ლადო კახაძე: „ადამიანის მკვლელს და ნარკოტიკების გამსაღებელს არასოდეს შევიწყალებ!“

მდინარეში მეორედ შევიდა, რაც იმას ნიშნავს, რომ ლამის ორი ათეული წლის შემდეგ პოლიტიკაში დაბრუნდა. მართალია, მშვიდი ცხოვრება არც მაშინ იყო, როცა 90-იანების ბოლოს და 2000-იანი წლების დასაწყისში თბილისის საკრებულოს პირველი თავმჯდომარე გახდა, მაგრამ დღევანდელი პოლიტიკა გაცილებით ეკლექტურია. ჰოდა, საინტერესოა, წლების შემდეგ ლადო კახაძე იტყვის თუ არა, „ოცნებაში“ იმიტომ ვიყავი, რომ მოვყვეო? _ ეს კითხვა „ქრონიკა+“-მა მთაწმინდის მაჟორიტარს საუბრის ბოლოს დაუსვა. მანამდე კი ჩვენს რესპონდენტს მიმდინარე პოლიტიკური თემები შევაფასებინეთ და იმითაც დავინტერესდით, თუ რატომ დაუჭირა მხარი მთავრობის ძველ ახალ შემადგენლობას?

_ ბატონო ლადო, დეპუტატობა ძალიან ეკლექტურ დროს მოგიწიათ _ 20-21 ივნისის მოვლენები, ახალი პრემიერი და მინისტრთა კაბინეტი. სხვათა შორის, მთავრობის ახალი შემადგენლობისთვის ნდობის გამოცხადების დღეს, აქცია #სირცხვილიას მონაწილეები, როგორც ვიცი, თქვენც დაგიპირისპირდნენ, არა?
_ კონფლიქტი არ მომსვლია, კაცო.
_ აბა, რა მოხდა?
_ მათ თავიანთი აზრი გამოთქვეს, რასაც ვერავინ აუკრძალავს. საერთოდ, აზრის გამოთქმის უფლება, მათ შორის, საჯაროდაც, ყველას აქვს და რა უფლება მაქვს, ეს შევუზღუდო?
_ ცხადია, აზრის გამოთქმას ვერავის აუკრძალავთ, მაგრამ კონკრეტულად მიპასუხეთ: აქციის მონაწილეებსა და თქვენ შორის შეკამათება მოხდა?
_ არ შევკამათებულვარ და ამას არც ვიკადრებ. მათ აზრს პატივს ვცემ, თან ასე ფიქრობენ და ახლა, რა ვქნა?
მე საჯარო მოხელე ვარ და უფლება არ მაქვს, რომ კამათში შევიდე, ანუ თმენის ვალდებულება მაქვს.
_ ემზარ კვიციანიც საჯარო მოხელეა, მაგრამ მიიჩნევს, რომ თმენის ვალდებულება არ აქვს და როცა შეურაცხყოფას აყენებენ, პასუხი აუცილებლად უნდა გასცეს. სხვათა შორის, რამდენიმე დღის წინ „ოცნების“ დეპუტატმა არველაძემ პარლამენტის სხდომაზე ცილისწამების შესახებ კანონის მიღების საკითხი კიდევ ერთხელ დააყენა. ეს კანონი აუცილებლად გვჭირდება?
_ ხომ იცით, მე-9 ცნებაც გვიკრძალავს და ცალსახად ამბობს, არა ცილი სწამოო. ამას გარდა, პრაქტიკაც არსებობს _ მაგალითად, საფრანგეთმა კანონი მიიღო, რომლითაც რაღაც ვალდებულებები არსებობს. საერთოდ, ცილისწამების პროცესი მორალიდან გამომდინარეობს. ამის გამო მე-20 საუკუნეში ბევრი ადამიანი დასახვრეტად გაიმეტეს, ცილისწამებით ერთი გაუბედურდა, მეორემ კი იხეირა. ასევე, იცით, რომ კუდიანებზე ნადირობა ხშირად ცილისწამებასთანაა დაკავშირებული. ეს პერიოდი აშშ-მაც გაიარა. კომუნისტური ცილისწამებების პერიოდიც იყო. ჰოდა, აბა, რა ვიცი, როგორ ვთქვა, ეს კანონი საჭიროა თუ არა. ადამიანებმა, თაობებმა უნდა იმსჯელონ და ისეთი გადაწყვეტილება უნდა მივიღოთ, რაზედაც შევთანხმდებით. უფრო მორალიდან და ზნეობიდან უნდა გამოვიდეთ.
