„საპატრიარქოს ამბავი ნაწილობრივ მაინც რომ დადასტურდეს და, პარალელურად, გეი თემატიკაზე გადაღებულმა ფილმმა ქართველებს ისტორიაში პირველი „ოსკარი“ მოგვიტანოს, შეგვიძლია, 2019 წელი ქართული საჯდომის დესაკრალიზაციის წლადაც კი გამოვაცხადოთ“, _ ამ სიტყვების ავტორი პოლიტიკური გაერთიანება „გირჩის“ ერთ-ერთი ლიდერი, იაგო ხვიჩიაა, რომელსაც „ქრონიკა+“ ზუსტად იმ დროს ესაუბრა, როცა ჰომოფობიური ჯგუფები „ამირანსა“ და სხვა კინოთეატრების წინ იყვნენ შეკრებილნი და ქართულ-შვედური ფილმის _ „და ჩვენ ვიცეკვეთ“ _ პრემიერას ძალადობრივი მეთოდებით აპროტესტებდნენ.

რატომ გახდა ხსენებული ფილმი დაპირისპირების მიზეზი და, ზოგადად, რატომ იწვევს საქართველოში ყველაფერი ის არეულობას, რაც, პირდაპირ თუ ირიბად, სექსს უკავშირდება? _ ეს, შესაძლოა, იმის ბრალია, რომ ჩვენ პოსტსაბჭოთა ქვეყანა ვართ, ჩვენს ყოფილ სამშობლოში, ანუ საბჭოთა კავშირში კი, მოგეხსენებათ, „სექსი არ არსებობდა“. ჰოდა, როგორც ჩანს, მავანს ახლაც სჯერა „წეროების ამბის“ და სწორედ ამიტომაც მიიჩნევს საკუთარ მოქალაქეობრივ ვალად, რომ სხვისი საჯდომი დაიცვას.
ერთი სიტყვით, სასაცილოა, მაგრამ ფაქტია: საქართველოში პატრიოტიზმი მავანთათვის სხვისი უკანალის დაცვის პროპორციულია!
ამავე კონტექსტში ისიც გაუგებარია, თუ რას ნიშნავს ფრაზა _ „ქართველობას გვართმევენ“?! ქართველობა ტერიტორია ხომ არ არის, რომ ვინმემ მისი ოკუპაცია მოახდინოს? ისე, ისიც საინტერესოა, ქართველობის დამცველები იმას რატომ არ აპროტესტებენ, ოკუპანტმა რუსეთმა ჩვენი ქვეყნის 20% რომ წაგვართვა?
ეს ის კითხვებია, რომლებზედაც „მეკომბლეებსა“ და მათთან გათანაბრებულ „ქართველობის მცველებს“ პასუხები არ გააჩნიათ. არადა, კარგად თუ დავაკვირდებით, სინამდვილეში, ქართველობას და ქვეყანასაც მხოლოდ კრემლი გვართმევს, იგივე დასავლეთი კი ჩვენს ნებისმიერ შესაძლებლობას შესაბამისად აფასებს. ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, ზემოხსენებული ფილმი, რომლის რეჟისორიც ქართული წარმოშობის შვედია, არაერთი საერთაშორისო კინოფესტივალის ფავორიტი გახდა და, იაგო ხვიჩიას თქმისა არ იყოს, იმის ალბათობაც არსებობს, რომ „და ჩვენ ვიცეკვეთ“ ოსკაროსანი გახდეს. ჰოდა, რა ანერვიულებს რაინდის ხალხს, მართლაც გაუგებარია!
