პაატა დავითაია: „ოკუპაცია მხოლოდ რუსთაველზე არ უნდა გააპროტესტო!“

ოქტომბრის დასაწყისში საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი თავის რუს კოლეგას ტეტ-ა-ტეტ შეხვდა. „სერგეი ლავროვთან შეხვედრა იყო საჭირო, დროული და აუცილებელი. ამის თქმის საფუძველს მაძლევს ის კომუნიკაცია, რომელიც მქონდა ნიუ-იორკში მთელი კვირის განმავლობაში ჩვენს პარტნიორებთან. ყველა ერთხმად აღნიშნავდა, რომ აუცილებელია დამატებითი ნაბიჯების გადადგმა იმისთვის, რომ ბორდერიზაციის პროცესი და ასევე ჟენევის პროცესში არსებული პრობლემატიკა იყოს განსაკუთრებულად განხილული და ამ პროცესს ახალი დინამიკა მივცეთ“, _ განაცხადა ზემოხსენებული შეხვედრის შემდეგ ზალკალიანმა, თუმცა ლავროვმა მისი ნათქვამი უარყო, ანუ რუსეთის პირველმა დიპლომატმა თქვა, რომ ზალკალიანს ქართული მხარის ინიციატივით შეხვდა და საუბარი ბორდერიზაციასა და მცოცავი ოკუპაციის შეჩერებას კი არა, საჰაერო ავიამიმოსვლის აღდგენას არ გასცილებია.

ეს ის შემთხვევაა, როცა „ევროპელი დემოკრატების“ ლიდერს, გაერთიანებული ოპოზიციის წევრ პაატა დავითაიას, ლავროვის უფრო სჯერა, ვიდრე _ ჩვენი საგარეო უწყების ხელმძღვანელის, ანუ დავითაია „ქრონიკა+“-სთან ამბობს, რომ ზალკალიანი ლავროვს მცოცავი ოკუპაციის შეჩერებაზე დალაპარაკებას ვერც გაუბედავდა.
ამასთან, ჩვენი რესპონდენტი მსგავს შეხვედრებში პრობლემას ვერ ხედავს, თუმცა მიაჩნია, რომ შეხვედრები შეხვედრებისთვის კი არ უნდა იმართებოდეს, არამედ ამ შეხვედრებს შედეგი უნდა ჰქონდეს. ლავროვ-ზალკალიანის პირისპირ საუბარს კი შედეგი არ მოჰყოლია.
სხვათა შორის, პაატა დავითაია ის ადამიანია, რომელიც ოკუპაციის თბილისში გაპროტესტების მაინცდამაინც მომხრე არ არის და ამბობს, რომ ოკუპაციის წინააღმდეგ უფრო ქმედითი ნაბიჯებია გადასადგმელი.

_ უდიპლომო და გაუნათლებელი თანამდებობის პირების სკანდალმა ძალიან მნიშვნელოვანი მოვლენა გადაფარა. ყოველ შემთხვევაში, მედიამ საქართველოსა და რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრას სათანადო ყურადღება არ დაუთმო. ბატონო პაატა, თქვენ, როგორც ქართულ-რუსული ურთიერთობების მკვლევარი, როგორ ფიქრობთ, ლავროვისა და ზალკალიანის ტეტ-ა-ტეტ საუბარი რას ემსახურებოდა, ანუ ეს იყო შეხვედრა შეხვედრისთვის თუ დახურულ კარს მიღმა რამე ისეთი გადაწყვეტილება მიიღეს, რომელიც ფართო საზოგადოებისთვის უცნობია?
_ დავიწყოთ იმით, რომ ეს შეხვედრა შედეგს არ მოიტანს.
_ რატომ?
_ რუსულ მხარეს მთელი საქართველოს ოკუპაცია და ჩვენს ქვეყანაზე სრული ზეგავლენა სურს. ზალკალიანი კი არა, ვინც უნდა იყოს, არ მგონია, ამაზე ვინმე წავიდეს. აქედან გამომდინარე, შედეგიც არაფერი იქნება. ავიამიმოსვლაზე საუბარი კი სასაცილოა, რადგან ამ შემთხვევაში, მთავარი გეოპოლიტიკური საკითხია.