_ მორალსა და ზნეობაზე ქართულ პოლიტიკაში საუბარი, მგონი, ცოტა უადგილოა. ისე, ბატონო ლადო, დეპუტატის ამპლუას როგორ შეეგუეთ?
_ ჩვეულებრივად, ეს რიტმი ჩემთვის მისაღებია. სხვათა შორის, შვებულებით არ მისარგებლია და სანამ სასესიო პერიოდი დაიწყებოდა, როგორც მაჟორიტარმა, ბიურო ჩამოვაყალიბე, შავი სამუშაოები მოვამთავრე და შეხვედრებიც დავიწყე, როგორც საკაბინეტო, ასევე ქუჩაშიც.
მოკლედ, ეს რეჟიმი ჩემთვის უცხო არ არის და, სიმართლე გითხრათ, სამუშაოც რთული არ არის, მაგრამ მთავარი მაინც საბოლოო შედეგია, ანუ რამდენს დავეხმარები, რამდენი პრობლემა მოგვარდება და მდგომარეობას ვის შევუმსუბუქებ. ზოგჯერ არის ხოლმე, რომ რაღაცების მარტო გადაწყვეტა არ შემიძლია, ამიტომ, ვინმეს უნდა დავურეკო _ აღმასრულებელს, კოლეგას.
მოკლედ, როგორც აქამდე გავიარე ცხოვრება, ახლაც ისევე უნდა გავაგრძელო. თუ ვინმეს ჯარისკაცად გამოვადგები ან საქმეში შევეხიდები, არ უნდა დავამადლო, რადგან ეს ჩემი მოვალეობაა.
_ სიკეთის უანგაროდ კეთება, რა თქმა უნდა, კარგია, მაგრამ თქვენი, როგორც მაჟორიტარის დაკვირვებით, დღეს ხალხის მთავარი პრობლემა რა არის, მოსახლეობას ყველაზე ძალიან რა აწუხებს?
_ კარგი შეკითხვაა. საერთოდ, პრობლემები ძალიან დიფერენცირებულია. მოსახლეობას უმეტესად ყოფითი საკითხები _ სოციალური დაცვის, ჯანდაცვისა და საცხოვრისის პრობლემები აწუხებს. ასევე, დააქმების, ბიზნესისა თუ სამსახურიდან განთავისუფლების საკითხებიც დგას.
ისე, ზოგი რჩევის საკითხავად მოდის და მეუბნება, ვიცი, ამ წუთას ვერ დამეხმარები, მაგრამ მინდა, ამა და ამ საქმეზე რამე მირჩიოო. მოკლედ, ასეთია ცხოვრება და დეპუტატის მანდატის ქვეშ მყოფი ხალხისთვის მოიმედე ხარ, რაღაც უფლებები გაქვს _ შეგიძლია, სადეპუტატო შეკითხვა გააგზავნო, შუამდგომლობა დაწერო და ა. შ.
_ ადამიანები იმაზე არ ჩივიან, ქვეყანაში ტოტალური უსამართლობა რომაა გამეფებული?
_ ჯერ არ ყოფილა, ვინმე მოსულიყოს და ეთქვას, საქმე სასამართლოში მაქვსო. ჩემთან უფრო მოდავე მხარეები მოდიან, აი, მაგალითად, მეზობლები ერთმანეთთან რომ დაობენ.
_ ბატონო ლადო, კითხვა ზოგად უსამართლობაზე დაგისვით, რომელიც ჩვენი ქვეყნის მარადიული და უკურნებელი სენია.
_ რა კარგად თქვით _ „ზოგადი უსამართლობა“. დიახ, დღეს უსამართლობა მთელ დედამიწაზეა. მე, როგორც ბიოლოგიის, ეკოლოგიისა და საზოგადოების ნაწილი, ამ უსამართლობას ვხედავ და ვისმენ. ზოგჯერ ჩვენ მიერ შექმნილი კანონი ადამიანებს ბოლომდე ვერ ეხმარება.
