უკვე ერთ თვეზე მეტია, რაც ახალგაზრდები შს მინისტრ გიორგი გახარიას თანამდებობიდან გადადგომის მოთხოვნით რუსთაველზე აქციას მართავენ. მოთხოვნა ისევ მოთხოვნად რჩება, თუმცა ამ აქციებმა ისიც დაგვანახა, რომ საზოგადოება პოლიტიკაში ახალი სახეების გამოჩენას ითხოვს, რომ არსებული პოლიტიკურ სპექტრი გასაახლებელია.

რატომ შემცირდა საპროტესტო მუხტი? რამდენად აუცილებელია და ვიხილავთ თუ არა ახალგაზრდებს 2020 წლის პარლამენტში და რა გამოწვევები დგას ჩვენი ქვეყნის ახალგაზრდების წინაშე?
ამ და სხვა მნიშვნელოვან თემებზე „ქრონიკა+“ რუბრიკა „ახალგაზრდა პოლიტიკოსებში“ „ლეიბორისტული პარტიის“ წევრ გიორგი გზირიშვილს ესაუბრა:

_გიორგი, თქვენი პარტიის ლიდერმა, შალვა ნათელაშვილმა, განაცხადა, რომ ივანიშვილმა „რუსთავის 2-ის“ საქმეზე სტრასბურგის სასამართლოც კი მოისყიდა. ეთანხმებით თუ არა ამ მოსაზრებას და თუ ეთანხმებით, რა გაძლევთ ამის თქმის საფუძველს?
_ ყველაფერი შესაძლებელია. პირადად მთავარ პრობლემად მივიჩნევ იმას, რომ ქართული სასამართლო მაქსიმალურად მიკერძოებულია და ამ პირობებში ქართული სასამართლოს მოსყიდვა რომ შესაძლებელია, ამაზე ბევრი საუბარი არც არის საჭირო. ამ შემთხვევაში, სტრასბურგის სასამართლოზე, ჩემი აზრით, დიდი გავლენა იქონია ქართული სასამართლოს მიერ მიღებულმა გადაწყვეტილებებმა, აქედან გამომდინარე, მთავარი პრობლემაა, რომ ქართული მართლმსაჯულება არ არის მოწოდების სიმაღლეზე. განსახილველია ის საკითხიც, რომ სტრასბურგში გარკვეულმა ლობისტებმა იმუშავეს. ბიძინა ივანიშვილი მილიარდერია და, შესაბამისად, მას ჰყავს კიდეც ლობისტები, თუმცა თავს ვერ დავდებ და ვერ ვიტყვი, რომ რომელიმე მოსამართლე მოისყიდა. ქართულმა სასამართლომ და ინსტიტუციებმა იმდენად გააყალბეს, იმდენად „შეკერეს“ და ისე ჩაიტანეს სტრასბურგში ეს საქმე და ისე წარადგინეს ყველა დოკუმენტი, რაც იყო საჭირო, რომ შესაძლოა, სტრასბურგს, უბრალოდ, სხვა გამოსავალიც არ ჰქონდა დარჩენილი. ამიტომაც, შეიძლება, სამართლებრივად ვერ მიიღეს ის გადაწყვეტილება, რომ „რუსთავი 2“ არ დაებრუნებინათ ქიბარ ხალვაშისთვის, თუმცა შესაძლოა, მორალურად ჩვენ გვერდით იყვნენ და მათაც სჯეროდათ, რომ „რუსთავი 2“ უნდა იყოს იმ ადამიანების ხელში, ვისიც იყო მანამ, სანამ ქიბარ ხალვაშს გადაუფორმებდნენ. ამ საქმეში ინსტიტუციები აქტიურად რომ იყვნენ ჩართული, ამაზე მეტყველებს შემდეგი ფაქტი: საქართველოში ადამიანები ქონების გადაფორმებას თვეების განმავლობაში ვერ ახერხებენ, რატომღაც, მოხდა ისე, რომ 1 საათში საქართველოში, ყველა ინსტიტუციამ, „რუსთავი 2-თან“ დაკავშირებით გამოსცა დოკუმენტები და რამდენიმე საათში ამხელა კომპანია ქიბარ ხალვაშს გადაუფორმა, დირექტორიც კი შეცვალეს. როდესაც ხელისუფლების წარმომადგენლები ამბობენ, რომ ისინი არ ჩარეულან „რუსთავი 2-ის“ საკითხში და რომ ეს იყო წმინდა სამართლებრივი სამოქალაქო დავა, ეს არის ყველაზე დიდი ტყუილი.