სხვათა შორის, ლავროვმა განაცხადა, რომ ამ შეხვედრის ინიციატორი ქართული მხარე იყო. ისე, სიმართლე გითხრათ, ამ კუთხით პრობლემას ვერ ვხედავ, ანუ მთავარი ის კი არაა, შეხვედრა ვისი ინიციატივა იყო, არამედ ის, თუ რა საკითხები განიხილეს ამ შეხვედრაზე.
ლავროვის განცხადებიდან გავიგეთ, რომ მხოლოდ ავიამიმოსვლის აღდგენას შეეხო საუბარი, ანუ ლავროვმა ჩვენი საგარეო საქმეთა მინისტრის ნათქვამი არ დაადასტურა. საერთოდ, პროტოკოლი უნდა შემუშავდეს, სადაც სიმართლე აისახება, თუ რეალურად რაზე ისაუბრეს ლავროვმა და ზალკალიანმა.
მოკლედ, კიდევ ერთხელ ვიმეორებ: პრობლემა შეხვედრა კი არა, ისაა, რომ შეხვედრა შეხვედრისთვის არ უნდა იყოს და მას რამე შედეგი უნდა მოყვეს. ამ შეხვედრიდან საქართველომ შედეგი არ მიიღო. ყოველ შემთხვევაში, ავიამიმოსვლა ის თემა არაა, რომელიც შეიძლება, სახელმწიფო წარმატებად ჩაითვალოს.
_ ანუ შეიძლება, ვივარაუდოთ, რომ ავიამიმოსვლა ერთგვარი შირმა იყო და ლავროვმა და ზალკალიანმა, რეალურად, სხვა რამეზე ისაუბრეს?
_ ლავროვმა თქვა, ავიამიმოსვლაზე ვისაუბრეთო, ზალკალიანმა კი, _ დეოკუპაციაზეო, მაგრამ ამ ნათქვამზე გამეცინა.
_ დეოკუპაციაზე საუბარი სასაცილო რატომ არის?
_ არ მგონია, რომ ზალკალიანს ლავროვისთვის დეოკუპაციაზე ლაპარაკი გაებედა! აქედან გამომდინარე, ლავროვის ნათქვამს უფრო ვენდობი, მით უმეტეს, რომ ის ღიად და, ამავდროულად, ქართულ მხარეზე ძალიან დამამცირებლად საუბრობს, რაც პირადად ჩემთვის მიუღებელია.
_ კრემლი რომ ჩვენს აბუჩად აგდებას ცდილობს, ამაში სიახლე არაფერია და, სხვათა შორის, არც ისაა ახალი, როცა ქართველი მინისტრი ლავროვს ხვდება. ყოველ შემთხვევაში, ხელისუფლებაში „ოცნების“ მოსვლის შემდეგ ასეთი რამდენიმე პრეცედენტი იყო. ასე, მაგალითად, თავდაცვის ექსმინისტრი ირაკლი ალასანია, რომელიც, ჩვენში დარჩეს და, ზალკალიანის ყოფილი თანაგუნდელია, ლავროვს გაეროში შემთხვევით, საპირფარეშოსთან შეხვდა. პოლიტიკაში ასეთი „შემთხვევითობები“ დასაშვებია?
_ არ მინდა, რომ ამ კუთხით რამე თეორია ავაგო და ამას გულწრფელად გეუბნებით. დავუშვათ, შეხვედრა შემთხვევით არ მომხდარა და ისიც დავუშვათ, რომ ზალკალიანი სიმართლეს ამბობს და ქართულმა მხარემ დეოკუპაცია მოითხოვა. ბოლოს და ბოლოს, ომის დროს ერთმანეთს მტრები ხვდებიან და პრობლემა არაა, მაგრამ შედეგი?
_ შედეგი რომ არ დადგა, გავიგე, მაგრამ ოპოზიციის მტკიცებით, ზალკალიანის ლავროვთან შეხვედრა იმაზე მიანიშნებს, რომ ხელისუფლება კრემლთან მოლაპარაკებას მესამე მხარის გარეშე იწყებს, რაც ცუდია. ამ შეფასებას იზიარებთ, ბატონო პაატა?