სხვათა შორის, კომიტეტის სხდომაზე, როცა სამთავრობო პროგრამას ვიხილავდით, სოციალური ფორმულა დავაყენე.
_ „სოციალური ფორმულა“ რას ნიშნავს?
_ ეს ფორმულა გამოცდილი და აპრობირებული ბევრ ქვეყანაშია, მაგრამ ჩვენთან უამრავი ლაფსუსი აქვს, რასაც ყველანი ვაღიარებთ. სოციალურ საკითხებში ისეთი ნიუანსებია, რომელთა გადაწყვეტაც მხოლოდ ფორმულით არ მოხდება და იმ ლოგიკურ დასკვნამდე მივდივართ, რომ სოციალური შემწეობის დანიშვნის დროს ეს საკითხი, იქნებ, უფრო ადამიანური გავხადოთ, ანუ თუ პიროვნება კრიტერიუმებს ვერ აკმაყოფილებს, იქნებ, ადგილებს, ანუ სოფელსა და რაიონს მივცეთ იმის უფლება, რომ გადაწყვეტილება მიიღოს, რადგან კონკრეტული ადამიანის მდგომარეობას ადგილობრივი ხელისუფლება უფრო კარგად იცნობს და ამიტომ გადაწყვეტილებაც მან უნდა მიიღოს.
მოკლედ, უფრო ადამიანურები უნდა გავხდეთ!
_ ბატონო ლადო, ადამიანური მე კი არა, ხელისუფლება უნდა გახდეს!
_ დიახ, ჩვენ, ყველანი, მეც ხომ ხელისუფლების ნაწილი ვარ!
_ დიახ, ხართ, რაც ძალიან მიკვირს და ადრეც გითხარით, მართლა ვერ ვხვდები, რატომ გადაწყვიტეთ, რომ „ოცნების“ ნაწილი გამხდარყავით, თუმცა ამ თემაზე აღარ ჩაგეძიებით. სამაგიეროდ, გკითხავთ, ხელისუფლების „უფრო გაადამიანურებაში“ რას გულისხმობთ?
_ ბევრ რამეში სიმკაცრე უნდა იყოს.
_ მაინც, რაში?
_ აი, მაგალითად, დისციპლინაში, საკადრო პოლიტიკაში, ასევე ბიუჯეტის შესრულებასა და ხარჯვით ნაწილშიც, სამაგიეროდ, ლიბერალური უნდა იყოს საგადასახადო და საინვესტიციო პოლიტიკა. საზოგადოება გონიერ ადამიანთა კრებულია, რომელიც თავისი მოქნილობით და გამოცდილების მეოხებით ყველანაირად უნდა ცდილობდეს, ცხოვრება გააადვილოს. სისტემა სწორედ ამიტომაა ასაწყობი, რომ საზოგადოების შიგნით არსებული პრობლემების მოგვარება გაიოლდეს.
_ ყველაფერი ეს გასაგებია, მაგრამ, თავის დროზე, როგორც მახსოვს, ნარკოპოლიტიკის ლიბერალიზაციის წინააღმდეგი იყავით, თუმცა ივანიშვილის ინიციატივით, ნარკოპოლიტიკა მაინც შეიცვალა. ახლა კი ირაკლი ღარიბაშვილმა, რომელიც თავდაცვის მინისტრად მოგვევლინა, ეს ნარკოპოლიტიკა გააკრიტიკა, ანუ ირიბად ივანიშვილს „დაარტყა“. ე. ი., „ოცნებაში“ შიდა დაპირისპირება იწყება?
_ არა, დაპირისპირება არავითარ შემთხვევაში არ დაიწყება იმიტომ, რომ ამ თემაზე ჩემი აზრი ყველასთვის ცნობილია, თან ეს აზრი პატივმიგებულია და მას რევიზიას არავინ უკეთებს.
საერთოდ, ნარკოპოლიტიკა ადმინისტრაციის კი არა, მეცნიერების ნაწილია, თუმცა ზოგიერთი საკითხის მოგვარებისას მეცნიერებამ ადმინისტრაცია უნდა მოიხმოს. მოკლედ, ეს საგანმანათლებლო თემაა და ჩემი ტერმინიც დამკვიდრდა.
_ რომელი ტერმინი?
