ხელთათმანი ნასროლია _ ოპოზიციის თითქმის ყველა ფრთა „ოცნების“ წინააღმდეგ, როგორც იტყვიან, ერთ მუშტად გაერთიანდა და ითხოვს, რომ ხელისუფლებამ ვადამდელი არჩევნები დანიშნოს, რომელიც ე. წ. გერმანული მოდელით ჩატარდება. ისე, კულუარებში ხმა დადის, რომ ვადამდელი არჩევნები თავად მმართველ გუნდსაც უნდა. მეტიც, ამ საკითხზე კულუარული მუშაობა „ოცნებამ“, თურმე, ჯერ კიდევ რამდენიმე თვის წინ დაიწყო.
მოკლედ, ყველაფერი იმაზე მიანიშნებს, რომ ვადამდელი გარდაუვალია, თუმცა ახლა საკითხავია, როგორი წესით ჩატარდება ეს ვადამდელი _ მოქმედი საარჩევნო სისტემით თუ „გერმანული მოდელით“?

საზოგადოებამ იცის, მოქმედი სარჩევნო სისტემა რასაც ნიშნავს _ პარლამენტში არიან პროპორციული სიით არჩეული დეპუტატები და ასევე მაჟორიტარებიც, მაგრამ რას ნიშნავს ეს „გერმანული მოდელი“? როგორც „ქრონიკა+“-მა გაარკვია, მაჟორიტარებს გერმანული მოდელიც ითვალისწინებს. თუ ასეა, მაშინ რატომ არის პრინციპული, რომ ვადამდელი არჩევნები არა მოქმედი წესით, არამედ „გერმანული მოდელით“ ჩატარდეს?
ერთი სიტყვით, საარჩევნო არითმეტიკასა და იწილო-ბიწილოზე „ქრონიკა+“ ცესკოს ყოფილ თავმჯდომარეს, გაერთიანებული ოპოზიციის წევრ ზურაბ ხარატიშვილს ესაუბრა:

_ ბატონო ზურაბ, თუ გახსოვთ, არჩევნების ე. წ. გერმანულ მოდელზე „გავრილოვის ღამის“, ანუ მას შემდეგ ვისაუბრეთ, რაც ბიძინა ივანიშვილმა საზოგადოებას ამცნო, ხელისუფლება მზადაა, პროპორციულ არჩევნებზე 2020 წლიდანვე გადავიდესო, თუმცა სანამ კიდევ ერთხელ განვმარტავთ, თუ რას ნიშნავს არჩევნების გერმანული მოდელი და, ზოგადად, რით სჯობია პროპორციული არჩევნები შერეულს, მითხარით, გჯეროდათ, რომ ხელისუფლება დაპირებას შეასრულებდა?
_ დიახ, ამის გარკვეული მოლოდინი არსებობდა, მაგრამ ამ დაპირებას კეთილი სურვილით და ნებით კი არა, სიტუაციიდან გამომდინარე შეასრულებდა, თუმცა ამ მოლოდინს სკეპტიციზმიც ახლდა, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც გახარია პრემიერად დანიშნეს, ანუ გახარიას გაპრემიერებით ეს საკითხი პირადად ჩემთვის კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგა. ზოგადად, 20 ივნისის შემდეგ ივანიშვილს სტრესული ვითარება ჰქონდა და დაპირებებიც ამიტომ გასცა. მოგვიანებით კი შეტევაზე გადმოვიდა და პროპორციული არჩევნების ჩაგდებაც, ალბათ, ყველაფერ ამის ლოგიკური დასასრული იყო.
_ თუ ეჭვობდით, რომ დაპირება არ შესრულდებოდა, მთელი ზაფხული გაერთიანებული ოპოზიცია, რომლის წევრიც ხართ, ამ თემაზე უფრო მეტად რატომ არ აქტიურობდა?