_ ისევ იმას ვამბობ, რომ ამ შეხვედრას შედეგად დიალოგიც არ მოჰყოლია.
_ საერთოდ, როგორ ფიქრობთ, რუსეთს დამოუკიდებლად უნდა ველაპარაკოთ თუ დასავლეთის შუამავლობით?
_ აქ ორი მომენტია.
_ კერძოდ?
_ ჯერ ერთი, ყველაზე კარგი და მისაღები, რა თქმა უნდა, დასავლეთის შუამდგომლობაა. მეორეც, რუსეთს თუ უშუალოდაც დაველაპარაკებით, ეს საჯარო და მკაცრად ჩვენი ინტერესებიდან გამომდინარე საუბარი უნდა იყოს.
_ მოდით, ეს თემა გაშალეთ.
_ დავუშვათ, ლავროვთან მესამე ძალის გარეშე შედგა შეხვედრა. ამ შეხვედრის თემები უნდა იყოს: მცოცავი ოკუპაციის გაჩერება, საოკუპაციო ძალების გაყვანა და სარკოზი-მედვედევის შეთანხმების დაცვა. დიახ, საუბარი ასეთი მკაცრი უნდა იყოს და არა _ ფრენაზე, კარგ ამინდსა თუ ღვინოზე. სამწუხაროდ, პრობლემა ისაა, რომ იმ საკითხებს, რომელიც მე ჩამოვთვალე, ქართული მხარე ღიად არ აყენებს.
_ ანუ როცა კრემლს კარგ ამინდსა თუ ფრენებზე ვესაუბრებით, ეს ჩვენს კაპიტულაციას ნიშნავს?
_ დიახ, ეს ლაქუცია და მეტი არაფერი!
_ ამ ლაქუცის მიზანი, თქვენი აზრით, რა არის?
_ ალბათ, დროის გაწელვა და სიტუაციის არდაძაბვა მაშინ, როცა რუსეთი საქართველოს სიტუაციას, პირიქით, უძაბავს! ქართული მხარე ცდილობს, რომ რუსეთთან დაძაბულ რეჟიმში არ იყოს, ამიტომ მლიქვნელობასა და ლაქუცს იწყებს, მაგრამ რუსეთთან ლაქუცი და მლიქვნელობა არ ჭრის! ყველაფერ ამას კრემლი იმისთვის იყენებს, რომ მცოცავი ოკუპაცია გააგრძელოს!
_ ზოგადად, კრემლთან ლაქუცსა და მლიქვნელობაში „ოცნება“ დიდი ხანია, შემჩნეულ-მხილებულია, თუმცა ახლა საუბარს სხვა კუთხით გავაგრძელებ, ანუ ზალკალიან-ლავროვის შეხვედრის შემდეგ საქართველოში გერმანიის პრეზიდენტი ჩამოდის. შტაინმაიერის ვიზიტი არ მგონია, რიგითი ვიზიტი ყოფილიყო და არც ისაა გამორიცხული, რომ მას გარკვეული გზავნილები ჩამოეტანა, მით უმეტეს, რომ ამის გამოცდილება უკვე გვაქვს _ 2008 წლის აგვისტოს ომის წინაც თბილისში სწორედ შტაინმაიერი ჩამოვიდა!
_ 2008 წლის აგვისტოს ომამდე რომ ჩამოვიდა, შტაინმაიერს მეც, როგორც ოპოზიციის წარმომადგენელი შევხვდი. ეს შეხვედრა პარლამენტის თავმჯდომარის კაბინეტში გაიმართა. ის შემოთავაზებები, რაც მაშინ შტაინმაიერს ჰქონდა, ქართული მხარისთვის მიუღებელი იყო.
_ მაინც, რა შემოთავაზება ჰქონდა?
_ სიმართლე გითხრათ, დეტალები არ მახსოვს, თუმცა როგორც მერე სააკაშვილმა თქვა, შტაინმაიერმა უთხრა, რომ შესაძლოა, ომი დაწყებულიყო. აქედან გამომდინარე, შეიძლება, ითქვას, რომ შტაინმაიერი სერიოზული ინფორმაციის მატარებელია და ისიც ვნახეთ, იმ გეგმას, რომელიც მან უკრაინაში წარადგინა, რამხელა აჟიოტაჟი მოჰყვა!