_ რა საფრთხეებს ქმნის „რუსთავი 2“ არსებული სახით ან მისი მაუწყებლობის შეწყვეტა?
_ „რუსთავი 2-იდან“ ქართველი მოსახლეობა ვისმენთ იმას, რაც გულში გვაქვს, ვისმენთ ჩვენს გასაჭირს. ეს ტელევიზია მაქსიმალურად ოპოზიციურია, აქედან გამომდინარე, „რუსთავი 2-ს“ ვუყურებთ სწორედ იმიტომ, რომ გავიგოთ სიმართლე, ის, რაც ქვეყანაში ხდება. ჩვენ ამ სიმართლის მოსმენას ვეღარ შევძლებთ. ასევე მნიშვნელოვანია ის, რომ ჩვენ, როგორც სახელმწიფოს, დასავლეთის მაქსიმალურად დადებითი შეფასებები გვჭირდება იმისთვის, რომ კარგი ურთიერთობა ჩამოგვიყალიბდეს დასავლეთთან. ისინი აქამდე წერდნენ, რომ მედიაპლურალისტული გარემო იყო ჩვენს ქვეყანაში. არა მგონია, ეს შეფასებები ისევ გაგრძელდეს, მას შემდეგ, რაც „რუსთავი 2-ის“ სარედაქციო პოლიტიკა შეიცვლება. ამიტომაც მგონია, რომ ყველაზე დიდი დარტყმა სწორედ დასავლეთის შეფასებები იქნება, პირველ რიგში, სახელმწიფოსთვის იქნება ყველაზე დიდი პრობლემა არაპლურალისტური გარემოთი დასავლეთთან დაახლოება.
_ მმართველი გუნდის წარმომადგენლები ამბობენ, რომ სწორედ, იმიტომ, რომ მედიაგარემო თავისუფალია, „რუსთავი 2-ის“ გუნდს შესაძლებლობა აქვს, ახალი არხი შექმნას. ეს რამდენად შეიძლება იყოს ამ სიტუაციაში გამოსავალი?
_ ვფიქრობ, ხელისუფლების წარმომადგენლები ამ განცხადებით დასცინიან იმ ადამიანებს, რომლებიც „რუსთავი 2-ის“ ქიბარ ხალვაშისთვის გადაცემას ეწინააღმდეგებიან, რადგან შეუძლებელია, ახალი არხი შეიქმნას და ისეთივე გავლენა და მასშტაბი ჰქონდეს, როგორიც „რუსთავი 2-ს“ აქვს. კიდევ ერთხელ აღვნიშნავ: „რუსთავი 2“ იყო ბრენდი და ამიტომაც ჩანდა დასავლეთისთვის ასე მკაფიოდ, დასკვნებიც შესაბამისი ჰქონდათ. როდესაც შეიქმნება ახალი არხი, ასეთი გავლენა არ ექნება და ვერც დასავლეთში გაიგებენ, რომ რაიმე ოპოზიციური არხი არსებობს. როგორც ჩანს, „იმედი“ დარჩება მთავარ სახელისუფლებო მოთამაშედ, პირველი არხი ისედაც სახელისუფლებოა, „რუსთავი 2“, ახალი მმართველის პირობებში, ასევე სახელისუფლებო არხად იქცევა. ამ რეალობაში კი რთული იქნება ისეთი კომპანიის შექმნა, რომელიც დროის მოკლე მონაკვეთში მათ გაუტოლდება. მით უმეტეს, ეს ვერ მოხერხდება 2020 წლამდე, როცა საპარლამენტო არჩევნებია. ჩემი აზრით, „ქართული ოცნება“ სწორედ იმისთვის იბრძოდა, რომ 2020 წელს „რუსთავი 2“ გაჩუმებულიყო.
_ ამის პარალელურად, უკვე ერთ თვეზე მეტია, რუსთაველის გამზირზე გახარიას გადადგომის მოთხოვნით აქცია იმართება. როგორ ფიქრობთ, დაკარგა თუ არა ამ აქციებმა საპროტესტო მუხტი?