_ თქვენი კითხვა გასაგებია, მაგრამ საქართველოს 30-წლიანი დამოუკიდებლობის ისტორიაში არ არსებობს პრეცედენტი, რომ ასეთი მნიშვნელოვანი დეკლარირებული საკითხი ხელისუფლებას ასე უტიფრად შეეტრიალებინოს, ანუ ყველა ხელისუფლება თამაშის გარკვეულ წესებს იცავდა.
რაც შეეხება ახლანდელ სიტუაციას, ივანიშვილმა, პრაქტიკულად, ყველა ის დაწერილი და დაუწერელი, ასე ვთქვათ, წითელი ხაზი გადალახა, რომელიც პოლიტიკაში არსებობს და თავისი ნათქვამი ურცხვად უარყო. ეს მისი იმიჯისთვის კატასტროფულად დამაზიანებელია და ამიტომ ეს გადაწყვეტილება ივანიშვილის პოლიტიკურ კარიერას ძალიან მალე კრახამდე მიიყვანს!
პოლიტიკაში ასეთი რამ არ შეიძლება, რადგან მას თავისი კანონები აქვს, რომელიც ჩვეულებრივ კანონებზე უფრო მკაცრია და მათ დარღვევას შესაბამისი შედეგები მოჰყვება ხოლმე. ვფიქრობ, ამ შედეგს ძალიან მალე ვნახავთ.
_ ბატონო ზურაბ, გასაგებია, რომ პოლიტიკას თავისი დაწერილი და დაუწერელი კანონები აქვს, მაგრამ გაერთიანებული ოპოზიცია, რომელიც ივანიშვილს ხან „სვავს“ ეძახის და ხანაც სხვა ეპითეტებით ამკობს, რატომ იმედოვნებდა, რომ „ოცნება“ სიტყვას არ გატეხდა?
_ დაპირების ხარისხიც არსებობს.
_ დაპირება დაპირებაა და ხარისხი რა შუაშია?
_ მაგალითად, არსებობს წინასაარჩევნო და ასევე ისეთი პოლიტიკური დაპირებები, რომელიც ქართული პოლიტიკისთვის, ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ, სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია. ივანიშვილის წარსულიდან გამომდინარე, იმის პროგნოზირება, რა თქმა უნდა, შეიძლებოდა, რომ კონკრეტულ შემთხვევაში, თავის პირობას აუცილებლად დაარღვევდა. მან მიიჩნია, რომ ეს შესაძლებლობა ჰქონდა და პირობაც ამიტომ გატეხა.
_ ივანიშვილი რომ სიტყვას გატეხდა ოპოზიცია მზად იყო თუ არა, ანუ გეგმა „ბ“ არსებობდა?
_ ასეთ დროს კონკრეტული გეგმის არსებობა შეუძლებელია, გარდა იმისა, რომ საჯარო პროტესტი უნდა დაიწყოს. ამ ქვეყანაში ყველაფერი უზურპირებული და ჩამოშლილია, ამიტომ ერთადერთი გზა რჩება _ ქუჩაში გამოსვლა და პროტესტი. პროტესტის მოლოდინი ყოველთვის არსებობს, მაგრამ ვერ გეტყვით, რომ კონკრეტულ დღეს ქუჩაში გამოსვლას ვგეგმავდით.
ისე, ამ პროტესტში წინა ხაზი შეიძლება, პოლიტიკოსებმა დაიკავონ, მაგრამ მთავარი მაინც საზოგადოების პროტესტია.
_ საზოგადოებისა და ხალხის განწყობის გარეშე, ბუნებრივია, ვერც ერთი პოლიტიკური ძალა ვერ გავა ფონს, მაგრამ გეგმა „ბ“-ში სხვა რამ ვიგულისხმე, ანუ ოპოზიცია ახლა ითხოვს, რომ ვადამდელი არჩევნები ე. წ. გერმანული მოდელით ჩატარდეს, ე. ი., ამის შესახებ კანონპროექტის ჩაგდებამდეც მუშაობდით?
_ ეს თემები _ არჩევნების პროპორციული ან გერმანული მოდელით ჩატარება ახალი არაა.
_ ანუ?