რაც შეეხება საქართველოს, ახლა შტაინმაიერმა თქვა, რომ არანაირი გეგმა არ ჩამოუტანია.
_ ის დიპლომატია და საჯაროდ, ცხადია, არც იტყოდა, რეალურად რა მიზნით ჩამოვიდა.
_ აბსოლუტურად სწორი შენიშვნაა, მაგრამ ახლანდელი სიტუაცია 2008 წლის სიტუაციას არ უნდა შევადაროთ.
_ რატომ?
_ რუსეთს აფხაზეთისა და ე. წ სამხრეთ ოსეთის ე. წ. დამოუკიდებლობა აღიარებული აქვს და, აქედან გამომდინარე, კონფლიქტის დარეგულირების სხვა საკითხს არც განიხილავს, ამიტომ შტაინმაიერი ვერანაირ გეგმას ვერ ჩამოიტანდა და ამაში აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ! ან რა გეგმა უნდა ჩამოეტანა? _ რა, აფხაზები, რუსები ან ოსები თანახმანი არიან, რომ რამეზე ლაპარაკი დაიწყოს?
_ ე. ი., გჯერათ, რომ შტაინმაიერს თბილისში რუსული გზავნილი არ ჩამოუტანია?
_ მე ოკუპირებულ ტერიტორიებთან დაკავშირებით ვსაუბრობ, თუმცა იმის შესახებ, ვინმეს რამე პირადი გზავნილი გადასცა თუ არა, ინფორმაცია არ გამაჩნია.
_ რაც შეეხება ე. წ. მცოცავ ოკუპაციას, ქართულმა მხარემ რა ქმედითი ნაბიჯები უნდა გადადგას, რომ ეს პროცესი შეჩერდეს?
_ ძალიან მკაცრი ნაბიჯებია გადასადგმელი და წლებია, ამას ვამბობ.
_ კერძოდ, რა ნაბიჯები?
_ იქ, სადაც მცოცავი ოკუპაციის საფრთხე არსებობს და ასეთი საფრთხე ბევრგანაა, ჩვენი ბლოკ-პოსტები უნდა განლაგდეს! აი, ჩვენებიც ზუსტად ისე უნდა დადგნენ, როგორც ოსები და რუსები მოდიან და დგებიან!
როცა შეიარაღებული ჯგუფი დგას, საზღვარს არავინ სწევს, მაგრამ ახლა რა ხდება? _ რუსები და ოსები უცებ მოდიან, დროშებს აფრიალებენ და ღობეს ავლებენ.
_ რუსებსა და ოსებს შეიარაღებული ქართველები რომ დახვდებიან, ამან ხომ შეიძლება, ომის პროვოცირება გამოიწვიოს?
_ თუ ასეა, მაშინ შეუძლიათ, დროშა პირდაპირ თბილისი-სენაკის ტრასაზე აღმართონ და კონფლიქტს უნდა მოვერიდოთ?
სხვათა შორის, 2012 წლამდე მცოცავი ოკუპაცია არ ხდებოდა იმიტომ, რომ ყველგან ჩვენები იდგნენ. 2012 წლის საპარლამენტო არჩევების შემდეგ კი ჩვენი ბლოკ-პოსტები გააუქმეს და პატრულირება დაიწყეს. ბლოკ-პოსტები მხოლოდ 2017-ში აღადგინეს.
_ გამოდის, რომ მცოცავი ოკუპაციის შეჩერება ბლოკ-პოსტებით შეუძლებელია.
_ საქმე ისაა, რომ ეს ბლოკ-პოსტები არამკაცრ ადგილებშია, 2012 წლამდე კი ჯარი მთელ პერიმეტრზე იდგა.
იცით, ლაპარაკი რაზეა?
_ რაზე?
_ უნდა განვსაზღვროთ, ჩვენი ქვეყნის დაცვის ზღვარი სად გადის _ რუსთაველზე, ვაკესა და ვერაზე თუ ოკუპირებულ ტერიტორიებზე? თუ ვერასა და რუსთაველზე გადის, მაშინ შეუძლიათ, საოკუპაციო ზოლი აქამდე გადმოსწიონ!