ამასთან, არსებობს კიდევ ერთი კითხვის ნიშანი, კერძოდ: ისინი, ვინც სხვის საჯდომებს იცავენ, არგუმენტად ტრადიციები და მართლმადიდებლობა მოჰყავთ, ანუ ამტკიცებენ, რომ ჰომოსექსუალიზმი სოდომური ცოდვაა. დიახ, ბიბლიურად მართლაც ასეა, მაგრამ როგორც ბოლო მოვლენები ცხადყოფს, ამ სოდომური ცოდვისგან თავისუფალი არც ეკლესიაა, ამიტომ გაუგებარია, სოდომ-გომორას „ტაბურეტკებით“ მაინცდამაინც კინოთეატრებთან რატომ აპროტესტებენ და არა _ ეკლესიებთან? ისე, ყველაფერ ამას ფროიდისებურად თუ მივუდგებით, ახსნას ძალიან მარტივად მოვუძებნით, მაგრამ ვინაიდან ვითარება ისედაც მყიფეა და ემოციები ჭარბობს, შორს არ წავალთ და ყოველგვარი ახსნა-განმარტებების გარეშე იაგო ხვიჩიას ინტერვიუს შემოგთავაზებთ, რომელიც საეკლესიო სკანდალებში ცუდს ვერაფერს ხედავს და „ქრონიკა+“-სთან ამბობს, რომ იმ სისტემის გახსნა, რომელიც 40 წელი ჩაკეტილი იყო, კარგია. ამასთან, ხვიჩია მიიჩნევს, რომ ყველაფერი ეს კიდევ დიდხანს არ დამთავრდება, ანუ ბოთლიდან ამოშვებული ჯინის უკან ჩაბრუნება გაჭირდება და საზოგადოება კიდევ არაერთი სკანდალური ფაქტის მოწმე გახდება:

_ იაგო, ზუსტად ახლა, როცა ჩვენ ვსაუბრობთ, თბილისისა და ბათუმის კინოთეატრებთან დიდი წივილ-კივილია _ ჰომოფობიური და ულტრამემარჯვენე ჯგუფები, ანუ რაინდ ვასაძის მიმდევრები და „მარშისტები“ ლევან აკინის ფილმის _ „და ჩვენ ვიცეკვეთ“ პრემიერას აპროტესტებენ. ფილმის სანახავად რატომ არ წახვედით?
_ ამ ფილმთან დაკავშირებით, სატელევიზიო ჩართვა მქონდა.
_ ჩართვა რომ არ გქონოდათ, პრემიერას დაესწრებოდით, ანუ გაინტერესებთ, რა ხდება ფილმში?
_ სიმართლე გითხართ, ამ ფილმის მიმართ, ფონის მიუხედავად, განსაკუთრებული ინტერესი არ გამჩენია. უბრალოდ, გავიგე და ვიცი, რომ ამ ფილმში გეი სცენებია, თუმცა მხოლოდ ეს არ იქნება, რადგან სურათმა სხვადასხვა ფესტივალზე წარმატებას მიაღწია.
მოკლედ, ამ ფილმის მიმართ რამე განსაკუთრებული ინტერესი არ მაქვს, თუმცა როცა ინტერნეტში დაიდება და საჯაროდ ხელმისაწვდომი იქნება, ალბათ, ვნახავ. ვცდი, რომ ვნახო და თუ მომეწონა, ბოლომდე ვუყურებ, თუ არადა, როგორც სხვა ფილმების შემთხვევაში, მხოლოდ პირველ ნაწილს ვნახავ.
_ იაგო, სასულიერო პირები ირწმუნებიან, ამ ფილმის ნახვის შემდეგ ადამიანს სექსუალური ორიენტაცია შეეცვლებაო. ჰოდა, თუნდაც იმის გამო, რომ ფილმის პირველ ნაწილს ნახავთ, არ გეშინიათ, რომ ორიენტაცია შეგეცვალოთ?
_ არ მეშინია!