_ ეს საკითხები გასული საუკუნის 90-იანი წლებიდან მოდის, ბოლო ხუთი წელია, ანუ 2013 წლიდან კი ამ თემებზე ინტერპარტიული ჯგუფის ფორმატში ინტენსიური მუშაობა მიდის. მეტიც, 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ, როცა საარჩევნო სისტემის პერიპეტიები დაიწყო, ერთ-ერთ ალტერნატივად სწორედ გერმანული მოდელი განიხილებოდა, მაგრამ როგორც ახლა, მაშინაც ივანიშვილის პარტიამ მოლაპარაკებები ჩაშალა. სხვათა შორის, მაშინ ეს მოლაპარაკებები პრემიერ კვირიკაშვილის, ასე ვთქვათ, ეგიდით იმართებოდა.
ერთი სიტყვით, ახლა ამ კარგად გავლილი საკითხების წინ წამოწევა გვიწევს, მით უმეტეს, რომ ამ ე. წ. გერმანულ მოდელს, თავის დროზე, კანონპროექტის სახეც ჰქონდა.
_ ბატონო ზურაბ, ყველა პოლიტიკური ძალა მოსახლეობის ინტერესებით აპელირებს, არადა, ხალხმა და მეც, როგორც ხალხის ნაწილმა, წესიერად არ ვიცით, არჩევნების ეს გერმანული მოდელი რას ნიშნავს? ჰოდა, შეგიძლიათ, ამიხსნათ და „განმანათლოთ“?
_ დავიწყოთ იმით, რომ არჩევნების პროპორციული სისტემა უალტერნატივოა, მით უმეტეს, ჩვენი რეალობისთვის ძალიან აუცილებელი და საჭიროა.
რაც შეეება გერმანულ მოდელს, ეს არსებული და პროპორციული საარჩევნო სისტემების გარკვეული მოდიფიკაცია და სინთეზია.
_ ანუ?
_ გერმანული მოდელის შემთხვევაში შედეგები პროპორციულის შედეგებს იძლევა.
_ კიდევ უფრო დავიბენი. არ შეგიძლიათ, მარტივად ამიხსნათ?
_ გერმანული მოდელის შემთხვევაში არჩევნების ჩატარების წესი არსებულ სისტემას ჰგავს, განსხვავება კი ისაა, რომ პროპორციული არჩევნების შემთხვევაში შედეგები პირდაპირ სიის მიხედვით მიდის _ ვთქვათ, თუ საარჩევნო სუბიექტმა ხმების 10 პროცენტი აიღო და 15 ადგილი ერგება, ეს თხუთმეტივე ადგილი საარჩევნო სიიდან დაკომპლექტდება.
გერმანული სისტემის დროს კი არჩევნები მაჟორიტარული წესითაც ტარდება და სია ჯერ იმ მაჟორიტარებით კომპლექტდება, საარჩევნო სუბიექტი რამდენ მაჟორიტარსაც გაიყვანს.
_ ე. ი., რა გამოდის?
_ განვიხილოთ იგივე მაგალითი: თუ საარჩევნო სუბიექტმა ხმების 10 პროცენტი აიღო და პარლამენტში 15 ადგილი ეკუთვნის, მაგრამ, ამასთან, 9 მაჟორიტარი გაიყვანა, საარჩევნო სიის პირველი 9 ადგილი ამ მაჟორიტარებით დაკომპლექტდება, დარჩენილი ექვსი კი საარჩევნო სიაზე წავა.
_ ე. ი., გერმანული მოდელით მაჟორიტარები არ „გადაშენდებიან“, არა?
_ დიახ, მაჟორიტარები მაინც იქნებიან, უბრალოდ, დაკომპლექტების წესია განსხვავებული, ანუ პროპორციულში დაკომპლექტება სიის მიხედვით ხდება, გერმანული მოდელის დროს სია ჯერ იმ მაჟორიტარებით კომპლექტდება, რომლებმაც თავიანთი ოლქები მოიგეს, დარჩენილი ადგილები კი პროპორციული სიით ივსება, თუმცა შედეგის თვალსაზრისით ადგილები იმ ხმების მიხედვით ნაწილდება, რამდენ ხმასაც პარტია მიიღებს.