_ ნარკოტიკი, მედიცინის სფეროს გარეთ, სიკვდილია! ამიტომ ყველანი უნდა ჩავერიოთ, რომ ადამიანმა, თავისი განათლებულობის მეოხებით ნარკოტიკს უარი უთხრას!
_ ესეც გასაგებია, მაგრამ შეგიძლიათ მითხრათ, მაგალითად, ირაკლი ღარიბაშვილს თავდაცვის მინისტრის პოსტზე რა კრიტერიუმით მიეცით ხმა? აქვე გაგახსენებთ: ერთ მდინარეში ორჯერ არ შედიან, ღარიბაშილმა კი სწორედ ეს სენტენცია უგულებელყო.
_ ასეთი ჩვევა მაქვს: პროგრამას ერთხელ რომ წავიკითხავ, მეორედაც უნდა წავიკითხო. მერე ქარგას მივყვები, რომლის შიგნითაც დეტალებია. ეს დეტალები კითხვებს აჩენს. პასუხებს რომ მიიღებ, მერე უნდა ჩაეკითხო. მოკლედ, ბევრი დეტალია, მაგრამ ამ პროგრამაში ჩემთვის ყველაზე მოსაწონი ორი სიტყვა იყო _ „უსაფრთხოება“ და „ადამიანის უფლებები“. ადამიანის უფლებები და თავისუფლებანი უსაფრთხო გარემოში საუკეთესო პოლიგონია, სადაც ადამიანი თავის შესაძლებლობას ავლენს.
რაც შეეხება თავდაცვას, ჩვენ თავდაცვის ტოტალური კონცეფცია გვაქვს, რომელიც საერთაშორისო პროგრამებში განათლების, გამოცდილების გაზიარებისა და საკუთარი პოტენციის რეალიზების კუთხით მონაწილეობასაც გულისხმობს. ყველაფერ ამას მაკოორდინებელი ძალა, პრინციპული შეხედულებები და რაც მთავარია, გამოწვევების წინაშე უშიშრობა სჭირდება. ირაკლი ღარიბაშვილმა, ახალგაზრდა ასაკის მიუხედავად, საკმაოდ დიდი გამოცდილება დააგროვა და ამიტომ ჩემთვის მისი მხარდაჭერა სავსებით ლოგიკური იყო.
_ არ მგონია, ღარიბაშვილი ადამიანის უფლებების დაცვის გარანტად გამოდგეს, რადგან მისი ახლო გარემოცვის შს მინსტრობის დროს არაერთი უკანონობა მოხდა და ამას ჩვენი გამოცემის მთავარი რედაქტორის, ელისო კილაძის შვილის მაგალითიც მოწმობს, რომელსაც ნარკოტიკი ჩაუდეს, რათა „ქრონიკა+“ გაეჩუმებინათ, მაგრამ მათმა მიზანმა საშუალება ვერ გაამართლა, თან აქვე საინტერესოა, თუ ღარიბაშვილი, როგორც პრემიერი, ვარსკვლავებს ეთამაშებოდა, აბა, რატომ გადადგა?
_ აი, თქვენც დიდი დატვირთვის ქვეშ ხართ _ თითქმის არ ისვენებთ, მაგრამ, ალბათ, ოდესმე გითქვამთ, მოდი, ჟურნალისტიკას ცოტა ხნით თავს დავანებებო.
_ ცდებით, ბატონო ლადო, ასეთი რამ აზრადაც არასოდეს მომსვლია! თქვენ ოდესმე გიფიქრიათ, რომ ექიმობისთვის თავი დაგენებებინათ?
_ შეიძლება, პრაქტიკული მოღვაწეობიდან მეცნიერებაში გადახვიდე და იქ დაგროვილი ცოდნა მერე ისევ პრაქტიკაში დააბრუნო.
მოკლედ, ადამიანს მივცეთ უფლება, თავად გადაწყვიტოს, ტაიმ-აუტს როდის აიღებს. ასე რომ, ამ თემაზე ამით დავამთავროთ.
_ ნება თქვენია, ბატონო ლადო, მაგრამ მითხარით, თქვენთვის, როგორც „ოცნების“ მაჟორიტარისთვის, მამუკა ბახტაძე წარმატებული პრემიერი იყო?