ისე, არ ვიცი, ამაზე სერიოზული კომენტარი როგორ უნდა გავაკეთო. მღვდლებმა ჰომოსექსუალობაზე და, ზოგადად, სექსუალობაზე, ალბათ, ჩემგან განსხვავებული რამე იციან. ერთი სიტყვით, არ მგონია, რომ ამაზე საუბარი სერიოზული იყოს. ზოგადად, მსგავსი შიშები არ მაქვს და სხვებსაც მოვუწოდებ, არ ეშინოდეთ, რადგან ჰომოსექსუალობა ფილმის ყურებით არ გადადის!
_ პირადად მე მგონია, რომ მსგავს თემებზე საუბრით არც ერი უნდა კარგავდეს დროს და არც _ ბერი, მაგრამ ფაქტი ჯიუტია: „და ჩვენ ვიცეკვეთ“ ბოლო დღეების მთავარ, ასე ვთქვათ, პოლიტიკურ მოვლენად იქცა. საერთოდ, დაკვირვება ცხადყოფს, რომ სექსუალური თემატიკა ჩვენებური პოლიტიკური ცხოვრების ხერხემალია. ამას რით ხსნით?
_ საამისოდ ბევრი ფაქტორი არსებობს.
_ მაინც?
_ ზოგადად, საქართველოში ასეთი თემატიკის გაპროტესტება მომგებიანია და მნიშვნელობა არ აქვს იმას, რასაც აკეთებ, მომგებიანია თუ არა ან რამეს ცვლის თუ არა. სხვათა შორის, ჯერ კიდევ 2006 წელს დენ ბრაუნის რომანის ეკრანიზაციას აპროტესტებდნენ და ის ხალხი, ვინც მაშინ აპროტესტებდა, ახლა პარლამენტშია.
მოკლედ, ყველაფერი ეს წარმატებული პოლიტიკის ერთ-ერთი გზაა და ახლაც სწორედ ამას ცდილობენ _ რომ საპარლამენტო არჩევნებში იმდენი ხმა მიიღონ, პარლამენტში თუნდაც ერთი ადამიანი გაიყვანონ. ვინაიდან ხმები ასე იშოვება, სტიმულიც არის, რომ ადამიანები ქუჩაში გამოვიდნენ და იყვირონ, თითქოს რამე ქართულს იცავენ და მერე ამ იმიჯით პარლამენტში შევიდნენ.
ერთი სიტყვით, მთელი ამ ამბების ერთი ნაწილი პოლიტიკურია, მეორე კი _ ამ ქვეყანაში სწორედ ახლა ეს საკითხი განსაკუთრებული სიმძაფრით დგას, ანუ ამდენი ხნის განმავლობაში საქართველოს ეკლესია სექსუალური უმცირესობების, პრაქტიკულად, დემონიზებას სხვადასხვა ფორმით, მათ შორის, ძალადობრივად ეწეოდა. ახლა კი მსგავსი სკანდალის ეპიცენტრში თავად ეკლესია მოექცა და, შესაბამისად, ეკლესიას ქართველი ხალხი კი არა, მის მიერვე აგორებული ისტერია ებრძვის, აი, სექსუალური უმცირესობის წარმომადგენელი ადამიანები ღმერთისგან შორს დგანანო და ა. შ.
ისე, არიან ადამიანები, რომლებსაც ეს საკითხი მართლა აწუხებთ და გულწრფელად ფიქრობენ, რომ ყველაფერი ეს ქართულ ღირსებას არ შეეფერება, თუმცა პირადად მე ამასაც ცინიკურად ვუყურებ.
_ რატომ?
_ ეს ამბავი ქართველობასთან კავშირში არ არის, მაგრამ თუკი ვინმეს ეს გულწრფელად აწუხებს, ფილარმონიასთან არ უნდა აპროტესტებდეს.
_ აბა, სად?
_ სხვაგან არის გასაპროტესტებელი _ იქ, სადაც ახლა რეალურად არის მთავარი სკანდალის კერა: ბოლოს და ბოლოს, ადამიანები გამოდიან და ერთი მეორეს, მათ ენაზე რომ ვთქვათ, სოდომურ ცოდვაში ამხელენ!