_ თქვენ გახსოვთ ბასიანის მოვლენები, სადაც ახალგაზრდები სამი დღე მართავდნენ აქციას და შემდეგ დაიშალნენ. წესით, არ უნდა დაშლილიყვნენ, მაგრამ დაიშალნენ, რაშიც ძალიან ბევრმა ფაქტორმა ითამაშა გადამწყვეტი როლი. რაც შეეხება ამ აქციებს, 20 ივნისს ბასიანელი ახალგაზრდები და დანარჩენი საქართველოც კიდევ ერთხელ გამოვიდა პარლამენტთან. თუ რუსთაველზე ბევრი ხალხი არ დგას, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მუხტი ქრება. საქართველოში ისეთი მძაფრი რამ, როგორიც გავრილოვის ვიზიტი იყო, თუ მოხდება, ეს ადამიანები პარლამენტთან კიდევ გამოვლენ. ეს უარყოფითი მუხტი ადამიანებს უნარჩუნდებათ და თავის დროზე ისე ამოხეთქავს, რომ აქციას ვეღარ დაშლიან. ამ შემთხვევაში, ვფიქრობ, მუხტი არ გამქრალა, ზაფხულია და ბევრმა ადამიანურმა ფაქტორმა ითამაშა გადამწყვეტი როლი, რომ დღეს პარლამენტთან შედარებით ნაკლები ხალხი დგას, თუმცა შესაძლოა, ეს შეიცვალოს კიდეც, როდესაც ზაფხული გაივლის.
_ შეიძლება ითქვას, ხელისუფლებამ გახარიას გადადგომის საკითხი გადააგორა. როგორ ფიქრობთ, რატომ არ დათმო ივანიშვილმა გახარია?
_ დღეს „ქართული ოცნების“ მთავარი მტერი „ნაციონალური მოძრაობაა“. „ოცნების“ მთავარი „ტიპი“, რომელიც „ნაციონალურ მოძრაობას“ უგებს საუბარში, იჭერს მათ წარმომადგენლებს და არ ეშინია ამ ნაბიჯების გადადგმის, _ ეს არის გახარია. მან თავზე ხელი აიღო და ივანიშვილის ყველა მოთხოვნას ასრულებს. რთული მოსაძებნია ისეთი ადამიანი, რომელიც ამდენ სისულელესა და დანაშაულს ჩაიდენს. ივანიშვილმა, რადგან ასეთი იპოვა, აღარ უნდა მისი გაშვება. მას ჰყავს გახარიას სახით ყველა მოთხოვნის შემსრულებელი ადამიანი, ამიტომაც დიდი ხნის განმავლობაში ვერ დათმობს. „ქართული ოცნების“ მომხრეებისთვის, რომლებსაც ეზიზღებათ ოპოზიციური პარტიები, განსაკუთრებით კი „ნაციონალური მოძრაობა“, მათთვის გახარია, შეიძლება ითქვას, ღმერთივითაა. როგორც ჩანს, ივანიშვილი გახარიას გადაყენებას არ იჩქარებს, რადგან ის ამ მთავრობისთვის ხერხემალივითაა. ასევე აღსანიშნავია რუსული გავლენებიც _ გახარია იქ გაზრდილი კაცია და რუსეთშიც მფარველები ჰყავს. ამიტომაც გახარია არის ადამიანი, რომლის გადაყენებაც საქართველოს მთავრობაში ყველაზე რთულია. პრემიერ-მინისტრის გადაყენება რომ მოეთხოვათ, ეჭვი მეპარება, ამდენ ხანს გაწელილიყო, ალბათ ბახტაძეს მეორე დღესვე გადააყენებდნენ.
_ ახალგაზრდულ პრობლემებზე ვისაუბროთ, რა გამოწვევის წინაშე ვდგავართ ქართველი ახალგაზრდები?