_ როგორც იქნა, გავიგე, რას ნიშნავს არჩევნების ე. წ. გერმანული მოდელი, მაგრამ, დავუშვათ, პარტიის ყველა მაჟორიტარი ყველა ოლქს იგებს. ასეთ დროს რა ხდება?
_ ჩვენს რეალობაში, ანუ როცა ეს პროექტი იყო ინიცირებული, ეს ჩაკეტილი რაოდენობა გახლდათ.
_ ვერ მივხვდი.
_ ძალიან იშვიათად ხდება, რომ პარტიამ იმაზე მეტი მაჟორიტარი გაიყვანოს, ვიდრე საპარლამენტო ადგილები პროპორციული წესით ეკუთვნის, ანუ, ვთქვათ, პარტიამ 10 პროცენტი მიიღო, ეს იმას ნინავს, რომ პარლამენტში 15 ადგილი ეკუთვნის, მაგრამ, ამავდროულად, 19, ანუ ოთხით მეტი მაჟორიტარი თუ გაიყვანა, ასეთ დროს, პარლამენტარების საერთო რაოდენობას, 150-ს, ეს ოთხი ადგილი მოაკლდება, ანუ დანარჩენ პარტიებს შორის, პროპორციული წესით, 150-ს მინუს 15 კი არა, 146-ს მინუს 15 განაწილდება. ეს უკვე საარჩევნო არითმეტიკაა.
_ შეიძლება, მაგრამ შეხედეთ, რა უნდა გკითხოთ: ჩვენ ყველამ ვიცით და ამას ოპოზიციაც ამბობს, რომ „ოცნება“ არჩევნებს „ცეცხლითა და მახვილით“, ანუ კარტოფილით, დაშინებითა და ადმინისტრაციული რესურსით ატარებს. შესაბამისად, იგივე 2016-ში თითქმის ყველა მაჟორიტარული ოლქი მოიგო და პროპორციულშიც პირველ ადგილზე გავიდა. რა გარანტია არსებობს, რომ იმ შემთხვევაში, თუ ვადამდელი გერმანული მოდელით დაინიშნება, „ოცნებამ“ 2016 წლის სცენარით არ იმოქმედოს?
_ თეორიულად არაფრის გამორიცხვა არ შეიძლება, მაგრამ დღეს „ქართული ოცნება“ ისეთ სიტუაციაში, რომ ამის შანსი და რესურსი, პრაქტიკულად, არ აქვს, თუმცა ვიმეორებ: თუ თეორიულად დავუშვებთ, რომ ასეთი რამ მაინც მოხდება, ასეთ დროს მნიშვნელოვანი ის იქნება, პროპორციულში ხმების რა რაოდენობას აიღებს. 150-კაციან პარლამენტში 73 ადგილი, დაახლოებით, 46-47 პროცენტია. ზოგადად, სისტემა ისე მუშაობს, რომ ის, ვინც ხმას მაჟორიტარს აძლევს, იმავე მაჟორიტარის პარტიას ირჩევს. ჰოდა, აქედან გამომდინარე, „ოცნებას“ საკმაოდ მაღალი შედეგი ექნება. მოკლედ, ყველაფერი ეს იმას ნიშნავს, რომ თუ არჩევნები გერმანული მოდელით ჩატარდა და ეს სცენარი გათამაშდა, „ოცნების“ მთელი სია, პრაქტიკულად, მაჟორიტარებით დაკომპლექტდება.
_ იქნებ, ეს „ოცნებას“ აწყობს კიდეც?
_ ამ შემთხვევაში ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ პარტიის იმ ხელმძღვანელებისთვის, რომლებიც მაჟორიტარობის კანდიდატები არ იქნებიან, მაგალითად, პარლამენტის ახლანდელი თავმჯდომარე და ა. შ., პარტიულ სიაში ადგილი აღარ დარჩება. „ქართული ოცნების“ საპარლამენტო ლიდერებისთვის ყველაზე მტკივნეული მომენტი აი, სწორედ ეს არის და არჩევნების ე. წ. გერმანული მოდელის გაგონება ამიტომაც არ უნდათ, თორემ იგივე მაჟორიტარებისთვის გერმანული მოდელი ძალიან კარგი შეთავაზებაა.