_ ბატონო პაატა, ამ თემაზე საუბარს არ ვაპირებდი, მაგრამ რადგან ვერა და ვაკე ახსენეთ, გკითხავთ: თუ ჩვენი ქვეყნის დაცვა თბილისის ცენტრალურ უბნებზე არ გადის, მაშინ, გაუგებარია, შუა რუსთაველზე რამდენიმეთვიანი საოკუპაციო აქცია რას ემსახურება?
_ მეც სულ ამას ვამბობ.
_ ანუ?
_ ოკუპაცია რუსთაველზე კი არ უნდა გააპროტესტო, არამედ იქ უნდა მიხვიდე და ბლოკ-პოსტები განალაგო!
დიახ, ჩვენ ჩვენი ქვეყნის დაცვა არ უნდა გვერიდებოდეს და აქ მხოლოდ ბლოკ-პოსტებზე არაა საუბარი!
_ აბა, კიდევ რაზეა?
_ თუნდაც საერთაშორისო აჟიოტაჟის ატეხვაზე, რათა რუსეთს დისკომფორტი ჰქონდეს. ამდაგვარი რამე ხდება?
_ არა, ნამდვილად არ ხდება! ყოველ შემთხვევაში, პარლამენტის წინ მიმდინარე ანტისაოკუპაციო აქციით კრემლი დისკომფორტს, ბუნებრივია, არ გრძნობს!
_ დიახ, ასეა.
_ მაშინ, ამ აქციების მიზანი რა იყო?
_ პირადად მე ამ აქციებზე არ დავდიოდი, ანუ დავდიოდი, მაგრამ სიტყვით არ გამოვსულვარ!
_ ანუ ოპოზიციის განწყობას ემიჯნებოდით?
_ არა, არა, არ ვემიჯნებოდი!
_ ამიხსენით, თქვენი პოზიცია როგორია?
_ ამ აქციებს გარკვეული ჯგუფი ატარებდა. მე, როგორც მოქალაქე, მივდიოდი და მორჩა, ანუ მე ორგანიზატორი არ ვიყავი და გამიჯვნა რა შუაშია?
_ ბატონო პაატა, თუ ფიქრობთ, რომ ოკუპაციის თბილისში გაპროტესტებას აზრი არ აქვს, მაშინ ანტისაოკუპაციო აქციებზე რატომ დადიოდით?
_ მომისმინეთ, სხვა რამეს ვამბობ.
_ დიახ, გისმენთ.
_ აქციები კარგია, მაგრამ ოკუპაციის გაპროტესტება რუსთაველზე არ მთავრდება! ზოგიერთი დარბის და ბევრს ყვირის, მე კი იარაღით ვიცავდი და ჩემთვის მისაღები უფრო ესაა. იმას კი არ ვამბობ, რომ აქციები არ უნდა ჩატარდეს, მაგრამ ჩემთვის მიუღებელია, რომ მარტო ის ვთქვათ, რუსეთი ოკუპანტიაო და მორჩა! ჩემთვის უკეთესია, რომ ოკუპაციის ხაზთან ვიყო და ეს გამიკეთებია კიდეც. ახლა კი იმას განვიცდი, რომ უსუსური ვარ!
_ პარლამენტის წინ მიმდინარე ანტისაოკუპაციო აქციებით ხელისუფლებას ხომ არ აწყობდა, რომ საოკუპაციო ხაზიდან სიმძიმის ცენტრი თბილისში გადმოეტანა?
_ ეს არ ვიცი. საერთოდ, ყველა თავის აზრს ისე გამოხატავს, როგორც უნდა და მე რა უფლება მაქვს, ვინმეს რუსთაველზე გამოსვლა შევუზღუდო და ვუთხრა, _ აქ რატომ ყვირიხარ, რუსეთი ოკუპანტია-მეთქი? ეს, პირიქით, კარგია, მაგრამ მიმაჩნია, რომ უფრო ქმედითი ნაბიჯებია საჭირო! ამიტომაც მე, რომელსაც აფხაზეთში ოჯახის წევრები დამეღუპა, თავს უსუსურად ვგრძნობ და არც ის შემიძლია, რომ რუსთაველზე პლაკატებით ვიდგე! რუსთაველზე მდგომნი ახალი თაობის წარმომადგენლები არიან და მათი მესმის _ პატრიოტიზმს ასე გამოხატავენ. ეს მიხარია, მაგრამ მე ყველაფერს სხვანაირად ვუყურებ!