_ უკვე რამდენიმე წელია, რაც აქტიურად ვარ ჩართული პოლიტიკაში, ახლა როდესაც ახალგაზრდულ პრობლემებზე ვსაუბრობ, რაზეც 6 წლის წინ ვსაუბრობდი, ზუსტად იგივეა სათქმელი დღესაც. ახალგაზრდებისთვის დადებითისკენ არაფერი შეცვლილა, ახალგაზრდებს ამ ქვეყანაში მომავალი არ გააჩნიათ. ქვეყანას არ აქვს კონკრეტული გეზი, საით ვითარდება, ასევე არც ერთი ის სფერო არ არის განვითარებული, რითაც ახალგაზრდები შეძლებენ თავის დამკვიდრებასა და თავიანთი შესაძლებლობების რეალიზებას. ძალიან სასაცილოა ის ფაქტიც, რომ ვიღებთ განათლებას, გვაქვს დიპლომები, თუმცა ახალგაზრდების უმრავლესობა თავიანთი პროფილით არ მუშაობს. ეს მეტყველებს იმაზე, რომ ქვეყანა კიდევ უფრო შეუმდგარია, რომ ახალგაზრდებზე და მათ მომავალზე არავინ ფიქრობს. ის, ვინც მთავრობაშია და ვისაც ბერკეტები აქვს, მხოლოდ თავის ოჯახის წევრებსა და თავის შვილებზე ფიქრობს. სწორედ მხოლოდ მათი შვილები სწავლობენ დასავლეთის წამყვან უნივერსიტეტებში. მათ დანარჩენი ახალგაზრდები არც აინტერესებთ. ვფიქრობ, ჩვენ თავად ახალგაზრდებმა უნდა შევძლოთ, რომ ხელისუფლებამ მოგვისმინოს. მჯერა, რომ ყველაზე დიდი ძალა ახალგაზრდებშია და ნელ-ნელა ეს ახალგაზრდული მუხტი, შეიძლება, გაიზარდოს. ახალგაზრდები ნელ-ნელა სწავლობენ, რომ რაღაცები უნდა მოითხოვონ. ჩვენ ვართ თაობა, რომელიც სახელმწიფოს არ უყურებს, როგორც მეწველ ძროხას, საიდანაც მუდმივად რაღაც სარგებელი უნდა ნახო, პირიქით, ჩვენ ვფიქრობთ, რომ სახელმწიფოსთვის თავადვე უნდა გავცეთ რაღაცები. ჩვენ სახელმწიფოს მიმართ პასუხისმგებლობას ვგრძნობთ. იმისთვის, რომ ახალგაზრდებს კარგი მომავალი გვქონდეს დღეს, აწმყოსთვის უნდა ვიბრძოლოთ, რომ ფუნდამენტი შევქმნათ უკეთესი მომავლის საშენებლად. იმედი მაქვს, ახალგაზრდები პროტესტის ნაწილში კიდევ უფრო გააქტიურდებიან. ადრე თუ რომელიმე პარტიის წარმომადგენელი იყავი, „ტეხავდა“, ეს დამოკიდებულება ნელ-ნელა იცვლება, ახალგაზრდები მიხვდნენ, რომ პოლიტიკის გარეშე შეუძლებელია სახელმწიფოს განვითარება. ბასიანის აქციები რომ გავიხსენოთ, მაშინ აბსოლუტურად ყველა ამბობდა, რომ პოლიტიკოსები აქციაზე არ მისულიყვნენ. ამ გამოცდილებიდან გამომდინარე, 20 ივნისის აქციაზე, ახალგაზრდების აზრი რადიკალურად შეიცვალა. ამ აქციაზე ახალგაზრდების თითქმის 60% ამბობდა, რომ პოლიტიკოსები და მათი გამოცდილება საჭიროა. ახალგაზრდები პოლიტიკისკენ უნდა მოტრიალდნენ, ჩაერთონ სახელმწიფო მშენებლობაში, რის შემდეგაც ჩვენით უნდა გავხსნათ გზები მომავლისკენ, რადგან უკვე ათწლეულებია, ამას არავინ აკეთებს. ამიტომაც, ეს ჩვენი გასაკეთებელია.
_ მიუხედავად იმისა, რომ 20 ივნისის აქციაზე პოლიტიკოსები იდგნენ, ორგანიზატორები აცხადებდნენ, რომ საორგანიზაციო ნაწილში არ სჭირდებოდათ მათი ჩართულობა დააზარალა თუ არა ამან აქცია?