_ იაგო, ეკლესია ჰომოსექსუალიზმის დემონიზაციას წლების განმავლობაში, იქნებ, იმიტომ ახდენდა, რომ ამით საკუთარი, როგორც იტყვიან, სისუსტის დამალვას ცდილობდა, ანუ ეს დემონიზება ერთგვარი პრევენცია ხომ არ იყო?
_ მაგათ თავში არ ვზივარ და, ცხადია, არ ვიცი, რას ფიქრობდნენ, მაგრამ თუ ასე ფიქრობდნენ, ეს, ალბათ, იქიდან გამომდინარე იყო, რომ ბიბლიის თანახმად, არა არს დაფარული, რომელიც არ გაცხადდეს.
მოკლედ, ამ ტიპის ბრძოლის გამოცხადება თუ იმას ემსახურებოდა, რომ ეკლესიას ის დაეფარა, რაც მის წიაღში ხდებოდა, ეს სტრატეგია არარაციონალური მგონია, მაგრამ ფაქტია: იგივე კინოთეატრებთან ადამიანები იმ სკანდალის ფონზე, რაც ეკლესიაში ხდება, მივიდნენ და ფილმის ჩვენებას აპროტესტებენ. ყველაფერი ეს ბევრი ადამიანის არარაციონალურობის დადასტურებაა. ყოველ შემთხვევაში, ამის გარდა, შეფასებით ნაწილში, სხვა რამის თქმა ძალიან რთულია.
_ იაგო, თქვენი არ ვიცი, პირადად მე კი ვფიქრობ, რომ ყველაფერი ის, რაც ბოლო დროს ეკლესიის გარშემო ხდება, ვიღაცის ან ვიღაცების ინტერესებში შედის.
_ ჩვენ შეგვიძლია, მხოლოდ ვარაუდებით ვისაუბროთ.
_ რა თქმა უნდა.
_ ჩემი ვარაუდი ყველაზე დამაჯერებელი მგონია.
_ ანუ თქვენი ვარაუდი როგორია?
_ პატრიარქი ასაკში შევიდა და საპატრიარქო ტახისტისთვის ბრძოლა დაიწყო!
_ ეს მხოლოდ თქვენი კი არა, ძალიან ბევრის ვარაუდია!
_ საპატრიარქო ტახტისთვის ბრძოლა ახალი არ არის, თუმცა ეს ბრძოლა თვალნათელი „ციანიდის საქმით“ გახდა. ეს სკანდალი ისე წავიდა, რომ რაღაცები არ დაიმალა და ადამიანებმა სხვადასხვა თემაზე საუბარი საჯაროდ დაიწყეს. ის, თუ რა არის ტყუილი და რა _ მართალი, ალბათ, აწი უნდა გაირჩეს, თუმცა ამ წუთას ფაქტია: სკანდალი აღმავლობას განიცდის. საქართველოს ეკლესიაში ახლა არსებული კრიზისი იგივე თემატიკას უკავშირდება, რომელსაც სასულიერო პირები და მათი ლოცვა-კურთხევით სხვა ადამიანები კინოთეატრებში აპროტესტებენ.
მოკლედ, ყველაფერი ეს, თუ შორიდან შევხედავთ და ნეიტრალური თვალით დავაკვირდებით, საკმაოდ ცინიკურია!
_ სკანდალი, როგორც წესი, მაქსიმუმ, სამი დღე ცოცხლობს ხოლმე, თუმცა „ნაკურთხი სექსის“ სკანდალი ძალიან დიდი ხანია, გრძელდება, ანუ უნდა ვივარაუდოთ, რომ ამ სკანდალს ძალიან კარგი რეჟისორი ჰყავს, რომელიც საზოგადოებას მოდუნების საშუალებას არ აძლევს?
_ არა.
_ აბა?