_ ბატონო ზურა, საბოლოო ჯამში, ისეთი შთაბეჭდილება შემექმნა, რომ ამ გერმანული მოდელით ოპოზიცია მაჟორიტარებს უგორებს კენჭს. ვცდები?
_ იცით, როგორაა?
_ როგორ?
_ როცა ჩვენ არსებულ სისტემაზე ვსაუბრობდით, იმით ვაპელირებდით, რომ ხელისუფლება, პრაქტიკულად, იმაზე მეტ ადგილს იღებდა, ვიდრე მიღებული ხმების მიხედვით ეკუთვნოდა. გერმანული მოდელი ამ ხარვეზს, რა თქმა უნდა, ასწორებს, ანუ პარტიას პარლამენტში იმდენი დეპუტატი ეყოლება, რამდენ პროცენტსაც მიიღებს. იმას კი დიდი მნიშნელობა არ აქვს, ეს დეპუტაცია მაჟორიტარებით დაკომპლექტდება თუ _ სიის წარმომადგენლებით.
მოკლედ, ჩვენთვის მთავარია, საარჩევნო სუბიექტმა თუ პოლიტიკურმა ძალამ პარლამენტში იმდენი დეპუტატი გაიყვანოს, რამდენ ხმასაც მიიღებს და არა ისე, როგორც ახლაა _ ბოლო არჩევნებში „ოცნებას“, პირობითად, 40-42 პროცენტი ჰქონდა, მაგრამ პარლამენტში ადგილების სამი მეოთხედი დაიკავა.
_ ისე, ბატონო ზურა, როცა ივანიშვილმა საზოგადოებას პროპორციული სისტემა შესთავაზა, მახსოვს, პირადად თქვენ არჩევნების რეგიონულ-პროპორციულ მოდელზე დაიწყეთ საუბარი. ეს მოდელი ახლა რატომ არ განიხილეთ?
_ რეგიონულ-პროპორციული პროპორციული სისტემის ერთგვარი ვარიაციაა, თან აქამდე შემოთავაზებულზე ბევრად უკეთესი ვერსიაა.
_ ჰოდა, ხელისუფლებას ეს მოდელი რატომ არ შესთავაზეთ?
_ ჯერ ერთი, ხელისუფლება მოლაპარაკებაზე არასოდეს მოდიოდა. მეორეც, იგივე საერთო პროპორციული წესიც, თუ გახსოვთ, 20 ივნისის მერე ივანიშვილმა ისე გამოაცხადა, როგორც დეკლარირებული გადაწყვეტილება.
სხვათა შორის, არსებობს 2014 წლის ევროპარლამენტის დოკუმენტი, რომლითაც იგი საქართველოს ხელისუფლებას მოუწოდებს, არჩევნების რეგიონულ-პროპორციული წესი შემოიღოს.
ზოგადად, საარჩევნო სისტემის შეცვლა დიდი ხნის თემაა და ხელისუფლებისთვისაც ბევრნაირი ვერსიაა შეთავაზებული, თან ეს თემები „ვენეციის კომისიასთანაც“ გავლილია, მაგრამ როგორც მურვან ყრუს ვერ გააგებინებდით ვერაფერს, ისე ივანიშვილიც არაფერს იგებს და ხან ისე წყვეტს, ხან _ ასე. ჰოდა, ზაფხულში პროპორციული გადაწყვიტა და ჩვენ რომ დეტალებში შევსულიყავით, მერე ოპოზიციას დააბრალებდა, აი, პროცესი ჩაშალაო.
_ სხვათა შორის, ახლაც ოპოზიციას აბრალებს.
_ ამის რეალური საფუძველი არ გააჩნია, თუმცა მაგისთანა ურცხვი და უტიფარი ადამიანი ყველაფრის მკადრებელია, რაც აღარც მისიანებისთვისაა საიდუმლო. ამ ადამიანს ქართველი ხალხისა და საზოგადოებისგან პოლიტიკური პასუხისმგებლობა უნდა დაეკისროს!
