირდაპირი პასუხი არ გამცეთ, მაგრამ, ჩემი ინფორმაციით, არის მცდელობა, რომ ოპოზიციის შიგნით ლიდერები ხელოვნურად შეიქმნან.
_ კი არ მეჩვენება, არამედ ვხედავ, რომ ასეთი მცდელობა არის, თუმცა ეს ჩვეულებრივი ამბავია.
_ „ჩვეულებრივი ამბავი“ რატომაა?
_ დანარჩენზეა დამოკიდებული, ამის საშუალებას რამდენად მისცემს.
_ ლიდერობისთვის ფარული ბრძოლა ოპოზიციას ხომ არ დააზიანებს?
_ იმ შემთხვევაში დააზიანებს, თუ ყველაფერი ეს გარეთ გამოვა.
_ გარეთ ხმა უკვე გამოსულია.
_ გარეთ ხმა უფრო იმიტომაა გამოსული, რომ ტროლებს ასე უნდათ, თორემ შიგნით ვერ ვხედავ, რომ ვინმე გაერთიანების არშენარჩუნებას ცდილობდეს. ასეთი, ჯერჯერობით, არავინაა.
_ ყველა ხვდება, რომ ხელისუფლებიდან „ოცნების“ წასვლა გარდაუვალია და ამას, როგორც იტყვიან, წყალი არ გაუვა.
_ დიახ, ყველაფერი ცვალებადია, მაგრამ ეს ხელისუფლება აუცილებლად უნდა შეიცვალოს და უკეთესი იქნება, ეს რაც მალე მოხდება.
_ ვნახოთ… ისე, პირადად მე, ერთგვარი, დეჟავიუს განცდა მაქვს, ანუ მგონია, რომ მოვლენები „ვარდების რევოლუციის“ სცენარით ვითარდება… მოკლედ, ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ „ომეგას“ საქმეს რა ბედი ეწევა?
_ ვერაფერს გეტყვით.
_ რატომ?
_ ეს ხელისუფლება რომ მოვიდა, „ომეგას“ საქმეს არანაირი ბედი არ სწევია.
ამასობაში, „ომეგას“ ახალი საქმე წამოეწია. საერთოდ, მთავარი „ომეგას“ საქმე კი არა, ისაა, ქვეყანას რა ბედი ეწევა. თუ ახალი ხელისუფლება ხალხსა და ქვეყანაზე მზრუნველი აღმოჩნდება, რაც, ზოგადად, ყველა ხელისუფლების მოვალეობაა, მაშინ სულ ერთია, „ომეგას“ საქმეს რა ბედი ეწევა, ანუ „ომეგაც“ ისე იქნება, როგორც ყველა მოწინავე კომპანია. აი, სწორედ ეს იქნება „ომეგას“ გამარჯვება.
სიმართლე გითხრათ, ახლა არც ვფიქრობ, აი, ხელისუფლება შეიცვლება და „ომეგას“ ერთი თუ მეორე საქმე როგორ იქნება-მეთქი, თუმცა სამართლებრივადაა საჭირო, რომ ყველამ პასუხისმგებლობა საკუთარი დანაშაულის შესაბამისად აიღოს. თუ ქვეყანა სწორ გზაზე გავა, ვიმეორებ, „ომეგასაც“ ეშველება და _ ყველა დანარჩენსაც.
_ ქალბატონო ნატო, სამართლიანობა ახსენეთ და ეს კითხვაც აუცილებლად უნდა დაგისვათ: იმ ადამიანების გვერდით დგახართ, რომლებმაც, თავის დროზე, თქვენ წინააღმდეგ ბევრი უსამართლობა ჩაიდინეს. მათ გვერდით დგომა გამართლებულია?
_ ნატო ჩხეიძე იმ პროტესტის გვერდით დგას, რომელიც საზოგადოებას აქვს! მე იმ უსამართლობის წინააღმდეგ ვდგავარ, რომელიც ქვეყანაში ხდება! ამიტომ, როგორც გითხარით, ასეთ დროს ყველანაირი განცდა და ემოცია გვერდით უნდა გადაიდოს. თუ პოლიტიკაში არ ვიქნებოდი, ეს განცდები და ემოციები, რა თქმა უნდა, შემრჩებოდა და შესაბამისადაც ვიფიქრებდი, მაგრამ როცა პოლიტიკაში ხარ და ფიქრობ, რომ ცვლილება აუცილებელია, რაღაც უნდა დაივიწყო.
ცხადია, არ ვედრები, მაგრამ მაგალითად, ჩვენს მეფეებს თავიანთი ნების მიხედვით ცოლის შერთვაც კი არ შეეძლოთ. ალბათ, გახსოვთ ბაგრატ მეოთხის ნათქვამი: „ნეტარ მას კაცსა, ვინ არღარა ცოცხალ არს“, ანუ ის ქალი, რომლის ცოლად შერთვაც უნდოდა, მონასტერში რომ წაიყვანეს, ნეტავ, მოვკვდეო, მაგრამ მაშინდელი პოლიტიკური ვითარება მეფის პირადი გრძნობების გვერდით გადადებას და მისგან სულ სხვა მოქმედებებს მოითხოვდა.
არსებული პოლიტიკური ვითარებაც მოითხოვს, რომ ადამიანმა პირადი ემოციები, განცდები, ურთიერთობები დაივიწყოს და ის საქმე გააკეთოს, რომელიც ქვეყნისთვის საჭიროა!
_ დიახ, ასეა, რადგან პოლიტიკაში მხოლოდ მუდმივი მტრები და მეგობრები კი არა, მუდმივი ინტერესები არსებობს.
_ სხვა ვითარებას მიესადაგება, რომ პოლიტიკაში საერთო ინტერესებია.
_ სხვა ვითარებას რატომ მიესადაგება?
_ ახლა პოლიტიკაზე კი არა, იმაზეა საუბარი, ქვეყანა გადარჩება თუ დაღუპვისკენ წავა! როცა ქვეყანა გადარჩება, პოლიტიკურ ინტერესებზე საუბარი მას შემდეგ შეიძლება!
_ და როგორ გგონიათ, ქვეყანა გადარჩება?
_ ჩვენი ძალიან დიდი ისტორიის განმავლობაში ეს ქვეყანა მრავალჯერ გადარჩენილა და ახლაც გადარჩება!
_ მეც ამის იმედი მაქვს, თუმცა მთავარია, რყევები არ იყოს, რადგან მგონია, რომ ჩვენი სახელმწიფო ამ რყევებს ვეღარ გაუძლებს!
_ გაუძლებს!
ჩვენი ხელისუფლება ოჩოფეხებზე დგას, ეს ოჩოფეხები ჩამოემსხვრევა და ქვეყანა სწორი გზით წავა!
_ ძალიან კარგი!

გიორგი აბაშიძე