_ ჩემი აზრით, ეს მასშტაბური სკანდალია და თუნდაც ისტორიის წიგნში რომ წაგვეკითხა, ერთ-ერთი ეპისკოპოსი პატრიარქს მამათმავლობაში ადანაშაულებდა, მაინც სკანდალი იქნებოდა და გაგრძელება მოყვებოდა. ახლაც სწორედ ასე ხდება და ნელ-ნელა 40-წლიანი დახურული სისტემის გახსნის მოწმენი ვხდებით და იმას ვნახულობთ, რაც შიგნით რეალურად ხდებოდა.
ცხადია, არ ვიცი, იგივე პედოფილია ან ნებისმიერი სხვა ტიპის დანაშული თუ ცოდვა ვის დაუმტკიცდება, მაგრამ ნელ-ნელა ჩანს, რომ ეკლესიის დახურვამ შედეგი არ გამოიღო და იქ ყველაფერი აყროლდა!
ერთი სიტყვით, ამ კვანძის გახსნას უფრო მეტად ველოდები და, ალბათ, კიდევ ძალიან ბევრ სიახლეს გავიგებთ! ყოველ შემთხვევაში, ამ ჯინის ბოთლში ჩაბრუნება წარმოუდგენელი მგონია!
_ სექსი უფრო სკანდალური რატომ გამოდგა, ვიდრე პატრიარქის შესაძლო ლიკვიდაცია?
_ პატრიარქის ლიკვიდაცია ნაკლებად დამაჯერებელი გახდა.
_ ჰოდა, რატომ?
_ თავიდან, როცა პირველად ითქვა, აი, პატრიარქის მოკვლა უნდოდათო, ასპროცენტიანი დამაჯერებლობა არ იგრძნობოდა. მერე კი ყველაფერი ეს ისე გადაკვალიფიცირდა, როგორც შორენას მოკვლის მცდელობა. ამ წარმოდგენას კი, საბოლოო ჯამში, ბოლო იმან მოუღო, რომ პროკურატურა ძალიან არადამაჯერებელი იყო და საზოგადოებისთვისაც ნათელი გახდა, რომ დეკანოზი მამალაძე ციხეში იმიტომ არ ჩაუსვამთ, რომ ვინმეს მოკვლას ან მოწამვლას აპირებდა.
მოკლედ, ლოგიკა, აი, პატრიარქს წამლავდნენო, ჩამოიშალა და ძალიან ბევრ ადამიანს ამისი არ სჯერა. შეიძლება, ვინმეს სჯერა, მაგრამ ეს არასაკმარისია!
_ „ციანიდის საქმე“ რომ ბლეფია, ცხადია, ყველამ იცის, მაგრამ ამ შემთხვევაში მეუფე იაკობის სკანდალურ განცხადებაზე გკითხეთ, რომლის თანახმადაც, ექსპრემიერ კვირიკაშვილის კაბინეტში, თურმე, პატრიარქის ლიკვიდაცია იგეგმებოდა.
_ იაკობის განცხადებები ძალიან მნიშვნელოვანი იყო და სკანდალიც გამოიწვია, თუმცა მეორე დღეს პეტრე ცაავამ იაკობზე ბევრად ხმაურიანი განცხადება გააკეთა. ის, რაც იაკობმა თქვა, შეიძლება, დანაშაულის ნიშნებს ბევრად უფრო შეიცავდა, ანუ შეიძლება, დადგენილიყო, ხელისუფლება ბოლო დროს საპატრიარქო ტახტისთვის ბრძოლაში რამე ფორმით ერეოდა თუ არა, მაგრამ ობიექტურად თუ შევხედავთ, ის, რაც წმინდა სინოდიდან გამოსულმა პეტრემ თქვა, ბევრად უფრო სკანდალურია.
_ ჰოდა, ამას გეკითხებით, რატომ?