იმედია, ეს არჩევნებით მოხდება და არა _ გაცილებით ადრე, მაგრამ პროცესი ესკალაციისკენ ივანიშვილს თვითონ მიჰყავს და შესაბამისად, ამის გამორიცხვაც არ შეიძლება!
_ ისე, ბატონო ზურაბ, ეს პირველი შემთხვევა არაა, როცა ხელისუფლებამ არჩევნების კუთხით საზოგადოება გადააგდო. ყოველ შემთხვევაში, თავის დროზე, პროპორციულ სისტემაზე გადასვლის პირობას მიხეილ სააკაშვილიც დებდა, მაგრამ, საბოლოოდ, მანაც გადაიფიქრა. შესაბამისად, ვერ ვიტყვით, რომ ივანიშვილმა ამ მხრივ რამე წარმოუდგენელი ჩაიდინა.
_ როგორც გითხარით, ეს თემა 90-იანი წლებიდან მოდის, როცა საარჩევნო მოდელზე მუშაობა დაიწყო, მაგრამ ამ დავაში კომპრომისული ვერსია მოიძებნა, რომ არჩევნების ნახევარი მაჟორიტარული წესით ჩატარებულიყო, ნახევარი კი _ პროპორციული. ეს მემკვიდრეობა აქამდე გამოგვყვა.
_ ეს მესმის, მაგრამ ოპოზიციას პროპორციულ სისტემაზე გადასვლას სააკაშვილიც ხომ დაჰპირდა, მაგრამ „გადააგდო“, დაგავიწყდათ?
_ ეს, როგორც მახსოვს, 2008 წლის არჩევნებზე იყო. მაშინ ამ პროცესებში არ ვმონაწილეობდი და დეტალები არ მახსოვს, თუმცა, კი ბატონო, პოლიტიკურ სპექტრთან ამ თემაზე საუბარი იყო, მაგრამ მოლაპარაკებით არ დასრულდა.
ჯერ ერთი, ამაზე წინა ხელისუფლებამ პასუხი პოლიტიკურად აგო. მეორეც, დღემდე ქვეყანა ასეთ იწილო-ბიწილოშია და იმის თქმა, ყველაფერი ეს როგორ დამთარდება, ძალიან ძნელია.
_ ვთქვათ, ხელისუფლება ოპოზიციის ულტიმატუმს დასთანხმდა და თქვა, კი ბატონო, ვადამდელი არჩევნები გერმანული მოდელით ჩატარდება, მაგრამ საარჩევნო ადმინისტრაცია არ შეიცვლებაო. ასეთ დროს „ანტიოცნებელები“ რას იზამთ?
_ სიმართლე გითხრათ, ჩვენი ძირითადი აქცენტი საარჩევნო სისტემაზეა, რადგან ეს ძალიან დიდი საკითხია, რაზეც ოპოზიციის ფართო კონსენსუსიც არსებობს. დაკომპლექტებამდე კი ჯერ არ მივსულვართ.
_ რას ჰქვია, არ მისულხართ? _ ოპოზიცია საარჩევნო ადმინისტრაციის შეცვლას აღარ ითხოვს?
_ კი, როგორ არ ვითხოვთ. მეტიც, აქ მხოლოდ საარჩევნო ადმინისტრაციის თემა არ არის.
_ აბა, კიდევ რა თემაა?
_ ის მექანიზმები უნდა შეიქმნას, რომელიც მომავალი საპარლამენტო არჩევნების სამართლიან ჩატარებას უზრუნველყოფს. ამ მექანიზმის ერთ-ერთი აუცილებელი კომპონენტი მთავრობის შეცვლა და დროებითი ეროვნული თანხმობის ჩამოყალიბებაა, თორემ გახარიას მთავრობის მიმართ არანაირი ნდობა არ არსებობს. იგივე შეიძლება ითქვას საარჩევნო ადმინისტრაციაზეც, რომელიც ამ ხელისუფლების პირდაპირი გაგრძელებაა.