_ ყველა დეტალს არ ჩამოვთვლი, მაგრამ მამუკა ბახტაძემ, ამ ახალგაზრდა კაცმა, ჩვენ საგანმანათლებლო პოლიტიკა დაგვიტოვა, ანუ ორიენტაცია, რასაც მთელი ხვალინდელი დღე ისე უნდა დაეყრდნოს, როგორც ხერხემალს. საამისოდ მხოლოდ ქვეყნის შიგნით არსებული რესურსები კი არა, საგარეო კავშირებიც უნდა გამოვიყენოთ. ამას ჩემთვის, როგორც ერთცხოვრებაგამოვლილი კაცისთვის, ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს და მამუკა ბახტაძეს მადლობა მხოლოდ ამისთვის ეკუთვნის!
_ თუ ბახტაძემ ასეთ მნიშვნელოვან რეფორმას ჩაუყარა საფუძველი, უფრო ლოგიკური არ იქნებოდა, რომ თავისი დაწყებული საქმე ბოლომდე მიეყვანა და მერე გადამდგარიყო?
_ ხომ იცით, რაგბიში როგორ არის?
_ როგორ?
_ პასს წინ კი არა, უკან აწვდიან, მაგრამ უკან გადაცემული პასით მაინც წინ უნდა წახვიდე.
_ კი ბატონო, მაგრამ არც პოლიტიკაა რაგბი და არც _ ბახტაძეა მორაგბე!
_ დიახ, მაგრამ იცით, რა ხდება? _ თუ გუნდი მართავს და ეს მართვა ქვეყნის ინტერესებსა და წინსვლასთან შესაბამისობაშია, მაშინ ეს გადაცემული პასები და დატოვებული საქმე მაინც შედეგს გამოიღებს.
სხვათა შორის, როგორც ვიცი და ამის შესახებ საჯაროდაც თქვა, მამუკა ბახტაძეს ეს გადაწყვეტილება უფრო ადრე ჰქონდა მიღებული, ანუ ყველაფერი კონკრეტული ადამიანების ერთმანეთთან შეჯერებისა და პასუხისმგებლობის გადანაწილების თემაა.
_ ე. ი., ბატონო ლადო, გჯერათ, რომ მთავრობაში გადაწყვეტილებებს მინისტრები დამოუკიდებლად იღებენ და არა _ ბიძინა ივანიშვილი?
_ ეს ჩემს თავზე მაქვს გამოცდილი.
_ რა გაქვთ საკუთარ თავზე გამოცდილი?
_ გადაწყვეტილება მე მივიღე, რომ მაჟორიტარად მეყარა კენჭი.
_ როცა ეს გადაწყვეტილება მიიღეთ, მაშინ პარტიული კონიუნქტურისგან თავისუფალი იყავით.
_ დიახ, მაგრამ პარლამენტარობაზე თანხმობა ჩემი ნებით მივეცი და ეს სხვამ ხომ არ დამაძალა?
_ სხვათა შორის, ერთ-ერთი იმათგანი ხართ, რომელიც სალომე ზურაბიშვილის საპრეზიდენტო კამპანიაში აქტიურად იყო ჩართული.
_ დიახ, ერთ-ერთი მხარდამჭერი ვიყავი.
_ საზოგადოებას ისიც ახსოვს, რუსთაველის თეატრში ქალბატონი ზურაბიშვილი ძალიან ემოციურად რომ წარადგინეთ.
_ კი ბატონო, ასე იყო.
_ ჰოდა, პასუხის გაცემა კიდევ ერთ კითხვაზე მოგიწევთ, ანუ ახლახან ზურაბიშვილმა პოლიციელის მკვლელობაში ბრალდებული შეიწყალა, რასაც მხოლოდ ოპოზიციის კი არა, უმრავლესობის უკმაყოფილებაც მოყვა. გასაგებია, რომ შეწყალება პრეზიდენტის დისკრეციული უფლებაა, მაგრამ საზოგადოების მსგავსად, განა, თქვენც არ გაინტერესებთ, პოლიციელის მკვლელი ზურაბიშვილმა რა მოტივით შეიწყალა?
_ თქვენს ამ ძალიან კარგ და სერიოზულ შეკითხვას ორად გავყოფ და ისე გიპასუხებთ.
_ რა პრობლემაა, გისმენთ!