_ იმიტომ, რომ ამ ქვეყანაში ამ სიტყვების საჯაროდ გამოყენება ყველას უკვირს. ყოველ შემთხვევაში, ამდენი წლის ვარ, ბევრ რამეს ვაკვირდებოდი, მაგრამ მსგავსი რამ არათუ ჩემი ასაკის, არამედ უფროსი თაობის წარმომადგენლებსაც არასოდეს გაუგიათ, ანუ მსგავსი რამ ისტორიაში, პრაქტიკულად, პირველად ითქვა, თან ისეთი ფორმით, რომ იმ დღესა და წუთზე საზოგადოების ყურადღება მთლიანად იყო პედალირებული. რაც პეტრემ თქვა, ცხადია, ყველა აიტაცებდა, თუმცა პირადად მე ნებისმიერ ადამიანს ვურჩევდი, როცა ასეთ რამეზე მიდის, აუცილებლად რაიმე სახის მტკიცებულებები ჰქონდეს, მაგრამ პეტრეს ნათქვამმა, მტკიცებულებების გარეშე, საზოგადოებაში მნიშვნელოვანი რყევები გამოიწვია და, როგორც გითხარით, ამ რყევების ასე მარტივად დამთავრებას არ ველოდები!
_ იაგო, იზიარებთ თუ არა ვერსიას, რომ მეუფე პეტრემ, ნებსით თუ უნებლიეთ, ივანიშვილის დავალება შეასრულა?
_ დიახ, ეს ერთ-ერთი ვერსიაა, რომელიც მომისმენია და ეს ვერსია შეიძლება, ვინმეს ლოგიკურად მოეჩვენოს ან _ არა, მაგრამ მტკიცებულებაზე საუბარი საკმაოდ რთულია.
ზოგადად, გამორიცხული არაფერია, მაგრამ ვინაიდან ბევრი რამ არ ვიცი და ჩემს გონებრივ მოზაიკაში ამ საკითხთან დაკავშირებით ყველა უჯრედი შევსებული არაა, ამ თემაზე საუბარი გამიჭირდება.
აქედან გამომდინარე, ვფიქრობ, ყველაფერი საპატრიარქო ტახტისთვის ბრძოლის ამბავია და ეს, პრაქტიკულად, დადასტურებულია. ამიტომაც ადამიანებს შემიძლია, ამ დავაში შევყვე, თუმცა ბოლომდე არ ვარ დარწმუნებული, ამა თუ იმ კანდიდატს ვინ ეხმარება.
ისე, მგონია, რომ ყველაფერში ხელისუფლება არის გარეული და ეს „ციანიდის საქმიდანაც“ ჩანს, თუმცა იმის მტკიცებულება, რაც პეტრემ თქვა, ხელისუფლებამ ათქმევინა თუ არა, არ მაქვს და არ მინდა, ზედმეტი რამე წამომცდეს!
_ საეკლესიო სკანდალი 2020-ის არჩევნებს დაემთხვა, ანუ გულახდილად თუ ვიტყვით, საარჩევნო კამპანია, პრაქტიკულად, დაწყებულია. არსებული მოცემულობა 2020-ის არჩევნებზე როგორ იმოქმედებს, მოგებული ვინ დარჩება _ ხელისუფლება თუ ოპოზიცია?
_ არჩევნებამდე რაღაც შეიცვლება.
_ კერძოდ, რის შეცვლას ელოდებით?
_ არჩევნებამდე ან ის გაირკვევა, რომ ბრალდებები მართალია და საზოგადოების ემოციები სხვა მიმართულებით წავა, ან ის გაირკვევა, რომ ვიღაცას ეკლესიაში არეულობა აწყობდა და ვისაც ეს დაბრალდება, მისი პასუხისმგებლობა დადგება, თუმცა არჩევნებამდე დიდი დროა დარჩენილი და ეს დინამიკური კონფლიქტი ხან იქით წავა, ხან აქეთ წამოვა, _ არავინ იცის, საბოლოოდ, რა ფორმას მიიღებს. ერთადერთი მხოლოდ ის ვიცით, რომ ყველაფერი ასე არ დარჩება!