_ საარჩევნო ადმინისტრაცია მხოლოდ ამ კი არა, ყოველთვის ყველა ხელისუფლების პირდაპირი გაგრძელება იყო.
ჩვენ ხომ ვიცით, რომ ივანიშვილი „ტრიუკების“ ოსტატია. ჰოდა, ასეთი „ტრიუკი“ რომ ჩაატაროს _ ვადამდელ არჩევნებზე წამოვიდა და გერმანულ მოდელზეც დაგთანხმდათ, მაგრამ არც მთავრობა შეცვალა და არც _ საარჩევნო ადმინისტრაცია, ასეთ შემთხვევაში ოპოზიცია რას აკეთებს?
_ მთელი ოპოზიციის სახელით ნამდვილად ვერ ვილაპარაკებ, თან ამაზე მსჯელობა მაშინ მოგვიწევს, თუ ეს საკითხი დადგება.
ისე, შეგახენებთ, რომ მთელი ოპოზიცია, მათ შორის, ოპოზიციიდან წამოსული ჯგუფებიც, ანუ ყველანი ერთ აზრზე ვართ და ამ თემებზე კონსულტაციებს ვმართავთ.
საერთოდ კი ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული, ზეწოლა როგორი იქნება. თუ საკმარისი არ იქნება, არაფერზე წამოვა. ხომ ვნახეთ, რომ თითქოს წამოსული იყო, მაგრამ ყველაფერი უკან დაატრიალა.
მოკლედ, თუ საკმარისი ზეწოლა იქნება, მარტო დათმობაზე კი არ წამოვა, არამედ ხელისუფლებიდან წასვლაც მოუწევს!
ასე რომ, ქართველ ხალხზეა დამოკიდებული, პროტესტის გამოხატვისას რამდენად აქტიური იქნება!
_ ზოგი ამბობს, რომ ვადამდელი არჩევნები თავად ივანიშვილს აწყობს. თუ ასეა, მაშინ გამოდის, რომ ოპოზიცია მის ანკესს წამოეგო, არა?
_ არ ვარ დარწმუნებული, რომ ივანიშვილს ვადამდელი არჩევნები აწყობდეს, მით უმეტეს, იმ ნეგატივის ფონზე, რომელიც ამ „გადაგდებით“ მიიღო, მაგრამ ოპოზიცია ნებისმიერი ტიპის არჩევნებისთვის ნებისმიერ დროს მზადაა! ივანიშვილის უტიფრობას საზღვარი ხომ უნდა ჰქონდეს?
მოკლედ, ჩვენ არანაირი პრობლემა არ გვაქვს.
_ გამორიცხავთ, რომ ივანიშვილი ვადამდელზე არსებული საარჩევნო სისტემით წამოვიდეს?
_ ასეთ შემთხვევაში, დამატებით მიუწევს პოლიტიკური ფასის გადახდა, როგორც „გადამგდებსა“ და უსინდისო მოთამაშეს! როცა მოთამაშე უწესოდ თამაშობს და წესებს არ იცავს, ცოტა ცხვირშიც უნდა მოარტყა!
ასე რომ, არ გვეშინია, მით უმეტეს, უმრავლესობა იშლება და გაბრაზებული და გადაგდებული ქართველი ამომრჩეველი „ოცნებას“ საკადრის პასუხს გასცემს!
არ შეიძლება, 2020 წლის ოქტომბრამდე ქვეყანა ისეთ ქაოსსა და კრიზისში იყოს, როგორშიც ახლაა. ასეთ დროს გამოსავალი ყოველთვის ვადამდელი არჩევნებია, რასაც ვითხოვთ, მაგრამ ჩვენ სამართლიანი თამაშის წესებსაც მოვითხოვთ და თუ ივანიშვილი ამაზე უარს იტყვის, პასუხსაც შესაბამისად აგებს! მოკლედ, ვნახოთ, ვინ _ ვის!

გიორგი აბაშიძე