_ პირველი: ჩემი ნება რომ იყოს და საკითხს ვწყვეტდე, ადამიანის მკვლელსა და ნარკოტიკების გამსაღებელს არასოდეს შევიწყალებ, ანუ არც მოვკლავ და არც ჩამოვახრჩობ, მაგრამ მუდმივად იზოლირებული იქნება იმიტომ, რომ სხვისი სიცოცხლის ხელყოფა, ეს ნარკოტიკის მიყიდვით იქნება თუ სხვა ფორმით, ჩემთვის მიუღებელია!
მეორე: როცა პრეზიდენტი იტყვის, ალბათ, შეცდომა დავუშვი და ამ შეწყალებაში მართალი არ ვიყავიო, ასეთ ნაბიჯს მივესალმები.
_ უკაცრავად, ზურაბიშვილმა როდის თქვა, შეცდომა დავუშვიო?
_ მან თქვა, მართალია, შეწყალება პრეზიდენტის დისკრეციული უფლებაა და კანონი ნებას მაძლევს, ის გავაკეთო, რაც მინდა, მაგრამ ეს წესი უნდა გადაიხედოსო.
_ ბატონო ლადო, ზურაბიშვილმა ისიც თქვა, არ მეგონა, პოლიციელის მკვლელის შეწყალება საზოგადოებაში ასეთ რეაქციას თუ გამოიწვევდაო.
_ ნებისმიერ გამონათქვამს ყველა თავისებურად აღიქვამს. მე კი პრეზიდენტის განცხადება ისე გავიგე, რომ ეს საკითხი ეტკინა და გულთან ძალიან მიიტანა!
_ ანუ პარლამენტის თავმჯდომარისა და უმრავლესობის ლიდერის პოზიციას არ იზიარებთ, რომ ზურაბიშვილმა უფრო მკაფიოდ უნდა ახსნას, თუ რატომ შეიწყალა პოლიციელის მკვლელი?
_ როცა რამეს მეკითხებით, ახსნა ჩემებურად ვიცი ხოლმე და ყველა ადამიანი ასეა. ქალბატონ სალომეს ძალიან დიდი პოლიტიკური, დიპლომატიური და პარტიული მუშაობის გამოცდილება აქვს.
_ ზურაბიშვილის საქმიანობას ეს „გამოცდილებები“ არ ეტყობა.
_ თუ მსოფლიო პოლიტიკის ავანგარდში მყოფ პოლიტიკოსებს კარგად დააკვირდებით, მიხვდებით, რომ ჩვენს პრეზიდენტს მსოფლიო დონის პოლიტიკოსის დიდი სკოლა აქვს გამოვლილი.
_ მესმის, რომ ზურაბიშვილის მხარდამჭერი ხართ და თქვენი პოზიციის რევიზიას არ ვაპირებ, ბატონო ლადო.
_ მხარდამჭერი ბევრი რამის გამო ვარ და, პირველი, რის გამოც მხარი დავუჭირე, ეს ყველამ ძალიან კარგად იცის.
_ მე არ ვიცი და აბა, მითხარით!
_ ჩემი მხარდაჭერის მთავარი მიზეზი გაწყვეტილი ისტორიული კავშირის აღდგენა იყო. სალომე ზურაბიშვილი იმ თაობის წარმომადგენელია, რომელიც დევნილობაში დაიბადა და სიმწრით გაიზარდა, მაგრამ ქართული მენტალობა, გვარი, ჯიში და ჯილაგი არ დათმო. მეტიც, თავისი პირობა შეასრულა _ სამშობლოში დაბრუნდა და ვფიქრობ, ეს საუკეთესო გზაა, რომ ყველა ადამიანმა, რომელიც ქვეყნის გარეთ ცხოვრობს, ირწმუნოს, რომ სამშობლოში აუცილებლად დაბრუნდება!
_ ბატონო ლადო, სიმართლე გითხრათ, ამ თემაზე საუბარს არ ვაპირებდი, მაგრამ სიტყვამ მოიტანა და გაგახსენებთ: ზურაბიშვილი ის ქალბატონია, რომელიც საქართველოს ეროვნულ მთავრობას უპირისპირდებოდა და ზვიად გამსახურდიას დიქტატორს ეძახდა.