ჩემი აზრით, მთავარია საზოგადოებრივი განწყობა, ანუ ადამიანები რას დაიჯერებენ. არჩევნებზე გავლენაც იმას ექნება, რასაც ადამიანები დაიჯერებენ.
_ იაგო, გკითხეთ და არ მიპასუხეთ: საზოგადოებაში ახლა არსებული განწყობით მოგებული ვინაა _ ხელისუფლება თუ ოპოზიცია?
_ თუ ყველაფერს პოლიტიკურ პრიზმაში განვიხილავთ, ვითარება ასეთია: 40 წლის განმავლობაში გვეგონა, რომ საპატრიარქოში ყველაფერი მოგვარებული იყო და არც კონფლიქტი არსებობდა, თუმცა უცებ დავინახეთ, რომ საპატრიარქოში დაპირისპირება არსებობს და ისიც დავინახეთ, რომ ადამიანები, რომლებიც საპატრიარქოში სხედან და წმინდანები გვეგონენ, სინამდვილეში, ჩვეულებრივი ხალხია და შეცდომებსაც უშვებს!
ამის გაგება საზოგადოებისთვის ცალსახად კარგია, თუმცა არ ვიცი, ელექტორალური თვალსაზრისით ვინ იგებს. მგონია, ჯერჯერობით, ხელისუფლება ელექტორალური თვალსაზრისით აგებს.
_ რატომ?
_ ზოგადად, ითვლება, რომ ქვეყანაში ყველაფერზე _ კარგი ხდება თუ ცუდი, ირიბად პასუხისმგებელი ხელისუფლებაა, თუმცა როგორც ვთქვი, არჩევნებამდე დიდი დროა და გააჩნია, პროცესი როგორ განვითარდება.
ასეა თუ ისე, სადისკუსიოდ კარი გაიხსნა, რაც კარგია. თუ ეს ხელისუფლებამ გამოიწვია, უნდა ვთქვათ, რომ ეს ცალსახად უარყოფითი არ არის!
_ ანუ ის, რაც საპატრიარქოში ხდება, საბოლოო ჯამში, პოზიტიურია?
_ დიახ, ქვეყნისთვის პოზიტიურია. რაც შეეხება მორალური შეფასების ნაწილს, ყველა დეტალი გაირკვევა და ქართველი ხალხი გადაწყვეტილებასაც მიიღებს.
_ იაგო, ის ვერსიაც არსებობს, რომ ყველაფერ ამის უკან შესაძლოა, უცხო ქვეყნის სპეცსამსახური იდგეს. თქვენ რას იტყვით?
_ რუსულ სპეცსამსახურებს გულისხმობთ?
_ თუნდაც.
_ სიმართლე გითხრათ, ასე არ მგონია.
_ დამისაბუთეთ, რატომ არ გგონიათ?
_ თუ ვინმეს არ აწყობს, დახურული სისტემები გამოამზეუროს, მით უმეტეს, როცა ამ სისტემებში ყველაფერი რიგზე არ არის, ეს რუსული სპეცსამსახურებია! ამიტომ არ მჯერა, რომ ეს ამბავი საპატრიარქოში მათ მოაწყვეს, თუმცა მჯერა, რომ საპატრიარქოში ძალიან დიდი რუსული გავლენები არსებობს.
_ ჰოდა, თუ გჯერათ, რომ საპატრიარქოში რუსული გავლენები ძალიან დიდია, რატომ არ გჯერათ, რომ ის, რაც იქ ხდება, რუსული თამაშები იყოს?
_ არ მგონია, რომ ის, რაც ახლა ეკლესიაში ხდება, რუსული სპეცმსახურებისთვის კარგი ამბავი იყოს, რადგან მათ ეს არ აწყობთ.
_ რატომ არ აწყობთ?