მოკლედ, ჩემი აზრით, აუცილებელია, რომ ბლოკ-პოსტები დადგეს, სეპარატისტებზე სისხლის სამართლის საქმეები აღიძრას და მათი საერთაშორისო დევნა დაიწყოს!
_ ისე, ოკუპაციასთან ერთად, ბოლო დროს, პრობლეები სხვა კუთხითაც გვაქვს და ამის ნათელია მაგალითია დავითგარეჯა.
_ რა თქმა უნდა.
_ ზოგი იმასაც ამბობს, რომ ოკუპანტი მარტო რუსეთი არაა და ისიც უნდა გავაპროტესტოთ, რომ სხვა ქვეყნებიც იტაცებენ საქართველოს ტერიტორიებს.
_ დავითგარეჯა გვტკივა და ამაზე არაერთხელ მისაუბრია, მაგრამ იცით, რა ხდება?
_ რა?
_ როცა მეზობელი ხედავს, რომ ტერიტორიას გართმევენ და ხმას არ იღებ, ეს მეზობელიც ფიქრობს, სხვას თუ გასდის, მეც გამივაო, ანუ ეს ჩვეულებრივი ამბავია.
_ ე. ი., აზერბაიჯანი დავითგარეჯასთან ამ პრინციპით მოქმედებს?
_ რა თქმა უნდა, ამას ვამბობ. ჩვენ ყველგან ვბაქიბუქობთ და მეტი არაფერი!
_ როგორ გგონიათ, იგივე გარეჯთან დაკავშირებთ ოფიციალურ ბაქოს კრემლი ხომ არ უმაგრებს ზურგს და აგულიანებს?
_ არ ვიცი, მაგრამ ერთი რამ ცხადია: როცა სახლ-კარს უპატრონოდ მიატოვებ, მეზობელი ღობეს გადმოგიწევს!
_ ისე, ქვეყნის პატრონი მხოლოდ ხელისუფლება კი არა, მთელი პოლიტიკური ელიტა უნდა იყოს, მათ შორის, ოპოზიციაც, რადგან ეს ქვეყანა, განსხვავებული შეხედულებების მიუხედავად, ყველასია!
_ დიახ, ეს ქვეყანა ყველასია, მაგრამ ამ სიტუაციაში პატრონი ხელისუფლებაა! ვთქვათ, მე და თქვენ დავითგარეჯაში წავედით და იქ ერთი ამბავი ავტეხეთ. ვინაიდან სახელმწიფოებს შორის დაძაბულობაა, ორივეს პროვოკატორად მოგვნათლავენ და ჩაგვსვამენ!
მოკლედ, ჩვენ გვყავს ხელისუფლება, რომელსაც ამ პრობლემის მოგვარების გეგმა უნდა ჰქონდეს, ანუ თუ ხელისუფლება რამე ნაბიჯს გადადგამს, მისი ქმედება, ჩვენგან განსხვავებით, ლეგიტიმური იქნება. შესაბამისად, პასუხისმგებლობაც ხელისუფლებაზეა.
_ კი ბატონო, მაგრამ მგონია, რომ ოპოზიციაც მეტ ქმედით ნაბიჯებს უნდა დგამდეს და მხოლოდ ჩასაფრებული პოზიციიდან არ უნდა მოქმედებდეს.
_ ოპოზიცია ნაბიჯებს დგამს _ იმას ამბობს, რაც ხდება და იმასაც ამბობს, რა უნდა გაკეთდეს, მაგრამ არ კეთდება!
ოპოზიციამ პასუხისმგებლობა როგორ უნდა აიღოს, როცა არანაირი ბერკეტი არ გააჩნია? ხალხს რომ უთხრას, ახლა, წავიდეთ და დავითგარეჯასთან დავდგეთო, ეს ხომ პროვოკაცია იქნება? ვთქვათ, ოპოზიცია ალიევთან ჩავიდა, ის ხომ ეტყვის, შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარო?
_ ოპოზიციას განა, არ შეუძლია, რომ ხელისუფლებას პრობლემის მოგვარების გზები შესთავაზოს?