_ რა თქმა უნდა, დააზარალა. აქცია, სადაც პოლიტიკოსი არ დგას, რუტინაში გასახვევად არის განწირული. ხელისუფლების სპეცსამსახურებმა მარტივად მოახერხეს აქციის დისკრედიტაცია. ამიტომაც ყველა საპროტესტო აქციის დროს საჭიროა პოლიტიოსების ხედვა და გამოცდილება. 20 ივნისის აქციებზეც გახსოვთ, სანამ პოლიტიკოსები გამოდიოდნენ, რამდენად დიდი იყო საპროტესტო მუხტი, ახლანდელთან შედარებით. ყველაზე დიდი შეცდომა, რაც შეიძლება დაუშვას აქციის ორგანიზატორმა, რომელსაც პოლიტიკური მოთხოვნები აქვს, არის ის, რომ პოლიტიკოსები არ მიუშვას საორგანიზაციო ნაწილში ან, ზოგადად, აქციაზე.
_ ამ აქციების შედეგად კიდევ ერთხელ დადასტურდა, რომ ქართული პოლიტიკური სპექტრი მოითხოვს განახლებას, რომ საზოგადოებას სჭირდება ახალი სახეები პოლიტიკაში, აქედან გამომდინარე, სულ უფრო ხშირად გამოთქვამენ ვარაუდს იმის შესახებ, რომ 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე პოლიტიკური პარტიები ამ დაკვეთას გაითვალისწინებენ. როგორ ფიქრობთ, იქნება თუ არა გარდამტეხი 2020 წელი პოლიტიკაში ახალი სახეების შემოსვლის თვალსაზრისით?
_ გააჩნია, რას დავარქმევთ ახალ სახეს. მაგალითად, „ქართულ ოცნებას“ ჰყავს ადამიანები, რომლებსაც ახალ სახეებს ეძახიან, თუმცა ისინი ნამდვილად არ არიან ახალი სახეები, ისინი არიან ადამიანები, რომლებიც გარკვეული თანამდებობის ან ფინანსური სარგებლის სანაცვლოდ გააკეთებენ ყველაფერს. ჩემი აზრით, თავად პოლიტიკურმა პარტიებმა უნდა ჩიახედონ საკუთარ თავში და მიხვდნენ იმას, რომ ძველი დრო აღარ არის, რომ ისეთი ადამიანების დრო წავიდა, რომლებიც მარტივად იყიდებიან. ჩვენს თაობას ყველაფერი ძალიან კარგად ახსოვს და რეალობასაც ხედავს, თუ რომელიმე პოლიტიკოსი რაიმე შეცდომას უშვებს, ეს კარიერის ბოლომდე მიჰყვება. ჩვენი თაობა იმდენად ინფორმირებულია, რომ ყველაფრის საქმის კურსშია. ამიტომაც პოლიტიკურმა პარტიებმა თავიანთ რესურსში უნდა მოიძიონ ადამიანები, რომლებსაც აქვთ კარგი რეპუტაცია, არიან პროფესიონალები იმ საქმეში, რაც უნდა აკეთონ და ასევე არიან სანდოები. ხშირი შეხება მაქვს სხვადახვა პოლიტიკური პარტიის ახალგაზრდული ორგანიზაციის წარმომადგენლებთან და შემიძლია გითხრათ, რომ ასეთი ახალგაზრდები პოლიტიკურ პარტიებში, ასე თუ ისე, არიან. ძალიან დიდი შეცდომა იქნება პოლიტიკური პარტიების მხრიდან, თუ ისინი 2020 წლისთვის ახალგაზრდებს არ მოიძიებენ, რადგან ეს ქვეყანას ძალიან სჭირდება. განახლებულ სახეებთან ერთად აუცილებელია არსებული პოლიტიკოსების გამოცდილებაც. საზოგადოების მოთხოვნაა, რომ თუნდაც ტელევიზორის ყურებისას უსმინონ ახალ სახეებს, ახალგაზრდა პოლიტიკოსებს, იმიტომ, რომ უკვე ძველი სახეები ძალიან ბევრ ცუდ რამესთან ასოცირდება და იმედი მაქვს, 2020 წელს პარლამენტში ბევრი გულანთებული ახალგაზრდა იქნება, რომელსაც მართლა სურს ქვეყნის საკეთილდღეოდ რამის გაკეთება. ასეთ შემთხვევაში აუცილებლად ვიგრძნობთ განსხვავებას არსებულ პარლამენტსა და იმ პარლამენტს შორის, სადაც თავისუფლად და პროგრესულად მოაზროვნე ახალგაზრდები იქნებიან.

ნენე ინჯგია