_ რუსულ სპეცსამსახურებს ერთიანი, კონსოლიდირებული ქართული ეკლესია აწყობთ, რომელსაც თვითონ მართავენ. ეს პროცესი კი რუსების ამ ხედვას, პირიქით, ხელს უშლის.
_ კარგი, რუსული სპესამსახურები გამოვრიცხოთ, მაგრამ იგივეს თქმა სხვა ქვეყნებზეც შეგვიძლია?
_ ვერსიების დონეზე, რა თქმა უნდა, ყველაფრის თქმა შეიძლება, მაგრამ ასეთი ეჭვი არ გამჩენია, თან მტკიცებულებაც არ მაქვს, რომ ვთქვა, აი, იმის მოტივაცია, რაც ეკლესიაში ხდება, რომელიმე ქვეყნის სპეცსამსახურს ჰქონდა-მეთქი. ვთქვათ, ამერიკულ სპეცსამსახურებს ეს ამბავი რაში უნდა აწყობდეთ?
ასევე არ მგონია, ევროპაში იმაზე ღელავდნენ, თუ ვინ იქნება საქართველოს პატრიარქი. აქედან გამომდინარე, ვფიქრობ, ეს ჩვეულებრივი შიდა, ანუ საპატრიარქოს ტახტისთვის ბრძოლაა, რომელსაც სხვადასხვა კანდიდატი ან მათი მხარდამჭერები ასტიმულირებენ!
_ თუ ყველაფერი ეს საპატრიარქო ტახტისთვის ბრძოლაა და მეტი არაფერი, მაშინ ჩნდება ლოგიკური კითხვა: უმაღლესი სასულიერო პირები ერთმანეთს პატრიარქობისთვის ჭამენ, გავლენებისთვის თუ ქონებისთვის?
_ ზოგადად, საზოგადოებაში ძალაუფლებისთვის ბრძოლა საკმაოდ ბუნებრივია, ანუ ჩვენ, ადამიანები, ვცდილობთ, რომ გარკვეული იერარქიები გვქონდეს.
აქედან გამომდინარე, საპატრიარქოში ძალაუფლებისთვის ბრძოლაც საკმაოდ ბუნებრივი ამბავია. ამასთან, უნდა გვესმოდეს, რომ საპატრიარქო ტახტი მხოლოდ თანამდებობა კი არა, უზარმაზარ ქონებაზე წვდომაა. აქ მილიარდებზეა საუბარი, რაც მხოლოდ ავტომანქანებში კი არა, სხვა უძრავ ქონებაშიც გამოიხატება. ასევე საპატრიარქოს აქვს ბიუჯეტიდან დაფინანსება და ყველაფერი ეს ძალიან ბევრ ადამიანს უნდა.
_ ე. ი., სასულიერო პირები, გასაგებად რომ ვთქვათ, ქონებისთვის იბრძვიან, არა?
_ დიახ, ქონებისთვისაც! ქონების გარეშე ძალაუფლებას, უბრალოდ, ვერ მოიპოვებ, თუმცა ძალაუფლებისთვის მხოლოდ ქონება საკმარისი არაა.
_ მაინც, რა არის?
_ მინიმუმ, რაღაც თვალსაზრისით, პატივისცემა. საპატრიარქო ტახტისთვის ბრძოლა ყველაფერ ამას, ანუ ქონების ნაწილსაც აერთიანებს და პატივისცემის ნაწილსაც. ამიტომ ეს ტახტი ძალიან ბევრისთვის საკმაოდ მიმზიდველია.
„ციანიდის სკანდალამდე“ ამ ტახტისთვის, როგოც ვიცი, რამდენიმე ადამიანი იბრძოდა, მაგრამ ამ საქმემ ყველაფერი კალაპოტიდან ამოაგდო და ეს ბრძოლა, უბრალოდ, სხვანაირი გახდა და პროცესი, ჯერჯერობით, უმართავია!

გიორგი აბაშიძე