_ პირადად მე იგივე ოკუპაციაზე განცხადება ათასჯერ გამიკეთებია, მაგრამ ეს ხელისუფლებას არ სჭირდება, რადგან თავისი ხედვა აქვს.
_ ზოგადად, ბატონო პაატა, თქვენი აზრით, „ოცნებას“ რუსეთთან ასეთი სტატუს-კვო რატომ აწყობს?
_ არ ვიცი. რომ ვუყურებ, ესენი რაღაცებს წვალობენ, მაგრამ ვერ გავიგე, რატომ წვალობენ.
სხვათა შორის, ახლა გამოცხადდა, რომ 2020 წელს ნატოსა და საქართველოს ძალიან დიდი წვრთნები ჩატარდება. ეს მაგარი რამეა, მაგრამ ახლავე ვამბობ, რომ ამას რუსეთისგან ძალიან სერიოზული რეაქცია მოყვება და მზად უნდა ვიყოთ.
_ სერიოზულ რეაქციაში იმას გულისხმობთ, რომ რუსეთი, შესაძლოა, ისევ შეიარაღებულ კონფლიქტზე წავიდეს?
_ არ ვიცი. ვთქვათ, ცენტრალური მაგისტრალი გადაკეტეს, ეს ხომ სერიოზული პრობლემა იქნება?
_ დიახ, იქნება, მაგრამ იმაზე, რომ წვრთნებს რუსეთის მხრიდან სერიოზული რეაქცია მოყვება, წესით, ნატომაც ხომ უნდა იფიქროს?
_ რა თქმა უნდა. საერთოდ, ყველამ ვიცით, რომ ნებისმიერი ასეთი წვრთნების წინ სიტუაცია იძაბება და ყველაფრისთვის მზად უნდა ვიყოთ.
ზოგადად, რუსეთთან რბილი კი არა, მკაცრი პოლიტიკის მომხრე ვარ, თუმცა ეს მკაცრი პოლიტიკა, მაინცდამაინც, ომს არ ნიშნავს.
_ 2020-ის არჩევნების წინ ხელისუფლებას კონფლიქტების კუთხით ვითარების დაძაბვა უფრო აწყობს თუ, პირიქით, დასტაბილურება?
_ თუ ნებისმიერ ქვეყანაში ნებისმიერი ძალის ხელისუფლებაში დარჩენის ისტორიას გადავხედავთ, ვნახავთ, რომ ეს ძალა ყოველთვის დაძაბულ ვითარებას ირჩევს, რათა გარკვეული კონსოლიდაცია მოახდინოს.
რაც შეეხება „ოცნებას“, მისი ლოგიკა ვერ გავიგე, ამიტომ არ ვიცი, მისი ქმედების ლოგიკა როგორი იქნება, თუმცა დაძაბულობას აბსოლუტურად არ გამოვრიცხავ!
_ ე. ი., მძიმე 2020 გველოდება, არა?
_ დიახ, ძალიან მძიმე. ამიტომ უნდა გადავწყვიტოთ, რა გვინდა, სად მივდივართ, სადაა წითელი ხაზები და ისიც უნდა ვიცოდეთ, ქვეყნის სუვერენიტეტი რა გვიღირს. შეიძლება, გვინდა, რომ რუსეთს ჩავბარდეთ, ანუ ეს ხალხმა უნდა გადაწყვიტოს.
_ ხალხმა პლებისციტზე გადაწყვიტა, რომ ამ ქვეყნის არჩევანი ნატო და ევროატლანტიკური სტრუქტურებია!
_ დიახ, ათასი პროცენტით გეთანხმებით, მაგრამ ნახეთ, ქუჩაში რა ხდება.
_ რა ხდება?
_ გავრილოვის ღამე და მისი შედეგები.
_ ერთი სიტყვით, ხელისუფლება ცდილობს, რომ ხალხის განწყობა რუსეთის სასარგებლოდ შეცვალოს?
_ რუსეთის მიმართ ლოიალურ დამოკიდებულებას ვხედავთ, რაც არაფრის მომტანია.
_ ანუ ჩიხურ სიტუაციაში ვართ?
_ დიახ, ასეა.

გიორგი აბაშიძე