_ კი ბატონო, ამაზეც წამოგყვებით და გაგახსენებთ, როცა პრეზიდენტის ფიცს დებდა, ყველაზე კარგად ზვიად გამსახურდია მოიხსენია!
_ შეიძლება, მაგრამ ამით მისი ძველი საქციელის „გაპრავება“, მგონი, არ გამოვა!
_ თქვენ, რა, არ იცით, რომ აღსარება და მონანიება ყველაზე დიდი რამეა, რომელიც დიდ ადამიანებს შეუძლიათ?! ადამიანში არსებული რესურსი კეთილისა და ბოროტის ბრძოლაა. ამ პოლიგონზე იწრთობა ადამიანი. ამიტომ, მნიშვნელობაც საბოლოო სიტყვას აქვს. თუ საზოგადოება მიმტევებელი არ იქნება, იცით, სად წავალთ?
_ სად?
_ ჩვენ წინაშე დღეს არსებული გამოწვევების დაძლევა მხოლოდ წინ ყურებით შეიძლება. საერთოდ, მარტო წამლით განკურნებული პოლიტიკური პაციენტი არ არსებობს! გამოჯანმრთელება შენც უნდა გინდოდეს!
_ ფსიქოლოგიურ განწყობას, ცხადია, დიდი მნიშვნელობა აქვს, მაგრამ მომკალით და პოლიტიკოსების აღსარებებისა და მონანიებების არ მჯერა, რადგან პოლიტიკა მაინც აფერისტობისა და ტყუილების მეცნიერებაა!
_ ძალიან კარგ რამეს შეეხეთ და მოდით, სულ ცხელი ამბავი ავიღოთ _ თურქეთისა და რუსეთის.
_ ეს რა შუაშია?
_ თურქეთი ნატოს წევრია.
_ მერე?
_ თურქეთის ტერიტორიაზე რუსეთი და აშშ ქურთების მუშათა მოძრაობას უჭერს მხარს. ე. ი., პოლიტიკური სვლა-გეზის არჩევა ყველაფერს ითვალისწინებს და კი ბატონო, გეთანხმებით, რომ პოლიტიკოსები ერთს ფიქრობენ, მეორეს ამბობენ, მესამეს აკეთებენ და მეოთხე უნდათ, გააკეთონ! ესეც ხელოვნების ტოლფასია! ხელოვნების საბოლოო პროდუქტი კი მშვიდობა და უსაფრთხოება უნდა იყოს!
_ ბოლოს, ბატონო ლადო, წლების შემდეგ, როგორ გგონიათ, შეგეძლებათ, თქვათ: „ოცნებაში“ იმიტომ ვიყავი, რომ მოვყვეო?
_ ეს, რასაკვირველია, ჩემი კი არა, გარემოების დამსახურებაა: საქართველოს ისტორიაში უკანასკნელი მაჟორიტარი ვარ და კარგია, რომ პროპორციულ არჩევნებზე გადავდივართ!
ცხოვრება იმიტომ არის საინტერესო, რომ გამოწვევებს გაუძლო და მერე, როცა აღარ იქნები, შენზე ვინ რას იტყვის და იფიქრებს, ეს არის მთავარი. დიახ, იქნებ, მოვუყვე ჩემს შვილიშვილებს, რომ ასეთ დროს, ასეთ ადამიანებთან ერთად, ასეთი ოპონირების პირობებში მომიწია იქ ყოფნა და მდინარეში მეორედ შესვლა! ჩემს შვილიშვილებს ვეტყვი: ბაბუ, აი, ჩემი ცხოვრება, თქვენი ასარჩევია, რა მოგეწონებათ და რა _ არა-მეთქი. წინა კაცი უკანას ხიდია და ყველა ადამიანის გამოვლილ გზას ვინმე უნდა იყენებდეს.
საერთოდ, სიბერე ის ასაკია, როდესაც ყველა კითხვაზე პასუხი გაქვს, მაგრამ, სამწუხაროდ, არავინ არაფერს გეკითხება და თუ რამეს შეგეკითხებიან და შენი განვლილი ცხოვრებიდან რამის მოყოლა ან რამე უნარ-ჩვევის გადაცემა შეგეძლება, თავი ბედნიერად უნდა ჩათვალო!

გიორგი აბაშიძე